Η δολοφονική τάξη του κόσμου

Η ελίτ των παγκοσμιοκρατών και οι πολιτικοί μισθοφόροι τους που εκφράζουν τον λεγόμενο «πολιτισμό του Νταβός» μαζεύτηκαν και φέτος στο περιώνυμο ελβετικό θέρετρο για την ετήσια  σύνοδό τους. Και καθόλου περίεργο εξέφρασαν την ανησυχία τους για την… ανισοκατανομή του πλούτου!

            Υποκρισία αισχίστου είδους αφού οι «ανησυχούντες» ανήκουν στους 85 (αριθμός ογδόντα πέντε) του πλανήτη που κατέχουν πλούτο όσο 3,5 δισεκατομμύρια συνάνθρωποί τους, δηλαδή ο μισός πληθυσμός.

Αμείλικτοι οι αριθμοί: το προνομιούχο 1% νέμεται 110τρισεκατομμύρια δολάρια = το 50% του παγκόσμιου πλούτου = 65 φορές επί το άθροισμα της περιουσίας των 3,5 δισεκατομμυρίων φτωχών του κόσμου.

            Το μέγα  χάσμα  εισοδημάτων πλουσίων και φτωχών ως εφιάλτης μιας απειλούμενης κοινωνικής έκρηξης, προβλημάτισε λένε και τους συνδαιτυμόνες του Νταβός. Κάποιοι κάτι ψέλλισαν περί της συνεχιζόμενης δημοσιονομικής προσαρμογής και των παρακολουθημάτων της στην Ε.Ε μάλλον ως ηθικολογική παραφιλολογία και φυσικά όχι ως αίτημα ανατροπής της ακολουθήμενης πολιτικής.

Η ραγδαία συγχώνευση των εθνικών οικονομιών σε μια ενιαία καπιταλιστική  και ήδη ακραία χρηματοπιστωτική αγορά και σ΄ ένα συσσωματωμένο κυβερνοχώρο, έχουν προκαλέσει μιαν αμύθητη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων και τρομερή συσσώρευση.

Υπολογίζεται ότι ανά δεκαετία , το παγκόσμιο ΑΕΠ διπλασιάζεται ενώ, το εμπόριο τριπλασιάζεται. Εξάλλου η κατανάλωση ενέργειας διπλασιάζεται κάθε 4 χρόνια.   Οι  ειδικοί βεβαιώνουν ότι με τα τρέχοντα μέσα γεωργικής παραγωγής ο πλανήτης μπορεί άνετα να θρέψει 12 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Ενώ από τα   7 περίπου  δισεκατομμύρια των σημερινών κατοίκων του, λόγω της βαρβαρότητας του ισχύοντος συστήματος κάπου 100.000 πλάσματα πεθαίνουν από πείνα καθημερινά.

Αν και ο πλούτος των εθνών αυξάνεται σχεδόν με γεωμετρική πρόοδο, τον νέμεται η απληστία των ολίγων.

Μη ξεχνούμε η φύση και ο ανθρώπινος νους είναι αδιακόπως παραγωγικά. Όπως πριν και μετά από την Κρίση.

Ο πλούτος της γης αυξάνεται οπωσδήποτε γρηγορότερα από τον πληθυσμό της. Αλλά η πείνα, η ανεργία και η εξαθλίωση είναι έργο ανθρώπων, ορθότερα ανθρωποειδών. Οφείλεται όπως εύστοχα έγραψε ο φωτισμένος Ζαν Ζιγκλέρ «στη δολοφονική τάξη του κόσμου. Όποιος πεθαίνει από πείνα (ή αυτοκτονεί λόγω κρίσης προσθέτουμε εμείς)είναι θύμα δολοφονίας». (Η ιδιωτικοποίηση του κόσμου και οι νέοι κοσμοκράτορες, σ.16).

