Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε εχθές, 9.2.2016 στην Εστία.
O τίτλος γράφει «Μπράβο Γιάνη. Μπράβο Αλέξη» στα Βουλγάρικα. Τον περασμένο Μάϊο, η ανάπτυξη της Βουλγαρίας προβλεπόταν στο 0.8%. Στο τέλος του έτους, η πρόβλεψη για φέτος ήταν 2.1%, ενώ πριν 2 εβδομάδες ο Βούλγαρος πρωθυπουργός αναθεώρησε την πρόβλεψη στο 4.5%! Πρόσφατα, κυκλοφόρησε πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας στη Σόφια με τίτλο «Ευχαριστούμε Ελλάδα» αναφερόμενο στις περίπου 60,000 ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες μετανάστευσαν εκεί, οι περισσότερες των οποίων μετά την επιβολή ελέγχου κεφαλαίων.
Αξίζει τον κόπο λοιπόν, μία ανακεφαλαίωση των πεπραγμένων της ελληνικής κυβέρνησης.
Η τακτική διαπραγμάτευσης του κ. Βαρουφάκη ήταν απλή και μάλιστα γνωστή και δεδηλωμένη από τον ίδιο από το 2011, όταν σε τηλεοπτική του συνέντευξη στην ερώτηση «τι κάνουμε;» απάντησε επί λέξη τα εξής:
«Το μόνο που λέω και ξαναλέω είναι ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός και ο υπουργός οικονομικών πρέπει να πάνε στο εξωτερικό. Όχι για να διαπραγματευτούν, αλλά για να ανακοινώσουν. Όπως έλεγε ο πρόεδρος Ντε Γκωλ «ένας ηγέτης ξέρει να μη ζητάει, αλλά ξέρει να λέει όχι». Σε τι να πουν όχι; Δεν θα πάρουμε το επόμενο δάνειο, του επόμενου μνημονίου. Και να δείτε για πότε σε δύο ώρες η ΕΕ θα αναγκαστεί να ξανασυζητήσει όλη της την προσέγγιση στο πρόβλημα της ευρωπαϊκής και βέβαια της ελληνικής κρίσης».
Πρόκειται αναμφισβήτητα για την καλύτερη περίληψη όσων συνέβησαν τέσσερα χρόνια μετά, το πρώτο εξάμηνο του 2015 με τον ίδιο στη θέση του υπουργού οικονομικών.
Δεν πληρώσαμε τίποτα, περιμέναμε να τραβήξει όσο μπορούσε, και όταν έφτασε η χώρα στο χείλος του γκρεμού, μία μόνο ανάσα από το να γκρεμοτσακιστεί, τότε -ως δια μαγείας- επειδή, ναι μεν δεν συνέφερε εμάς, αλλά δεν συνέφερε ούτε τους εταίρους, θα άνοιγαν τις αγκάλες τους να λύσουν όλα τα προβλήματά μας. Το πώς ακριβώς είναι ασαφές, διότι κάπου εδώ κρύβεται και η υπόθεση εργασίας ότι η οικονομική κρίση δύναται να λυθεί με μία απόφαση, με μία υπογραφή. Και μάλιστα ενός τρίτου. Τέτοιου είδους πεποιθήσεις είναι προϊόντα της ελάσσονος προσπάθειας στην οποία έχει εθιστεί ο ελληνικός νους από τα νηπιακά του χρόνια. Λάθος όμως: η κρίση, όπως και άλλα προβλήματα της ζωής και της πολιτικής, συνήθως λύνονται δύσκολα. Με κόπο, προσπάθεια, αλλαγές, τομές και ρήξεις.
Παρά τα όσα πιστεύουν οι ακόλουθοί του και ορισμένοι επικριτές του, ο Γ. Βαρουφάκης δεν επεδίωξε ποτέ έξοδο από το ευρώ. Την παρομοίαζε ανοιχτά με «επιστροφή στη λίθινη εποχή». Η (μη) διαπραγμάτευση ήταν απλώς ένα τέχνασμα, το οποίο δεν έπιασε τελικά. Πώς να το κάνουμε; Απέτυχε παταγωδώς.
Την Τρίτη μετά το δημοψήφισμα και πριν το σαββατοκύριακο της περιβόητης 17ωρης διαπραγμάτευσης, παρέδωσε ο Γιουνκέρ στον Έλληνα πρωθυπουργό μία δίτομη μελέτη, την οποία συνέταξε μαζί με τους Γερμανούς. Η μελέτη προέβλεπε τι θα γινόταν στη χώρα αλλά και πώς θα θωρακιζόταν η ευρωζώνη σε περίπτωση εξόδου της Ελλάδας μέσω 200 ερωτήσεων και απαντήσεων. Τέθηκε στον Αλέξη Τσίπρα το ερώτημα της εξόδου από την ευρωζώνη. Τώρα πια είχε τη γνώση του τι θα ακολουθούσε. Ταυτόχρονα, συνεκλήθη σύνοδος των 28 μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το σαββατοκύριακο. Σε περίπτωση που αποφάσιζε τη ρήξη, υπήρχε πλήρης προετοιμασία με όλες τις σχετικές πρόνοιες. Είχε διορία ως την Πέμπτη να απαντήσει.
Γνωστή η συνέχεια: ο πρωθυπουργός αποφάσισε να παραμείνει η Ελλάδα στο ευρώ. Έτσι, η ευρωπαϊκή σύνοδος μετετράπη σε σύνοδο των 19 μελών της ευρωζώνης. Οι υπόλοιποι 9 δεν ήταν πλέον απαραίτητοι. Ήταν προδιαγεγραμμένο ότι θα επέρχετο συμφωνία. Κατ’ εμέ, αυτό είναι το περίγραμμα των γεγονότων.
—-
Το πρωτοσέλιδο της Εστίας 9.2.2016
—
29 comments
Δεν είναι ακριβές το ότι δεν πλήρωναμε τίποτα. Αντίθετα, το πρωτο εξαμηνο πλήρωσαμε τις υποχρεώσεις μας δαπανώντας όλα τα ρευστα διαθέσιμα του δημοσιου τομέα. Όταν πλέον τον Ιούνιο αυτα ειχαν εξαντληθεί δεν πλήρωσαμε μια δόση στο ΔΝΤ και εν συνεχεια η κυβερνηση αποπειράθηκε τη ρήξη χωρίς χρηματικες ρεζέρβες. Αν η κυβερνηση ακολουθούσε τα λεχθεντα του 2011 τότε θα έπρεπε να δηλωσει στάση πλήρωμων τον Ιαν 2015 και να ζητήσει αναδιαπραγματευση του χρέους.
Ο κ Τσιπρας μετα το δημψήφισμα δήλωσε :<>. Παραδόξως, το πολιτικό συστήμα αγνόησε το διλημμα στις εκλογές του Σεπτεμβρίου
Εκπληκτική επιστημονική τεκμηρίωση της σχέσης “αιτίου-αιτιατού” για μια σειρά ζητημάτων.
@ Άγγελος Θεμελής
Ή μια απλή απόδειξη της αποτυχίας τους να βάψουν αυγά με π___ές…..
@Kostas A. Dimopoulos
Δυστυχώς χρησιμοποίησα ‘πομπώδη” όρο όπως “επιστημονική τεκμηρίωση”. Ήθελα να εκφράσω την άποψη ότι στις κοινωνικές επιστήμες, όπως στη πολιτική επιστήμη και πιο συγκεκριμένα στη πολιτική ανάλυση, σχέσεις “αιτίου-αιτιατού” σπάνια ‘ξεψαχνίζονται’ και ακόμη πιο σπάνια (σχεδόν ποτέ) αποδεικνύονται. Βέβαια αυτό δεν εμποδίζει διάφορους μετά στόμφου να το επιδιώκουν.
Εσείς, αξιότιμε κύριε Δημόπουλε, το γράψατε πολύ πιο απλά και πειστικά. Και για να είμαι ειλικρινής δεν είμαι σίγουρος ότι εννοούσατε το ίδιο με μένα.
Ούτως ή άλλως, ‘υποκλίνομαι’!
Α. Θ.
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Απαντώ: καμία επιστημονικότητα, καμία (απόπειρα) τεκμηρίωσης, καμία έκπληξη, καμία (αναζήτηση) σχέση(ς) «αιτίας-αιτιατού» και, ασφαλώς, καμία «σειρά ζητημάτων». Τι όμως; δύο πράγματα μόνο. Πρώτον, μία είδηση για την εκτίναξη ανάπτυξης στη γείτονα με τη δική τους οπτική των πραγμάτων, και δεύτερον, μία «ανακεφαλαίωση» (αν δεν προσέξατε τη λέξη) μίας τακτικής έξι μηνών μέσα σε ελάχιστες λέξεις στα στενά περιθώρια ενός κειμένου.
Τώρα, άλλος βλέπει ένα σύννεφο και φαντάζεται κάστρα, δράκους και πρίγκιπες. Άλλος διαβάζει 500 λέξεις και νομίζει ότι διαβάζει ξέρω γω τι.
