Γράφει ο Δημήτρης Ζιαμπάρας.
Σήμερα το πρωί είχαμε την δεύτερη αντιγνωμία Ντόναλντ Τραμπ vs Χίλαρυ Κλίντον. Ξεκίνησαν αρνούμενοι να δώσουν χειραψία και τέλειωσαν εξαναγκαζόμενοι να πουν κάτι θετικό ο ένας για τον άλλον. Η Χίλαρυ είπε ότι θαυμάζει τα παιδιά του Τραμπ και ότι αυτό λέει πολλά για αυτόν· ο Τραμπ είπε ότι η Χίλαρυ δεν τα παρατάει ποτέ και αυτό το εκτιμάει πολύ. Ενδιαμέσως αντάλλαξαν πολλά φαρμακερά βέλη. Χαρακτηριστικά, Χίλαρυ: «είναι ευτύχημα που κάποιος με το ταπεραμέντο του Τραμπ δεν έχει λόγο για την δικαιοσύνη στην χώρα μας»· Τραμπ: «ΝΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΘΑ ΗΣΟΥΝ ΦΥΛΑΚΗ».
Ειδικά όμως σοκαρίστηκα από το γεγονός που αποκάλυψε η Χίλαρυ: ο Τραμπ βαθμολογούσε τις γυναίκες από το 1 έως το 10! Μα υπάρχουν τέτοιοι άντρες; Άλλη μεγάλη αποκάλυψη ήταν ότι ο Τραμπ και οι εταιρίες του εκμεταλλευόντουσαν παραθυράκια του νόμου για να πληρώνουν λιγότερους φόρους. Ανήκουστο, κάνουν τέτοια πράγματα οι επιχειρηματίες; Τα θέματα που συζητήθηκαν (taxes, foreign policy, health care etc) ήταν τα αναμενόμενα και οι απαντήσεις επίσης οι αναμενόμενες, προφανώς επιμελώς προετοιμασμένες από τα επιτελεία εκατέρωθεν. Έβγαζε μάτι η αυτοπεποίθηση του Τραμπ και η ανασφάλεια της Χίλαρυ.
Προχθές αποκαλύφθηκαν από τα Wikileaks κρυφές κουβέντες της Χίλαρυ που είπε ως ΥΠΕΞ για τον πολίτη Julian Assange στο επιτελείο του Υπουργείου «Can’t we just drone this guy?» (δεν μπορούμε απλά να ξεφορτωθούμε αυτόν τον τύπο;) — στα ΜΜΕ δήλωσε ότι «δεν το θυμάται», αλλά «αν ήταν, θα το είπε για πλάκα». Γιατί δεν έχετε ακούσει κάτι; Δεν είμαστε αφελείς ούτε ηθικολόγοι· συμβαίνουν αυτά στις εξουσίες. Είναι όμως του ίδιου βάρους με τις προ δεκαετίας «σεξιστικές» απόψεις που εξέφρασε σε ιδιωτική συνομιλία ο Τραμπ;
Η Χίλαρυ στην χθεσινή αντιγνωμία αποκάλεσε «σκουπίδια», ότι ανήκουμε στον σκουπιδοτενεκέ, όσοι υποστηρίζουμε Τραμπ. Η αλαζονεία δεν είναι μόνο δικό της χαρακτηριστικό, αλλά όλων των γυπαετών του συστήματος Clinton που, τις τελευταίες δεκαετίες, έχουν περιβάλλει με την ηθική αύρα της μεγάλης αλήθειας τα υπερφιλελεύθερα ιδεολογικά τους κόπρανα: την «προοδευτική» απατρία, την αντιχριστιανική αθεΐα, το αντιμεταφυσικό μένος, το τρίτο φύλο, τα ανοιχτά σύνορα, το χωρίς δασμούς εμπόριο, την «ισοτιμία» των πολιτισμών, το «εκδυτικισμένο» ισλάμ, την «εξίσωση» κατοίκου και πολίτη, την απολιτίκ πολιτική, την επιδοτούμενη λαθρομετανάστευση, τον απάνθρωπο «ανθρωπισμό», την μηδενιστική εκπαίδευση, την τεχνοκρατική «παιδεία», τον «αναπόφευκτο» πολυπολιτισμό, τις «ανθρωπιστικές» επεμβάσεις κτλ.
