Ηττημένα μυαλά. Άνθρωποι που ξεκινούν με ηττοπάθεια και εκ των προτέρων διάθεση υποταγής στις απαιτήσεις κάθε ξένης χώρας ή κάθε διεθνούς οργανισμού. Η ορολογία δεν είναι δική μου. Την δανείζομαι από τον εξαίρετο Κύπριο δημοσιογράφο Λάζαρο Μαύρο, τον οποίο διαβάζω κάθε μέρα μέσω διαδικτύου στην εφημερίδα ΣΗΜΕΡΙΝΗ της Λευκωσίας ( www.simerini.com). Τους βλέπουμε καθημερινά στη ελληνική κοινωνία. Πολιτικοί, αρθρογράφοι, πανεπιστημιακοί που μας καλούν να τα παραχωρήσουμε όλα, να χάσουμε κάθε αίσθηση αξιοπρέπειας, να ασεβήσουμε απέναντι στο παρελθόν και στο μέλλον του Έθνους μας. Άνθρωποι που δεν πιστεύουν στον Ελληνισμό και στην ιστορία του, που θα προτιμούσαν να μην είναι ανεξάρτητη η Ελλάδα, αλλά να είναι πολιτικά και στρατιωτικά υποτελής σε ξένες δυνάμεις.
Δεν είναι πολλά τα ηττημένα μυαλά στην πατρίδα μας. Αλλά έχουν τον τρόπο να θορυβούν και να προβάλλονται από τα ΜΜΕ. Ξεκινούν με το δεδομένο ότι κάθε μάχη, κάθε διαπραγμάτευση, είναι χαμένη και ότι θα πρέπει να αποδεχθούμε μοιρολατρικά τις εθνικές υποχωρήσεις. Προσπαθούν να αλλοιώσουν την ιστορία μας για να μην διδάσκονται ατ ελληνόπουλα τον ηρωισμό, την αυτοθυσία, την αγωνιστικότητα. Χλευάζουν όποιον ζητεί να διεκδικήσουμε τα εθνικά συμφέροντα και προβάλλουν χίλια δυο φανταστικά εμπόδια για να μην προστατεύσουμε τα εθνικά δίκαια.
Τα ηττημένα μυαλά μάς οδήγησαν σε μία κακίστη συμφωνία με τους δανειστές μας, την περίφημη τρόικα. Η Ελλάς δεν διαπραγματεύθηκε ουσιαστικά το Μνημόνιο. Παρεδόθη άνευ όρων –αλλά μετά πολλών φόρων. Αντιθέτως στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία δεν επικράτησαν τα ηττημένα μυαλά, αλλά οι μαχητικές διάνοιες και τα αισθήματα εθνικής αξιοπρέπειας. Ἐτσι, λοιπόν, η Ιρλανδία κατόρθωσε:
Να διατηρήσει χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές.
Να αυξήσει το ελάχιστο ωρομίσθιο, επαναφέροντάς το στην εποχή προ του Μνημονίου.
Να μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές για τους χαμηλόμισθους.
Το 2011 η ανάπτυξη θα επιστρέψει για την ιρλανδική οικονομία μετά από τρία χρόνια ύφεσης.
Από την πλευρά της η Πορτογαλία διαπραγματεύθηκε με πυγή και με το κεφάλι ψηλά και επέτυχε:
Να μην καταργηθεί ο 13ος και 14ος μισθός
Και να μην μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις κάτω των 1500 ΕΥΡΩ.
Είδαμε μάλιστα στην τηλεόραση τον Σοσιαλιστή υπηρεσιακό Πρωθυπουργό της Πορτογαλίας κ. Σόκρατες να ειρωνεύεται την Ελλάδα για τα ηττημένα μυαλά της, λέγοντας ότι η χώρα του κατόρθωσε να περισώσει πολύ περισσότερα κοινωνικά δικαιώματα απ’ όσα οι Έλληνες.
