Κωνσταντίνος Χολέβας- Πολιτικός Επιστήμων
Εκτιμώ τον πατριωτισμό του Κυπρίου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, αν και έχω διαφωνήσει μαζί του όταν υποστήριξε το σχέδιο Ανάν. Προσπαθεί να αναστηλώσει την Κυπριακή οικονομία μετά την καταστροφική διακυβέρνηση του Δ. Χριστόφια και του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ. Εκτιμώ τον αγώνα του να διασώσει την ελληνική ταυτότητα και την ελληνορθόδοξη παιδεία της Κύπρου από τον αφελληνισμό που επιχείρησε η αριστερή διακυβέρνηση. Όμως είμαι πολύ επιφυλακτικός με τον ενθουσιασμό του κ. Αναστασιάδη για το προσύμφωνο μιας δήθεν λύσης του εθνικού προβλήματος. Θα υποβάλω τα ερωτήματά μου, τα οποία πιστεύω ότι συμμερίζονται και άλλοι μελετητές του Κυπριακού στην Ελλάδα και στη Μεγαλόνησο.
Το Κυπριακό για την Αθήνα, τη Λευκωσία και τον ΟΗΕ είναι πρωτίστως πρόβλημα εισβολής και κατοχής. Η Τουρκία εισέβαλε το 1974, έσφαξε, βίασε, λεηλάτησε και μετακίνησε βιαίως 200.000 ανθρώπους. Στην περίπτωση της Βοσνίας τα αντίστοιχα εγκλήματα δικάσθηκαν στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Επιπλέον ο κατοχικός στρατός του Αττίλα έφερε σημαντικό αριθμό εποίκων – κουβαλητών- από τα βάθη της Τουρκίας και τους εγκατέστησε με αποτέλεσμα πολλοί Τουρκοκύπριοι να φύγουν. Η λύση που σχεδιάζεται παρατηρώ ότι δεν προβλέπει αποχώρηση των κατοχικών στρατευμάτων και των παρανόμων εποίκων. Οι Ελληνοκύπριοι θέλουν να συνυπάρξουν με τους Τουρκοκύπριους, όχι με εποίκους ασχέτους με το νησί. Μήπως πιεζόμενοι από τον διεθνή παράγοντα οδηγηθούμε σε νομιμοποίηση των τετελεσμένων της εισβολής και σε παγίωση των εποίκων;
Σε προηγούμενα σχέδια του ΟΗΕ, ακόμη και στο αντιδημοκρατικό και απορριφθέν σχέδιο Ανάν προβλεπόταν κάποιο εδαφικό κέρδος για τους Ελληνοκυπρίους. Σήμερα διαβάζουμε νομικές λεπτομέρειες για τη μορφή του ομοσπονδιακού κράτους, αλλά δεν έχουμε ρητή δέσμευση της Τουρκίας για επιστροφή εδαφών, π.χ. της περιοχής Αμμοχώστου. Τελικά τί κερδίζουν οι Ελληνοκύπριοι, φίλε κ. Αναστασιάδη;
Η αναφορά σε δύο component states, συστατικά κράτη (κρατίδια), είναι εξ αρχής προβληματική. Θα έχουμε μία ενιαία Κύπρο με δύο κοινότητες, όπως προέβλεπε το Σύνταγμα του 1960, ή δύο κράτη σε συσκευασία ενός; Θα έχει ισχυρή εξουσία η Κεντρική κυβέρνηση, δηλαδή θα ελέγχει την οικονομία, την είσοδο αλλοδαπών από τα σύνορα και την απονομή ιθαγενείας; Ή θα έχουμε μία χαλαρή συν-ομοσπονδία, όπως κατέληξε σήμερα η Βοσνία- Ερζεγοβίνη, όπου κάθε κρατίδιο θα κάνει ό,τι θέλει και η Τουρκία θα ελέγχει πλήρως το βόρειο τμήμα; Πάμε για λύση ή για διάλυση; Μήπως κινδυνεύουμε να νομιμοποιήσουμε τη διχοτόμηση, την οποία επιθυμεί η Άγκυρα από το 1955; Αγαπητέ κ. Αναστασιάδη, μήπως τελικά θα έχουμε πλήρη τουρκοκρατία στον Βορρά και μερική τουρκοκρατία στον Νότο της Κύπρου;
Πώς θα διασφαλίζονται τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Είναι δίκαιο και δημοκρατικό να έχουν πλήρη ισοτιμία οι Ελληνοκύπριοι με τους Τουρκοκυπρίους; Η αριθμητική υπεροχή του 80% προς το 20% πώς θα θωρακίζεται στην πράξη; Αν οι Τουρκοκύπριοι με την ψήφο και των εποίκων θέτουν ΒΕΤΟ σε κάθε σημαντική απόφαση και αν έχουν το 50% των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου ποιο θα είναι το πολιτικό και οικονομικό όφελος για την ελληνική πλευρά;
Η Κύπρος ολόκληρη είναι μέλος της Ευρ. Ενώσεως. Πώς θα διασφαλισθεί η εφαρμογή του ευρωπαϊκού κεκτημένου; Θα υπάρχει ελευθερία κινήσεως και εγκαταστάσεως μεταξύ των δύο συνιστώντων κρατιδίων; Θα μπορεί ο Ελληνοκύπριος ανά πάσαν στιγμήν να επιστρέψει στην Κυρήνεια ή θα υπάρχουν φραγμοί και σύνορα μέσα στο δήθεν ενιαίο κράτος;
Θα μπορούν οι Έλληνες της Κύπρου να διδάσκουν την ελληνική ιστορία στα σχολεία τους και να υψώνουν την ελληνική σημαία ή θα τους επιβληθεί μία τεχνητή «νεοκυπριακή» ταυτότητα αφελληνισμένη και αποχριστιανοποιημένη; Ποιος θα φροντίζει τις ελληνικές αρχαιότητες στο βόρειο κρατίδιο;
Η προσωρινή οικονομική δυσπραγία της κυπριακής κοινωνίας δεν είναι δικαιολογία για αναξιοπρεπείς υποχωρήσεις.
Κ.Χ. 8.2.2014
29 comments
“Εκτιμώ τον πατριωτισμό του Κυπρίου Προέδρου Νίκου Αναστασιάδη, αν και έχω διαφωνήσει μαζί του όταν υποστήριξε το σχέδιο Ανάν”
Ανάλυση πρότασης:
1) Ο κ. Αναστασιάδης είχε υποστηρίξει το σχέδιο Αναν.
2) Ο κ. Αναστασιάδης εκτιμάται ότι είναι πατριώτης.
συνεπάγεται:
-Το σχέδιο Αναν ήταν πατριωτικό….
Η’
-Η εκτίμηση περί του πατριωτισμού του κ. Αναστασιάδη χωλαίνει….
Η συνέχεια του άρθρου επί της ουσίας αποτελεί ανασκευή της αρχικής “λάθους” εκτίμησης…
Ευγένεια …στιλέτο από τον κ. Χολέβα.
ΥΓ
Μήπως πρέπει τέλως πάντων να αφήσουμε τις διπλωματικές ευγένειες και τα φληναφήματα κατά μέρους κάποια στιγμή και να λέμε ωμά, σκληρά και έξω από τα δόντια την αλήθεια περί προσώπων και καταστάσεων;
Γιατί τα πράγματα έχουν γίνει πλέον ωμά και σκληρά. Κάποιοι εκποιούν τον Ελληνισμό ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΑ…
Με αφήνει κατάπληκτο η ευκολία και η επιπολαιότητα με την οποία οι εξ Ελλάδος Έλληνες αντιμετωπίζουν το Κυπριακό. Μια εικόνα που έρχεται στο νου μου είναι τα κατ’ επανάληψη λογχισμένα σώματα από τους Άγγλους στρατιώτες των τεσσάρων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, μετά που σκοτώθηκαν στην ηρωική τους έξοδο από τον πολιορκημένο από τον αγγλικό στρατό αχυρώνα στο χωριό Λιοπέτρι, τον Σεπτέμβριο του 1958. Οι Άγγλοι στρατιώτες έδειξαν τότε τον “ηρωισμό” τους σε εκείνη την περίπτωση λογχίζοντας και πυροβολώντας τούς ακίνδυνους πια νεκρούς μαχητές.
Ένα τέτοιο “ηρωικό” τσιμπούσι λογχισμάτων γίνεται σε βάρος του Νίκου Αναστασιάδη από το 2004 και μετά. Το ίδιο γινόταν και σε βάρος του Γλαύκου Κληρίδη, ήδη από το 1976 – και σε χειρότερο βαθμό – επειδή τόλμησε να αντιπολιτευθεί τον Μακάριο, μέχρι που πέθανε ο Κληρίδης, κι έτρεξαν όλοι να επαινέσουν τον συνετό και σοφό πολιτικό άνδρα!
Παρομοιάζω τους Κληρίδη και Αναστασιάδη με πεσόντες γιατί οι θέσεις τους ήταν της πατριωτικής λογικής και της σύνεσης κι αυτό τους καθιστούσε ευάλωτους, θύματα του “πατριωτισμού” των εύκολων “αντιστασιακών” και “ηρωικών” λόγων, για να μην πω “μπαρούφων” και “πομφόλυγων”.
