Το είχαμε υποψιασθεί εδώ και καιρό, αλλά τώρα επιβεβαιωνόμαστε. Ότι, δηλαδή, τα λεγόμενα Διεθνή Δικαστήρια (αλλά και τα ευρωπαϊκά) δεν κρίνουν με κύριο κριτήριο το Διεθνές Δίκαιο, αλλά πρωτίστως με πολιτικά κριτήρια. Η απόφαση του Δικαστηρίου Διεθνούς Δικαίου της Χάγης, η οποία κρίνει με ψήφους 10 έναντι 4 ότι η απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου (Κοσσόβου) από τη Σερβία είναι νόμιμη, ευθυγραμμίζεται με τα αμερικανικά συμφέροντα και με τη γραμμή των ΗΠΑ να υποστηρίζουν τους Αλβανούς εναντίον των Σέρβων. Είναι πρωτοφανές να έρχεται ένα Διεθνές Δικαστήριο και να καταπατά την αρχή της εδαφικής ακεραιότητος των κρατών-την οποία υποτίθεται ότι στηρίζει ο ΟΗΕ- και να αγνοεί το Ψήφισμα 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας (Ιούνιος 1999), με το οποίο ο ΟΗΕ δεσμευόταν να διαφυλάξει την εδαφική ακεραιότητα της τότε Νέας Γιουγκοσλαβίας, η οποία μετονομάσθηκε σε Ομοσπονδία Σερβίας-Μαυροβουνίου!
Για μία ακόμη φορά δικαιώνονται οι μελετητές του Θουκυδίδη, οι οποίοι μας θυμίζουν μία περίφημη διαπίστωση του Αλιμούσιου ιστορικού, που έγραψε ότι δεν αρκεί να έχεις δίκιο, αλλά πρέπει να έχεις και τη δύναμη να το επιβάλλεις. Συμπλήρωνε δε ότι ο ισχυρός διεκδικεί όσα του επιτρέπει η ισχύς του και ο ανίσχυρος υποχωρεί στον βαθμό που του επιβάλλει η αδυναμία του! Απλώς διερωτώμαι γιατί επιμένει η επίσημη ελληνική διπλωματία να μιλά για Δικαστήριο της Χάγης και για παραπομπή των προβλημάτων του Αιγαίου. Από ένα τέτοιο δικαστήριο ας μην περιμένουμε εφαρμογή του Δικαίου της Θαλάσσης. Το πιθανότερο είναι ότι θα εκδώσει μία μεσοβέζικη απόφαση με πολιτικά κριτήρια και δεν αποκλείεται να οδηγηθούμε σε κάποια περίεργη μοιρασιά του Αιγαίου χωρίς … να το καταλάβουμε. Αυτό που θα αναγκάσει τους Τούρκους να μαζέψουν το σκάφος Πίρι Ρέϊς δεν είναι η επίκληση του Δικαστηρίου, αλλά η ψυχική, εκπαιδευτική, αμυντική και διπλωματική θωράκιση του Ελληνισμού. Δυστυχώς στα ελληνοτουρκικά πληρώνουμε τις βαρύτατες υποχωρήσεις της οκταετίας Σημίτη (1996-2004) με αποκορύφωμα τη συμφωνία της Μαδρίτης του 1997 , όπου η Ελλάς αναγνώρισε «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η απόφαση της Χάγης και νομικά και πολιτικά δεν είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα. Βεβαίως η κυβέρνηση των ΗΠΑ έσπευσε να οργανώσει συνέντευξη τύπου με δύο νομικούς συμβούλους της για να εξηγήσουν ότι η συγκεκριμένη γνωμοδότηση αφορά μόνο στη συγκεκριμένη διαδικασία ανακηρύξεως της αναξαρτησίας του Κοσσόβου και δεν δημιουργεί προηγούμενο για άλλες μειονότητες και για άλλα αποσχιστικά κινήματα. Κανείς όμως δεν τους πίστεψε. Όλες οι μεγάλες εφημερίδες της Υφηλίου παραδέχονται ότι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου για την απόσχιση εδαφών εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας κρατών. Ο βρετανικός GUARDIAN, σε άρθρο που αναδημοσίευσε η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της 25-7-2010, στη πρώτη θέση του σχετικού καταλόγου τοποθετεί το ψευδοκράτος των Τουρκοκυπρίων. Και είναι λογικό να περιμένουμε την αποθράσυνση του Έρογλου, ο οποίος ήδη μιλά για δύο κράτη στην Κύπρο. Η απόφαση περί Κοσσόβου δίνει ηθική ώθηση στα σχέδια της Άγκυρας και του ψευδοπροέδρου Έρογλου και είμαι βέβαιος ότι θα επιδιώξουν αναγνώριση του ψευδοκράτους από αριθμό Ισλαμικών χωρών. Άλλωστε ο Νεο-Οθωμανισμός των Ερντογάν και Νταβούτογλου έχει καλλιεργήσει την βελτίωση και εμβάθυνση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Μουσουλμανικών χωρών.