Τα ηττημένα μυαλά αρθρογραφούν τον τελευταίο καιρό επιμόνως κατά της ανακηρύξεως της ελληνικής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο. Τη στιγμή που ακόμη και ξένες χώρες, όπως το Ισραήλ. αναγνωρίζουν ότι η ελληνική ΑΟΖ υπολογίζεται με βάση το Καστελλόριζο και εφάπτεται της Κυπριακής αντίστοιχης, το ελληνικό ΥΠΕΞ φοβάται μην κακοκαρδίσει την Άγκυρα. Για πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία μας βλέπουμε ανοικτή επιστολή –διαμαρτυρία των διπλωματικών υπαλλήλων κατά των προϊσταμένων τους για τις ολιγωρίες στα εθνικά θέματα. Στη θαρραλέα επιστολή των επαγγελματιών διπλωματών, που έχουν τη γνώση, την εμπειρία και την αποστολή να στηρίζουν διεθνώς τις ελληνικές θέσεις, διαβάζουμε καταγγελίες για σκόπιμες υποχωρήσεις με πρόσχημα την οικονομική κρίση και το μνημόνιο. Και διερωτώμεθα: Μήπως τελικά το Μνημόνιο λειτουργεί ως βολικό πρόσχημα για τα ηττημένα μυαλά ώστε να διευκολύνει τον ενδοτισμό στα εθνικά μέτωπα;
Τα ηττημένα μυαλά κήρυτταν το 2002-2004 ότι πρέπει αμέσως οι Ελληνοκύπριοι να αποδεχθούν το Σχέδιο Ανάν διότι είναι η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου. Απειλούσαν μάλιστα ότι σε περίπτωση απόρριψης θα θυμώσουν οι Ευρωπαίοι κατά της Κύπρου και ότι θα συμβούν διάφορα φοβερά. Τελικά με τη βοήθεια του Θεού, την παλληκαριά του Τάσσου Παπαδόπουλου και τη μαχητικότητα του 76% των Ελλήνων της Κύπρου το αντιδημοκρατικό σχέδιο απορρίφθηκε με δημοψήφισμα. Τα ηττημένα μυαλά διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Η Κύπρος έγινε πλήρες μέλος της Ε.Ε. και ελέγχει σήμερα με το βέτο της την οποιαδήποτε τουρκική προσπάθεια για ένταξη Έτσι αποφεύχθηκε η νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής-κατοχής. Τα ηττημένα μυαλά δεν ζήτησαν συγγνώμην για όσα ανακριβή και εκφοβιστικά έλεγαν, αλλά τα γραπτά μένουν.
Στο ζήτημα της ονομασίας των Σκοπίων τα ηττημένα μυαλά καταβάλλουν εδώ και χρόνια εργώδεις προσπάθειες να μας πείσουν ότι η μάχη χάθηκε και ότι πρέπει να κάνουμε «αξιοπρεπή συμβιβασμό». Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχουν χαμένα εθνικά θέματα, όταν ένας λαός θέλει να επιμείνει και να προστατεύσει την ιστορία του και το μέλλον των παιδιών του. Τα ηττημένα μυαλά ουδέποτε διανοήθηκαν ότι μπορούμε να κερδίσουμε. Και όμως μέχρι τώρα έχουμε κατορθώσει για πρώτη φορά στα διεθνή χρονικά μία χώρα να εισέρχεται στον ΟΗΕ με όνομα διαφορετικό από αυτό που εκείνη θα ήθελε. ΦΥΡΟΜ και όχι Μακεδονία. Αν επιμέναμε στις δύο θετικές για μας αποφάσεις της Ευρ. Ένωσης, των Βρυξελλών του Δεκεμβρίου 1991 και της Λισσαβόνας του 1992, θα είχαμε ακόμη μεγαλύτερα οφέλη. Αλλά τα ηττημένα μυαλά που εμφιλοχωρούν σε όλους τους πολιτικούς και ιδεολογικούς χώρους, υπονόμευσαν τις διπλωματικές μας επιτυχίες. Ευτυχώς ο λαός μας πραγματοποίησε τα δύο μεγαλειώδη συλλαλητήρια της Θεσσαλονίκης και το ένα των Αθηνών και εμπόδισε τα ηττημένα μυαλά να τα παραδώσουν όλα. Άλλωστε γιατί να υποχωρήσουμε μπροστά σε μία χώρα, η οποία μπορεί συντόμως να διασπασθεί μεταξύ Αλβανίας, Βουλγαρίας και Σερβίας;
Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων
Κ.Χ. 15.5.2011
18 comments
Ἡ πρώτη τεκμηριωμένη ἧττα τοῦ μυαλοῦ εἶναι πού γράφουμε μονοτονικὰ κύριε Χολέβα.
