του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Πρωτοφανής δημοσιότητα δόθηκε από φιλομνημονιακές εφημερίδες και τηλεοπτικούς σταθμούς σε νεοϊδρυθέν «κόμμα» με βουκολικό όνομα, που συγκροτήθηκε από έναν τηλεοπτικό δημοσιογράφο και την παρέα του. Γιά την δημοσιότητα αυτή, όμως, δεν αρκεί η συναδελφική αλληλεγγύη. Αλλά εξηγείται από το γεγονός ότι το φιλομνημονιακό μπλοκ, βλέποντας την κατάρρευσή του στις ευρωεκλογές, προωθεί «νέες λύσεις» διότι χρειάζεται επειγόντως λίφτινγκ….
Η προηγούμενη απόπειρα ήταν οι «58». Από αυτήν την στήλη είχαμε προβλέψει το ναυάγιό τους, διότι στην ουσία επρόκειτο γιά μία άτεχνα καμουφλαρισμένη εκδοχή του σημιτικού ΠΑΣΟΚ και των πάσης φύσεως «εκσυγχρονιστών», με σκοπό την διάσωσή τους όχι μόνον από τον πολιτικό εξοστρακισμό τους αλλά και την αναζήτηση πολιτικών ευθυνών γιά την χρεωκοπία.
Αφού το φιλομνημονιακό στρατόπεδο απέτυχε να προβάλει ως «νέα πρόσωπα» τα υπολείμματα του ψευδο-εκσυγχρονισμού, αναμειγνύοντάς τα με τα ράκη του βαγγελοβενιζελικού ΠΑΣΟΚ και κάποιες κινήσεις-σφραγίδα πρώην πασόκων υπουργών, αλλάζουν γιά άλλη μιά φορά στρατηγική.
Λίγες ώρες μετά το τέλος των «58», το φιλομνημονιακό μπλοκ επανέρχεται σε νέα συσκευασία. Αυτήν την φορά, προωθώντας στην «πίστα» ένα σχήμα με μέχρι σήμερα μη εκτεθειμένα στην πολιτική πρόσωπα. Ένας ξυλουργός, ένας ηθοποιός και ένας σκηνοθέτης, ένας διαφημιστής, ένας πρόεδρος αθλητικού συλλόγου και μερικοί άλλοι συμπαθείς πολίτες μετέχουν στην σύνθεση. Αλλά αυτοί αποτελούν το «ξεκάρφωμα», γιά να δανειστούμε έναν γνωστό νεολαιίστικο όρο.
Διότι αναμεμειγμένοι μαζί τους φιγουράρουν τρία (!) στελέχη γνωστής φιλομνημονιακής εφημερίδας (ένας δημοσιογράφος, ένας τακτικός αρθρογράφος πανεπιστημιακός, ένας σκιτσογράφος). Κάτι που προδίδει ασφαλώς πολλά, αν σκεφτεί κανείς ότι η λίστα αριθμεί συνολικά 30. (Ή μάλλον 29, διότι ένας εξέθεσε τον «αρχηγό», διαψεύδοντας την συμμετοχή του….)
Αλλά και από τους υπόλοιπους, όσοι έχουν κάποια αναγνωρισιμότητα είναι γνωστοί φιλομνημονιακοί, ένας μάλιστα ήταν πρωτοπαλλήκαρο του Στέφανου Μάνου….
Το πιό αποκαλυπτικό, ωστόσο, διότι ο βήχας, ο έρωτας και το χρήμα δεν κρύβονται, είναι οι εξαγγελίες του επικεφαλής των 29: είμαστε εναντίον του λαϊκισμού, του ευρωσκεπτικισμού και του εθνικισμού, μας δήλωσε. Όπου «λαϊκισμός» βαφτίζεται οποιαδήποτε αντίθεση στο μνημόνιο, «ευρωσκεπτικισμός» ίσον αντίθεση στην γερμανοκρατούμενη Ευρωζώνη και ως «εθνικισμός» νοείται ο πατριωτισμός. Να ο κύριος Σημίτης και ο κύριος Στουρνάρας σε νέα συσκευασία.
