Δεν ξέρω γιατί μου δημιουργήθηκε, εντελώς αυτόματα, ένας πολύ θλιβερός συνειρμός μεταξύ της φοβερής καταστροφής από τη φωτιά που ρήμαξε την Αττική και της κατάστασης που προέκυψε στη χώρα μετά την αναγκαστική παραίτηση της κυβέρνησης. Η εικόνα της φοβερής τραγωδίας με τα καμένα δάση, τα αποτεφρωμένα σπίτια, τις απελπισμένες και ολοφυρόμενες νοικοκυρές, και της αποδιοργανωμένης Δημόσιας διοίκησης, είναι η απόλυτη αναπαράσταση της τραγικής εικόνας που βρίσκεται η χώρα. Η Ελλάδα φαλίρισε οριστικά και η Έλληνες δυστυχώς ανυποψίαστοι για το μεγάλο κακό που έρχεται, συνεχίζουν να ασχολούνται για το ποιος είναι πιο καλός από τους δυο, που ξεπούλησαν τη πατρίδα τους.
Με φόντο τα αποκαίδια προχωρούν οι Έλληνες σε νέες εθνικές εκλογές μέσα σε δυο χρόνια. Για να κάνουν τι; Κυριολεκτικά μια τρύπα στο νερό. Δεν υπάρχουν επιλογές, κλείσανε ερμητικά, οι θυρίδες διαφυγής και διάσωσης της χώρας, απέξω περιμένουνε οι δανειστές και οι τοκογλύφοι, για να βγάλουν στο πλειστηριασμό, όλη τη πραμάτεια του Ελληνικού λαού. Πιστέψτε με, σκληροί, αδίστακτοι και ανίεροι τοκογλύφοι, ξεσχίζουν τις σάρκες μας. Δανείζουν τη Γερμανία με τρείς φορές μικρότερο επιτόκιο από την Ελλάδα και σ’ αυτό το τρελό και εγκληματικό παιχνίδι της βέβαιης χρεοκοπίας, βάζουν τη χώρα οι πολιτικοί μας χωρίς ίχνος ντροπής, χωρίς κάποιο ενδοιασμό για το ξεπούλημα της πατρίδος, αδίστακτα, εγκληματικά και εσκεμμένα, αρκεί να βρίσκουν χρήμα για νάχουν τα τρωκτικά τους να μασάνε. Είναι ανεξήγητο το πάθος αυτοκαταστροφής μας, ως το τέλος . Να μη διασωθεί τίποτα.
Τι περιμένει ο Ελληνικός λαός να βγει από αυτές τις εκλογές, εκτός από την συνέχιση του στημένου παιχνιδιού του δικομματισμού, της διαφθοράς και της σπατάλης; Αυτοί που παρέλαβαν τη χώρα μετά τη μεταπολίτευση χωρίς κανένα χρέος, χωρίς έλλειμμα, οι πράκτορες της παγκοσμιοποίησης, που τη καταχρέωσαν κλέβοντας, ξαφνικά θα συνέλθουν και θα νοικοκυρέψουν το τόπο και θα ξεπληρώσουν τα κολοσσιαία χρέη που συσσώρευσαν στη πλάτη του ελληνικού λαού; Υπάρχουν Έλληνες που πιστεύουν σε τέτοια θαύματα; Καημένε Ελληνικέ λαέ, πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος. Ας μου βρει ένας , ένα τομέα που να πηγαίνει καλά σ’ αυτό το κράτος. Η παιδεία (το πρώτιστο), η Υγεία, η Οικονομία, η Δημόσια Διοίκηση, η Δικαιοσύνη, η Ασφάλεια, η Άμυνα, η Κοινωνική αλληλεγγύη, το ήθος; Βρέστε μου ένα τομέα για να στηρίξουμε έστω και ένα ψήγμα ελπίδας εθνικής επιβίωσης. Υπάρχει ελπίδα; Ντρέπομαι σαν βλέπω συμπατριώτες μου με τα πράσινα, μπλέ, κόκκινα και κίτρινα πλαστικά σημαιάκια να τα ανεμίζουν σαν κουρδισμένα κουκλάκια. Ντρέπομαι όταν βλέπω Έλληνες ανεξαρτήτως μόρφωσης και οικονομικής καταστάσεως, να χαϊδεύουν τους πολιτικάντηδες στη πλάτη, περιμένοντας κάποιο κοκαλάκι να πέσει από το πλούσιο τραπέζι των αρχόντων. Αισχύνομαι γι’ αυτούς που τρέχουν να προϋπαντήσουν τους αρχηγούς, που τους φιλούν τα χέρια, που σπρώχνονται για να φωτογραφηθούν μαζί τους, που κουνάν επιδοκιμαστικά το κεφάλι τους στη κάθε αρλούμπα του αρχηγού, δούλοι εκ γενετής, ελλείψει παιδείας. Είναι αδιανόητο να τιμώνται αυτοί που οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή.
