Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.
Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 29 Ιανουαρίου 2019.
Θεωρώ την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών ως μία αδιανόητη εθνική ήττα και ταπείνωση. Σε έναν βαθμό την αποδίδω και στη μυωπική γεωπολιτική στρατηγική της Ελλάδας. Πράγματι, ο μεγάλος μας αντίπαλος είναι η Τουρκία. Πρόκειται για παίκτη ανώτερης βαθμίδας.
Ο Έλληνας πρωθυπουργός συνεδριάζει με το επιτελείο του περί επικοινωνιακής διαχείρισης της μικροπολιτικής: χρήση ΜΜΕ, σπίλωση αντιπάλων, έκχυση δηλητηρίου διχασμού στην κοινωνία για κομματικό όφελος. Εκεί εξαντλούνται τα πολιτικά τάλαντα των συμβούλων του.
Αντίθετα, ο Τούρκος πρόεδρος διαχειρίζεται καθημερινά την διεθνή σφαίρα επιρροής της χώρας του ως ίσος προς ίσον με ΗΠΑ, Ρωσία και ΕΕ. Με περισσό θράσος επιτίθεται ανοιχτά και απειλεί με κυρώσεις, καταρρίπτει στρατιωτικά αεροσκάφη, εμπαίζει με μοχλό εκατομμύρια πρόσφυγες. Κατόπιν, γίνεται πάλι αξιοσέβαστος φίλος σε μία εντυπωσιακή ακροβασία.
Όποιος πιστεύει τον μύθο ότι η δήθεν «απελευθέρωση διπλωματικού κεφαλαίου» τώρα που «λύθηκε»(!) το ονοματολογικό απέναντι σε έναν παντελώς ανίσχυρο αντίπαλο, θα συνετίσει την Τουρκία απέναντί μας, παραπέμπεται στην πρώτη Δημοτικού να μάθει από την αρχή ανάγνωση και γραφή.
Προς βορράν συνορεύουμε με τρεις χώρες. Εστιάσαμε εξ ολοκλήρου στα Σκόπια για να μην τους προσεταιριστεί η Τουρκία. Υϊοθετήσαμε από το 1995 το αξίωμα «οικονομική διείσδυση ούμπερ άλλες» και γίναμε ο μέγιστος οικονομικός του εταίρος, με κραυγαλέα αρνητικό όμως αποτέλεσμα, διότι σκλήρυνε πολύ η στάση τους με αποκορύφωμα την ακραία περίοδο Γκρουέφσκι 2006-16. Τότε ήταν μάλιστα που τα μεγάλα κόμματα αντικατέστησαν την εθνική γραμμή του 1992 με την σύνθετη ονομασία, και τότε ήταν που ο ΣΥΡΙΖΑ έστελνε συνιστώσες του να λένε ότι «για μας είστε σκέτο Μακεδονία». Η οικονομικά ανύπαρκτη Τουρκία στα Σκόπια τα εναγκάλιζε μπροστά στα μάτια μας.
Ταυτόχρονα, αφήναμε την Τουρκία να αλωνίζει στην Αλβανία. Να μην ξεχνάμε ότι η ακύρωση της συμφωνίας με την ΑΟΖ έγινε με τουρκικά ελατήρια. Θεωρώ την προτεραιότητα αυτή παντελώς λάθος. Η Αλβανία υπήρξε ακραιφνώς άθεη την περίοδο 1928-91. Έτσι, παρόλο που το 58% του πληθυσμού δηλώνει σήμερα στα χαρτιά μουσουλμάνοι, πρόκειται για ρηχό και ευμετάβλητο χαρακτηριστικό της κοινωνίας χωρίς στρατηγικές προεκτάσεις. Σε αντίθεση με τους Αλβανούς των Σκοπίων (35% του πληθυσμού), οι οποίοι εντός της Γιουγκοσλαβίας χρησιμοποίησαν την θρησκεία για να αντλήσουν ταυτότητα και σήμερα βλέπουν με πολύ θετικό μάτι την Τουρκία. Επίσης, η γεωπολιτική αξία της Αλβανίας είναι αναμφισβήτητα πολλαπλάσια των Σκοπίων.
