Τα παρδαλά παιχνιδίσματα της εξουσίας «θριάμβευσαν» στο Κοινοβούλιό μας. Με 141 τελικά ψήφους χάρη στους ανευθυνοϋπεύθυνους «παρόντες – απόντες» το έκτρωμα της αλλαγής φύλου από τα 15χρονα ανώριμα πλάσματα έγινε νόμος του ελληνικού κράτους.
Σατιρική ποιητική γραφίδα με ύφος Ανδρέα Λασκαράτου σχολίασε με πόνο, όχι ειρωνεία, ως εξής το γεγονός:
«Για μπούλινγκ / δεν ηξεύρω! / Μα, ώχου! Μανούλα μου! / Το γέλιο όπου θα γένει! / Στο δρόμο να κοιτάς «αγόρια» δίχως γένι, / «κορίτσια» με μπογιά – οκά / ΄πο κάτω απ’ το μουστάκι / και «μίνι» ως ΄κει πάνω / το κόκκινο φουστάκι! / ΄Πα σε ψηλά τακούνια να τρικλίζουν – ξύλινες μαριονέτες να θυμίζουν – κι απ’ το χεράκι να κρατούν / γλυκά και χαϊδεμένα / «αγόρια» με ψιλή φωνή / και … γκαστρωμένα!».
«Ύβρις τέκος δυσσεβείας»(= η ύβρις είναι παιδί της ασέβειας) (Αισχύλος Ευμενίδες 534). «Εξανθούσα εκάρπωσε στάχυν άτης» (= όταν φουντώσει δίνει για καρπό τη συμφορά), «όθεν πάγκλαυστον εξεμά θέρος» (= απ’ όπου θα θερίσει κανείς άφθονα δάκρυα) (Αισχύλος, Πέρσαι, στ΄ 821).
Οι εγκυρότερες ιατρικές ακαδημίες του πλανήτη, υποστηρίζουν μετά λόγου γνώσεως αυτό που ο κοινός νους επιβεβαιώνει, ότι κανείς γεννιέται με αποτυπωμένο το φύλο του. «Άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Στον τέταρτο μήνα εμβρυακής ηλικίας, ο προσδιορισμός από τη φύση του φύλου (άρρεν-θήλυ) και σύγχρονη ανεξίτηλη καταγραφή στον εγκέφαλο.
Κορυφαίοι ειδικοί, ανάμεσά τους ο διεθνώς ανεγνωρισμένος ημέτερος καθηγητής Σ. Μπαλογιάννης, μέλος 56 ξένων ιατρικών εταιρειών, της Αμερικανικής Νευρολογικής Εταιρείας, της Νευρολογικής Ακαδημίας, Λονδίνου (ΕΑΝ) κλπ κλπ, υποστηρίζει ότι «οι διαφορές μεταξύ των δύο φύλων ξεκινούν από την οργανογένεση και συνεχίζονται σε όλη τη ζωή των ατόμων. Μεταξύ των κυρίων ανατομικών διαφορών είναι οι διαστάσεις του εγκεφάλου, οι κατά θέσεις διαφορές της φαιάς ουσίας, η διαφορά του πάχους τουπροσθίου συνδέσμου, το γόνυ του μεσολοβίου, και το πρόσθιον τμήμα του σώματος, ο φλοιός των κογχικών ελίκων ο οποίος είναι ευρύτερος στις γυναίκες, μεταβαλλομένης της σχέσεως μεταξύ κογχικού φλοιού και αμυγδαλοειδούς πυρήνος, το σχήμα και ο όγκος τουυπερχιασματικού πυρήνος (SCN)».
Η Εκκλησία είπε τον δικό της τίμιο και πρέποντα λόγον: «Το φύλο στον άνθρωπο αποτελεί ιερή παρακαταθήκη και υπηρετεί στη βάση της ψυχοσωματικήςσυμπληρωματικότητας, το μυστήριο της ζωής και της αγάπης. Υπό την έννοια αυτή δεν είναι επιλέξιμο, αλλά ως δώρο αποτελεί θείο χάρισμα στον άνθρωπο, που πρέπει αυτός να το αξιοποιήσει για τον αγιασμό του».
