του Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Ο συγγραφέας κ. Στέλιος Ράμφος υπήρξε στην νεότητά του κομμουνιστής, στην συνέχεια καστοριαδικός, μετά νεορθόδοξος και εν τέλει εκσυγχρονιστής. Γιά τις διαδοχικές μεταλλάξεις του, ο αναγνώστης ας ανατρέξει στο εξαιρετικά εύστοχο άρθρο του Σπύρου Κουτρούλη «Οι μεταμορφώσεις τoυ Στέλιου Ράμφου: από τον καημό της Ρωμηοσύνης στον καημό του ενός», στην ΝΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ τεύχος 34 (βλ. σε pdf ολόκληρο το τεύχος στο διαδίκτυο, στην ηλεκτρονική διεύθυνση newsociology.gr).
Ο κ.Ράμφος έδωσε μακρά συνέντευξη στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της προηγούμενης Κυριακής, όπου ανέλυσε την πολιτική κατάσταση με τόσο δυσνόητο τρόπο, που ο δυστυχής δημοσιογράφος αναγκάστηκε τελικά να του πει «Μιλήστε μου απλούστερα». Αλλά το πιό ενδιαφέρον (και αποκαλυπτικό ταυτόχρονα) στην συνέντευξη, ήταν το σημείο στο οποίο ο συνεντευξιαζόμενος ερωτάται γιά την άνοδο της ακροδεξιάς. Ο κ. Ράμφος υποστηρίζει ότι η ψήφος στην Χρυσή Αυγή προκύπτει από το γεγονός ότι «οι άνθρωποι αυτοί-μικροί και μεγάλοι- μεταβιβάζουν στο ‘εκμαυλισμένο σύστημα’ [τα εισαγωγικά του κ. Ράμφου] αισθήματα μίσους και εκδικήσεως, τα οποία κατά βάθος παραπέμπουν σε άτομα με αρνητικό ρόλο στην παιδική τους ηλικία (πατέρας, μητέρα κλπ.). Η ταραγμένη συναισθηματική τους ζωή προκαλεί μία άγρια εκδικητικότητα μέσα τους από φόβο γιά τον ίδιο τον εαυτό τους, εκδικητικότητα την οποία κατευθύνουν είτε σε άλλους ανθρώπους (π.χ. ερωτικές γνωριμίες) είτε πολιτικότερα στο ‘σύστημα’ [τα εισαγωγικά και εδώ του κ. Ράμφου]. Εδώ έγκειται εν τάχει ο ‘αντισυστημισμός’ τους [τα εισαγωγικά πάντα του κ. Ράμφου. Το τραύμα της γονεϊκής συνήθως απογοητεύσεως εκδηλώνεται ως δυσκολία στην ύπαρξη και καλλιεργεί μία εσωτερική ετοιμότητα γιά μίσος.»
