Μήπως να εφαρμοστεί η Real Politik και να ζητηθούν ανταλλάγματα για μία τυχόν έκδοση, τα οποία θα λύσουν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, δηλαδή:
- να αναγνωρίσει η Τουρκία ότι όλα τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου έχουν δικαίωμα σε χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων (με παράλληλη άρση του casus belli εναντίον της Ελλάδας)
- να αναγνωρίσει η Τουρκία ότι ο ελληνικός εθνικός εναέριος χώρος εκτείνεται στα 10 ναυτικά μίλια
- να αναγνωρίσει η Τουρκία την Κυπριακή Δημοκρατία
- να αναγνωρίσει η Τουρκία τη δικαιοδοσία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης να αποφανθεί επί της διαφοράς οριοθέτησης της ελληνικής και τουρκικής υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο, με σκοπό να παραπεμφθεί εκεί η υπόθεση
Ακολουθεί δήλωση του Αλέξανδρου Λυκουρέζου για το ίδιο θέμα: «η απόρριψη αιτήματος ασύλου ηθικώς και νομικώς ανομιμοποίητη»
Το αίτημα για χορήγηση ασύλου εκ μέρους των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που εισήλθαν στη χώρα μας, τέμνει τη διπλωματία και την τήρηση θεμελιωδών αρχών του νομικού μας πολιτισμού.
Και τούτο, γιατί ενώ από διπλωματικής απόψεως η Ελλάδα δεν επιθυμεί τη διατάραξη των σχέσεών της με την Τουρκία, εντούτοις είναι παράλληλα υποχρεωμένη να τηρήσει εσωτερικούς και διεθνείς κανόνες που δεν οδηγούν εκ των προτέρων σε ικανοποίηση της απαίτησης των τουρκικών αρχών για άμεση παράδοση των οκτώ στρατιωτικών στην Τουρκία.
Η έλλειψη διμερούς σύμβασης περί έκδοσης με την Τουρκία επιβάλλει την τήρηση των κανόνων της ελληνικής ποινικής δικονομίας, η οποία –μεταξύ άλλων– ορίζει ότι η έκδοση απαγορεύεται αν πρόκειται για έγκλημα που κατά τους ελληνικούς νόμους χαρακτηρίζεται πολιτικό ή στρατιωτικό ή όταν από τις περιστάσεις προκύπτει ότι η έκδοση ζητείται για λόγους πολιτικούς, γεγονός που θα κριθεί εκ παραλλήλου και με τη διατύπωση της κατηγορίας που τελικώς αποδοθεί από τις τουρκικές αρχές. Άπαντα δε τα ανωτέρω θέματα πρέπει να τεθούν στην κρίση του Συμβουλίου Εφετών, του Αρείου Πάγου και εν τέλει του Υπουργού Δικαιοσύνης.
Πέραν δε της σαφούς ως άνω ελληνικής νομοθετικής πρόβλεψης, τίθεται μείζον ζήτημα αναφορικώς και με την επιβαλλόμενη χορήγηση ασύλου, ιδίως υπό το πρίσμα της Συνθήκης της Γενεύης του 1951 αλλά και της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου του 1948. Δεδομένου ότι έχει ήδη προαναγγελθεί η βαρύτατη τιμωρία των υπαιτίων, έχουν ήδη παυθεί χιλιάδες δικαστικοί λειτουργοί και διορίζονται νέοι προκειμένου να εκδικάσουν τις υποθέσεις των φερόμενων ως “πραξικοπηματιών”, ενώ γίνεται λόγος και για επαναφορά της θανατικής ποινής –ειδικώς για τον κολασμό της συγκεκριμένης πράξης, η απόρριψη αιτήματος ασύλου εμφανίζεται κατ’ αρχήν ως ηθικώς και νομικώς ανομιμοποίητη.
Η κυβέρνηση οφείλει να επιδείξει ψυχραιμία και νηφαλιότητα κατά το χειρισμό του πρωτοφανούς αυτού διπλωματικού αδιεξόδου, εξαντλώντας συνάμα όλες τις δυνατότητες που της παρέχουν οι κανόνες για την έκδοση και τη χορήγηση ασύλου, μη λησμονώντας ωστόσο το ρόλο της χώρας ως μέλους του Συμβουλίου της Ευρώπης αλλά και ως διαχρονικού θεματοφύλακα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
29 comments
Και μετά ξυπνήσαμε! Δηλαδή η Τουρκία θα ικανοποιήσει όλα αυτά με αντάλλαγμα τους 8 και η σημερινή ελληνική κυβέρνηση θα διαπραγματευτεί με τέτοιους όρους; Μακάρι!
Σε ποιό βαθμό μπορεί να χρησιμοποιηθεί το επιχείρημα περί δίωξης για πολιτικούς λόγους από τη στιγμή που οι πραξικοπηματίες διέπραξαν αδίκημα στρεφόμενοι εναντίον της νόμιμης και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης; Δεν διώκονται μόνο επειδή στρέφονται ενάντια στο καθεστώς αλλά θα μπορούσαν να διωχθούν και ποινικά εφόσον οι πράξεις τους ήταν παράνομες. Θα μπορούσαν όμως να διωχθούν και ως τρομοκράτες, αφού βομβάρδισαν δημόσια κτίρια χωρίς σοβαρό λόγο και απείλησαν τις ζωές των συμπολιτών τους. Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο της θανατικής ποινής αλλά κατά πόσο δικαιούμαστε να το επικαλεστούμε από τη στιγμή που 1. δεν είναι βέβαιο ότι θα εφαρμοστεί ακόμα και 2. δε μπορούμε να επέμβουμε στη νομοθεσία άλλου κράτους;
Υ.Γ Πολύ ενδιαφέροντα τα περί Real Politik αλλά ας είμαστε realιστές σχετικά με τις δυνατότητες και ικανότητες της παρούσας κυβέρνησης.