Αν το 9% των Τούρκων της Βουλγαρίας είναι αρκετά υψηλό, ώστε να αποτελεί αιώνιο σημείο τριβής μεταξύ Βουλγαρίας και Τουρκίας, αλλά όχι τόσο υψηλό ώστε να προκαλέσει τριγμούς στην χώρα, το 35% των τουρκόφιλων Αλβανών των Σκοπίων είναι δυνατόν να καθορίσει τις εξελίξεις, μέχρι του βαθμού να αναδομηθεί σε μία συνομοσπονδία Σλαβομακεδόνων και Αλβανών. Τότε, θα αναζητηθεί ένα ουδετεροεθνές όνομα κράτους κάτι που απαλύνει τις ελληνικές αντιρρήσεις. Το 65%-35% των Σκοπίων δεν απέχει και πολύ από το 60%-40% των Ολλανδόφωνων Φλαμανδών – Γαλλόφωνων Βαλλόνων στο Βέλγιο.
Μοιραία εκεί θα οδηγηθούν τα πράγματα, είτε το διευκολύνουμε, είτε όχι.
Γιατί να μην το επιδιώκουμε λοιπόν; με αίτημα προς την Αλβανία να αφήσει ήσυχη την ελληνική μειονότητα της Βορείου Ηπείρου και να πάψει τις ανοησίες για Τσάμηδες. Μία ελληνοαλβανική συνεργασία θα την καλοέβλεπαν και οι Αμερικανοί. Αντί μία τέτοιας στρατηγικής σύμπτωσης, επιβραβεύσαμε τον μακεδονισμό των Σκοπίων στην πιο αδύναμη φάση του, τώρα που ανά εκατοντάδες χιλιάδες τον χρόνο αποκτούν Βουλγαρικό διαβατήριο!
Μήπως όμως ποτέ δεν είναι αργά; Τροφή για σκέψη.
10 comments
Το πρόβλημα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας ήταν ανέκαθεν η αυτιστική προσκόλληση στο δόγμα Μπρεζίνσκι και η τυφλή αποδοχή, ως τετελεσμένου, από την πολιτικο-οικονομική ελιτ της χώρας της δορυφοριοποίησης μας στην “μεγάλη Τουρκία”.
Η Ελλάδα ήταν για δεκαετίες η πλουσίωτερη χώρα στην περιοχή και θα μπορούσε σταδιακά να εξαρτήσει πολιτικο-οικονομικά όλες τις χώρες στα βόρεια συνορά μας. Αντ’ αυτού επικεντρωθηκαμε μόνο στη διαμάχη για το όνομα, η οποία χωρίς επίδειξη soft-power δεν επρόκειτο ποτέ να λυθεί προς όφελός μας*.
*οπού όφελος=κανένα όνομα με την λέξη μακεδον- ως συνθετικό.
«θα μπορούσε σταδιακά να εξαρτήσει πολιτικο-οικονομικά όλες τις χώρες στα βόρεια συνορά μας. Αντ’ αυτού επικεντρωθηκαμε μόνο στη διαμάχη για το όνομα, η οποία χωρίς επίδειξη soft-power δεν επρόκειτο ποτέ να λυθεί προς όφελός μας*.»
Αυτό ακριβώς κάναμε. Προσπαθήσαμε στο μέτρο του δυνατού να «εξαρτήσουμε πολιτικο-οικονομικά» τις χώρες στα βόρεια σύνορά μας. Ειδικότερα στα Σκόπια αυτό το κάναμε από το 1995 μέχρι σήμερα. Αγοράσαμε τις επιχειρήσεις τους, ιδιωτικές και κρατικές, επενδύσαμε εκεί κλπ.
