Γράφει ο Απόστολος Παπαδημητρίου.
Με περισσή καύχηση διακηρύσσουμε κατά καιρούς ότι ζούμε στην εποχή της πληροφορίας. Μέσω της τηλεόρασης και του διαδικτύου πληθωρικά και υπό τύπον βομβαρδισμού μεταδίδονται παντοίες ειδήσεις από τα πέρατα του πλανήτη, ώστε ο πολίτης να αδυνατεί πλέον να παρακολουθεί τις εξελίξεις, καθώς τα γεγονότα διαδέχονται το ένα το άλλο με τρομακτική ταχύτητα. Ας εξετάσουμε κάποια από τα χαρακτηριστικά των συνήθων ειδήσεων στον δυτικό κόσμο, στον οποίο ανήκομε και μέσω του οποίου πληροφορούμαστε τα συμβαίνοντα, μέσω δηλαδή της «ιδεολογίας της πληροφόρησης».
Οι ειδήσεις παρουσιάζονται ασχολίαστες. Οι πράξεις ή οι παραλήψεις των προσώπων απεκδύονται από το ηθικό τους περιεχόμενο, είναι ηθικά ουδέτερες. Στον δυτικό κόσμο δεν υπάρχει πλέον καλό και κακό. Σε παλαιότερες εποχές οι ισχυροί είχαν το θράσος να χρησιμοποιούν τη λέξη συμφέρον, για να δικαιολογήσουν τις ενέργειές τους. Σήμερα το πολιτικώς ορθό είναι να αποφεύγεται η λέξη αυτή. Με τον τρόπο όμως που παρουσιάζεται η είδηση της οποιαδήποτε άγριας εισβολής προς εξυπηρέτηση των αθλίων συμφερόντων τους, το θύμα των αδηφάγων ισχυρών προβάλλεται, χωρίς να χαρακτηρίζεται ευθέως, ως εχθρός της ειρήνης, της δημοκρατίας και της πλανητικής ασφάλειας. Οι ισχυροί βιαστές των λαών, αφήνεται να εννοηθεί, ότι είναι οι υπέρμαχοι των πανανθρωπίνων ιδανικών και ιδιαίτερα αυτών, τα οποία η Δύση αγωνίστηκε να εδραιώσει στις ανθρώπινες κοινωνίες. Το πόση είναι η δύναμη της εικόνας στην καθοδήγηση της κοινής γνώμης είναι γνωστό σε κάθε πολίτη με ενδιαφέροντα πέρα από του να μη χάσει κάποιο επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς της δυτικής υποκουλτούρας! Άλλωστε έχει αναβαθμιστεί ο ρόλος του επικοινωνιολόγου σε όλες τις δυτικές κοινωνίες, ώστε να θεωρείται αδιανόητη η διεξαγωγή προεκλογικής εκστρατείας χωρίς σύμβουλο αυτής της «επιστημονικής» ειδικότητας της πειθούς των μαζών! Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της πλύσης εγκεφάλων αποτελεί η Ευρώπη, η οποία μετά τη λήξη του Β΄ μεγάλου πολέμου, φημιζόταν για τον μεγάλο αριθμό πολιτών με ώριμη πολιτική κρίση. Αναφέρω συγκεκριμένα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών αυτών αποδοκίμασε το πόρισμα της επιτροπής Γουώρεν, στην οποία είχε ανατεθεί η έρευνα της δολοφονίας του Τζών Κέννεντυ! Σήμερα η ίδια μεγάλη πλειοψηφία αποδέχθηκε άκριτα ότι ο Άσαντ είναι αιμοδιψής δικτάτορας και ότι ο στρατός των εισβολέων του ISIS σκοπό είχε να δώσει την ελευθερία στον λαό της Συρίας. Ακόμη και όταν αποκαλύφθηκε η πλεκτάνη, με την έναρξη δημοσίων εκτελέσεων και ανθρώπων υπέρτερης αξίας, δυτικών δηλαδή, στάθηκε αδύνατο η κοινή γνώμη στην Ευρώπη να αλλάξει άποψη. Μετά τον πόλεμο χρησιμοποιούσαμε τον όρο «αμερικανάκι» για τον κοινωνικά αφελή. Ήδη έχουμε καταστεί όλοι αμερικανάκια. Αυτή είναι μεγάλη επιτυχία του διεθνούς συστήματος εξουσίας. Έχουμε καταστεί «ζαλισμένο κοπάδι», όπως άκρως επιτυχημένα χαρακτηρίζει τους δυτικούς λαούς και όχι μόνο αυτόν των ΗΠΑ ο διαπρεπής στοχαστής Νόαμ Τσιόμσκυ! Η ανάλυση δεν περιλαμβάνει τους άλλους λαούς, πλην του ιαπωνικού, ο οποίος έχει εκδυτικιστεί πλήρως.