Ας το ξεκαθαρίσω αμέσως:
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ή ότι μπορεί να υπάρξει λύση στο κυπριακό πρόβλημα. Η μόνη αληθινή λύση ήταν η Ένωση με την Ελλάδα, η οποία ήταν λογική και δίκαιη και στηρίχτηκε επαρκώς από τη διεθνή κοινή γνώμη στη δεκαετία 1955-1965, περίπου. Το 1964 οι Αμερικανοί ήδη σκέφτονταν τρόπους μετακίνησης στην Τουρκία του τουρκοκυπριακού πληθυσμού μετ’ αποζημιώσεων για να διευκολυνθεί η Ένωση και να ενταχθεί η Κύπρος μαζί με την Ελλάδα στο ΝΑΤΟ, πράγμα που κρινόταν ότι συνέφερε και στην Τουρκία.
Είναι αλήθεια ότι οι Αμερικανοί ήθελαν αρχικά να “αποζημιώσουν” την Τουρκία (αφού είχε κερδίσει πλεονεκτήματα με τις Συμφωνίες της Ζυρίχης) δίνοντάς της έδαφος για στρατιωτική βάση και κατοίκηση στην Κύπρο. Στις συζητήσεις όμως που γίνονταν οι ελληνική πλευρά ήταν ανένδοτη με αποτέλεσμα οι Αμερικανοί να υποχωρήσουν σε βάση με ενοίκιο μόνο 50 χρόνων (θα έληγε φέτο). Στο τέλος, βέβαια, άφησαν ελεύθερο το πεδίο για πραγματοποίηση της Ενώσεως άνευ όρων. Υπάρχουν τα έγγραφα και όποιος ενδιαφερεται τα βρίσκει και τα διαβάζει. Εκτός κι αν θέλει να παραμείνει εσαεί θύμα της τότε μακαριακής, παντοδύναμης προπαγάνδας. Η Ένωση τότε δεν έγινε επειδή δεν το ήθελε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και υπάρχουν τα στοιχεία και όποιος ενδιαφέρεται τα βρίσκει, τα διαβάζει ή βλέπει μερικά εδώ και ακούει να τα περιγράφουν: http://www.antibaro.gr/article/9665 και παραδέχεται, αν θέλει, την αλήθεια.
Από τη στιγμή, λοιπόν, που ο Μακάριος και οι αντι-αμερικανοί “κομμουνιστές” ως επί το πλείστον οπαδοί του αλλλά και άλλοι, άλλου είδους οπαδοί της εξουσίας του, απέρριψαν την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τα συμφέροντα των ΗΠΑ αναγνώρισαν δικαιώματα της Τουρκίας στην Κύπρο. Δεν μπορούσε η Κύπρος στο στρατηγικό σημείο που βρίσκεται να ερωτοτροπεί είτε με τη Σοβιετική Ένωση τότε είτε με άλλο εχθρό των Αμερικανών στην περιοχή, π.χ. την Αίγυπτο. Έτσι επιτράπηκε στην Τουρκία να βάλει πόδι στην Κύπρο (1974) και να ελέγχει και την Ελλάδα και ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΞΑΝΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΟΛΗ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ, ΕΚΤΟΣ ΚΙ ΑΝ ΑΛΛΙΩΣ ΠΕΙΣΘΕΙ ΞΑΝΑ Η ΥΠΕΡΔΥΝΑΜΗ.
Αυτό που απομένει στους Έλληνες τώρα είναι να δείχνουν καλή διάθεση για συνομιλίες ώστε όταν αυτές φτάνουν στο κρίσιμο σημείο όπου θα κριθεί κατά πόσο η Κύπρος επιστρέφεται στους Έλληνες ή διατηρούν σε αυτήν οι Τούρκοι το πλεονέκτημα, οι συνομιλίες να διακόπτονται με υπαίτιο την αδιαλλαξία της Τουρκίας.
Όσοι δεν το καταλαβαίνουν αυτό ή κάνουν πως δεν το καταλαβαίνουν, αποβλέπουν απλώς στην κατάληψη της εξουσίας στην όση έμεινε Κύπρο. Ανάμεσα σε αυτούς και εκείνοι που υποδύονται τους… άνευ όπλων οπλαρχηγούς μιας απελευθερωτικής σαρωτικής εναντίον της Τουρκίας κίνησης! Με τη μεγαλύτερη ευκολία αυτοί ξελαρυγγίζονται, λες κι είμαστε στο Μωριά το 1821 πως δεν και δεν και όχι και πάλι όχι και τα ρέστα. Δεν κοροϊδεύουν βέβαια τους εαυτούς τους γιατί ξέρουν καλά τι είδους απατεώνες, κυνηγοί της όσης έμεινε εξουσίας είναι. Απλώς κοροϊδεύουν τον λαό για να τους ψηφίζει, κατά τον ίδιο τρόπο που κι ο Μακάριος δούλευε τον λαό ότι έκανε αγώνα εναντίον του ιμπεριαλισμού με απώτερο στόχο να βάλει… τάξη (σοβιετική) στον κόσμο!! Ή, αλλιώς, με απώτερο στόχο να φέρει την τάξη της ισότητας και της δικαιοσύνης (μη πω και της αγάπης) στον κόσμο!!! (τρία θυμαστικά), αντί απλώς να φέρει τη φτωχή και άσημη Ένωση, που θα απάλλαττε τον ελληνισμό από τα τόσα μετέπειτα δεινά.
Κι ερχόμαστε στο “μεγάλο” επιχείρημα: Ναι, αλλά ο Αναστασιάδης είπε ναι στο σχέδιο του Ανάν. Ναι, το είπε και ο λαός είπε κατά 76% όχι και ο Αναστασιάδης είπε Ο.Κ., αν δεν το θέλετε δεν το θέλετε, το δίκιο είναι με την πλειοψηφία, θα προσπαθήσω για κάτι καλύτερο. Ακόμα κι ο πολύς Τάσσος έλεγε πως ήθελε να καλλιτερεύσει το σχέδιο του Ανάν. Κι ο λαός τώρα λέει στον Αναστασιάδη: προχώρα.
Τι θέλουν αυτοί που τον εχθρεύονται; Να μην κάνει συνομιλίες για να πουν οι Τούρκοι “δέστε Αμερικανοί ποιοι είναι οι αδιάλλακτοι” και να επισημοποιήσουν με κάθε άνεση την παρουσία τους στην Κύπρο;
Ή συνομιλούμε συνειδητοποιώντας ότι εμείς είμαστε οι φταίχτες της δεινής κατάστασης που επιφέραμε στους εαυτούς μας ή στέλνει η Ελλάς τα αεροπλανοφόρα της να απελευθερώσουν την Κύπρο! Κι όποιου τού έμεινε μυαλό διαλέγει.
Κι αυτά, βέβαια, δεν είναι όλα όσα μπορούν να λεχθούν εδώ. Κάθε άλλο και κάθε άλλο και ξανά κάθε άλλο.
Ἁπ’ ὅσο καταλαβαίνω, ὁ Πρόεδρος τῆς Κύπρου ἔχει τὴν ὑποστήριξη τῶν μεγαλυτέρων κομμάτων τῆς χώρας καί, πιθανῶς, καὶ τῆς πλειοψηφίας τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου στὴν προσπάθεια πού καταβάλλει. Ἐπίσης, ὁ λαὸς θὰ κληθεῖ νὰ ἀποφανθεῖ περὶ τῆς ὅποιας συμφωνίας μὲ δημοψήφισμα. Ἐν τούτοις, τὸ «Ἀντίβαρο» ἔχει δημοσιεύσει δύο κείμενα γιὰ τὸ θέμα μὲ κύριο, ἂν ὄχι μοναδικό, στόχο ἐπικρίσεων τὸν Πρόεδρο ! Αὐτὸ δείχνει περὶ τίνος μόνον μεριμνοῦν οἱ συντάξαντες. Πάντως ὄχι γιὰ τὴν Κύπρο.
Σὲ ἐλάσσονα κλίμακα, ἡ σύγκριση στὴν φωτογραφία τοῦ σταφιδιασμένου, πλὴν βαψομαλλιά, Προέδρου μὲ τὸν ἡγέτη τῶν Τουκοκυπρίων, ὁ ὁποῖος ἔχει ὑπερηφάνως ἀφήσει τὰ ἄσπρα μαλλιά του ἄβαφα δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ δίνει τροφὴ γιὰ ἀπαισιοδοξία στοὺς ἁπανταχοῦ Ἕλληνες.
Αγαπητέ κ. Ροδίτη, ο λαός λέει: “μήτε στο διάβολο κερί, μήτε στον Τούρκο κώλο”…
Ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα στάξει λίγο (έστω και) λαϊκή σοφία στους “ηγέτες” μας.
Δευτερεύον αλλά ενδιαφέρον:
“Στην περίπτωση της Βοσνίας τα αντίστοιχα εγκλήματα” .
Αντίστοιχα; Ο αρθρογράφος συμφωνεί με τους δεξιούς και αριστερούς “νεοταξίτες”, που κάνοντας τη
νύχτα μέρα μας έλεγαν τότε ότι οι Σέρβοι ήταν το αντίστοιχο των Τούρκων και οι Βόσνιοι (δηλαδή
οι εξισλαμισμένοι λόγω της τουρκικής κατοχής Σλάβοι, που ο Τίτο τους “έκανε” ξεχωριστό έθνος) το αντίστοιχο των Ελληνοκύπριων;
Οπότε Κύριε Ροδίτη μας λέτε ότι φταίει το θύμα και όχι ο θύτης για την όλη υπόθεση της Κύπρου.
Επειδή λίγο έχουν σημασία τα γεγονότα του 60, θα καταθέσω την άποψή μου.