Πάντως, πραγματικά θα με ενδιέφερε να διαβάσω τους τόμους με τις 200 ερωτήσεις και απαντήσεις του Γιουνκέρ, διότι πράγματι η γνώμη μου είναι ότι αυτές έπεισαν τον Τσίπρα. Και θα ήθελα να τυπωθούν να τις διαβάσουν όλοι οι Έλληνες. Αν έχει κανείς 1) διαφορετική εκτίμηση ως προς το τι έπεισε τον Τσίπρα να κάνει στροφή 180 μοιρών ή 2) αν θεωρεί ότι δεν έχει ενδιαφέρον αυτή η καμπή, -ή 3) αν θεωρεί ότι έχει απαντηθεί δημοσίως τι ακριβώς είναι αυτό που έπεισε τον Τσίπρα- ας το πει να το συζητήσουμε, και ας αφήσει τους εξυπνακισμούς για το τι δεν είναι κάτι (που προφανώς δεν είναι, άρα σιγά το νέο!). Εγώ πάντως, αυτό βλέπω, αυτό γράφω, αυτό λέω και μέχρι εναλλακτικής οπτικής, αυτό πιστεύω, ανοιχτά και καθαρά.
Ευχαριστώ.
Ανδρέας.
… καὶ Μπράβο Ἀνδρέα Σταλίδη !
Μὲ διαφορὰ τὸ καλύτερο ἄρθρο σας στὴν «Ἑστία», χωρὶς νὰ σημαίνει αὐτὸ ὅτι τὰ ἄλλα ἦταν κακά.
Γιὰ μία ἰστορικὴ παράλληλο, μία σημαντική, ἡ πρώτη, ἀλλαγὴ στὴν ἀγροτικὴ πολιτικὴ τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐνώσεως (τότε σημαντικωτέρα τῶν κοινῶν Εὐρωπαῖκῶν πολιτικῶν), ἡ μεταρρύθμιση MacSharry τῶν ἐτῶν 1989-1992 [ http://www.nytimes.com/1992/11/03/business/progress-in-trade-talks-with-europe.html ], ὑποστηρίχθηκε μὲ ἕνα κείμενο 45, ἂν θυμᾶμαι καλά, ἐρωταποκρίσεων τὸ ὁποῖον εἶχε συντάξει στέλεχος τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἐπιτροπῆς. Τὸ κείμενο ἧταν ἐξαιρετικὰ καλὰ γραμμένο, σύντομο καὶ πειστικό. Ἔτυχε νὰ λάβω γνώση του ἐκ τῶν πρώτων, μετά, φυσικά, τοὺς ὑπηρεσιακῶς ὑπευθύνους, καὶ ἐξωυπηρεσιακῶς, διότι τὸ συγκεκριμένο στέλεχος ἧταν Ἕλληνας καὶ ἔτυχε νὰ τοῦ θέσω τοὺς προβληματισμοὺς καὶ τὴν ἀνησυχία μου μου γιὰ τὸ ποῦ πάει ἡ ΕΕ στὶς διαπραγματεύσεις γιὰ τὶς ἀγροτικὲς ἐπιδοτήσεις, ἀφοῦ τόσο τὸ κόστος τους, ὅσο καὶ οἱ διαμαρτυρίες τῶν Ἀμερικανῶν, ἀνέβαιναν διαρκῶς. Μέ τήν ἣρεμη αὐτοπεποίθηση τοῦ ἀνθρώπου ποὺ γνωρίζει τὶ θέλει, μοῦ ἀπήντησε ὅτι θὰ μάθαινα σὲ λίγες ἡμέρες. Ὅπως καὶ ἔγινε.
Νὰ σημειώσουμε ὅτι τὸν συγκεκριμένο ἄνθρωπο ἔχουν συναντήσει καὶ συμβουλευθεῖ ὅλοι οἱ ὑπηρεσιακοὶ καὶ πολιτικοὶ παράγοντες, ἀπὸ ἕνα ἐπίπεδο καὶ ‘πάνω, ὁποιασδήποτε πολιτκῆς ἀποχρώσεως, ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Κύπρο, ποὺ ἔχουν κατὰ καιροὺς ἐπισκεφθεῖ τὶς Βρυξέλλες γιὰ διαπραγματεύσεις. Τὸ πόσο ἀκολούθησαν τὶς συμβουμφέρει τὴν χώρα νλές του εἶναι ἄλλο ζήτημα.
Δὲν ἐνετάχθη ποτὲ σὲ πολιτικὸ κόμμα, διότι, ὅπως λέει, τοῦ ἐνετυπώθη πολύ βαθειὰ στὸν νοῦ του ἡ φράση «ἡ διχόνοια πού κρατάει ἕνα σκῆπτρο ἡ δολερὴ» τοῦ Διονυσίου Σολωμοῦ, ὅπως τοῦ τὴν ἐδίδαξε ἡ καθηγήτριά του στὸ γυμνάσιο τῆς γενεθλίου πόλεως τῆς Μακεδονίας στὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ 1960 καὶ τὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1970.
Αὐτὸ τὸ προηγούμενο ἐξηγεῖ, περισσότερο άπὸ κάθε τι ἄλλο τὸ γιατὶ συμφέρει τὴν χώρα μας νὰ εἶναι στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση. Ὁ Φράγκος, ὁ Δυτικός, ἐὰν τοῦ προτείνεις κάτι λογικό, θὰ τὸ συζητήσει καί, πιθανώτατα, θὰ τὸ ἀποδεχθεῖ, άκόμη καὶ ἂν εἶσαι Ἕλληνας, ἀκόμη κι ἂν εἶσαι διαφορετικὸς σὲ πολλὰ άπὸ αὐτόν. Ὁ Ἕλληνας θὰ ἀντισταθεῖ στὴν λογικὴ ὅσο μπορέσει περισσότερο. Ὅσο, μάλιστα, πιὸ λογικὰ τὰ λές, τόσο μεγαλώνει ἡ ἀνόητη ἀντίθεσή του.
Μία διευκρίνιση γιὰ νὰ μὴν έπαναπαυθεῖ ὁ κύριος Σταλίδης (ξέρω, δὲκα χρόνια στὸ «Ἀντίβαρο» δὲν ἐπαναπαύθηκε, ἁλλὰ δὲν τὸ διακινδυνεύω οὔτε καὶ τώρα) :
«Μὲ διαφορὰ τὸ καλύτερο ἄρθρο σας στὴν «Ἑστία»,» μέχρι σήμερα, «χωρὶς νὰ σημαίνει αὐτὸ ὅτι τὰ ἄλλα ἦταν κακά.» Πάντοτε προσβλέπουμε καὶ σὲ ἀκόμη καλύτερα στὸ μέλλον.
κε. Γεωργάνα, 15 χρόνια, όχι 10. Από το 2001 πάντα εδώ – και ουδέποτε επαναπαυμένος.
Κε. Ντούνη, επειδή σχολιάζετε για πρώτη φορά, το σχόλιό σας έπρεπε να εγκριθεί χειροκίνητα και παρόλο που γράφτηκε πρώτο, αναρτήθηκε μετά από τα επόμενα. Απαντώ: ο στενός χώρος ενός άρθρου σε μία εφημερίδα δεν επιτρέπει πολυλογίες. Με το «δεν πληρώσαμε τίποτα», δεν εννοώ κυριολεκτικά σε όλο το εξάμηνο. Έχετε δίκιο. Εννοώ ότι ουσιαστικά δεν έγινε καμία διαπραγμάτευση, δεν υπήρχε καμία διάθεση για διαπραγμάτευση. Αυτός είναι ο πρώτος βραχίονας. Ζούμε στην εποχή που ο υπουργός οικονομικών έλεγε ακόμα «αν μας πιέσουν, θα βρούμε εκεί πέρα έναν ασήμαντο κωδικό ΦΠΑ, ενός προϊόντος που δεν παίζει ρόλο στην αγορά, να τον αυξήσουμε, για να δείξουμε προσαρμογή».
Από κει και πέρα: στην αρχή πήραμε παράταση από 28/2 ως τις 30/6 (χάνοντας και από τα χέρια μας τα 11.2 δις του ΤΧΣ. Κατόπιν ναι, πληρώναμε όλες τις δόσεις μέχρι τέλη Μαΐου. Τις τρεις δόσεις του Ιουνίου στο ΔΝΤ τις πακετάραμε μονομερώς για το τέλος του μήνα. Εκεί ξεκίνησε το «δεν πληρώνω», που ήταν ο δεύτερος βραχιόνας.
Και όσο φτάναμε στις 30 Ιουνίου, πλησιάζαμε στον γκρεμό χωρίς εναλλακτική. Την έσχατη πρόταση, 2-3 μέρες νωρίτερα, την απορρίψαμε στέλνοντάς την στο δημοψήφισμα, όπου έγινε μετά τη λήξη της προθεσμίας. Ήρθε όμως η προθεσμία, ξεπεράστηκε, έγινε ορατή με σαφήνεια ότι δεν είμασταν διατεθειμένοι να πληρώσουμε, και αντί «σε δύο ώρες να αναθεωρήσουν την προσέγγιση του προβλήματος», μας έδωσαν έναν οδικό χάρτη με την αποπομπή μας από το ευρώ!