Ἀπορία: Ἔχει ζητήσει ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις (καὶ οἱ προηγούμενες) τὴν ἔκδοσι τοῦ Κενὰν Ἀκίν (τοῦ δολοφόνου τοῦ Σολωμοῦ Σολωμοῦ, καὶ «ὑπουργοῦ» τοῦ ψευδοκράτους); Ἢ τοῦ «δημοσιογράφου» ποὺ ἔβαλε τὴν τουρκικὴ σημαία στὰ Ἴμια;
(Ὄχι πὼς αὐτὸ τὸ θέμα εἶναι πρωτίστως νομικό, βεβαίως. Οἱ ἐνέργειες τῶν Ἀρμενίων γιὰ τοὺς ὑπαιτίους τῆς Γενοκτονίας καὶ τῶν Ἑβραίων γιὰ τοὺς ὑπαιτίους τοῦ Ὁλοκαυτώματος, δείχνουν κάποια πράγματα…)
Καὶ μὴν ξεχνοῦμε ὅτι κατ᾿ ἀρχὴν δὲν εἶναι θέμα τῆς κυβερνήσεως, ἀλλὰ τῆς δικαιοσύνης. Ἐὰν τὸ Συμβούλιο Ἐφετῶν ἢ ὁ Ἄρειος Πάγος ἀποφασίσῃ ὅτι δικαιοῦνται ἄσυλο, ἡ κυβέρνησις δὲν μπορεῖ νὰ κάνῃ τίποτε. (Ἡ κυβέρνησις μπορεῖ μόνον νὰ ἀσκήσῃ βέτο ὑπὲρ τῶν αἰτούντων ἄσυλο, ἐὰν ἡ δικαιοσύνη τὸ ἀπορρίψῃ (ὅπως εἶχε κάνει τὶς ἀλήστου μνήμης πασοκικὲς ἐποχὲς ὁ Ρώτης, ἀρνούμενος νὰ ἐκδώσῃ παλαιστίνιο τρομοκράτη).)
Ἑπομένως, καὶ μόνον ποὺ συζητεῖται τὸ ἂν θὰ τοὺς παραδώσῃ ἡ κυβέρνησις, ἐξυπονοεῖ εἴτε ὅτι ἡ δικαιοσύνη εἶναι ἁπλὸ παραμάγαζο τῆς κυβερνήσεως, στελεχωμένο ἀπὸ ἀνδρείκελα, εἴτε ὅτι ἡ κυβέρνησις θὰ τοὺς παραδώσῃ παρανόμως ἀλα Ὀτσαλάν. (Ποὺ δὲν ἀποκλείεται οὔτε τὸ ἕνα οὔτε τὸ ἄλλο, θὰ πῇ κανείς. Σωστὸ κι αὐτό.)
Τὸ ἀστεῖο: Οἱ ἴδιοι γραικύλοι ποὺ γλείφουν τὸν Πατέρα τῆς Δημοκρατίας Σουλτάνο Ἐρντογάν καὶ ζητοῦν ἄμεσι παράδοσι τῶν ἰκετῶν Τούρκων ἀξιωματικῶν ποὺ «ἐπιβουλεύτηκαν τὴν Δημοκρατία» (ξεχειλίζει ἀπὸ τὰ μπατζάκια τοῦ σουλτάνου ἡ δημοκρατία…), οἱ ἴδιοι ὠρύονται κατὰ τοῦ «δικτάτορα» Πούτιν καὶ ὑποστηρίζουν κάθε «πορτοκαλὶ ἐπανάστασι» – πραξικόπημα ποὺ ὀργανώνουν οἱ ξένες μυστικὲς ὑπηρεσίες ἐναντίον του. Καὶ στὴν μιὰ καὶ στὴν ἄλλη περίπτωσι, βεβαίως, δὲν ἐκφράζουν τὴν πολιτική τους κρίσι, ἀλλά, ἁπλῶς, ἐκδηλώνουν τὸν ραγιαδισμό τους. Ραγιαδισμὸ μέχρι τὸ μεδούλι.
Ἐννοεῖται ὅτι ἔτσι καὶ εἶχε πετύχει τὸ πραξικόπημα, πρῶτοι θὰ ἔτρεχαν ἔντρομοι νὰ γλείψουν: Σημασία ἔχει ἡ συνεργασία ὅλων τῶν πλευρών, γιὰ τὴν διατήρησι τῆς σταθερότητος καὶ τῆς εἰρήνης καὶ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν ὁμαλότητα, μπλά μπλά… Ἄλλωστε κάτι τέτοιο δήλωσε ἀρχικῶς καὶ ὁ Κέρρυ, ὁ ἀντιπρόεδρος τῶν ΗΠΑ, πρὶν φανῇ ὅτι τὸ κίνημα δὲν εἶχε ἀρκετὴ στήριξι, ὁπότε ὁ Ὀμπάμα ἔκανε τὴν δεύτερη δήλωσι, ὑπὲρ τοῦ Ἐρντογὰν αὐτὴ τὴ φορά, καὶ ἡ σεμνὴ τελετὴ ἔλαβε τέλος…
Αυτό σας το σημείωμα δείχνει πόσο στην Ελλάδα δεν γνωρίζετε τι πάει να πει “Τουρκία” και δεν είναι τυχαίο που δεν ασχολείσθε πλέον με την Κύπρο – που είναι μέρος της Ελλάδος.
Η Τουρκία -κι όχι λόγω “τρελού” Ερτογάν- δεν εκβιάζεται και δεν απειλείται. Δεν τό ‘χει σε τίποτε να ξευτελίσει ξανά (αν εξευτελίζεται κι άλλο πλέον) την Ελλάδα για τους 8. Ούτε τους 8 δικούς της λογαριάζει ούτε τίποτε. Ούτε οι στρατιώτες της έχουν όνομα, όπως και οι πολίτες της. Αριθμοί είναι.
Το ’64 (και δεν έχει αλλάξει τίποτε από τότε ούτε σε νοοτροπίες ούτε σε συμφέροντα) Τούρκος στρατηγός έλεγε σε Αμερικανούς φοιτητές στρατιωτικών σχολών: “Αν θα υπάρξει σύγκρουση με την Ελλάδα, που θα υπάρξει, δεν θα επιτεθούμε στον Εύρο αλλά στα νησιά. Και δεν μας πειράζει να χάσουμε δέκα, είκοσι, τριάντα χιλιάδες στρατιώτες, όσοι χρειαστούν, για ένα νησί, πάντως θα πάρουμες όσα θέλουμε”.
Τότε ο πληθυσμός της Τουρκίας ήταν λιγότερος από 30 εκατομμύρια. Σήμερα είναι 70 συν.
Αν θέλει κανείς στοιχεία για το ποιος, πού και πότε τα είπε αυτά, ευχαρίστως να τα δώσω.
Η Τουρκία δεν πρόκειται να αλλάξει όλον της τον στρατηγικό σχεδιασμό για 8 αξιωματικούς. Σίγουρα πρέπει να ζητήσουμε ανταλλάγματα, αλλά πιο άμεσα. Μερικά που μπορούν να γίνουν:
1. Ο Ερντογκαν θα αρχίσει να ξαναστέλνει λαθρομετανάστες και πρόσφυγες λίαν συντόμως, να μπορούμε σαν αντάλλαγμα να σταματήσει να του δώσουμε μερικούς από τους αιτούντες άσυλο.