Ἡ δεύτερη ἧττα, ἀπὸ τὴν ὁποῖα ἐκπηγάζουν ὅλες οἱ ὑπόλοιπες (καὶ τὸ δόγμα τῆς ἥσσονος προσπαθείας), εἶναι ἡ μόνιμη κακομοιριὰ ὅτι δὲν μποροῦμε, ὡς ἔθνος, νὰ ἐργασθοῦμε ἀρκετὰ καὶ ἀρκετὰ άποτελεσματικὰ ὥστε νὰ μποροῦμε νὰ ζήσουμε άπὸ τὸ προϊὸν τῆς ἐργασίας μας. Ἀπὸ καὶ μόνον ἀπὸ ‘κεῖ προέρχεται ἡ διαρκής ἀνάγκη γιὰ δάνεια καὶ ἐπαιτεία. Ὅσα χρόνια ὑπάρχει τὸ νέο Ἐλληνικὸ (αὐτοαποκαλούμενο) κράτος (ἐπίσης αὐτοαποκαλούμενο), μὲ δάνεια καὶ ἐπαιτεία ὑπάρχει. Κάτι σὰν τὸ ψευδοκράτος ποὺ στηρίζει ἡ Τουρκία στὴν Κύπρο στὸ πιὸ ἐπίσημο.
Καὶ οἱ λιγώτερο παραγωγικοὶ εἶναι ποὺ εἶναι καὶ ἐθνικῶς ὑπερήφανοι, προφανῶς ἐπαιρόμενοι γιὰ τὴν ἐξυπνάδα τους νὰ ἀπομυζοῦν πόρους ἀπὸ ἄλλους. Κάτι σὰν τὸν Ζητιάνο τοῦ Καρκαβίτσα.
Τρίτη ἧττα τοῦ μυαλοῦ εἶναι νὰ συγκρίνουμε ἀνόμοια πράγματα. Εἶχε ἡ Ἰρλανδία καὶ ἡ Πορτογαλία τὰ δικά μας δημοσιονομικὰ χάλια ; Ρίξτε μιὰ ματιὰ στὰ συγκριτικὰ στοιχεῖα χρέους καὶ ἐλλειμμάτων.
Τετάρτη ἧττα τοῦ μυαλοῦ εἶναι ποὺ ὑποστηρίζουμε ὅτι ἡ «σθεναρὰ στάσις» φέρνει πάντοτε θετικὰ άποτελέσματα. Εἴδαμε ποὺ μᾶς ὁδήγησε ἡ ἀπόφαση νὰ ἐμπιστευθοῦμε τὴν ὑπόθεση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στὴν «Ἑλληνικὴν λόγχην». Καὶ ἡ ἀπόφαση νὰ δράσουμε «δυναμικὰ. στὴν Κύπρο τὸ 1955 καὶ τὸ 1974. Ἔχει καὶ ἡ δύναμη τὶς περιστάσεις ὅπου εἶναι ἀναγκαία. Ἀλλὰ δὲν εἶναι πάντοτε οἱ συνθῆκες κατάλληλες γιὰ χρήση δυνάμεως.
ΥΓ Καὶ ποῦ νὰ διαπραγματευόμαστε μὲ «πυγὴ» (sic) ὅπως ἡ Πορτογαλία !
