Βασίλειος Μαρκεζίνης: Κατρακυλάμε συνεχώς στα εθνικά θέματα

Εξαιρετική συνέντευξη. Νομίζω πως στη φράση “θα προκαλούσα -δεν θα απέφευγα- μια δημόσια συζήτηση για όλα αυτά τα θέματα. Το σκότος αρέσει μόνο στους συνωμότες”, συμπυκνώνεται όλη η ουσία. Πρέπει, όπως μπορούμε ο καθένας, να πιέσουμε να ανοίξει αυτός ο διάλογος, να γίνει δημόσιος και να κληθούν όλοι όσοι διαμορφώνουν “πολιτική” να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους. Και η φράση “Ως εδώ, λοιπόν, κύριοι και μη παρέκει!”, ας γίνει σύνθημα επιτέλους (ακόμα και αν χρειαστεί να παραληφθεί η λέξη “κύριοι” για όσους δεν διεκδικούν τέτοιον τίτλο τιμής αλλά χαϊδεύουν τις κοιλιές τους και ρεύονται, ακόμα, σε κοινή θέα).

Γιατί βρε γκρινιάρη δεν έχουν τίποτα εφαρμόσιμο; για τις δούμε μία μία τις προτάσεις

1. δημόσια συζήτηση. Δεν είναι εφαρμόσιμο; η μόνη δημόσια συζήτηση που δέχεται εδώ και πολλά χρόνια το Υπουργείο Εξωτερικών (με τη ΦΩΤΕΙΝΗ εξαίρεση της περιόδου Μολυβιάτη, ειδικά επί Σχεδίο Ανάν) είναι τα κείμενα από το ΕΛΙΑΜΕΠ. Κατά τα άλλα ουδέν. Δεν δέχονται τίποτα.

2. αντίκρουση της άποψης ότι η Τουρκία άλλαξε και έγινε φίλη μας. Δεν είναι εφαρμόσιμο; επειδή πρόκειται για αντίκρουση, ας δούμε σε τι εφαρμόσιμο έχει οδηγήσει η άποψη αυτή. Δύο φορές ήρθε εδώ ο Ερντογκάν με παρατρεχάμενούς του, πάνω από 200! εν μέσω κρίσης και δύο φορές τον επισκέφθηκε ο Γιωργάκης μέσα σε χαρές και πανηγύρια. Υπογραφές σε πάνω από 5-6 κεφάλαια πέρυσι την Άνοιξη για θέματα που κανείς δεν ξέρει και κανείς δεν ασχολείται! Εχθές μόλις πέρα από τις φιέστες στα γήπεδα είχαν τρίωρη συνάντηση μόνο οι δυο τους. Τον καφέ του έλεγε; εδώ μιλάμε ότι γίνεται μαζική συμφωνία για επίλυση όλων των ελληνοτουρκικών εν μία νυκτί και ο ελληνικός λαός είναι υπνωτισμένος στον ύπνο του ΔΝΤ. Και όλα αυτά ακριβώς επειδή πιστεύουμε ότι η Τουρκία έγινε φίλη και βαλθήκαμε να τα λύσουμε όλα σήμερα για να μην έχουμε τίποτα αύριο.

3. καθυστέρηση της εισόδου της Τουρκίας στην ΕΕ. Μα δεν είναι “περίεργο” ότι όλοι οι Ευρωπαίοι έχουν γίνει πια επιφυλακτικοί και η Ελλάδα είναι ο μόνος θιασώτης της Τουρκικής υποψηφιότητας; μέχρι και την Κύπρο πιέζει (ο Δρούτσας) να κάνει πίσω στο road map της Τουρκίας!

4. διακήρυξη δικαιωμάτων ΑΟΖ και οριοθέτησή της! Σοφόν το σαφές. Ξεκάθαρο, συγκεκριμένο και εφαρμόσιμο.