Κατά τον κ.Ράμφο, λοιπόν, η άνοδος της ακροδεξιάς δεν οφείλεται ουσιαστικά σε πολιτικούς λόγους αλλά ψυχαναλυτικούς. Φταίει η παιδική ηλικία όσων ψηφίζουν ΧΑ, φταίνε τα παιδικά τους τραύματα, φταίνε οι γονείς τους (η ελληνική οικογένεια είναι άλλωστε μόνιμος στόχος του κ.Ράμφου). Επομένως, κατά τον κ.Ράμφο, δεν υπάρχει η βαρειά ύφεση, δεν υπάρχει η καταστροφή χιλιάδων επιχειρήσεων, δεν υπάρχει η βίαιη κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου, δεν υπάρχει η ανεργία του 30%, δεν υπάρχουν οι έξι χιλιάδες αυτοκτονίες. Υπάρχουν μόνον τα παιδικά τραύματα. Η ύφεση στην καλύτερη περίπτωση είναι ένας καταλύτης γιά να εξωτερικευθούν βίαια τα παιδικά τραύματα. Από μόνη της, ως αίτιο αλλαγής πολιτικών συμπεριφορών, η ύφεση δεν υπάρχει.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ο κ.Ράμφος βάζει σε εισαγωγικά τις φράσεις «εκμαυλισμένο σύστημα», «σύστημα» και «αντισυστημισμός». Δηλαδή το σύστημα (προφανώς εννοεί το πλέγμα εξουσίας της Μεταπολίτευσης) δεν είναι εκμαυλισμένο, και δεν είναι κάν σύστημα. Δεν υπάρχει. Είναι ένας ανεμόμυλος που κατασκευάζουν οι αντισυστημικοί Δονκιχώτες. Εδώ έχουμε μία υποδειγματική αντιπροσωπευτική δημοκρατία ευρωπαϊκού τύπου, χωρίς διαφθορά, χωρίς διαπλοκή, χωρίς οικογενειοκρατία, χωρίς ολιγαρχικά φαινόμενα, χωρίς φεουδαλικά προνόμια, χωρίς σκάνδαλα Ζήμενς, χωρίς λίστες Λαγκάρντ. Οι πολίτες φταίνε που την βλέπουν σαν «σύστημα». Όσοι έχουν μικρότερα παιδικά τραύματα, ψηφίζουν πιο λάϊτ αντισυστημικά κόμματα, πχ.τον ΣΥΡΙΖΑ ή τους ΑΝΕΛ. Όσοι είναι βαρύτερες περιπτώσεις, ψηφίζουν ΧΑ. Έλεος κ. Ράμφο!
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
19 comments
Σχολιάζω πρόχειρα, ἄν καὶ θὰ ἤθελα νὰ διέθετα χρόνο γιὰ συγγραφὴ ἄρθρου
πάνω σὲ αὐτὸ τὸ ἀντικείμενο. Ἴσως στὸ μέλλον…
Ὑπάρχει ἕνα σημεῖο στὸ ὁποῖο ταυτίζομαι μὲ τὸν Στέλιο Ράμφο. Καὶ ἀφορᾶ
στὰ ἀπωθημένα ποὺ μαζεύονται “ἤδη ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡλικία” στὸν μέσο
ἑλλαδίτη. Κόμπλεξ πολλά, μαζεμένα, ποὺ κάποια στιγμὴ ἐκτεθοῦν.
Ὅταν τὰ ἔγραφε αὐτὰ ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς δὲν εἶδα κανέναν
νὰ ἀντιδρᾶ: ὁ κάτοικος τῆς Ἑλλάδας θεωρεῖ τὸ Κράτος, ὁτιδήποτε Δημόσιο δηλαδή,
ἐχθρικὸ πρὸς αὐτόν. Ὑπάρχουν ἐδωμέσα πολλοὶ γιανναρικοί, ὁπότε σᾶς
παρακαλῶ νὰ ἐκθέσετε, ἄν εὐκαιρεῖτε, ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ
Γιανναρᾶ, ἐπ’ αὐτοῦ. Οἱ ἀναφορὲς εἶναι πλούσιες, εἰδικὰ στὴν ἐπιφυλλιδογραφία του.
Σχολίαζα ἐχθὲς μὲ φίλους γιὰ τὸ μαῦρο χάλι στὴν Ξάνθη, τὴν γενέτειρά μου.