Αυτό σταμάτησε με την κρίση βέβαια. Αποσύρθηκαν οι περισσότεροι, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Λέτε «Αντ’ αυτού επικεντρωθηκαμε μόνο στη διαμάχη για το όνομα, η οποία χωρίς επίδειξη soft-power δεν επρόκειτο ποτέ να λυθεί προς όφελός μας»
Όχι μόνο δεν επικεντρωθήκαμε στη διαμάχη για το όνομα, αλλά αδιαφορήσαμε για το όνομα. Καμία επιχείρηση, καμία δράση soft-power δεν επηρεάστηκε από το όνομα. Οι επιχειρήσεις εκεί δήλωναν «Μακεδονικές», ειδικά όταν δεν είχαν Έλληνες πελάτες. Οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα που είχαν πελάτες από την χώρα αυτή (τουρίστες, ιδιωτικά κολλέγια κλπ), δεν έδιναν καμία σημασία στο τι δήλωναν οι πελάτες τους.
Το αποτέλεσμα: η περίοδος Γκρουέφσκι 2006-16.
Εγώ λέω το εξής. Μήπως να τα κάναμε όλα αυτά με την Αλβανία αντί με τα Σκόπια τόσον καιρό; Και αν όχι τότε, μήπως από τώρα και μετά; και μήπως να στοχεύσουμε στην μετατροπή τους σε ομοσπονδία;
Συμφωνώ με το σκεπτικό αλλά αφού αποτύχαμε να επιβάλλουμε την όποια ήπια ισχύ μας στα Σκόπια τόσες δεκαετίες γιατί να υπάρχει πιθανότητα να το πετύχουμε σήμερα με την Αλβανία οντας χρεωκοπημένοι;
Αυτό που μάλλον δεν καταλαβαίνουμε στην Ελλάδα είναι ότι όταν λέμε θέτω υπό “πολιτικο-οικονομική εξαρτηση” κάποιο κράτος δεν σημαίνει να κάνω στις εν λόγω χώρες γενικώς και αορίστως ιδιωτικές και δημόσιες οικονομικές επενδύσεις και μπίζνες αλλά σημαίνει μπαχξίσι, λάδωμα, δανεικά, καδράρισμα με γκόμενες, παρανομίες κλπ σε άτομα κλειδιά στις χώρες αυτές…
Οι Αλβανοί των Σκοπίων το 1991 ήταν ανύπαρκτοι πολιτικά.
Το 2001 έγινε μία περιφερειακή ταραχή. Κάτι σιγόβραζε πάντοτε.
Σήμερα έχουν 4 κόμματα, τα 2 στην κυβέρνηση, το 1 αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και αντιπρόεδρο της Βουλής. Μόλις πριν 12 μήνες, τον Ιανουάριο του 2018, κατοχύρωσαν την αλβανική ως επίσημη γλώσσα του κράτους.
Τι λέτε ότι θα γίνει σε άλλα 20 χρόνια ή σε 10 χρόνια, αν συνεχιστεί ο ίδιος ρυθμός, εντός ή εκτός των δικών μας επιδιώξεων;
Το κράτος θα οδηγηθεί μοιραία σε ομοσπονδία.
Δεν χρειάζεται να κάνουμε και πολλά.
Οι χρεωκοπιες εχουν συνεπειες.
Τα δις απο τα bail-outs και η προδοσια της Μακεδονιας ειναι αλληλενδετα
Μην ειστε αφελεις.
@admin
Λογικές σκέψεις, αλλά μην περιμένουμε και πολλά πράγματα σε μιαν Ελλάδα που η πολιτική της ελιτ χρωστάει της μιχαλούς στις τράπεζες και περιμένει το 7χίλιαρο της βουλευτικής αποζημίωσης για να ξεχρεώσει ψηφίζοντας άκριτα τα πάντα, ενώ η οικονομική της ελιτ σπαταλά όλη της την ενέργεια στο να πιέζει να κυρωθούν γρήγορα οι …δασικοί χάρτες και οι χρήσεις γης για να αγοράσει από τους Γερμανούς και να εγκαταστήσει ανεμογεννητριες και φωτοτελάρα με ΕΣΠΑ και δανεικά ολοκληρώνοντας την τελευταία αρπαχτή της μεταπολίτευσης…
Οι χρεωκοπίες δεν έχουν καμία τέτοια συνέπεια. Αυτά είναι συνέπειες της μακροπρόθεσμης ηττοάθειας που διαπνέει το πολιτικό μας σύστημα, πολύ πριν την οικονομική κρίση.
