Γράφει ο Νίκος Λυγερός σε σειρά σημειωμάτων.
Το Προσύμφωνο και ο ιδεολογικός κομματισμός
Το Προσύμφωνο των Πρεσπών όσο και να παρουσιάζεται ως κάτι το πολύ σημαντικό, είναι απλώς το επιφαινόμενο ενός ιδεολογικού κομματισμού, που ξεπερνά κατά πολύ το όλο θέμα διότι προέρχεται από τον σκληρό πυρήνα του Σύριζα, ο οποίος είναι έτοιμος να θυσιάσει τα πάντα για να περάσει η πολιτική του γραμμή. Ενώ ο Σύριζα, ως κόμμα που αποτελείται από πολλές συνιστώσες, θέλει πιο πολύ να κρατήσει την εξουσία, όποια και να είναι η πολιτική γραμμή. Μάλιστα το όλο των ψηφοφόρων του έχει καταλάβει ότι η επιμονή να περάσει το Προσύμφωνο στη Βουλή των Ελλήνων, είναι ο λόγος που έχει πέσει τόσο πολύ το κόμμα στις δημοσκοπήσεις. Η αντιπαράθεση προέρχεται από τον σκληρό πυρήνα, που ξέρει ότι δεν θα βρει ανάλογη ευκαιρία στο μέλλον να περάσει αυτό το απαράδεκτο Προσύμφωνο. Διότι αυτός ακολουθεί κατά γράμμα τις αποφάσεις του 1924 και του 1949. Είναι σε φάση εκδίκησης κατά της ιστορίας του ελληνικού Έθνους και η ήττα των εκλογών δεν αφορά καν τον σκληρό πυρήνα. Το μόνο που έχει πραγματικά σημασία είναι να περάσει το Προσύμφωνο με κάθε τρόπο, αφού θα αποτελεί γι’ αυτόν το πρώτο βήμα μιας βαλκανικής ένωσης έτοιμη να επιτεθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Έτσι πρέπει να πείσουμε τους ψηφοφόρους του Σύριζα να μην θυσιάσουν τα πάντα, για να σωθεί ο ιδεολογικός κομματισμός του σκληρού πυρήνα.
Ενώ η κυβέρνηση θεωρούσε ότι η επίλυση του Σκοπιανού μέσω του Προσυμφώνου των Πρεσπών, θα της επέτρεπε να έχει το προβάδισμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές, τώρα αναγκάζεται να αποδεχτεί ότι έκανε ένα τεράστιο στρατηγικό λάθος αλλά προσπαθεί να καλύψει το κενό που έχει δημιουργηθεί μέσω της τακτικής δίχως να μπορεί να καταλάβει ότι αυτό δεν γίνεται. Μπορεί να θεωρεί ότι οι περισσότεροι έχουν ξεχάσει τους εκατό νεκρούς στο Μάτι κι ότι θα γίνει το ανάλογο για τον νέο Μακεδονικό αγώνα, αλλά είναι πάλι ένα τρομερό λάθος για το κόμμα της κυβέρνησης. Βέβαια το κόμμα της συγκυβέρνησης βλέπει τα πράγματα με άλλο μάτι κι επιδιώκει να πάρει τα ρέστα από την πόλωση που έχει δημιουργηθεί λόγω της ύπαρξης του Προσυμφώνου. Και τώρα βλέπουμε πολιτικούς που ελπίζουν σε επίπεδο Βουλής των Ελλήνων να μην έρθει καν το Προσύμφωνο για να μην εκτεθούν. Επίσης αν μπορούσε η κυβέρνηση να σταματήσει την όλη διαδικασία θα ήταν το τέλειο για αυτούς. Όμως η κυβέρνηση που θεωρεί ήδη από τώρα ότι θα χάσει τις εκλογές λόγω της όλης αντιμετώπισης του ελληνικού λαού, επιθυμεί να συνεχίσει τη διαδικασία της κύρωσης του Προσυμφώνου γιατί ελπίζει ότι μπορεί να την πετύχει στο τσακ αφενός κι ότι αποτελεί κομματικό στόχο αφετέρου. Κατά συνέπεια η μάχη θα δοθεί έως το τέλος λόγω ιδεολογίας ακόμα κι αν χαθούν οι εκλογές στη Βουλή.
Κάθε φορά που ο Πρωθυπουργός των Σκοπίων έχει ανάγκη από βουλευτές, για να περάσει μια τροπολογία, ερμηνεύει με τον δικό του τρόπο το Προσύμφωνο των Πρεσπών. Έτσι αξιοποιεί το θέμα της γλώσσας και της εθνότητας, για να καλύψει το κενό του ονόματος, το οποίο είναι το μόνο σημείο πάνω στο οποίο υπάρχει μία αντιπαράθεση στα Σκόπια. Κανένα άλλο άρθρο δεν απασχολεί τους Σκοπιανούς. Και αυτό είναι ενδεικτικό για το περιεχόμενό της. Και πάλι η κυβέρνηση στην Ελλάδα τον αφήνει να εκφραστεί ελεύθερα, παρόλο που καταπατεί ακόμα και το Προσύμφωνο, επειδή θεωρεί ότι μπορεί να περάσει γρήγορα όλες τις τροποποιήσεις. Με αυτόν τον τρόπο θέλει να βάλει πίεση στην αντιπολίτευση. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τώρα όλοι οι Έλληνες ακόμα και οι ψηφοφόροι της κυβέρνησης αντιλαμβάνονται ότι αδιαφορεί για τον σεβασμό του Προσυμφώνου, αφού ουσιαστικά δεν την απασχολεί το θέμα του ονόματος. Έτσι ο μόνος συμβιβασμός που έκανε η κυβέρνηση είναι να μη βάλει μόνη της τη λέξη Μακεδονία, για να χαρακτηρίσει τα Σκόπια. Έτσι τα σκοπιανά κόλπα δεν πιάνουν πια και το ίδιο ισχύει για την κυβέρνηση. Απλώς επισφραγίζεται αυτή η απαράδεκτη συμμαχία που δεν πρόκειται να σωθεί, γιατί ακόμα και η προπαγάνδα έχει τα όριά της με την πραγματικότητα που δείχνει όλο και περισσότερο την αλήθεια της ιδεολογίας.