Αν ληφθεί υπόψιν και το πολύ πρόσφατο δημοσίευμα ότι μία τέτοια πρόαση είχε ήδη κάνει ο Σόϊμπλε στον Βενιζέλο ήδη από το 2011, τότε η επιπολαιότητα της τακτικής αυτής ήταν πολύ μεγαλύτερη από τη φαινομενική.
@admin
Ναί, 15 χρόνια ! Πῶς περνᾶνε τὰ ἔρημα !
Νὰ σημειώσουμε ὅτι κατὰ τὸ καταστροφικὸ 7μηνο, τῆς δῆθεν διαπραγματεύσεως, οἱ καταθέσεις ἔφευγαν ἀπὸ τὶς Ἑλληνικὲς τράπεζες συνεχῶς καὶ αὐξανόταν ὁ δανεισμὸς ἀπὸ τὴν Εὐρωπαϊκὴ Κεντρικὴ Τράπεζα (ΕΚΤ). Μέχρι νὰ ἐπιβληθοῦν οἱ ἔλεγχοι στὴν κίνηση κεφαλαίων, 75 δισεκατομμέρια εὐρὼ εἶχαν εἰσρεύσει στὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν ΕΚΤ, ὅπως δείχνει τὸ διάγραμμα αὐτό :
https://drive.google.com/file/d/0B0Zmd0ggWVhudlhMLXBCVnRKS3c/view?usp=sharing
Ἔτσι γιὰ νὰ μὴν λένε οἱ τρελλαμένοι ὅτι ἡ Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση πολέμησε καὶ ὑπενόμευσε τὸν ἀδούλωτο λαὸ πού ψήφισε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καὶ τὴν κυβέρνησή του. Ἔτσι τὸ ἐννοοῦσε ὁ Βαρουφάκης, ζηλώσας δόξαν Ντὲ Γκὼλ, ὅτι δὲν θὰ πάρει ἄλλα χρήματα ἀπὸ τὴν Εὑρωζώνη (μετὰ τὰ πρῶτα 75 δισεκατομμύρια ἤθελε νὰ ‘πεῖ). Ἔτσι πλήρωσε ὅ,τι πλήρωσε ὁ Βαρουφάκης καὶ ἔχει τὸ θράσος νὰ λέει ὅτι ἔκαμε καὶ ἄθλο. Μὲ ξένα κόλλυβα …
Ἔνα ἀκόμη διάγραμμα, μὲ τὸ σύνολο τῆς πορείας τῶν καταθέσεων καὶ τῆς χρηματοδοτήσεως τῶν Ἑλληνικῶν τραπεζῶν ἀπὸ τὴν είσδοχὴ τῆς Ἑλλάδος στὴν Εὐρωζώνη, ἐδῶ :
https://drive.google.com/file/d/0B0Zmd0ggWVhuZmlJLXdfQ2lxNklWYnR4aEU0ODd4S0k3MlQ0/view?usp=sharing
Παρεμπιπτόντως, τὰ διαγράμματα ἐπιβεβαιοῦν ὅτι μὲ «κόπο, προσπάθεια, αλλαγές, τομές και ρήξεις» κάτι εἶχε ἀρχίσει νὰ γίνεται. Δυστυχῶς, οἱ Ἕλληνες ψηφοφόροι ἐπέλεξαν νὰ ἀδειάσουν τὴν μισογεμάτη καρδάρα μὲ τὸ γάλα, ὁπότε τώρα ἡ πορεία θὰ εἶναι ἀκόμη ἀνηφορικώτερη.
ΟΙ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ
Πρώτη λεπτομέρεια
Το άρθρο που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Εστία (προφανώς χωρίς να ελεγχθεί για την ακρίβεια των στοιχείων που περιέχει) και αναδημοσιεύτηκε στο ΑΝΤΙΒΑΡΟ, παραθέτει ορισμένα αριθμητικά στοιχεία με συγκεκριμένη χρονική σειρά. Η επιτηδευμένη αυτή παράθεση ποσοτικών στοιχείων για το ύψος της οικονομικής ανάπτυξης της Βουλγαρίας αρχίζει από 0.8%, προχωρεί σε «πρόβλεψη» για 2.1%, που τελικά αναθεωρείτε σε «πρόβλεψη» στο 4.5%. Σε τι οφείλεται αυτή η διαφορά στα νούμερα. Μήπως δεν κάνουν σωστά τη δουλειά τους οι στατιστικές υπηρεσίες στη Βουλγαρία; Μήπως παίζονται πολιτικά παιχνίδια στην ευνομούμενη αυτή χώρα; Μήπως υπάρχουν πολλαπλές, έγκυρες οικονομικές εξηγήσεις στην γειτονική χώρα που να αιτιολογούν αυτές τις «αυξήσεις»;
Η επόμενη φράση του άρθρου στην ίδια με τα ως άνω στοιχεία παράγραφο, σημειώνει επί λέξει: «Πρόσφατα, κυκλοφόρησε πρωτοσέλιδο μεγάλης εφημερίδας στη Σόφια με τίτλο «Ευχαριστούμε Ελλάδα» αναφερόμενο στις περίπου 60,000 ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες μετανάστευσαν εκεί, οι περισσότερες των οποίων μετά την επιβολή ελέγχου κεφαλαίων.»
Θα ήταν δυνατόν να δημιουργηθεί ένας συνειρμός στον προσεκτικό αναγνώστη ότι η πενταπλάσια αύξηση του ρυθμού ανάπτυξης της Βουλγαρίας σε ελαχιστότατο χρονικό διάστημα οφείλετε στις 60.000 επιχειρήσεις (όχι 59.950, ή 60.005) που σε ελάχιστο χρονικό διάστημα μετακόμισαν, εγκαταστάθηκαν, προσέλαβαν προσωπικό και ταχύτατα άρχισαν την ‘τέλεια’ παραγωγή’; Θα μπορούσε αυτή η περιγραφή λογικά να θεωρηθεί σχέση «αιτίου-αιτιατού»; Κι όμως αυτός ο εύλογος συνειρμός αμφισβητήθηκε.
Τι κρίμα!
Μας θύμισε ένα μικρό κλασσικό βιβλίο: “How to Lie with Statistics” που πρωτοεκδόθηκε το 1954. Και συνεχίζει επανεκδίδεται και να χρησιμοποιείται!
https://en.wikipedia.org/wiki/How_to_Lie_with_Statistics
Ουαί, όμως!
Δυστυχώς!
Μια ματιά στους συνδέσμους των «πληροφοριών» για τα τους ρυθμούς ανάπτυξης αποκάλυψε πολύ χειρότερα: Όσον αφορά στο 4.5% η «πηγή» του άρθρου γράφει:
«Ο πρωθυπουργός Μπόικο Μπορίσοφ έριξε μια πραγματική βόμβα με την δήλωσή του, ότι ελπίζει η αύξηση του ΑΕΠ να φτάσει φέτος στο 4,5%. Ρεαλισμός ή αισιόδοξη εθελοτυφλία διαφαίνεται πίσω από αυτή την ελπίδα, η οποία, από το στόμα του χαρισματικού Μπορίσοφ, ακούγεται περισσότερο σαν εντολή δράσης και σαν στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Ο αναπληρωτής πρωθυπουργός Οικονομικής πολιτικής, Τόμισλαβ Ντόντσεφ, έσπευσε να αγκαλιάσει την ιδέα, δηλώνοντας, ότι η οικονομία έχει τη δυνατότητα, αλλά και αναγνωρίζοντας, ωστόσο, ότι πρόκειται για ένα «πολύ υψηλό στόχο».
Σύμφωνα με εμπειρογνώμονες και παρατηρητές, αυτό δεν είναι μόνο υψηλός αλλά, ταυτόχρονα, πολύ φιλόδοξος και μη ρεαλιστικός στόχος, ιδίως αν ληφθεί υπόψη η επίσημη πολιτική που ακολουθείται μέχρι σήμερα, και στο πλαίσιο των παραγόντων που σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε παρόμοια εκπληκτικά οικονομικά ύψη.»
Παράβλεψη ή εξαπάτηση;
Και η δεύτερη πηγή για τις 60.000 επιχειρήσεις την οποία παραθέτει, επίσης, ο ίδιος ο συγγραφέας του άρθρου:
«Η αλήθεια βέβαια είναι διαφορετική – αν και δεν απέχει πολύ απ” όσα οι Βούλγαροι για προφανείς προπαγανδιστικούς λόγους φουσκώνουν. Όπως αναφέρει στο «Newmoney.gr» ο πρόεδρος της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας (ΕΣΕΕ), Βασίλης Κορκίδης, ο οποίος πρώτος είχε αναδείξει το θέμα προ μηνών, η αλήθεια είναι ότι έφυγαν συνολικά 60.000 ΑΦΜ προς τη Βουλγαρία και όχι αποκλειστικά επιχειρήσεις.»
Απροσεξία, ή εξαπάτηση κι εδώ;
Να προσέξουμε τα ερωτηματικά, παρακαλώ.
Εξηγήσεις ζητούμε ΔΕΝ κατηγορούμε.
