γράφω για να σου πω ότι αν και ήσουν ο λόγος που πήγα να ψηφίσω στον α’γύρο, σήμερα με αποθάρρυνες σημαντικά από την σκέψη να το επαναλάβω σε επόμενη συγκυρία στο μέλλον. Μιλάω για την ορκωμοσία του νέου δημοτικού συμβουλίου, και την επιλογή σου να ταυτιστείς με συγκεκριμένους ιδεολογικούς χώρους που αντιτίθενται σθεναρά και πολεμούν την μέχρι πρότινος καθιερωμένη χωρίς ιδεολογική φόρτιση θρησκευτική ορκωμοσία.
Ο θρησκευτικός όρκος, φίλε Γιώργο, δεν έχει σχέση -πρώτιστα- με τα προσωπικά πιστεύω του καθενός -όπως η επίκληση των “ελέω Θεού” δικαιωμάτων των μοναρχών στο βρετανικό σύνταγμα και τις αντίστοιχες πολιτειακές τελετουργίες δε συνιστά προσήλωση στον προ-νεωτερικό αξιακό κόσμο (οι βρετανοί βουλευτές της βουλής των κοινοτήτων που αναλαμβάνουν καθήκοντα όπως οι αντίστοιχοι της εποχής των Τυδώρ, δεν πιστεύουν -ελπίζω- στο δικαίωμα του μονάρχη να αποκεφαλίζει όπως επιθυμεί, ή ότι το δικαίωμα προσωπικής περιουσίας του κάθε πολίτη τελεί υπό την αίρεση της έγκρισής του..) Ο καθιερωμένος στην Ελλαδα όρκος για πάνω από 15 δεκαετίες υποδηλώνει απλώς την αναγνώριση ότι ιστορικά και πολιτισμικά, η συγκεκριμένη κοινωνία είχε εθιμικά καθιερώσει να συνέρχεται σε οποιουδήποτε είδους δημόσια δραστηριότητα αρχίζοντας με την επίκληση του Θείου -που είναι άλλωστε και η ιστορική πραγματικότητα. Αυτή είναι η ιστορική και πολιτισμική παράδοση εδώ. Πολιτικοί και δήμαρχοι από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα, των οποίων τα ονόματα κοσμούν τους δρόμους της πόλης που από σήμερα και εσύ εκπροσωπείς, ορκίστηκαν έτσι, -όχι αναγκαστικά γιατί πίστευαν στην επικρατούσα θρησκεία περισσότερο από εσένα, ή γιατί αναγκαστικά είχαν λιγότερες δημοκρατικές ευαισθησίες από όσους σήμερα αρνούνται να το κάνουν, ή τέλος γιατί τους το επέβαλαν τρίτοι.. Το έκαναν, σε τελείως διαφορετικές φάσεις της ελληνικής κοινωνίας και πολιτικής ζωής, και όντας τελείως διαφορετικοί στο προφίλ, τις ιδέες και τις πολιτικές τους επιδιώξεις, παρ’όλα αυτά, επειδή σεβάστηκαν και αναγνώρισαν πρακτικά την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα που εξήγησα πιο πάνω.
Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν φωνές στον δημόσιο λόγο που και αντίθετη μαρτυρία κομίζουν στο θέμα αυτό, και την θεσμοθέτισή της διεκδικούν -και είναι δικαίωμά τους να το κάνουν. Αυτές είναι όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, φωνές που εξ υπαρχής αναγνωρίζουν και προτάσσουν στην πολιτική ταυτότητα τους τις συγκεκριμένες ιδεολογικές αφετηρίες που υπαγορεύουν αυτή τη στάση.
Εσύ, αντίθετα, φίλε Γιώργο, δεν πρόταξες ιδεολογικό λόγο και στίγμα σε όλη τη διάρκεια της εμφάνισης και ενασχόλησής σου με τα κοινά ως τώρα. Γι’αυτό και αντιστοίχως υποστηρίχθηκες από ανθρώπους όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων. Μεταξύ των οποίων, όπως είπα, και από μένα τον ίδιο.
Γι’αυτό και αισθάνομαι μεγάλη απογοήτευση σήμερα που σε είδα, με τον τρόπο που επέλεξες να ορκιστείς, στην ουσία να προσχωρείς σε όσους επιχειρούν με το θέμα του όρκου να κάνουν ιδεολογικές δηλώσεις.
Ο θρησκευτικός όρκος, φίλε Γιώργο, στην άρχουσα πολιτική κουλτούρα στην Ελλάδα τα τελευταία 150+ χρόνια, ΔΕΝ είναι ζήτημα προσωπικών πεποιθήσεων (ή είναι τέτοιο μόνο δευτερευόντως). Ας μήν κρυβόμαστε πίσω από γενικότητες ενός δήθεν (στην αφετηρία του τουλάχιστον) political correctness. Ο όρκος είναι ΠΡΩΤΙΣΤΑ ζήτημα ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ταυτότητας.
Επίτρεψέ μου να πω ότι, όπως φαντάζομαι έχεις καταλάβει, όλα αυτά τα λέω φιλικά και χωρίς ίχνος εριστικότητας. Ελπίζω απλά να φωτίζω μια έτερη πτυχή σε ό,τι αφορά αυτό το θέμα και την προσωπική σου στάση σε αυτό, ώστε όταν -με το καλό- ξαναβρεθείς σε αυτή τη θέση, να την ζυγίσεις και αυτήν.
Καλή δουλειά -καλή δύναμη.