Ὅλοι καπνίζουν σὲ κλειστοὺς χώρους, καφετέριες, ταβέρνες, γραφεῖα, κλ.π.,
σὰν νὰ μὴν ἀγγίζει ὁ Νόμος τὸν Νομό μας. Βλέπω ἀμάξια καὶ δίκυκλα νὰ ἀγχώνουν
τοὺς πεζούς: νὰ καβαλικεύουν τὶς διαβάσεις, νὰ κλείνουν τὰ πεζοδρόμια, νὰ
στενεύουν τοὺς δρόμους μὲ διπλοπαρκαρίσματα (μὴν μοῦ πεῖτε πῶς
παρανομοῦν καὶ ταλαιπωροῦν τοὺς συμπολῖτες γιὰ νὰ
κάνουν κάποια σοβαρὴ δουλειά: γιὰ νὰ πάρουν τσιγάρα ἀπὸ τὸ περίπτερο
τὸ κάνουν, στὴν καλύτερη τῶν περιπτώσεων!). Δίκυκλα νὰ τρέχουν πάνω
στὰ πεζοδρόμια. Παζαρτζῆδες νὰ ξεστήνουν τὶς σκηνὲς κλωτσῶντας τοὺς
πασσάλους (ἕνα συγγενικό μου πρόσωπο διεκομίσθῃ σοβαρὰ τραυματισμένο
στὸ νοσοκομεῖο, στὸ κεφάλι, ἐπειδὴ ἔτυχε νὰ περνᾶ τὴν ὧρα ποὺ ξέστηναν
τὸ γνωστὸ Παζάρι τῆς Ξάνθης: γλίτωσε ἀπὸ θαῦμα!). Γύφτοι ποὺ ἐδῶ
καὶ δεκαετίας καῖνε ἐλαστικά, γιὰ νὰ βγάλουνε τὸ μέταλλο: ποῦ εἶναι ἡ
Ἀστυνομία; Ποῦ εἶναι ἡ Πυροσβεστική; Ποῦ εἶναι οἱ τοπικοὶ “Ἄρχοντες”;
Νὰ μὴν μιλήσω γιὰ τὶς ἀρχαιότητες τοῦ τόπου, ποὺ φθείρονται χρόνο
μὲ τὸν χρόνο, ὅχι μοναχὰ ἐγκαταλελειμμένες, ἀλλὰ καὶ συλημένες ἀπὸ
σύγχρονους “κυνηγοὺς θησαυρῶν”.
Ἀποτσίγαρα στὸ περιαστικὸ δάσος, μὲ σκουπίδια καὶ μπάζα, ποὺ πετᾶ
ὅποιος θέλει, ὅπου θέλει ἀνενόχλητος.
Καὶ ὁ καρκῖνος…νὰ θερίζει! Σκλήρυνση κατὰ πλάκας, καρκίνοι, λευχαμίες,
ὅλα τὰ καλά, σὲ νέους ἀνθρώπους! Καὶ μετὰ σοῦ λέει “τοῦ Θεοῦ εἶναι
αὐτά᾿’…λὲς καὶ δὲν συνδέονται μὲ τὰ παραπάνω ποὺ ἐξέθεσα, συναρτήσει
τῶν φυτοφαρμάκων ποὺ φέρνουν ἀπὸ Τουρκία καὶ Βουλγαρία στὰ μουλωχτά.
Τὰ πράγματα εἶναι τραγικὰ φίλτατοι! Ὁ Ράμφος ἔχει δίκαιο. Ἡ ἀνάλυσή
του εἶναι σύνθετη. Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀπλοϊκή. Ὁ λαὸς ποὺ ἔδωσε
χιλιάδες σταυροὺς στὴν δημοσιογράφο κ. Σπυράκη, αὐτὸς εἶναι ὁ λαὸς
τῆς Ἑλλάδας. Καὶ γράφω τῆς Ἑλλάδας, διότι ὅτι συμβαίνει στὴν Ξάνθη
ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ.
Τί ἄλλο νὰ γράψω…
“Ὁ λαὸς ποὺ ἔδωσε χιλιάδες σταυροὺς στὴν δημοσιογράφο κ. Σπυράκη, αὐτὸς εἶναι ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδας.”
Μεταξύ του λαού αυτού βέβαια θα είναι και ο κ. Ράμφος, ο οποίος είναι βέβαιο ότι στα φανερά θα επικροτεί την εκλογή της πρώην υπαλληλου του MEGΑ, για “ευνόητους” φυσικά λόγους…
Υπάρχουν βλέπετε τα “απωθημένα” των παιδικών χρόνων αλλά και τα “απωθημένα” των …στερνών.