Καταρχάς δεν μπορεί κάποιος να χαρακτηρίζεται πατριώτης όταν υποστηρίζει το σχέδιο Ανάν, ξεκάθαρα πράγματα. Ο Αναστασιάδης είπε εντάξει το αρνηθήκατε το σχέδιο Ανάν και έφερε ο ίδιος από την πίσω πόρτα το ίδιο σχέδιο και με χειρότερο διαπραγματευτικό πλαίσιο μη σεβόμενος την επιθυμία του Κυπριακού λαού, και μάλιστα η συμπεριφορά του είναι εντελώς άτιμη, γιατί κινείται να λύσει το Κυπριακό τώρα, σε μια συγκυρία, η οποία είναι η χειρότερη για την Ελλάδα και την Κύπρο, αυτός λοιπόν σκέφτεται το μικροκομματικό συμφέρον!
Αλλά πέρα από αυτό, αν δούμε το κοινό ανακοινωθέν είναι να απορεί κανείς για το ποιος το συνέταξε, γιατί Έλληνας αποκλείεται να είχε λόγο στη σύνταξή του!
Σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν, το οποίο αποτελεί το διαπραγματευτικό πλαίσιο, πραγματικά απορώ γιατί πηγαίνουμε στο διαπραγματευτικό τραπέζι, από τη στιγμή που συμφωνούμε εκ των προτέρων, στην αποδοχή των τετελεσμένων επί του εδάφους, συμφωνούμε μια ψήφος Τουρκοκυπρίου να ισοδυναμεί με 4 Ελληνοκυπρίων και δε θέτουμε ούτε καν ζήτημα αποχώρησης των Τουρκικών στρατευμάτων, ενώ η δήθεν παραχώρηση της Αμμοχώστου είναι στο μυαλό του Προέδρου μάλλον, γιατί οι Τούρκοι την αρνούνται κατηγορηματικά!
Επιπλέον, η όλη διαδικασία εξισώνει τη θέση της Ελλάδος με τη θέση του κατακτητή, εξισώνει την Κυπριακή Δημοκρατία με ανθρώπους, που ζουν στα κατεχόμενα εδάφη της και οι οποίοι με τη δύναμη των όπλων ξένης δύναμης κηρύσσουν ότι είναι άλλο κράτος!
Πέρα από αυτό ο Πρόεδρος και οι Τουρκοκύπριοι μιλούν για συνομιλίες μεταξύ των δυο αποκλειστικά, πως μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο όσο υπάρχουν τα Τουρκικά στρατεύματα στο νησί;
Τι θα πάει να συζητήσει ο Πρόεδρος ακριβώς και πως η επανένωση θα ωφελήσει την οικονομία της Κύπρου, μήπως τελικά κοστίσει πολύ ακριβά και όχι μόνο σε χρήμα; Ουσιαστικά, σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν, ο Αναστασιάδης πάει να συζητήσει τους όρους παράδοσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό λοιπόν δεν είναι πατριωτισμός, δεν είναι ρεαλισμός, αλλά εσχάτη προδοσία, γιατί κανείς δεν τον πίεσε σε λύση, μόνος του οδήγησε τα πράγματα εκεί, εξυπηρετώντας ξεκάθαρα αλλότρια οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα!
Ο Αναστασιάδης λοιπόν όχι δεν είναι πατριώτης και αν υπάρχει κάποιος πατριώτης πολιτικός θα πρέπει από τώρα να εργάζεται ώστε να μην περάσει η win win γραμμή του Νταβούτογλου, την οποία του τη χάρισε ο Αναστασιάδης σε συνεργασία με τον ΓΑΠ και φυσικά να εργάζεται ώστε ο Κυπριακός λαός να απορρίψει την απεμπόληση της ελευθερίας του!
Το ιστορικό γεγονός είναι ότι το πάνω χέρι στην Κύπρο και το κλειδί λύσης τού Κυπριακού το είχε η ελληνική πλευρά, αλλά το παρέδωσε στην τουρκική. Αυτό δεν απλοποιείται σε ρόλους “θύμα-θύτης” κι ούτε είναι λίγη η σημασία των γεγονότων του ’60. Αν δεν ξέρεις από πού ξεκίνησες είναι δύσκολο να σε πιστέψει κανείς ότι ξέρεις πού πας και για ποιο λόγο.
Αυτά που λέτε στη συνέχεια κύριε “Αλέξανδρε” είναι ό,τι πιο απλοϊκό μπορεί να σκεφτεί κανείς. Όσα αναφέρετε για το “κοινό ανακοινωθέν” είναι περιισσότερο παρερμηνείες παρά ερμηνείες, κυρίως προερχόμενες από εκείνους που φιλοδοξούν να είναι στη θέση του Αναστασιάδη και για κανέναν άλλο λόγο. Αυτό το “κοινό ανακοινωθέν” είναι μια πολύ καλύτερη συνέχεια των λεγόμενων “συμφωνιών κορυφής” που συμφωνήθηκαν με τους Τούρκους από τους “μεγάλους”, κατ΄εσάς, ηγέτες Μακάριο και Κυπριανού και όλους τους επόμενους.
Αντιγράφω από το κάθε άλλο παρά ενδιαφέρον αναμασημένου περιεχομένου σχόλιό σας:
“Ο Αναστασιάδης πάει να συζητήσει τους όρους παράδοσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, αυτό λοιπόν δεν είναι πατριωτισμός, δεν είναι ρεαλισμός, αλλά εσχάτη προδοσία, γιατί κανείς δεν τον πίεσε σε λύση, μόνος του οδήγησε τα πράγματα εκεί, εξυπηρετώντας ξεκάθαρα αλλότρια οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα!”
Πολύ εύκολα έχετε στο στόμα σας τις “εσχάτες προδοσίες”, και βεβαίως από εκεί που είστε το ποιος πιέζει για λύση θα το βλέπατε σε κάποια στιγμή (αν εφαρμόζαμε τις απόψεις σας) στις ειδήσεις, θα λέγατε ένα “α” και θα αλλάζατε κανάλι να δείτε και τι γίνεται, τάχα, αλλού!
Και τι εύκολα που κατηγορείτε οποιονδήποτε άλλο, “ξεκάθαρα” μάλιστα ότι εξυπηρετεί “αλλότρια οικονομικά και προσωπικά συμφέροντα”!! Εσείς, ωστόσο, είστε αναμάρτητος και δεν διανοείστε ποτέ κάτι τέτοια!
Εγώ λέω καλά κάνετε εσείς οι εξ Ελλάδος Έλληνες, που βγαίνετε με “απόψεις” στο διαδίχτυο να σοβαρευτείτε.
Πάει, λέτε, ο Αναστασιάδης να “συζητήσει τους όρους παράδοσης”, ο “προδότης”!!
Θα σας απαντήσω με ένα παράδειγμα κι ελπίζω αν επανέλθετε να το κάμετε με σοβαρότερα επιχειρήματα.
Ο Κυριάκος Χατζηιωάννου ήταν ένας μεγάλος ερευνητής-φιλόλογος και εκπαιδευτικός από την Αμμόχωτο, που έγραψε, ανάμεσα σε άλλα, και το μνημειώδες, πολύτομο έργο “Η Κύπρος στας αρχαίας ελληνικάς πηγάς”. Μια φορά όλη κι όλη τον συνάντησα στη ζωή μου, πρόσφυγα στη Λεμεσό. Στην κουβέντα πάνω, μου λέει “ξέρεις πως έγινε κατορθωτό να μιλάμε εμείς οι δυο ελληνικά αυτή τη στιγμή;” Και μου εξήγησε ότι αυτό κατορθώθηκε επειδή οι αρχαίοι Έλληνες βασιλείς των ελληνικών βασιλείων της Κύπρου, 12 περίπου, Σαλαμίνα, Κίτιον, Ιδάλιον, Χύτροι, Λήδρα, Λάπηθος, Ταμασσός, Σόλοι, Κούριο, Πάφος, Μάριο, Αμαθούντα, όταν, λέει, εμφανιζόταν μια υπερδύναμη στην περιοχή (Ασσύριοι, Πέρσες, Αιγύπτιοι κ.α.) οι βασιλείς πήγαιναν κι εύρισκαν αυτούς τους αυτοκράτορες και τους έλεγαν “κοιτάξτε, ένα νησάκι είμαστε εδώ πιο κάτω, μη στείλετε κανένα σατράπη να μας κυβερνά, πέστε τι φόρο θέλετε ετησίως να τον πληρώνουμε και μην ανησυχείτε, αφήστε μας μόνους να δικοικούμαστε”. Έτσι, λοιπόν, κρατηθήκαμε Έλληνες, κρατήσαμε γλώσσα και ταυτότητα (κι ας έχει η διάλεκτός μας τα χάλια της από την πολυαίωνη ταλαιπωρία): Με το μυαλό, που εσείς από εκεί “ηρωικά” σκπτόμενοι, με τη μεγαλύτερη ευκολία ονομάζετε “προδοσία”.
Τα υπόλοιπα να τα σκεφτείτε μόνος σας.