Δεύτερη λεπτομέρεια
Το ότι ο κύριος Τσίπρας αδυνατεί όχι μόνο να διαπραγματευτεί, αλλά ακόμη και να συζητήσει και να επιχειρηματολογήσει κάτω από τις πιο ευνοϊκές συνθήκες, το διαπιστώσαμε από την συζήτησή του με τον πρώην Πρόεδρο Κλίντον στην Νέα Υόρκη.
Του έδινε ο Κλίντον «πάσες πάνω στην γραμμή κενής εστίας και ο Τσίπρας γύρναγε ανάποδα και έβαζε αυτογκόλ. (Συγγνώμη για τη ποδοσφαιρική ορολογία.)
Ποιος ο λόγος να παιδεύεται κάποιος να διαβάζει 2 γερμανικούς τόμους με 200 ερωταπαντήσεις;
Ερωτώ όμως τι ψάχνουμε να κάνουμε προπαγάνδα εναντίον μιας καταστροφικής και ανήμπορης κυβέρνησης/παράταξης, ή να ανιχνεύσουμε την αλήθεια, μήπως και μάθουμε κάτι χρήσιμο αν υπάρχει ακόμη χρόνος.
Το βιβλίο του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου «Τρόικα ο Δρόμος προς την Καταστροφή» είναι μια αξιόλογη δημοσιογραφική, όχι επιστημονική , έρευνα. Στις 543 πυκνοτυπωμένες σελίδες του καλύπτει τις ευθύνες των κυβερνήσεων Σημίτη, Κώστα Καραμανλή και πρωτίστως του Γ. Α. Παπανδρέου. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το 2009-2010 επί Παπανδρέου έγινε η μέγιστη καταστροφή που δεν γυρνάει πίσω. Συνυπεύθυνοι ΔΝΤ, Τρισέ και Σόιμπλε.
Και τώρα γιατί κάποιος εμπιστεύεται τους 2 τόμους των Γερμανών της Siemens, της Deutchebank, της Volkswagen, των υποβρυχίων και τόσων και τόσων μιζών για να μάθει την αλήθεια;
Έλεος!
Η Ουσία.
Το ΑΝΤΙΒΑΡΟ λειτουργεί για 15 χρόνια. Πολλή δουλειά, μεγάλη αφοσίωση!
Προάγει Ελληνικές και Ορθόδοξες αξίες, δηλαδή ότι καλύτερο διαθέτουμε για να επιζήσουμε.
Εύγε στον Ανδρέα Σταλίδη και σ’ όλους τους άλλους συντελεστές και ευχές για δύναμη να συνεχίζουν.
Ευχαριστώ θερμά για την φιλοξενία.
Α. Θ.
ΥΓ Κανείς δεν είναι αλάνθαστος όσα χρόνια κι αν προσφέρει.
@ Άγγελος Θεμελής
Μάλλον θα σας απογοητεύσω αφού αναφερόμουν στην μεγαλοστομία των νεόκοπων δημοκρατών που μας κυβερνούν και στις πολλαπλές τους ανακυβιστήσεις που μας φέρνουν όλο και πιο κοντά στο απόλυτο χάος.
Επίσης ήθελα να αναφερθώ στο ότι δεν χρειάζεται να μετακομίσει ολόκληρη επιχείρηση στη Βουλγαρία (ή Σκόπια, ή Κύπρο ή όπου αλλού). Αλλαγή έδρας και να η μείωση εσόδων για το ελληνικό δημόσιο (και ό,τι άλλο ακολουθεί) και η ανάπτυξη στη Βουλγαρία. Αλλά το κάνατε ήδη.
Τέλος, πιστεύετε ότι η καταστροφή άρχισε επί Σημίτη; Όχι από το ’81…;;;
Σας ευχαριστώ και μπράβο στον κ. Σταλίδη.
Το άρθρο μου άρεσε γιατί πολύ απλά δείχνει απλά και μεστά που καταντήσαμε και πως το καταφέραμε.
Από τα διαγράμματα του κ. Γεωργάνα βλέπει κανείς ότι μεταξύ 2005 και 2012 μπήκαν και βγήκαν πάνω από 80 δις καταθέσεις.
Αυτά τα λεφτά έκαναν φτερά στο εξωτερικό. Όλες οι κινήσεις για αυτά τα λεφτά είναι καταχωρημένες στους servers των τραπεζών. Είναι απορίας άξιον λοιπόν τι ψάχνουν τόσο καιρό οι ιθύνοντες των υπουργείων.
Ένας απλός έλεγχος των κινήσεων σε αντιπαραβολή με τα στοιχεία των εφοριών αρκούν για να δούμε μόνον το διάστημα 2005-2012 ποιοι φορο-εισφορο-διέφευγαν.
Αλλά αν το δούμε αυτο οι μισοί κομματικοί μηχανισμοί όλων των κομμάτων της χώρας θα πρέπει να μπουν φυλακή. Που δηλαδή να πάμε και πιο πίσω από το 2005.
Όλες οι τραπεζικές κινήσεις είναι καταγεγραμμένες για πολλά χρόνια πίσω. Πριν το 2009 όλοι ήταν “απονήρευτοι” και διακινούσαν το μαύρο χρήμα μέσω των τραπεζών. Όποιος και όποτε θέλει τους πιάνει. Όλα τα άλλα έιναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
@ Beriev
Δεν σας κάνει εντύπωση που όταν κάτσουμε σε μία παρέα (εμείς οι απλοί άνθρωποι) τα βλέπουμε όλα τόσο ξεκάθαρα και μπορούμε να βρούμε απλές και απολύτως εφικτές λύσεις;
Το ερώτημα είναι που τους βρίσκουμε όλους αυτούς και τους ψηφίζουμε…ακυρώνοντας την ίδια μας (την όποια μας αν θέλετε) ευφυΐα.
Πράγματι οι λύσεις είναι απλές και είναι μπροστά μας. Αλλά απαιτούν στοιχειώδη λογική και “guts”….
@ Kostas Dimopoulos
Σίγουρα το 1981 ήταν χρονιά πολιτικής και πολιτισμικής αλλαγής.
Για μερικούς ίσως τότε άρχισε η «καταστροφή».
Προσπαθώ, όσο γίνεται, να απομακρύνομαι από κομματικές και ιδεολογικές «οπτικές». Πιστεύω ότι περισσότερο παραπλανούν παρά φωτίζουν.
Πριν το ’81 υπήρξε κι ο εμφύλιος και ακόμη νωρίτερα «φυλακίσαμε», εμείς οι Έλληνες, τον Κολοκοτρώνη. Έχουμε τα καλά μας έχουμε και τα κουσούρια μας. Ευθύνες αναλογικά όλοι ανεξαιρέτως έχουμε.
Σας οφείλω μια απάντηση από προηγούμενη συζήτησή μας σχετικά με την ευθύνη του Κώστα Καραμανλή για την παραχώρηση του όρου ‘Μακεδονία.’
Είχε και τρομερές διεθνείς επιτυχίες!
Όταν εκλέχθηκε ο Καραμανλής τον Μάρτιο του 2004, το πρώτο σοβαρό θέμα εξωτερικής πολιτικής που είχε να αντιμετωπίσει ήταν τα συμφωνηθέντα από τις κυβερνήσεις Σημίτη και Κληρίδη για το σχέδιο Ανάν. Η ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. είχε συνδεθεί με την ολοκλήρωση του σχεδίου. Και για αυτό υπήρχε στην ατζέντα (μόλις 2 εβδομάδες από την ανάληψη της εξουσίας,) μια 5μερής συνάντηση με τους Αμερικανούς ως παρατηρητές(?) στο Buergenstock, της Ελβετίας.
Εκεί ο Κώστας Καραμανλής ευφυέστατα σταθερός, άτεγκτος και συνεπικουρούμενος από τον πεπειραμένο Υπουργό Εξωτερικών κ. Πέτρο Μολυβιάτη και επίσης σε στενή, άψογη συνεργασία με τον Τάσσο Παπαδόπουλο (ο Κληρίδης είχε αντικατασταθεί) κατόρθωσε να σώσει την Κύπρο επιμένοντας στο δημοψήφισμα. Ήταν μια τεράστια επιτυχία των Καραμανλή, Παπαδόπουλου και Μολυβιάτη για την Κύπρο και την Ελλάδα.
Το ότι αργότερα αποκαλύφθηκε ότι παρακολουθούνταν τα τηλέφωνα του Έλληνα Πρωθυπουργού είναι μια απόδειξη ότι δεν ήταν «δεδομένος».
Αυτά για να είμαστε δίκαιοι με τον Κώστα Καραμανλή.
Ασφαλώς κανείς δεν είναι αλάνθαστος. Αυτό είναι ένα -αλάνθαστο- αξίωμα.
