Για
την εκ μέρους των Ιεραρχών της Κρήτης αποδοχή της τουρκικής πρότασης
για λήψη τουρκικής υπηκοότητας
“Σεβασμιότατοι,
Με έντονη
ανησυχία αντιμετωπίζουμε το ενδεχόμενο να λάβουν τουρκική υπηκοότητα οι
Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης, αποδεχόμενοι τη σχετική «προσφορά»
της Τουρκίας. Η ανησυχία αυτή οφείλεται στην επίγνωση της Ιστορίας, η
οποία μας διδάσκει ότι:
α) η Τουρκία δεν προσφέρει…
ποτέ τίποτα χωρίς σκοπιμότητα – δεν πρέπει λοιπόν να
μας προβληματίσει το ότι φαίνεται τόσο «γενναιόδωρη» στην προκείμενη
περίπτωση;
β) η Τουρκία επίσης δεν έπαψε ΠΟΤΕ να διεκδικεί την
Κρήτη, και μάλιστα έντονα. Μέχρι τώρα διέθετε ως γέφυρα για τη
Μεγαλόνησο τους ελληνόφωνους Τουρκοκρητικούς (στην πραγματικότητα
απογόνους εξισλαμισμένων Ελλήνων, αλλά στην πράξη εκτουρκισμένων, ίσως
και λόγω της δικής μας ολιγωρίας – όπως αφήνουμε ως χώρα να
εκτουρκίζονται οι αδελφοί μας Έλληνες Πομάκοι της Θράκης), τώρα όμως
επιχειρεί να αποχτήσει και δεύτερη γέφυρα, το να διοικείται η εν Κρήτη
Ορθόδοξη Εκκλησία από Ιεράρχες που θα έχουν διπλή υπηκοότητα, ελληνική
και τουρκική!…
Η εκτίμηση των συνεπειών από την αποδοχή της
πρότασης αυτής, κατά την άποψή μας, είναι κάτι που υπερβαίνει τη
σημερινή πραγματικότητα. Οι συνέπειες αυτές μπορεί να εκδηλωθούν στα
προσεχή δέκα χρόνια, αλλά και στα προσεχή πενήντα ή εκατό χρόνια, όταν
θα έχει ξεχαστεί ο τρόπος που ελήφθη η τουρκική υπηκοότητα και θα είναι
ευκολότερο για τη γείτονα χώρα να διοχετεύσει στην ευρωπαϊκή και την
παγκόσμια κοινότητα μύθους για δήθεν συνεχή τουρκική παρουσία στο νησί.
Εύκολα λοιπόν μπορεί κάποιος να υποψιαστεί ότι μεθοδεύεται η μετατροπή
της Κρήτης σε Κύπρο. Οι παλιοί Κρητικοί γνώριζαν (και το είχαν
αποτυπώσει σε τραγούδια και λαϊκές ρήσης, που δε θέλουμε να αναφέρουμε)
ότι δεν πρέπει να πέφτουν σε παγίδες ανθρώπων που έχουν αποδειχτεί
αφερέγγυοι, πολύ περισσότερο όταν είναι πλημμελώς καλυμμένες και συνεπώς
ορατές.
Μην πέσετε λοιπόν, άγιοι Ιεράρχες, σε αυτή την παγίδα,
γιατί είναι άγνωστο τι περιέχει – και μην ενεργήσετε, σας παρακαλούμε,
ενάντια στη βούληση του ορθόδοξου κρητικού λαού, που (αν και επί του
προκειμένου δεν ερωτήθηκε) είναι πάντα καχύποπτος με τις «γενναιοδωρίες»
της γειτονικής μας χώρας.
Τα ανωτέρω τα γράφουμε με μεγάλη αγάπη
και απεριόριστο σεβασμό, ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΡΙΤΙΚΗΣ Ή ΔΙΔΑΚΤΙΣΜΟΥ
(πολλώ δε μάλιστα κακοπροαίρετου) προς την Ιεραρχία της Κρήτης, αλλά και
πλήρη επίγνωση ότι στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπάρχουν εξουσιαστικοί
θεσμοί και ένας λαϊκός κατοχυρώνεται θεσμικά να εκφράσει την άποψή του
έναντι των αποφάσεων όχι μόνο ενός πατριάρχη (από την εκκλησιαστική
ιστορία έχουμε αρκετά παραδείγματα απλών μοναχών, ακόμη και λαϊκών, που
άσκησαν – καλοπροαίρετη και επιβεβλημένη – κριτική σε επισκόπους και
πατριάρχες), αλλά ακόμη και μιας συνόδου.
Η υποστήριξη του αγίου
Οικουμενικού μας Πατριαρχείου πρέπει αδιαμφισβήτητα να είναι ενεργός,
αλλά να κινηθεί προς άλλες κατευθύνσεις. H αναγνώριση από πλευράς μας
της οικουμενικότητας του Πατριαρχείου (σε αντίθεση με τις επιδιώξεις της
Τουρκίας, που το θεωρεί αποκλειστικά τουρκικό ίδρυμα) επιβάλλει το
λιγότερο την καταβολή κάθε δυνατής προσπάθειας, ώστε οι υπαγόμενοι στη
δικαιοδοσία του Ιεράρχες να μπορούν να εκλεγούν στη θέση του
Οικουμενικού Πατριάρχη χωρίς προϋποθέσεις.