Μᾶλλον οἱ ἀνησυχοῦντες πατριδαμύντορες ἐπιχειροῦν νὰ κάνουν στὸν Ἀναστασιάδη αὐτὸ γιὰ τὸ ὁποῖο παρεπονεῖτο ὁ Καραμανλῆς-θεῖος στὸν Μακάριο : «Παπᾶ μου, μαζὶ δὲν ὑπογράψαμε τὶς συμφωνίες Ζυρίχης – Λονδίνου ; Πῶς γίνεται νὰ εἶμαι ἐγὼ προδότης καὶ ἐσὺ ἥρωας ;». Μόνον πού, (καὶ) τὴν φορὰ αὐτή, ὑπάρχει στὸ τέλος τῆς διαδικασίας δημοψήφισμα. Ὁπότε τὸ βρισίδι στὸν Πρόεδρο τῆς Κύπρου μαρτυρᾶ αὐστηρῶς καὶ ἀποκλειστικῶς ἐσωτερικὴ σκοπιμότητα. Ὅποιον ἐνδιαφέρει τὸ μέλλον τῆς Κύπρου, ἂς ἀφήσει τὰ πρόσωπα καὶ ἂς προσπαθήσει νὰ πείσει τοὺς ψηφοφόρους, αὐτοὺς ποὺ θὰ ὑποστοῦν τὶς ὅποιες συνέπειες. Ἐπ’ αὐτοῦ, οἱ ἐπικρίσεις, μέχρι στιγμῆς, ἑστιάζονται σὲ ζητήματα τοῦ θεαθῆναι. Δίνουν, δηλαδή, στὴν ἄλλη πλευρὰ τὴν δυνατότητα νὰ ὑποχωρήσει στὶς λεκτικὲς διατυπώσεις ὥστε νὰ κάνει τὸ δικό της στὶς πραγματικὲς ρυθμίσεις. Ἀκριβῶς, δηλαδή, αὐτὰ πού ἔχουμε ὑποστεῖ τόσες φορὲς στὸ παρελθόν. Αὐτοί, λοιπόν, οἱ φωνακλάδες εἶναι οἱ πραγματικοὶ καὶ καθ’ ὁμολογίαν τους προδότες.
“ξέρεις πως έγινε κατορθωτό να μιλάμε εμείς οι δυο ελληνικά αυτή τη στιγμή;”
Ας μην ήταν η Ορθόδοξη Εκκλησία σε Ελλάδα και Κύπρο και θα σου λεγα εγώ τι ωραία τουρκoσκιπτάρικα θα μιλάγαμε σήμερα.
Ό,τι χρήσιμο αρχαιοελληνικό, ό,τι γλώσσα, ό,τι παράδοση, ό,τι τέλος πάντων θεωρούμε συνέχεια του Ελληνισμού διαμέσου των αιώνων οφείλεται και υπάρχει μέσα στην Ορθόδοξη παράδοση μας.
Προσπάθησε να βγάλεις νοερά την Ορθοδοξία για μια στιγμή από την Ελλάδα και την Κύπρο και δες τι θα μείνει. Ένα τουρκοβαλκανομπαροκ ψευτοδυτικομηρυκάζων συνονθύλευμα τυχοδιωκτών παρτάκηδων. Ένας αχταρμάς του τίποτα.
Πουθενά σε αυτά που σας έγραψα αμφισβητείται ή υπάρχει χώρος ή πρόθεση να αμφισβητηθεί ο ρόλος της Εκκλησίας. Κάθε άλλο. Εγώ σας μίλησα για τους τουλάχιστο 5 αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού και της Εκκλησίας.
Αλλά μιας και αναφέρατε την Εκκλησία, ναι, ένας ηγέτης της έκανε μεγάλη ζημιά στο έθνος μόνο στον 20ο αιώνα μ.Χ. Δέστε αυτό παραπλεύρως, αν σας διέφυγε: http://www.antibaro.gr/article/10083
Στα επιχειρήματα και στις ανησυχίες μου όμως δεν απαντάς τίποτα το μόνο που λες είναι ας σκύψουμε το κεφάλι μήπως και μας επιτρέψει ο αγας να επιβιώσουμε! Ύστερα από τέτοια λοιπόν λυπηρά τοποθέτηση το μόνο πιυ έχω να πω είναι αναμασώντας τα λόγια του Βενιαμίν Φραγκλινου πως όποιος παραδίδει ελευθερία για ειρήνη δεν αξίζει τίποτα από τα δυο, επίσης έχω να εκφράσω κάτι που είναι άποψη ζωής, όποιος σκύβει το κεφάλι είναι σαν τα σκουλήκια σιχαμερος και γλοιώδης και όχι μόνο δεν επιβιώνει αλλά όταν έχει σκύψει αρκετά ο αγάς του το κόβει το κεφάλι! Την προδοσία μπορείς να την βαφτίσεις όπως θέλεις αλλά παραμένει προδοσία βέβαια εμείς θα μου πεις ονομάσαμε εθνάρχη εναν από τους προδότες της Κύπρου εκεί θα έχεις δικιο. Αν θες να γράψεις κάτι λοιπόν προσπάθησε να αντικρουσεις αυτά που γραφω με επιχειρήματα, γιατί μιλάς για ρεαλισμό αλλά μένεις στη φιλοσοφία
_
– Τι θα γίνει με τα τουρκικά στρατεύματα;
– Τι θα γίνει με τους εποίκους;
– Τι θα γίνει με τα κατεχόμενα;
– Τι θα γίνει με τις περιουσίες;
– Τι θα γίνει με τις “προστάτιδες δυνάμεις”;
– Τι θα γίνει με το Σύνταγμα, πάμε για ενιαίο κράτος ή δύο χωριστά;
– Τι θα γίνει με τον τρόπο ανάδειξης κυβερνητικών και κοινοτικών οργάνων;
– Τι θα γίνει με το ευρωπαϊκό κεκτημένο;
Αυτά και άλλα ερωτήματα αν δεν τίθενται εξ’ αρχής στο τραπέζι για ποιο σχέδιο μιλάμε;
Υπάρχει καν σχέδιο ή πάμε να στήσουμε κώλο;
Αυτή είναι η ταμπακιέρα σήμερα κι όχι τι έγινε ή δεν έγινε το 60, στο οποίο έχει κολλήσει ο Ροδίτης, που αποκαλύπτει κιόλας εδώ για ποιόν παίζει όλο αυτό το παιχνίδι του αποπροσανατολισμού!
Ανακοίνωση Μακαριωτάτου Αρχιεπ. Χρυσοστόμου Β’ σχετικά με αν πρέπει να συνομιλούμε ή όχι.
Δημοσιεύτηκε: Φεβρουάριος 13. 2014 15:23
Η Εκκλησία με σοβαρότητα, με υπευθυνότητα με νηφαλιότητα και αφού συμβουλεύτηκε πλειάδα συνταγματολόγων και διεθνολόγων, και αφού αποκρυστάλλωσε άποψη επί του κοινού ανακοινωθέντος, απευθύνεται σήμερα προς τον κυπριακό λαό για να κοινοποιήσει σ’ αυτόν τις θέσεις της.
1. Το κοινό ανακοινωθέν διαγράφει τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθούν οι δύο συνομιλητές και όχι τη λύση τού χρονίζοντος κυπριακού προβλήματος.
2. Η καχυποψία τόσο ημών των Ελληνοκυπρίων όσο και των Τουρκοκυπρίων είναι αυτή που δεν μας επέτρεψε να ξεπεράσουμε τις κάποιες ασάφειες τού κειμένου τού κοινού ανακοινωθέντος. Συμμεριζόμεθα βέβαια τις ανησυχίες μερίδας τού λαού μας. Αλλά αυτό δεν είναι το τέλος τού κόσμου.
3. Αυτές τις κρίσιμες στιγμές η Εκκλησία επιθυμεί να συμβουλεύσει, όπως όλες οι πολιτικές δυνάμεις και ο κάθε κύπριος πολίτης παραμείνουν ενωμένοι, προκειμένου να συμπαρασταθούν στην κυβέρνηση και στον συνομιλητή και με εθνική εγρήγορση να παρακολουθούν την εξέλιξη των συνομιλιών, ούτως ώστε να μην παρεισφρήσει κανένα αρνητικό στοιχείο στη διαδικασία επίλυσης τού εθνικού μας προβλήματος. Εδώ πρέπει να επικεντρωθεί το ενδιαφέρον όλων μας. Διότι, ό,τι συμφωνηθεί θετικό ή αρνητικό θα πάει στο δημοψήφισμα και τότε θα είναι τραγικό να απορριφθεί για δεύτερη φορά από τον λαό μας. Άρα στο δημοψήφισμα επιβάλλεται να πάνε μόνο θετικά. Αν, παρ’ ελπίδα, δεν επιτύχουμε μία λειτουργική και βιώσιμη λύση, η οποία να διασφαλίζει ένα ελπιδοφόρο και δημιουργικό μέλλον και για τις δύο κοινότητες, τότε είναι καλύτερα οι συνομιλίες να διακοπούν έγκαιρα.
4. Η Εκκλησία είναι έτοιμη να συμβάλει προς αυτήν την κατεύθυνση με όλες της τις δυνάμεις, επειδή η λύση τού εθνικού μας προβλήματος δεν είναι έργο μόνο τής εκλελεγμένης κυβέρνησης αλλά είναι υπόθεση όλου τού λαού.
5. Καλούμε την κυβέρνηση να αναλάβει υπεύθυνα την ενημέρωση τού λαού από έγκριτους επιστήμονες, οι οποίοι να αναλύσουν τη δομή τής επιδιωκόμενης ομοσπονδιακής λύσης, ώστε ο λαός μας να γνωρίζει εκ των προτέρων τα δεδομένα μιας ομοσπονδιακής διαβίωσης.