Επιπλέον πρέπει να προβληματισθούμε ως Έλληνες, διότι στο γνωστό βιβλίο του «Το Στρατηγικό Βάθος» ο Τούρκος ΥΠ.ΕΞ. Αχμέτ Νταβούτογλου συσχετίζει την περίπτωση του Κοσσόβου με την περίπτωση της Μουσουλμανικής μειονότητος στη Δυτική Θράκη (βλέπε σελίδα 482 της ελληνικής εκδόσεως), Επίσης συσχετίζει την ελληνική Θράκη και με την περίπτωση της Κύπρου (σελ. 200) τονίζοντας ότι στόχος της Άγκυρας είναι η δημιουργία ενός διεθνούς νομικού πλαισίου που θα επιτρέψει στην Τουρκία να επεμβαίνει υπέρ των μουσουλμανικών μειονοτήτων της Βαλκανικής.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί σε κάθε σώφρονα άνθρωπο και η συνεχής ενδυνάμωση και ενθάρρυνση του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού. Οι ΗΠΑ στηρίζουν στα Βαλκάνια τους Αλβανούς και τους Βόσνιους που είναι μουσουλμάνοι για να εξισορροπήσουν την φιλοϊσραηλινή πολιτική τους στο Μεσανατολικό, αλλά και γενικότερα για να εδραιώσουν την επιρροή τους και τις στρατιωτικές βάσεις τους. Το Κόσσοβο ουσιαστικά έγινε κράτος όταν οι ΗΠΑ βομβάρδισαν τη Σερβία το 1999. Με ξένες πλάτες οι Αλβανοί εθνικιστές σήμερα ονειρεύονται νέα κέρδη μετά την απόσχιση του Κοσσόβου. Μαυροβούνιο, Σκόπια και πιθανότατα η χώρα μας θα βρεθούν υπό πίεση με μειονοτικά και άλλα αιτήματα. Το ζήτημα των Τσάμηδων θα αναζωπυρωθεί από την επίσημη διπλωματία των Τιράνων. Όσο για το κράτος των Σκοπίων μετά τη γνωμοδότηση της Χάγης για το Κόσσοβο θα πρέπει να προβληματισθεί σοβαρότατα. Η εδαφική ακεραιότητα και η επιβίωση του πολυεθνικού μορφώματος των ψευδομακεδόνων τίθεται εν αμφιβόλω. Οι πολυάριθμοι Αλβανοί της ΦΥΡΟΜ πολύ σύντομα θα διεκδικήσουν την απόσχισή τους από τους Σλάβους, με τους οποίους εδώ και χρόνια συγκρούονται. Θα προτιμήσουν να ζουν μαζί με τους Αλβανούς του Κοσσόβου υλοποιώντας το όραμα της «Φυσικής Αλβανίας», όπως ονομάζεται ηπιότερα το σχέδιο της «Μεγάλης Αλβανίας».
