Ακαδημαϊκός
Ο τίτλος αυτού
του άρθρου αντικατοπτρίζει ένα από τα παράδοξα που αντιμετωπίζει η σύγχρονη
Ελλάδα. Πράγματι, καθώς η χώρα μας ετοιμάζεται να λάβει μια σειρά από μέτρα
απίστευτης σκληρότητας, τα οποία επιπλέον θα την εγκλωβίσουν επί πολλά χρόνια,
η άρχουσα ελίτ του πολιτικού μας κόσμου, μαζί με τα άλλα οικονομικά κατεστημένα
που κακοκυβερνούν τη χώρα μας εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία –ή και
περισσότερο, σύμφωνα με ορισμένους σχολιαστές–, προσπαθούν καθημερινά να αναβάλουν τη διεξαγωγή των
εκλογών. Το γεγονός ότι αυτές οι οδυνηρές αποφάσεις μπορούν να ληφθούν, και θα
ληφθούν, από βουλευτές και πολιτικά κόμματα που, στην πειοψηφία τους ξεκάθαρα
δεν αντιπροσωπεύουν τη βούληση του ελληνικού λαού διόλου δεν εμποδίζει αυτή
την κατηγορία ανθρώπων, ειδικά από τον χώρο του Τύπου, να θεωρεί ότι είναι δικαίωμά της να διορίζει
η ίδια την κυβέρνηση της χώρας. Η τελευταία φορά που εφαρμόστηκε αυτή η
πρακτική, οδηγώντας τη χώρα σε καταστροφικά αποτελέσματα, ήταν το 1965, αν και
ορισμένοι πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να επαναληφθεί σήμερα ένα τέτοιο εχείρημα.
Πώς εξηγείται όμως η σημερινή απροθυμία να ανατεθεί η λήψη αποφάσεων σε μια
Βουλή εκλεγμένη από τον λαό; Τα διάφορα τμήματα της κοινωνίας δίνουν
διαφορετικές απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα.
——————————
Η πρώτη ομάδα
που εναντιώνεται στη διεξαγωγή εκλογών περιλαμβάνει πολιτικούς όλων των
πολιτικών αποχρώσεων (εξαιρουμένης της Αριστεράς) οι οποίοι ξέρουν καλά πως δεν
πρόκειται να επανεκλεγούν. Από αριθμητική άποψη, η ομάδα αυτή δεν είναι μεγάλη∙
φροντίζει, όμως, μέσω των ΜΜΕ, να κάνει πολύ θόρυβο. Στην ομάδα αυτή οφείλουμε
να προσθέσουμε τα ΜΜΕ και ορισμένα άλλα τμήματα των κατεστημένων που κυβερνούν την Ελλάδα.
Διότι όλοι τους επιδιώκουν να διατηρηθεί πάση θυσία η
πολύ βολική σχέση που έχουν με τον ετοιμοθάνατο πολιτικό κόσμο, τουλάχιστον
μέχρι να διαμορφώσουν ένα νέο, πειθήνιο υποκατάστατό του.
Πολλά από τα μέλη αυτής της ομάδας θεωρούν «κατάλληλο»
τον κ. Παπαδήμο, προκειμένου να επιτύχουν τον στόχο τους. Δυστυχώς, όμως, μέχρι τώρα, το μόνο που έχει καταφέρει ο
Έλληνας πρωθυπουργός είναι να μην «ενοχλήσει» ιδιαίτερα τον λαό, και όχι να δώσει
δείγματα γνήσιου ηγέτη. Επί του παρόντος, λοιπόν, ο στηρίζων Τύπος ενισχύει αυτή την τεχνητή εικόνα!
Εντούτοις, αν και αυτά τα «άχρωμα» χαρακτηριστικά είναι ελκυστικά σε περιόδους
πολιτικής νηνεμίας, είναι εντελώς ακατάλληλα για περιόδους μεγάλων κρίσεων,
στις οποίες ο πραγματικός ηγέτης οφείλει να εμπνέει και
να βοηθάει τον πολιορκημένο λαό του. Έτσι, οι εν λόγω παρασκηνιακοί παράγοντες θεωρούν
ότι μπορούν να διαμορφώσουν μια κάποια ομάδα γύρω από τον τεχνοκράτη
πρωθυπουργό, αποτελούμενη, φέρ’ ειπείν, από ένα ετερόκλητο σύνολο γνωστών,
σχετικά γνωστών και παντελώς άγνωστων φιλελευθεριζόντων πανεπιστημιακών, «αυθεντιών» του ΕΛΙΑΜΕΠ, οπαδών του Σχεδίου Ανάν και
«ασυνήθιστων» εκπροσώπων της
τοπικής αυτοδιοίκησης. Οι άνθρωποι όμως που χρειάζεται πραγματικά η χώρα μας
–οι επιτυχημένοι επιχειρηματίες– δεν έχουν ακόμη περιληφθεί στους
υποστηρικτές της νέας ομάδας, κίνησης, ή κομματικής παράταξης η οποία –ελπίζουν– θα θέσει
τελικά εκτός μάχης τον «ενοχλητικό κύριο Σαμαρά», τον οποίο, προφανώς, δεν
μπορεί να ελέγξει!
——————————-
Η δεύτερη
ομάδα ατόμων που φαίνεται να διαφωνεί με τη διεξαγωγή εκλογών αποτελείται από απλούς
πολίτες, τα βάσανα των οποίων πολλαπλασιάζονται
καθημερινά κατά τρόπο απαράδεκτο. «Τι μπορεί ακόμη να μας συμβεί εάν γίνουν εκλογές;», αναρωτιούνται οι αδικημένοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι
υποφέροντες. Και κάποιοι τούς φοβίζουν: «Προσέξτε, θα επιστρέψουμε στη δραχμή!»
Πράγματι, η πολυσυζητημένη αυτή επιστροφή θα αποτελούσε
μια εξέλιξη γεμάτη κινδύνους και δυσκολίες. Ποιος όμως έχει θελήσει να παρουσιάσει στον λαό μια διεξοδική
συγκριτική μελέτη για το πόσο διαφορετική, ή ανεπιθύμητη, θα ήταν μια
τέτοια κίνηση σε σχέση με τη σχεδιαζόμενη υποδούλωσή μας για τα επόμενα δέκα,
δεκαπέντε χρόνια, μόνο και μόνο για να μείνουμε στο ευρώ;
Και κάτι ακόμη πιο σημαντικό: όσοι υποστηρίζουν την
παραμονή μας στο ευρώ πιστεύουν ειλικρινά ότι είναι όντως εφικτή αυτή η
παραμονή; Μήπως θα ήταν πιο ρεαλιστικό, αντί να ρωτάμε αν θέλουμε εμείς
να βγούμε από το ευρώ, να διερωτηθούμε επί πόσο ακόμη καιρό
θα θέλουν οι Ευρωπαίοι να μας κρατούν στο ευρώ;
Πού οφείλεται λοιπόν η διάχυτη, μελαγχολική αδιαφορία
προς μιαν απόφαση τόσο ζωτική σημασίας όσο είναι η διεξαγωγή εκλογών;
Κατά την άποψή μου, ο βασικός λόγος σχετίζεται με την
εξουθένωση, την πλήρη απάθεια, στην οποία έχει βυθίσει τον λαό η διετία της κυβέρνησης
Παπανδρέου. Μια μέρα, οι κοινωνιολόγοι και οι πολιτικοί επιστήμονες πρέπει
να εξετάσουν τον αδίστακτο και μελετημένα ψυχοφθόρο τρόπο με τον οποίο η
τελευταία κυβέρνηση υπονόμευσε το πνεύμα και την αυτοπεποίθηση του μέσου Έλληνα
πολίτη, προκειμένου να εξασφαλίσει την παθητική του στάση απέναντι σε μια σειρά
άδικων αποφάσεων, οι οποίες επιβλήθηκαν από το εξωτερικό και εφαρμόστηκαν ανεπιτυχώς από
διχασμένους και συνεχώς διαπληκτιζόμενους πολιτικούς που σήμερα εμφανίζονται ως
ανανεωμένοι δελφίνοι! Ακόμη και ο προκάτοχος του κ. Παπανδρέου ετοιμάζεται να
μας εξηγήσει πού έσφαλε ο διάδοχός του, στοχεύοντας
Κύριος οίδε σε τι όφελος για τον εαυτό του.