Ασχολίαστες παρουσιάζονται πολλές από τις ειδήσεις συμβάντων στις δυτικέ χώρες. Σημαντικό θεωρείται το θέμα της πάσης ασκήσεως βίας σ’αυτές. Δεν τίθεται όμως ποτέ το ερώτημα: Γιατί συμβαίνουν αυτά στις δυτικές χώρες; Γιατί στις ΗΠΑ κάθε λίγο και λιγάκι εξαγριωμένος έφηβος ή νέος εισβάλει στο σχολείο ή στον χώρο, όπου εργάζεται ή έχει απολυθεί και πυροβολεί με συνέπεια της πράξης του αθώα θύματα; Βέβαια σε ειδικές εκπομπές και όχι στα δελτία ειδήσεων επιχειρείται κατά καιρούς επιδερμική ανάλυση των δυτικών κοινωνιών με τάση αυτοδικαίωσης αυτών για τα συμβαίνοντα, καθώς αυτά θεωρούνται φυσιολογικά στα πλαίσια των κοινωνικών εξελίξεων! Δεν θα είχαμε την απαίτηση να αποδεχθούν αυτοί στην ανάλυσή τους ότι αιτία της τρομακτικής έξαρσης της εγκληματικότητας είναι η απομάκρυνση των ανθρώπων από τον Θεό, καθώς είναι οι πλείστοι πρακτικά, και όχι ιδεολογικά, υλιστές. Έχουν χρέος οι μεταδίδοντες την είδηση να τονίσουν ότι οι δυτικές κοινωνίες δεν οδεύουν σε σωστό δρόμο. Η εγκληματικότητα δεν οφείλεται στους ισχύοντες σήμερα κοινωνικούς νόμους, ανύπαρκτους σε κάθε εποχή, αλλά στην πολιτική των κρατούντων, οι οποίοι νομοθετούν τοποθετώντας θρυαλλίδες στα θεμέλια της οικογένειας και της κοινωνίας. Η εγκληματικότητα στις ΗΠΑ δεν είναι άσχετη προς την ελεύθερη πώληση όπλων στους πολίτες της. Ούτε ακόμη είναι άσχετη προς τις τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Η θέσπιση αυστηρών ποινών και μεταξύ αυτών και αυτής του θανάτου, υπέρμαχοι της οποίας εμφανίζονται και στη χὠρα μας, δεν αποτελεί λύση του προβλήματος. Και αυτό έχει αποδειχθεί με στατιστικά στοιχεία. Ο μεγάλος Ρώσος συγγραφέας, ο Σολτζενίτσιν, πονώντας για τα συμβαίνοντα στη χώρα του υπό κομμουνιστικό καθεστώς, δεν κατηγόρησε τους κρατούντες, αλλά τόνισε ότι αυτά που συμβαίνουν οφείλονται στο ότι ο άνθρωπος λησμόνησε τον Θεό. Ο δυτικός άνθρωπος στην αλαζονεία και απληστία του δεν έχει την παραμικρή διάθεση αυτοκριτικής, αλλά απεναντίας έχει αναθέσει σε ομάδα ειδημόνων όχι μόνο να δικαιολογεί την κάθε μορφής ασχήμια, ακόμη και τη διαστροφή, αλλά και να καθησυχάζει το «ζαλισμένο κοπάδι» με το κύρος της «γνώσης», που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, ότι όλα βαίνουν καλώς και το σύστημα είναι σε θέση να απορροφήσει τους οποιουσδήποτε κοινωνικούς κραδασμούς!
Άλλο γνώρισμα των ειδήσεων είναι η προβολή συμβάντων άνευ σημασίας και η παντελής αποσιώπηση τραγικών συμβαινόντων καθημερινά σε μεγάλη έκταση του πλανήτη. Ο πνιγμός δύο Ευρωπαίων από πλημμύρα, που οφείλεται συνήθως σε καταχρηστική επέμβαση του ανθρώπου στη φύση και όχι σε ακραία, όπως χαρακτηρίζονται ανερυθριάστως καιρικά φαινόμενα αποτελεί είδηση. Η καταπλάκωση ενός σκιέρ σε ευρωπαϊκό όρος αποτελεί είδηση. Ο θάνατος 10.000.000 παιδιών ετησίως από πείνα ή εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες δεν αποτελεί είδηση. Ούτε το ότι μερικές χιλιάδες συνανθρώπων μας απλήστων στο έπακρο καρπούνται το 90% του πλούτου του πλανήτη! Και όχι μόνο αυτό, αλλά κρούοντας τον κώδωνα του κινδύνου για το ζοφερό μέλλον του πλανήτη, καταγγέλλουν την άφρονα υπεργεννητικότητα των πολιτών των «υπαναπτύκτων» χωρών (μόνο οικονομικοί δείκτες χρησιμοποιούνται για τον χαρακτηρισμό), οι οποίοι, υπό το κράτος θρησκευτικών και άλλων πεποιθήσεων, γεννοβολούν ασυλλόγιστα, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι ο πλανήτης δεν μπορεί να διαθρέψει άλλους. Μόνο στα ψιλά των ειδικών συγγραμμάτων εντίμων αναλυτών μπορεί κάποιος να βρει στοιχεία για τις δυνατότητες του πλανήτη μας διατροφής των κατοίκων του. Οι πολλοί στη Δύση επικροτούν την «εργώδη» προσπάθεια της UNICEF για την εξάπλωση της αντισύλληψης, είναι όμως αφωνότεροι ιχθύος μπροστά στις τρομερές αιματοχυσίες για τα συμφέροντα των ισχυρών, που προκαλούν διαρκώς πολέμους, που υφαρπάζουν τον πλούτο των φτωχών λαών με την άγρια εκμετάλλευση υπό καθεστώς νεοαποικιοκρατίας χάρη στις δοτές κυβερνήσεις, τις οποίες στηρίζουν να παραμένουν στην εξουσία προς εξυπηρέτηση των αθλίων τους συμφερόντων! Το 1.000.000.000 συνανθρώπων μας, που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό, δεν λειτουργεί αφυπνιστικά στη ναρκωμένη συνείδησή μας, αφού εμείς απολαμβάνουμε τον κλεμμένο, μέσα από την τιμή του στη διεθνή αγορά, καφέ με παγάκια. Το πλέον σημαντικό είναι η αποδοχή του καθησυχασμού μας από μέρους των ειδημόνων, πολιτικών και επιστημόνων. Θα επαληθευθούν αυτοί;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»