5. ενίσχυση δυνατοτήτων. Αυτό μπορεί να φαίνεται λίγο ασαφές στον πρωτάρη, αλλά όποιος έχει διαβάσει το ελάχιστο τον Μαρκεζίνη αντιλαμβάνεται ότι μιλάει για τη Ρωσία ως τη δύναμη που “μπορεί να μας βοηθήσει” και την Αμερική ως τη δύναμη που “μας εγκατέλειψε στο παρελθόν”. Το δεύτερο σκέλος το αναφέρει μάλιστα και στην ίδια αυτή συνέντευξη!

6. ξήλωμα του κόμπλεξ κατωτερότητας απέναντι στην Τουρκία. Εξίσου σαφές με δεκάδες παραδείγματα των τελευταίων ετών, ειδικά από το 1999 και ύστερα. Δεκάδες, για όσους παρακολουθούν τα γεγονότα.

Το στίγμα του Μαρκεζίνη είναι ξεκάθαρο και άμεσα εφαρμόσιμο. Όσοι μυξοκλαίγονται ή κάνουν ότι δεν το καταλαβαίνουν, ουσιαστικά στηρίζουν το ισχύον ενδοτικό πολιτικό σύστημα, για το οποίο ο Μαρκεζίνης λέει ότι πλησιάζουν στο οριακό σημείο που οι πολιτικές ευθύνες τους θα γίνουν ποινικές. Για ποιο λόγο να στηρίζει κανείς ένα τέτοιο σύστημα, εκτός από την ανικανότητά του να αντιληφθεί τα πράγματα ως έχουν ή εκτός από το αν τρέφεται από αυτό, είναι αδιανόητο πια. Καθαρά τα πράγματα. Τουλάχιστον, ας έδινε μία δική του εναλλακτική. Αλλά το μυκοκλάψιμο δε βοηθά.

Ο Μαρκεζίνης είναι σαφής. Όσοι τον κρίνουν άσχημα ή θα προτείνουν κάτι διαφορετικό ή ανοιχτά θα πουν ότι στηρίζουν το δεδομένο ενδοτικό πολιτικό σύστημα. Απλά τα πράγματα.

Για να τις δούμε λοιπόν:

1. η δημόσια συζήτηση δεν αποτελεί εξωτερική πολιτική, γίνεται μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

2. αντίκρουση της άποψης για την συμπεριφορά της τουρκίας επίσης δεν αποτελεί εξωτερική πολιτική, ούτε χρειάζεται να γίνει, γιατί δεν νομίζω να υπάρχει Έλληνας πολίτης, ο οποίος να μην έχει “ενημερωθεί” για τις καθημερινές παραβιάσεις και παραβάσεις των τούρκων.

3. αστειεύεστε μάλλον. Έχετε μήπως την εντύπωση, ότι η τουρκία βρίσκεται στα πρόθυρα της Ε.Ε., για να την καθυστερήσουμε εμείς;

4. Είναι εντελώς γελοίο να πιστεύουμε, ότι με μονομερείς διακυρήξεις εκ μέρους μας μπορεί να υπάρχει εξέλιξη. Το ζητούμενο είναι τί αναγνωρίζουνε οι άλλοι.

5. η Ρωσία δεν κούνησε ούτε δάχτυλο, την ώρα που αμερικανικά βομβαρδιστικά μετέτρεπαν επιλεγμένα σημεία σερβικού εδάφους σε σεληνιακά τοπία. Εξάλλου είδαμε πόσο ενισχύθηκε η θέση της Κύπρου επί Μακάριου, με την πολιτική των “ίσων αποστάσεων”.

6. δεν πρόκειται για κόμπλεξ αλλά για δεδομένα. Το κυριότερο εξ’ αυτών: η τουρκική στρατιωτική δύναμη.