Οι σοβαροί παρατηρητές πρέπει επίσης να σκεφτούν πολύ προσεκτικά
κατά πόσον η συνεχής καθοδική πορεία στην οποία εξώθησαν τη χώρα μας η Τρόικα
και οι εγχώριοι οπαδοί της μπορεί να κρατήσει για πάντα ή μήπως πλησιάζει η
στιγμή που θα ξεσπάσει στους δρόμους ένας πραγματικός και –πολύ φοβάμαι–
αιματηρός και εκτεταμένος ξεσηκωμός.
Μπορεί να προειδοποιούμε για αυτό το ενδεχόμενο∙ μπορεί
να προβλέπουμε και να ανησυχούμε για τα φοβερά επακόλουθα που θα είχε κάτι
τέτοιο∙ ποιος όμως μπορεί, με το χέρι στην καρδιά, να ισχυριστεί ότι ο
εξαθλιωμένος λαός δεν θα έχει δίκιο εάν, πολύ σύντομα,
επιτρέψει στη
φτώχεια του να υπερισχύσει της λογικής του;
Τα ΜΜΕ που ασκούν πιέσεις προκειμένου η κυβέρνηση να
περάσει στα χέρια των ευνοουμένων τους σπανίως συζητούν πόσο ακόμη μπορεί να
διαρκέσει η επισφαλής ηρεμία της σημερινής κατάστασης. Ας το ξανασκεφτούν όμως:
Ποιος είναι ικανοποιημένος από την κατάσταση αυτήν;
Το συνεχώς αυξανόμενο
πλήθος των ανέργων; Ο αυξανόμενος αριθμός των ζητιάνων στους δρόμους; Η αγορά
που έχει στεγνώσει από ρευστό και βλέπει τα εμπορικά καταστήματα να κλείνουν το
ένα μετά το άλλο; Τα μόνιμα θύματα, οι συνταξιούχοι; Οι πολίτες που
συναλλάσσονται με μιαν αποθαρρυμένη και, ενίοτε, εντελώς απρόθυμη γραφειοκρατία; Ή μήπως, τέλος, οι
εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, που πρόκειται σύντομα και αυτοί να βιώσουν τη βαναυσότητα
που κατά κανόνα συνοδεύει τις απαιτήσεις του κυρίου Τόμσεν;
————————–
Όλα αυτά μάς
επαναφέρουν στις διαρκώς επαναλαμβανόμενες απειλές για το μέλλον μας στην
Ευρώπη, το ευρώ κ.ο.κ. Έχω θίξει αυτό το θέμα τόσο στην αρχή αυτού του άρθρου
όσο και σε διάφορα άλλα κείμενά μου. Θα ήθελα ωστόσο να κλείσω θέτοντας τα
ακόλουθα ζητήματα.
Κάθε ευφυής ή πονηρός δημοσιογράφος είναι πράγματι σε
θέση να διατυπώσει επιχειρήματα τα οποία ο μέσος ή και ο καλλιεργημένος
αναγνώστης ενδέχεται να αποδεχτεί ανεξέταστα. Και πράγματι, η δημοσιογραφική
προπαγάνδα που «προβάλλει» συγκεκριμένους πολιτικούς ή διανοουμένους μπορεί να
λειτουργήσει επί ένα διάστημα. Οι άνθρωποι, όμως, που κρατούν τη δημοσιογραφική
πένα και σχεδιάζουν περίτεχνα τη δημόσια εικόνα αυτών των ατόμων δεν μπορούν
άραγε να συνειδητοποιήσουν ότι η δημοσιότητα δεν αρκεί αφ’ εαυτής για να «πουληθεί» ένα προϊόν; Δεν καταλαβαίνουν άραγε ότι το κοινό έχει
ήδη αγοράσει «προϊόντα» που έχουν αποδειχθεί δυσλειτουργικά
– για να μην πω: άχρηστα ή επικίνδυνα;
Δεν είναι, λοιπόν, καιρός να πούμε στους Έλληνες τι
ακριβώς είναι αυτό που εμποδίζει τις διαπραγματεύσεις για το PSI;
Δεν είναι καιρός να τους προειδοποιήσουμε ότι δεν πρέπει να θέσουν τους
πόρους τους –σημερινούς και μελλοντικούς– στη δικαιοδοσία ξένων
δικαστηρίων; Δεν πρέπει να τους πούμε ότι αυτές οι εσπευσμένες κινήσεις
επιβάλλονται από τους ξένους «φίλους» μας, οι οποίοι προσπαθούν να υψώσουν
προστατευτικά «αναχώματα» γύρω τους, προτού τους πνίξει και αυτούς η ελληνική
πλημμύρα; Κι ακόμη: δεν οφείλουμε άραγε να πούμε στους Έλληνες ότι ο μόνος
τρόπος για να νικήσουμε τους κερδοσκόπους είναι να είμαστε εξίσου επινοητικοί,
ευκίνητοι, απρόβλεπτοι και ανεξάρτητοι με αυτούς; Ας δοκιμάσουμε κάτι νέο, ας
προσπαθήσουμε να δείξουμε ανεξαρτησία και φαντασία, και ίσως τότε δούμε τους
κερδοσκόπους να μας αφήνουν ήσυχους, για να στραφούν σε νέους στόχους.
Άμεση απαλλαγή από τους κερδοσκόπους και την Τρόικα:
αυτός θα έπρεπε να είναι ο στόχος μας! Είναι ανέφικτος; Ναι, αλλά μόνον αν δεν
σκεφτόμαστε πρωτότυπα και παραμένουμε προσηλωμένοι σε πολιτικές και
προκαταλήψεις του παρελθόντος.
Θεωρώ ότι κανείς δεν μπορεί να αντικρούσει αυτό το
επιχείρημα, ακριβώς διότι ποτέ μέχρι τώρα δεν έχουμε δοκιμάσει έναν εναλλακτικό τρόπο
σκέψης!