Επ’ αυτού,
επαναλαμβάνουμε τις ορθές επισημάνσεις του Ρεθεμνιώτη νομικού και
ευσεβούς χριστιανού κ. Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη στο άρθρο του
«Τούρκοι υπήκοοι οι Κρητικοί Ιεράρχες: Νίκη ή ήττα;», που δημοσιεύτηκε
στο διαδίκτυο (http://www.antibaro.gr/node/1647 κ.α.). Γράφει:
«Το
πρόβλημα που αντιμετωπίζει το Πατριαρχείο στην Πόλη είναι γνωστό: Δεν
αναγνωρίζεται από το Τουρκικό κράτος η οικουμενικότητά του, θεωρείται
ένα ίδρυμα που απευθύνεται σε ορθόδοξους Τούρκους, και ως εκ τούτου οι
ιεράρχες του πρέπει να είναι Τούρκοι υπήκοοι. Η θέση αυτή της Τουρκίας
παραβιάζει τη συνθήκη της Λωζάννης και στερεί από την οικουμενική
ορθοδοξία τη δυνατότητα να διαχειριστεί τα του οίκου της όπως θα έπρεπε.
Γιατί, σε συνδυασμό με την εξάλειψη της Πολίτικης Ρωμιοσύνης, που
συστηματικά επεδίωξε η Τουρκία, δεν υπάρχει παραγωγή νέων ντόπιων
στελεχών για το Πατριαρχείο, και είναι ορατός ο δι’ ασφυξίας θάνατός
του.
Αυτά έχουν γίνει πια τετελεσμένα, ενώ δεν έπρεπε. Η ανοχή
της Ελλαδικής πολιτείας σε κάθε Τούρκικη πρόκληση μας έχει φέρει εδώ,
και η απουσία στήριξης του χειμαζομένου Πατριαρχείου το έχει φέρει σε
δεινή θέση Ο Πατριάρχης είναι με την πλάτη στον τοίχο κυριολεκτικά.
Ακόμα χειρότερα, η Τουρκία έχει πια εντάξει το Πατριαρχείο στις
επιδιώξεις της εξωτερικής της πολιτικής, ως μέσο πίεσης προς την Ελλάδα
και τους απανταχού συναισθηματικά δεμένους μ’ αυτό ορθοδόξους.
Χρησιμοποιώντας την απόλυτη εξουσία που ασκεί απέναντι σ’ αυτό, θέλει να
το χρησιμοποιεί ως όργανο της προς επιδίωξη των γεωπολιτικών της
φιλοδοξιών.
Η είδηση ότι η Τουρκία δέχεται να πολιτογραφήσει τους
Ιεράρχες των Εκκλησιών που υπάγονται απευθείας στο Πατριαρχείο έγινε
δεκτή ποικιλοτρόπως. Το σίγουρο είναι ότι πάτησε πάνω στην αποδοχή από
όλους μας της θέσης της ότι το Πατριαρχείο είναι Τούρκικος θεσμός κι όχι
οικουμενικός, κι ότι απευθύνεται σε Τούρκους υπηκόους. Εδώ λοιπόν
μετράμε μια πρώτη ήττα. Γιατί το Πατριαρχείο είναι Οικουμενικό, και για
να ασκήσει τη δραστηριότητα του δεν πρέπει να περιορίζεται σε Τούρκους
μόνο υπηκόους, και η Τουρκία έχει την υποχρέωση να αφήσει ακώλυτη τη
δραστηριότητά του.
Αποδεχόμενοι λοιπόν την πρώτη ήττα, υπάρχουν
τα εξής δεδομένα: Αφήνουμε το Πατριαρχείο να σβήσει ή το στηρίζουμε;
Βέβαια, το δίλημμα δεν περιορίζεται εκεί. Έχει προταθεί να
μετεγκατασταθεί στο Άγιον Όρος κηρυσσόμενο σε διωγμό, να ασκηθούν
πιέσεις για την αποκατάσταση της Οικουμενικότητάς του κ.λ.π. Επιπλέον, η
φυσική απάντηση ΄΄Το στηρίζουμε΄΄, πρέπει να εξελιχθεί παραπέρα και να
δούμε τις προοπτικές της. Κι αυτές είναι ανάλογες με το συσχετισμό
δυνάμεων και τη βούληση για αντίσταση στις Τουρκικές ορέξεις.