6. Η Εκκλησία ως πνευματική μητέρα, πάντοτε προσευχόταν και θα συνεχίσει να προσεύχεται και να παρακαλεί τον Δομήτορα τής Εκκλησίας Κύριο να φωτίζει και να ενισχύει όλους, ηγεσία και λαό, όπως ομονοούντες εργασθούν προς το καλώς νοούμενο συμφέρον τής πατρίδας μας.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου
Πέμπτη, 13 Φεβρουαρίου 2014.
http://www.churchofcyprus.org.cy/article.php?articleID=4089
Εἶναι, πάντως, ἀπολαυστικὸ νά διαβάζει κανεὶς τοὺς παλληκαράδες τῆς φακῆς, πίσω ἀπὸ τὴν ἀσφάλεια τοῦ πληκτρολογίου τους, τὴν ὁποία τοὺς ἐξασφαλίζει ἡ σωφροσύνη ἄλλων, νὰ κατηγοροῦν τοὺς σοβαροὺς καὶ ὑπευθύνους πατριῶτες γιὰ «προδότες» καὶ «σκουλήκια». Χωρίς ἐνδείξεις, χωρὶς ἀποδείξεις, χωρὶς συλλογιστική, μόνον καὶ μόνον γιὰ νὰ λασπολογήσουν. Ὅπως ἤδη ἐξήγησα, μόνον καὶ ὁμολογημένο κίνητρό τους εἶναι ἡ ἰδιοτελὴς ἀρχομανία καὶ καθόλου τὸ ἐνδιαφέρον γιὰ τὸ μέλλον τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Αὐτοί, οἱ ἰδιοτελεῖς πατριδοκάπηλοι, εἶναι οἱ πραγματικοὶ προδότες. Γι’ αὐτούς, εἶναι προδοσία πού ὁ Μεγαλέξανδρος σταμάτησε στὴν Ἰνδία ! Γι’ αὐτοὺς θὰ ἦταν προδοσία νὰ συμβιβασθοῦμε στὴν Μικρασία, ὅπως εἴχαμε τρεῖς φορὲς τὴν εὐκαιρία. «Σφάξε με πασᾶ μ’ νὰ γίνω ἥρωας» ! Ἡ Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου ἦταν κι αὐτὴ προδοσία, ἀφοῦ διπλασίασε μόνον τὴν Ἑλλάδα, ἀντὶ νὰ τὴν τριπλασιάσει (καὶ στὸν τριπλασιασμὸ θὰ εἶχαν ἀντίρρηση, ἀφοῦ θὰ ζητοῦσαν τετραπλασιασμό) ! Καὶ πρόκειται γιὰ ἀκάπνους κουραμπιέδες, ἀπὸ τοὺς ὁποίους, μόλις τοὺς ἐπιστρατεύσει κάποια κυβέρνηση τῶν ὀνειρώξεών τους, θὰ ἀκούσει τὰ ἐξ ἁμάξης διότι στὴν ἐκστρατεία δὲν θὰ ἔχουν δωρεὰν πρόσβαση στὸ διαδίκτυο ! Κι αὐτὸ «προδοσία» θὰ τὸ βγάλουν …
Αὐτὴν τὴν διαρκῆ γκρίνια, κλάψα-ξάπλα τήν ἔχουμε χορτάσει άπὸ τὴν μεταπολίτευση μέχρι σήμερα. Στὴν ἀρχὴ τὴν προέβαλε μόνον τὸ ΚΚΕ («δομικὴ ἀντιπολίτευση» εἶναι τὸ σχετικὸ ἠχηρὸ παρόμοιο) , ἀλλὰ σήμερα τὴν ἔχουν υἱοθετήσει λίγο-πολύ ὅλοι. Δεῖγμα τῆς ὀκνηρίας μας, διανοητικῆς καὶ σωματικῆς.
Είναι αδιανόητο να συζητούν άνθρωποι με τα ονόματά τους με ανθρώπους με ψευδώνυμα και οι ψευδώνυμοι ελεύθερα να εκτρέπονται σε βάρος των πρώτων. Αυτό δεν μπορεί να οφείλεται σε κανενός είδους “σωφροσύνη”.
Στο κάτω-κάτω όποιος θέλει να γράφει απόψεις σε μια ιστοσελίδα γίνεται δεκτός μετά από κάποιες συστάσεις και μια τυπική, έστω, έγκριση. Πώς αυτό εξασφαλίζει το “δικαίωμα” σε έναν ψευδώνυμο, μετά που πέρασε το πρώτο τυπικό τεστ ίσως και με ψευδείς παραστάσεις, να εκτρέπεται; Είναι “ελευθερία της έκφρασης” αυτό ή πλήρης παρεξήγηση και διασυρμός της;
Θα αποδεικνυόταν ότι οι ψευδώνυμοι έχουν μια πράγματι αξιοπρεπή δικαιολογία να μη θέλουν να γίνει γνωστή η αληθινή τους ταυτότητα, αν συμπεριφέρονταν πολύ πιο κόσμια και συγκρατημένα ακόμα και από τους επώνυμους στις εκφράσεις τους. Το αντίθετο (κι έχουμε απίστευτα παραδείγματα μόλις προ λίγων ημερών) δείχνει ακριβώς κακές προθέσεις από την αρχή και εξαπάτηση της διοίκησης του Αντιβάρου.
“Είναι αδιανόητο να συζητούν άνθρωποι με τα ονόματά τους με ανθρώπους με ψευδώνυμα”
Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα να μιλάει κάποιος ανώνυμος με κάποιον που δηλώνει το όνομά του στο διαδίκτυο. Απλούστατα διότι δεν υπάρχει ουσιαστικά ανωνυμία στο διαδίκτυο. Όποτε θέλει κάποιος και υπάρχει σοβαρός λόγος εύκολα βρίσκει τον οποιοδήποτε “ανώνυμο” ή “ψευδώνυμο”.
Αλλά υπάρχουν και άλλες μέθοδοι από το να “τσακωνόμαστε”.
Δεν μιλάμε σε μάκρος με πιθανά τρολ ή άτομα με εμμονές, ιδεοληψίες κλπ. Ό,τι δηλαδή κάνουμε και στην κανονική ζωή…
Το άρθρο είναι που μετράει και που πρέπει να είναι επώνυμο. Τα σχόλια οφείλουν να είναι μικρά, συνοπτικά και μπορούν να είναι και ανώνυμα. Σχόλια είναι στο κάτω-κάτω, δεν έχουν την ίδια βαρύτητα.
Και ακόμα Κύριε Ροδίτη δεν έχεις δώσει καμια απάντηση σε όσα σου έχω θέσει ούτε σε όσα θέτει ο Ελευθέριος παραπάνω και όχι μονο αυτό, αλλα είσαι και συκοφάντης, γιατί εσύ ξεκίνησες στο πρώτο σου μήνυμα τα κατηγορείς και να βρίζεις ανεύθυνα οποιον έχει διαφορετική άποψη από εσένα και όχι μονο αυτό αλλα ζητάς να μας κλείσεις και το στόμα, να μην ακουστούμε και σου χαλάσουμε την προσκύνηση, πολύ ωραία δημοκρατία ευαγγελίζεστε εσείς οι κοσμοολιτες, δήθεν κοσμοπολίτες δηλαδή, γιατί όταν πλησιάζετε τον Πακιστανό κάνετε πέρα γιατί σας βρωμάει όπως και οι Syrizaioi.
Άκου τώρα να δεις γιατί δεν έχεις να δώσεις μια απάντηση σε αυτά που σε ρωτάω, γιατί δεν ξέρεις τις απαντήσεις, γιατί ο “πατριώτης” Αναστασιάδης δεν στις έχει πει, γιατί άμα τολμήσει να τις πει θα τον πάρουν με τις πέτρες, δε θα έχει τρυπα να κρυφτεί. Αναδημοσίευσες αυτά που είπε ο Αρχιεπίσκοπος, κατάλαβες τι γραφει?
Γραφει λοιπόν, πρώτον μείνετε ενωμένοι και μη διχάζεστε, πολύ σωστά και δεύτερον λέει στον Αναστασιάδη, ενημέρωσε μας τι κανεις, γιατί έχουμε μαύρα μεσάνυχτα και βεβαίως έτσι δεν μπορεί να επέλθει λύση του Κυπριακού, γιατί μπορεί ο Αναστασιάδης να επικαλείται τον λαό, αλλα ακόμα ούτε τον έχει ενημερώσει ούτε έχει πάρει και την “αποσπη” του για τίποτα, οποτε τι θα πάει να διαπραγματευτεί?
Όσο για σένα Κύριε Γεωργάνας, Ἀντίβαρο, η συνομοταξία σου είναι γνωστη, είναι αυτή που έχει χρεοκοπήσει τη χωρα πολλάκις, είναι οι σώφρονες, που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα, αλλα δε με νοιάζει, δε με ενδιαφέρει ούτε τι “αποσπη” έχεις για μένα, αλλα ούτε κα να σε πείσω για τίποτα, γιατί δεν έχω να πείσω τίποτα κάποιον που παρουσιάζει την Μικρασιατική καταστροφή με νίκη, δεν με ενδιαφέρεις, καλή σου τύχη!
Εγώ λοιπόν όταν κατηγορώ κάποιον για κάτι, κατηγορώ με στοιχεια, και τα στοιχεια στην περίπτωση του Αναστασιάδη είναι εκεί και φανερά, αυτός τα δημιούργησε, στις εκλογές οποτε ρωτήθηκε για το Κυπριακό, είπε ότι προτεραιότητα είναι η οικονομία, πως το σχέδιο Άνναν έχει απορριφθεί από το λαό και όμως είπε ψέματα ξεδιάντροπα, ξεγέλασε το Λαό, όπως και ο Γιωργάκης εδώ, είπε ψέματα, άρα πρόδωσε και τη χωρα και τη δημοκρατία, το πολίτευμα που πρεσβεύει.