Βασικά ό,τι αναφέρει τώρα ο Ράμφος για τους “ΧΑγίτες” το έχει αναφέρει και στο παρελθόν για την πλειοψηφία των Ελλήνων. Γι’αυτό και η “ανάλυση” αυτής της παθοψυχολογίας του υποβόσκοντος “αυτο-ρατσιστικού” μαζοχισμού του Ράμφου δεν μπορεί να είναι απλοϊκή…
Τελικά η υπόθεση του Ράμφου μάλλον θυμίζει το ανέκδοτο με τον “πόντιο” που ακούει στο ραδιόφωνο για τον παλαβό που κινείται με το αυτοκίνητο του ανάποδα στην Πανεπιστημίου και μονολογεί: “μα δεν είναι ένας ο παλαβός αλλά δεκάδες”…
Αλλά φτάνει πια με τους συστημικούς ψευτοφιλόσοφους του μεροκάματου, φτάνει πια, αρκετά ασχοληθήκαμε…
http://www.anixneuseis.gr/?p=92681
@Beriev,
Τί γνώμη ἔχεις γιὰ τὸ παραπάνω ἄρθρο;
Κυριάκο, ακροβατείς επικινδύνως κι ανησυχώ για την πνευματική σου ισορροπία.
Από τον Καστοριάδη “ετούτο το κεφάλι που μου βαραίνει τους ώμους” στον Γιανναρά “υπεροψίαν και μέθην θα είχεν ο Δαρείος” κι από κεί στον Ράμφο “το κεφάλι που τόχουνε καταπιεί οι ώμοι”
Που είσαι νιότη πούδειχνες πως θα γινόμουν άλλος!
“Η σοφία μου με τον ήλιο συγκρινόταν:
ήθελα να ‘μουν η χαρά του,
μα τον έχω θαμπώσει:
της σοφίας μου ο ήλιος, από τούτες
τις χυχτερίδες έβγαλε τα μάτια…”
“τις νυχτερίδες”
Κε Παπαδόπουλε,
Χωρίς να σε γνωρίζω καθόλου, θα ήθελα να σου επισημάνω ότι το ορθόν ρήμα δεν είναι “μαϊμουδίζω” (προκειμένου για αντιγραφική συμπεριφορά), αλλά “ανθρωπίζω”!!
Όλα τα παραδείγματα που αναφέρεις στο σχόλιό σου συνεπάγονται της συμπεριφοράς της “ηγεσίας” του Ελληνικού “χώρου”, όπως την αντιλαμβάνονται οι (κατά το πλείστον απαίδευτοι) πολίτες.
Ξεκίνα την σκέψη σου από την συνταγματική πρόβλεψη περί “Ευθύνης Υπουργών” και όχι απο το πεταμένο αποτσίγαρο του Συν – Έλληνα.
Ἀσφαλῶς καὶ γράφει μπαροῦφες ὁ Ράμφος, ἀλλὰ δὲν φταίει αὐτός. Φταῖνε οἱ ἡμιμαθεῖς δημοσιογράφοι πού τόν θεωροῦν φιλόσοφο ὁλκῆς. Βέβαια, τὸ «Ἀντίβαρο» φιλοξενεῖ πολύ χειροτέρους του, ὁπότε δὲν δικαιούμεθα νὰ εἴμεθα αὐστηροί. Ἰδίως διότι τὸ «Ἀντίβαρο» δὲν ἔχει τὶς δικαιολογίες ποὺ ἔχουν οἱ ἡμιμαθεῖς καὶ πιεζόμενοι ἀπὸ τὴν ἀνάγκη τοῦ βιοπορισμοῦ δημοσιογράφοι.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἡ μόνη θεραπεία κατὰ τὴς ἀντικοινωνικῆς συμπεριφορᾶς, ἡ ὁποία ἔχει ἐφευρεθεῖ παγκοσμίως εἶναι ἡ ἀστυνόμευση ἀπὸ προθύμους ἀστυνομευτάς (willing enforcers κατὰ τὴν Elinor Ostrom), δηλαδὴ ἀπὸ «ρουφιάνους», σύμφωνα μὲ τοὺς ἀδουλώτους Ἕλληνες. Ὅσο τὸ δικαίωμα νὰ καπνίζει κανεὶς σὲ δημόσιο χῶρα τὸ σεβόμεθα (καὶ τὸ δικαίωμα νὰ πετᾶμε τὸ ἀποτσίγαρο), δὲν δικαιούμεθα νὰ ζητήσουμε ἀπολύτως κανένα ἄλλο δημόσιο ἀγαθό, οὔτε κἂν τὴν πολιτικὴ ἐλευθερία τὴν ἴδια. Κατὰ παραχώρησιν καὶ μὲ τὴν ἐπαιτεία τὴν ἔχουμε, ὄχι «μὲ τὸ δικαίωμά» μας.