Η Ελλάς δεν πρέπει παρ’ όλες τις έξωθεν πιέσεις να αναγνωρίσει το Κόσσοβο. Ας παραμείνουμε στη μέχρι τώρα άρνησή μας όπως κάνουν η Ρωσία, η Κίνα, η Ισπανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και φυσικά η Κύπρος. Αντιθέτως καλό είναι να διδαχθούμε από την εθνική αξιοπρέπεια των Σέρβων, οι οποίοι επισήμως δηλώνουν ότι ουδέποτε θα αναγνωρίσουν την αποκοπή και παραχώρηση των ιερών προσκυνημάτων τους: Του Κοσσυφοπεδίου, όπου έπεσε μαχόμενος κατά των Οθωμανών το 1389 ο Άγιος Λάζαρος των Σέρβων, και των Μετοχίων, όπου γεννήθηκε το Σερβικό έθνος και η Ορθόδοξη παράδοσή του. Το συμφέρον της Ελλάδος για να μιλήσουμε πρακτικά, αλλά και η ηθική της υποχρέωση για να μην ξεχνούμε και την ιστορική μας κληρονομιά, μας κατατάσσει στην αντίθετη όχθη από τους 10 δικαστές που εξευτέλισαν την έννοια του Διεθνούς Δικαίου. Και αν πιεσθούμε από φίλους και συμμάχους θα απαντούμε: Γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί δεν αναγνωρίζετε και το δικαίωμα των Κούρδων να αποσχισθούν από την Τουρκίας; Προς δε τη φίλη και γείτονα Αλβανία το καλύτερο αντίβαρο στον καλπάζοντα αλυτρωτισμό της είναι η υπενθύμιση του Πρωτοκόλλου της Κερκύρας του 1914 που προβλέπει την Αυτονομία της Βορείου Ηπείρου εντός των αλβανικών συνόρων. Η Ελλάς δεν θέλει να αμφισβητήσει τα υπάρχοντα σύνορα, όμως δεν μπορεί και δεν πρέπει να κάθεται με τα χέρια σταυρωμένα έναντι των προκλήσεων οποθενδήποτε προερχομένων!
Κ.Χ. 26-7-2010
.
8 comments
Ο συγγραφέας παραπέμπει στην αρχή του άρθρου στην ρήση
“δεν αρκεί να έχεις δίκιο, αλλά πρέπει να έχεις και τη δύναμη να το επιβάλλεις”
και στο τέλος προτείνει φραστική διπλωματία του τύπου:
“Γιατί δεν αναγνωρίζετε και το δικαίωμα των Κούρδων να αποσχισθούν από την Τουρκία;”
Είναι φανερό, ότι επί του παρόντος, όχι μόνο η πολιτική, αλλά και η σύγχρονη ελληνική διανόηση δυσκολεύεται, βασιζόμενη, υποχρεωτικά, στην ελληνική πραγματικότητα, να διατυπώσει μια πειστική πρόταση άσκησης εξωτερικής πολιτικής με καταβολές στην εθνική μας ταυτότητα!
Αντ’ αυτού το εθνικό κέντρο οφείλει να εξυπηρετεί, κατά σειρά προτίμησης:
α. τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων
β. τα συμφέροντα του Οικουμενικού Πατριαρχείου
γ. τα συμφέροντα του απόδημου Ελληνισμού
δ. τα συμφέροντα των Κυπρίων
ε. τα συμφέροντα των απογόνων των προσφύγων
δηλαδή όλων όσων, στην πλειοψηφία των τουλάχιστο, έχουνε την χειρότερη άποψη για την δημιουργία του εθνικού μας κράτους αλλά και για την πορεία της εθνικής μας κοινωνίας έκτοτε!
κ. Imago , είναι φανερό ότι στο σχόλιό σας περιορίζεστε απλώς σε διαπιστώσεις οι οποίες όχι μόνον ατελέσφορες είναι , αλλά και κάποιες από αυτές προσβάλλουν και θίγουν απροκάλυπτα εκατομμύρια Ελλήνων ! Και εννοώ τους απογόνους των προσφύγων, όπως αναφέρετε , τους απόδημους αδελφούς μας , το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο της Κωνσταντινουπόλεως , και μεγάλη μερίδα του Κυπριακού λαού .