Έτσι,
αν η πολιτική μας είναι πολιτική υποταγής και αποδοχής των τετελεσμένων
της Τουρκίας, η στήριξη στο Πατριαρχείο θα είναι στήριξη σε ένα θεσμό
που η Τουρκία θέλει να χρησιμοποιήσει για την εμπέδωση της κυριαρχίας
της επί της Ελλάδας, την είσοδο της στην Ευρώπη κ.λ.π. […]
Σήμερα,
στα δεδομένα που ήδη παρουσιάσαμε, προστίθεται και η δημιουργία από
τους Τούρκους […] ενός κλίματος κοινού ελληνοτουρκικού παρελθόντος της
Κρήτης. Η απόπειρα δημιουργίας μιας κοινής ΄΄Κρητικής΄΄ ταυτότητας
κοινής για Έλληνες και Τουρκοκρητικούς, που στοχεύει ευθέως στην
απόσπαση της Κρήτης από τον εθνικό κορμό. Αυτό γίνεται από πλευράς
Τουρκίας μέσα σε ένα κλίμα νοσταλγικό και συναισθηματικό, με βιντεάκια
στο διαδίκτυο, ενώ οι ντόπιοι συνοδοιπόροι τους ψελλίζουν το σύνθημα της
αυτονομίας, μιλούν για δημοψηφίσματα το 2012 και καλλιεργούν το σχετικό
κλίμα.
Σ΄ αυτό το πλαίσιο, οι Κρητικοί ιεράρχες πολιτογραφούνται
Τούρκοι πολίτες και έπονται και οι Δωδεκανήσιοι. Είναι πέρα από κάθε
αμφιβολία ότι η ενέργεια αυτή γίνεται από τους Ιεράρχες με καλές
προθέσεις και με συγκεκριμένο στόχο, αυτόν της διάσωσης και της
διαιώνισης του Πατριαρχείου. Είναι το ίδιο πέρα από κάθε αμφιβολία ότι
τους Τούρκους δεν τους έπιασε ξαφνικά άγχος για το ίδιο θέμα.
Είναι
χρέος λοιπόν των Ιεραρχών να μην επιτρέψουν να τους εντάξουν οι Τούρκοι
στις ευρύτερες επιδιώξεις τους στην περιοχή.
Αλλά αυτό δε
μπορούμε να το απαιτούμε από αυτούς μόνο. Πρέπει να έχουν όλους μας από
πίσω, τόσο το λαό μας όσο και την επίσημη πολιτεία. Αλλιώς, οι καλές
προθέσεις θα αποδειχθούν κερκόπορτα δίχως καλά καλά να το καταλάβουμε.»
Με
ειλικρινή σεβασμό, αλλά και έντονη ανησυχία
Βραχνάκη Ειρήνη
Γιάνναρης
Στράτος
Δασκαλάκης Μάρκος
Κανιολάκης Ιωάννης
Κοπανάκη
Αναστασία
Κουκουράβα Ευαγγελή
Μαυρουδή Μαρία
Μιχελουδάκης
Αντώνιος
Ρηγινιώτης Θεόδωρος
Κρήτες θεολόγοι
Η επιστολή
απευθύνεται προς:
Ιερά Επαρχιακή Σύνοδο της Εκκλησίας της
Κρήτης, Ηράκλειο.
Αρχιεπίσκοπο Κρήτης, Ηράκλειο.
Μητροπολίτες
της Εκκλησίας της Κρήτης, έδρες τους.
Κοινοποίηση:
Α.Θ.Π.
Οικουμενικό Πατριάρχη, ΚΠολη.
Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας,
Αθήνα.
Περιφερειάρχη Κρήτης, Ηράκλειο.
Έντυπα και
ηλεκτρονικά ΜΜΕ.
20 comments
Έχουν απόλυτο δίκιο και απορώ γιατί άργησαν τόσο να γράψουν, ή γιατί τα γράφουν αυτά κατόπιν εορτής. Οι ιεράρχες έχουν πάρει πια την τουρκική υπηκοότητα και, αν προσβλέπουν στον οικουμενικό Θρόνο, πρέπει να τα έχουν καλά με την Άγκυρα. Έχω σχολιάσει ξανά το θέμα εδώ στις 11/06/2010 – 16:39.
Δεν έχω τίποτε να προσθέσω, παρά μόνο να σχολιάσω αυτό που γράφουν οι Κρήτες θεολόγοι για τους Τουρκοκρήτες. Όντως η Τουρκία, η οποία ακόμη το φυσά και δεν κρυώνει ότι έχασε την Κρήτη (πολλάκις έχουν πει ότι “δεν θα χάσουμε την Κύπρο, όπως χάσαμε την Κρήτη”), χρησιμοποιεί “ως γέφυρα για τη Μεγαλόνησο τους ελληνόφωνους Τουρκοκρητικούς”. Οι τελευταίοι ποτέ δεν έπαψαν να επισκέπτονται την Μεγαλόνησο, αλλά ουδείς είχε υποψιασθεί ότι θα δημιουργούσαν ποτέ θέμα περιουσιών (!!). Ακούγεται αστείο, διότι θα μπορούσαμε κάλλιστα κι εμείς να εγείρουμε ανάλογο θέμα όχι μόνο με τι περιουσίες των Μικρασιaτών, αλλά και με εκείνες των εκδιωχθέντων από την Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο (1955-64).
