Η Σύμβαση των Στενών ενσωματώθηκε το 1923 στη Συνθήκη
της Λωζάννης. Αποτελεί ένα αυτόνομο κομμάτι της Συνθήκης. Αυτό
σημαίνει ότι δεν ερμηνεύεται ως μέρος της, με την έννοια ότι η
τροποποίησή του δεν έχει επιπτώσεις στη Συνθήκη. Αυτό το πλαίσιο είναι
κλασικό σε τέτοιου τύπου έγγραφα. Η απόδειξη αυτής της λειτουργίας
είναι η Σύμβαση Montreux του 1936 (βλέπε opus 5672). Η υπογραφή
στις 20 Ιουλίου 1936 της Σύμβασης Montreux έχει ως σκοπό την
αντικατάσταση της Σύμβασης των Στενών που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου
1923. Αυτή η αντικατάσταση είναι ολική , διότι δεν αναφέρεται σε ειδικά
άρθρα, όπως έγινε στη Συνθήκη Ζυρίχης – Λονδίνου 1959 σε σχέση με τα
άρθρα 20 και 21 της Συνθήκης της Λωζάννης. Η ολική αντικατάσταση
σημαίνει ότι η Σύμβαση των Στενών δεν έχει πια καμία ισχύ. Αυτό το
σημείο είναι σημαντικό, διότι λειτουργεί πλέον ως εκκαθάριση του
πλαισίου. Άλλο σημαντικό στοιχείο είναι ότι αυτή η Σύμβαση έγινε μεταξύ
των επόμενων κρατών: Βουλγαρία, Γαλλία, Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα, Ηνωμένο
Βασίλειο, Ιαπωνία, Ρουμανία, Σοβιετική Ένωση και Τουρκία. Με άλλα
λόγια, δεν είναι μια απλή διμερής σχέση αλλά μια πραγματική διεθνής
Σύμβαση. Το ενδιαφέρον αυτής της Σύβασης είναι ο ολικός της χαρακτήρας
που στην ουσία επιτρέπει την ακύρωση της αποστρατικοποίησης της
Σύμβασης των Στενών. Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι η Σύμβαση Montreux
έχει ημερομηνία λήξης μία εικοσαετία. Με αυτόν τον τρόπο μόνο το πρώτο
άρθρο της Σύμβασης παραμένει διαχρονικό.
«Les Hautes Parties contractantes reconnaissent et affirment le
principe de la liberté de passage et de navigation par mer dans les
Détroits.»
Διότι η πρώτη παράγραφος δεν
συμπληρώνεται πια με τη δεύτερη παράγραφο:
«L`usage de la dite liberté est
dorénavant réglé par les dispositions de la présente Convention.»
Στην ουσία, αυτή η τροποποίηση
απελευθερώνει όλο το πλαίσιο των Στενών. Βέβαια, η Τουρκία, η οποία
χρησιμοποιεί αυτή την αλλαγή δίχως όμως να θέλει να κάνει το ίδιο η
Ελλάδα. Αντιλαμβανόμαστε ότι πλέον είναι μόνο θέμα βούλησης από τα δύο
κράτη. Η Σύμβαση είναι ξεκάθαρη, το πρόβλημα της ερμηνείας δεν είναι
νομικό, αλλά πολιτικό. Η πραγματικότητα της Σύμβασης Montreux και της
τροποποίησης που αποτέλεσε, έχει ως επίπτωση την απελευθέρωση των
προηγούμενων περιορισμών. Κατά συνέπεια, τα νησιά της Ελλάδας, τα οποία
αναφέρονταν στη Σύμβαση των Στενών, δεν έχουν πια κανένα περιορισμό.
Είναι, λοιπόν, μόνο ελληνικό το πλαίσιο της απόφασης για την διαχώριση
αυτών των νησιών στο Αιγαίο. Όλες οι άλλες αναφορές είναι απλώς
πολιτικά προσχήματα.
http://www.lygeros.org/5703-gr.html
Ένα νατοϊκό δομικό στοιχείο : η αρχή της
ουδετερότητας
Ν. Λυγερός
|
http://www.lygeros.org/5704-gr.html
Η Λήμνος ως θύμα τουρκικού τεχνάσματος. http://www.lygeros.org/5705.pdf
.
1 comment
Η Τουρκία,με την ενθάρρυνση των παγκόσμιων εξουσιαστών,έχει κάθε λόγο να κάνει διπλωματικές ενέργειες στα διεθνή φόρα και δικαστήρια για να καταργήσει τη συνθήκη του
Μοντρέ καθώς μ’αυτό τον τρόπο ανοίγει ο δρόμος για την αποστρατικοποίηση και ουδετεροποίηση των νησιών του Αιγαίου.Είναι ο προπομπός για την έναρξη της φάσης της
συνδιαχείρισης των νησιών.
Επομένως,τώρα που η Τουρκία δείχνει τις ιμπεριαλιστικές της πρόθεσεις,η ελληνική ηγεσία
οφείλει να ενωθεί και μέσα από μιά κυβέρνηση συνεργασίας να βάλει σε μιά τάξη τα οικονομικά
και δημοσιονομικά της προβλήματα ώστε να αντιμετωπίσει δυναμικά τον εξ Ανατολών κίνδυνο.
Νεκτάριος Κατσιλιώτης
Ιστορικός-Εκδότης