Υ.Γ.: Μετά την αποστολή του κειμένου προς δημοσίευση ο
κυριακάτικος Τύπος δημοσίευσε απόσπασμα λόγου της κυρίας Άννας Διαμαντοπούλου, όπου, σύμφωνα με το Έθνος – http://www.ethnos.gr/article.csp?catrid=22767&subid+28pubid=636055895 – «Κυβέρνηση προγραμματικής συμφωνίας και με
πρωθυπουργό τύπου Παπαδήμου προτείνει η Άννα Διαμαντοπούλου για την επομένη των
εθνικών εκλογών και ανεξαρτήτως αποτελέσματος». Κάθε πρόβλεψη προσεχούς εκλογικού
αποτελέσματος είναι παρακινδυνευμένη, ιδίως από βουλευτή που πιθανώς να μην
επανεκλεγεί λόγω της διαφαινομένης μεγάλης ήττας του κόμματός της – εκτός, βεβαίως, αν η καθυστέρηση των εκλογών
καλυτέρευε την εκλογική του τύχη. Ωστόσο, το να υποδηλώνει κανείς και τι είδους πρωθυπουργός
πρέπει να διοριστεί μετά τις εκλογές όχι μόνο δείχνει περιφρόνηση για τα
δικαιώματα της νέας Βουλής, αλλά και εξασθενημένο, ίσως, αίσθημα
δημοκρατικότητας ως προς τους θεσμούς μας. Πράγματι, μια τέτοια θέση θα μπορούσε να
εκληφθεί ως ένδειξη ότι μερικοί από τους βουλευτές μας αρχίζουν να συνηθίζουν
στην ιδέα μη πολιτικώς εκλεγμένων πρωθυπουργών, προτιμώντας πρωθυπουργούς που τυγχάνουν της
υποστήριξης γνωστών (και αγνώστων) κατεστημένων. Μήπως όμως κάτι τέτοιες
τάσεις, μια μέρα, όταν ο λαός αντιδράσει στην
απίστευτη κακουχία που του επιβάλλει και η παρούσα κυβέρνηση αλλά και η «φίλη»
Τρόικα, οδηγήσουν μερικούς πολιτικούς να εισηγηθούν
ακόμη και διακυβέρνηση μέσω του άρθρου 48 του Συντάγματος; Προτού σπεύσουν, λοιπόν, κάποιοι καλοθελητές να κατηγορήσουν
τον γράφοντα για λαϊκισμό –που πάντα αποτελεί τον ευκολότερο τρόπο απάντησης
για όσους στερούνται επιχειρημάτων–, μήπως θα έπρεπε να λάβουν υπόψη τι μας διδάσκει η
ιστορία για τις «ολισθήσεις» από τη δημοκρατία σε (απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα) αυταρχικά καθεστώτα;
20 comments
Καλά, τόσο ἐνθουσιασμένος εἶναι ὁ κύριος Μαρκεζίνης άπὸ τὴν ἐπίδοση τῶν ἐκλεγμένων ἀντιπροσώπων τοῦ λαοῦ τὰ τελευταῖα 37 χρόνια ; Καὶ μήπως μὲ τὸν «νέο τρόπο τοῦ σκέπτεσθαι» θὰ δημιουργηθοῦν οἱ πόροι ποὺ μᾶς λείπουν ; Μόνο μὲ δουλειὰ δημιουργοῦνται οἱ πόροι, ὄχι μόνον μὲ σκέψη. Ἅμα εἶναι ἔτσι εὔκολο, γιατί ὄχι «ὁ ἄλλος ἐφικτὸς κόσμος» τοῦ Τσίπρα ; Καί, τέλος, ἐπανειλημμένως γράφει γιὰ «ὑποδούλωση». Σάμπως νὰ εἴμαστε σήμερα ἐλεύθεροι ! Τουλάχιστον μὲ τὸν Τόμσεν μπορεῖ κανεὶς νὰ ἐπιχειρηματολογήσει καί, μάλιστα, ἔχει πλῆθος ἐπιχειρήματα γιὰ νὰ τὸν μεταπείσει μὲ βάση τὴν παγκόσμια ἐμπειρία καὶ πραγματικότητα. Καὶ μάλιστα άπὸ θέση σχετικῆς ἰσχύος, ἀφοῦ ὁ Τόμσεν θὰ ὑπογράψει γιὰ νὰ πάρουμε 130 δισεκατομμύρια εὐρώ. Μὲ τὸν Φωτόπουλο, μὲ τὸν Λουράντο, μὲ τὸν Κουρῆ, μπορεῖ νὰ συζητήσει κανείς ; Κρύος ἱδρὼς μὲ πιάνει ὂταν σκέπτομαι ὅτι μπορεῖ νὰ ξαναπέσουμε στὰ νύχια τους. Ἡ διαφθορὰ σὲ καθεστὼς δραχμῆς θὰ κάνει ὅ,τι ζήσαμε τὰ τελευταῖα πέντε χρόνια νὰ φαίνεται ἀπωλεσθεὶς παράδεισος.
Συμφωνώ με το συμπέρασμα του κ. Μαρκεζίνη ότι ο στόχος μας πρέπει να είναι η άμεση απαλλαγή από τους κερδοσκόπους και την Τρόικα. Προσθέτω οτι, αν αν δεν το κάνουμε, δεν έχουμε κανένα μέλλον. Αφού το μνημόνιο μας οδηγεί στην καταστροφή με μαθηματική ακρίβεια (χρέος 120% του ΑΕΠ το 2020), ο μόνος τρόπος για να πάρουν τα λεφτά τους οι δανειστές τους είναι να πάρουν … την Ελλάδα. Ξέρουν δε οτι ο λαός θα αντιδράσει. Για αυτό τον λόγο δεν θέλουν εκλογές η μια ανεξάρτητη κυβέρνηση μετά τις εκλογές. Οσο για μας, αν ακολουθήσουμε σκληρή στάση τώρα, η Τρόικα θα υποχωρήσει γιατί οι συνέπειες θα είναι αρνητικές και για τους δανειστές μας. Αν δεν υποχωρήσει, θα έχουμε μια πτωχευμέμη Ελλάδα, αλλά δική μας για να την ξανακτίσουμε, εν ανάγκη, με ψωμί κι ελιά, αλλα το λαό βασιλιά.
Τὸ ψωμὶ μὲ τὴν ἐλιὰ καὶ τὸν λαὸ βασιλιᾶ μᾶς ἔφερε ἀπὸ τὴν Κόκκινη Μηλιὰ πίσω στὸν Ἔβρο καὶ στὴν προκυμαία τῆς Σμύρνης. Διεθνὴς ἀπομόνωσις γιὰ τὴν Ἑλλάδα εἶναι, καὶ πάντοτε ἦταν, θάνατος. Γιὰ σκεφθεῖτε χαρὰ ποὺ θὰ κάνουν οἱ κερδοσκόποι καὶ ἡ Τρόϊκα, ἂν τοὺς λέγαμε ὂτι δὲν θὰ πάρουμε τὰ 130 δισεκατομμύρια ποὺ μᾶς προσφέρουν. Διότι ἔχουν λαοὺς καὶ κοινοβούλια κι αὐτοί, καὶ δὲν εἶναι καθόλου βέβαιν ὅτι οἱ λαοὶ καὶ τὰ κοινοβούλια ἔχουν καμμία ἰδιαιτέρα προθυμία νὰ ταΐζουν ἀργομίσθους στὴν Ἑλλάδα.