Εν ολίγοις, οι “άγιοι πατέρες” κινήθηκαν με άκρα μυστικότητα, διότι προφανώς ήξεραν ότι το ποίμνιό τους δεν θα ενέκρινε κάτι τέτοιο. Αν τους καλέσουν τώρα μιλήσουν για Σφαγή των Ελλήνων στον πόντο και την Μ. Ασία, για γενοκτονία των Αρμενίων, για κατοχή της Κύπρου, τι θα πουν; θα κάνουν τουμπεκί, όπως αναγκαστικά κάνει ο πατριάρχης, διότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά, ή θα μιλήσουν, οπότε είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να τους επιτραπεί η πρόσβαση στο πατριαρχικό θρόνο, οπότε και η τουρκική υπηκοότητα είναι δώρον άδωρον γι αυτούς;
Διχάζει η τουρκική υπηκοότητα
Τα αυτονόητα, που κατάλαβαν και εκθέτουν στην επιστολή τους οι Κρήτες Θεολόγοι (τόσοι λίγοι είναι οι Θεολόγοι στην Μεγαλόνησο; Οι υπόλοιποι γιατί δεν υπογράφουν;) οι Κρήτες Ιεράρχες δεν τα αντιλήφθηκαν; Ακούς εκεί “τουρκική υπηκοότητα” οι Ιεράρχες μας!.. Για το καλό, τάχα, του Πατριαρχικού θεσμού…! Μα αφού το Πατριαρχείο είναι γνωστό ότι τελεί υπό καθεστώς αιχμαλωσίας, και ο Πατριάρχης, πράγματι, είναι με την πλάτη στον τοίχο. (Για να μην πω με … το κεφάλι στη θηλιά. Έχουμε δει στην τηλεόραση τους πολιτισμένους γείτονές μας να κρεμούν, ως λέοντες ωρυόμενοι, ομοίωμα του Πατριάρχη!… ).
Επειδή λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, η λύση είναι ΝΑ ΦΥΓΕΙ το Πατριαρχείο από την Κωνσταντινούπολη. Δεν είναι δυνατόν να είναι όμηρος των Τούρκων ο Πατριάρχης! Και να φοβάται να μιλήσει, για να μην έχει την τύχη του …ομοιώματός του!
Να έρθει επιτέλους σε ελληνικό έδαφος το Πατριαρχείο. Η ιδέα του Αγίου Όρους είναι καλή.
Αλήθεια, πώς και δεν το σκεφθήκαμε νωρίτερα ;
θά ‘χει και καλύτερη θέα προς την θάλασσα.
ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗ !!!
Αν υπάρχει ή έννοια της προδοσίας, αυτό είναι Η ΑΙΣΧΙΣΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.
Οποιαδήποτε απομάκρυνση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από την ιστορική του γεωγραφική θέση, θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσει και οριστικά τον τίτλο του. Ήδη η σταδιακή απώλεια του ποιμνίου έχει οδηγήσει στην εξασθένηση της απήχησης. Μια εγκατάσταση στην Ελλάδα θα επιβεβαίωνε απλά όσους μή Έλληνες, Ορθόδοξους, ότι δεν εκπροσωπεί άλλον παρά τους Έλληνες.
Πρέπει να αποσαφηνιστεί, ότι η Ορθόδοξη Ανατολική Εκκλησία δεν είναι ένας διοικητικός οργανισμός, με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Ο τίτλος του Πατριαρχείου είναι στενά συνδεδεμένος με την γεωγραφική τοποθεσία.
Βέβαια στον Εθνοφυλετισμό συνέτεινε και η παράδοση η οποία θέλει, όλους τους Οικουμενικούς Πατριάρχες, από την Άλωση και μετά, να είναι Έλληνες στην καταγωγή.
Από ελληνικής πλευράς, το ζητούμενο είναι, να αποτραπεί οποιαδήποτε προσπάθεια, έστω και παθητικής, επιρροής της Άγκυρας στα ελληνικά πράγματα.
Αυτή η εξέλιξη πάντως θα έχει ως συνέπεια, να ερεθίζονται τα αντανακλαστικά πολλών, κάθε φορά που θα συμβαίνουνε περίεργα τόσο στην Κρήτη, όσο και στις υπόλοιπες νέες χώρες.
@ Ελισάβετ Μ. (06/07/2010 – 21:24).
1) Σαφώς υπάρχουν θεολόγοι στην Μεγαλόνησο, αλλά δεν μπήκατε μάλλον στον κόπο να διαβάσετε.
2) Η ιδέα του Αγίου Όρους είναι δεν καλή, διότι το Πατριαρχείο δεν είναι μονή, αλλά ΝΠΔΔ, το οποίο έχει υπηρεσίες. Από πού κι ως πού θα απομονωθεί στο Α.Ο.;
3) Στα υπόλοιπα συμφωνώ.
@ Π.Τσίρος (06/07/2010 – 22:01).
Απλώς κραυγές, χωρίς λογική. Επιχειρήματα χρειάζονται.
@ imago (06/07/2010 – 23:32).