2. Θα πρέπει οι αιτήσεις ασύλου να εκδικαστούν σταδιακά, όχι όλες μαζί, έτσι ώστε να μπορούμε να τους στελνουμε λίγους-λίγους και να διεκδικήσουμε σταδιακά περισσότερα.
3. Θα πρέπει να γινει σαφές στους Τούρκους ότι η έκδοση παίρνει χρόνο γιατί η δικαιοσύνη μας είναι ανεξάρτητη κλπ κλπ.
4. Η Ελλαδα στο παρασκήνιο θα πρέπει να βοηθήσει όσο το δυνατόν περισσότερους πραξικοπηματίες να έρθουν στην Ελλάδα για να έχει συνεχώς δεξαμενή ανταλλαγματων. Για να έχουν δε κίνητρο αυτοί να έρθουν εδώ θα πρέπει να δίνει με το σταγονόμετρο άσυλο σε μερικούς από αυτούς.
ΥΓ
1. Φυσικά οι ανεπαρκείς που μας κυβερνούν δεν πρόκειται να κάνουν τίποτα. Θα τους εκδώσουν όλους (προς εκτέλεση στην Τουρκία) για “δημοκρατικούς” λόγους και άλλα συναφή.
2. Προκαλεί θαυμασμό (αλλά και τρόμο) η ταχύτητα αντίδρασης του Ερντογκάν και της Τουρκικής διπλωματίας και κατεστημένου στην εκμετάλλευση της “κρίσης ως ευκαιρία” που παρουσιάστηκε:
-Στο να εξαφανίσουν τους όποιους αντιπάλους άμεσα (4000 συλλήψεις σε μερικές ώρες)
-Στο να ζητήσουν από τις ΗΠΑ τον Γκιουλέν.
-Στο να ρίξουν την ευθύνη για την επιδείνωση των τουρκο-ρωσικών σχέσεων στους πραξικοπηματίες (αφού ο πιλότος που έριξε το ρωσικό αεροπλάνο ανήκε σε αυτούς-έτσι τουλάχιστον λένε).
Και όλα αυτά μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες και ενώ ο Ερντογκάν είχε γλυτώσει, για μερικά λεπτά της ώρας, τη ζωή του κατά την απόπειρα του πραξικοπήματος.
Εαν μάλιστα φέρει κανείς στο μυαλό του το χάλι της Ελληνικής κρατικής μηχανής θα πρέπει να ανησυχεί.
@Άντης Ροδίτης
“Ούτε οι στρατιώτες της έχουν όνομα, όπως και οι πολίτες της. Αριθμοί είναι.”
Δεν θα διαφωνήσω με αυτό, έτσι είναι. Οι φωτογραφίες άλλωστε με τους στιβαγμένους και με τα χέρια δεμένα στην πλάτη στρατιώτες της δείχνει την αξία της οποιασδήποτε ανθρώπινης ζωής στην Τουρκία:
http://e-amyna.com/wp-content/uploads/2016/07/CnffG4yXEAEApJ9.jpg-large.jpg
Αλλά εαν είναι έτσι απλά που τα έλεγε ο Τούρκος στρατηγός, ότι δηλαδή ένα Ελληνικό νησί “κοστίζει” 10-20-30 χιλιάδες τούρκους στρατιώτες γιατί από το 1964 δεν το έχει επιχειρήσει;… Άρα δεν είναι τόσο απλό.
Αυτό που θα πρέπει να μας φοβίζει είναι η ανεπάρκεια της πολιτικής ηγεσίας στην Ελλάδα και στην Κύπρο.
ΥΓ
Ποια η γνώμη σου για την (ψοφοδεή) αντίδραση Ελλαδικού και Κυπριακού κατεστημένου στην είδηση της ταφής (ζωντανών) των αγνοουμένων στην Τουρκία το ’75;
@Φ. Μπουρλά
“Ἀπορία: Ἔχει ζητήσει ἡ ἑλληνικὴ κυβέρνησις (καὶ οἱ προηγούμενες) τὴν ἔκδοσι τοῦ Κενὰν Ἀκίν (τοῦ δολοφόνου τοῦ Σολωμοῦ Σολωμοῦ, καὶ «ὑπουργοῦ» τοῦ ψευδοκράτους); Ἢ τοῦ «δημοσιογράφου» ποὺ ἔβαλε τὴν τουρκικὴ σημαία στὰ Ἴμια;”
Εδώ έφτασε οι Τούρκοι να ζητάνε επισήμως μετά 20 χρόνια την έκδοση του Έλληνα πιλότου που συνεπλάκη σε αερομαχία με έναν Τούρκο (που έπεσε τελικά μόνος του) για να κινηθούν μετά βίας κάποιες νομικές διαδικασίες για τον Τούρκο πιλότο φονιά του Ηλιάκη. Μιλάμε για αντιδράσεις με ριφλέξ δεινόσαυρού από τη μεριά μας…
Από το 64, λέτε, δεν έχει επιχειρήσει η Τουρκία να καταλάβει ελληνικό νησί! και το 74 στην Κύπρο τι επιχείρησε;
Από το 74 και μετά προκαλεί συνεχώς και η Ελλάς βάζει την ουρά στα σκέλια και φεύγει. Γιατί δεν καταρρίπτει, ας πούμε, δυο-τρία φάντομ από αυτά που παραβιάζουν καθημερινά τον εναέριο χώρο της Ελλάδος;
Η Ελλάδα έγινε πολύ μικρή για να βάλει με δική της απόφαση την Τουρκία στη θέση της. Γι’ αυτό κάνει το παν να μην προκαλεί και καταπίνει συνέχεια προσβολές.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πλείστες κυπριακές κυβερνήσεις, με πρώτη εκείνη του Μακαρίου Γ΄, εξαιρουμένης της σημερινής κι εκείνης του Γλαύκου Κληρίδη κατάντησαν την Ελλάδα αδύνατη κι εκτεθειμένη χώρα. Τεράστια ευθύνη μέσα στην Ελλάδα φέρει ο ελληνικός λαός με τις επιλογές του.
@Α. Ροδίτης
1. “Αν θα υπάρξει σύγκρουση με την Ελλάδα, που θα υπάρξει, δεν θα επιτεθούμε στον Εύρο αλλά στα νησιά.”
Για την Ελλάδα φαίνεται να μιλούσε όχι για την Κύπρο. Εν πάση περιπτώσει, ποιος είναι ο “κύριος” στρατηγός;
2. “Γιατί δεν καταρρίπτει, ας πούμε, δυο-τρία φάντομ”
Γιατί το Ελληνικό πολιτικό κατεστημένο και η ελιτ έχει αποδεχτεί τα σχέδια των ΗΠΑ (Μπρεζίνσκι), όπου η Τουρκία θα είναι η ηγέτιδα δύναμη στην περιοχή, αντίβαρο των Ρώσων και εμείς θα είμαστε δορυφόροι της.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μέσα σε μερικές δεκαετίες έχει αλλάξει δραματικά ο συσχετισμός δυνάμεων με τους Τούρκους, εν γνώσιν μας.
