ΠΡΟΣ
Το ΔΣ της ΔΕΡΑ
Περιστέρι 21 Νοεμβρίου 2012
Αξιότιμες κυρίες και αξιότιμοι κύριοι,
Όπως πολύ καλά γνωρίζω, η ενημέρωση που παρέχει ο δημοτικός σταθμός της Αθήνας οφείλει να είναι αντικειμενική, δηλαδή να προσεγγίζει κατά το δυνατόν την αλήθεια, όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από το μέσο άνθρωπο. Σκοπός, επομένως, ενός δημοσιογράφου που επιμελείται μιας οποιασδήποτε εκπομπής του σταθμού, είναι να αποδίδει την αλήθεια αυτή και, καθόσον είναι αυτός υπεύθυνος, να την αποκαθιστά.
Η δε υπευθυνότητα του δημοσιογράφου περί αποκατάστασης, προκύπτει και από την χρονική εγγύτητα της εσφαλμένης είδησης από την παρέμβαση του. Περαιτέρω δε, ουδείς δημοσιογράφος είναι δυνατόν να ανεχθεί την αλλοίωση ή παράφραση των ατομικών ή συλλογικών θέσεων του, χωρίς να τις αποκαταστήσει.
Επομένως, έπρεπε να είναι σε εσάς προφανές ότι η μετάδοση μιας εσφαλμένης είδησης, που αφορά στον δημοσιογράφο και στις συλλογικές αποφάσεις του και η οποία μάλιστα δεν γίνεται από λάθος στην εκφορά του λόγου ή από παραδρομή, αλλά από προμελέτη και διάθεση αλλοίωσης της πραγματικότητας, όπως η ανακοίνωση του σταθμού για την απεργία που κήρυξε η ΕΣΗΕΑ για τις 17.10.2012, θα πρέπει, όχι θα μπορούσε, να αποκατασταθεί με τον αμεσότερο και πλέον αποτελεσματικό για την αποκατάσταση τρόπο.Υπ’ αυτή την έννοια, εγώ την 16.10.2012, ημέρα της επίμαχης εκπομπής μου, εκτέλεσα και το καθήκον μου, ως δημοσιογράφου, και το καθήκον μου ως υπαλλήλου δημοσιογράφου του δημοτικού σταθμού της Αθήνας, δηλαδή αποκατέστησα την αλήθεια μιας είδησης, η οποία με αφορούσε, με άμεσο, συνοπτικό και αντικειμενικό τρόπο.
Αν σε αυτό υπάρχει οποιαδήποτε αντίρρηση από εσάς, υπάρχουν πλείστοι όσοι προβλεπόμενοι τρόποι για να το γνωστοποιήσετε στο δημοσιογράφο και να τον συνετίσετε, ώστε να γνωρίζει με ποιό τρόπο αποκαθίσταται η αλήθεια και η αντικειμενικότητα (που προφανώς, κατά την άποψη σας, είναι έννοιες των οποίων το περιεχόμενο γνωρίζει και διαμορφώνει μόνον η διοίκηση του δημοτικού σταθμού. Το «δημοτικού» το τονίζω, διότι όπως αντιλαμβάνεστε ηγείστε ενός μέσου που ανήκει κατά κυριότητα στον Δήμο, στους δημότες, και κατά συνέπεια θα πρέπει μάλλον να την αντιμετωπίζετε ως επιχείρηση, μόνο ως προς τα τυπικά ζητήματα (πχ διαφημίσεις) κι όχι ως προς την ενημέρωση που αυτό παρέχει.)
Αποφασίσατε, αξιότιμοι εργοδότες μου, να τιμωρήσετε, δια του διευθυντή σας, ή άλλως κατ’ εξουσιοδότηση σας ο διευθυντής απεφάσισε να τιμωρήσει τη δημοσιογράφο, για την ανωτέρω συμπεριφορά της, με την ποινή της στέρησης του αντικειμένου της εργασίας της, στην προκειμένη δε περίπτωση, με την αφαίρεση της εκπομπής και την αλλαγή του ωραρίου της, σε άλλο, τιμωρητικό και μάλιστα επαχθές, λόγω των ειδικών, οικογενειακών της, συνθηκών.