Τους χρειάζεται μόνο ξεμπρόστιασμα και περιφρόνηση. Αυτοί που ξεπουλήσανε το λαό μας και μας κάνανε διακονιαραίους. Μίλαγα με ένα λαμπρό νεαρό αρχαιολόγο προχθές, με καλές σπουδές και φυσικά χωρίς σταθερή εργασία. Προσπαθούσα να τον πείσω ότι εμείς στην ηλικία του δεν είχαμε πρόβλημα επαγγελματικής αποκατάστασης. Δεν είχαμε ανασφάλεια και του φαινότανε απίστευτο. Του έλεγα ότι εμάς δεν μας τσόνταραν οι γονείς μας για να επιβιώσουμε, αλλά τουναντίον εμείς τους βοηθούσαμε και του φαινότανε ολωσδιόλου ακατανόητο και απρόσιτο. Του έλεγα ότι δε μας περνούσε η ιδέα φόβου έναντι της Τουρκίας και ξαφνιάστηκε. Νόμιζε ότι πάντα αυτή η πατρίδα ήταν δουλική, χωρίς περήφανους άντρες και ότι ο λαός μας πάντοτε επανικοβάλετο επί τω ακούσματι ,Τούρκος. Τον ρώτησα αν υπηρέτησε και μου είπε το τάγμα του στο πεζικό. Έκανες εκπαίδευση; του είπα με ενδιαφέρον. Ναι βεβαίως μου είπε. Καθαριότητες αγγαρείες, προσκλητήρια. Μα αυτό δεν είναι εκπαίδευση, αντέτεινα. Έμεινε έκπληκτος. Βολή έστω σαν πολυβολητής έκανες; Όχι μου απήντησε φυσικότατα, έπρεπε; Κοίταξε κύριε Μεϊμαράκη τα κατορθώματά σου με τις εννιάμηνες θητείες. Δες αν έχεις φιλότιμο τη κατάντια της άμυνας. Ευτυχώς που κατάφερες να μας αφήσεις καινούργιες ηγεσίες, μεγάλος ο μισθός σου. Ο πρωθυπουργός μας πως αισθάνεται τώρα που έπεσε η αυλαία; Είναι ευχαριστημένος που έφερε το Γιώργο εξι μονάδες μπροστά; Του ασκήσαμε σκληρή κριτική από την αρχή γιατί ήμασταν σίγουροι για το αποτέλεσμα, εξαιτίας των προσώπων που επέλεξε για να κυβερνήσει τη χώρα. Όλοι αυτοί ένα είχαν στο μυαλό τους, μόνο πως να κάνουν «μπάζα», όπως και οι προηγούμενοι του ΠΑΣΟΚ. Άμιλλα για ακόμη περισσότερη διαφθορά.