Όσο παράδοξη και παράλογη να είναι η σκέψη της εξουσίας για το θέμα του Σκοπιανού, πρέπει να την αναλύσουμε για να φανεί ξεκάθαρα η αστοχία της. Η κυβέρνηση παρουσιάζεται ως εχθρός της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά κάνει τα πάντα για να ενταχθούν τα Σκόπια. Όμως η εξήγηση είναι απλή. Η κυβέρνηση θεωρεί ότι μπορεί να κάνει να καταρρεύσει το σύστημα το ευρωπαϊκό εκ των έσω. Μάλιστα θεωρεί ότι το Προσύμφωνο των Πρεσπών είναι η επίλυση του Σκοπιανού που επιτρέπει μια γενίκευση στα Βαλκάνια. Λειτουργεί ακόμα με καθυστερημένα νοητικά σχήματα και θεωρεί κατά βάθος ότι το δορυφορικό σύστημα των Βαλκανίων που κατασπάραξε τους ανθρώπους τόσες δεκαετίες, έχει επιζήσει κι ότι υπάρχει μια νοσταλγία στη Σερβία, στην Αλβανία, στα Σκόπια, στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία. Βέβαια δύσκολα η Ελλάδα και ο Ελληνισμός μπαίνουν σ’ αυτό το πλαίσιο λόγω ελεύθερου υπόβαθρου αλλά υπολογίζει ότι θα μπορεί να τους λυγίσει μέσω της δικτατορίας του προλεταριάτου. Και αυτή η βαλκανική ένωση ως Δούρειος Ίππος θα μπορέσει να χακάρει την υπερδομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το πρόβλημα της κυβέρνησης είναι ότι άρχισε με τους Έλληνες πιστεύοντας ότι θα ακολουθήσουν την κόκκινη βαρβαρότητα επειδή είχαν ψηφίσει μαζικά γι’ αυτήν αλλά οι Έλληνες έχουν κόκκινες γραμμές που προσέχει και προστατεύει το Έθνος εδώ και αιώνες.
Ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας και Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών κατά του Προσυμφώνου Πρεσπών
Μετά την επιστολή των 22 Μητροπολιτών της Μακεδονίας, ήρθαν με τη σειρά τους ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας και ο Μητροπολίτης Χίου, Ψαρών και Οινουσσών να υποστηρίξουν τον αγώνα της Μακεδονίας κατά του Προσυμφώνου των Πρεσπών. Έτσι όσοι περίμεναν την Εκκλησία μας να ακουστεί μ’ έναν ξεκάθαρο τρόπο, χαίρονται όλο και περισσότερο και ειδικά αυτήν την περίοδο. Διότι και την ώρα των Χριστουγέννων, η Εκκλησία δεν ξεχνά τον Ελληνισμό αφού ζει μέσω του. Όσοι πιστεύουν λοιπόν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα με το όνομα της Μακεδονίας κι ότι το Προσύμφωνο είναι μονόδρομος τώρα πρέπει να αποδεχτούν και να παραδεχτούν ότι είναι όλο και περισσότεροι αυτοί που διαφωνούν με αυτό το απαράδεκτο κείμενο. Δεν είναι τυχαίο που η αντίσταση της Εκκλησίας μεγαλώνει. Διότι όλοι οι Μητροπολίτες βλέπουν πώς γεννιούνται οι ακραίες ερμηνείες ενός κειμένου που είναι γραμμένο κατά των ελληνικών θέσεων επειδή ακολουθεί την ιδεολογία μιας κόκκινης βαρβαρότητας που δεν σέβεται ούτε τον Ελληνισμό ούτε την Ιστορία. Κανένας δεν πρόκειται να κάνει διακοπές με ελεύθερο το πνεύμα, τώρα που κινδυνεύει η Μακεδονία μας από το Προσύμφωνο. Και δεν πρόκειται να ησυχάσουμε όσο δεν έχει ακυρωθεί. Γι’ αυτό συνεχίζουμε ακάθεκτα τον αγώνα όπου κι αν πρέπει να γίνει στην Ελλάδα, στη Γερμανία, στη Σουηδία, στη Φιλανδία, στην Αμερική και την Αυστραλία διότι ο Ελληνισμός παλεύει από παντού για τον ίδιο σκοπό. Παραμένει δώρο της Ανθρωπότητας ενάντια σε κάθε βαρβαρότητα που δεν σέβεται την ιστορία.