Οι επισημάνσεις του κου Χολέβα είναι εύστοχες, ως συνήθως. Ας μου επιτραπεί μόνο να παρατηρήσω ότι ο όρος “ηττημένα μυαλά” δεν απηχεί με ακρίβεια τις διαθέσεις των αναφερόμενων προσώπων. Κατά την άποψή μου “ηττημένος” είναι εκείνος που επιθυμεί ειλικρινά να αγωνισθεί, πολεμά με όλες του τις δυνάμεις και εν τέλει δεν επικρατεί στο πεδίο της αντιπαράθεσης. Οι άνθρωποι αυτοί ουδέποτε ηττήθηκαν ούτε πρόκειται να ηττηθούν, για τον απλούστατο λόγο ότι αποφεύγουν να δώσουν οιονδήποτε αγώνα για τα συμφέροντα του Ελληνισμού, τα οποία ουδόλως τους συγκινούν ή, έστω, τους απασχολούν. Στην κοσμοθεωρία τους η Ελλάδα αποτελεί τελευταία προτεραιότητα και δεν αξίζει να χαραμίσουν ούτε την ελάχιστη ικμάδα δυνάμεως για χάρη της. Έτσι, στην παραμικρή υποψία αντιπαράθεσης με οποιονδήποτε, προτιμούν την βολική γι’ αυτούς λύση της αποφυγής του αγώνα με κάθε κόστος, ασχέτως επιπτώσεων για τα συμφέροντα της χώρας. Άλλωστε, τα προσωπικά τους συμφέροντα είναι απολύτως εξασφαλισμένα ως ταυτιζόμενα με τις υπερεθνικές οργανώσεις, στις οποίες είναι ενταγμένοι και τα συμφέροντα των οποίων πιστά εξυπηρετούν.
Δυστυχώς, λοιπόν, κε Χολέβα, δεν είναι μόνον “ηττημένα μυαλά”, είναι κάτι ασυγκρίτως χειρότερο : “φυγόμαχα μυαλά λιποτακτών Ελληνοφώνων”.
Φιλανθρωπηνός,
“φυγόμαχα μυαλά λιποτακτών Ελληνοφώνων” ή “μυαλά εθελοδούλων Ελληνοφώνων”;
Η Ελλάδα δεν διαπραγματεύτηκε τίποτε, ενώ είχε νομικό προηγούμενο από την εποχή του Μεταξά. Και είναι τραγικό άλλα κράτη (π.χ. Αργεντινή 2003) να έχουν κάνει χρήση του νομικού αυτού προηγουμένου, ενώ η ίδια η Ελλάδα να παραδοθεί αμαχητί. Ίσως να μην κερδίζαμε την φορά αυτή. Όμως δεν διαπραγματευτήκαμε καθόλου. Το έχει επισημάνει επανειλημμένως και ο Β. Μαρκεζίνης, κρίνοντάς το ανεξήγητο. Μα οι “άνθρωποι” αυτοί έπαιρναν και εξακολουθούν να παίρνουν εντολές. Είναι εθελόδουλοι.
Τί νομικὸ προηγούμενο εἶχε ; Τὴν ἐποχὴ τοῦ Μεταξᾶ εἴχαμε ἀκόμη πρόσφυγες στὶς παράγκες καὶ τὰ σύνορα τῶν χωρῶν στὶς ὁποῖες χρωστούσαμε ἦταν σχεδὸν κλειστὰ στὶς ἐξαγωγές μας. Πῶς, λοιπόν, θὰ τοὺς πληρώναμε, ἀφοῦ αὐτὰ ποὺ τοὺς δίναμε δὲν τὰ ἔπαιρναν ; Μὲ τέτοια ἐπιχειρήματα ἀσφαλῶς καὶ δέχθηκαν ρύθμιση τῶν χρεῶν, ἀφοῦ ἡ πληρωμὴ τοὺς ἔβλαπτε, ὂπως νόμιζαν, χειρότερα. Τὸ κυριώτερο, ὅμως, ἦταν τότε ὂτι εἴχαμε δημόσια διοίκηση. Τώρα τί θὰ ποῦμε στοὺς δανειστές ; Ὅτι δὲν τοὺς πληρώνουμε γιὰ νὰ δίνουμε 16 μισθοὺς, πλασματικὲς ὑπερωρίες, συνδικαλισμὸ πολυτελείας καὶ νὰ συντηροῦμε φλυαρητήρια σὲ κάθε δημοσία ὑπηρεσία; Λίγη ντροπὴ δὲν βλάπτει. Καὶ λίγώτερο θράσος, θὰ ἔλεγα.