3. “Τεράστια ευθύνη μέσα στην Ελλάδα φέρει ο ελληνικός λαός με τις επιλογές του.”
Ενώ ο Κυπριακός έκανε το καθήκον του… Αλλά ξεχάσαμε, η Κύπρος “βγήκε από την κρίση”, το είπε και ο υπουργός των οικονομικών της… Αφήστε τα “τραπεζικά”, τις ωραίες κούρσες και τις (ομολογουμένως) ωραίες κοπέλες και προσγειωθείτε. Μην σας φταίνε για όλα οι Ελλαδίτες. Και εμείς για τα μπάζα είμαστε αλλά και εσείς αδερφέ εκεί κάτω έχετε διαβρωθεί πλήρως:
http://www.tovima.gr/society/article/?aid=813968
Κατηγόρησα πρώτες τις κυπριακές κυβερνήσεις (κι εννοώ Μακάριο και κομμουνιστικό ΑΚΕΛ) και τελευταίο τον ελληνικό λαό. Δεν μίλησα για καμιά οικονομική επιτυχία, κούρσες, κοπέλες και τέτοια!! Η εμπειρία μου σε τέτοιες συζητήσεις έιναι ότι ό,τι θέλει καταλαβαίνει κι ό,τι θέλει λέει ο καθένας. Δεν υπάρχει συνεννόηση.
Εν πάσει περιπτώσει, αφού μου ζητήθηκε απαντώ: Στρατηγος Τουργκούτ Σουνάλπ, στρατιωτικός σύμβουλος του Νιχάτ Ερίμ στις συνομιλίες της Γενεύης Ιούλιο-Αύγουστο 1964. Πλήρης αφήγηση στις σελίδες 131-133 του “Κουράγιο Πηνελόπη”, ως μετάφραση του εγγράφου D.S., C.F., POL 23-8, C – 92 confidential. Το έγγραφο βρίσκεται επίσης στην έκδοση Foreign Relations of the United States, 1964-1968, Volume XVI, Cyprus, Greece, Turkey, σ. 71-73.
Η Βόρειος Κορέα δίπλα μας…
https://twitter.com/KurdishQuestion/status/754645096029708288
Εδώ που τα λέμε, τι διάλογο να κάνεις και τι διαπραγματεύσεις με αυτούς τους ζουλού;
Θα μας πνίξουν στους πρόσφυγες μέχρι να δώσουμε πίσω τους αξιωματικούς. Δεν υπάρχει τίποτα προς διαπραγμάτευση από εμας από τη στιγμή που έχουμε απεμπολήσει τα κυριαρχικά, εθνικά μας δικαιώματα υπερ της παγκοσμιοποίησης, της Ευρώπης των λαών, της διεθνούς αδελφοσύνης και των παθών μας τον ταραχο…
Μου προκαλεί μεγάλη έκπληξη το ότι οι τέσσερις προτάσεις ανταλλαγμάτων θεωρούνται από ορισμένους σχολιαστές (εδώ και αλλού) εξωπραγματικές ή μαξιμαλιστικές. Θυμίζω
1. το πρώτο το υιοθετούν σήμερα εξ ολοκλήρου (>=12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα) όλες οι χώρες που βρέχονται από θάλασσα εκτός από έξι. Δύο από τις έξι είναι η Ελλάδα και η Τουρκία. Η Τουρκία μάλιστα υϊοθετεί τα 12 μίλια και στη Μαύρη Θάλασσα και στην Ανατολική Μεσόγειο πάνω από την Κύπρο. Τα 12 μίλια αναφέρονται στο Δίκαιο της Θάλασσας, το οποίο έχει επικυρωθεί γύρω στο 1995 από τον ελάχιστο αριθμό χωρών ώστε να θεωρείται πλέον από τους νομικούς ως «εθιμικό διεθνές δίκαιο». Άρα μιλάμε για αποδοχή της πραγματικότητας. Καθόλου παράλογο αίτημα.
2. το δεύτερο το δεχόταν η ίδια η Τουρκία από τις αρχές της δεκαετίας του 1930 ως το 1974. Τότε άρχισε να το αμφισβητεί και να παραβιάζει το διάστημα από 6 ως 10 ναυτικά μίλια εναέριου χώρου συστηματικά. Ως τότε το δεχόταν. Πάλι λοιπόν μιλάμε για επιστροφή στην πραγματικότητα.
3. το τρίτο το αποδέχονται όλες οι χώρες του κόσμου πλην της Τουρκίας. Επίσης, η Τουρκία έχει κάνει αίτηση εισόδου στην ΕΕ, στην οποία η Κύπρος είναι πλήρες μέλος, άρα δεν είναι δυνατόν σε κάποια στιγμή να προχωρήσει η αίτηση αν δεν την αναγνωρίσει. Είναι αδύνατον να μην γίνει κάποτε (εφόσον συνεχίσει να αιτείται το ίδιο πράγμα)
4. το τέταρτο είναι απλώς η αποδοχή της δικαιοδοσίας ενός διεθνούς δικαστηρίου για μία πραγματική εκκρεμότητα μεταξύ των δύο χωρών.
Ανδρέας.
Δεν είναι θέμα μαξιμαλισμού ή παραλογισμού. Από τη στιγμή που π.χ. έχουμε αποδεχτεί (στην πράξη) ότι δεν έχουμε θαλάσσια σύνορα και αφήνουμε ανεξέλεγκτες ροές προσφύγων να εισέλθουν στην επικράτεια μας, οποιοδήποτε τυχόν άλλο διαπραγματευτικό ατού και να έχουμε πάει στράφι.
Η Ελλάδα αυτή τη στιγμή δεν υφίσταται σαν κρατική οντότητα. Δεν ελέγχουμε σχεδόν τίποτα στον χώρο μας και μας κυβερνούν παλαιομαρξιστές διεθνιστές του αισχίστου είδους.