Η συμπεριφορά αυτή, άλλως ονομαζόμενη μονομερής βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας, θεωρείτε προφανώς ότι συγχωρείται, από την, κατ’ εκτίμηση σας, άσκηση του διευθυντικού σας δικαιώματος. Όμως ακόμα και η άσκηση αυτού του δικαιώματος υπόκειται σε περιορισμούς και διαβαθμίσεις και μάλιστα επιτακτικές, όταν πρόκειται περί ασκήσεως του δημοσιογραφικού λειτουργήματος. Άλλως είναι πιθανόν να προσβάλλετε δια του τρόπου αυτού δικαιώματα όχι μόνο του εργαζομένου- δημοσιογράφου αλλά και του πολίτη, του οποίου την αντικειμενική ενημέρωση έχετε αναλάβει, ως διοίκηση του δημοτικού σταθμού, και υποχρεούστε νομικά να σέβεστε και να προστατεύετε. Τούτα βέβαια σας είναι γνωστά, διότι έχετε εκλεκτούς νομικούς στο συμβούλιο σας, τους οποίους οφείλετε να συμβουλεύεστε.
Η αντίδραση του εργαζόμενου-δημοσιογράφου, στην παράνομη ενέργεια του εργοδότη του (μονομερής βλαπτική μεταβολή ως τιμωρία για την διατύπωση γνώμης), η οποία στρέφεται κατ’ αυτού, μπορεί, κατά την άποψη μου, να είναι είτε άμεση υποταγή στις διαθέσεις του (πχ αποδοχή της τιμωρίας), είτε αντίρρηση σ’ αυτές, εκπεφρασμένη σε ιδιωτικό επίπεδο (πχ εξώδικη δήλωση και διαμαρτυρία) ή σε δημόσια αντιπαράθεση με κοινοποίηση της θέσεως του σε τρίτους (πχ δημοσίευση). Κάθε αντίδραση θα πρέπει να είναι πάντως ανάλογη της περιστάσεως για να συγχωρείται. Η δική μου αντίδραση, στην παράνομη και εξόχως βλαπτική, δυσανάλογη για την ενέργεια μου, τιμωρία (μετακίνηση μου σε νυκτερινό ωράριο με άλλο αντικείμενο για λόγους επιείκειας, όπως τη βαπτίσατε), ήταν η δημοσίευση των θέσεων μου, και για την ενέργεια μου και για την ενέργεια του διευθυντή μου, και ο χαρακτηρισμός της συμπεριφοράς αυτής, όπως αυτή εκδηλώθηκε από τον διευθυντή του σταθμού απέναντι μου, ως φασιστικής.
Είναι προφανές ότι κάθε αναφορά μου στην ανακοίνωση μου αυτή, είχε καθαρά σκοπό να κοινοποιήσει και να στηλιτεύσει δημόσια την συγκεκριμένη συμπεριφορά διευθυντή δημοτικού σταθμού προς εργαζόμενο δημοσιογράφο, όπως υποκειμενικά την αντιλαμβάνομαι. Πρόκειται πράγματι, όπως επιτυχώς εντοπίσατε και εσείς, περί υποκειμενικής κρίσεως (δεν γνωρίζω βεβαίως ποιος διαθέτει αντικειμενική κρίση). Πλην όμως όχι δόλιας, όχι στρεφόμενης προς το πρόσωπο του κυρίου Καμπύλη, όχι στρεφόμενης εναντίον του δημοτικού σταθμού και της διοίκησης του. Τηρουμένων των αναλογιών, εγώ βρισκόμουν στη θέση του αδυνάτου, είχα αδίκως, κατά την κρίση, τουλάχιστον, του συνόλου των δημοσιογράφων, όπως εκπροσωπούνται από την ΕΣΗΕΑ, πληγεί από τον διευθυντή μου, είχα ουσιαστικά απολυθεί και έμενε μόνο να θεωρηθεί από την πλευρά μου ως απόλυση. Είναι προφανές, για όσους ασχολούνται με τα της δημοσιογραφίας, ότι η οποιαδήποτε προσπάθεια φίμωσης ή ποδηγέτησης της άποψης μου, ακόμα και εκ των υστέρων με ποινές, θα συναντούσε την στέρεα αντίδραση κάθε δημοκρατικά σκεπτόμενου δημοσιογράφου. Την αντίσταση μου αυτή στις ενέργειες του διευθυντή μου και τον οξύ σχολιασμό των πρακτικών που εφαρμόστηκαν, εσείς το θεωρήσατε ως αιτία να λάβετε απόφαση για την απόλυση μου, συντασσόμενοι απολύτως με τις απόψεις του διευθυντή, περί της ασκήσεως της δημοσιογραφίας και διεύθυνσης του δημοτικού σταθμού.