Τι κέρδισε ο ίδιος ο πρωθυπουργός και η πατρίδα, αν τα ποντίκια παίρνανε μισθούς 500.000 Ευρώ από μια κατεστραμμένη οικονομία; Τι κέρδισε που έκανε πλούσιους υπουργούς και διάφορα κολλητήρια δίπλα τους; Ο ξάδερφος και οι άλλοι σκανδαλοποιοί τον ποτίσανε το πικρό ποτήρι της αχαριστίας. Κύριε πρωθυπουργέ αυτά που είπες στη ΔΕΘ προχθές γιατί δεν τα είπες στην αρχή, το 2004 για να είσαι ευθύς και ειλικρινής με το λαό; Ακόμα θα κυβερνούσες, ενώ τώρα θα μείνεις στην ιστορία, ως πρωθυπουργός που δεν έκανε τίποτε. Για να είμαι δίκαιος δεν μπορώ πω ότι ο πρωθυπουργός δεν ήταν αξιοπρεπής ατομικά και οικογενειακά. Όμως αυτό δεν φτάνει. Τώρα φαίνεται ότι ήρθε η σειρά του Γιώργου. Οι Έλληνες φαίνεται ότι μαζοχιστικά, αρέσκονται από Καραμανλή σε Παπανδρέου και τούμπαλιν. Δεκαετίες κρατεί αυτή η κολόνια. Όμως η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο και αυτοί επιμένουν στα βλαστάρια των δύο οικογενειών που τους ταλαιπωρούν. Ενδιαφέρον ψυχολογικό σύνδρομο. Το ΠΑΣΟΚ επανέρχεται ενδεδυμένο τη πανοπλία της κάθαρσης. Απίστευτο! Όμως στην Ελληνική αμνησία όλα μπορούν να συμβούν. Θα πατάξουμε τη διαφθορά και τις πελατειακές σχέσεις, κραυγάζει ο Γιώργος.
Υπάρχει έστω και ένας εχέφρων πολίτης σ΄αυτή τη χώρα που δε θυμάται απλώς ποιος έφερε τις μίζες, τα δωράκια, τις καταχρήσεις την αλόγιστη σπατάλη; Ποιος έβαλε τη χώρα στη χωρεία των πλέον διεφθαρμένων χωρών του κόσμου; Ποιος λανσάρισε τους νονούς, τους νταβατζήδες, το κτηματολόγιο, το χρηματιστήριο; Ποιός έκανε εμπόριο με τα οπλικά συστήματα, ποιος κουβαλούσε τα περιβόητα τούβλα. Ποιος τριπλασίασε το Δημόσιο χρέος; Ποιο τσάκωσαν με τα λεφτά της Siemens. Ποιος κοινωνικοποίησε τη διαφθορά. Ποιος Έλληνας δε θάθελε να ξανανιώσει στιγμές εθνικής περηφάνιας των εκσυγχρονιστών, τύπου Ιμίων, Οτσαλάν, Μαδρίτης, Ελσίνκι, Σχεδίου Αννάν; Ερωτώ ποιος δε θάθελε να ξαναδεί υπουργό τη κυρία που θέλει να αντικαταστήσει την Ελληνική γλώσσα με την Αγγλική; Αυτή που προσκυνούσε τους Τούρκους για να μην μας φάνε κανένα νησί; Είμαστε έτοιμοι να χειροκροτήσουμε την επάνοδο των Ρεπούσηδων για τα νέα οθωμανικά μας βιβλία. Να καμαρώσουμε και πάλι τη Γκιούλ Καραχασάν στο πλευρό του επίδοξου πρωθυπουργού μας. Με τέτοια εχέγγυα, πώς να μην κάνεις τον Αρχάγγελο της κάθαρσης; Πολλά καλά μας περιμένουν. Πράσινος παράδεισος και πάλι. Αφού καλοπεράσαμε με τον μπλέ. Με ευκαιρίες για όλους του νέους. Και στο τέλος-τέλος αν δε μας βγεί ο Γιωργάκης δε θα στεναχωρηθούμε, θα έχουμε το Κωστάκη σε αναμονή. Εκτός κι αν προτιμάτε τον άτακτο Μιχαλάκη, που θα επιστρέψει από τη Γερμανία όπου πήγε και πάλι με το γιο του να δεί την Μπάγερν Μονάχου. Αδυναμίες είναι αυτές. Εμείς μείναμε μόνοι με τα αποκαίδια της πολιτικής που ρήμαξε τη πατρίδα μας. Νιώθω ελεύθερος, σκέπτομαι ελεύθερα και Ελληνικά, γιατί δεν είμαι δούλος κανενός κόμματος. Οι δούλοι ποτέ δεν έχουν πρόβλημα, το πολύ-πολύ αντί του κομματικού αφέντη να έχουν στο σβέρκο το Τούρκο.
Δ Δήμου Πέμπτη 10/09/2009