Συμφωνῶ καὶ μὲ Ράμφο καὶ μὲ Γιανναρᾶ, στὰ δύο παραπάνω.
@Ἐλευθέριος καὶ @Βeriev, θέλω τὴν γνώμη σας ἐπὶ τοῦ κειμένου
τοῦ Γιανναρᾶ, καὶ σύγκριση μὲ αὐτὸ τοῦ Ράμφου.
@Κυριάκο
Πάνω-κάτω και τα δυο κείμενα, άμεσα του Ράμφου, πιο έμμεσα του Γιανναρά, ορίζουν σαν αιτία της παρακμής της χώρας μας την παθοψυχολογία του “Έλληνα”.
Η αιτιολογία αυτή εκτός από παράλογη είναι και ρατσιστική! Το να λες έναν ολόκληρο λαό εν ολίγοις ψυχωτικό εκτός από άτοπο είναι και μαζοχιστικό όταν ανήκεις και εσύ ο ίδιος σε αυτόν τον λαό. Αυτή όμως είναι η επιφανειακή σκοπιά της ανάλυσης των θέσεων Γιανναρά-Ράμφου.
Κυττώντας βαθύτερα βλέπει κανείς κάτι πιο επικίνδυνο σε αυτές τις θέσεις:
Το επιχείρημα του για όλα φταίει εγγενώς ο Έλληνας (στην περίπτωση της χώρας μας) ή το Χ μέλος κάποιας Υ κοινωνικής ομάδας, όταν οι κατηγορίες προέρχονται από μέλος αυτής της ομάδας ή από κάποια “φήμη” που διασπείρεται “τυχαία”, αποτελεί παλιό προπαγανδιστικό κόλπο.
Τι το επικίνδυνο λοιπόν έχει αυτή η θέση:
Θα προσέξει κανείς ότι όποιος χρησιμοποιεί αυτό το “επιχείρημα” εμμέσως πλην σαφώς βγάζει τον εαυτό του έξω από τους “φταίχτες”. Οι “άλλοι” κλέβουν, οι “άλλοι” καταστρέφουν, οι “άλλοι” καπνίζουν εκεί που δεν πρέπει. Εγώ είμαι ο “σωστός”, οι “άλλοι” της ομάδας είναι αδιόρθωτα-εγγενώς διαβρωμένοι, ανίκανοι να διορθωθούν.
Λες και αυτός που το λέει είναι εκτός της “ομάδας”, δηλαδή δεν αναγκάζεται σε κάποια πτυχή της κοινωνικής ζωής του, έστω και μη ηθελημένα, να συμπράξει σε αυτή τη φαυλότητα. Π.χ. λες και ο Γιανναράς και ο Ράμφος δεν γράφουν ή δεν μιλάνε στις ναυαρχίδες της διαπλεκόμενης δημοσιογραφίας και γενικά της διαπλοκής στην Ελλάδα, Καθημερινή, ΔΟΛ κλπ.