Μεγάλη χαρά, αφού τελευταία έγινε γνωστό πως παραποιήσαμε το μέγεθος του χρέους μας προς τα πάνω, ώστε να τους φέρουμε στην Ελλάδα και να τους εκμεταλλευτούμε.
Σωστά, σωστά, δέν εἴδατε τὶ δισεκατομμύρια μᾶς προσφέρουν ὅλοι καὶ οἱ προδότες ποὺ μᾶς κυβερνοῦν τὰ ἀρνοῦνται ; Διερωτῶμαι γιατὶ δέν παρακάμπτουν τελείως τοὺς προδότες καὶ δὲν στέλνουν στὸν τραπεζικὸ λογαριασμὸ κάθε Ἕλληνος καὶ Ἑλληνίδος τὸ ποσὸν ποὺ ἀντιστοιχεῖ. Ὑπάρχει, ξέρετε, ἀκόμη ἐλευθερία στὴν κίνηση κεφαλαίων. Τὴν θεσμοθέτησε ὁ προδότης Σημίτης …
ΥΓ Ἡ πραγματικὴ κρίση δὲν εἶναι τὸ δημοσιονομικὸ ἔλλειμμα, ἀλλὰ τὸ ἔλλειμμα παραγωγῆς. Ἑκεῖ χτυπᾶ ἡ ὁκνηρία καὶ ἡ σπατάλη ποὺ παρατηροῦμε σὲ κάθε δημοσία ὑπηρεσία.
Κύριε ΓΙΓ είπαμε να μας διασκεδάζετε, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια. Προδότη τον Σημίτη; Αυτό ούτε σαν αστείο δεν στέκει. Μου θυμίζει κάτι επαίσχυντα και ασφαλώς παραποιημένα βίντεο που τον δείχνουν μπροστά στην ελληνική βουλή να λέει ευχαριστώ τους Αμερικάνους. Ε, όχι και προδότης ο προστάτης των χωρικών μας υδάτων.
Όσο για τα δισεκατομμύρια, εσείς γράφετε ότι είναι 130. Χαριτολογώντας σας λέω ότι μπορεί να τα πάρουν πίσω. Και για να ξεπεράσω και εγώ τα όρια λέω ότι θα τα πάρουν πίσω και με το παραπάνω.
Εἴπαμε νὰ εἶναι κανεὶς μειονεκτικός, ἀλλὰ νὰ μὴν τὸ ὁμολογεῖ καὶ γραπτῶς. Ὑπάρχει περίπτωση κράτος ἀργομίσθων, φοροφυγάδων καὶ εἰσφοροφυγάδων νὰ ὑπερασπισθεῖ ἀποτελεσματικῶς τὸ ἔδαφός του, τὸ ὑπέδαφός του, τὸν ἐναέριο χῶρό του ἢ τὶς θάλασσές του ; Ὅταν ὁ λαὸς δὲν θέλει νὰ ὑποστεῖ τὶς θυσίες ποὺ ἀπαιτοῦνται γιὰ νὰ εἶναι κυρίαρχος, οἱ ἡγέτες του εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ἀγωνισθοῦν μὲ ἄλλα μέσα γιὰ νὰ τοῦ ἐξασφαλίσουν ὅσα λίγα εἶναι δυνατὸν νὰ τοῦ ἐξασφαλισθοῦν.
Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ὅσο ἐξακολουθοῦμε νὰ ταΐζουμε ἀργομίσθους, φοροδιαφεύγουμε καὶ εἰσφοροδιαφεύγουμε, ὄχι μόνον τὰ 130 δισεκατομμύρια θά μᾶς πάρουν πίσω, ἀλλὰ καὶ ὅ,τι ἄλλο ἔχουμε.
Εξ όσων γνωρίζω κύριε George the knife ο μέσος αργόμισθος Έλληνας εργάζεται περισσότερο από τον μέσο δουλευταρά Γερμανό. Αυτό προφανώς αφορά μόνο στον ιδιωτικό τομέα, αλλά δεν δίνει το δικαίωμα στον οποιονδήποτε κρατικοδίαιτο (ή ευρωδίαιτο) γιό του μπαμπά του να αποκαλεί τεμπέληδες όλους τους Έλληνες στογγυλοκαθισμένος στην καρέκλα του. Εξαιρείται ο Μέγας Διασκεδαστής Γιώργαρος βεβαίως βεβαίως!
Βέβαια, βέβαια, διότι ὁ Γερμανὸς προφθαίνει νὰ βάζει περισσότερες σφραγῖδες τὴν ὥρα … Βρῆτε λίγο χρόνο νὰ ψάξετε πῶς καταρτίζεται ἡ στατιστικὴ ποὺ ἐπικαλεῖσθε. Περιλαμβάνει, δυστυχῶς γιὰ σᾶς, καὶ τὶς ἄφθονες δηλούμενες καὶ ἀμειβόμενες, πλὴν σπανίως πραγματοποιούμενες ὑπερωρίες στὸ εὐρὺτερο δημόσιο. Ἔτσι, ὄχι μόνον τοὺς Γερμανοὺς ξεπερνᾶμε, άλλὰ καὶ ὅποιον ἄλλο θέλουμε. Δανεικὰ νὰ ὑπάρχουν γιὰ τὶς ὑπερωρίες καὶ γράφουμε ἐλεύθερα ὅσες θέλουμε. Ἄλλωστε βλέπουμε πῶς διαγκωνίζονται οἱ πολυεθνικὲς νὰ ἔλθουν νὰ ἀπασχολήσουν αὐτοὺς τοὺς δουλευταράδες. Βλέπουμε πόσες ἑκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες ἔχουν συρρεύσει ἐδῶ γιὰ νὰ κάνουν τὶς δουλειὲς ποὺ ἀπαξιοῦν νά καταδεχθοῦν οἱ ἐντόπιοι δουλευταράδες.
Καὶ προσέξτε, takeaction, τὴν γλῶσσά σας, διότι ἀκόμα λιγώτερο δικαίωμα νὰ εἶναι ἀπρεπὴς ἔχει αὐτὸς ποὺ φορᾶ κουκούλα. Τό δικαίωμα νὰ γράφω ἐπωνύμως τὴν δική μου γνώμη τὸ ἔχω ἀγοράσει μὲ μεγάλο κόστος προσωπικό, οἰκογενειακό, ἐπαγγελματικὸ καὶ ὑλικὸ καὶ ἐννοῶ νὰ συνδιαλέγομαι ὡς ἴσος μόνον μὲ ὅσους ἔχουν τὴν ἐπάρκεια, ἀνατομική πρωτίστως, καὶ ἠθικὴ νὰ πληρώσουν τὸ ἴδιο τίμημα.
takeaction: “Εξ όσων γνωρίζω κύριε George the knife ο μέσος αργόμισθος Έλληνας εργάζεται περισσότερο από τον μέσο δουλευταρά Γερμανό. Αυτό προφανώς αφορά μόνο στον ιδιωτικό τομέα”. Το αυτό αναφέρεται στο γεγονός και όχι στα στοιχεία της Eurostat. Η Eurostat συνυπολογίζει βέβαια και τους δημοσίους υπαλλήλους που στην πλειοψηφία τους δεν δηλώνουν υπερωρίες και υπολογίζονται ως εργαζόμενοι 8ωρο (το οποίο δυστυχώς δεν ισχύει). Ωστόσο, οι δημόσιοι υπάλληλοι που δηλώνουν υπερωρίες δεν είναι τόσο πολλοί για να δικαιολογούνται θεαματικές αλλαγές στα αποτελέσματα, τα οποία δείχνουν μέσο όρο γύρω στις 8,3 ώρες.