Το πρόσφατο νομοθετικό εξάμβλωμα «προκαλεί το αίσθημα της κοινωνίας,τορπιλίζει τον ιερό θεσμό της οικογένειας, έρχεται σε αντίθεση με τα χρηστά ήθη και την κοινή λογική και κυρίως καταστρέφει τον άνθρωπο. Αντί να λιγοστεύει τη σύγχυση και τιςψυχικές διαταραχές, θα τις αυξήσει και θα δώσει διαστάσεις επικίνδυνου κοινωνικού φαινομένου. Ιδίως όταν επεκτείνει τις δυνατότητές του και μεταξύ των μαθητών, δημιουργεί εκρηκτική και στα σχολεία»(ανακοίνωση Ιεραρχίας).
Προφανώς ο στόχος των ποικιλώνυμων κέντρων ιδίως της παρεξουσίας: η αποσύνθεση της κοινωνικής συνοχής.
Στο αυτό μήκος κύματος η ανακοίνωση των αγιορειτών Πατέρων.
Για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια παρήλασαν τόσοι πολλοί από το βήμα της Βουλής. Συχνή η αναφορά των υπερασπιστών του ιδιωνύμου «αντιδρά η Εκκλησία και τί μ΄ αυτό θα ηρεμίσει όπως ηρέμισε με τις ταυτότητες». Αυτό υπ’ όψη της Ιεραρχίας, η οποία δεν πειθανάγκασε τον Καραμανλή (2004) σε υλοποίηση της δέσμευσής του για επαναφορά του θρησκεύματος στις ταυτότητες.
Ο Τζων Μάνεϊ, του πανεπιστημίου Χόπκινς, ειδικός στον ερμαφροδιτισμό, εισήγαγε τη θεωρία του γένους.
Το 1966 δύο γονείς τού πήγαν τα ηλικίας 8 μηνών δίδυμα αγοράκια τους για περιτομή. Στον Ντέϊβιντ απέτυχε και κάηκε το πέος του, στον Μπράϊαν δεν έγινε περιτομή. Ο Μάνεϊ παρόλα αυτά άδραξε την ευκαιρία να καταστήσει τα δύο αδελφάκια πειραματόζωα. Ο Μπράϊαν μεγάλωσε ως αγόρι, ο Ντέϊβιντ μετονομάστηκε Μπρέντα ως κορίτσι. Του αφήρεσαν τους όρχεις, του ξεκίνησαν ορμονική θεραπεία, οι γονείς το έντυσαν κορίτσι και του πρόσφεραν ανάλογα παιχνίδια.
Ο Μάνεϊ εξετάζει τα παιδιά κάθε χρόνο και πιστεύει ότι το βιολογικό φύλο εξαφανίζεται, όταν του μεταγγίζουν ένα άλλο γένος.
Η Μπρέντα μεγαλώνει με τρόπο οδυνηρό. Στην εφηβεία, αισθάνεται η φωνή της να γίνεται βαρειά, εξομολογείται ότι έλκεται από τα κορίτσια, αρνείται τον πλαστικό κόλπο που θέλει να της επιβάλει ο Μάνεϊ. Η Μπρέντα παύει να καταπίνει τη θεραπεία της, καταφεύγει στη τεστοστερόνη, παραμιλάει, πίνει υπερβολικά. Η Μπρέντα αισθάνεται αγόρι περιορισμένο μέσα σε ένα σώμα κοριτσιού. Σαστισμένοι, οι γονείς αποκαλύπτουν την αλήθεια στα δίδυμα. Η Μπρέντα γίνεται και πάλι Ντέϊβιντ και παντρεύεται μια γυναίκα. Αλλά οι ταυτοτικές μεταπτώσεις αποσταθεροποίησαν τα αγόρια. Ο Μπράϊαν αυτοκτονεί το 2002 και τον ακολουθεί ο Ντέϊβιντ, στις 5 Μαΐου 2004…
Η ιστορία είναι αληθινή. Αλλά πόσο διδακτική είναι για μας;
(Πηγή:http://www.lepoint.fr/societe/l-experience-tragique-du-gourou-de-la-theorie-du-genre-31-01-2014-1786513_23.php Μετφ. Ε. Νιάνιος).