Θα ήταν σκόπιμο και συνετό εάν όλοι άρχιζαν πλέον σταδιακώς να συμφιλιώνονται με την ιδέα ότι ο επόμενος Αμερικανός πρόεδρος θα είναι ο Donald Trump. Η σύντονη προσπάθεια τού υπερφιλελεύθερου αμερικανικού κατεστημένου δεν ανέστειλε την ανοδική πορεία του. Αντιστρατεύεται την υπερφιλελεύθερη ιδεολογία ο Donald Trump, δεν είναι όμως υπερεθνικιστής προπαγανδιστής ανεκπλήρωτων οραμάτων· είναι ο πολιτικός που επαναφέρει στο προσκήνιο τις αξίες του σκληρά εργαζόμενου Αμερικανικού λαού και μια απέχθεια για τις αντιλήψεις περί πολιτικής ορθότητας.
Ο Τραμπ είναι αδοκίμαστος στην πολιτική και αυτό ενέχει πολλά ρίσκα. Όσοι όμως κολλάνε στις —πολιτικά ανώριμες— αλλοπρόσαλλες δηλώσεις του και στο πορτοκαλί μαλλί και στιλάκι του, δεν λογαριάζουν τι θα πει Προεδρία Χίλαρυ: βομβαρδισμοί όπως στην Σερβία· χάος στις Αραβικές χώρες· ανοιχτά σύνορα· μεταναστευτικά ρεύματα με μεθόδους George Soros· και κίνδυνοι επανάληψης μιας Παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης. Ο Τραμπ τώρα έχει έρθει στα ίσια στις δημοσκοπήσεις με την Χίλαρυ — κόντρα σε όλα τα προγνωστικά. Είναι το απρόοπτο της ιστορίας — όταν όλα φαινόντουσαν χαμένα. Δεν αντιπροσωπεύει μόνο τον εαυτό του, το κόμμα του και την χώρα του, αλλά τις ελπίδες όλων των ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΩΝ ανθρώπων, που απηύδησαν από την ατομιστική χυδαιότητα του υπερφιλελευθερισμού.
Η δεύτερη αντιγνωμία μου θύμισε την ρήση του Ντουάιτ Αϊζενχάουερ: Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα να αποκτήσει αθέμιτη επιρροή στην κυβέρνηση . . . Δεν πρέπει ποτέ να επιτρέψουμε στο βάρος αυτού του συνδυασμού να απειλήσει τις ελευθερίες μας ή τις δημοκρατικές διαδικασίες.
8 comments
Το σύνολο της προεκλογικής εκστρατείας του Τράμπ, και εν μέρει και της Κλίντον αλλά αυτή δεν την εξετάζω σήμερα στο κείμενό μου αυτό, είναι πολύ “αμερικανιά”, όπως λέγαμε κάποτε κριτικάροντας τα αμερικανικά αυτοκίνητα, τα muscle cars.
Όμως αυτό είναι το φαίνεσθαι, αυτός είναι ο τρόπος που σερβίρεται η υποψηφιότητα του Τράμπ.
Αντιαισθητικός τρόπος για εμένα, αλλά φυσικά δεν μου πέφτει λόγος, δεν ψηφίζω στις ΗΠΑ.
Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί που λένε και στο χωριό μου.
Αν για λίγο όμως ξεφύγουμε από το φαίνεσθαι του Τράμπ και κοιτάξουμε το είναι, τότε τα πράγματα δείχνουν πολύ πιο ενδιαφέροντα και ιδιαίτερα για εμάς εδώ στο ντοβλέτι – σοβιετία.