ΓΙΓ: “Καὶ προσέξτε, takeaction, τὴν γλῶσσά σας”. Δεν κατάλαβα, αυτό πρέπει να το εκλάβω ως απειλή;
ΓΙΓ: “διότι ἀκόμα λιγώτερο δικαίωμα νὰ εἶναι ἀπρεπὴς ἔχει αὐτὸς ποὺ φορᾶ κουκούλα.” Δεν γράφω επωνύμως επειδή πολύ απλά δεν νομίζω ότι χρειάζεται από την στιγμή που δεν απειλώ κανέναν, ούτε και θεωρώ το όνομα ή την καταγωγή μου τίτλο τιμής. Σε μια συζήτηση δεν είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε το όνομα του άλλου. Και ως ανώνυμος να παρουσιαζόσασταν στο antibaro, πάλι θα έκανα τον λογικό συνειρμό ότι από συμφέρον ορμώμενος υπερασπίζεστε με τόσο πάθος το κατεστημένο. Εν πάση περιπτώσει και αφού το αρνείστε κατηγορηματικά θα δεχθώ ότι δεν μιλάτε βάσει συμφέροντος. Η απρέπεια όμως, είναι κάτι πολύ σχετικό. Από την δική μου σκοπιά κι εσείς είστε πολλές φορές απρεπής. Όσο για τους κουκουλοφόρους, έχω την εντύπωση ότι κι αυτοί μάλλον προς όφελος του κατεστημένου λειτουργούν συνήθως.
ΓΙΓ :”Τό δικαίωμα νὰ γράφω ἐπωνύμως τὴν δική μου γνώμη τὸ ἔχω ἀγοράσει μὲ μεγάλο κόστος προσωπικό, οἰκογενειακό, ἐπαγγελματικὸ καὶ ὑλικὸ καὶ ἐννοῶ νὰ συνδιαλέγομαι ὡς ἴσος μόνον μὲ ὅσους ἔχουν τὴν ἐπάρκεια, ἀνατομική πρωτίστως, καὶ ἠθικὴ νὰ πληρώσουν τὸ ἴδιο τίμημα.” Τελικά, μάλλον, για όλα φταίει ο εγωισμός mister George.
Τὸ ὀλιγώτερο πού θὰ ἔκανε κάποιος ποὺ θὰ σεβόταν τὸ ἑαυτό του, θὰ ἦταν νὰ ἀπευθύνεται στὸν συνομιλητή του μὲ τὸ ἀκριβὲς ὄνομα μὲ τὸ ὁποῖο ὁ συνομιλητής του ἔχει ἐπιλέξει νὰ προσέρχεται στὴν συζήτηση. Ἡ ἀντίθετη πρακτικὴ εἶναι ἀπρέπεια καὶ, ὅποιος θὰ σεβόταν τὸν ἑαυτό του. θὰ εἶχε τὴν εὐαισθησία νὰ τὸ καταλάβει χωρὶς ὑπόδειξη. Ὑπαινιγμοὶ γιὰ τὴν προσωπικὴ θέση τοῦ συνομιλητοῦ, ἄσχετοι μὲ τὴν συζήτηση, ἀτεκμηρίωτοι, δείχνουν ὅτι ὁ ὑπαινισσόμενος ἔμεινε ἀπὸ πραγματικὰ ἐπιχειρήματα καὶ ἁπλῶς ἐπιχειρεῖ νὰ λασπώσει τὸν συνομιλητή του. Συνεπῶς, ἂν κάποιος σεβόταν τὸν ἑαυτό του, θὰ τοὺς ἀπέφευγε.
Κατόπιν τῷν ἀνωτέρω, ἐγὼ τοὐλάχιστον κατανοῶ τὴν ἀνάγκη πολλῶν νὰ χρησιμοποιοῦν ψευδώνυμο στὸ διαδίκτυο.
Ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἂν δηλώναμε τὴν πραγματικὴ διάρκεια ἐργασίας τῶν ἑκατοντάδων χιλιάδων φερομένων νὰ ἐργάζονται 8ωρο στὸ εὐρύτερο δημόσιο, τότε θὰ μπορούσαμε νὰ κρίνουμε μὲ ἀκρίβεια ἂν ἐργάζεται ὁ μέσος Ἕλληνας περισσότερο ἀπὸ ἄλλους λαούς. Ἀγνοεῖτε, ὅμως, βολικώτατα τὶς ἐμπειρικές παρατηρήσεις μου τὶς σχετικὲς μὲ τοὺς ξένους ἐργοδότες καὶ τοὺς μετανάστες οἱ ὁποῖες δὲν μαρτυροῦν καὶ τόσο θετικὰ γιὰ τὴν ἐργατικότητά μας.
Ὅσο γιὰ τὶς σχέσεις μου μὲ τὸ κατεστημένο, ὅποιος γνωρίζει ἀνάγνωση κατανοεῖ πόσο συμπαθῶ τὸ κατεστημένο τῆς ἀργομισθίας, τῆς φοροδιαφυγῆς, τῆς εἰφοροδιαφυγῆς καὶ τῆς ὑποκρισίας ὅτι δῆθεν αὐτὰ δὲν ὑπάρχουν.