Αλλά όπως ο βήχας και το χρήμα, έτσι και η ιδεολογική σύγχυση δεν κρύβεται. «Θα πάρουμε στοιχεία και από την αριστερά και από την φιλελεύθερη ιδεολογία», διακήρυξε ο ιδρυτής. Τώρα, ποια στοιχεία θα πάρει και πώς θα τα συνδυάσει το αφήνει αδιευκρίνιστο. Όσο γιά γεωπολιτική σκέψη και πρόγραμμα εξωτερικής πολιτικής, αυτό συμπυκνούται στην αφοσίωση στις Βρυξέλλες και στο Βερολίνο. Το μείγμα μάλλον προβλέπεται κάτι σαν το παλαιό ΚΚΕ εσωτερικού σε φτηνή απομίμηση, χωρίς τον πατριωτισμό του Γλέζου και ολίγη από Σημίτη και Μάνο….
Πέρα από την φαιδρή πλευρά της υπόθεσης, όμως, υπάρχει και η σοβαρή: είναι εμφανές ότι το κατεστημένο της Μεταπολίτευσης επιχειρεί, στον επιθανάτιο βρόγχο του, να συγκρατήσει, όσο μπορεί, τις ψήφους που τώρα διαρρέουν μαζικά από τα κόμματα που οδήγησαν την χώρα στην χρεωκοπία προς όλες τις κατευθύνσεις. Κατασκευάζει λοιπόν δήθεν «νέα» κόμματα από πρόσωπα απολύτως ηλεγμένα.
Αλλά η χώρα καταρρέει, και «χαλαροί» δημοσιογράφοι με ασαφές ιδεολογικό προφίλ, κοντομάνικα μπλουζάκια, αντισυμβατικόν ύφος, περιβαλλόμενοι από πανεπιστημιακούς των κομματικών πανεπιστημίων της Μεταπολίτευσης και εκφραστές σκληρών φιλομνημονιακών και συστημικών απόψεων, ασφαλώς δεν αποτελούν λύση σε μία κοινωνία που καταρρέει.
Σε μία κοινωνία σε αποσύνθεση απαιτούνται δυνατοί και ακέραιοι χαρακτήρες, πατριώτες, προσωπικότητες με όραμα και κοινωνική συνείδηση, κυρίως άνθρωποι που δεν προκύπτουν από τα εκλογομαγειρεία και τα «επικοινωνιακά» εργαστήρια της Μεταπολίτευσης.
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
10 comments
«Θα πάρουμε στοιχεία και από την αριστερά και από την φιλελεύθερη ιδεολογία», διακήρυξε ο ιδρυτής.
ή όπως τόχαν συνήθειό τους οι μοδάτοι της υπερκαταναλωτικής υστερίας να παραγγέλνουν μια “ποικιλία κρεάτων” ή να διασκεδάζουν με τσιφτετελορόκ και ένταση στη διαπασών.
Μετά το ανεμογκάστρι των “58”, το σύστημα ώδινεν όρος και έτεκεν μυν.
Καλή η ανάλυση αλλά εντάξει πλέον τα είπαμε για τον κ. Θεοδωράκη.
Προσπαθώντας λοιπόν να ξεφύγουμε από την στείρα διαπιστωτική αρθρογραφία ας ξεκινήσουμε, από αυτό τουλάχιστον το site, να λέμε τι μπορεί να θεωρεί κανείς ως “αυθεντική αντιμνημονιακή επιλογή” για τις εκλογές που έρχονται.
Αφού καταλήξουμε πάνω σε αυτή την επιλογή μετά μπορούμε να προχωρήσουμε και στο ποια μπορεί να θεωρήσει κανείς ότι είναι μια “αυθεντική εθνική επιλογή” για ψήφο στις επερχόμενες εκλογές.
Καλές π.χ. οι αναλύσεις-διαπιστώσεις του τύπου “το σύστημα που αναπαράγει τον εαυτό του” του κυρίου Κοντογιώργη ή το “απαιτούνται δυνατοί και ακέραιοι χαρακτήρες” του κυρίου Μελετόπουλου ή το …”Εψές πουρνό μεσάνυχτα θάψαν τον Ευαγόρα” του κυρίου Νατσιού ή τα “πρέπει τούτο, πρέπει τ’αλλο, πρέπει, πρέπει, πρέπει” του κυρίου Χολέβα ή τα περί “βοής των πλησιαζόντων γεγονότων” του κυρίου Ήφαιστου, για να αναφέρω μερικούς κατά τα άλλα αξιολογότατους αρθρογράφους του site, αλλά…
Αλλά πάνω στο θέμα της “ταμπακιέρας” τι θα κάνουμε; Εκλογές έχουμε. Η πατρίδα χάνεται.
