1912-13, η νικηφόρα προέλαση που διπλασίασε την Ελλάδα

Στέλιος Παπαθεμελής

 

Η εκατονταετηρίδα των νικηφόρων Βαλκανικών Πολέμων 1912-13 εγγράφεται στις μεγάλες ώρες της ιστορίας μας. Να την πανηγυρίζουμε, να την αναβιώνουμε και να αντλούμε διδάγματα από αυτήν.

 

Λίγο πριν από αυτήν, όπως και τώρα, ήταν «σβησμένες όλες οι φωτιές οι πλάστρες μεσ’ στη χώρα» (Παλαμάς). Τότε όμως επαληθεύτηκε απόλυτα η προφητεία του ποιητή «θα αιστανθείς να σου φυτρώνουν, ω χαρά/τα φτερά/τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα». Και έγινε το θαύμα!

 

Είχαν προηγηθεί σημεία και τέρατα: Η χρεοκοπία του 1893, ο κωμικοτραγικός πόλεμος και η ντροπή του 1897, ο Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος (ετερώνυμο της τρόικας, αλλά εντιμότερο απ’ αυτήν). Κυριαρχούσε το δόγμα της «αψόγου στάσεως».

 

Πάσα ομοιότης με τα σημερινά είναι συμπτωματική.

 

Κόντρα στην επιπολάζουσα ηττοπάθεια και εν πολλοίς ερήμην του αθηναϊκού κρατιδίου, ανέβλυσε από την λαϊκή ψυχή το ‘Επος του Μακεδονικού Αγώνα (1904-1908).

 

Γενναίοι νέοι, Ελλαδίτες και Κρήτες αξιωματικοί και τολμηροί εντόπιοι καπεταναίοι, λεοντόκαρδοι Επίσκοποι και μαζί τους αναρίθμητοι ανώνυμοι Μακεδόνες αντιστάθηκαν δυναμικά στον εκβουλγαρισμό και κλείδωσαν την ελληνική συνείδηση της Μακεδονίας.

 

Ο Μακεδονικός Αγώνας, αποτέλεσε το Μέγα Σχολείον του Έθνους. Εξοβέλισε την ηττοπάθεια, ενέπνευσε την αποφασιστικότητα, συγκρότησε εμπειροπόλεμα στελέχη, εμπέδωσε την ψυχολογία για ανταποδοτικό κτύπημα μετ’ ου πολύ, κατά του Τούρκου κατακτητή.

 

Η Επανάσταση του 1909, βρήκε στο πρόσωπο του Ελευθερίου Βενιζέλου τον Ηγέτη που έδωσε σάρκα και οστά στο εθνικό όραμα. Έτσι επληρώθη το ρηθέν «αρκεί εις άνθρωπος ζήλω πεπυρωμένος (=φλεγόμενος) ολόκληρον διορθώσαι δήμον (=λαό)» (Ιωάννης Χρυσόστομος).

 

Ερήμην της Ελλάδος, συνήφθη μυστική στρατιωτική συμφωνία Βουλγαρίας-Σερβίας, στην οποία μπήκε και το Μαυροβούνιο. Όταν όμως οι Βούλγαροι συνειδητοποιούν ότι χωρίς τον ελληνικό στόλο δεν εκδιώκεται η Τουρκία, υπέγραψαν τη μυστική ελληνοβουλγαρική συμφωνία (12.9.1912). Η Βαλκανική Συμμαχία ήταν γεγονός.

 

Εκ των προτέρων διανομή εδαφών δεν έγινε. Ό,τι απελευθέρωνε κάθε στρατός, θα προσηρτάτο στην χώρα του. Ο ενδοσυμμαχικός ανταγωνισμός ήταν έτσι προφανής.

 

Τα βασικά χαρακτηριστικά εκείνης της ελληνικής εποποΐας είναι τα ακόλουθα:

 

α. Ενότητα – σύμπνοια σε κορυφή και βάση. «Κατά μεν το ισχυρόν Έλληνας ομοφρονέοντας χαλεπούς είναι περιγίγνεσθαι και άπασιν ανθρώποισι» (Ηρόδοτος Θ,2). Δηλαδή, τους Έλληνες ενωμένους, αδυνατούν να τους αντιμετωπίσουν και όλοι οι άλλοι μαζί.

 

β. Αποφασισικότητα και αυτοθυσία για τη νίκη. Την συνόψισε ο Ελευθέριος Βενιζέλος κατευοδώνοντας τον Στόλο την παραμονή του Πολέμου: «Η πατρίς δεν ζητεί από σας μόνον να αποθάνετε δι’ αυτήν, ζητεί να νικήσετε δι’ αυτήν».

 

γ. Αφοσίωση στις μεγάλες ελληνικές αξίες, την Πίστη, την Ελευθερία, την Αλληλεγγύη.

 

«Με την δύναμιν του Θεού (…) πλέω μεθ’ ορμής ακαθέκτου και με την πεποίθησιν της νίκης», τηλεγραφεί ο νικητής ναύαρχος Κουντουριώτης πριν την περίλαμπρη ναυμαχία της «Έλλης» 3.12.1912.

 

Ο πατριωτισμός που λοιδορείται στις μέρες μας αφύπνισε σύμπαντα τον Ελληνισμό, πρωτίστως τους νέους μας, που ως εθελοντές ρίχτηκαν στις μάχες «καθάπερ λέοντες πυρ πνέοντες».

 

Οι Βαλκανιομάχοι δεν είχαν την αφέλεια να πιστεύουν ότι ο δυνάστης θα τους χάριζε την ελευθερία. Γι’ αυτό αγόρασαν καράβια και άρματα. Και «πήραν τ’ άρματα»…

 

Οι σύγχρονοι εγκατέλειψαν την Αεροπορία χωρίς ανταλλακτικά και καύσιμα, αχρήστεψαν τον βασικό παράγοντα της εθνικοαμυντικής θωράκισης τα αεροπλάνα και προμηθεύονται με το αζημίωτο ελαττωματικά υποβρύχια από τη Μέρκελ

 

Εκατό χρόνια μετά, η Ελλάδα που προκάλεσε τότε βαρύτατα κατάγματα στον Τούρκο, υποκύπτει στον στρατιωτικό εκβιασμό του και παραδίδεται σε μια βελούδινη δορυφοροποίηση, που χτίζεται αθόρυβα τα τελευταία χρόνια αφότου ξεκίνησε με αμερικανικές ευλογίες, η διαβόητη διπλωματία των σεισμών και των δυσώνυμων Διερευνητικών Συνομιλιών που υπνωτίζουν τους ημέτερους ταγούς.

Τα σημερινά ως προηγούμενα ταυτίζονται με τα τοτινά προηγούμενα. Ζητούμενο να ταυτισθούν και με τα τοτινά επόμενα.

 

Το 1897 είχαμε 63.000 υπηρετούντες, 55.000 απαλλαγέντες, 11.000 ανυπότακτους, 9.000 λιποτάκτες. Αλλά σε 15 χρόνια σχεδόν οι ίδιοι εκείνοι έγιναν από ριψάσπιδες, ήρωες. Και συνέτριψαν τον εχθρό.

Και μεις μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση-ήττα σε κινητήρια δύναμη προς τα εμπρός, αλλάζοντας κατά 180 μοίρες την ψυχολογία λαού και ηγεσίας.

 

Μπορούμε να αποδειχθούμε «ανδρείοι και δίκαιοι»(Αριστοτέλης).

 

Στο χέρι μας είναι!

 

 

 

 

 

*Πρόεδρος Δημοκρατικής Αναγέννησης

www.papathemelis.gr