Τελικά, οι Λεβαντίνοι χάνουν τα πάντα

Ο όρος «λεβαντίνος» συνυφαίνεται εννοιολογικά, με αλλοιωμένες και ρευστές συνειδήσεις, με εκφυλισμένες ιστορικές καταγωγές, με οπορτουνιστές εμπόρους, με πολιτικά δοσίλογους, με ικέτες αφεντών, με υπόδουλους και υποτελείς έναντι αντιτίμου ευζωίας, καλοπέρασης και πλουτισμού.

Εύκολα αλλάζουν την ιστορική τους μνήμη για να γίνουν αρεστοί στον ισχυρό αφέντη, συνειδητά υιοθετούν αυτό που ο κατακτητής θέλει και γίνονται χαμαιλέοντας για να προσαρμοστούν σε κάθε κατάσταση, κάθε αφέντη και στις συνθήκες κάθε εποχής. Θα «προσαρμοστούμε στα συμφέροντα του άλλου» για να επιβιώσουμε ή θα κάνουμε «έντιμους συμβιβασμούς», λένε όταν τα βρούνε σκούρα.

Στην οθωμανική Σμύρνη, λοιπόν, την κοσμοπολίτικη Σμύρνη των εμπόρων, των μικτών πληθυσμών και των ωφελιμιστικών συνυπάρξεων, είχαμε πολλούς λεβαντίνους, απομεινάρια της εδουάρδιας εποχής. Η συνέντευξη του Τζάιλς Μίλτον, Βρετανού ιστορικού και συγγραφέα, σε ελληνικό περιοδικό, είναι συγκλονιστική. Περιγράφει -το βιβλίο του «Χαμένος Παράδεισος Σμύρνη 1922» υποθέτω θα είναι ακόμη πιο συναρπαστικό- πώς οι λεβαντίνοι εξανεμίστηκαν. Εκδιώχθηκαν, σκοτώθηκαν, μετανάστευσαν στη Βρετανία, όπου όμως τους θεωρούσαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Παρά τους ευσεβείς τους πόθους πως θα μπορούσαν να προσαρμοστούν στους νεοτούρκους, έχασαν, τελικά, τα πάντα. Σταχυολογώ μερικές φράσεις του Μίλτον: Η Συνθήκη της Λωζάν(α)νης νομιμοποίησε τελικά την εθνοκάθαρση και τη μεταφορά πληθυσμών από το ένα μέρος στο άλλο.

Οι Αμερικανοί ξεκαθάρισαν πως αυτό που τους ενδιάφερε ήταν η θωράκιση των δικών τους συμφερόντων. «Οι Λεβαντίνοι δεν ενδιαφέρονταν ποιος κυβερνά τη Σμύρνη εφόσον οι ίδιοι μπορούσαν να συνεχίσουν να βγάζουν χρήματα».

Ακόμη πιο επίκαιρο: «Εκπλήσσομαι από τον κυνισμό των Βρετανών και των Αμερικανών. Το ενδιαφέρον τους επικεντρωνόταν μόνο στις οικονομικές προοπτικές των εδαφών και δεν νοιάζονταν για τους τοπικούς πληθυσμούς».

Τελικά, μας θυμίζει ο Μίλτον, «οι περισσότεροι Λεβαντίνοι έχασαν τις περιουσίες και τα σπίτια τους. Πολλοί από αυτούς δεν επέστρεψαν ποτέ και καταστράφηκαν μετά τον πόλεμο. Λίγοι από αυτούς επέστρεψαν, ειδικά αυτοί που είχαν καλές σχέσεις με την τουρκική διοίκηση. Οι περισσότεροι έχασαν τα πάντα».

Μας επιστρέφουν στο μέλλον όλα αυτά. Ενδιαφέρουν ζωτικά κάποιο ταλαίπωρο λαό της Ανατολικής Μεσογείου του οποίου οι ηγέτες βάλθηκαν να καταστείλουν την ιστορική μνήμη, να καταργήσουν τα σύμβολά του, να αποδομήσουν τους αγωνιστές της ελευθερίας του, να τον προσαρμόσουν στο βάρβαρο εισβολέα και να το μετατρέψουν, εν γένει, σε νέο-λεβαντίνο μίας χρήσεως.