Αντιπαρερχόμενη το πλήθος των ανακριβειών, που παραθέσατε στην από 19.11.2012 εξώδικη δήλωση σας, σχετικά με τιςανύπαρκτες τηλεφωνικές επικοινωνίες μας και επαφές μας, τις προσπάθειες εξεύρεσης λύσης και τις καθ’ όλα νόμιμες άδειες, που έλαβα στο μεσοδιάστημα από την εργασία μου και για τις οποίες έχω μία προς μία, σοβαρό λόγο για τη λήψη τους, και τις οποίες θα εξακριβώσετε, αν ερευνήσετε, ότι ούτε συνεχή ούτε αδικαιολόγητη απουσία μου από τα καθήκοντα μου συνιστούν, ούτε και σκοπό είχαν την ένδειξη ότι τυχόν προτίθεμαι να απέχω από την εργασία μου, και αρνούμενη λέξη προς λέξη την εξώδικη δήλωση σας αυτή, πρωτίστως ως προσβλητική,
σας ενημερώνω ότι:
όσον αφορά στη σχέση μου (σύμβαση μου) με το δημοτικό σταθμό, ως εργοδότη μου, δεν θεωρώ ότι ποτέ προσέβαλα αυτόν και τον δυσφήμισα και σε κάθε περίπτωση δεν είχα σε καμία περίπτωση οποιαδήποτε τέτοια πρόθεση ή αντίληψη. Κάθε αναφορά μου κατά τη διάρκεια της από 16.10.2012 εκπομπής μου σε ανακοινώσεις της διοίκησης κι όχι του εκπροσώπου των εργαζομένων, ανταποκρίνονταν στην αλήθεια και δεν προσέβαλαν το σταθμό, αφού μοναδικό σκοπό τους είχαν την αποκατάσταση της αλήθειας. Αν τούτο δεν είναι θεμιτό, αρκεί και μόνο να μου το υποδείξετε και δεν θα επαναληφθεί, εφόσον δεν επιτρέπεται.
Όσον αφορά το ζήτημα της δημοσιοποίησης της από 18.10.2012 άποψης μου, που διατύπωσα στο προσωπικό μου blog (αφού τιμωρήθηκα αυθημερόν για τα ανωτέρω, με τον υποβιβασμό μου σε άλλη εργασία σε νυκτερινό ωράριο), την οποία, άποψη μου, ζητάτε, δια της εξωδίκου σας, να ανασκευάσω, αναρτώντας, καθ’ υπαγόρευση σας, ένα κείμενο, στο οποίο, επιπροσθέτως, θα πρέπει να απαγορεύσω κάθε σχολιασμό, με σκοπό να διατηρήσω μια, όποια, θέση εργασίας στο σταθμό σας, ρωτώ: αν το κάνω τούτο υπό την πίεση της απώλειας της εργασίας μου, σας ικανοποιεί; Είναι για εσάς αρκετό να υπαγορεύσετε την δήλωση μου, υπό την απειλή της απολύσεως μου, κι εγώ να συμμορφωθώ; Παραπέμπει τούτο σε πρακτική αντίστοιχη με αυτή που περιέγραψα στο blog ή σε συνήθη πρακτική του δημοτικού σταθμού;
Είναι προφανές ότι τυχόν προσωπική μου αντιπαράθεση με τον πάλαι ποτέ συνάδελφο και φίλο κύριο Καμπύλη, και κριτική της συμπεριφοράς του, ακόμα κι αν αυτή τον ενόχλησε, όπως η δική του συμπεριφορά ενόχλησε εμένα, δεν μπορεί να μετατραπεί σε αντιπαράθεση του δημοτικού σταθμού, (τον οποίο αμφότεροι υπηρετούμε από διαφορετική θέση) με εμένα. Διότι ο σταθμός δεν μπορεί παρά να εκφράζει τη δική του άποψη κι όχι