Δικαίωμά σας είναι βεβαίως να εκφράζετε την οποιαδήποτε γνώμη , αλλά δεν έχετε κανένα απολύτως δικαίωμα να υπαινίσσεστε υβριστικούς χαρακτηρισμούς για ολόκληρους ελληνικούς πληθυσμούς , ή να ποδοπατάτε μνήμες και να πληγώνετε ξεριζωμένους .
Για την απόφαση της Χάγης όσον αφορά στην απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου ο κ. Χολέβας έχει ξεκάθαρη προσωπική άποψη , με την οποία συμφωνώ απολύτως, και που συνοψίζεται στα εξής αποσπάσματα του άρθρου του : «Η απόφαση της Χάγης και νομικά και πολιτικά δεν είναι συμφέρουσα για την Ελλάδα.
Η Ελλάς δεν πρέπει παρ’ όλες τις έξωθεν πιέσεις να αναγνωρίσει το Κόσσοβο. Ας παραμείνουμε στη μέχρι τώρα άρνησή μας όπως κάνουν η Ρωσία, η Κίνα, η Ισπανία, η Ρουμανία, η Σλοβακία και φυσικά η Κύπρος».
Εσείς , εκτός από τις εύστοχες εν μέρει διαπιστώσεις σας , έχετε και κάποια θέση ; Διότι εάν δεν έχετε , τότε θα μείνουμε όλοι μονάχα με τη γεύση της χολής που σκορπίσατε !
“Εσείς , εκτός από τις εύστοχες εν μέρει διαπιστώσεις σας , έχετε και κάποια θέση ;”
Η λίστα α. μέχρι ε. πρέπει να μετατεθεί κατά μία θέση προς τα κάτω και πάνω ψηλά, οφείλουνε να βρίσκονται τα συμφέροντα του ελλαδικού Ελληνισμού!
Η πολιτική των Σέρβων στο Κόσοβο είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα προς αποφυγή. Τώρα οι φίλοι μας κόπτονται για τα ιστορικά τους δικαιώματα στο Κόσοβο, αλλά είναι πλέον αργά. Όταν το Κόσοβο αποτελούσε επαρχία της Γιουγκοσλαβίας, η ηγεσία του κράτους εκείνου σε μία απλόχερη επίδειξη “ανεκτικότητας και πολυπολιτισμικότητας” ανακήρυξε το Κόσοβο σε αυτόνομη επαρχία (1968). Το αποτέλεσμα είναι ότι μέσα σε είκοσι περίπου χρόνια οι Σέρβοι της επαρχίας αυτής από 25% περίπου μειώθηκαν σε ποσοστό κάτω από το 10%, ενώ ταυτόχρονα οι Αλβανοί όχι μόνο αυξάνονταν αριθμητικά, αλλά επιπλέον προωθούσαν απρόσκοπτα τις επιδιώξεις τους σε διοίκηση, παιδεία, φρόνημα κλπ. Πού ήταν τότε οι Σέρβοι; Είναι αυτονόητο ότι με τέτοια δημογραφική σύνθεση η περιοχή είχε ουσιαστικά χαθεί από τότε. Τα ιστορικά δικαιώματα που επικαλούνται σήμερα οι Σέρβοι, δεν απασχολούν ιδιαίτερα τις Μεγάλες Δυνάμεις ούτε τα διεθνή όργανα. Ισχύει η αρχή “μακάριοι οι κατέχοντες” και αυτοί ήταν πλέον οι Αλβανοί, με την πολυετή ανοχή των ιδίων των Σέρβων.
Σημείωση : Οποιαδήποτε σύγκριση με την Δυτική Θράκη δεν είναι διόλου συμπτωματική. Όταν και εκεί οι Μουσουλμάνοι αποκτήσουν την πλειοψηφία με την δική μας “δημοκρατική ανεκτικότητα”, τότε τα δάκρυά μας δεν θα έχουν απολύτως κανένα νόημα. Ας διδαχθούμε και κάτι επιτέλους από τα λάθη των γειτόνων μας.
