«ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ» ήταν το σύνθημα που είχαμε στην τσάντα μας, στο πέτο μας, στο αυτοκίνητό μας, στο σπίτι μας ή στο γραφείο μας οι περισσότεροι Έλληνες μετά την εισβολή του τουρκικού Αττίλα στην Κύπρο. Από τις 20 Ιουλίου 1974 ο χάρτης της ελληνικής Μεγαλονήσου, με το αίμα να κοκκινίζει το κατεχόμενο βόρειο τμήμα, ήταν το σήμα κατατεθέν του απανταχού Ελληνισμού και μάς θύμιζε το χρέος μας. Να μην ξεχάσουμε τα εγκλήματα του Αττίλα και των Τουρκοκυπρίων ακολούθων του. Να θυμόμαστε ότι η Κύπρος ήταν, είναι και θα παραμείνει ελληνική παρά την προσωρινή κατοχή και χωρίς αυτή η ιστορική παραδοχή να υπονομεύει την ανεξάρτητη κρατική υπόστασή της.
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων της Ελλάδος και της Κύπρου στηρίξαμε το αίτημα για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Όπως η Κρήτη, η Σάμος και άλλα τμήματα του Ελληνισμού πέρασαν από μία περίοδο ημιαυτονομίας και τελικά ενώθηκαν με την Ελλάδα, έτσι οραματισθήκαμε οι περισσότεροι την Κύπρο μετά την ανεξαρτησία του 1960. Οι αγώνες των Ελλήνων αδελφών μας στο νησί έγιναν για Ένωση και μόνον Ένωση. Και το 1931 και το 1955-59. Αυτό ζητούσαν οι Ελληνοκύπριοι κατά 97% με το δημοψήφισμα του Ιανουαρίου 1950, αυτό επανέλαβαν όλοι οι βουλευτές της Κυπριακής Βουλής, συμπεριλαμβανομένων και των αριστερών του ΑΚΕΛ, από το 1960 μέχρι και τον Ιούνιο του 1967 (μας το θυμίζει ο Λάζαρος Μαύρος στη ΣΗΜΕΡΙΝΗ Λευκωσίας, 16.7.2013).
Σήμερα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η κατάσταση με την παρουσία 40.000 Τούρκων στρατιωτών στα Κατεχόμενα, είναι δύσκολο να μιλούμε για Ένωση. Τουλάχιστον ας διατηρήσουμε ζωντανή και άσβεστη τη μνήμη των κατεχομένων τόπων και ας κρατήσουμε μέσα μας την ελπίδα για καλύτερες ημέρες. Ποτέ δεν ξέρεις ποιο θα είναι το μέλλον της πολυεθνικής και διαρκώς ταραγμένης Τουρκίας. Όλα είναι πιθανά.
Εμείς δεν πρέπει να υπογράψουμε καμμία συνθήκη ή σχέδιο τύπου Ανάν που θα νομιμοποιεί την εισβολή του Ιουλίου-Αυγούστου 1974 και θα καταδικάζει σε λήθη και εγκατάλειψη πανάρχαιες ελληνικές εστίες. Και να διδάσκουμε στα παιδιά μας την ιστορία των αρχαίων θεάτρων, των Ορθοδόξων ναών, των μοναστηριών, των συλημένων κοιμητηρίων, των κλεμμένων χριστιανικών εικόνων, των πόλεων και των αγωνιστών της κατεχόμενης Κύπρου μας.
Κ.Χ. 17.7.2013