Ο Τράμπ έχει ένα όνειρο, αφήγημα θα το έλεγαν οι αριστερούληδες, που δεν είναι άλλο από το όνειρο του κάθε πατριώτη, και κύρια του κάθε δεξιού πατριώτη.
Ο Τράμπ θέλει να επαναφέρει τις ΗΠΑ στον κόσμο της πραγματικής οικονομίας.
Θέλει με πολιορκητικό κριό την βαριά βιομηχανία, την οποία θέλει να επανιδρύσει, να δει να λειτουργούν οι δεκάδες χιλιάδες μικρότερες μονάδες που θα απασχολήσουν εκατομμύρια συμπατριώτες του.
Αυτό και μόνο, ειδικά στην χώρα – πατρίδα της παγκοσμιοποίησης, είναι ήδη μια μεγάλη πατριωτική επανάσταση.
Δεν ξέρω αν ο Τράμπ θα εκλεγεί, και πολύ περισσότερο, αν θα μείνει πιστός στο όνειρο αυτό.
Όμως και μόνο το ότι αυτό συγκινεί το μισό περίπου εκλογικό σώμα των ΗΠΑ, δείχνει ήδη μια μεγάλη, ίσως και κρίσιμη, μάζα συνειδητοποιημένων πολιτών.
Πολιτών που ξέρουν ότι χωρίς δουλειά, χωρίς ελπίδα, όσα “κοινωνικά επιδόματα” και αν εισπράττουν θα είναι διαρκώς παρίες στην ίδια τους την πατρίδα.
Περίπου το ίδιο θέμα έχει διαπραγματευθεί η καλή αμερικανική ταινία the company man.
Όμως ο Τράμπ δεν έχει πετάξει απλά ένα πυροτέχνημα για να συγκινήσει τα πλήθη.
Φαίνεται ότι έχει ένα πλήρες σχέδιο αρκετά καλά δομημένο.
Χρειάζεται χρήματα για την επιστροφή στην πραγματική οικονομία.
Η φορολογία αποκλείεται γιατί οι ΗΠΑ δεν είναι … Ελλάδα.
Εκτύπωση χρήματος δεν παίζει.
Μόνη λύση η μείωση των τακτικών στρατιωτικών δαπανών.
Ακριβώς γιαυτό προαναγγέλλει έντιμη συνεννόηση με Κίνα και Ρωσία, μείωση δηλαδή των διεθνών τριβών και άρα μείωση των τακτικών στρατιωτικών δαπανών.
Win win που λένε και στο χωριό μου.
Φυσικά κρατά τα στρατηγικά του όπλα ώστε κανένας να μην τον κατηγορήσει για “αφοπλισμό”
αλλά και για να διατηρεί την ήδη τεράστια δύναμη αποτροπής.
Το επιτελείο του έχει τονίσει, ότι φυσικά δεν αποκλείεται και η στοχευμένη επιβολή δασμών σε ανταγωνιστικά προϊόντα ή και σε “απείθαρχες” αμερικανικές επιχειρήσεις που θα επιμείνουν να παράγουν σε χώρες χαμηλού κόστους χωρίς ταυτόχρονα “αντισταθμιστικά οφέλη” στο έδαφος των ΗΠΑ.
Το τελευταίο κομμάτι αυτών που προτείνει ο Τράμπ έχει να κάνει με την ανάγκη που νοιώθει ώστε το όφελος της πολιτικής του να το νιώσει το φτωχότερο τμήμα του πληθυσμού των ΗΠΑ.
Γνωρίζει άριστα ότι τα εκατομμύρια θέσεις εργασίας που ευαγγελίζεται δύσκολα θα τα καρπωθούν οι ήδη εθισμένοι στα “κοινωνικά επιδόματα” κάτοικοι των κατεστραμμένων πόλεων των ΗΠΑ όπως το Ντιτρόιτ ή η Βαλτιμόρη και μερικές δεκάδες ακόμα.
Οι εργοδότες πολύ εύκολα θα στραφούν σε φτηνούς λαθραίους με μαύρη εργασία.