Εννοείται ότι υπολογίζοντας τις πραγματικές ώρες εργασίας των αργόσχολων του δημοσίου ο μέσος όρος πέφτει σημαντικά. Η ουσία, όμως, των αποτελεσμάτων της Eurostat είναι πως δεν είναι όλοι οι Έλληνες τεμπέληδες και αργόσχολοι. Η ουσία είναι, επίσης, ότι εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων δουλεύουν υπερωρίες μεταξύ σφύρας και άκμονος, έχοντας να αντιμετωπίσουν από τη μια τον αυταρχισμό των αφεντικών και από την άλλη τον αυταρχισμό των δημοσίων υπαλλήλων. Άλλα, ας μιλήσουμε λίγο και για τους υπαλλήλους του δημοσίου. Χαρακτηρίστε τους θρασείς, προκλητικούς, αργόσχολους, τεμπέληδες, αχάριστους. Θα συμφωνήσω σε όλα, αν και αυτό δεν ισχύει για όλους. Δεν είδα να γράφετε τίποτα για τους πολιτικούς που δημιούργησαν αυτό το σύστημα. Δηλαδή, κατηγορούμε τον πολίτη που θέλει να πάει σε μια θέση που του εξασφαλίζει ένα επάγγελμα χωρίς άγχος, χωρίς πολύ δουλειά και με έναν μισθό συνήθως αρκετά μεγαλύτερο απ’ ότι θα έπαιρνε στον ιδιωτικό τομέα και δεν λέμε τίποτε για τον πολιτικό που δημιουργεί αυτήν την θέση, που σημαίνει παθητικό πολλών χιλιάδων ευρώ για την κράτος, με αντάλλαγμα ελάχιστες ψήφους;
Όσο για τους μετανάστες, μια χαρά βόλεψε αυτό το σύστημα τους εργολάβους (στα χρόνια του οργασμού ανοικοδόμησης) και τους μεγαλοεργολάβους (στα χρόνια του οργασμού των δημοσίων έργων και των Ολυμπιακών Αγώνων) που άμειβαν τους μετανάστες με μισθούς πολύ χαμηλούς σε σχέση με το έργο που παρείχαν. Ο δε Έλληνας γιατί να πάει να δουλέψει εξοντωτικά στην οικοδομή αφού μπορούσε να κερδίζει τα ίδια χρήματα, όντας π.χ. υπάλληλος σε σούπερ μάρκετ; Η εισροή μεταναστών μια χαρά φαίνεται να βόλεψε και τον κύριο Σημίτη που κέρδισε μια επιπλέον τετραετία στην κυβέρνηση.
Οι ξένες εταιρείες, από την άλλη, έρχονται κατά καιρούς στην Ελλάδα, διοργανώνουν “Ημέρες καριέρας” και κλείνουν συμβόλαια εργασίας σε νέους που θέλουν να εργαστούν στο εξωτερικό. Το ότι δεν φτιάχνουν εδώ παραρτήματα έχει να κάνει μάλλον με την παθογένεια του ελληνικού κράτους και όχι με την εργατικότητα του Έλληνα.
Για τα περί ευπρέπειας τί να πω; Δάσκαλε που δίδασκες…
Εἶναι ἀπρεπὲς νά συνδιαλέγεται κανεὶς εὐπρεπῶς μὲ ὅποιον ἐπιλέγει νὰ συνδιαλέγεται ἀπρεπῶς. Τὴν πρώτη φορὰ τὸ ἀνέχομαι, τὴν δευτέρα φορὰ προειδοποιῶ καὶ τὴν τρίτη φορὰ ἀπαντῶ εἰς τὴν ἰδία γλῶσσα. Κάποτε ἡ τακτικὴ αὐτὴ ἀποδίδει.
Συμφωνῶ ὅτι τὸ 95% τῶν Ἑλλήνων ἔχει βγάλει τὸ κακὸ ὄνομα στὸ ὑπόλοιπο 5%. Αὐτὸ τὸ 5% ψάχνουν οἱ πολυεθνικές.
Πολύ ἄστοχο τὸ ὅτι οἱ πολιτικοὶ φταῖνε γιὰ τὸ χάλι αὐτό. Οἱ πολιτικοὶ εἶναι φαῦλοι ἐπειδὴ ὁ λαὸς ἐπιλέγει φαύλους. Ὁ λαὸς μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει ἄλλους πολιτικούς, οἱ πολιτικοὶ δὲν μποροῦν νὰ ἐπιλέξουν λαό.
Καλὰ κάνει ὁ πολίτης καὶ λουφάρει, δουλειὰ, φόρους καὶ εἰσφορές, ὅσο τὸν παίρνει. Μόνον νὰ μὴν δυσφορεῖ ὂταν, κάποτε, φθάνει ὁ λογαριασμός.
“Συμφωνῶ ὅτι τὸ 95% τῶν Ἑλλήνων ἔχει βγάλει τὸ κακὸ ὄνομα στὸ ὑπόλοιπο 5%. Αὐτὸ τὸ 5% ψάχνουν οἱ πολυεθνικές.” Εντυπωσιακό το ότι όλοι οι γνωστοί και οι γνωστοί γνωστών μου που έχουν πάει στο εξωτερικό ανήκουν σε αυτό το 5%.
“Πολύ ἄστοχο τὸ ὅτι οἱ πολιτικοὶ φταῖνε γιὰ τὸ χάλι αὐτό.” Τα ίδια και τα ίδια…Ναι κύριε ΓΙΓ, το καταλαβαίνουμε κι εμείς ότι τους φαύλους πολιτικούς τους εκλέγουμε ιδιοτελώς σκεπτόμενοι. Όμως τί θα κάνουμε, θα αλλάξουμε πρώτα τον λαό και μετά τους πολιτικούς; Ο λαός με σωστούς ηγέτες που θα παρέχουν σωστή παιδεία και πραγματική δικαιοσύνη μπορεί να βελτιωθεί. Οι τωρινοί ηγέτες ακόμη και με τίμιους πολίτες θα παρέμεναν απατεώνες και επειδή η “δημοκρατία” μας δεν είναι και η ιδανική, πιθανότατα θα συνέχιζαν να εκλέγονται. Και θα διέφθειραν και τον λαό προκειμένου να τον φέρουν στα μέτρα τους. Φαύλος κύκλος, λοιπόν.
“Μόνον νὰ μὴν δυσφορεῖ ὂταν, κάποτε, φθάνει ὁ λογαριασμός.” Δυσφορεί γιατί τον λογαριασμό θα πληρώσουν μόνο αυτοί που έφαγαν λίγο. Ή καθόλου.
Καλὰ πᾶμε !
Τί ποσοστὸ τῶν ὅλων γνωστῶν σας καὶ γνωστῶν γνωστῶν σας εἷναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἑλκυσθεῖ ἀπὸ πολυεθνικὲς τοῦ ἐξωτερικοῦ μὲ τὴν διαδικασία ποὺ περιγράψατε ; Γνωρίζω ὅτι μερικὲς οἰκογένειες ἔχουν παράδοση ἐξωστρεφείας. Τὰ στατιστικὰ στοιχεῖα, πάντως, δὲν δείχνουν μετακίνηση στὸ ἐξωτερικὸ τῆς τάξεως τοῦ 5% καὶ ἀμφιβάλλω ἅν εἶναι καὶ ἄνω τοῦ 5 τοῖς χιλίοις.
Ὁ φαῦλος κύκλος μπορεῖ νὰ σπάσει μόνον στὸ σημεῖο ἀπὸ τὸ ὁποῖο γνησίως ξεκινᾶ. Ἃλλως πέφτουμε πάλι στὴν παγίδα : «Ἐγὼ δὲν εἶμαι σὰν τοὺς ἄλλους». Καὶ τίμιος νὰ εἶναι, μόλις ἐκλεγεῖ, βλέπει ὅτι θὰ μαυρισθεῖ ἀλύπητα, ἐκτὸς καὶ ἂν «προσαρμοσθεῖ». Καὶ αὐτὸ ἰσχύει σὲ κάθε ἐκλογικὴ διαδικασία, ἀπὸ τὴν ἐκλογὴ προεδρείου στὴν Γενικὴ Συνομοσπονδία Πωλητῶν Ποντικοπαγίδων μέχρι τὴν προεδρία τῶν κομμάτων. Οἱ τωρινοὶ ἡγέτες θὰ παρέμεναν, ἴσως, ἀπατεῶνες, ἀλλὰ μὲ τιμίους πολίτες δὲν θὰ ἔμεναν ἡγέτες. Καμμία δημοκρατία δὲν εἶναι ἰδανική, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι πρέπει νὰ εἶναι ἰδανικὴ ἀποκλειστικῶς γιὰ τοὺς φαύλους.