“θα έχει ως αποτέλεσμα να χάσει και οριστικά τον τίτλο του”
“Ο τίτλος του Πατριαρχείου είναι στενά συνδεδεμένος με την γεωγραφική τοποθεσία.”
Γιατί είναι συνδεδεμένος με την τοποθεσία και γιατί αθ τον χάσει αν μετακινηθεί; Ή μήπως εκεί που είναι του τον αναγνωρίζουν;
“Βέβαια στον Εθνοφυλετισμό συνέτεινε και η παράδοση η οποία θέλει, όλους τους Οικουμενικούς Πατριάρχες, από την Άλωση και μετά, να είναι Έλληνες στην καταγωγή.”
Κι αυτό λάθος είναι. Υπήρξαν Πατριάρχες (π.χ. Αγαθάγγελος), οι οποίοι δεν ήσαν Έλληνες.
_________________________________________
Φοβάμαι ότι κανείς δεν βλέπει την ουσία του πράγματος. Ο θρόνος είναι το τυρί, στο οποίο όρμισαν οι Ιεράρχες κι έπεσαν στην φάκα, που είναι η φίμωσή τους. Αν θέλουν θρόνο, δεν θα πρέπει να δυσαρεστούν την Άγκυρα με ενέργειες και δηλώσεις. Αυτή είναι η ουσία τους πράγματος.
“Απλώς κραυγές, χωρίς λογική. Επιχειρήματα χρειάζονται.”
και εν συνεχεία βαθύς προβληματισμός
“Γιατί είναι συνδεδεμένος με την τοποθεσία και γιατί αθ τον χάσει αν μετακινηθεί; Ή μήπως εκεί που είναι του τον αναγνωρίζουν;”
Ένα Πατριαρχείο δεν είναι τίποτε άλλο, από μια ενορία, για την οποία τεκμηριώνεται ιστορικά, ότι γέννησε άλλες ενορίες στην εγγύτερη περιοχή.
Γίνεται σαφές, ότι χωρίς γεωγραφική τοποθεσία και ποίμνιο, δεν υπάρχει Πατριαρχείο, και ακόμη λιγότερο Οικουμενικό!
Αλήθεια !!
Μερικοί χρειάζονται επιχειρήματα για να υπερασπιστούν πάνω από χίλια πεντακόσια χρόνια ιστορίας.
θέλει σκέψη και ψάξιμο το πράμα.
“ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΎΠΟΛΗ !!!
Αν υπάρχει ή έννοια της προδοσίας, αυτό είναι Η ΑΙΣΧΙΣΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ.”
Αν εσύ νομίζεις ότι αυτά είναι επιχειρήματα, προτάσεις, λύσεις ή ό,τιδήποτε άλλο, εκτός από άναρθρες κραυγές, εγώ έχω άλλη άποψη. τελεία και παύλα.
ας αρχίσουμε από τα εύκολα ανώνυμε.
πές το όνομά σου. Μην ντρέπεσαι.
το θάρρος της γνώμης πάει μαζί με το όνομα
ή χρειάζεσαι επιχειρήματα και γι αυτό;
Οταν το αντιληφθείς αυτό και πάψεις να συμπεριφέρεσαι ως σουπιά, δεν θα χρειαστείς περισσότερες εξηγήσεις.
1) Ευχαριστώ τον Ανώνυμο που με παρέπεμψε στην άποψη των υπόλοιπων θεολόγων της Κρήτης. Πράγματι, δεν είχα ενημερωθεί.
2)Κατανοώ, ως έναν βαθμό, το σκεπτικό του κ. Τσίρου, ότι αποτελεί προδοσία η εθελούσια έξοδος του Ο.Π. από την ιστορική έδρα του. Όμως η πραγματικότητα είναι ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο σήμερα εδράζεται σε μουσουλμανική χώρα, εχθρική προς αυτό, η οποία, με τρόπο ληστρικό, το έχει απογυμνώσει από τα περιουσιακά του στοιχεία, του στερεί την ελευθερία να ασκεί τον “οικουμενικό” του ρόλο και του δείχνει τα δόντια της σε κάθε ευκαιρία.
Η άποψη λοιπόν ότι το Πατριαρχείο πρέπει να δέχεται τίς τουρκικές παρεμβάσεις, αυθαιρεσίες και απειλές μόνο και μόνο για να μη φύγει από εκεί, αν μη τι άλλο επιδέχεται συζήτηση…
3)Για καλύτερη συνεννόηση μεταξύ μας, θα πρότεινα στους “Ανώνυμους” να χρησιμοποιούν κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο ώστε να διευκολύνεται η συζήτηση.
Κανένας ελληνορθόδοξος ιερέας δεν πρέπει να αποδεχτεί την ύπουλη πρόταση των πασάδων του Νταβούτογλου. Εαν αδυνατεί το Πατριαρχείο να εκπληρώσει το έργο του στην Πόλη, η λύση του Αγίου ¨Ορους είναι συζητήσιμη, με ανάλογα φυσικά “αντίποινα” έναντι της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης.