να ταυτίζεται με το διευθυντή ή τον εργαζόμενο, κατά περίπτωση, με σκοπό να υποχρεώσει τον ένα ή τον άλλο σε δήλωση μετάνοιας και συγγνώμης. Εσείς, αν δεν το προσέξατε, ζητάτε, με τίμημα την εργασία μου στο σταθμό, δηλαδή με την απειλή υλοποίησης της ήδη ειλημμένης απόφασης σας περί στερήσεως μου από την απαραίτητη εμού και του ανηλίκου τέκνου μου πηγή συντήρησης, να δηλώσω μετάνοια στον διευθυντή μου και να τη δημοσιοποιήσω. Είναι προφανές ότι δεν περιμένετε, υπ’ αυτές τις προϋποθέσεις, να συμβεί κάτι τέτοιο από δημοσιογράφο του δημοτικού σταθμού της Αθήνας. Εκτός αν επιδιώκετε μέσα από την προφανή άρνηση μου, να δημιουργήσετε δεδομένο για την ανακοίνωση της περί απολύσεως αποφάσεως σας ή για την αιτιολόγηση της βλαπτικής μεταβολής των όρων εργασίας μου.
Σας δηλώνω λοιπόν τα εξής: Δεν μπορώ να υιοθετήσω και να δημοσιεύσω ως δική μου, οποιαδήποτε καθ’ υπαγόρευση δήλωση. Δεν είχα πρόθεση, ούτε και είναι του χαρακτήρα μου, να θίξω τον διευθυντή του σταθμού κύριο Καμπύλη και τον ίδιο το σταθμό, και αν τυχόν συνέβη τούτο, οφείλεται στη διατύπωση του κειμένου μου, που αφενός δεν ήταν κάποιο επίσημο έγγραφο κι αφετέρου συντάχθηκε ενόσω εγώ βρισκόμουν σε κατάσταση άμυνας και θυμού για ό,τι είχε συμβεί.
Ουδέποτε θεώρησα ότι η επιδίωξη της αντικειμενικής πληροφόρησης, με τον τρόπο που εγώ την επιδίωξα, κατά τη διάρκεια της εκπομπής μου, δεν είναι πράξη επιτρεπτή, εφόσον αυτή συνιστά επέμβαση σε δελτίο, και σε κάθε περίπτωση, όταν το έπραξα δεν είχα σε καμία περίπτωση την γνώση ή την εντύπωση ότι παραβαίνω τους όρους εργασίας μου.
Έχω την πρόθεση και θα το πράξω άμεσα, ώστε να υπάρξει πλήρης απόδοση της αληθείας, να ανακοινώσω στο ιστολόγιό μου τις θέσεις του σταθμού, όπως διατυπώνονται στα έγγραφα του, καθώς επίσης και την άποψη μου, όπως τη διατύπωσα ανωτέρω, αλλά και χωρίς να απαγορεύσω το θετικό ή αρνητικό σχολιασμό τους.
Με την επιφύλαξη παντός νομίμου δικαιώματος μου, σας δηλώνω και πάλι, ότι δεν αποδέχομαι την αφαίρεση του μέχρι τώρα εργασιακού μου αντικειμένου, δηλαδή της εκπομπής που είχα, στην ώρα που αυτή λάμβανε χώρα, και ότι εφόσον εμμείνετε στην απόφαση σας αυτή, θα θεωρήσω την ενέργεια σας ως μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας μου, η οποία, σε συνδυασμό με τις λοιπές ενέργειες σας, κατατείνει στην απόλυτη ισοπέδωση της προσωπικότητας μου και της επαγγελματικής μου υπόστασης.
Με τιμή,
Λαμπρινή Χ. Θωμά
Δημοσιογράφος
Μέλος ΕΣΗΕΜ-Θ
http://www.locandiera.gr/