Ενδιαφέρουσα η ανάρτησις του κ. Χολέβα και διδακτικώς χρήσιμος. Φοβούμαι όμως ότι απευθύνεται εις ώτα μη ακουόντων, εν τη ευρεία εννοία. Κατά παρέκβασιν θα συμφωνήσω εις μερικά-όχι όλα-τα θέματα ων άπτεται ο κ. Γεώργιος Ιακ. Γ… Επίσης θεωρώ εξαιρετικώς εύστοχον την παρατήρησιν του κ. Φιλανθρωπηνού περί μη ήττης εν απουσία μάχης καθώς και τον χαρακτηρισμόν: “φυγόμαχα μυαλά λιποτακτών Ελληνοφώνων”. Διατηρώ, όμως, σοβαράς επιφυλάξεις ως προς το “Ελληνοφώνων”. Το εν ισχύει μιξοβάρβαρον γλωσσικόν ιδίωμα παν τι άλλο παρά Ελληνικά είναι. Όσον δε αφορά το γραφικόν ιδίωμα του, αυτοπαρουσιαζομένου περίπου ως προσφυγόπουλου, ΓΑΠ, έχει προ πολλού περιέλθει εις την ανεκδοτολογικήν σφαίραν. Λαμβανομένης υπ΄ όψιν της στάσεως των υπαγομένων εις τα “ηττημένα μυαλά”, κατά την αρχικήν ανάρτησιν του κ. Χολέβα, εάν μου επιτρέπει ο κ. Φιλανθρωπηνός, θα προέτεινα την αλλαγήν του “Ελληνοφώνων” εις “Ελληνοφόνων” (ανάγνωθι σχέδιον Α(υ)νάν, FYROM κτλ). Βεβαίως θα ηδύνατο τις να εκφράση επιφυλάξεις και ως προς το “λιποτακτών” καθότι οι ενδιαφερόμενοι μηδέποτε κατετάγησαν εις τας ελληνικάς τάξεις, ώστε να λιποτακτήσουν. Το “εθελοδούλων” είναι προσφυέστατον υπό την πρόνοιαν του παντοειδούς ιδίου οφέλους.
Κε. Γεώργιε Ιακ. Γ…, όλοι οι λαοί αυτοαποκαλούνται ως επιθυμούν αρκεί να μην πλαστογραφούν την Ιστορίαν, ως οι FYROMίται, και δη εις βάρος άλλων. Το 1821 επανεστατήσαμεν ως Έλληνες, απεκλήθημεν ούτως παγκοσμίως, και εσχηματίσαμεν κράτος υπό την αυτήν ονομασίαν. Εις το “Αντίβαρον” διεξάγεται, κατ΄αυτάς, ενδιαφέρουσα συζήτησις επί της αληθούς ταυτότητος ημών. Εκ των εκεί αναρτήσεών σας συνεπέρανα ότι τάσσεσθε, ως εγώ, υπό την Ελληνικήν Σημαίαν και όχι την ρωμαϊκήν, προφανώς έσφαλα. Συμφωνώ μεθ’ υμών ότι το παρόν Ελληνικόν κράτος πιθανώς δικαιολογεί εισαγωγικά αλλά αυτό έχωμεν και οφείλωμεν να το βελτιώσωμεν ειδικώς κατά των εθελοδούλων ταγών μας. Οι λόγοι της παρούσης θλιβεράς καταλήξεως είναι πολλοί και εκφεύγουν μακράν της παρούσης συζητήσεως, αλλά δεν είναι μόνον η ημετέρα ραστώνη ως φαίνεται να ισχυρίζεσθε. Δεν μπορείτε να φαντασθείτε πόσον συμφωνώ με την άποψίν σας περί μονοτονικού, απλώς δεν δύναμαι να το εγκαταστήσω εις τον υπολογιστήν μου. Ο κ. Φιλανθρωπηνός παρέχει σύνδεσμον, εις την ανάρτησίν, του περί του ιστορικού προηγουμένου αρνήσεως καταβολής εξωτερικού χρέους επί κυβερνήσεως Μεταξά. Έχω άπειρον σεβασμόν εις την Ελληνικήν Λόγχην καθότι σύμπασα η οικογένειά μου, μητρός τε και πατρός τε, επολέμησε με αυτήν και πιστεύω ότι εάν είχαμε κινηθεί εγκαίρως, το 1919-20 αντί του 1921, η έκβασις εις την Μικράν Ασίαν θα ήτο, πιθανώς, διαφορετική.