Η μετακίνηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου στον ελλαδικό χώρο, θα έχει αρνητικές επιπτώσεις καί για το ίδιο καί για την ελλαδική κοινωνία.
Αγαπητέ Nik, τι “αντίποινα” να επιβάλει η Ελλάδα στη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης; Θα αστειεύεστε μάλλον. Εκεί, το Τουρκικό Προξενείο αλωνίζει. Επιβάλλεται. Αποτελεί κράτος εν κράτει. Εξάλλου, γνωρίζετε να έχει επιβάλει η Ελλάδα ποτέ, σε κανέναν, “αντίποινα”;
Το αντίποινο, στην περίπτωση που το Ο.Π. εξαναγκαστεί σε φυγή από την Πόλη, πιθανόν να είναι καμιά καινούργια…κουμπαριά. Έτσι απαντά η Ελλάδα στις προκλήσεις της γείτονος. Με κουμπαριές. Και χορευτικές επιδείξεις. Όποιος χορεύει καλύτερα, εκείνου το δίκαιο επικρατεί.
Το αντίποινο λοιπόν που πιθανόν να σκεφτεί η “ελληνική” κυβέρνηση είναι να προκαλέσει σε διαγωνισμό χορού τον κ. Νταβούτογλου. Με τον Πρωθυπουργό μας. Κριτές θα είναι αμερόληπτα μέλη του ελληνικού και του τουρκικού κοινοβουλίου. Και η ψηφοφορία μυστική. Αν η νίκη είναι δική μας, που το πιστεύω, θα έχουμε δώσει ένα καλό μάθημα στην Τουρκία, και ένα ισχυρό μήνυμα προς κάθε κατεύθυνση, και ιδιαίτερα προς τους Ευρωπαίους εταίρους μας που διασύρουν το όνομά μας καθημερινά.
Είμαι δε σίγουρη ότι ύστερα από αυτή την ήττα θα επαναφέρουν το Ο.Π. στη θέση του, επιστρέφοντας και την κλεμμένη περιουσία του. Επίσης, δεν θα έχουν μούτρα να πετάνε με τα μαχητικά τους πάνω από τα νησιά μας. Άσε που μπορεί και το Προξενείο τους στη Θράκη να βάλει λουκέτο! Και να φύγει και ο κατοχικός στρατός από την Κύπρο…
Τελικά βρίσκω εξαιρετική την ιδέα σας για αντίποινα. Ελπίζω να διαβάσει το σχόλιό μου ο Πρωθυπουργός και να προσκαλέσει σε δείπνο και μετά σε διαγωνισμό χορού τον κ. Νταβούτογλου!
Έχει μεγάλη σημασία ποια η γενικότερη στάση του καθενός σε σχέση με την έδρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Παράδειγμα. Ενδιαφέρεται κανείς πράγματι για την Οικουμενική διάσταση της Ορθοδοξίας; ενδιαφέρεται ως Χριστιανός Ορθόδοξος; ή ενδιαφέρεται για το Πατριαρχείο μόνο ως αναπόσπαστο μέρος του Ελληνισμού χωρίς κατ’ ανάγκην να είναι Χριστιανός Ορθόδοξος;
Άποψή μου είναι ότι και για τις δύο σχολές σκέψης το Πατριαρχείο θα πρέπει να παραμείνει στην Κωνσταντινούπολη. Για διαφορετικούς όμως λόγους.
Η πρώτη σχολή βλέπει τα πράγματα περισσότερο διαχρονικά. Το Πατριαρχείο Κων/πολης έχει τα πρωτεία των Πατριαρχείων. Η Κωνσταντινούπολη ήταν και παραμένει η ψυχή του Γένους, δεμένη με θρύλους με τη λαϊκή παράδοση. Πέρασε δε από πολύ χειρότερες εποχές από τη σημερινή. Πέρασε πραγματικά πέτρινα χρόνια. Το μήνυμα που θα εκπέμπψει μία τυχόν μετακίνησή του θα είναι καταστροφικό, θα είναι αυτοκτονικό για την Οικουμενικότητά του. Θα είναι μήνυμα ήττας και αυτουπονόμευσης. Μόνο να υποβαθμιστεί μπορεί από κάτι τέτοιο. Θα προκαλέσει δε και τριβές, αναστατώσεις, ίντριγκες. Θα ταράξει τα ευαίσθητης ισορροπίας νερά της Ορθοδοξίας. Ενώ ενδεχομένως θα παραχωρήσει και έδαφος στις Δυτικές Εκκλησίες να πανηγυρίσουν την μοιραία επερχόμενη διάλυση της Ανατολικής Εκκλησίας.
