Μαζί με παρέα καλών φίλων μιλούσαμε προ ημερών με έμπειρο πολιτικό που χειρίσθηκε ευαίσθητα θέματα από υπεύθυνη θέση κατά την τελευταία δεκαετία. Μας έλεγε ότι του κάνει κακή εντύπωση η επιμονή των Γερμανών και άλλων δανειστών μας, οι οποίοι εμμένουν σε συνεχείς εκβιασμούς και σε σκληρά μέτρα χωρίς πάντα να υπάρχει οικονομική λογική. Από τις πολυετείς επαφές του με Ευρωπαίους εταίρους έχει πεισθεί ότι ορισμένα -όχι όλα- από τα μέτρα που προτείνει η τρόικα είναι αποκλειστικά και μόνο μία μορφή τιμωρίας. Το βλέπουμε τώρα και με τις απαράδεκτες απόψεις Σόιμπλε για την καθυστέρηση της δόσης. Ο Έλληνας υποφέρει, ματώνει, δεν αντέχει άλλο. Η κυβέρνηση δεσμεύθηκε και πρέπει οπωσδήποτε να τηρήσει αυτή τη δέσμευση ότι δεν θα επιβληθούν άλλα μέτρα. Και κάποιοι στην Ευρώπη εκβιάζουν, καθυστερούν, και γκρεμίζουν εκείνο το παλαιό όραμα της Ευρώπης των αλληλέγγυων λαών και των συνεργαζομένων εθνών.
Στο πλαίσιο αυτό θεωρώ χρήσιμη την παρουσίαση λίγων γραμμών από την εκτενή επιστολή που έστειλε ο Καθηγητής Παναγιώτης Κανελλόπουλος πριν από μία εβδομάδα προς τους Προέδρους του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, της Ευρ. Επιτροπής και του Ευρωκοινοβουλίου. Γράφει χαρακτηριστικά::
«Είμαι ο καθηγητής του Δικαίου της ΕΕ στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς Παναγιώτης Ι. Κανελλόπουλος, όπου διδάσκω το Δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης τα τελευταία τριάντα και πλέον χρόνια. Από νεαρός φοιτητής εντυπωσιάστηκα και πίστεψα στο ευρωπαϊκό ενοποιητικό όραμα, όπως αυτό είχε διατυπωθεί στη Διακήρυξη του Robert Schuman και στα κείμενα του Jean Monnet και των άλλων θεμελιωτών πατέρων της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Το ερευνητικό, διδακτικό και το συγγραφικό μου έργο ήταν και είναι αφιερωμένο στην ευρωπαϊκή ενοποιητική ιδέα, έτυχε δε ανάλογης αναγνώρισης και από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η οποία με τίμησε με τον τίτλο του καθηγητή της έδρας Jean Monnet από το 1999…
Πως θα δεχθούν οι φοιτητές μου όσα συνήθως τους διδάσκω για την προσπάθεια δημιουργίας πνεύματος αλληλεγγύης και υπερεθνικής ενότητας των κρατών και των λαών της Ευρώπης, όταν πολλοί επίσημοι ευρωπαίοι κηρύττουν το μίσος και την περιφρόνηση σε βάρος της Ελλάδας και των Ελλήνων, αλλά και άλλων κρατών μελών, που παρουσιάζουν οικονομικά προβλήματα, θέτοντας πάντα το εθνικό ή πολιτικό τους συμφέρον υπεράνω του κοινοτικού; Όλοι αυτοί κατηγορούν τους λαούς των μεσογειακών κρατών μελών ότι δεν ακολουθούν τον δικό τους τρόπο ζωής και δράσης, ζητώντας την τιμωρία τους, ως να ήσαν υποχρεωμένοι να το κάνουν! Είναι δυνατόν να ακούγονται τέτοιοι ισχυρισμοί; Αυτή είναι η ουσία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης; …
Ειλικρινά είναι η πρώτη φορά που δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να υπερασπιστώ το ευρωπαϊκό ενοποιητικό εγχείρημα. Όλα αυτά πρέπει να σας προβληματίσουν, διότι δεν προάγουν την Ευρωπαϊκή ενοποίηση την οποία έχετε ταχθεί να υπερασπίζετε και σας δημιουργούν μεγάλη ευθύνη απέναντι στην Ιστορία και τους λαούς της Ευρώπης, ιδιαίτερα απέναντι στις νεώτερες γενεές».
Αυτή την πικρία ενός αγνού οραματιστή της Ευρωπαϊκής ενοποιήσεως και των φοιτητών του οφείλουν να την λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν οι αρμόδιοι για την οικονομική στήριξη της Ελλάδος. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις να δείχνουν ότι η πλειοψηφία προτιμά τη σημερινή τρικομματική κυβέρνηση από κάθε άλλη λύση, όμως οι απρέπειες και οι εκβιασμοί των εταίρων θα οδηγήσουν σε αντιευρωπαϊκό κλίμα και σε μεγαλύτερη άνοδο των ακραίων τάσεων. Αν δεν επιδείξουν πραγματική αλληλεγγύη οι Ευρωπαίοι θα είναι υπεύθυνοι για την ασφυκτική κύκλωση της κοινωνίας μας από τα δύο άκρα του πολιτικού φάσματος.
Σε τελευταία ανάλυση αν δεν μας στείλουν εγκαίρως τη δόση θα ξεχάσουμε και εμείς το «Δουβλίνο ΙΙ» και θα τους στείλουμε μερικές χιλιάδες λαθρομεταναστών. Δεν θα είμαστε μονίμως τα θύματα!
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων 10.11.2012
1 comment
Μα δεν υπήρξε ποτέ πραγματικά ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αφού τα εθνικά κράτη που συγκρότησαν τις κοινότητες είναι ανταγωνιστικά.
Η ΕΟΚ φτιάχτηκε με πρωτοβουλία της Γαλλίας και της Γερμανίας. Η πρώτη ήθελε να αποφύγει να ξανασυντριβεί στρατιωτικά από τη δεύτερη (είχε χάσει 3 φορές σε 70 χρόνια) και η Γερμανία ήθελε, και πέτυχε, να εξαφανίσει το ναζιστικό παρελθόν της.
Η ΕΟΚ ήταν πάντα μια οικονομική ένωση χωρίς αντιπροσώπευση. Η ΕΕ το ίδιο. Και την πολιτική ένωση θέλουν να την κάνουν ερήμην των εθνικών κοινωνιών. Οι αποφάσεις παίρνονται ψηλά, μακριά από τους λαούς και μετά επιβάλλονται σε αυτούς. Οι λαοί νομιμοποιούν το καθεστώς χωρίς καμιά συμμετοχή στη λειτουργία του.
Η οικονομία δε δημιουργεί αλληλεγγύη αφού το οικονομικό συμφέρον είναι ατομικό αγαθό και οι πόροι περιορισμένοι.
Η αλληλεγγύη προϋποθέτει συλλογικά, μη διαιρετά αγαθά, όπως η δικαιοσύνη.
Για όποιον ενδιαφέρεται για το παρελθόν των Κοινοτήτων μπορεί να διαβάσει το σχετικό βιβλίο του Χριστοδουλίδη. Βέβαια η ματιά του είναι επηρεασμένη απο τη φιλελεύθερη ιδεολογία αλλά καταγράφει τα γεγονότα. Κριτική του υπάρχει εδώ:
http://argonautis.eu/apo_tin_europaiki_idea_stin_europaiki_enosi.htm