Ποιος θα κάνει την οποιαδήποτε διαπραγμάτευση; Ο μίμος του Ανδρέα, Τσίπρας; Ο “γάτας φίλος” Παππάς; Ο “καλύτερος τουρκόφιλος” Φίλης; Ή ο “θα το ρισκάρουμε” Μπαλάφας;
Ας είμαστε ρεαλιστές. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να βρει ρούχα να ντυθεί ευπρεπώς στα διεθνή φόρα και θα διαπραγματευθεί τα 12 ν.μ. με τους εξ ανατολών κανίβαλους, αλλά γάτους, γείτονες;
Γιὰ νὰ μὴν μᾶς πιάνει οὔτε ἡ «τρέλλα τοῦ μεγαλείου» οὔτε τὸ σύνδρομο «τὸ ποντίκι ποὺ βρυχᾶται» :
«Η νεοαποκτηθείσα ασφάλεια
Το 1949, όταν έληγε ο Εμφύλιος, η κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα
ήταν τραγική. Δέκα έτη πολεμικών συγκρούσεων είχαν αφήσει πίσω περισσότερο από
ένα εκατομμύριο νεκρούς, εκατοντάδες χιλιάδες εκτοπισμένους, εκτεταμένες
καταστροφές στις βασικές υποδομές, υποσιτισμό, υπερπληθωρισμό, κατάρρευση του
νομισματικού και τραπεζικού συστήματος, φτώχεια και μαζική ανεργία.
Από την άλλη πλευρά, η έκβαση του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και στη συνέχεια
η παγίωση των ψυχροπολεμικών συνασπισμών είχαν επιλύσει, σχεδόν ανέλπιστα, το
χρόνιο αμυντικό πρόβλημα της χώρας.1
Η συντριπτική ήττα τουιταλικού ιμπεριαλισμού είχε δώσει τέλος στις αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας
στα Ιόνια Νησιά και στην Ήπειρο και οδήγησε στην προσάρτηση της Δωδεκανήσου.
Η ένταξη Ελλάδας και Τουρκίας στο Βορειοατλαντικό Σύμφωνο (N.A.T.O.)
απομάκρυνε το ενδεχόμενο ενός ελληνοτουρκικού πολέμου, παρά τα προβλήματα στην
Κύπρο και στην Κωνσταντινούπολη. Ακόμη σημαντικότερο, τα βόρεια ελληνικά
σύνορα είχαν ξαφνικά μετατραπεί σε γεωπολιτικό όριο παγκόσμιας σημασίας, που
χώριζε τον «ελεύθερο κόσμο» από το «σιδηρούν παραπέτασμα».
Από σταυροδρόμι μεταξύ Δύσης, Ανατολής, Μεσογείου και Βαλκανίων, η Ελλάδα
βρέθηκε έτσι να αποτελεί ακραίο και γεωγραφικά αποκομμένο «προπύργιο των
δυτικών αξιών». H επιβίωση του ελληνικού κράτους ενδιέφερε πλέον ζωηρά τους
ατλαντικούς συμμάχους, που ως εκ τούτου ανέλαβαν να εγγυηθούν την εδαφική του
ακεραιότητα και την εσωτερική σταθερότητα.
Οι πρώτες έμπρακτες εκδηλώσεις των νέων συμμαχικών σχέσεων ήταν η συντριπτική
παρέμβαση των Η.Π.Α. στον εμφύλιο πόλεμο και η χορήγηση οικονομικής βοήθειας
εξαιρετικά σημαντικού ύψους, για την ανασυγκρότηση της χώρας από τις καταστροφές
του πολέμου και για την παλινόρθωση του αστικού καθεστώτος.
Η Ελλάδα, χάρη στους ισχυρούς ξένους κηδεμόνες της, είχε γίνει, για πρώτη φορά
στην ιστορία της, μια χώρα αξιοζήλευτα ασφαλής.2 Το τίμημα ήταν, βέβαια,
εξαιρετικά βαρύ: η εθνική ανεξαρτησία και οι δημοκρατικές ελευθερίες
υποθηκεύτηκαν, ενώ επικράτησαν πολιτικές δυνάμεις ακραία συντηρητικές και
μισαλλόδοξες. Οι αλλαγές αυτές είχαν πολλαπλές και καθοριστικές επιπτώσεις στη
μετεμφυλιακή πολιτική, κοινωνική και οικονομική ζωή.
1 Γ. Β. Λεονταρίτης, Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τόμος ΙΕ’, σ. 8: «Αμέσως μετά τους Βαλκανικούς
πολέμους … η νίκη της Ελλάδος και η χωρίς προηγούμενο επέκτασή της εγκυμονούσαν μελλοντικές
στρατιωτικές συγκρούσεις με τους ηττημένους γείτονές της, Τουρκία και Βουλγαρία, που στόχο θα
είχαν την αναθεώρηση της νέας βαλκανικής ισορροπίας. Οι δυνατότητες, ωστόσο, της Ελλάδος
απέκλειαν την οργάνωση συστήματος ασφαλείας, που θα μπορούσε αυτοδύναμα να αποτρέψει
εξωτερικούς κινδύνους. Έτσι, η ασφάλεια της Ελλάδος εξαρτιόταν, σε μεγάλο βαθμό, από μια
ισορροπία δυνάμεων που καθόριζαν εξωγενείς παράγοντες, όπως π.χ. σύστημα συμμαχιών, που θα
μπορούσε να διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο για την αποτροπή κάθε ξένης επιβουλής. Έλειπε
δηλαδή από την Ελλάδα το πλέγμα εκείνο των αλληλένδετων υλικών και δημογραφικών
προϋποθέσεων, που θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην εξασφάλιση της ακεραιότητάς της και στην
προώθηση των εθνικών της στόχων, έλειπε δηλαδή η ισχύς. Η αδυναμία αυτή θα έπρεπε να
εξισορροπηθεί με την ανάπτυξη εξωτερικών σχέσεων, όπως π.χ. συμμαχιών ή φιλικών συνασπισμών,
που θα μπορούσαν να προσφέρουν τη μέγιστη ασφάλεια με τον ελάχιστο βαθμό κινδύνου και
κόστους.» Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, οι ισορροπίες στις εξωτερικές σχέσεις της χώρας
έγιναν ακόμη ασταθέστερες. Στο αβέβαιο διεθνές περιβάλλον του μεσοπολέμου, η σύναψη
συμμαχιών ικανών να εγγυηθούν την ακεραιότητα των ελληνικών συνόρων, ήταν ανέφικτη.
Αποκορύφωμα του αμυντικού αδιεξόδου υπήρξε η ιταλική επίθεση, τον Οκτώβριο του 1940, η
αθέλητη είσοδος της χώρας στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, και στη συνέχεια η τριπλή κατοχή και ο
διαμελισμός της, από Γερμανούς, Ιταλούς και Βουλγάρους.