Ὁ καθ’ ἒνας τοὺς συμβιβασμούς του. Μήπως ὅμως δὲν συμβιβάζεται ἡ αὐστηρὰ κρίσις γιὰ τὰ Ἑλληνικὰ τοῦ Παπανδρέου μὲ τὴν ἀπροθυμία νὰ μελετήσουμε πῶς θὰ γράφουμε πολυτονικά ;
Δέν τὸ ἐπικαλέσθηκαν, διότι θὰ γίνονταν καταγέλαστοι. Ἀκοῦς ἐκεῖ ἀπεχθὲς χρέος ! Λές καὶ ὑπάρχει ἐλκυστικὸ χρέος ! Ὅταν προσελάμβαναν στρατιὲς ψηφοφὸρων τους σέ ἀργομισθίες ἦταν λιγώτερο ἀπεχθὲς τὸ χρέος ; Τὴν γκρίνια τὴν ἄρχισαν μόλις κόπηκαν οἱ πιστώσεις γιὰ προσλήψεις καὶ μισθοδοσία κοπριτῶν.
Γιατί δεν επικαλέσθηκαν την αρχή του “απεχθούς χρέους”;(*) Ερωτώ: Είναι λάθος το ότι δεν κατέβαλαν ούτε την παραμικρή προσπάθεια να διαπραγματευτούν; Διότι, αυτό ουσιαστικά συζητούμε.
(*)
Siemens και «απεχθές χρέος»
Επονείδιστο χρέος και η δανειακή σύμβαση Ελλάδας – κρατών Ευρωζώνης
YΓ:
Λίγη ντροπὴ δὲν βλάπτει. Καὶ λίγώτερο θράσος, θὰ ἔλεγα.
Σε μένα το απευθύνεις αυτό;
Τὸ ἔγραψα πρὶν νὰ γράψετε ἐσεῖς τὸ δικό σας σχόλιο … Δυστυχῶς δὲν μοῦ εἶναι τεχνικῶς δυνατὸν νὰ σχολιάζω δικά σας γραπτὰ πρὶν ἀκόμη τὰ γράψετε. Δὲν ἔχω, άλλοίμονον, τὸ προορατικὸν χάρισμα …
Το γράφεις στο σχόλιό σου 19/05/2011 – 00:01, που απαντά στο δικό μου 18/05/2011 – 19:17. Μάλλον δεν ξέρεις τι γράφεις, πού και σε ποιον.
Κε. Γεώργιε Ιακ. Γ…, μάλλον δεν εγενόμην αντιληπτός. ΔΕΝ δύναμαι, τεχνικώς, να προσθέσω το πρόγραμμα του πολυτονικού εις τον υπολογιστήν μου.
Δεδομένων της προβληματικής συντάξεως, λανθασμένης γραμματικής και νοηματικής ασυναρτησίας, του ΓΑΠ, ειλικρινώς πιστεύετε ότι η κριτική μου είναι αυστηρά;
Ζητώ συγνώμην από τους αναγνώστας διά την επί προσωπικού ανάρτησίν μου.