Αλλάξτε στάση ζωής, γιατί έτσι δεν πάτε πουθενά, κανένας δεν προκόβει με σκυμμένο το κεφάλι, όσο για το 1821, που αναφέρεται μερικοί, αν είχανε υπερισχύσει οι σώφρονες τότε, που υπήρχαν παρα πολλοί μάλιστα, τώρα θα μιλάγαμε όλοι μαζί με πασα βεβαιότητα “τουρκαλβανικα”!
Τὸ παραληρηματικὸ σχόλιο τοῦ Alexandros δικαιώνει πλήρως, πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι, τὸν Ἄντη Ροδίτη. Ὁ κάθε μειονεκτικὸς μπορεῖ νὰ βρίζει ἀνωνύμως χωρὶς εἰρμὸ καὶ χωρὶς νόημα καί, μετά, νὰ παραπονεῖται κιόλας ὅτι δὲν ἁκούει κανεὶς τὴν αποσπη (ναί, ἔτσι τὸ ἔγραψε ὁ ἀθεόφοβος !) του. Λοιπόν, ὅπως ἤδη ἐξήγησα δύο φορές, οἱ ἄνθρωποι τοῦ φυράματος αὐτοῦ εἶναι ἰδιοτελεῖς προδότες. Μασκαρεμένοι σὰν ὑπερπατριῶτες (τὸ σηκώνει καὶ ἡ ἐποχή, Τριώδιο γάρ), ὑπερηφανεύονται γιὰ τὴν ἀνοησία τους, τὴν ἀμάθειά τους καὶ τὴν ἴδια τὴν προδοσία τους. Πάντως, ἐμένα μὲ διασκεδάζουν διότι εἶναι καὶ δειλοί. Ἂν ἔχουν κότσια, ἂς βγοῦν νὰ βρίσουν χωρὶς κουκούλα ! Καὶ μετά, ἂν τοὺς ἀπομένει θάρρος, ἂς σώσουν καὶ τὴν πατρίδα. Ὁ πολύς καὶ μυστηριώδης Ἀλεξάντρ Ζηνόβιεφ ἔχει θαυμάσια περιγράψει αὐτοὺς τοὺς τύπους πού κάνουν ἄσεμνες χειρονομίες κατὰ τῆς ἑκάστοτε ἐξουσίας μέσα στὴν τσέπη τους. Ἕνας ἀπ’ αὐτούς, βέβαια, ἦταν καὶ ὁ ἴδιος.
Εξαρτάται από την ευφυία του καθενός να καταλάβει αν δίνονται ή δεν δίνονται απαντήσεις και, επίσης, στο τέλος-τέλος εξαρτάται και από τις αποφάσεις της διοίκησης του Αντίβαρου αν θα καταλήξει να είναι ιστοσελίδα σοβαρών άρθρων και προβληματισμού, όπως την πρωτογνώρισα, ή ιστοσελίδα όπου υπερισχύουν οι σοφιστείες και η ανευθυνότητα της κακόβουλης ψευδωνυμίας.
Ο Καθένας κρίνεται από αυτά που γραφει, το ποίες είναι σοφιστείες και ποιος τις έχει γράψει, μια ανάγνωση στα παραπάνω μπορεί εύκολα να διαφωτίσει τον καθένα.
Όσο για την ανωνυμία, δεν είναι ανωνυμία, αυτό είναι το όνομα μου, Αλέξανδρος, επίσης, δεν είμαι στην Ελλάδα, είμαι στο εξωτερικό, δεν διαθέτω Ελληνικό πληκτρολόγιο και πολλές φορες η μηχανή μετατρέπει από Greeklsih σε Greek και κάνει σφάλματα, αλλα προτιμώ αυτά από τα Greeklish. Προλαβαίνω την ερώτηση γιατί βρίσκομαι στο εξωτερικό με την απάντηση, γιατί με έδιωξε το φύραμα εκείνο που λυμαίνεται τη χωρα και βάζει ταβάνι στα όνειρα μας, έφυγα προτού κρίσης, προτού ο “Σώφρον” Γιώργος ξεπουλήσει τη χωρα με την πατριωτική χρεοκοπία, γιατί ο δικός μου τομέας ήταν ήδη χρεοκοπημένος πριν καν τελειώσω το διδακτορικό μου. Το ήξερα ότι θα έφευγα από πριν, αλλα δε με πείραζε, είπα έτσι είναι τα πράγματα, σκέφτηκα ότι θα γυρίσω κάποια στιγμή και θα βοηθήσω άλλος να μη χρειαστεί να φύγουν, αλλα ο Γιώργος πατριωτικά κατέστρεψε αυτή την προοπτική.
Αλλα πέρα από αυτά λες για ανωνυμία, εγώ πως ξέρω ότι αυτό είναι το όνομα σου, αν εγώ υπογράψω Αλέξανδρος Ανωμερίτης ας πούμε είσαι καλυμμένος? Και δεύτερον αν όντως θες να με βρείς, αν διαπράξω αδίκημα μπορείς να με βρείς, γιατί η ταυτότητα μου δίνεται μέσω του υπολογιστή όταν σχολιάζω.
Το όλο πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορείς να σταθείς στη συζήτηση, όπως και ο συμπαραστάτης σου, γιατί το μονο που έχετε κάνει και οι δυο είναι να με προσβάλλεται χωρίς να έχετε αντικρούσει ούτε ένα επιχείρημα η ερώτημα, ούτε ένα όμως, και για αυτό προσπαθείτε να σιωπήσετε την αντίθετη άποψη.
Αυτό είναι λοιπόν και εκείνο που χαρακτηρίζει και τις προσωπικότητες σας και τις απόψεις, βεβαια αυτή η αντιδημοκρατική συμπεριφορά σας δικαιολογεί και το γιατί υποστηρίζεται το 1 Τουρκοκυπριακός ψήφος ίσον με 4 Ελληνοκυπριακούς!
Οι διαχειρισταί ευτυχώς καταλαβαίνουν τι παίζεται στην Κύπρο και το δείχνουν με τα άρθρα που ανεβάζουν και βεβαίως καλώς ανεβάζουν και τις δικες σα απόψεις και πρέπει να συνεχίσουν και για το σεβασμό της ελευθερίας της έκφρασης αλλα και γιατί σας εκθέτουν και τις απόψεις σας και κυρίως το ήθος σας!
Οι περισπωμένες δεν είναι απόδειξη μόρφωσης η επιπεδου…..
Νά θυμίσω ὅτι δὲν εἶμαι ἐγὼ αὐτὸς ποὺ ἔγραψε πρῶτος γιὰ προδότες καὶ σκουλήκια. Ἀπὸ τὴν στιγμή, ὅμως, πού ὁ ἄλλος άρχίζει καὶ ἐμμένει σ’ αὐτὴν τὴν λασπολογία, εἶναι πολύ ἀργὰ γιὰ νὰ περιμένει «ἐπίπεδο» ἢ καὶ ἔλεος. Διότι ὁμολογεῖ σαφῶς πὼς δὲν τὸν ἐνδιαφέρει νὰ συζητήσει. Καὶ διότι ἔχει ἤδη παραδεχθεῖ ὅτι στὴν συζήτηση ἔχει ἤδη νικηθεῖ σὲ τέτοιο βαθμὸ πού δὲν ἐλπίζει νὰ άνακάμψει. Τὸ ρίχνει, λοιπόν, στὸ ψευδώνυμο βρισίδι.
Ἰδίως δὲν μπορεῖ νὰ περιμένει συμπόνοια ὅταν, ὅπως γράφει, ἔχει φύγει ἀπὸ τὴν Ἑλλάδα καί, συνεπῶς, δὲν ἔχει καί τόσο skin in the game, ὅπως ἐμεῖς πού μένουμε σήμερα σ’ αὐτήν. Κι ἐγὼ ἔφυγα γιὰ λόγους βιοπορισμοῦ άπὸ τὴν Ἑλλάδα γιὰ πολλὰ χρόνια. Καὶ γύρισα ὅταν φάνηκε ὅτι μπορούσαμε νὰ γίνουμε κι ἐμεῖς μιὰ χώρα πού θὰ ἔδινε εὐκαιρίες, άντὶ νὰ τὶς στερεῖ. Ἀλλά, ὅσο ἔλειπα, δὲν ἔκανα μαθήματα πατριωτισμοῦ άπὸ τὴν ἀσφάλεια τοῦ πληκτρολογίου μου καί , μάλιστα, σὲ άνθρώπους, ὅπως ὁ Ἄντης Ροδίτης πού ἔχει πολεμήσει σὲ πραγματικὸ πόλεμο (καὶ δὲν εἶναι αὐτὸς ὁ πολυτιμότερος τίτλος του).
Γιὰ νὰ μὴν μακρηγορῶ, ἂν κάποιος θέλει γνήσια συζήτηση, νὰ ἀφήσει ἔξω προδότες καὶ σκουλήκια καὶ νὰ προσέλθει μὲ πνεῦμα πρόθυμο νὰ πείσει καὶ νὰ πεισθεῖ. Δέν τοῦ ἀπένειμε κανένας τὸ μονοπώλιο τοῦ πατριωτισμοῦ. Καλὸ γιὰ τὴν ψυχή του θὰ ἦταν νὰ ζητοῦσε καὶ συγγνώμην. Πάντως, καὶ ἡ ἐμμονὴ σὲ μεγαλόστομες μπαροῦφες κάπως διασκεδάζει τοὺς συναναγνῶστες.