2 «… ουδέποτε εις την σύγχρονον ιστορίαν της ήτο η χώρα μας τόσον ασφαλής όσον είναι σήμερον…
Άλλοτε κατεβάλλομεν απεγνωσμένας προσπαθείας να επιτύχωμεν την προστασίαν μιας εκ των
μεγάλων Δυνάμεων και εθεωρούμεν τας περιωρισμένας και πολλάκις ασαφείς εγγυήσεις τας οποίας
μας παρείχον ως σπουδαίον παράγοντα δια την ασφάλειαν της χώρας μας. Σήμερον έχομεν την
αμέριστον και ανεπιφύλακτον υποστήριξιν της ισχυροτέρας χώρας του κόσμου … Νομίζω … ότι εντός
του διεθνούς πλαισίου το οποίον εδημιουργήθη από την Αμερικανικήν Ηγεσίαν, η ακεραιότης και
ανεξαρτησία της χώρας μας είναι απολύτως εξησφαλισμέναι … Άλλοτε είμεθα εκτεθειμένοι … εις τας
επιβουλάς γειτόνων υποβλεπόντων τα εδάφη μας. Σήμερον είναι βέβαιον ότι οιαδήποτε απόπειρα
κατά της ακεραιότητος της χώρας μας θα προκαλέση την άμεσον και αποφασιστικήν επέμβασιν των
Ηνωμένων Πολιτειών. Αν υπήρχε οιαδήποτε αμφιβολία περί τούτου μέχρι πρό τινoς, τα γεγονότα της
Κορέας πρέπει να την έχουν πλήρως διασκεδάσει.» K. Βαρβαρέσσος [1952], σ. 117.
Την εποχή που ο Γεώργιος Παπανδρέου εννοούσε να κάνει την Ένωση (είχε καταστήσει την Κύπρο ντε φάκτο ελληνική με τη Μεραραχία, δύναμης πυρός Σώματος Στρατού) και ο Μακάριος εννοούσε να αποτρέψει την Ένωση (γι αυτό κι έγινε “ήρωας” των απανταχού αριστερών και των “προχωρημένων” Ελλήνων, στραβάρα τους), ο Παπανδρέου είπε στους Αμερικανούς ότι ήταν απαράδεκτο η ουρά (η Κύπρος) να κουνά τον σκύλο και δεν θα το ανεχόταν άλλο.
Ήταν η τελευταία απόπειρα της Ελλάδας ν’ αποφασίζει για την Κύπρο. Έκτοτε η Κύπρος (η ηλίθα τής υπόθεσης λόγω μακαριακών υποθηκών) αποφασίζει και η Ελλάς συμπαρίσταται. Έγινε δηλαδή αποδεκτό η ουρά να κουνά τον σκύλο. Ο δε σκύλος έβαλε την ουρά στα σκέλια, υποδύεται ότι δεν έχει και δεν έχει. Το υπόλοιπο σώμα κυβερνούν οι νικητές, οι… “προχωρημένοι”!!
Εδώ και να διαλυθεί η Τουρκία από εμφύλιους πολέμους η Ελλάς δεν θα είναι σε θέση να εκμεταλλευθεί τίποτε. Έμεινε με το βλέμμα στραπατσαρισμένο και στραμμένο στο κενό… εκεί όπου θα διαψευσθεί ο Θουκυδίδης και θα κυριαρχήσει ο Ιησούς Χριστός με… κοσμικούς, όμως, όρους!! Τέτοιο άδοξο τέλος για τη χώρα με τις σπουδαιότερες παραδόσεις του κόσμου!
Προσωπικά, στα εβδομήντα μου, δεν σηκώνω άλλη Ελλάδα, άλλη Γη, και χαίρομαι που είμαι προς το τέλος μου κι όχι στην αρχή μου, Θεός φυλάξοι.
Προτεινω να ζητησουμε επισης την αποχωρηση του Τουρκικου Στρατου και των εποικων απο την Κυπρο, και την Ενωση της νησου με την Ελλαδα. 🙂
Σοβαροι να ειμαστε. Δε γινεται να ζηταμε τον ουρανο με τ’ αστρα για να παραδωσουμε 8 φυγαδες, οι οποιοι μαλλιστα δε φαινεται να ειναι εκ των ηγετων του πραξικοπηματος. Μεσαιοι αξιωματικοι ειναι. Ο Ταγιπ εχει μεχρι στιγμης συλλαβει 3000 απο δαυτους. Δεν αποτελουν σοβαρο διαπραγματευτικο χαρτι.
Αλλα μπορει να μας κουβαληθουν και αλλοι τετοιοι. Θα γινουμε εμεις κεντρο της Αντιστασης των Κεμαλικων στρατοκρατών κατα των Ισλαμιστων; Και μεταξυ μας εδω ο Ταγιπ εχει και ενα δικιο. Τα παλληκαρια συμμετειχαν σε ενα πραξικοπημα το οποιο προσπαθησε να τον καθαρισει.
Νομιζω οτι το καλυτερο ειναι ολοι αυτοι να παραδιδονται σιδηροδεσμιοι στον Ταγιπ, εκτος και αν ειναι προθυμοι να μας πουλησουν χρησιμα στρατιωτικα μυστικα. Σε αυτην την περιπτωση φυσικα αλλαζει εντελως το πραγμα…… 🙂
Αγαπητε κυριε Ροδιτη, θα ηθελα να μου εξηγησετε ποθεν προκυπτει οτι μια Μεραρχια με 8300 ανδρες, 17 αρματα Μ47 και 17 αρματα Μ24 , ειχε “δυναμη πυρος Σωματος Στρατου”. Συμφωνοι, ο Τουρκος θα υφιστατο δεινη ηττα αν επιχειρουσε αποβαση το 1964- 1967, αλλα ας αποφευγουμε τις υπερβολλες.
Και εν πασει περιπτωση, ο Γερος δυστυχως ανεχτηκε εν τελει να κουναει η ουρα τον σκυλο. Ανεχτηκε επισης τις “κακες παρεες” του ακατανομαστου κανακάρη του με τον Μακ, αντι να τον βαλλει στη θεση του, λησμονήσας οτι “πατρος τε και μητρος (και υιου, και θυγατρος!) τε και προγονων (και απογονων!) παντων τιμιοτερα εστι η Πατρις”.
Και ο Γερος ειναι κατακριτεος για εναν ακομα λογο: Ο Αρχηγος της Αντιπολιτευσης, ο αειμνηστος Παναγιωτης Κανελλοπουλος στηριζε ολοψυχα τις προσπαθειες του να πετυχει την Ενωση. Μπορουσε επομενως να τις βρεξει στον μικρο, χωρις να φοβαται μηπως αυτος τον ριξει. Αλλα ο Γερος δεν τραβηξε το αυτι του ατακτου κανακαρη του, ουτε και οταν ο Διγενης τον ενημερωσε το 1965 οτι ο μικρος εσπερνε ζιζανια στις ελληνικες δυναμεις στην Κυπρο…………Τον εφαγε το πατρικο φιλτρο……..