Ἡ «ἡττο[π]άθεια» δὲν ἔχει χειροπιαστὰ συμπτώματα, ἐνῶ οἱ χρεωκοπίες ἔχουν. Αὐτὴ ἡ ἰδεοληψία ἔχει βλάψει βαρύτατα τὴν χώρα μας καί, ὅπως φαίνεται, αὐτοὶ πού δηλώνουν πατριῶτες τὴν ἐμπορεύονται πιὸ κυνικὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους …
Η πολιτική που υποδεικνύει ο κ. Σταλίδης οδηγεί στην εξασθένιση και ίσως στην διάλυση του κράτους των Σκοπίων, προς όφελος, όχι της Ελλάδος, αλλά της Βουλγαρίας και της Αλβανίας. Γιατί να υιοθετήσομε μια πολιτική που καταλήγει στην εξάπλωση της Βουλγαρίας και της Αλβανίας στα Βόρεια σύνορά μας; Σε τι ωφελεί την Ελλάδα η Μεγάλη Αλβανία ή Μεγάλη Βουλγαρία; Το αδύναμο, εθνοτικώς διαιρεμένο κράτος το Σκοπίων, έστω και με ψευδεπίγραφο όνομα, συμφέρει στην Ελλάδα. Θα μπορούσε να δει την Ελλάδα ως την μόνη γείτονα του δεν επιθυμεί τον διαμελισμό του, στην οποία θα πρέπει να στηρίζεται. Έτσι παρουσιάζει αμελητέα απειλή, και σηματικές ευκαιρίες για οικονομική πολιτιστική και στρατηγική διείσδυση. Ίσως θα μπορούσε να γίνει στην πραγματικότητα η βόρεια Μακεδονία.
Αγαπητέ κ. Μαμουλάκη,
1. την πολιτική που λέτε («ευκαιρίες για οικονομική πολιτιστική και στρατηγική διείσδυση») την εφαρμόσαμε από το 1995 μέχρι σήμερα. 8 χρόνια μετά την οικονομική μας κρίση, είμαστε ο δεύτερος μεγαλύτερος οικονομικός εταίρος των Σκοπίων μετά την Γερμανία. Αθροιστικά σε εισαγωγές και εξαγωγές. Αυτό ακριβώς κάναμε με χιλιάδες ελληνικές επιχειρήσεις. Καλώς ή κακώς, αυτό απέτυχε. Σκλήρυναν πολύ περισσότερο. Η δεκαετία Γκρουέφσκι (2006-16) ήταν στο αποκορύφωμα της ελληνικής διείσδυσης. Δεν πιάνουν αυτά.
2. Όταν λέμε «μεγάλη» να έχουμε κατά νου πόσο μεγάλη. Το να γίνει ομοσπονδία σλαβόφωνων και Αλβανών δεν κάνει καμία χώρα μεγάλη. Εξάλλου, είναι μοιραίο να συμβεί. Δείτε τα στατιστικά των γεννήσεων των δύο κοινοτήτων. Είτε το θέλουμε, είτε όχι, θα γίνει κάποτε.
Να μην ξεχνάμε και την Βόρειο Ήπειρο, μέσα σε όλα αυτά.
Δεν είναι απλώς ψευδεπίγραφο, είναι χώρα που βασίζεται στην κλοπή εις βάρος μας. Ποιο είναι το συμφέρον δηλαδή; που μας έχουν ταπεινώσει και μας έχουν υποχρεώσει σε απώλεια μέρους της εθνικής μας ταυτότητας, συμβόλων, ονομάτων, Ιστορίας;
Ανδρέας.