Η διεθνής τοκογλυφία επικαιροποιεί πάντοτε τους μηχανισμούς της, κυριαρχίας και εκμετάλλευσης. Γι  αυτό το κεφάλαιο που κυκλοφορεί είναι περίπου  20 φορές μεγαλύτερο από την αξία των αγαθών και υπηρεσιών που ετησίως παράγονται στον πλανήτη.

Στην Ευρωζώνη έχει κυριαρχήσει ένας αδίστακτος συγκεντρωτισμός με άξονα τη Γερμανία. Η δοτή εξ ονόματός της εξουσία ασκείται από μία τριαρχία Κομισσιόν, ΕΚΤ, ΔΝΤ. Δηλαδή δημοκρατικά  ανομιμοποίητους  γραφειοκράτες. Αυτό έχει εκμηδενίσει τη ρυθμιστική ικανότητα των κρατών-μελών και υπεξαιρέσει την εθνική τους κυριαρχία.

Κυβερνήσεις και κοινοβούλια τελούν υπό επιτροπεία. Εκλογές, λαϊκή ψήφος και δημόσιοι θεσμοί έχουν αποστερηθεί την όποια αξία είχαν κάποτε στη συνταγματική τάξη.

Ωστόσο το μικρότερο ευρωπαϊκό κράτος, η Ισλανδία έδωσε και πάλι τις μέρες αυτές ένα μέγιστο μάθημα- παράδειγμα στις υποτακτικές κυβερνήσεις της ηπείρου. Αντιστάθηκε στον πειρασμό και στις αφόρητες πιέσεις των αρπακτικών απαγορεύοντας στα όπως τα ονομάζει «αιμοδιψή όρνεα» ήτοι τους ξένους δανειστές να εξαγάγουν από τη χώρα 2,5δισ €, προϊόν εκποίησης περιουσιακών στοιχείων τραπεζών της Ισλανδίας που είχαν συναλλαγεί με τους ξένους δανειστές.

Στην Ορθόδοξη πρόταση ζωής, η καταδίκη τη πλουτοκρατίας είναι απόλυτη και ανελέητη. Αιτία των κοινωνικών πληγών που μαστίζουν τους λαούς είναι κατά τους Πατέρες η πλεονεξία. «Ολέθριον πάθος», διότι «ουκ έστιν, ουκ έστι μη αδικούντα πλουτείν», δεν είναι με κανένα τρόπο δυνατό να πλουτίζει κανείς χωρίς να αδικεί.(Ιερός Χρυσόστομος).

«Όποιος αφαιρεί τη διατροφή από τον διπλανό του είναι σαν να τον σκοτώνει και όποιος δεν καταβάλλει το μισθό του στον εργάτη είναι φονιάς(εκχέων αίμα)». (Σοφία Σειράχ 34,22).

Στο «αγε νύν οι πλούσιοι κλαύσατε ολολύζοντες » του Ιακώβου ο αποστερημένος μισθός των εργατών που θέρισαν τα χωράφια των πλουσίων κράζει και η κραυγή του φτάνει στα αυτιά του παντοδύναμου Θεού.(Ιακ. 5)

Στον Απόστολο Παύλο («ρίζα πάντων των κακών η φιλαργυρία») και στους  κορυφαίους Πατέρες η καταδίκη της πλουτοκρατίας είναι αμετάκλητη.

Η ολοκληρωτική εξουσία του 21αι. είναι η επονομαζόμενη ΤΙΝΑ=(Τhere Ιs Νo Αlternative, δεν υπάρχει εναλλακτική λύση).(Τσόμσκι).

Με αυτήν μας βομβαρδίζουν νύχτα μέρα οι πλουτοευρωκράτες;

Στους αντίποδες ωστόσο του ΤΙΝΑ «υπάρχει η διεκδίκηση της ηθικής προσταγής που μισοκοιμάται μέσα μας. Ο άνθρωπος είναι το μοναδικό υποκείμενο της ιστορίας. Της δικής του προσωπικής και της ιστορίας του κόσμου» (Ζαν Ζιγκλέρ, ενθ. αν.σ.232). Και έχει τα ψυχικά αποθέματα να την αλλάξει…