Πάμε παρακάτω. Μπορώ να σας δείξω ντουζίνες προβλέψεων που αποτυγχάνουν. Δεν είναι αυτό το θέμα. Προσέξτε κάτι που σας διέφυγε όμως: το 0.8% του Μαΐου ήταν πρόβλεψη ανάπτυξης για το 2015. Οι άλλοι δύο αριθμοί είναι προβλέψεις ανάπτυξης για το 2016. Δηλαδή, ουσιαστικά έχουμε μόνο μία αναθεώρηση, όχι δύο. Το πρώτο δεδομένο μπήκε για να έχουμε αντίληψη της χρονοσειράς, δηλαδή 2015 – 0.8%, 2016 – 2.1% αρχικά και 4.5% μετά. Ασφαλώς οι προβλέψεις δεν είναι τίποτα παραπάνω από προβλέψεις. Θέλετε να θυμηθώ τα δικά μας; που το έλλειμμα του 2009 αναθεωρήθηκε ΤΡΕΙΣ φορές; η τρίτη φορά που αναθεωρήθηκε ήταν τον Νοέμβριο του 2010, ενώ είχε ήδη αναθεωρηθεί δύο φορές εντός του 2010; (Ιανουάριο και Απρίλιο). και μιλάμε για το περασμένο έτος, όχι για το επόμενο. Συνεπώς, η αναθεώρηση μίας πρόβλεψης δεν καταλαβαίνω γιατί θα έπρεπε να σημαίνει ότι κάποιοι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους; και ασφαλώς είναι προς το στενό πολιτικό συμφέρον ενός πρωθυπουργού να δηλώνει μεγαλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης. Αυτό εννοείται. Δεν είναι κανένα φοβερό εύρημα. Η ουσία είναι ότι η Ελλάδα πέρασε από ανάπτυξη +0.8% το 2014 σε ύφεση το 2015 (απροσδιόριστη ακόμα, διότι τα στοιχεία δεν έχουν δημοσιευθεί), ενώ η Βουλγαρία από ανάπτυξη +0.8% το 2015 σε εύρος 2.1-4.5% ανάπτυξης το 2016. Το αν για την βελτίωση της Βουλγαρικής οικονομίας υπάρχει ελληνικό λιθαράκι, αυτό τώρα δεν χρειαζόμαστε καμία πρόβλεψη για να το διαπιστώσουμε. Μας αρκεί μία βόλτα στη βόρεια Ελλάδα, στην οποία ζείτε και από την οποία κατάγομαι κι εγώ και την επισκέφθηκα το καλοκαίρι. Το δεύτερο λοιπόν στοιχείο, του Βουλγαρικού πρωτοσέλιδου, δίνεται ενδεικτικά για την εμπέδωση αυτής της διαπίστωσης, η οποία και χειροπιαστή είναι, και προφανής. Αν διαφωνείτε, πείτε μου να το συζητήσουμε. (πάντως, λέξεις όπως «εξαπάτηση» δεν βοηθούν τον διάλογο).
Όσο για το δεύτερο σημείο, νομίζω το κάλυψα ήδη. Είπα ότι κατά τη γνώμη μου είναι πολύ ενδιαφέρον να ανιχνευτεί πώς και πότε έκανε τη στροφή του ο πρωθυπουργός. Κατά τη γνώμη μου έγινε τότε. Διανθίζω την αφήγησή μου με δεδομένα από τον τύπο. Πράγματι την Τρίτη εκείνη του δόθηκε ο τόμος, πράγματι κλήθηκε να απαντήσει μέχρι την Πέμπτη, πράγματι είχε συγκληθεί αρχικά σύνοδος των 28, πράγματι απάντησε εγκαίρως και πράγματι η σύνοδος μετατράπηκε τελικά σε σύνοδο των 19. Συνεπώς, αυτό είναι το συμπέρασμά μου. Τώρα, αν για κάποιον είναι αδιάφορο ή ασήμαντο, μπορεί απλώς να το προσπεράσει και να πάει παρακάτω. Για μένα, αξίζει να γραφτεί έτσι όπως γράφτηκε, διότι δεν το έχω δει πουθενά τόσους μήνες. Επαναλαμβάνω ότι αυτή η δική μου ερμηνεία, και είμαι έτοιμος να δεχτώ εναλλακτικές.
Ανδρέας.
Μία παρατήρησις σχετικῶς μὲ τὰ 70 – 80 δισεκατομμύρια πού «μπῆκαν» καὶ«βγῆκαν» στὴν περίοδο 2005-2012. Δὲν εἶναι ἀκριβῶς εὐχερές νὰ ἰχνηλατήσει κανεὶς τὴν πορεία τους πρὸς συγκεκριμένες οἰκονομικὲς δραστηριότητες γιὰ τοὺς ἑξῆς δύο λόγους :
Τὰ ποσὰ αὐτὰ εἶναι λογιστικὰ ὑπόλοιπα, ἐνῶ ὁ ὄγκος τῶν συναλλαγῶν εἶναι ροή καὶ εἶναι πολλαπλάσιος. Ἰδοὺ καὶ γιατί οἱ περίφημες «λίστες», οἱ ὁποῖες περιεῖχαν ὑπόλοιπα ἀγνώστων, στὶς ἐφορίες δημοσίων ἐσόδων, τραπεζικῶν λογαριασμῶν δὲν ἔλυσαν οὔτε θὰ λύσουν ποτὲ τὸ πρόβλημα τῆς ὑπερχρεώσεως τῶν κρατῶν. Μικρό, ἐλάχιστο μέρος τοῦ παγκοσμίου πλούτου διατηρεῖται σὲ μορφὴ ρευστῶν περιουσιακῶν στοιχείων. Καὶ μάλιστα, ὅσο πλουσιώτερος εἶναι κανείς, τόσο μικρότερο μέρος τοῦ πλούτου του διατηρεῖ σὲ ρευστό. Αὐτὴ ἡ παρατήρησις ἐξηγεῖ καὶ τὸ γιατί, τυχὸν δήμευσις, πλήρης καὶ χωρὶς ἐξαιρέσεις, ὅλων τῶν καταθέσεων Ἐλλήνων, ἐντὸς καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, δὲν θὰ ἔδιδε παρὰ πρόσκαιρον ἀνακούφισιν. Ἔχουμε ἀνάγκη ροῶν καὶ ὄχι νὰ φᾶμε τὰ ὅσα ὀλίγα ὐπάρχουν ἕτοιμα σὲ ἀπόθεμα.
Δεύτερον, πέραν άπὸ τὶς συναλλαγὲς ποὺ γίνονται μὲ μεσολάβηση χρημάτων καὶ τοῦ ἐγχωρίου τραπεζικοῦ συστήματος, ὑπάρχει τεράστιος ὄγκος συναλλαγῶν ποὺ γίνεται μὲ μὴ νομισματικὰ μέσα καὶ ἐκτὸς ἐγχωρίων τραπεζῶν. Αὐτὸ ἰσχύει σὲ πολλοὺς τομεῖς τῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας καί, ἰδιαιτέρως, γιὰ δύο πολύ σημαντικὰ στοιχεῖα τοῦ Ἑλληνικοῦ ἐμπορικοῦ ἰσοζυγίου μὲ τὸ ἐξωτερικό : γιὰ τὰ πλοῖα καὶ γιὰ τὰ πετρελαιοειδῆ.
Συνεπῶς, γιὰ λόγους συναισθηματικούς καὶ συνθηματολογικούς, μπορεῖ κανεὶς νὰ ἰσχυρίζεται ὅτι θὰ ἐλέγξει τὶς συγκεκριμένες χρηματικὲς ροές, πλήν ὅμως, ἀκόμη καὶ γιὰ καθαρῶς μελετητικούς λόγους, εἶναι ἀπολύτως ἀδύνατον. Ἀσφαλῶς δέ, τὴν στιγμὴ πού ὅλος ὁ ὑπόλοιπος κόσμος δὲν τὸ ἐπιχειρεῖ, πολύ δύσκολα θὰ δικαιολογήσει ὁ τυχὸν ὑποστηρικτὴς μιᾶς τέτοιας προσπαθείας τοὺς πόρους πού θὰ χρειαζόταν νὰ κινητοποιήσει ὥστε νὰ τὸ ἐπιτύχει.
Μὲ τὴν εὐκαιρία, ἐδῶ :
http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/556/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82-%CE%B9%CF%89%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%BF%CF%85
μία συνέντευξις τοῦ Δημήτη Α. Ἰωάννου. Ὄχι, βεβαίως, μὲ ἀξιώσεις ἀλαθήτου.
Και για λόγους ασφαλείας, ΟΛΕΣ οι τραπεζικές κινήσεις, ΟΛΩΝ των ειδών (οφείλουν οι τράπεζες και τις συμφέρει) να είναι καταγεγραμμένες, ακόμα και οι ενημερώσεις λογαρισμών.
