Ζητείται πολιτική βούληση για ακύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Γράφει ο Ανδρέας Σταλίδης.

Δημοσιεύθηκε στην Εστία, 24 Ιουνίου 2019.

Την περασμένη εβδομάδα με δηλώσεις των κ.κ. Κουμουτσάκου, Συρίγου και Μηταράκη, παρουσιάστηκε το νέο δόγμα προσέγγισης της ΝΔ για την Συμφωνίας των Πρεσπών. Κλειδί είναι η φράση ότι «η ΝΔ δεν είναι αναθεωρητική δύναμη». Δεν θα ακουμπήσει τη Συμφωνία, απλώς θα «παρακολουθεί προσεκτικά την εφαρμογή της άρθρο-άρθρο».

Βέβαια, η Νέα Δημοκρατία είχε ουσιαστικά αποδεχθεί την ονομασία «Βόρεια Μακεδονία» πολύ νωρίτερα. Στις 2 Οκτωβρίου 2018 ο κ. Κουμουτσάκος και στις 10 Ιανουαρίου 2019 ο αντιπρόεδρος κ. Χατζηδάκης, παρουσίασαν μεταξύ άλλων το βιβλίο του υποψηφίου ευρωβουλευτή της ΝΔ κ. Αλέξανδρου Μαλλιά με τίτλο «Ελλάδα και Βόρεια Μακεδονία». Εκδόθηκε πριν καν το δημοψήφισμα στα Σκόπια, πολύ πριν τη διπλή κύρωση.

Ασφαλώς και στα πλαίσια της ένταξης στην Ευρωπαϊκή Ένωση, υπάρχουν αρκετές ευκαιρίες να εξασφαλιστούν ορισμένα ζητήματα, όπως για παράδειγμα η χρήση του όρου «μακεδονικός» σε προϊόντα εντός της ΕΕ. Οι αδυναμίες του κειμένου των Πρεσπών όμως είναι πολλές και εμφανείς. Εάν η επόμενη κυβέρνηση διέθετε την πολιτική βούληση, έχει την δυνατότητα να κάνει πολύ περισσότερα από αυτό.

Θα σταθώ σε μία μόνο αδυναμία, λόγω χώρου του παρόντος άρθρου. Το άρθρο 48 της Σύμβασης της Βιέννης του 1969 αναφέρεται σε «λάθος», το οποίο μπορεί να ακυρώσει μία τέτοια Συμφωνία. Ένα μόνο λάθος. Ιδού η παράγραφος 1 του εν λόγω άρθρου:

A State may invoke an error in a treaty as invalidating its consent to be bound by the treaty if the error relates to a fact or situation which was assumed by that State to exist at the time when the treaty was concluded and formed an essential basis of its consent to be bound by the treaty.

Ορίστε: η διαδικασία επικύρωσης της Συμφωνίας στα Σκόπια δεν ολοκληρώθηκε, όπως θα έπρεπε και όπως η ίδια όριζε ρητά και κατηγορηματικά πριν έρθει για κύρωση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο. Πρώτον, επειδή δεν υπεγράφη από τον Πρόεδρο της χώρας, αλλά από τον Πρόεδρο της Βουλής σε μία καταφανή παραβίαση του Συντάγματος των Σκοπίων, και δεύτερον επειδή οι Συνταγματικές τροποποιήσεις ουδέποτε μας έγιναν γνωστές. Μόνο τα υπό τροποποίηση άρθρα μας γνωστοποιήθηκαν.

Ο ίδιος ο κ. Συρίγος σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στις 18 Ιουνίου δήλωσε ότι μπορεί στο τροποποιημένο Προοίμιο του Συντάγματος (που «δεν μας έχει γίνει γνωστό ακόμα») να εμφανιστούν αναφορές σε «Δημοκρατία της Μακεδονίας σκέτο». Το έθεσε ως παράδειγμα παρακολούθησης της πιστής εφαρμογής της Συμφωνίας. Μα αυτό δεν είναι τέτοιο παράδειγμα! Αυτό είναι παράδειγμα παραβίασης της διαδικασίας κύρωσης, η οποία συμπεριλαμβάνει την τροποποίηση του Συντάγματος. Γνώριζαν οι Έλληνες βουλευτές αυτές τις δύο ελλείψεις ή μήπως εμπιστεύτηκαν την σπουδἠ της κυβέρνησης να προχωρήσει μέσα σε ένα 24ωρο;

Υπάρχουν τουλάχιστον άλλα δύο σημεία της Σύμβασης της Βιέννης που θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί μία ελληνική κυβέρνηση για να ακυρώσει τη Συμφωνία, εφόσον διαθέτει την πολιτική βούληση. Δυστυχώς, η ΝΔ δεν δείχνει να την διαθέτει. Χρόνος υπάρχει μέχρι την πλήρη ένταξη στο ΝΑΤΟ.

Τέλος, θα πω ότι αναθεωρητική είναι και η ίδια η Συμφωνία των Πρεσπών, εφόσον ανατρέπει τη Συνθήκη Βουκουρεστίου. Εφευρίσκει εθνότητα και της αποδίδει αποκλειστικότητα στο όνομα του κράτους. Τέτοια εθνότητα ήταν ανύπαρκτη, όπως μαρτυρούν οι Οθωμανικές και Γιουγκοσλαβικές απογραφές, Αμερικανικές μελέτες (National Geographic) και όλες οι πηγές της εποχής ως το 1921 τουλάχιστον.