Θα συμφωνήσω με τον κύριο Θεοδωρόπουλο, αναφορικά με τη Δ. Θράκη και επιπλέον επιθυμώ να προσθέσω την εξής σκέψη – πρόταση: Αναμένοντας τις όποιες αντιδράσεις, αποφάσεις, ή δηλώσεις των επισήμων του κράτους μας, εκτιμώ πως θα ήταν χρήσιμο να βρούμε έναν τρόπο να διδάξουμε τουλάχιστον τα παιδιά μας τι ακριβώς συμβαίνει στη συγκεκριμένη περιοχή. Είναι θλιβερές πράγματι οι εκφράσεις των νέων μας, που μεταξύ σοβαρού κι αστείου οριοθετούν την Ελλάδα ως τη Λάρισσα. Ενώ τα πιο πάνω μέρη τα αποκαλούν πότε “Βουλγαρία”, και πότε απλά τούρκους τους κατοίκους της Ξάνθης και της Κομοτηνής! (Αυτά τα ακούει κανείς σε κάποια γήπεδα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου σε αγώνες ομάδων που προέρχονται απο το βορρά). Είναι θεωρώ χρέος όλων όσων ασχολούνται με την εκπαίδευση κάθε βαθμίδας, να “ξεφεύγουν” λίγο απο τη διδακταία ύλη που προτείνεται ως τυφλοσούρτης και να εμβαθύνουν σε θέματα ιστορίας με ουσιαστικές συζητήσεις, θέτοντας ερωτήματα στα παιδιά, ώστε να προβληματιστούν, να αναζητήσουν εξωσχολικές ιστορικές πηγές κι έτσι να μάθουν. Θα είναι βέβαια πιστεύω κι ευχής έργο το να απασχοληθούν έστω για λίγο και οι γονείς με τέτοιες συζητήσεις κι αναζητήσεις μαζί με τα παιδιά, αφήνοντας πίσω τα φλέγοντα θέματα: “του που τελικά υπογράφει η Τατιάνα Στεφανίδου, τα χρυσά της συμβόλαια,” που υπνωτίζουν τα μυαλά μικρών και μεγάλων! Δυστυχώς ή ευτυχώς οι ίσως ξεθωριασμένοι θεσμοί της οικογένειας και της παιδείας, καλούνται να στηρίξουν ουσιαστικά το μέλλον της Ελλάδας μας ανατρέχοντας στο παρελθόν. Δεν ξέρω κατά πόσο έχουν τη δυνατότητα, τη γνώση και τη διάθεση, γονείς και δάσκαλοι, μα έτσι ίσως ρομαντικά όπως το βλέπω είναι μια ελπίδα, για να αποφύγουμε τον ολοκληρωτικό ύπνο! Την ολοκληρωτική και άνευ όρων παράδοσή μας!
Οι ομοιότητες της Θράκης με την περίπτωση του Κοσσόβου έχουν γίνει πλέον ολοφάνερες, και τούτο εξ’ αιτίας της δικής μας αβελτηρίας , υποχωρητικότητας και κακώς νοούμενης ανεκτικότητας .
Υπάρχουν σήμερα αρκετές φωνές τόσο από τη Θράκη όσο και από την υπόλοιπη Ελλάδα που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου αλλά δυστυχώς τα αφτιά των Αθηνών κωφεύουν .
Κωφεύουν όπως ακριβώς κώφευαν και στα χρόνια του Μακεδονικού Αγώνα όταν ο Παύλος Μελάς σε επιστολή του προς τον Μητροπολίτη Καστοριάς Γερμανό Καραβαγγέλη έγραφε : «Διάβασα την έκθεσή σου στο Υπουργείο . Μα εδώ κοιμούνται»
( Απομνημονεύματα Γερμανού Καραβαγγέλη. Εκδόσεις Μπαρμπουνάκη , σελ.42 ).