 

Υστερόγραφο 14.2.2014. Η μετατροπή των κυπρίων σε λεβαντίνους μιας χρήσεως.

Μετά το ΟΧΙ των κυπρίων κατά του φασιστικού, ανελεύθερου, αντιδημοκρατικού και εθνοκτόνου σχεδίου Αναν γράφαμε υποθετικά για το τι θα μπορούσε να σημαίνει μια απόφαση να επανέλθουμε στην ίδια πλατφόρμα. Υπήρχε ελπίδα μέχρι πρόσφατα ότι η ελληνική πολιτική ηγεσία στην Κύπρο και Ελλάδα θα ζητούσε οι διαπραγματεύσεις εφεξής να γίνονται στην βάση της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας. Μετά το κοινό ανακοινωθέν άρχισε η αντίστροφη μέτρηση κατά αυτών που δεν σεβάστηκαν την ανελέητα αληθινή θέση ότι «δίκαιο έχει όποιος έχει ίση δύναμη [δηλαδή ισορροπία δυνάμεων] και όταν αυτό δεν συμβαίνει ο ισχυρός επιβάλλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος υποχωρεί και προσαρμόζεται» ή υποδουλώνεται, γίνεται αντικείμενο εθνοκάθαρσης (Ίμβρος, Τένεδος) και εξαφανίζεται. Η Κύπρος, συμβιβασμένη ως προς το ισχυρότερο μέχρι σήμερα νομικοπολιτικό της όπλο, δηλαδή την νομιμότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας που κατοχύρωνε το διεθνές δίκαιο, οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και οι αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας, θα υποστεί την μοίρα της. Εθελούσια ξαπλώνει πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη και δρομολογεί την ένταξή της στον νέο-Οθωμανικό χώρο. Ήδη, οι δηλώσεις πολλών θυμίζουν τους Λεβαντίνους, εξ ου και ο λόγος για τον οποίο ανασύρθηκε το άρθρο που γράψαμε πριν μερικά χρόνια. Λίγα μπορούν να γίνουν πια: α) Αυτός που κατέχει την θέση του προέδρου αποδεικνύεται ότι κυριολεκτικά κόχλαζε και ανυπομονούσε να επανέλθει στο κακό ανανικό παρελθόν του. Αυτός και η Ανανική παρέα του έχουν φαίνεται αποφασίσει πως θα έχουν την δυνατότητα μελλοντικά να επιβιώνουν ως Λεβαντίνοι σε ένα χώρο τουρκικής επικυριαρχίας. β) Όσοι δοκιμάσουν να αντισταθούν δεν μπορούν να ανταγωνιστούν ένα χείμαρρο μη κυβερνητικών δράσεων που θυμίζουν έντονα αντίστοιχες περιπτώσεις του παρελθόντος ενώ αυτά που ακούμε για τις συζητήσεις στα μέσα ενημέρωσης θυμίζουν δεσποτικό μεσαίωνα. γ) Ακόμη ένας μεγαλύτερος χείμαρρος πέφτει, επίσης, πάνω στους Έλληνες. Είναι μαζική προπαγάνδα για δήθεν ύπαρξη «αναγκαιοτήτων», απουσία άλλων στρατηγικών επιλογών και ο κίνδυνος της … διχοτόμησης. Αποβλακωτικό αλλά αληθινό. Με το κοινό «ανακοινωθέν» ανακοινώνεται η επικείμενη κατάργηση της ΚΔ, η επιβολή διχοτόμησης και η συγκυριαρχία των τούρκων και αυτό στο όνομα αποφυγής της … διχοτόμησης. Τα ηλίθια επιχειρήματα είναι αήττητα, ιδιαίτερα όταν χείμαρροι προπαγάνδας πέφτουν πάνω στους ανίσχυρους πολίτες μη αφήνοντας περιθώρια για λογική και ορθολογιστική σκέψη. Συναφές και το http://infognomonpolitics.blogspot.gr/2014/02/blog-post_8615.html#more

Οι κύπριοι ανίσχυροι να αντισταθούν κινδυνεύουν πολύ σύντομα να μετατραπούν σε λεβαντίνους μιας χρήσεως!