1. όταν λέμε δημόσια συζήτηση δεν εννοούμε τα πάνελ του ΜΕΓΚΑ. Ανέφερα ενδεικτικά το ΕΛΙΑΜΕΠ αλλά εσύ αγρόν αγόραζες. Μιλάμε για χρήση και αξιολόγηση του έργου ακαδημαικών. Δημόσιος διάλογος μεταξύ του Υπουργείου και του ΕΛΙΑΜΕΠ γίνεται. Αλλά είναι μονομερής. Υπάρχουν κι άλλοι που προτείνουν πράγματα αλλά αγνοούνται. Ποτέ δεν τους ζητήθηκε να συνδράμουν, έστω και με τη διαφωνία τους. Αυτό λέμε. Τόσο δύσκολο να γίνει αντιληπτό;

2. μα δε μιλάμε για τον Έλληνα πολίτη! Για την επίσημη πολιτική του Υπ.Εξ. μιλάμε

3. ξαναδιαβάστε τι έγραψα.

4. ποιο είναι το γελοίο; να κάνουμε συμφωνία με την Αίγυπτο για την ΑΟΖ όπως έκανε η Κύπρος με το Ισραήλ; ποιον κοροϊδεύετε;

5. η απάντηση της Ρωσίας για το Κόσοβο ήταν η Γεωργία πολύ καιρό μετά. Έτσι αναχαίτισε την απάντηση της Δύσης εκεί. Μάθετε κύριε πριν κάνετε τον περισπούδαστο να βλέπετε σφαιρικά τα πράγματα. Και η Ρωσία πράγματι βοήθησε στην Κύπρο. Έθεσε βέτο στο ΣΑ του ΟΗΕ όταν πήγαν οι Αμερικάνοι να περάσουν το Σχέδιο Ανάν από εκεί. Δεν το θυμάστε; Τέλος, ποιος μίλησε για “ίσες αποστάσεις”; το να βάζεις και δεύτερο παίχτη στο παιχνίδι σου είναι κακό μόνο για κάποιον που εμμένει πίσω από το φουστάνι των Αμερικανών. Οπότε απαντώ “είδαμε πόσο ενισχύθηκε η θέση της Ελλάδας διεθνώς με μοναδικό προστάτη την Αμερική τις τελευταίες δεκαετίες”

6. αυτό το λέτε επειδή έχετε στο αίμα σας το κόμπλεξ. Η Τουρκία έχει πολλαπλάσια σύνορα με μας και όλο εχθρούς γύρω της. Επίσης, ο αμυνόμενος χρειάζεται ένα κλάσμα δυνάμεων, ειδικά όταν ευνοείται από το έδαφος (βουνά στον Έβρο, αξιόλογο ναυτικό και αεροπορία στο Αιγαίο). Αλλά δεν αναφέρθηκα καν σ’ αυτό. Μιλούσα για τον εμποτισμό κόμπλεξ απέναντι στην Τουρκία στον απλό λαό (από τουρκικές σειρές στην τηλεόραση μέχρι τη θεοποίηση του Νταβούτογλου και την αλλαγή των ελληνικών βιβλίων ιστορίας όπως θα ήθελε η Τουρκία για να μην ενοχλείται).

Πράγματι έχουμε διάσταση απόψεων. Πράγματι εκφράζετε υποστήριξη στο υπάρχον ενδοτικό πολιτικό σύστημα. Πράγματι είστε ένα βήμα από τον νεο-οθωμανισμό. Αν συμπληρωθεί αυτό με το αντιεκκλησιαστικό σας μένος που εκφράζετε ενίοτε στα σχόλιά σας, έχουμε ένα Συνασπιστήρι που δεν το ξέρει καν ότι είναι Συνασπισήρι, επειδή ίσως διαφωνεί στο μεταναστευτικό. Αυτό είναι το στίγμα σας κύριε με το παράξενο όνομα.