Στὸ χέρι αὐτῶν ποὺ ἔφαγαν λίγο ἢ καθόλου εἶναι νὰ πληρώσουν λιγώτερο. Ἀλλὰ οὔτε ἀποδείξεις ζητοῦν, οὔτε καταγγέλλουν. Αὐτὰ πληρώνονται καί δικαίως. Ὅποιος δὲν μεριμνᾶ γιὰ τὸ συμφέρον του, δὲν μπορεῖ νὰ μέμφεται ὂποιον μεριμνᾶ γιὰ τὸ δικό του.
“Καλὰ πᾶμε !
Τί ποσοστὸ τῶν ὅλων γνωστῶν σας καὶ γνωστῶν γνωστῶν σας εἷναι αὐτοὶ ποὺ ἔχουν ἑλκυσθεῖ ἀπὸ πολυεθνικὲς τοῦ ἐξωτερικοῦ μὲ τὴν διαδικασία ποὺ περιγράψατε ; Γνωρίζω ὅτι μερικὲς οἰκογένειες ἔχουν παράδοση ἐξωστρεφείας. Τὰ στατιστικὰ στοιχεῖα, πάντως, δὲν δείχνουν μετακίνηση στὸ ἐξωτερικὸ τῆς τάξεως τοῦ 5% καὶ ἀμφιβάλλω ἅν εἶναι καὶ ἄνω τοῦ 5 τοῖς χιλίοις.” Έχει κάποια σημασία, αν αυτοί προσελήφθησαν με την συγκεκριμένη διαδικασία ή αν έστειλαν τα βιογραφικά τους μέσω e-mail και κατόπιν τους κάλεσαν στο εξωτερικό; Σε αμφότερες τις περιπτώσεις είναι Έλληνες μεγαλωμένοι στην Ελλάδα ή όχι; Όσο για το 5%, κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε; Όπως οι περισσότεροι Έλληνες που προσπάθησαν να βρουν δουλειά στο εξωτερικό βρήκαν, έτσι και αυτοί που δεν έχουν ακόμη προσπαθήσει, μάλλον θα βρουν.
Ο τίμιος πολιτικός θα προτιμήσει να μαυριστεί παρά να εκλεγεί. Γι’ αυτό και σχεδόν κανείς εκ των μεγάλων κομμάτων δεν είναι τίμιος. Επειδή δε η δημοκρατία μας δεν είναι ιδανική δίνει την ευκαιρία στους απατεώνες να πείθουν ότι είναι τίμιοι, Προσωπικώς γνωρίζω αρκετούς έντιμους ψηφοφόρους που δείχνουν μεγάλη εμπιστοσύνη σε άτιμους πολιτικούς. Πολλοί τίμιοι άνθρωποι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια.
“Στὸ χέρι αὐτῶν ποὺ ἔφαγαν λίγο ἢ καθόλου εἶναι νὰ πληρώσουν λιγώτερο.” Λιγότερο, περισσότερο, το σίγουρο είναι ότι οι πολλοί που έφαγαν λίγα καλούνται να πληρώσουν και τα πολλά που έφαγαν λίγοι. Κι αυτό δικαίως δεν το θέλουν.
Πάλι ἀρχίσαμε τὶς ἀπρέπειες ; Μὲ κατηγορεῖτε ότι ὑποκρίνομαι ὂτι δὲν καταλαβαίνω. Ἐπειδὴ ἐσεῖς τὸ κάνετε, νομίζετε ὂτι τὸ κάνουν καὶ ἄλλοι ;
Ἡ οὐσία τῆς ἐνστάσεώς σας εἶναι ὅτι ὑπάρχουν καὶ τίμιοι ἄνθρωποι στὴν Ἐλλάδα. Δέχθηκα ὅτι εἶναι περίπου 5%. Γράψτε ἑσεῖς πόσοι νομίζετε ὂτι εἶναι καὶ γιατί ψηφίζουν κατ’ ἑπανάληψιν φαύλους.
Στὸ θέμα τοῦ φαύλου κύκλου, γιὰ νὰ ἰσχύσει ἡ ἄποψίς σας, πρέπει νὰ δεχθοῦμε ὅτι οἱ τίμιοι ἄνθρωποι δὲν γνωρίζουν τὸ πραγματικό τους συμφέρον καὶ ψηφίζουν φαύλους ξανὰ καὶ ξανά. Ἂν ἴσχυε αὐτό, ἡ δημοκρατία θα εἶχε ἐξαφανισθεῖ ἀπὸ προοώπου γῆς. Παρατηροῦμε τὸ ἀντίθετο. Ἐκτὸς πιὰ κι ἅν μόνον οἱ τίμιοι Ἕλληνες τυγχάνει νὰ εἶναι τόσον ἐπιμόνως ἀνόητοι.
Δὲν βλέπω καμμία διαδήλωση κατὰ τῶν ἀργομίσθων. Ἐπειδὴ συμπεριλαμβάνομαι σὲ αὐτοὺς τοὺς πολύ λίγους ποὺ πλήρωσαν καὶ πληρώνουν πάρα πολλὰ καὶ δὲν ἔφαγαν γνησίως τίποτε, σᾶς βεβαιῶ ὅτι κανένας ἀπὸ ὅσους γνωρίζουν τὶς ἐπιλογές μου δὲν τὶς ἔχει ἐπιδοκιμάσει. Φαντάζομαι ὅτι καὶ γελοῦν μαζί μου, ὅταν δέν εἶμαι παρών. Ἔχω, λοιπόν, τὴν μοχθηρὰν ἀξίωσιν νὰ πληρώσουν πρῶτοι οἱ πολλοὶ ποὺ ἔφαγαν ὁ καθένας λίγα καὶ ὅλοι μαζί πολλά. Τότε μόνον θὰ καταστεῖ δυνατὸν νὰ πληρώσουν καὶ οἱ λίγοι πού ἔφαγαν πολλά. Ἂν ἡ πλειοψηφία τῶν πολλῶν ποὺ ἔφαγαν ὅλοι μαζὶ πολλά, κι ὁ καθένας ἀπὸ λίγα, δὲν διορθωθεῖ τώρα, πάλι θὰ ἐκλέξει λίγους ποὺ θὰ ξαναφᾶνε πολλά.