@Πατριώτης
Ὁμολογῶ ὅτι δὲν εἶχα προσέξει τὸ σχόλιό σας ποὺ εἶναι τρίτο στήν σειρά. Μᾶλλον διότι δὲν μοῦ ἔδωσε τὴν ἐντύπωση ὅτι ἦταν κάτι ἰδιαιτέρως ὀξύ, πάντοτε σὲ σύγκριση μὲ τὰ προηγηθέντα αὐτοῦ. Σὲ κάθε περίπτωση, εἶναι, νομίζω, προφανὲς ὅτι οἱ ὑπέρμαχοι τῆς ἐθνικῆς ὑπερηφανείας ἔχουν στὶς τσέπες τους τοὐλάχιστον 110 δισεκατομμύρια εὐρώ, τὰ ὁποῖα θὰ σπεύσουν νὰ παραχωρήσουν ἀφιλοκερδῶς στὸ κράτος, μόλις ὁ λαὸς ἐκλέξει ἐθνικῶς ὑπερήφανη κυβέρνηση. Ἀναμφιβόλως ἡ κυβέρνηση αὐτὴ θὰ σπεύσει νὰ άποκαταστήσει τὶς ἀδικίες τοῦ μνημονίου, γιὰ παράδειγμα ξαναδίνοντας στοὺς χειμαζομένους ὑπαλλήλους τῆς Βουλῆς τὸν 15ο καὶ 16ο μισθό.
@Stathis Katsaros
Ἐπειδὴ ἀσχολούμαι μὲ τὸ θέμα, ὑπάρχει σήμερα ὑπολογιστὴς ποὺ δὲν ἔχει τὴν δυνατότητα νὰ γράφει πολυτονικά ; Νομίζω μόνον στὸ iPhone καὶ στὸ iPad δὲν γίνεται ἀκόμη. Οἱ παλαιότεροι ὑπολογιστές, οἱ ὁποῖοι, ὄντως, δὲν μποροῦσαν νὰ γράψουν πολυτονικά, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναι σὲ τακτικὴ λειτουργία σήμερα. Μόνον μὲ τὴν βοήθεια εἰδικευμένων τεχνικῶν θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ τοὺς θέσει σὲ λειτουργία, άλλὰ μόνον γιὰ λόγους ἐπιδείξεως, ὄχι γιὰ κανονικὴ χρήση. Ὅπως ἔγραψα καὶ παραπάνω, ἀσχολοῦμαι κάμποσο μὲ τὸ θέμα καὶ ἔχω καλὴν ἰδέα τῶν σχετικῶν δυσχερειῶν.
Ἐν τάξει, ἔλαβα τὴν διεύθυνση καὶ θὰ ἐπικοινωνήσω. Τώρα, ὂμως, πρέπει νὰ τήν σβήσετε ἀπὸ τὸ σχόλιό σας μὲ «Ἐπεξεργασία» διότι, νομίζω, δὲν ἐπιτρέπεται ἀπὸ τὸ «Ἀντίβαρο» καὶ εἶναι καὶ κακὴ ἰδέα νὰ δίνει κανεὶς τὴν διεύθυνση ἠλεκτρονικῆς ἀλληλογραφίας του σὲ ἱστοχῶρο δημοσίου προβληματισμοῦ. Σὲ ἄλλους παρομοίους ἱστοχώρους ὑπάρχει ἡ δυνατότης ἀνταλλαγῆς προσωπικῶν μηνυμάτων, ἀλλὰ στὸ «Ἀντίβαρο» κὰτι τέτοιο δὲν συμβιβάζεται μὲ τὴν ἴδια τὴν φύση τοῦ ἱστοχώρου.
Αγαπητέ κ. Γεώργιε, Δεν γνωρίζω εάν υπάρχει πολιτική περί αυτού στο Αντίβαρο, ο κ. Σταλίδης υποθέτω θα μας ενημερώσει εάν χρειαστεί.
Ωστόσο:
H τοποθέτηση / δημοσίευση κάποιας ιδιωτικής διεύθυνσης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας σε δημόσιους ιστοχώρους όχι μόνο συνηθίζεται αλλά ενίοτε είναι και προϋπόθεση για τον σχολιασμό σ’ αυτούς.