Σημασία δεν έχει η σταρτιωτική δύναμη αλλά η διπλωματία(1). Δευτερον ο εν δυνάμει επιτιθέμενος (είτε λέγεται Τουρκία, είτε ΗΠΑ,είτε Ρωσία κτλ) δεν ειναι διατεθημένος να χάσει πολλά για να επιτυχει το σκοπό του.Θα χτυπήσει σε χρόνο, τόπο και με τρόπο που ουσιαστικά θα αιφνιδιάσει το θυμα του (βλ. σχεδιο “Βαριοπουλα”(2),(3)). Αν λοιπόν διαθέτουμε την Ιστορική Παιδεία και την Πατριωτική Συνείδηση(μεχρι στιγμής έχουμε περιτράνως αποδειχθεί απαίδευτοι και “παρτάκηδες”) που κανονικά καλλιεργούνται στα σχολεία, θα αρκούσαν ως ανασχετήριος μοχλός σε ανάλογα σχεδια.
Όταν ο διεκδικητής βλέπει έναν λαό ενωμένο και αποφασισμένο μάλλον ξανασκέφται 2 και 3 όρες το εγχείρημα όχι γιατί θα χάσει μια πολεμική σύγκρουση, αλλά γιατι για να την κερδίσει θα πρεπει να καταβάλει πολλαπλάσιο τίμημα!
Π.χ: αν θέλω την Porsche (Αιγαίο) του γείτονα, μου είναι πιο εύκολο να την έχει απαξιωμένη και να αδιαφορεί, όποτε βάζω έναν τρλιτο (ΗΠΑ) να του πιπιλάει το μυαλό και να τον απειλεί (έλα ρε μεγαλε με το σσαραβαλό σου, δώστο του να πουμε που κάθεσαι και το πληρώνεις! Ασε που τον εμποδίζει και θα σου κανει καμια μύνηση..Δωστο του να παει στο διαολο!) κι όπως έλεγε ο Goebbles “λέγε λέγε κάτι θα μείνει”. Με τα πολλά μπορέι και να πεισθεί οπότε όταν θα πάω να του τη διαρρήξω/διεκδικήσω δε θα προβάλει ιδιαιτερη αντίσταση.Η Porsche θα είναι όμως πάντα Porsche!! Από την άλλη αν είναι πολυ περήφανος για το απόκτημα του και τολμήσω να απλωσω χέρι μάλλον θα βρω άσχημο μπελά…Το θέμα με την Τουρκία λοιπον δεν είναι αν θα πάρει ή όχι το Αιγαίο αλλα με ποιο τίμημα. Ο λοπωδύτης θεέι πάντα το μέγιστο κέρδος με τι λιγότερη δυνατή ζημιά.. ο νοικοκύρης όμως πόσο έτοιμος είναι να υπερασπιστεί το κληροδότημα του παππού του;