Εγώ λέω να ζητήσουμε και τη Μικρά Ασία.
Είναι δυνατόν να λογαριάσει ο Ερντογάν τους 8 στρατιωτικούς; ΄Το θέμα θα λήξει σύμφωνα με τις οδηγίες που θα λάβει η κυβέρνηση από το εξωτερικό.
Δικιο εχει o leon11gr. H Κυβερνηση θα ρωτησει τους Αμερικανούς. Και οτι πουν αυτοι θα γινει.
Λοιπόν, δεν θα πώ “και γιατί να μην ζητήσετε-ζητήσουμε και την αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο;” γιατί από την αρχή προς τα εκεί πήγαινε η υπερβολή των “απαιτήσεών”!
Θα πω, όμως, κάτι άλλο: Έμαθε ο ελληνισμός να τα ρίχνει στους Αμερικανούς, αλλά για το γεγονός ότι η Ελλάς δεν είναι υπερδύναμη, δεν φταίει άλλος από τον ελληνισμό, τον ελληνικό λαό, και στο χέρι του είναι να γίνει ό,τι αξίζει, αν αξίζει. Κι είναι πολύ θλιβερό να τα ρίχνει πάντα -έστω και υπό μορφή χιούμορ- στους Αμερικανούς.
Η Ελλάς δεν είναι Φινλανδία ή Πολωνία ή Αφγανιστάν ή Γκάνα, ουτε Ινδία ή Κίνα καν (απαριθμώ τυχαία ονόματα χωρών), η Ελλάς είναι Η ΧΩΡΑ με τη μεγαλύτερη πνευματική παράδοση όλων των εποχών, όλων των χωρών ως τη πτώση του Βυζαντίου και δεν της επιτρέπεται ούτε αστεία να κάνει με το παρόν της, μόνο να κλαίει και να ψάχνει τους λόγους της κατάντιας της, ιδίως της πνευματικής.
ΣΥΧΗΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΙΚΕΤΩΝ ΜΕ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ?
ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ
Αγαπητέ κ. Κοκκαλίδη,
Ενδείκνυται, όταν παρεμβαίνετε εν προχωρημένη συζητήσει, να διαβάζετε εξ υπαρχής τα διαμειβόμενα και τότε, μόνον τότε να εκφέρετε άποψη. Οι μόνοι “ικέτες” σε αυτή την ιστορία είναι “Έλληνες” οι οποιοι, σε μια πολύ άσχημη τροπή της ιστορικής διαδρομής τους δυσκολεύονται να καταλάβουν ότι η εθνική αξιοπρέπεια κερδίζεται και δεν παραχωρείται (ντροπή μας) από κοσμικές υπερδυνάμεις!
κ.ΡΟΔΙΤΗ
ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΚΤΕΝΩΣ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ,ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΕΙΔΙΚΑ.
ΣΥΓΧΩΡΗΣΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ,ΟΙ 8 ΤΟΥΡΚΟΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΕΤΕΣ ΑΣΧΕΤΩΣ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΠΟΔΙΔΟΝΤΑΙ.ΚΑΙ ΩΣ ΙΚΕΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΤΟΥΝ,ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ,ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΕ ΕΝΑΣ ΠΑΓΚΑΛΟΣ ΝΑ ΤΗΝ ΞΕΦΤΙΛΙΣΕΙ.
Φίλε κ. Κοκκαλίδη,
Το ξέρω και το παραδέχομαι ότι η άποψή μου δεν είναι εύκολο να γίνει αντιληπτή. Όλοι έργα της εποχής που ζούμε είμαστε εκτός… από μένα, επειδή εγώ το έχω κάνει αποστολή μου ν’ αμφισβητώ και τα ολοφάνερα. Δεν είμαι σίγουρος τι ποσοστό επιτυχίας καταγράφει η αποστολή μου. Τουλάχιστον, όμως, είμαι σίγουρος για τον στόχο μου.
Εν πρώτοις σας συγχαίρω για τη ψύχραιμη απάντηση, στο αγανακτισμένο σχόλιό μου.
Θα με καταλάβετε, ίσως, καλύτερα στη συνέχεια – αν κατορθώσω να εκφράσω καλά αυτό που θελω να πω.
Ξέρετε ίσως ποια επέτειος είναι σήμερα.
Είναι η επέτειος (42 χρόνια τώρα) κατάληψης της βόρειας Κύπορου από το παραφύσιν, καθυστερημένο παιδί της Ελλάδος, που έγινε μουσουλμάνικο κι ακούει στο όνομα “Τουρκία”.
Σας είπε εν Ελλάδι κανείς κάτι γι’ αυτό; Δεν νομίζω. Εδώ και χρόνια έχει παραγράψει η Ελλάς το αληθινό παιδί της, κομμάτι της, αίμα της, την Κύπρο.
Κι αυτό, βέβαια, το γράφω σχεδόν από τότε που έγινε η εισβολή και ότι γι’ αυτό φταίει πρώτα η Κύπρος και μετά η Ελλάς. Δεν είναι χώρος τώρα εδώ να εξηγήσω ξανά το πώς και γιατί. Έχω γράψει μερικά βιβλία κιόλας, άλλα βραβευθέντα κι αμέσως καταχωνιασθέντα κι άλλα απλώς και ευθέως καταχωνιασθέντα από τη ντόπια και από την ελλαδική διανόηση.
Τώρα, ναι μεν φταίει πρώτα η Κύπρος για την τραγική κατάσταση που της επέβαλε η εισβολή του 1974, αλλά εξακολουθεί και θα εξακολουθεί να φέρει η Ελλάς την ευθύνη για το ότι οι πολίτες της αγρόν ηγόρασαν περί Κύπρου, που είναι, είπαμε, μέρος της Ελλάδος.
Το συμπέρασμα είναι ότι η σημερινή Ελλάς (οι πολίτες της) δεν είναι εις θέση να διαχειριστεί ούτε το παρόν ούτε το μέλλον της. Κα, βέβαια, ούτε καν το παρελθόν της.ι
Για χρόνια έλεγα στους λίγους στενούς μου φίλους εδώ στην Cyprus: Και να διαλυθεί μια μέρα εις τα εξ ων συνετέθη το πράμα που λέγεται “Τουρκιά” εμείς δεν θα είμαστε σε θέση να βγούμε από τα χαρακώματα της “άμυνάς” μας ίνα εκμεταλλευθώμεν τη νέα κατάσταση. Κάτι τέτοιο συμβαίνει ακριβώς σήμερα. Ο στρατός της Τουρκίας πάει δω κι εκεί άνευ κεφάλι κι από ό,τιο άκουσα στο πρόγραμμα αυτού του πολυλογά που τόσο δεν αφήνει κανένα άλλο να μιλήσει ώστε καμιά φορά διακόπτει και τον εαυτό του (αυτοδιακόπτεται), απ’ ό,τι, λοιπόν, άκουσα οι Τούρκοι βομβάρδισαν και τα ίδια τους τα αεροδρόμια, πράγμα που σημαίνει ότι η τριπλάσια από τη δική μας αεροπορία τους έγινε sitting duck, ανυπεράσπιστος στόχος δηλαδή.