Η δεύτερη σχολεί βλέπει τα πράγματα περισσότερο πολιτικά. Καλώς ή κακώς αυτό μας έμεινε στην «απέναντι όχθη». Η ήττα στην προκειμένη περίπτωση θα είναι και πολιτική. Θα συνιστά μονομερή άτακτη υποχώρηση από την πλευρά μας χωρίς λόγο. Θα συνιστά επίσης απαράδεκτη εγκατάλειψη βωμών και εστιών του ελληνισμού. Δεν μπορείς να δίνεις τόση βαρύτητα στην Ιστορία σου, όπως πχ με το όνομα των Σκοπίων, και από την άλλη να εγκαταλείπεις και ιστορία και ελληνικό πληθυσμό σε «εχθρικό έδαφος». Διότι αν δεν το θεωρείς «εχθρικό», τότε γιατί μετακινείς το Πατριαρχείο;
@Ελισαβετ Μ.
Η χώρα μας στην παρούσα κατάσταση είναι πράγματι καταγέλαστη και ανήμπορη να επιβάλει το οτιδήποτε.
Ελπίζω όμως πως κάποια στιγμή οι περιστάσεις θα κινητοποιησουν την ικανη και αναγκαία εκείνη πλειοψηφεία που θα αλλάξει τα πράγματα έστω και με σημαντικό βραχυπρόθεσμο κοστος. Αυτό όμως είναι κουβέντα για μια άλλη ενότητα.
Ίσως η μη αποδοχή από την Τουρκια ενός εκλεγμένου μη Τούρκου υπηκοου ώς Πατριάρχη να ξυπνήσει κάποιους.
Πέρα από τα ειρωνικά σχόλια περί χορών κτλ, αν πάψει να υπάρχει Ελληνισμός στην Πόλη τι εμποδίζει αππό κει και έπειτα τον περιορισμό των δικαιωμάτων των Μουσουλμάνων? μια καλή αρχή θα ήταν η διακοπή εκμάθησης της γλώσσας του Κεμάλ, που δεν είναι καν επισημη γλώσσα της ΕΕ (όχι πως έχω σε εκτίμηση την ΕΕ, λέμε τωρα…).
Αν πάλι το επίσημο κράτος δεν έχει τη θέληση και τα μέσα , σίγουρα υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι να κάνουν πράξη τη σκέψη μου. Νομίζω πως έχουμε ικανά στελέχη να οργανώσουν κάτι αντίστοιχο των Γκρίζων Λύκων. Ακόμα και αυτό πάλι μπορεί να μην είναι καν αναγκαίο, ίσως μερικά μόνο ατυχήματα ξεκαθαρίσουν λίγο τα πράγματα υπέρ μας εκεί…ο τρόπος -ξέρετε- βρίσκεται…
Στις φωνές των προσκυνημένων πολιτικών και των παραιτημένων πολιτών για τις αναποφευκτες αντιδράσεις Τουρκίας και λοιπών “συμμάχων” αντιπροτείνω την απάντηση του Καραισκάκη όταν τον καλούσαν να κατεβάσει τα όπλα και ο νοών νοείτω…
Ας μην ξεχνάμε πως σκοτώθηκε πολύς κόσμος για να έχουμε τη Θράκη και τη ΜΑκεδονία και ίσως θα πρέπει να αρχίσουμε να συνειδοτοποιούμε πως κάτι παρόμοιο μπορεί να απαιτηθεί ξανά. Δυσάρεστο σίγουρα, αλλά πολύ πιθανό.
Σε ότι αφορά την εννοια “αδυναμία εκπλήρωσης του έργου” του Πατρτιαρχείου, πιστεύω πως ορίζεται μετά το σημείο εκείνο που θα φτάσει η έλλειψη στελεχών να γίνει τέτοια ωστε δεν θα δυναται η αναπλήρωση κενής έδρας. Οιαδήποτε σκέψη εγκατάλειψης πριν από αυτό αποτελεί πράγματι προδοσία στην ιστορία του.
Σε καμμία περίπτωση δεν θα πρέπει Έλληνες ιερείς να αποδεχτούν Τουρκική υπηκοότητα, αυτό θα αποτελούσε τη μέγιστη απόδειξη υποταγής στις ήδη εκδηλούμενες διαθέσεις κηδεμονίας της γείτονος επί της χώρας μας.
Είμαστε ήδη εδώ και 15 χρόνια σε πόλεμο με το Ισλάμ (ως Βαλκάνια γενικότερα), καλό θα ήταν να πάψουμε κινήσεις που προσφέρουν το έθνος μας ως εκούσιο θύμα στην θρησκεία του μίσους.
Νομίζετε, αγαπητέ, Nik, πως το ελληνικό κράτος λαμβάνει καμία μέριμνα για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων του (αποδεκατισμένου) Ελληνισμού της Πόλης, καθώς επίσης της Ίμβρου και της Τενέδου; Σε ποια αντίποινα προέβη ύστερα από τα εγκληματικά γεγονότα του 1955 εις βάρος των Ελλήνων της Πόλης; Με ποια μέτρα εμπόδισε τη μαζική έξοδο των Ελλήνων από την Πόλη ύστερα από αυτά;
Την απάντηση την ξέρετε. Ο εναπομείνας Ελληνισμός της Τουρκίας (είναι πάνω από 2.500 ψυχές;) ήταν και είναι εγκαταλειμμένος από τις ελληνικές κυβερνήσεις. (Τώρα, μάλιστα, κοντεύει να εγκαταλειφθεί και ο εντός συνόρων Ελληνισμός. Σε λίγο, θα υποδυόμαστε τους αλλοδαπούς για να τυγχάνουμε ευνοϊκής μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος).