Είναι απαραίτητο λοιπόν και να ελαχιστοποιήσει τον αριθμό των λαθραίων που εισβάλουν στις ΗΠΑ αλλά και να μειώσει, με απελάσεις, τον αριθμό των λαθραίων που υπάρχουν στη χώρα του.
Ήδη το επιτελείο του δήλωσε ότι αρχή θα γίνει με τους παραβατικούς λαθραίους που υπολογίζονται ήδη μεταξύ 2 & 3 εκατομμυρίων.
Ολοκληρωμένο το σχέδιο Τράμπ είναι ήδη τεράστια γροθιά στην παγκοσμιοποίηση αλλά και μεγάλη βοήθεια στην επανίδρυση του εθνικού κράτους.
Κατανοητή λοιπόν η αντίδραση των ελίτ εναντίον του με κάθε μέσον.
Αν εκλεγεί και πολύ περισσότερο αν εφαρμόσει έστω και εν μέρει το πρόγραμμά του τότε οι εξελίξεις στην ευρωπαϊκή ήπειρο θα είναι καταλυτικές.
@ Οπούντιος Λοκρός
«Από πίτα που δεν τρως τι σε νοιάζει κι αν καεί που λένε και στο χωριό μου.»
Κι όμως πρέπει να μας νοιάζει όλους γιατί από μας (και με το έτσι θέλω) παίρνουν τα υλικά για να φτιάξουνε την πίτα !
Ἀσφαλῶς μᾶς ἐνδιαφέρει ἡ πίττα τῶν ἐκλογῶν τῶν ΗΠΑ, ὅμως πῶς ἀκριβῶς «παίρνουν ἀπὸ μᾶς τὰ ὑλικά» ; Μόλις χθὲς δὲν πῆρε ἡ Ἑλληνικὴ κυβέρνηση 1,1 δισεκατομμύρο εὐρὼ ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις τῶν ὑπολοίπων χωρῶν τῆς Εὐρωζώνης ;
Πάντως, οἱ ἀποδόσεις γιὰ νίκη τοῦ Τρὰμπ στὸ στοιχήματα εἶναι πολύ ὑψηλές. Μὲ δεδομένη τὴν ἀποτυχία τῶν στοιχημάτων νὰ προβλέψουν πρόσφατα αποτελέσματα ἐκλογῶν καὶ δημοψηφισμάτων, θὰ περίμενα τοὺς ὑποστηρικτὰς τοῦ Τρὰμπ νὰ ἐπιχειρήσουν νὰ βοηθήσουν τὴν τύχη τους.
@ Άγγελος Θεμελής
Με αδικείς.
Αν ξαναδιαβάσεις αυτά που γράφω θα διαπιστώσεις ότι η “πίτα” αναφέρεται στο φαίνεσθαι και όχι στο είναι.
Ατυχής ανάλυση των υποψηφίων, και αναληθής παρουσίαση του Τραμπ. Η προσεγγιση είναι πολύ θεωρητική, και μάλλον στηρίζετε σε websearch και συγκεκριμένες πηγές (βλεπε fox news). Είμαι σίγουρος ότι ο συγγραφέας θεωρεί ότι ο Ομπάμα είνια ότι χειρότερο πέρασε από την Αμερική…
Απογοήτευση….
(με την ευκαιρία, ζω στις ΗΠΑ εδώ και 14 χρόνια, είμαι πολιτικοποιήμενος – αλλά όχι κομματικοποιημένος’ τα πράγματα είναι διαφορετικά από μέσα, και βλέπεις τους υποψήφιους αλλιώς.)
@ Οπούντιος Λοκρός
Το σύντομο σχόλιό μου ήταν μάλλον συμπληρωτικό και όχι αντίθετο με το δικό σου σχόλιο.