Στην παρούσα φάση γίενται ακριβώς αυτό: τεχνητή οικονομική κρίση (βρήκανε και κανανε.. φταίμε και καλά να πάθουμε μπας και βάλουμε μυαλό!) με συνέπεια την απαξίωση τοης Χώρας κι έχουμε το γείτονα να μας απειλεί συνεχώς για να πάρει κατι που ΔΕΝ του ανήκει!!Μπορεί να το πετύχει.. αντί όμως να καταβάλλει ενα βαρύ τίμημα γι’άυτό, εμείς απλώς ως ραγιάδες θα του ανοίξουμε τρεμάμενοι διάπλατα τις πύλες και ό,τι κερδίσει θα το κερδίσει χωρίς το παραμικρό κόστος! Δευτερον ΗΔΗ έχουμε έναν ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ ΑΝΟΜΟΙΟΓΕΝΗ πληθυσμό. ¨οπως άλλωστε έχει γρ΄παωει και η Δρ.Αρβελέρ(4) η ΜΟΝΟΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ έσωσε το ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟ βυζάντιο και την αρχαία Ελλάδα!! (προσοχή εδώ: Άλλο ΠΟΛΥΕΘΝΙΚΟΤΗΤΑ και άλλο ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ!)Τους Μετανάστες της η Ελλαδα ΔΕΝ τους εχει αφομοιώσει πολιτισμικά και ούτε πρόκειται!
Αυτές οι πολιτικές αβρότητες μου θυμίζουν έντονα τη συμφωνία του Μονάχου (1938).θεωρώ πως ο κ.Μαρκεζίνης έχει απόλυτο δίκιο να κρούει όχι απλώς κώδωνες αλλά κωδωνοστάσια!!Δυστυχώς για μας ΙΣΩΣ εγερθούμε όταν θα είναι πάρα πολύ αργά
Οσο για τις προτάσεις που διατύπωσε:
α)δημίσια συζήτηση= δημοσια ενημέρωση
β)ας μάθουμε ιστορία να βγάλουμε συμπεράσματα!! ειναι οφθαλμοφανής εις το διηνεκές η στάση της Τουρκίας
γ)προς το παρόν -ευτυχώς- το έχουν αναλάβει πιο μεγάλοι (Γερμανία,Γαλλία) και ίσως και πιο σοβαροί
δ)συμφωνώ
ε)διατυπωσε και δημοσίως την απεξάρτηση από το άρμα των ΗΠΑ (5)
στ)πώς; ΝΑΙ μέσα στα σχολεία! και όχι μόνο για τα ελληνόπουλα αλλα κυρίως για τα παιδιά των ξένων.. ΟΛΟΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ και κυρίως οι ξένοι να νιώθουν ΙΔΙΑΙΤΕΡΗ ΤΙΜΗ να ειναι πολίτες της Χώρας αυτής!! Ο Σεβασμός εμπνέεται δεν επιβλαλεται.. ΠΡΕΠΕΙ λοιπόν να ΕΜΠΝΕΥΣΟΥΜΕ ΟΛΑ τα παιδιά για το ΤΙ ειναι η ΕΛΛΑΔΑ!!! έτσι στο μέλλον θα πάψουμε να έχουμε και ριψασπιδες πολτικούς καθώς αθτοί ΔΕΝ θα εκλέγονται (παραδείγματα Ισλανδίας,Φινλανδιας, Ουγγαρίας κτλ που στα σχολεία τους ετοίμασαν ΠΟΛΙΤΕΣ και όχι αγύρτες)
ζ) θα έρθει από μόνο του αλλα θέλει πολύ χρονο… αραγες τον έχουμε;;;

Ο κος Μαρκεζίνης απολαμβάνει μεγάλης αποδοχής στο ελληνικό κοινό! Αν και μόλις πρόσατα εχει γίνει ευρεώς γνωστός, πολλοί ειναι εκείνοι στις ηλικίες 25-40 που τον παρακολουθούν.. (από μια μικρή έρευνα στον προσωπικό μου κύκλο)

ΠΗΓΕΣ
======
(1) Β.Μαρκεζίνης Μια νεα εξωτερική πολιτική για την Ελλαδα

(2) http://www.elliniki-grothia.com/?tag=%CF%83%CF%87%CE%B5%CE%B4%CE%B9%CE%BF-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B1

(3)http://www.liako.gr/news/free-opinion-greece/18188-turkey.html

(4)http://www.ellinikanea.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=2896:%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%81-%CE%B7-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%B1%CE%AF%CE%B1%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B2%CF%85%CE%B6%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF%CF%85-%CE%B4%CE%B9%CE%AD%CF%83%CF%89%CF%83%CE%B1%CE%BD-%CF%84%CE%B7-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CF%87%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CE%BF%CF%8D&Itemid=31

(5)http://koutroulis-spyros.blogspot.com/2010/10/blog-post_22.html

“στην προσπάθεια να εμποδίσει τον ερχομό του Ανδρέα το ’81”

Αν το έκαναν πράγματι αυτό οι Aμερικανοί, τότε εδώ τουλάχιστον κινούνταν υπέρ των συμφερόντων μας, όχι εναντίον.
Γενικά συμφωνώ με το πνεύμα των επισημάνσεων του κ.Μαρκεζίνη στο θέμα της ενημέρωσης και επαγρύπνησης γύρω από τα εθνικά θέματα. Έχω πολλές επιφυλάξεις για το γενικότερο φιλορωσισμό που καλλιεργείται ως αντίβαρο στην επιρροή των ΗΠΑ. Και δεν εννοώ την πολιτισμική συγγένεια που έχουμε ως ορθόδοξοι αλλά το καθαρά γεωστρατηγικό ζήτημα που δεν ευνοεί καθόλου μια τέτοια προσέγγιση.