Λέμε λοιπόν τώρα ότι ο Χ υπάλληλος του δημοσίου, που χρηματιζόταν και διακίνησε μέσω τραπεζικών λογαριασμών 2-3 εκατομμύρια ευρώ (υπάρχουν πολλοί τέτοιοι) από το 2000-2009, ενώ παράλληλα δήλωσε στην εφορία εισόδημα δεκαετίας 300.000 ευρώ, που είναι το δύσκολο να πιαστεί; Που είναι το αδύνατο;
Σαν τώρα θυμάμαι κ. Γεωργάνα τον αλήστου μνήμης πρώην υπουργό οικονομικών Ιωάννη Παλαιοκρασσά σε τηλεοπτικό κανάλι όταν ρωτήθηκε γιατί δεν ψάχνει να βρει σε ποιον ανήκουν όλα αυτά τα γιωτ στις διάφορες ελληνικές μαρίνες να τους φορολογήσει, αυτός να διαρηγνύει να ιμάτιά του και να λέει “μα καλά δεν ξέρετε ότι αυτά ανήκουν σε ‘οΦφ-Σσσορ’, μπορεί κανείς να βρει σε ποιον ανήκουν οι ‘οΦφ-Σσσορ’;”!…
Βεβαίως αργότερα αποδείχτηκε ότι όλα μπορούν να βρεθούν, ποιοι έχουν ‘οφ-σορ’, ποιοι κάνουν πολυγωνικές συναλλαγές κ.ο.κ (βλέπε Τσοχατζόπουλο και λοιπούς).
κ. Γεωργάνα χρωστάμε 350 δις, είμαστε σε ανάγκη, όλα είναι καταγεγραμμένα και όλα βρίσκονται, σε συνεργασία και με τους ‘δανειστές’. Μην επαναλαμβάνουμε μεταξύ μας τεχνικίστικες δικαιολογίες του “α πα πα πα, δεν γίνεται”, “δεν μπορούμε”, “είναι τεχνικά αδύνατον” κ.ο.κ.
Γινέται και παραγίνεται να βρεθούν ποιοι και που διακίνησαν τα 80 δις (για να μην πάμε και παραπίσω). Θεληση να υπάρχει…
ΥΓ
Εαν οι τράπεζες (στην Ελλάδα είμαστε…) δεν έχουν αρχεία καταγεγραμμένα οφείλει το κράτος να βάλει φυλακή τους διοικητές τους και εαν υπάρχει νομοθεσία που δήθεν δεν επιτρέπει την καταγραφή των κινήσεων οφείλει το κράτος να βάλει φυλακή τους υπουργούς και τους νομοθέτες αυτών των νόμων.
Και νομοθεσία πάντως να μην υπάρχει, αρχεία σίγουρα θα υπάρχουν, ένα ντου της αστυνομίας ξαφνικά στα data centers τους μπορεί να τα φέρει στο φως.
Είπαμε θέληση να υπάρχει…
Θὰ μπορούσαμε νὰ τιτλοποιήσουμε ὅλα αὐτὰ τὰ διαφεύγοντα δημόσια ἔσοδα ἀπὸ τὴν φοροδιαφυγὴ καὶ νὰ ἀναθέσουμε, ἔτσι, τὴν εἴσπραξη σὲ ἰδιωτικὲς ἑταιρεῖες ἀδιστάκτων. Καὶ αὐτὴ ἀκόμη ἡ ἀκραία λύσις ἔχει δοκιμασθεῖ στὸ παρελθόν, ἀλλὰ δὲν φαίνεται νὰ ἔχει ἀποδώσει κάτι διαρκὲς καὶ βιώσιμο ἀπὸ δημοσιονομικῆς πλευρᾶς. Πράγματι, ἐὰν δεχθοῦμε ὅτι «ἡ βαρειὰ βιομηχανία στὴν Ἑλλάδα εἶναι τὸ εὐρύτερο Δημόσιο», εἶναι λογικὸ νὰ ὑποστοῦμε κάθε θυσία, προκειμένου νὰ τὸ διατηρήσουμε ὅσο τὸ δυνατόν, ἀνέπαφο. Ἡ ἐκτίμησις, πάντως, στὸν πλανήτη Γῆ, ἐκτὸς Βορείου Κορέας, εἶναι ὅτι τὸ εὐρύτερο Δημόσιο εἶναι βαρίδι γιὰ τὴν οἰκονομικὴ πρόοδο. Μποροῦμε νὰ έπιχειρήσουμε νὰ μείνουμε τὸ μικρὸ γαλατικὸ χωριὸ ποὺ ἀντιστέκεται. Ἄλλωστε, ἡ Ἑλληνικὴ ἐπαρχία εἶναι γεμάτη ἀπὸ μικρὰ χωριὰ πού ἀντιστάθηκαν στὸν ἐκσυγχρονισμό τους καὶ σήμερα εἶναι τελείως ἄδεια ἀπὸ κατοίκους. Κάποια, ἐν τούτοις, παρακαταθήκη μᾶς ἄφησαν : «Περισσότερες μύγες πιάνεις μὲ τὸ μέλι, παρὰ μὲ τὸ ξύδι». Πιστεύω καὶ χρήματα.
Τὸν Αὔγουστο τοῦ 2014 χρειάσθηκε νὰ ὑπογράψω αἴτηση ἑταιρείας γιὰ μεταφορὰ ποσοῦ χρημάτων της στὸ ἐξωτερικό. Ἡ ὑπηρεσία τῆς τραπέζης ποὺ μεσολαβοῦσε μοῦ τηλεφώνησε γιὰ νὰ μάθει γιὰ ποιόν σκοπὸ γινόταν ἡ μεταφορά. Τοὺς ζήτησα νὰ ὑποβάλουν τὸ αἴτημά τους γραπτῶς, μαζὶ καὶ τὴν νομική βάση, τὸν νόμο δηλαδή, βάσει τοῦ ὁποίου ὑπέβαλαν τὴν ἐρώτησή τους, ὥστε νὰ λάβω ἔγκριση ἀπὸ τὴν ἐταιρεία νὰ τοὺς δώσω ὑπευθύνως τὶς πληροφορίες πού ζητοῦσαν. Ἔκτοτε δὲν ξανάκουσα τίποτε γιὰ τὴν ὑπόθεση.
Τά Χριστούγεννα τοῦ 2015 μετέφερα χρήματα ὡς πληρεξούσιος ἀπὸ μία Ἐλληνικὴ τράπεζα σὲ ἄλλη. Καὶ πάλι μοῦ ζήτησαν νὰ γνωρίσω στὴν τράπεζα τὸν λόγο τῆς μεταφορᾶς. Ἔγραψα στὸ αἴτημα «γιὰ κανέναν ἀπολύτως λόγο». Στὸ μέλλον θὰ γράφω «γιὰ νὰ αὐξήσω τὰ ἔσοδα τῶν τραπεζῶν μὲ ἄσκοπες μετακινήσεις χρημάτων ἀπὸ τὴν μία τράπεζα στὴν ἄλλη». Φυσικῷ τῷ λόγῳ, ὁ δικαιοῦχος του λογαριασμοῦ μὲ διέταξε νὰ μὴν καταθέσω οὔτε νὰ μεταφέρω ποτὲ ξανὰ χρήματα μέσῳ Ἑλληνικῆς τραπέζης.
Πιστεύω αὐτὰ τὰ δύο περιστατικὰ ἐξηγοῦν γιατὶ ἡ στενώτερη παρακολούθηση τῆς κυκλοφορίας τοῦ χρήματος μπορεῖ νὰ δυσχεράνει τὴν φοροδιαφυγή, ποτέ, ὅμως, δὲν θὰ ἀποφέρει ἔσοδα. Ὅπως πλειστάκις συνέβη στὸ παρελθόν, ἁπλῶς ἡ νομισματικὴ βάση θὰ ἀλλάξει. Ἀντὶ γιὰ εύρὼ ἢ εὐρωδραχμὲς ἢ ὁτιδήποτε, οἱ σημαντικὲς συναλλαγές θά γίνονται μὲ πιστοποιητικὰ σπόρου πατάτας (ἀκριβότερος, κατὰ κιλό, ἀπὸ τὸν χρυσό).
Κάποτε πρέπει νὰ σταματήσουν οἱ ἀξιοῦντες νὰ σκέπτονται σοβαρῶς νὰ προσβλέπουν στὴν Τράπεζα τῆς Ἀνατολῆς, στὸ «νὰ πληρώσει τὸ μεγάλο κεφάλαιο, ποὺ οἱ προδότες πολιτικοὶ τὸ ἀφήνουν ἀσύδοτο» (μία σοβαρὴ μελέτη τῆς μεταπολεμικῆς Ἑλληνικῆς οἰκονομίας θὰ δείξει ὅτι τὸ κεφάλαιο στὴν Ἐλλάδα σέ καθαροὺς ὅρους εἶχε κατὰ μέσον ὅρον ἀρνητικὴ ἀπόδοση), στὸν «νά ρευστοποιηθεῖ ἡ ἀμύθητη ἐκκλησιαστικὴ περιουσία», στὸ «νὰ ἀξιοποιηθεῖ ὁ ἐπίσης ἀμύθητος ὀρυκτὸς πλοῦτος» καὶ ἄλλα ἠχηρὰ παρομοίας ἀξίας ὑλικὰ ψεκασμῶν. Συμφωνῶ, πάντως, ὅτι ὅσο ὁ μέσος ψηφοφόρος εἶναι διατεθειμένος νὰ πληρώνει γιὰ νὰ τοῦ δημιουργοῦν τέτοιες αὐταπάτες, εἶναι δικαίωμά του νὰ τοῦ τὶς καλλιεργοῦν οἱ πρὸς τοῦτο ἱκανοί.
@ Άγγελος Θεμελής
Κλείσατε εκκρεμότητα, ε;
Το είχα ξεχάσει εντελώς το συγκεκριμένο σχόλιο….Ευχαριστώ πολύ.