[Ανώνυμος ψηφοφόρος που δεν θέλει να δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία του]
5 comments
‘Εχω τη γνώμη ότι το να ορκιζόμαστε στο Ιερό Ευαγγέλιο, στο Κοράνι κλπ στα δικαστήρια, στις στρατιωτικές επιχειρήσεις καθώς και σε άλλες περιπτώσεις, αποτελεί μέγιστη υποκρισία και εξευτελιστική υποβάθμιση της υπαρξιακής πίστης του καθενός. Και τούτο διότι μετατρέπει την όποια πίστη του καθενός σε μέσο επίτευξης πολιτικών, οικονομικών και γενικότερα συμφεροντολογικών συνήθως επιδιώξεων. Νομίζω ότι είναι αρκετό να δηλώνουμε στις ερωτήσεις είτε στα θέματα που τίθενται, απλώς την συμφωνία μας ή την διαφωνία μας επικαλούμενοι την ειλικρίνεια της δήλωσής μας αυτής. Ας είναι αρκετό να δηλώνεται επιβεβαιωτικώς, ότι το ναί που λέμε είναι ναί και το όχι όχι.
Ευχαριστώ.
Καλή φώτιση σε όλους μας! Ίσως ξεφεύγω λίγο από το θέμα που έθιξε ο πρώτος φίλος μας. Όμως, δεν είναι ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ μέγιστου βαθμού η συμμετοχή, και ως επίσημοι μάλιστα, δημάρχων και δημοτικών συμβούλων που αρνήθηκαν να ορκισθούν στο Ιερό Ευαγγέλιο, στις τελετές Αγιασμού των Υδάτων; Συγκεκριμένα οι κ.κ. Καμίνης και Μπουτάρης που είδα σήμερα. Και μάλιστα με τον έναν εκ των δύο να προσβάλουν τον Μητροπολίτη;;
Ασφαλώς είναι ΜΕΓΙΣΤΗ υποκρισία. Από τη μία είναι υπέρ του διαχωρισμού Εκκλησίας-κράτους και κάνουν πολιτικό όρκο στις ορκομωσίες τους, κι από την άλλη παρίστανται σε μία αμιγώς θρησκευτική τελετή με το πολιτειακό τους αξίωμα, του δημάρχου (ή του βουλευτή ή του αρχηγού κόμματος άλλοι παρόμοιων αντιλήψεων).
Δημήτρη Χ. όχι δεν είναι υποκρισία. Ο όρκος δείχνει μία ανώτερη αρχή που επιβεβαιώνει τη δήλωση, μία προσφυγή σε μία ηθική, σε κάποιες αρχές πάνω από τον εαυτό του καθενός. Αν πιστεύουμε σε ένα υπέρατο ον, η πίστη σ’ αυτό επιβάλλει μία ελάχιστη ηθική. Αν δεν πιστεύουμε, τότε προβλέπεται ο πολιτικός όρκος (πχ στη συνείδησή μας). Όμως δεν μπορεί να μην υπάρχει και τίποτα.
Στην περίπτωση αυτή, υποκρισία είναι να εκλέγεσαι χωρίς ιδεολογικοπολιτική πλατφόρμα και με την πρώτη ευκαιρία να τα παραβαίνεις τα λόγια σου στους ψηφοφόρους σου και να κάνεις με το καλημέρα κάτι αντίθετο.
Υποκρισία δεν είναι επίσης να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε ότι όλοι αυτοί οι κύριοι και οι κυρίες μάς παίζουν ρολόϊ-κομπολόϊ; Υποκρισία δεν είναι όταν κάποιοι βγαίνουν και λένε ότι “τα φάγαμε όλοι μαζί” και εμείς να ασχολούμαστε με τα τρία πουλάκια που κάθονταν στου Διάκου το ταμπούρι; Υποκρισία δεν είναι να βγαίνουν αυτοί που κατέστρεψαν την χώρα και να αποκαλούν εμάς διεφθαρμένους και εμείς να σφυρίζουμε ανέμελα στον αέρα; Υποκρισία δεν είναι όταν με 60% περίπου αποχή στις εκλογές βγαίνουν ΟΛΑ τα κόμματα, “προοδευτικά” και μή, και λένε ότι κέρδισαν τις εκλογές και εμείς να τους καμαρώνουμε; Δηλαδή τους ενδιαφέρει ΟΛΟΥΣ μόνον η εξουσία, τα ποσοστά και τίποτε άλλο.
Να σας πώ κάτι; Τα πάντα είναι θέμα αξιών και αρχών που κάθε άνθρωπος έχει μέσα του. Το να παριστάνουν όλοι αυτοί οι τραγελαφικοί τύποι ότι είναι κάτι είναι δικαίωμά τους. Είναι όμως ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ τους να ΣΕΒΟΝΤΑΙ τις αρχές και τις αξίες των άλλων. Ποιος από όλους αυτούς έχει σεβαστεί κάτι σε αυτήν εδώ την χώρα; Η ασέβεια είναι συνέπεια της άγνοιας. Και σε αυτήν εδώ την χώρα για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε πάλι τις χαμένες αξίες θα πρέπει να ξεκινήσουμε από την αρχή. Αυτά τα οποία σχολιάζουμε εδώ δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου. Το αποκορύφωμα μιας μακράς πορείας 30 περίπου χρόνων, κατά την διάρκεια της οποίας οι αξίες εκφράζονταν μέσα από τις σαβούρες του “life style”, και η εθνική αξιοπρέπεια μέσα από τις καραγκιοζέ φιγούρες δήθεν ζεϊμπέκικων.