Θέτωντας λοιπόν ο διαμαρτυρομενος εαυτόν εκτός “ομαδας” μεταθέτει την λύση του προβλήματος εμμέσως στους “άλλους”, αφού ο ίδιος είναι “άψογος”.
Και θα πει κανείς εντάξει και να το λέει αυτό ο Γιανναράς ή ο Ράμφος δεν είναι κακό, προσπαθούν έτσι να ενεργοποιήσουν τον κόσμο να κάνει την αυτοκριτική του.
Εκεί είναι όμως το θεμελιώδες (πιθανόν εσκεμμένο) σφάλμα στο οποίο πέφτουν: αναπαράγοντας ο μέσος ενήλικας τη θέση Ράμφου-Γιανναρά σταδιακά θετει εαυτόν εκτός του προβλήματος και τελικά μεταθέτει το πρόβλημα και την λύση του στους “άλλους” γιατί ο ίδιος θεωρεί τον εαυτό του άμεμπτο ή τουλάχιστον αναγκασμένο να συμπράττει στην φαυλότητα των “άλλων” για να επιζήσει ο ίδιος. Αυτό είναι επιστημονικά διαπιστωμένο ότι γίνεται στο μεγαλύτερο ποσοστό των ενηλίκων ατόμων.
Η ελίτ περνώντας λοιπόν στον “κοσμάκη” την λογική του “εμείς και μόνο φταίμε για όλα” καταφέρνουν να τον βάλουν να κυνηγάει αενάως την ουρά του χωρίς να κυττάει μήπως, ρε αδερφέ, δεν φταίνε μόνον τα “κακά γονίδιά” μας (κι όμως αυτό λένε κάτω-κάτω οι Ράμφος-Γιανναράς) αλλά και τίποτε άλλο παραπέρα από αυτό…
ΥΓ
Το προπαγανδιστικό κόλπο του “εμείς φταίμε” είναι παλιό, “καλό” και δοκιμασμένο.
Ανέκαθεν προωθείτο από τις ελιτ είτε μέσω “πνευματικών ταγών” (για να έχει “βαρύτητα”), είτε μέσω αναπαραγόμενων φημών, μαύρης προπαγάνδας κλπ. Είναι ο ευκολότερος και φτηνότερος τρόπος να κάνεις μια ομάδα να σταματήσει να “ψάχνεται” και να αρχίσει να κυνηγάει τον εαυτό της, χωρίς φυσικά ποτέ αποτέλεσμα.
Δεν έχω καταλήξει ακόμα στο αν οι Γιανναράς-Ράμφος ακολουθούν αυτή την τακτική εσκεμμένα για ίδιον όφελος ή για άλλο λόγο.
Κυριάκο, μιας κι επιμένεις, επέτρεψέ μου να σου δώσω ως μεγαλύτερος μία συμβουλή. Παράτα τους βολεμένους κοσμοκαλόγερους και τους ψευδοφιλοσόφους κι άσκησε όσο μπορείς την τέχνη της μουσικής κι ακόμη περισσότερο του χορού. Έτσι θα μάθεις να πετάς κι από άνθρωπος που παρακαλά θα γίνεις άνθρωπος που ευλογεί!