Γεγονός είναι ότι πληρώνουμε τον λογαριασμό των επιλογών μας από αρχής Κράτους.
Το ’81 όμως ήταν ΣΗΜΕΙΟ ΚΑΜΠΗΣ…..Κακή συνύπαρξη Κυβέρνησης και αρχής επιδοτήσεων, προγραμμάτων κλπ……Τέλως πάντων…Ο λογαριασμός ήρθε και φαίνεται πως -όπως πάντα- αυτοί που έφαγαν από ορεκτικά ως και το φρούτο, προτιμούν να τον δώσουν σε εμάς που έτυχε να περνάμε απ’έξω….
@ Admin
Η ουσία είναι το ΑΝΤΙΒΑΡΟ και η δεκαπενταετής, επιτυχέστατη πορεία και προσφορά του.
Είμαι σχετικά καινούργιος ως σχολιαστής, αλλά το διαβάζω για χρόνια. Όταν το ΑΝΤΙΒΑΡΟ έχει σαν αρχή να δημοσιεύει διάφορες απόψεις και δέχεται και τις δικές μου, ποιος είμαι εγώ να αμφισβητήσω τις απόψεις άλλων, και μάλιστα του ιδίου του ιστότοπου; Δεν τίθεται λοιπόν τέτοιο θέμα εκ μέρους μου. Και η χρήση της λέξης «εξαπάτηση» (ατυχής, ίσως) με ερωτηματικά όμως και διευκρίνιση ότι δεν πρόκειται για «καταγγελία», σκοπό είχε να παρακινήσει σε σχολαστικότερη αναζήτηση πηγών και στοιχείων. Μια ταπεινή ίσως οξεία, προσπάθεια για βελτίωση της ποιότητας των επιχειρημάτων και πληροφοριών.
Άλλως η εκτίμηση είναι δεδομένη!
Επιστρέφοντας στο θέμα του άρθρου, επιστρέψτε με να ξεφύγω σε μια άποψη λίγο πιο πίσω στο χρόνο, και ακόμη πιο ψηλά στα «σύννεφα» … της λογοτεχνίας.
Η διαχείριση της περιόδου Ιανουαρίου-Ιουνίου 2015 κυρίως από το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη ήταν εξίσου οδυνηρή και καταστρεπτική με τη διαχείριση της περιόδου Νοέμβριος 2009 – Μαΐου 2010 από τον Γ. Α. Παπανδρέου. Συγκεκριμένα στην ένταξη στο μνημόνιο το 2010 υπό τους συγκεκριμένους όρους-αγλλικό δίκαιο, κλπ. Εξάλλου η υπογραφή του μνημονίου (με εξαίρεση τις μεταρρυθμίσεις) κρίθηκε αρνητικά με το «non-paper” του τότε διοικητή ΤτΕ. Ποιο κακό ήταν μεγαλύτερο του Παπανδρέου, ή του Τσίπρα, θα το εξιχνιάσουν οι ιστορικοί.
Ανέφερα σε σχόλιο το βιβλίο του κ. Ιγνατίου, η έρευνα του οποίου φτάνει μέχρι το 2010. Στην εισαγωγή με παρότρυνση όπως γράφει «σοβαρού και συναρπαστικού πολιτικού μέλους της κυβέρνησης του Γ. Α. Παπανδρέου» μας παραπέμπει στο βιβλίο του Α. Τζ. Κρόνιν «The Citadel» [Το Κάστρο] και συγκεκριμένα στις σελίδες 308-312 της Αγγλικής έκδοσης. Στόχος να εξηγήσει με τον πιο δραματικό και ακριβή τρόπο πως συμπεριφέρθηκε ο Παπανδρέου δεδομένων των «ικανοτήτων» του. Το απόσπασμα αρχίζει με τη φράση: «Θα ήθελα να κάνεις κάτι για μένα Άϊβορι» και κλείνει με τη φράση: «Κατέρρευσε στην καρέκλα. Το πρόσωπό της έγινε στάχτη …» Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτές τις 4 σελίδες. Εξηγούν τόσο τον Γ. Α. Παπανδρέου όσο και το δίδυμο Τσίπρα-Βαρουφάκη καλύτερα από κάθε τι που έχει γραφεί. Η ταπεινή μου άποψη πάντα … ψάχνουμε τι μας συνέβη με μια λογοτεχνική «απόδραση.» Είναι όμως συγκλονιστική εμπειρία.
Το πιο σοβαρό από αυτά όμως (πάντα κατά τη γνώμη μου) είναι ότι πάρα πολλοί ψηφοφόροι άκουσαν το «λεφτά υπάρχουν» το 2009, όσο και τις εξαγγελίες του Τσίπρα για τον Ιανουάριο του 2015 και τους ψήφισαν. Έλλειψη γνώσης, παιδείας, καλλιέργειας (που λέει κι ο Γιανναράς) και ασφαλώς παντελής έλλειψη αξιόπιστης πληροφόρησης (και από τον Γιανναρά και την εφημερίδα στην οποία συνδράμει.
Ένας «πολιτικοποιημένος» λαός κάθε φορά επιλέγει τον γκρεμό. Όπως, επίσης, πρέπει να σημειώσουμε, πάντα αναλογικά, και τις ευθύνες αυτών των κανακάρηδων που τάχιστα έσπευσαν να μεταφέρουν τα ΑΦΜ τους στη Βουλγαρία. Η δε μεταφορά ΑΦΜ απειροελάχιστα συμβάλει στην ανάπτυξη. Απλά βελτιώνει τα κρατικά έσοδα μιας χώρας και μειώνει τα αντίστοιχα μιας άλλης.
Ευχαριστώ θερμά τον κ. Γεωργάνα για τη διαφωτιστική πληροφόρηση σχετικά με τα τραπεζικά.
Και φυσικά ευχαριστώ το ΑΝΤΙΒΑΡΟ για τη φιλοξενία!
Α. Θ.
Ἴσως ἔχει ἐνδιαφέρον νὰ διευκρινίσουμε ἕνα θέμα ποὺ ἀντιμετώπισαν οἱ οἰκονομίες ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς ἀπωτάτης ἀρχαιότητος, ἀπὸ τότε ποὺ ὁ ἄνθρωπος καλλιέργησε τὴν γῆ καὶ μποροῦσε νὰ παραγάγει περισσότερα ἀπὸ ὅσα χρειαζόταν γιὰ νὰ ἐπιβιώσει. Ἀπὸ τότε, τὸ κρίσιμο ἐρώτημα γιὰ κάθε οἰκονομοῦσα κοινωνία ἦταν : πόσο ἀπὸ τὸ παραγωγικὸ πλεόνασμα αὐτὸ πρέπει νὰ ἀφιερώσουμε στὴν περαιτέρω αὔξηση τῆς ὑλικῆς καὶ πνευματικῆς εὐημερίας μας καὶ μὲ ποιόν τρόπο ; Ποιοί θὰ ἀναλάβουν νὰ τὸ αὐγατίσουν καὶ με τί μεθόδους ;
Γιὰ νὰ ἔλθουμε σην σημερινὴ ἐποχή, ποῦ θὰ δημιουργήσει τὸ παραγωγικὸ αύτὸ πλεόνασμα περισσότερη προκοπὴ καὶ θέσεις πραγματικῆς ἐργασίας (ὄχι ἀργομισθίες) ; Ὅταν τὸ ἐπενδύσουν ἰδιῶτες ἐπιχειρηματίες (πραγματικοί, ὄχι κολλητοὶ τοῦ κράτους) ἢ ὅταν τὸ «ἐπενδύσει» τὸ εὐρύτερο δημόσιο ; Πιθανώτατα, ἐὰν μείνει στὴν Ἑλλάδα, θὰ κατασπαραχθῆ, ὅπως κατασπαράσσοντο τόσα χρόνια, ὄχι μόνον τὸ πλεόνασμα ἀλλὰ καὶ ἀμύθητα ποσὰ δανεικά. Συνεπῶς, μὲ βάση αὐτὸν τὸν οἰκονομικὸ συλλογισμὸ ἀπὸ τὰ βάθη τῆς Ἱστορίας, ἡ ἐξαγωγὴ τοῦ ὅποιου πλεονάσματος τῆς χώρας στὴν Βουλγαρία καὶ ἡ κινητοποίησίς του ἐκεῖ φαίνεται νὰ εἶναι ὄχι μόνον οἰκονομικῶς ὀρθολογικὴ ἀλλὰ καὶ πατριωτικὴ πράξη ! Ἰδίως ἀφοῦ ἡ πλεοψηφία τοῦ λαοῦ δὲν φαίνεται νὰ μπορεῖ νὰ κατανοήσει ἀκόμη αύτὸν τὸν πρωτόγονο οἰκονομικὸ συλλογισμό, παρὰ τὰ ἕξι χρόνια τῆς κρίσεως. Μποροῦμε νὰ κατηγορήσουμε τὸ Λὼτ διότι ἔφυγε ἀπὸ τὰ Σόδομα ;
Αγαπητέ κ. Γεωργάνα,
Το σκεπτικό σας δεν είναι καθόλου λάθος σε ατομικό επίπεδο.