Εἰδικῶς γιὰ τὰ ψευδώνυμα, ἔχω πληρώσει βαρύτατο τίμημα γιὰ νὰ μπορῶ νὰ γράφω μὲ τὸ ὄνομά μου. Καὶ δὲν μὲ ἐνδιαφέρει ἐμένα ἂν ὁ κύριος Ταδόπουλος λέγεται, πράγματι, Ταδόπουλος. Νομίζω, ὅμως, ὅτι ἐκεῖνον θὰ ἔπρεπε νὰ τὸν ἐνδιαφέρει νὰ ἐκφράζει ἐπωνύμως καὶ ἀνδρικῶς τὴν γνώμη του. Καὶ περισσότερο πείθει χωρὶς κουκούλα καί, ἐπιπλέον, φυλάγεται νὰ μὴν χαλᾶ μὲ ἀπρέπειες καὶ άσχημίες τὸ ἕνα πραγματικό του ὄνομα.
Τέλος, τὰ περὶ ξενογλώσσου πληκτρολογίου εἶναι πολύ φθηνὸ ψέμμα. Κι ἐγὼ ἀπὸ ἀγγλικὸ πληκτρολόγιο γράφω. Ἀλλὰ δὲν φταίει τὸ πληκτρολόγιο ὅταν γράφουμε ὅτι ὁ ἄλλος ἀνέφερε περὶ Ἑλληνικῆς νίκης καὶ ἐπιτυχίας στὴν Μικρασία ! Φταίει ἡ προχειρολογία καὶ ἡ ἀμάθεια. Μόνες τους δὲν εἶναι καὶ τόσο κακές. Σὲ διδάκτορα, ὅμως, ἀκόμη καὶ ἂν ἦταν διδάκτωρ Ἑλληνικοῦ πανεπιστημίου, μᾶλλον εἶναι. Δυστυχῶς … (καὶ δὲν φταίει ἡ Ἑλλάδα ποὺ οἱ καλύτεροι φοιτητές μας ἐπιλέγουν, ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἐπαγγέλματα ὑπερκορεσμένα, οἱ φοιτητὲς καὶ οἱ οἰκογένειές τους φταῖνε).
Γιὰ νὰ κλείσω μὲ κάτι αἰσιόδοξο, μετὰ άπὸ τριάντα καὶ βάλε χρόνια συνάντησα σὲ συνάντηση ἀποφοίτων συμμαθητή μου τοῦ Λυκείου φθασμένο καὶ πετυχημένο δημοφιλέστατο σκηνοθέτη. «Πῶς κι ἔγινες σκηνοθέτης ;» τοῦ εἶπα, «θυμᾶμαι στὸ σχολεῖο ἤσουν ἀμελέστατος, ξυλοσχίστης, άστοιχείωτος. Διάβασες τίποτα, ἔμαθες τίποτε ;». «Ναί» μοῦ ἀπαντᾶ λίγο ταραγμένος, «πράγματι τότε ἤμουν τελείως ἄσχετος, ἀλλὰ διάβασα πολύ, δούλεψα πολύ». Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὴν ἀνδρικὴ στάση του ἀπέδειξε ὅτι καὶ ἀνατομικὴ πληρότητα ἔχει καὶ ὅτι μυαλὸ ἔχει καὶ ὅτι οἱ κόποι του ἔπιασαν τόπο. Ἂν τὸ ἴδιο μπορούσαμε περισσότεροι ἐδῶ, πολύ θὰ ὠφελούμαστε.
Ροδίτης και Γεωργάνας, κύλισε ο τέντζερης και βρήκε το καπάκι. Δυό δυνατότητες: να κάνεις τον ατέλειωτα μικρό ή να είσαι: To δεύτερο είναι τελειοποίηση, δηλαδή απραξία, το πρώτο είναι να γυρίζεις γύρω γύρω και ξανά απ’ την αρχή, δηλαδή πράξη ατελέσφορη. Και οι δυό μαζί συμπληρώνουν την τέχνη του να απαντάς σε ένα πρόβλημα ξεμακραίνοντας το δυνατόν μακρύτερα από την απάντηση.
Με την ιδιότητα, κύριε “Ελευθερίου”, τού να μη σε ξέρει κανένας ποτέ και πουθενά, (βάλε το όνομά σου στο google για να το διαπιστώσεις), έχεις χρησιμοποιήσει σε βάρος τού κ. Γεωργάνα ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο με 12 χαρακτηρισμούς (βρισιές) μέσα σε 8 γραμμές, χώρια οι κακοήθεις προσπάθειές σου να παίξεις κατ’ επανάληψη και να κοροϊδέψεις το οικογενειακό μου όνομα.
Σημειωτέον ότι έχεις μεν ζητήσει συγγνώμη από μένα σε κάποια στιγμή, αλλά αμέσως μετά το ξέχασες κι επανήλθες στα γνωστά σου. Αυτά εμείς εδώ τα ξέρουμε για τούρκικη συμπεριφορά. Δεν αποκλείεται δηλαδή – έχουμε ζήσει τέτοια παραδείγματα εδώ – πίσω από το “Ελέυθέριος Ελευθερίου” να κρύβεται ένας Τούρκος. Οπότε θα πρέπει, νομίζω, να σου θυμίσει κάποιος την πολύ ήπια παρατήρηση που δέχτηκες μόλις προχθές από τη διοίκηση του Αντίβαρου:
admin
10 February 2014 at 14:00
«Ελευθέριε», νομίζω η δυναμίτιδα είναι το τελευταίο που χρειάζεται μία κοινότητα σχολιαστών για να βρει τον δρόμο της. Συνεχίζω πάντα να ελπίζω ότι είναι δυνατός ένας γόνιμος και ουσιαστικός διάλογος με επιχειρήματα χωρίς χαρακτηρισμούς. Το να ακούει (ή να διαβάζει) κανείς απόψεις με τις οποίες διαφωνεί, ακόμα και αν τις ακούει συστηματικά, και να συγκρατείται, να μην παρεκτρέπεται και να προσπαθεί να απαντά με σύνεση επί της ουσίας, είναι μία αρετή από αυτές που έχουμε ανάγκη.
Φαίνεται πόση σημασία δίνεις στα γραφόμενα του άλλου, ώστε και το επώνυμό μου που έδωσα τρις στον σχολιασμό του άρθρου για τον Κληρίδη το διάβασες και το μεταφέρεις λάθος! Από που ως που ο Άντης Ροοδίτης έχει πρόσωπο και ο Ελευθέριος Ελευθεριάδης δεν έχει; Κι από πότε το Google είναι δηλωτικό της ταυτότητας; Μιλάς για ήθος εσύ; Οποιοσδήποτε είχε το κουράγιο να διαβάσει τα σχόλιά σου σε κείνο το άρθρο θα διαπίστωσε τους αήθεις και ανοίκειους χαρακτηρισμούς που εξαπολύεις ευθύς εξ’αρχής εναντίον κάθε διαφωνούντα εκεί για copy, μαθητούδια, κ.λ.π. Οπότε κι εγώ σε πήρα στο ψιλό και διαπιστώνω εκ των υστέρων παρ’ότι σου ζήτησα πράγματι κι ένα συγνώμη ότι εσύ συνεχίζεις το χαβά σου κι όχι μόνο συγνώμη δε ζητάς αλλά πας να βγείς και από πάνω και να μας διδάσκεις και τρόπους συμπεριφοράς. Γι’ αυτό νομίζω ότι δεν σου αξίζει να σε παίρνει κανείς στα σοβαρά, παρά μόνο να διασκεδάζει με τα γραφόνενά σου, που θέλεις και να το παίζεις και γεωστρατηγκός αναλυτής τρομάρα σου, με τα έγγραφα των Αμερικανών και με το Google!
Για τον Γεωργάνα η κρίση μου είναι αυτή που εξέφρασα σε κείνο το υβριστικό σχόλιο και λίγα του είπα.
Δεν με εκπλήσσει που αλληλοϋποστηρίζεστε. Εκείνον θα τον βρίζω, εσένα θα παίρνω στο ψιλό γιατί και οι δύο, όπως φαίνεται και σε αυτή τη ροή από τη συμπεριφορά σας απέναντι στον έτερο διαφωνούντα μαζί σας Αλέξανδρο, όχι μόνο δεν θέτετε επιχειρήματα και απαντήσεις επί της ουσίας, αλλά μόνιμη τακτική σας είναι η προσπάθεια να μειώσετε τον αντίπαλο.
Αυτό που γίνεται εδώ δεν είναι συζήτηση αλλά παράλληλοι μονόλογοι.
Γεώργιος Γεωργάνας.
Υπηρέτης του ενδοτισμού, χριστιανός αν και ένθερμος υποστηριχτής του νεοφιλελευθερισμού, κήρυκας της αγάπης αν και έμπλεος μίσους προς όσους διαφωνούν μαζί του. Θυμάται την χριστιανική αγάπη όταν διακρίνει οργή εναντίον των εξουσιαστών αν και την ξεχνάει όταν αναφέρεται στον “λαουτζίκο”. Με απόψεις αντίθετες στην πατερική παράδοση, ενδεχόμενος οπαδός μιας νέας τάξης; Αυστηρός μεν σε παιδιάστικες ανοησίες τύπου Βούλας Παπαχρήστου, επιεικής δε σε όσους δυναστεύουν τη χώρα μας.
Γεώργιος Γεωργάνας.
Γράφοντας επώνυμα, κατηγορεί όσους γράφουν με ψευδώνυμο, λες και αν κάποιος χρησιμοποιήσει ένα τυχαίο ονοματεπώνυμο αντί για ψευδώνυμο κάτι θα αλλάξει στην ουσία των όσων γράφει. Βέβαια, στην περίπτωση του Γεωργάνα το ονοματεπώνυμο (που γεννά υποψίες πιθανής συγγένειας με άτομο ιδιαιτέρως επωφελημένου από την καθεστώσα τάξη) του δίνει ένα άλλοθι για να μην χαρακτηριστεί απλά αντιδραστικός ή γραφικός και αυξάνει τις πιθανότητες να τον παίρνουν στα σοβαρά, σε έναν ιστότοπο που είναι φανερό ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αναγνωστών βρίσκει τις απόψεις του απαράδεκτες.