@Ἐλευθέριε,
Εἶμαι δεινὸς βιολονίστας, ἀπὸ μικρὴ ἡλικία, καὶ πέρα ἀπὸ τὴν μαθηματική μου καριέρα, μελετῶ καθημερινὰ τουλάχιστον μιὰ ὧρα βιολί…πῶς καὶ δὲν τὸ γνώριζες; Νὰ μὴν μιλήσω καὶ γιὰ τὴν καθημερινή μου ἐνασχόληση μὲ τὸ ἄπατο βάθος τῆς ἐκκλησιαστικῆς/λειτουργικῆς μας μουσικῆς, ἀπὸ τὸ Λύκειο μέχρι σήμερα… Μουσικὰ εἶμαι καλυμμένος θαρρῶ;
Διαφωνῶ τόσο μὲ σένα, ὅσο καὶ μὲ τὸν Beriev, στὸ ὅτι δίνεται συγχωροχάρτι σὲ ἕναν σταρχιδιστὴ λαό. Τὸ κάπνισμα σὲ κλειστοὺς χώρους λέει πολλά, γιὰ τὴν νοοτροπία. Νὰ μὴν μπῶ σὲ μεγαλύτερες λεπτομέρειες: νομίζω ὅτι τώρα πιὰ κάθε οἰκογένεια ἔχει τὸν καρκινοπαθή της…
Πράγματι, ἂν καθοδηγήσει τὸν ἀφελῆ ψηφοφόρο ἕνας φωτισμένος ἀντισυστημικός, θὰ κατανοήσει ὁ άνίδεος Ἀντιοχεύς ὅτι τὰ σκουπίδια πού τὸν πνίγουν δὲν ὑπάρχουν στὴν πραγματικότητα, ἀλλά, ἁπλῶς, τὸν ἔχουν πείσει, δια πλύσεως ἐγκεφάλου, τὰ χειραγωγούμενα καὶ χειραγωγοῦντα ὄργανα τοῦ «συστήματος» ὅτι τὰ σκουπίδια αὐτὰ ὑπάρχουν καί, μάλιστα, ὅτι βρωμᾶνε. Τὸ ἴδιο καὶ ἡ γενικευμένη ἀντικοινωνικὴ συμπεριφορά, τὰ παράνομα παρκαρίσματα, τὰ καιόμενα καλώδια, τὸ κάπνισμα σὲ κλειστοὺς χώρους, ἡ φοροδιαφυγή, ἡ εἰσφοροδιαφυγὴ καὶ τὰ λοιπά δὲν ὑπάρχουν, ἀλλὰ τὰ ἐμφυτεύουν στὴν συνείδησή μας τὰ κανάλια τῆς Γερμανοδούλου καὶ ὑποτελοῦς διαπλοκῆς, μὲ ἀλάθητες, ἐπιστημονικῶς τεκμηριωμένες μεθόδους. Νὰ εἶναι καλά, ὅμως, τὸ «Ἀντίβαρο» καὶ οἱ φωτισμένοι (ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἀνωνυμίας τους) σχολιαστές του πού πᾶνε κόντρα στὸ «σύστημα» τῆς παγκοσμίου ἐπικυριαρχίας (τῆς κοινῆς λογικῆς).
Υ.Γ. Συμφωνῶ ἀπόλυτα, στὸ θέμα, μὲ τὸν κ. Γεωργάνα. Ὅταν δὲν
μπορεῖς νὰ πιεῖς δημόσια ἕναν καφέ, χωρὶς νὰ μαυρίσουν τὰ πνευμόνια
σου ἀπὸ τὶς ἀδέσποτες παθητικὲς τζοῦρες καπνοῦ, καὶ τὸ καταγγέλεις,
δὲν δηλώνεις ἄφθαρτος. Ἀναδεικνύεις τὸν σταρχιδισμὸ (δόκιμη πιὰ λέξη)
μιᾶς ὁλόκληρης κοινωνίας. Ἕνα παράδειγμα δίνω… Τὸ ὅτι σὰν μὴν
καπνιστὴς δὲν μπορῶ νὰ ἀντέξω τὸν καπνό, δὲν μοῦ ἐπιτρέπεται
νὰ τὸ καταγγέλω; Τί σ*ατὰ ἀντίληψη εἶναι αὐτή;
Πέστε τα τα χρυσόστομοι Ράμφο καὶ Γιανναρᾶ…τὸ πρόβλημα εἶναι
τοῦ λαοῦ ποὺ ψήφισε ΠΑΣΟΚ/ΕΛΙΑ καὶ ΝΔ, ἀκόμη καὶ κάτω ἀπὸ
αὐτὲς τὶς συνθῆκες. Τὰ ἐκλογικὰ ἀποτελέσματα μοῦ ἔδωσαν νὰ καταλάβω
πάρα πολλά. Διότι βρισκόμαστε σὲ κατάσταση ἔκτακτης ἀνάγκης,
καὶ ψηφίσαμε ὅπως τὸ κάναμε στὰ 80s…
ουδέποτε μπόρεσα να παρακολουθήσω τις σκέψεις και τις μπορδολογιες ενός Ραμφου και ενός Γιανναρά. Το ότι μιλάνε και γράφουν δυσνόητα και κουραστικά δείχνει τις τυρβωδεις σκέψεις τους. Απλά οι φιλοσοφίες τους ο ορισμός του χάους.