Αυτός που μπορεί, σώζει το κεφάλαιό του εξάγοντάς το στη Βουλγαρία. Δεν είναι η εξαγωγή που το αυγατίζει – απλά διατηρεί μεγαλύτερο μέρος στην κατοχή αυτού που το δημιούργησεγια περαιτέρω ανάπτυξη προς όφελος του.
Σε συλλογικό επίπεδο. Εμείς που δε μπορούμε να το μεταφέρουμε, απλά αυξάνουμε διαρκώς το ποσοστό που μας αναλογεί στην εκτροφή των αργομίσθων.
Η παγίδα του σκεπτικού σας λοιπόν είναι στη σύγχιση ατομικού ενάντια στο συλλογικό συμφέρον.
Ο Λώτ έφυγε για να σωθεί από την καταστροφή που ακολούθησε στα Σόδομα….Όχι για να σώσει τα Σόδομα.
Φυσικά λοιπόν δεν κατηγορούμε αυτούς που εξάγουν το κεφάλαιό τους για να το σώσουν – αυτό δε σημαίνει όμως ότι εμείς θα χαρούμε με τις συνέπειες αυτού. Και δε νομίζω ότι θα ελεγε κανείς μας όχι (φυσικά) εάν μας δινόταν η ευκαιρία να πληρωνόμαστε στη Βουλγαρία και να φορολογούμαστε εκεί…..
Αλήθεια….Αντί να εξάγουμε κεφάλαιο, δεν υπάρχει χώρα με έλλειμα σε ανθρώπινο “δυναμικό” στον δημόσιο τομέα;;;;
Νομίζω καὶ σὲ συλλογικὸ ἐπίπεδο εἶναι ἔγκυρος ἡ συλλογιστική μου. Διότι, ἐὰν τὸ κεφάλαιο τῶν Ἑλλήνων ἐκτὸς Ἑλλάδος αὐγατίσῃ, ὑπάρχει ἡ ἐλπίδα κάποτε, τότε πού τὰ τρισέγγονά μας θά ἔχουν ἀποτινάξει, ἴσως, τό δηλητήριο τῆς δυσπιστίας, τῆς κακοπιστίας καὶ τῆς καχυποψίας πρὸς σχεδόν κάθε ἕνα ἄνθρωπο, μὲ τὰ ὁποῖα καὶ σήμερα ποτίζουμε τὰ παιδιά μας, νὰ ἐπιστρέψῃ μέρος ἀπὸ τὸ κεφάλαιο αὐτό. Ἂν μείνῃ στὴν Ἐλλάδα, θὰ τὸ ξεκοκκαλίσουμε χωρὶς νὰ βελτιώσουμε τὴν κατάστασή μας καθόλου.
Για ποιο κεφάλαιο γίνεται συζήτηση;
Πρόκειται για θέμα λογιστικό.
Ως επί το πλείστο ΑΦΜ “μετακόμισαν”.
Είναι τα ΑΦΜ κεφάλαιο;
Μεταφορά κεφαλαίων είχε αρχίσει σε Σκόπια και αργότερα Βουλγαρία επί κυβερνήσεων Σημίτη και συνεχίστηκε από τότε. Δεν έφυγαν 60.000 επιχειρήσεις τους τελευταίους έξι μήνες. Τα στοιχεία είναι πλασματικά!
Ἐννοῶ τὸ πραγματικὸ κεφάλαιο. Τήν γνώση πού ἐπιτρέπει σὲ ἕναν ἀριθμὸ ἀνθρώπων (περίπου 2% τοῦ πληθυσμοῦ σὲ ὁποιανδήποτε χώρα τοῦ κόσμου) νὰ συνδυάζουν οἰκονομικοὺς πόρους μὲ τέτοιο τρόπο ὥστε ἡ ἀξία τοῦ παραγομένου διά τοῦ συνδυασμοῦ προϊόντος ἢ τῆς παραγομένης ὑπηρεσίας νὰ ὑπερβαίνῃ τὸ κόστος τῶν χρησιμοποιουμένων πόρων, δηλαδὴ νὰ ἀφήνει πλεόνασμα, κέρδος. Δυστυχῶς γιὰ τὴν Ἐλλάδα, ἐμεῖς ἐπιλέγουμε τὸ ὅποιο πλεόνασμα ἀφήσουμε νὰ ὑπάρξῃ νὰ τὸ διαχειρισθοῦν, πρῶτον οἱ δημοκρατικῶς ἐκλεγμένοι ἐκπρόσωποί μας καὶ οἱ ὑπάλληλοι πού ἔχουν, κατὰ χιλιάδες, προσλάβει στὸ εὐρύτερο δημόσιο καί, δεύτερον, τὰ ἑκατομμύρια τῶν αὐτατπασχολουμένων, τὴν στιγμὴ πού καὶ ἡ κομμουνιστικὴ Κίνα, κατέληξε νὰ τὸ ἐμπιστευθεῖ στοὺς λίγους, τοὺς προικισμένους καὶ ἀδιστάκτους, διότι κατάλαβε ὅτι, ἀλλιῶς, θὰ ἔμενε στὴν ἀπόλυτη φτώχεια. Και, βέβαια, ξέρουμε ἐμεῖς καὶ μένουμε σφιχτοκουμπωμένοι. Διότι μὲ τὴν καχυποψία, τὴν δυσπιστία καὶ τὴν κακοπιστία πρὸς ὀποιονδήποτε, ἀκόμη καὶ τοῦ στενοῦ περιβάλλοντός μας, μὲ τὴν ὁποίαν ἀνατρεφόμεθα ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων, ξέρουμε ὅτι ἡ ἐμπιστοσύνη καὶ ἡ ὑπομονή, στὴν Ἑλλάδα, ποτὲ δὲν ἀνταμείφθηκαν. Ὑπερέχει ἡ Ἑλληνικὴ «ἐξυπνάδα». Γι’ αὐτὸ καὶ δὲν βλέπω διέξοδο στὶς ἑπόμενες δεκαετίες.
Συνεπῶς, ναί, δὲν εἶναι σημερινὴ ἡ ζημία, ἀλλὰ πηγαίνει πίσω, στὴν ἵδρυση τοῦ Ἑλλαδικοῦ κράτους, ἂν ὄχι καὶ πολύ παλαιότερα.
ΥΓ Ὁ καπιταλισμός, ἡ κεφαλαιοκρατία, θὰ ἦταν ὀρθώτερο νὰ ὀνομάζεται πλεονασματισμὸς
Η ελιτ!…
Η ελιτ του 2% που έχει την …”γνώση”…
Η πλάκα είναι που τουλάχιστον το 20% (σε όλες τις χώρες) νομίζει ότι ανήκει σε αυτήν την ελιτ του 2%. Ελιτ που σιγά-σιγά γίνεται 2 τοις χιλίοις και πάει λέγοντας.
Και ξαφνικά ξυπνάει ο “ψευτοελιτ” του 20% και ανακαλύπτει ότι δεν ανήκει στην ελιτ του 2 τοις χιλίοις τοις χιλίοις που παράγει στο όριο η “κεφαλαιοκρατία” και τότε “κλάαααμα η κυρία” που έλεγε παλια και ο Χάρυ Κλύν…
Ἄλλο ἡ ἐλὶτ γενικῶς καὶ ἄλλο ἡ ἐλὶτ τοῦ ἐπιχειρεῖν. Καὶ σέ ἄλλα πεδία ἰσχύει ὅτι λίγοι ἔχουν τὸ χάρισμα νὰ διακριθοῦν. Δὲν μποροῦν ὅσοι ἐνδιαφέρονται γιὰ τὴν ζωγραφικὴ νὰ γίνουν μεγάλοι ζωγράφοι οὔτε ὅσοι τραγουδοῦν νὰ γίνουν ἐπαγγελματίες μουσικοί.
Δὲν ἰσχύει ὅτι σὲ ἄλλες χῶρες ἡ μέση τάξη εἶναι ἐξ ἴσου ψωνισμένη ὅσο εἶναι στὴν Ἑλλάδα. Διότι δέν προέκυψε ἐκεῖ τόση πρόσοδος ἀπὸ ἐξωχώριες πηγὲς πρὸς διανομήν. Ὅποιος ἔχει ζήσει ἐκεῖ, τὸ γνωρίζει. Ἀφοῦ, λοιπόν, μακρὰν τὸ κυριώτερο ζήτημα στὴν Ἑλλάδα εἶναι ἡ διανομὴ καὶ ὄχι ἡ παραγωγή, δικαιολογεῖται καὶ ἡ καχυποψία καὶ ἡ κακοπιστία καὶ ἡ δυσπιστία. Διότι βλάπτουν τὴν παραγωγὴ αὐτὲς οἱ τρεῖς, ἀλλὰ στὴν διανομὴ βοηθοῦν.
Στο τελευταίο σχόλιο σου συμφωνούμε, έτσι είναι όπως τα περιγράφεις.
Από τον Economist:
http://www.economist.com/news/business/21693213-big-tax-rises-are-driving-companies-out-country-actual-grexit?fsrc=scn/tw/te/bl/ed/