Γεώργιος Γεωργάνας.
Από τότε που διαβάζω τα σχόλια του (και είναι αρκετός καιρός) παραπονιέται ότι το Αντίβαρο δεν είναι τόσο σοβαρό όπως παλιά και πλεόν βρίθει υπερπατριωτικών κορωνών, λαϊκίζει κλπ. Επειδή παρακολουθώ το Αντίβαρο εδώ και αρκετά χρόνια χωρίς να διακρίνω μεγάλες αλλαγές στην φιλοσοφία του, αναρωτιέμαι μήπως το Αντίβαρο ήταν πάντοτε το ίδιο και ο Γεωργάνας θέλει να το φέρει στα μέτρα του; Ή να το υποβαθμίσει προκαλώντας έριδες άνευ ουσίας; Για να πάμε, όμως, και στα πλεονεκτήματα του, πρέπει να τονίσουμ ότι είναι έγκυρος δείκτης των άρθρων που ενοχλούν το κατεστημένο, αφού κάτω από αυτά τα άρθρα θα βρεις με συνέπεια κι ένα σχόλιο του ειρωνικό/ υποτιμητικό είτε για το άρθρο ή για τον συντάκτη του ή και για τα δυο.
Γεώργιος Ιακ. Γεωργάνας ή αλλιώς ΓΙΓ.
ΓΙΓ the knife, ΓΙΓ όπως λέμε LOL, ΓΙΓ γιατί και το Αντίβαρο έχει το δικό του troll.
Η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία αναβαθμίζει το κατοχικό μόρφωμα σε νόμιμο τουρκικό ομόσπονδο κρατίδιο. ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Η ΔΔΟ σημαίνει συνεταιρισμός ελληνικής και τουρκική ομοσπονδίας σ’ ένα έκτρωμα επί του οποίου το κάθε κρατίδιο θα ασκεί επί ίσοις όροις κυριαρχία παρά τ’ ότι οι Έλληνες είμαστε πλειοψηφία. ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Η ΔΔΟ σημαίνει κατάργηση της Εθνικής Φρουράς. ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Η συνέχιση της παρούσας κατάστασης είναι καλύτερη από την ΔΔΟ αν λάβουμε υπόψιν την τουρκική επιδίωξη για πλήρη στρατηγική έλεγχο της Κύπρου. ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
Συμπληρώνω: οχιά της οικογένειας των Κολουβρίδων, οπισθόγλυφο με ασθενές δηλητήριο, αλλά καταστροφικό από την σηπτική δράση της απραξίας, ένας αρχιτεμπέλαρος που απ’ το πρωί ως το βράδυ κάθεται και σχολιάζει νομίζοντας πως οι χωρίς ειρμό ασυναρτησίες του μπορεί να έχουν οποιαδήποτε απήχηση, ατάραχος μέσα στην αδράνεια και τον εφησυχασμό του σαν πανάρχαια λίμνη αλλά χωρίς την θεϊκή της γαλήνη κι ούτε καν το κόασμα ενός σοφού βατράχου, ούτε άλλο κανένα ίχνος ζωής τα σπλάχνα της να ταράζει. Τον μόνο συμπαραστάτη που έχει στο Αντίβαρο είναι ο Μακαριόπληκτος Ροδίτης, το alter ego του, ένα πικάπ που ο δίσκος του γυρίζει και παίζει μονότονα το ίδιο εκείνο παλιό τραγούδι του 60, χωρί να παραλείπει ωστόσο να δίνει τα εύσημα στους νυν διαχειριστές του εθνικού προβλήματος της Κύπρου, την οποία οδηγούν σε “σαλαμοποίήση”, επιδιώκοντας μέσα στις συνθήκες της κρίσης, λύση έξω από διεθνές δίκαιο σε συνεργασία με τους Αγγλοσάξωνες, με όρους ομιχλώδεις και δυσδιάκριτους ώστε να αλλοιώσουν το κοινωνικό αισθητήριο για το τι είναι ορθό και τι όχι και να οδηγήσουν στην αποδοχή από το λαό και της de jure νομιμοποίησης του Αττίλα.
Συνεχίζω επί του άρθρου Ήφαιστου:
Δεν έπρεπε, λέει, να δεχθούμε να καθίσουμε σε διαπραγματεύσεις χωρίς να υπάρχει προγραμματική δέσμευση ότι θα τηρηθούν οι προϋποθέσεις της αρχής της πλειοψηφίας (δημοκρατία) και ότι θα αποχωρήσουν πρώτα τα τουρκικά στρατεύματα (υψηλές αρχές διεθνούς δικαίου, Χάρτης ΟΗΕ κ.λπ.).
Μήπως ο κ. Ήφαιστος θέλει να μας πει ότι ο εκλεκτός του υποψήφιος κ. Γιώργος Λιλλήκας θα το πετύχαινε αυτό λόγω… εξαιρέτου πατριωτισμού εν συγκρίσει με τον μειωμένο πατριωτισμό του Αναστασιάδη; Κι όταν ο ηρωικός Πρόεδρος Γεώργιος Λιλλήκας τούς έκοβε (τους Τούρκους) πατριωτικώς τον βήχα κι αυτοί δεν θα κάθονταν σε συνομιλίες κι απλώς θα έλεγαν «τώρα βράστε στο ζουμί σας» (όπως κάνουμε εδώ και 40 χρόνια) «ώσπου να γίνει κεκτημένο και η διχοτόμηση» (όπως κεκτημένο έγινε το δικαίωμα παραμονής απογόνων εποίκων στην Κύπρο), τι θα έλεγαν ο Λιλλήκας και ο Ήφαιστος; «Ναι, αλλά εμείς είμαστε πατριώτες!»;
Αυτού του είδους τον πατριωτισμό τον πουλούσαν για δεκαετίες τα μικρά κόμματα στην Κύπρο (και παρέμειναν μικρά) και αναδείκνυαν και Πρόεδρο υποστηριζόμενα από το «κομμουνιστικό» ΑΚΕΛ, που έβαζε πάνω απ’ όλα, από την επομένη της εισβολής του ’74, το κομματικό (να διαλυθεί η δεξιά) αντί το εθνικό συμφέρον.
Θυμάται ή δεν θυμάται ο κ. Ήφαιστος ότι η πολιτική του «να φύγει πρώτα ο τουρκικός στρατός» εφαρμόστηκε επί Σπύρου Κυπριανού για μια δεκαετία χωρίς αποτέλεσμα;
Κι επειδή πολλοί – ιδιαίτερα οι «πατριώτες» ανώνυμοι και ψευδώνυμοι – νομίζουν ότι πιστεύω σε λύση ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας ή συνεργασίας με τους Τούρκους, το λέω ξανά ότι δεν πιστεύω. Δεν πιστεύω, όμως, ούτε στην παραπλάνηση του λαού. Πιστεύω ότι πρέπει να συνομιλούμε, να δείχνουμε πνεύμα συμβιβασμού και συναίνεσης ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ, επειδή εμείς είμαστε εκείνοι που έκαναν όλα τα ασυγχώρητα λάθη. Εμείς είμαστε εκείνοι που έχασαν τον πόλεμο, που θα μπορούσαμε να τον είχαμε κερδίσει αναίμακτα μερικές δεκαετίες πριν. Οι Τούρκοι είναι τόσο αδιάλλακτοι και αμετάπιστοι απέναντι στους Έλληνες τώρα που απέκτησαν το πλεονέκτημα εκεί που δεν είχαν τίποτε, που η μόνη ελπίδα των Ελλήνων είναι να τους εκθέτουν συνεχώς ενώπιον των υπερδυνάμεων ως αυτό που είναι: ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΥΣ.
Μη ξεχνάμε ότι οι ξένοι, που έχουν τόση δύναμη όση εμείς δεν θα είμαστε ποτέ σε θέση να αποκτήσουμε (στον κόσμο τούτο) λόγω πολιτισμικών καταβολών, πολλές φορές μάς έδωσαν το πλεονέκτημα κι εμείς το πετάξαμε για χάρη των πομφόλυγων και των μπαρούφων του «πατριωτισμού». Αυτό, όσο περνά από το χέρι μας, δεν θα γίνει ξανά στην Κύπρο για χατίρι κανενός άλλου «πατριώτη», που ξέρει… καλύτερα από τους άλλους ποιο είναι το Δίκιο!! Κι όσο Θουκυδίδη και Καβάφη κι αν έχει διαβάσει κανείς αλλά δεν έμαθε ακόμα ότι το Δίκιο χρειάζεσαι και δύναμη για να το εφαρμόσεις, που αν δεν την έχεις τότε χρειάζεσαι τουλάχιστο πολύ μυαλό, τότε ούτε ο ίδιος δεν ξέρει για ποιο πράγμα μιλά.
Θουκυδίδης: “H πόλη [και η δύναμή της] είναι οι άντρες και όχι τα τείχη ούτε τα άδεια πλοία.”
Του είδους αυτού στερείται η σημερινή πολιτική ηγεσία Κύπρου και Ελλάδας. Η υποταγή ακκιζομένων “πνευματοκρατούμενων” ανθρώπων στους ισχυρούς του παγκοσμιοποιημένου κόσμου μας δεν αποτελεί εξαίρεση.