Αγαπητέ Κυριάκο,
ακριβώς επειδή γνωρίζω ότι παίζεις βιολί και σε προτρέπω, όχι να ασχοληθείς, αλλά να εξασκείς όσο μπορείς περισσότερο την τέχνη σου αυτή· εάν ωστόσο μάθαινες και να χορεύεις θα καταλάβαινες τη χαρά του αετού! Αλλά εσύ βλέπω προτιμάς να σέρνεσαι μαζί με τα σκουλήκια που τρυπώνουν παντού και παχαίνουν από τους άρρωστους, πληγωμένους αγκώνες σου.
Και να’ταν μόνο η Ξάνθη κ. Παπαδόπουλε….εάν παραλείπατε το όνομα της πόλης πολλοί θα ορκίζονταν ότι μιλατε για τον Ασπρόπυργο, την Ελευσίνα, την Πάτρα, την Τρίπολη, το Αγρίνιο κλπ κλπ (τυχαία επιλογή πόλεων πλην του Ασπροπύργου).
Αλλά, ΤΙΣ ΠΤΑΕΙ…???
Τίς πταίει ; Στοιχειῶδες ἀγαπητέ μου Γουῶτσον !
Ὁ Ράμφος, ὁ Γιανναρᾶς καὶ ὅλοι οἱ Γερμανόδουλοι προδότες πού βλέπουν σκουπίδια καὶ βρῶμα ἐκεῖ ἀκριβῶς πού ὑπάρχει ὑποδειγματικὴ καθαριότητα καὶ τάξη. Ἀλλά, «ἔχουσι γνῶσιν οἱ φύλακες» ! Ἡ παγκόσμια ἐπικυριαρχία θὰ βρεῖ τὸν δάσκαλό της στοὺς γενναίους ἀνωνύμους σχολιαστὲς τοῦ «Ἀντιβάρου». Ἡ κοινὴ λογικὴ δὲν θα περάσει ἀπὸ τὴν ἀδούλωτη καὶ ἀνυπάκουη «Ἑλλάδα».
ΥΓ Ὁ Ράμφος καὶ ὁ Γιανναρᾶς μπορεῖ νὰ γράφουν καὶ μπαροῦφες, ἀλλὰ ἔλα πού ὑπάρχουν μεγαλύτεροι μπαρουφολόγοι …
πού ὑπάρχουν μεγαλύτεροι μπαρουφολόγοι …
—————————————————————-
δηλαδή ενα όνομα εκτός του δικού σας.
Μὰ τό γράφω ἐπανειλημμένως ἀγαπητέ μου :
«ἀνώνυμοι σχολιαστές του «Ἀντιβάρου»» καὶ
«τὸ «Ἀντίβαρο» καὶ οἱ φωτισμένοι (ἀπὸ τὸ σκοτάδι τῆς ἀνωνυμίας τους) σχολιαστές του».
Καλὰ λένε ὅτι ὁ καμπούρης δὲν βλέπει τὴν καμπούρα του. Ἀλλὰ πρέπει, πλέον, νὰ προσθέσω ὅτι ὑπάρχει καὶ ἕνας τούλάχιστον, μεταξὺ τῶν ἀνωνύμων, ὁ ὁποῖος, ἀποδεδειγμένως, δὲν γνωρίζει κἂν ἀνάγνωση.