του Κωνσταντίνου Αποστόλου-Κατσαρού
Αποτελεί γενική διαπίστωση ότι η Τουρκία δεν επιδιώκει αποκλειστικά τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών, αλλά την προβολή ισχύος και την συνακόλουθη δημιουργία των κατάλληλων συνθηκών προκειμένου η Ελλάδα να μετατραπεί σε υποτελή επαρχία μιας νεοθωμανικής αυτοκρατορίας. Επιχειρεί τη “φινλανδοποίησή” μας, τη μετατροπή μας από χώρα σε χώρο αμφισβητούμενης κυριαρχίας που θα συμμορφώνεται με τους κανόνες εξωτερικής πολιτικής της.
Αυτό είναι απότοκο των φοβικών συνδρόμων των πολιτικών ελίτ. Φόβος ανυπόστατος, που πηγάζει από την αποφυγή ανάληψης ευθύνης όσων έχουν ανάγει ως αυτοσκοπό τη διακυβέρνηση της χώρας αντί να ενδιαφέρονται για την προσφορά στο κοινό καλό. Όταν η “καρέκλα” καθίσταται ως αποκλειστικός στόχος, τότε αυτομάτως γίνονται εκπτώσεις στην προάσπιση του εθνικού συμφέροντος. Ενώ, αρετές όπως η ευθιξία, το φιλότιμο και η γνήσια φιλοπατρία καταλήγουν να θεωρούνται γραφικές.
Επιπλέον, το έλλειμμα ενιαίας εθνικής στρατηγικής, εντείνει τις φοβίες, οδηγεί σε σπασμωδικές ad hoc αποφάσεις, και μακροπρόθεσμα στον κατευνασμό, τον οποίο “πετύχαμε” να αναγάγουμε σε “στρατηγική”. Μαζί με την Ελλάδα και η Κύπρος υφίσταται τις συνέπειες της ολιγωρίας με τον ενεργειακό Αττίλα να αλωνίζει και να ταπεινώνει την αξιοπρέπεια του ελληνισμού στο σύνολό του. Φυσικά ούτε η Κυπριακή Δημοκρατία είναι άμοιρη ευθυνών. Δεν έχει πιέσει ούτε για τα αυτονόητα, όπως παραδείγματος χάριν, για την ανασύσταση του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, του οποίου τώρα έπρεπε να απολαμβάναμε τους καρπούς, αντί να συζητάμε το μνημόσυνο του.
Για την συνέχεια διαβάστε εδώ.