Επίσης, το «από ΜΑΣ παίρνουν» δεν αναφέρεται αποκλειστικά στην Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά σε όλο το υπόλοιπο (πλην Αμερικής) κόσμο, σχεδόν. Δεν μπορούν να πάρουν όλα όσα θα ήθελαν από τη Ρωσία επί Πούτιν και βλέπουμε πως αντιδρούν.
Τέλος, με τη λέξη «υλικά» δεν περιορίζομαι σε χρηματοπιστωτικά μέσα. Αλλοίμονο. Παίρνουν ότι μπορούν απ’ όλους κυρίως στρατηγικά «υλικά». Και το κάνουν επειδή θέλουν και μπορούν.
Η ανάλυση του κ. Ζιαμπάρα αναδεικνύει σωστά μια πλευρά των θέσεων του κ. Τραμπ, την πλέον θετική. Μακάρι να είναι έτσι. Πάντως με στοιχεία που δημοσιεύει ένας από τους πλέον έγκριτους εκλογολόγους στην Αμερική, ο καθηγητής Larry Sabato του Virginia University, η πιθανότητα να εκλεγεί ο Τραμπ είναι μηδαμινή. Δείτε ανάλυση κατανομής εκλεκτόρων στον χάρτη:
http://www.centerforpolitics.org/crystalball/articles/president-2016-georgia-is-back-in-play/
Όσον αφορά στα 1.1 δις. ευρώ στα οποία κάποιος αναφέρεται, η Ελλάδα δεν παίρνει ούτε 1 ευρώ. Όλα πηγαίνουν κατ’ ευθείαν στους ληστρικούς δανειστές μας.
Συγγνώμην, αὐτὰ ποὺ «πᾶνε στοὺς δανειστές μας» ἐμεῖς δὲν τὰ εἴχαμε φάει στὰ χρόνια τῆς δανεικῆς εὐημερίας ; Ἀπὸ ποῦ βγῆκαν οἱ μισθάρες, οἱ συνταξάρες καὶ τὰ ἐφ’ ἅ(ρ)παξ ; Πῶς ἔχουμε 2,67 ἑκατομμύρια συνταξιούχους, πολλοὺς μὲ συντάξεις ὑψηλότερες ἀπὸ αὐτὲς πού δίνουν οἱ χῶρες πού ἔβαλαν τὸ 1,1 δισεκατομμύριο ; Ἔ, ἀντὶ νὰ τὰ πληρώσουμε, τώρα πού ἧρθε ἡ ὥρα τους, μᾶς τὰ δίνουν πάλι, μὲ ἀρνητικὸ πραγματικὸ ἐπιτόκιο, ὥστε νὰ μὴν χρειάζεται νὰ τὰ μαζέψουμε μὲ φόρους, νέες περικοπὲς κλπ. Καὶ χρειάζεται νὰ μᾶς τὰ δώσουν διότι ἀκόμη, μετὰ ἀπὸ ἕξι καὶ μισὸ χρόνια, δέν βγάζουμε ἀκόμη ὅσα τρῶμε !
Αποστομωτική απάντηση Γεωργάνα στον πουτινόφιλο φίλο μας.Αλλά αυτή είναι η εθνική αξιοπρέπεια της δανεικής μάσας που ευαγγελίζονται όλοι αυτοί οι παρακμιακοί τσιπρο-καραμανλικοί συμμορίτες. Μάλλον όμως θα γίνω κι εγώ πουτινόφιλος μετά από την απάντηση του Πούτιν στον Hollande: “Δεν θα ήθελα ποτέ να ανακατευθώ στην έξοδο της Ελλάδος από το ευρώ και τους είπα ότι ο δρόμος της Ελλάδος είναι στην ΕΕ”.Αλλά, φυσικά, και εξαιτίας τους γεγονότος πως την εποχή της διαπραγμάτευσης των κομμουνιστών με την ΕΕ ο…μεγάλος Πούτιν έγραψε τους τσιπρο-καραμανλικούς κουκουλοφόρους, και την βοήθεια που ζητούσαν, εκεί που πρέπει.Και θα συνεχιστούν οι φάπες…