Η ουσία της ενστάσεως μου είναι ότι ο Έλληνας δεν είναι πολύ πιο απατεώνας και τεμπέλης εκ φύσεως σε σχέση με τον Δυτικοευρωπαίο. Το πολιτικό σύστημα είναι αυτό που του το επιτρέπει. Ο Έλληνας μετανάστης που πάει στην Γερμανία μια χαρά τίμιος γίνεται. Κι ο Γερμανός που έρχεται στην Ελλάδα μπορεί κάλλιστα να γίνει απατεώνας. Τέλος πάντων επειδή δεν πρόκειται να υπάρξει συμφωνία στο θέμα αυτό δεν χρειάζεται να το συνεχίσουμε.
“Ἂν ἴσχυε αὐτό, ἡ δημοκρατία θα εἶχε ἐξαφανισθεῖ ἀπὸ προοώπου γῆς. Παρατηροῦμε τὸἀντίθετο.” Πολύ επιφανειάκη παρατήρηση.
“Ἐπειδὴ συμπεριλαμβάνομαι σὲ αὐτοὺς τοὺς πολύ λίγους ποὺ πλήρωσαν καὶ πληρώνουν πάρα πολλὰ καὶ δὲν ἔφαγαν γνησίως τίποτε, σᾶς βεβαιῶ ὅτι κανένας ἀπὸ ὅσους γνωρίζουν τὶς ἐπιλογές μου δὲν τὶς ἔχει ἐπιδοκιμάσει. Φαντάζομαι ὅτι καὶ γελοῦν μαζί μου, ὅταν δέν εἶμαι παρών. Ἔχω, λοιπόν, τὴν μοχθηρὰν ἀξίωσιν νὰ πληρώσουν πρῶτοι οἱ πολλοὶ ποὺ ἔφαγαν ὁ καθένας λίγα καὶ ὅλοι μαζί πολλά. Τότε μόνον θὰ καταστεῖ δυνατὸν νὰ πληρώσουν καὶ οἱ λίγοι πού ἔφαγαν πολλά. Τότε μόνον θὰ καταστεῖ δυνατὸν νὰ πληρώσουν καὶ οἱ λίγοι πού ἔφαγαν πολλά.” Αν η τιμιότητα δεν συνοδεύεται από ταπείνωση, αλλά οδηγεί σε έπαρση και κατάκριση, τότε λογικό είναι να προκαλεί αποδοκιμασίες. Κι ο Φαρισαίος τίμιος δεν ήταν;
Και μην αγχώνεστε, οι πολλοί που έφαγαν λίγα θα πληρώσουν, και ένα μεγάλο ποσοστό εξ αυτών έχει ήδη πληρώσει όσα έφαγε. Κάποιοι δε (με βάση τα λεγόμενα σας και εσείς), πληρώνουν και χωρίς να έχουν φάει. Μήπως τελικά το σχέδιο είναι να τα πληρώσουν όλα οι τίμιοι και οι μικροαπατεώνες, ενώ οι μεγαλοαπατεώνες να μείνουν ανέγγιχτοι; Αλλιώς γιατί να έγινε η παραποίηση του χρέους; Λέτε το πολιτικό σύστημα να ήθελε να αυτοτιμωρηθεί;
Από τον ανωτέρω διάολογο μου δημιουργούνται κάποιες εύλογες απορίες.
Ποιά είναι τα κριτήρια για να χαρακτηρισθεί κάποιος “τίμιος”; Και πως υπολογίζεται το ποσοστό;
Ποιός βάζει τα κριτήρια αυτά; Η πανθομολογούμενα διεφθαρμένη πολιτεία, όταν κάποιος δεν της τα “σκάει” κανονικά; Ένας για παράδειγμα που ήταν συνεπέστατος στις υποχρεώσεις που του επέβαλε το κράτος, γίνεται σήμερα “άτιμος” αν αρνηθεί να πληρώσει και το χαράτσι για το σπίτι του;
Ποιά είναι τα κριτήρια για να χαρακτηρισθεί κάποιος απατεώνας και τεμπέλης;
Ποιός τα βάζει; Οι Γερμανοί μήπως; Ο σερβιτόρος μιας ταβέρνας που δεν σταυρώνει πελάτη, πως κρίνεται ως εργατικός ή ακαμάτης; Αν κάθεται ολόκληρο 8ωρο να περιμένει όρθιος; Πόσο θα πλήρωναν οι Γερμανοί έναν οικοδόμο σαν και τους δικούς μας;
Ποιό μεταφυσικό συμβάν έκανε τον νεοέλληνα “απατεώνα και τεμπέλη”; Οι παππούδες και προπαππούδες μας τεμπέληδες ήταν; Ή στα σαράντα τους ήταν κιόλας γερασμένοι δουλεύοντας σαν είλωτες από παιδιά και για ένα ξεροκόματο;
Ποιοί είναι αυτοί οι αργόσχολοι και αργόμισθοι που φαλήρισαν το κράτος; Αφού “Ἡ πραγματικὴ κρίση δὲν εἶναι τὸ δημοσιονομικὸ ἔλλειμμα, ἀλλὰ τὸ ἔλλειμμα παραγωγῆς”; Οι δημόσιοι υπάλληλοι; Παράγουν τίποτε οι δημόσιοι υπάλληλοι για να το εξαλείψουν; Χάσαμε πρωτογενή και δευτερογενή τομέα γιατί “Ἑκεῖ χτυπᾶ ἡ ὁκνηρία καὶ ἡ σπατάλη ποὺ παρατηροῦμε σὲ κάθε δημοσία ὑπηρεσία.”;
Ο καθένας στην “κοσμάρα” του πίσω από ένα πληκτρολόγιο αποφαίνεται επί παντός επιστητού. Και επιστημονοφανώς!
Χωρίς καμιά επαφή με την “πιάτσα”, την πραγματική οικονομία, σε λίγο θα ακούσουμε ότι για όλα φταίνε οι άνεργοι! Έ, βέβαια, γι αυτό απολύονται, γιατί είναι απατεώνες κα τεμπέληδες, αφού πρώτα ρήμαξαν την Ελλάδα με τις αργομισθίες τους!
Πράγματι, ἐξ ἴσου φαῦλο εἶναι τὸ 95% τῶν Γερμανῶν καὶ μᾶλλον ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Ἠ διαφορὰ εἶναι ὅτι οἱ Γερμανοί, καὶ οἱ Δυτικοὶ γενικῶς, ἔχουν φάει, στὴν διάρκεια τῆς ἰστορίας τους, τέτοιο ξύλο (κυρίως ἀπὸ τοὺς συμπολίτες τους, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ξένους) ποὺ θεωροῦν ἁπαραίτητο νὰ ἀποκρύπτουν ἐπιμελῶς τὴν φαυλότητά τους. Ἐμεῖς, δόξα τῷ Θεῷ, τέτοιο ξύλο οὔτε φάγαμε, οὔτε πρόκειται νὰ φᾶμε. Γι’αὐτό, οὔτε κράτος κάναμε ποτέ, οὔτε πρόκειται νὰ κάνουμε. Μοναχὰ νὰ μὴν δυσφοροῦμε μὲ τὴν ἁλγεβρικῶς καλυτέρα μας τύχη ἔναντι τῶν Γερμανῶν. Μπροστὰ στὸν φόβο ποὺ ἔχουν αὐτοὶ βαθιὰ μέσα τους, καὶ δέκα μνημόνια εἶναι χάδι.