Οι όποιοι κίνδυνοι (υπάρχουν όντως κάποιοι) απειλούν αυτόν που την δημοσιεύει, όχι άλλους. Υπό την έννοια αυτή υποθέτω ότι η σύστασή σας προς τον κ. Κατσαρό προέρχεται από το ευγενικό κίνητρο να τον προστατεύσετε.
Η μετατροπή του δημόσιου διαλόγου σε ιδιωτικό ενδείκνυται σε αρκετές περιπτώσεις. Γιατί να μην υπάρχει η ευχέρεια αυτή;
Δεν θα συμφωνούσα να εισαχθεί η δυνατότητα ανταλλαγής προσωπικών μηνυμάτων στο Αντίβαρο υπό την έννοια ότι δεν θα ήθελα να “ενθαρρύνεται” αυτό το επίπεδο επικοινωνίας – πολλώ μάλλον όταν για την περίπτωση κατά την οποία είναι αναγκαίο λύση υπάρχει – καλή ώρα. Επίσης κάτι τέτοιο μπορεί να ενθάρρυνε την “σκοτεινή πλευρά” του θέματος (προσωπικές αντιπαραθέσεις, ύβρεις κλπ). Η δημόσια έκθεση, όσο νά ‘ναι περιορίζει τα φαινόμενα.
Ας είναι. Αν υπάρχει κάποια πολιτική του Αντίβαρου περί αυτού θα τη σεβαστούμε φυσικά. Αν όχι – και χάνω κάτι στο πως βλέπω τα πράγματα, μου λέτε.
Πάντως μην πάρετε την παρέμβαση μου στραβά. Πραγματικά πιστεύω ότι η θέση σας ξεκινά από την καλή πρόθεση να προστατέψετε τον συνομιλητή σας κ. Κατσαρό από τους όποιους κινδύνους ενέχει (γι’ αυτόν) η δημόσια έκθεση της διεύθυνσης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας του.
Φιλικά,
Γιάννης Μικρός.
Kε. Γεώργιε Ιακ. Γ…, Ηκολούθησα την συμβουλήν σας. Καταχρώμενος του χώρου του Αντιβάρου επιθυμώ να ευχαριστήσω τον κ. Μικρό.
Η Ιρλανδία έτοιμη να πληρώσει το «τίμημα» της άρνησης σε ΔΝΤ-Ε.Ε.
Εἶναι ἀλήθεια ὅτι οἱ μικρὲς χῶρες μποροῦν νὰ παρασύρουν τὶς μεγάλες ὥστε νὰ κάνουν, οἱ μεγάλες, τεράστιες ἀνοησίες. Ἐκεῖνο στὸ ὁποῖο ἔχουν μεγαλοπρεπῶς ἀποδειχθεῖ ἀνίκανες οἱ μικρὲς χῶρες εἶναι νὰ πείσουν τὶς μεγάλες νὰ κάνουν κάτι πού συμφέρει τὶς μεγάλες καὶ μπορεῖ νὰ ὠφελήσει καὶ τὶς μικρές. Συνεπῶς, ἡ ἰδέα ὅτι τὸ εὐρὼ εἶναι ὅμηρος τοῦ κάθε βλαχοδημάρχου ἁπλῶς ἐπιβεβαιώνει τὴν ὑποψία ὅτι καὶ τὸ μυαλὸ τοῦ βλαχοδημάρχου εἶναι ἀντίστοιχο τοῦ ἀξιώματός του. Μένει νὰ δοῦμε ἂν θὰ βρεθεῖ Ἡρόστρατος καὶ γιὰ τὸ εὐρώ. Ἐμεῖς, πάντως, μὲ τὴν Τουρκία ἀπέναντι, φαντάζομαι ἔχουμε ἀρκετὸ μυαλὸ γιὰ νὰ ἀποποιηθοῦμε τὸν ρόλο. Οἱ Ἰρλανδοί, ὅσο καὶ νὰ ‘πεῖς, ἀπειλοῦνται στρατιωτικῶς κατά τι λιγώτερο.