Για όσους δεν το πήραν χαμπάρι, εαν επιζήσει των εκλογών ο κυβερνητικός συνασπ-εσμός που έχουμε την ατυχία να έχει κατσικωθεί στο Μαξίμου τα τελευταία 5 χρόνια, τετέλεσται.
Από το 2015 και μετά η καταστροφή της οικονομίας μας θα έχει προχωρήσει σε τέτοιο βαθμό που θα είναι μη αναστρέψιμη με ίδια εθνικά μέσα και προγραμματισμό, οποιοσδήποτε και να έρθει στη συνέχεια στην εξουσία, όσο και πατριώτης να είναι αυτός.
Αυτός άλλωστε είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός των Γερμανών-Αμερικανών για την χώρα μας.
Οπότε πλέον οι αναλύσεις-διαπιστώσεις περισσεύουν, ΠΡΑΚΤΙΚΑ τι κάνουμε;
ΠΡΑΚΤΙΚΑ και τεκμηριωμένα, ποιές είναι πραγματικά οι πιο “πατριωτικές” ή “αντιμνημονιακές” επιλογές που έχουμε για τις επερχόμενες εκλογές;
(follow up στο προηγούμενο σχόλιο)
/”ΠΡΑΚΤΙΚΑ και τεκμηριωμένα, ποιές είναι πραγματικά οι πιο “πατριωτικές” ή “αντιμνημονιακές” επιλογές που έχουμε για τις επερχόμενες εκλογές;/
Άκρα του τάφου σιωπή μέχρι τώρα…
Στην πάρλα ο Έλληνας ανέκαθεν διέπρεπε…
Και γιατί δεν κάμεις πρώτος την αρχή να μας προτείνεις, να φωτισθούμε κι εμείς τα ορφανά κι άστεγα παιδιά, παρά εγκαλείς τους άλλους;
Και εσύ που είσαι αριστερών αντιλήψεων τι κόπτεσαι για “πατριωτικές” (δηλ. …”εθνικιστικές”) επιλογές; Πέραν της πλάκας (πλάκα κάνουμε μη παρεξηγείσαι), αφού εσύ ρωτάς πρώτος, η απάντηση είναι ΚΑΜΜΙΑ…
Η “δεξιά” επί της ουσίας είναι οι “δανειστές”, η (τελικά για τα πανηγύρια) “άκρα δεξιά” που θα έκανε την Ελλάδα “υπερδύναμη της ανατολικής μεσογείου”, κατάφερε και μπήκε φυλακή από τη “δεξιά” (είχε λογαριάσει φαίνεται τον Αμερικανικό παράγοντα, είχε λογαριάσει τον Ισραηλινό, είχε λογαριάσει τον Τουρκικό, αλλά δεν είχε λογαριάσει τον …Δένδια).
Όσον αφορά την “αριστερά”, ένα μέρος της έλαβε κατήχηση στο Texas και στο LSE, το άλλο μέρος της έχει βγει στη σύνταξη και ονειροπωλεί τις εποχές του 1917, ενώ η “άκρα αριστερά” βγαίνει και λέει συχνά πυκνά τις απόψεις της στην …Ανατροπή του κ. Πρετεντέρη.
Για ποτάμια, κομματάκια, αποκόμματα και κομματίδια δεν συζητάμε γιατί θα χαλάσουμε το σάλιο μας τσάμπα.
Εν ολίγοις υπάρχει πολιτικό κενό το οποίο οφείλει κάποιος θαρραλέος(-οι) ευκατάστατος(-οι)-ευπατρείδης(-δες) Έλληνας(-ες) να το καλύψει(-ουν), με έργα και όχι με λόγια.
Εαν όχι σε αυτές τις εκλογές σίγουρα στις επόμενες, εαν γίνουν ποτέ και εαν θα έχουν καμμία σημασία αφού η Ελλάδα θα είναι τότε προ της διαλύσεως…
Ο άλλος πάλι εδώ το “ευπατρίδης” το γράφει με “ει”!