Τώρα δεν θέλω εξυπνάδες του τύπου “ο Ροδίτης λέει να επιτεθούμε στην Τουρκία”, διότι δεν λέω, και δεν λέω διότι δια να επιτεθείς στον μόνιμο εχθρό (οι Βυζαντινοί έλεγαν τους Τουρκους “Πέρσες”) πρέπει ο λαός σου να είναι ψυχολογικά έτοιμος. Οπότε, αντιλαμβάνεσθε…
Η σημερινή Ελλάς είναι έτοιμη για πολύ διαφορετικά πράγματα, π.χ.: Να της χαριστούςν τα χρέη και τα δάνεια και να της δοθούν νέα δάνεια άνευ τόκων και άνευ επιστροφής. Πάλι μην παρεξηγηθώ, προλαβαίνω: Δεν είπα ότι η Δύση δεν είναι ηλιθίως κι εγκληματικώς προσκολλημένη στο χρηματικό κέρδος και το πνεύμα της είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο. Όχι, η Δύση είναι μια χαμένη υπόθεση και οι ελάχιστοι που το ξέρον στη Δύση δεν είνα σε θέση να κάνουν τη διαφορά.
Η εγκεφαλική τους βλάβη έχει πλέον αυτονομηθεί και ποιος τη μαζεύει τώρα!.
Αυτό, όμως, που ενδιαφέρει εμάς είναι η Ελλάς μας, η οποία λόγω των παραδόσεών της (τις οποίες αγνοεί υπατιότητι των σημερινών άχρηστων πνευματικώ ηγετών της) αποτελεί την ελπίδα του κόσμου, έχει αυτοβούλως δυτικοποιηθεί μισώντας ενστικτωδώς τη… Δύση!! Στην ουσία κι εμείς τζιχαντιστές είμαστε, πλην όχι και αυτοανατιναζόμενοι σχιζοφρενείς.
Στην κατάσταση πνευματικού αλαλούμ που βρισκόμαστε οι “Έλληνες”, αναμένουμε από τους ξένους – τους Δυτικούς, μερικοί κι από τους εξίσου χαμένους Ρώσους – ν’ αποδώσουν σε μάς… Δικαιοσύνη, ελευθερία, χρήμα, γενικά όλα όσα μας λείπουν! Ικετεύουμε να μας αποδοθούν αυτά αντί να βγούμε στον αγώνα απόκτησής τους με την αξία μας, αν εχουμε, κι εσείς μιλάτε για “ικέτες” Τούρκους και μην τους αδικήσουμε!! Αποτυγχάνουμε δηλαδή, αγαπητέ φίλε, να δούμε τον εαυτό μας σαν σύνολο κι ασχολούμαστε με ψευδοδιλήμματα της τηλεόρασης, λόγω πληθώρας άσχετων με την πραγματικότητα “Μπογδάνων”!
Τι ρεζιλίκι!! Έλληνες σου λέει ο άλλος!
Όλα όσα μας λείπουν αγαπητέ, υπομονητικέ φίλε, δεν ΧΑΡΙΖΟΝΤΑΙ, ΚΕΡΔΙΖΟΝΤΑΙ από ανθρώπους που ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ στην πατρίδα τους και τη βάζουν πάνω από τον εαυτό τους.
Απλό, αλλά και πολύ δύσκολο να βρεις σήμερα τέτοιου είδους Έλληνες.
Το πρόβλημά μας, δηλαδή, είναι τόσο απλό.
Συστηνω Ψυχραιμια. Η τουρκικη Αεροπορια ειναι λιγο μεγαλυτερη της ελληνικης. Μονο το αεροδρομιο του Ακιντσι βομβαρδιστηκε, και πιθανον χαθηκαν μερικα αεροσκαφη. Δε υπεστησαν σοβαρη ζημια σε υλικο.Τωρα ειναι γεγονος οτι το ηθικο των Τουρκων εχει καταπεσει και μισουν ο ενας τον αλλον, το δε πογκρομ που εξαπελυσε ο Ερντογαν μετα το πραξικοπημα ιδιως κατα της Αεροποριας τους στερει απο κρισιμης σημασιας ανθρωπινο υλικο και πιθανοτατα θα απομειωσει για ενα διαστημα τις στρατιωτικες τους δυνατοτητες. Αλλα ας κανουμε υπομονη διοτι ερχονται και χειροτερα για τους Τουρκους.
Επισης ειναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να σποκαλουνται “ικετες” οι φυγαδες κεμαλιστες στρατιωτικοι. Οι Τουρκοι κεμαλιστες δεν εδειξαν κανενα ελεος στον αμαχο πληθυσμο της Κυπρου το 1974. Και μεχρι χθες επιβουλευονταν με καθε τροπο την εθνικη ασφαλεια της χωρας μας.
Φουσκωτο με ολοκληρη διμοιρια απο φυγαδες Τουρκους πραξικοπηματιες στα ανοικτα της Συμης!
Ακουσαν φαινεται για το ελικοπτερο και ηλθαν.
Δωσε θαρρος στο χωριατη…………
γιατι ντρεπομαστε να παραδεχθουμε την στρατιωτικη ισχυ της γειτονος; Εχουμε συμμαχους;
1 Οι Αμερικανοι…. αυτοι θα μας σταματησουν αμεσα. (βλ Κυπρος, Ιμια )
2 Οι Ενωμενοι (χαχαχα) Ευρωπαιοι ; Αυτοι θα μας βοηθησουν οσο μας βοηθησαν στα Ιμια
3. Οι Ρωσοι… αν εμπιστευεστε εναν κωλοτουμπα μαφιοζο ….
4. Οι Ισραηλινοι… το ιδιο οπως το 3
5. Η Κινα ; Δεν νομιζω οτι εχει ερθει η ωρα να αναμετρηθει στρατιωτικα με την Τουρκια (ΝΑΤΟ).
Οποτε προς τι οι πολεμικες ιαχες; Ο Κολοκοτρωνης δεν ξεκινουσε για μαχη αν δεν ηταν σιγουρος οτι θα νικουσε. ΟΚ η θυσια εχει ηθικη αξια ομως εδω μιλαμε για επιβιωση του Εθνους. Δηλαδη για την ΝΙΚΗ