Πιστεύετε, δηλαδή, ότι το Πατριαρχείο προστατεύει, τρόπον τινά, τον ελληνικό πληθυσμό της Πόλης; Ή ότι η Ελλάδα επιθυμεί την παραμονή του εκεί, για αυτόν τον σκοπό;
Εγώ νομίζω πως ούτε τον εαυτό του δεν μπορεί να προστατέψει το Πατριαρχείο, όχι τον εναπομείναντα ελληνισμό.
Και πιστεύετε πως, αν εκλείψει το ελληνικό στοιχείο από την Τουρκία, εξαναγκασμένο, τότε η Ελλάδα θα περιορίσει αντίστοιχα τα δικαιώματα των εν Ελλάδι Μουσουλμάνων της Θράκης;
Από πού αντλείτε τέτοιες αισιόδοξες σκέψεις; Ποιες ακριβώς ενέργειες ή αποφάσεις, ποιας κυβέρνησης, σας κάνουν να εικάζετε τέτοιες κινήσεις; Υπάρχει, τα τελευταία πολλά χρόνια, προηγούμενο εθνικά λογικής στάσης και όχι παράλογης εθνικά υποχωρητικότητας και δουλοπρέπειας;
Δεν ξέρω αν είμαι απαισιόδοξη. Αυτά που βλέπω, αυτά ομολογώ.
Και επειδή τυχαίνει να γνωρίζω Έλληνες προερχόμενους από την Τουρκία, σας λέω ότι καμία προστασία δεν έχουν από πουθενά. Κυρίαρχο αίσθημα των Ελλήνων της Τουρκίας είναι ο ΦΟΒΟΣ… Από τη μια στιγμή στην άλλη μπορεί να βρεθούν σε κανένα μπουντρούμι και να μην τους ξαναδεί κανείς! Ίσως κι ο ίδιος ο Πατριάρχης… Οι Τούρκοι δε χωρατεύουν, ούτε προσωποληπτούν!
Όσο για τα ειρωνικά σχόλια περί χορών, φοβάμαι μήπως δεν είναι ειρωνικά, αλλά πιο πολύ πραγματικά!
Πάρα πολύ σοβαρά θέματα και κινήσεις “κάτω απο το τραπέζι” τα οποία δυστυχώς οι μέγιστοι υπνωτιστές των ΜΜΕ δεν αναφέρουν ποτέ και πουθενά! Πιθανότατα θα ήταν χρήσιμα όλα αυτά άν η πλειοψηφία των κρητικών τα πληροφορούταν. Άλλωστε η καθόλα πολιτισμένη και προοδευτική κοινωνία μας πάσχει απο πραγματική ενημέρωση! Σημειωτέον δε πως το πανάρχαιο γνωμικό του “διαίρει και βασίλευε”, έχει κάνει απο χρόνια την ΕΔΡΑΙΩΣΗ του στη Μεγαλόνησο,δεδομένου πως πολλοί (και δυστυχώς νέοι) αγράμματοι κι αστοιχείωτοι, δηλώνουν υπέρμαχοι του ανεξάρτητου κρητικού κράτους περί το 2012, μη έχοντας τη δυνατότητα να σκεφτούν τις συνέπειες! Η απορία μου είναι λοιπόν γιατί δεν ενημέρωνονται οι πολλοί; Όχι απο τα Αθηναϊκά ΜΜΕ, αλλά τουλάχιστον απο τα τοπικά; Η Κρήτη είναι ο επίγειος παράδεισος αλλά και με ιδιάζουσα γεωγραφική θέση, όπως όλοι γνωρίζουμε, ας γνωστοποιήσουν στους πολλούς τα τεκτενώμενα, οι πραγματικοί γνώστες του αντικειμένου μην το αφήσουμε κι αυτό στην τύχη! Κι ο Θεός μαζί μας!
Μα, αγαπητή Ελισάβετ Μ,ακριβώς επειδή είμαι απολύτως βέβαιος για όσα λέτε προτάσσω την “ιδιωτική” πρωτοβουλία. Ο καθε ένας πρέπει να ετοιμάζεται για το χειρότερο και στην ανάγκη να αφήσει το ένστικτο της επιβίωσης να οδηγήσει τις πράξεις του. Σκληρό ? σίγουρα, και πάλι όμως λιγότερο σκληρό από οσα τράβηξαν και τραβουν οι χριστιανικοι πληθυσμοί της Τουρκίας. Ας μην ξεχνάμε πως σε παρόμοιες συνθήκες κρατικής διάλυσης έδρασε και ο Π Μελάς προ 105 περίπου ετών. Οι σύγχρονοι κομιτατζήδες εχουν όνοματεπώνυμο, ζουν στη Θρακη και θεωρουν τους εαυτούς τους συμπατριώτες του δολοφόνου Κεμάλ.