Η Ελλάδα είναι ναυτική-νησιωτική χώρα, οι Ρώσοι έχουν το στόλο τους στη Βαλτική και στη Μαύρη Θάλασσα. Για να έρθουν στη Μεσόγειο είναι αναγκασμένοι να διέρχονται είτε από το Γιβραλτάρ(Βρετανία) είτε από τα Στενά(Τουρκία). Δηλαδή η παρουσία τους στη Μεσόγειο τίθεται εξ ορισμού υπό την προαίρεση των ανωτέρω δυνάμεων, άρα αυτομάτως αναιρείται η λογική του να τους βλέπει κανείς ως αντίβαρο είτε στην Τουρκία είτε στη Δύση. Κατά καιρούς προσπάθησαν να δημιουργήσουν βάσεις, στην Αλβανία, έφυγαν, μετά στην Αίγυπτο, έφυγαν κι απο εκεί, τώρα είναι στη Συρία και υποτίθεται ότι θέλουν να κάνουν και στη Λιβύη. Όλα αυτά επισφαλή, εφόσον δεν έχουν κάπου δικό τους έδαφος στις ακτές της Μεσογείου όπως έχουν το Καλίνινγκραντ στη Βαλτική και η Μεσόγειος είναι το ίδιο δυσπρόσιτη θάλασσα για αυτούς όσο είναι η Κασπία ή ο Εύξεινος Πόντος για τους Αμερικανούς. 300 χρόνια τώρα προσπαθούν κάπως να αποκτήσουν σταθερή πρόσβαση και παρουσία στις θερμές θάλασσες και ακόμα στην αρχή είναι.
Συνεπώς όσοι προτείνουν π.χ. να τους δώσουμε κάποιο νησί για να κάνουν κι αυτοί βάση, ώστε να αποτελεί αυτό εχέγγυο δικό μας έναντι της Τουρκίας, μάλλον δεν έχουν επίγνωση ότι ποντάρουν σε κουτσό άλογο. Συν ότι προεξοφλούν μια ρωσικη υποστήριξη υπέρ ημών που καθόλου βέβαιη δεν είναι. Η Ρωσία έχει αναβαθμίσει πολύ τις σχέσεις με την Τουρκία και μάλιστα έχει αναλάβει πρόσφατα να τους φτιάξει και το πρώτο τους πυρηνικό εργοστάσιο.

Επίσης, αυτό που συχνά ξεχνιέται είναι ότι η Ελλάδα είναι ήδη μέρος της Δύσης (ΕΕ, ΝΑΤΟ) και η ιδιαίτερη γεωστρατηγική της θέση την οδηγεί σε “φυσική” συμμαχία με τους κυρίαρχους των δικών μας θαλασσών αγγλοσάξονες. Το ΝΑΤΟ μπορεί να μη μας βοηθά στις ελληνοτουρκικές διαφορές αλλά τι είναι καλύτερο, να είσαι εντός και να έχεις λόγο σε θέματα που σε αφορούν (βλ.Βουκουρέστι για τα Σκόπια) ή εκτός και να έχεις όλο το ΝΑΤΟ με την Τουρκία μέσα εναντίον σου; Τι κέρδισε η Ελλάδα από την αποχώρηση από το στρατιωτικό του σκέλος το ’74 όπου μετά παρακαλούσε για να ξαναεισέλθει (με δυσμενέστερους όρους); Κλασσική περίπτωση εξωτερικής πολιτικής για εσωτερική κατανάλωση.
Δεν φταίει το πλαίσιο, το οποίο ως μικρή χώρα δεν μπορούμε ούτως ή άλλως να ορίσουμε, αν δεν ξέρουμε να κινηθούμε σωστά εντός του ή αν είμαστε αδρανείς και ανίκανοι να το εκμεταλλευτούμε προς όφελός δικό μας. Ούτε φυσικά θα κερδίσουμε με ολική αλλαγή πλαισίου πηγαίνοντας σε ένα άλλο, πολύ πιο άβολο και ριψοκίνδυνο.