Επειδή όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται , και ο κίνδυνος για κοσσοβοποίηση της Θράκης είναι έντονα ορατός , οφείλουμε να δράσουμε εγκαίρως και να μη χρειαστεί να κλαίμε εκ των υστέρων όπως γίνεται επί ημερών μας με την Κύπρο και την Βόρειο Ήπειρο .
Για όσους πραγματικά ενδιαφέρονται για μια ολοκληρωμένη και υπεύθυνη ενημέρωση γύρω από τα τεκταινόμενα στη Θράκη , προτείνεται η μοναδική στο είδος της εφημερίδα «ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ» που εκδίδεται στην Κομοτηνή .
Εξαιρετική η “αφύπνιση” του κ. Χολέβα. Φυσικά και το δίκαιο είναι με τους ισχυρούς (η εθνική ισχύς απαρτίζεται από αρκετές παραμέτρους: παιδεία, οικονομία, στρατιωτική / τεχνολογική υπεροχή, θέληση για χρήση της στρατιωτικής ισχύος κλπ). Όσοι πιστεύουν και διαδίδουν το αντίθετο είναι ή αφελείς ή να μας πουν πόσα πέρνουν. Οι δε “δημοκρατικές” κυβερνήσεις αν δεν πιεστούν από τους ψηφοφόρους τους ή έτερα συμφέροντα δεν δρουν. Ούτε στο παρελθόν, ούτε στο παρόν ούτε στο μέλλον. Το έθνος απαιτείται να επιβιώσει όπου και αν βρίσκεται, από τη Β. ‘Ηπειρο μέχρι τη μεγαλόνησο Κύπρο. Από την Αμερικάνικη ήπειρο, ως την Ωκεανία. Ο χώρος επιβίωσης είναι ενιαίος. Κυρίες και κύριοι, εμπρός!
Κατ΄αρχήν θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Κ. Χολέβα που
καταπιάστηκε με το θέμα του Κοσσόβου, που είναι εξαιρετικού
ενδιαφέροντος γιά την Ελλάδα.
Επιθυμώ να επεκτείνω την σκέξη του με τις εξής παρατηρήσεις :
1. Η απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης δεν είναι
υποχρεωτικής εγαρμογής. Έχει συμβουλευτικό χαρακτήρα.
Η απόφαση λέγει ότι η απόσχιση του Κοσσόβου “δεν είναι παράνομη
σύμφωνα με τις Αρχές του Διεθνούς Δικαίου” . Δεν αναφέρεται
πουθενά ότι η απόφαση είναι “νόμιμη” !
2. Η Ελλάδα, πράγματι, δέχθηκε στην Μαδρίτη το 1997 ότι η
Τουρκία έχει “νόμιμα,ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο…” .
Δεν δέχθηκε την διατύπωση “νόμιμα και ζωτικά” όπως, προφανώς
εκ παραδρομής αναφέρει ο κ. Κ. Χολέβας . Οι δύο διατυπώσεις
διαφέρουν εννοιολογικά . Στο Αιγαίο Πέλαγος υπάρχουν και
διεθνή ύδατα , υπάρχει και τμήμα του όπου μπορεί να οριοθετηθεί
και Τουρκική υφαλοκρηπίδα. Δεν βλέπω τον λόγο που πρέπει να
στενοχωρηθούμε από την πιό πάνω διατύπωση. Δεν εκχωρήσαμε
στην Τουρκία κανένα (επί πλέον) δικαίωμα από όσα το υφιστάμενο
Δίκαιο της Θαλάσσης της αναγνωρίζει αυτοδικαίως.
3. Τον μεγάλο Έλληνα ιστορικό Θουκυδίδη, συμπλήρωσε στις ημέρες
μας ο επίσης μεγάλος επαναστάτης και πολιτικός Λένιν. Γράφει ο
Λένιν ότι “δεν έχει νόημα να επικαλούμαστε το Δίκαιο σε εποχή που η Ιστορία πάει να λύσει τα μεγάλα της προβλήματα με τον Αγώνα και τον Πόλεμο. Σε μιά τέτοια εποχή , η Βία υποκαθιστά το
Δίκαιο” (Uber Krieg) .
τον Πόλεμο.