Ά ρε κατακαημένη Ρούμελη, συγνώμη λάθος, “Πατρείδα” ήθελα να πώ!
Μπράβο μπρε Ελευθέριε, μ’έπιασες!
Εάν μπορείς να διορθώσεις τώρα το λάθος μου διόρθωσέ το. Γιατί εγώ τρόπο να διορθώσω σχόλιο αφού πατήσω το “Post Comment” δεν έχω βρει.
Αφού διορθώσεις λοιπόν το “ευπατρίδης”, πήγαινε και στο:
http://www.antibaro.gr/article/10315
να διορθώσεις και τη δική σου “περιδίνησι” της ορθογραφίας…
ΥΓ
1) Μα καλά στον Ελεύθερο Κόσμο την εποχή της “επταετίας” έγραφες;…
2) Για την “ταμπακιέρα” όμως τίποτα δεν γράφεις…
σι, σι, σι, μ’αρέσει ο Καβάφης, γι αυτό στες καταλήξεις του ενίοτε τον μιμούμαι. Μήπως θα ήθελες να διορθώσεις και αυτόν; Kάπιοι βέβαια του απέδιδαν ότι δεν ήξερε καλά τα ελληνικά!
“Κ επίσης μ έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.”
“Σαν πάντρευαν την Θέτιδα με τον Πηλέα
σηκώθηκε ο Aπόλλων στο λαμπρό τραπέζι
του γάμου, και μακάρισε τους νεονύμφους
για τον βλαστό που θάβγαινε απ την ένωσί των.”
“…πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησι, αλλ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
όσο για την ταμπακιέρα, είναι οι άνθρωποι, η γλώσσα, οι στίχοι, τα τραγούδια, οι μνήμες, η παράδοσι, το χώμα, η φύση, τα βουνά, η θάλασσα που “αναρροφά όλη μας την πίκρα” πούλεγε ο Σεφέρης, αυτά είναι η πατρίδα μας – την οποία ουδείς διεννοήθη να γράψει ποτέ “πατρείδα” μήτε καν ο “αγραμμάτιστος” Καβάφης – κι όχι εκεί που την ψάχνεις, στα κόμματα και τ’ αποκόμματα.
Τώρα εδώ σε θέλω, να μου βρεις ποιητή που έγραφε το “κάπιοι” έτσι… τότε θα σε παραδεχτώ…
Τώρα το τι σχέση έχουν αυτά που γράφεις στην τελευταία στροφή του “ποιήματός” σου με αυτά που γράφω εγώ ούτε ο Εμπειρίκος μπορεί να το καταλάβει.
Μετά τον “ευπατρείδη” ψάχνεις και για ποιητή έ; τρομάρα σου! Θα σε συμβούλευα ως νεότερος εν τη ακμή σου που υποθέτω ότι βρίσκεσαι, αντί να ψάχνεις την τρύπα στο “κάπιοι” την οποία ορθώς συνέλαβες, να την ψάχνεις και κάπου αλλού! Και μιας κι επικαλέστηκες τον Εμπειρίκο, αυτός σου υποδεικνύει πού, πάντως όχι στα πίτουρα που τώρα ψάχνεις γιατί θα σε φάν οι κότες!
“Ράγκα – Παράγκα λοιπόν το θούριον
Εις τα χωράφια και τας πόλεις
Στις πεδιάδες και στα όρη
Εις τας οδούς και τα σοκκάκια
Όταν στον κόσμον συντελείται πάκτωσις
Ως εις στιγμάς μιας πλήρους συνουσίας
Που ισοδυναμεί με μιαν κατάφασιν κεραυνοβόλον
Με “ναι” και “ναι” και πάλιν “ναι ”
Και εν ανάγκη και όταν το “όχι ”
Παρουσιάζεται ως φράγμα
Υπο το προσωπείον παρθενίας
Που πρέπει οπωσδήποτε να διατρηθή
Αν πρόκειται κάποια συνέχεια να υπάρξη
Αν πρόκειται ο θάνατος να υπερνικηθή
Ράγκα – Παράγκα ακόμη τότε
Τουτέστιν κάθε φορά που ο μέγας πασίχαρος κριός
Ευλογητός και ευλογών σπαργών εισδύει
Τείχη και πύλας καταρρίπτων
Κομίζων των θεών τα νικητήρια
Εις τους ανθρώπους δώρον.”