Monday 14 October 2024
Αντίβαρο
Κύπρος Παναγιώτης Ήφαιστος

Κύπρος: Πάνω στην κλίνη του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων

Διαπραγματεύσεις ναι ή όχι; Το ζήτημα είναι η αφετηρία, οι αρχές και οι προϋποθέσεις

 

Οι αυτοκτονικές αφελείς και ασυνάρτητες γνώμες για τις διαπραγματεύσεις γύρω από το κυπριακό οργιάζουν. Επισκιάζουν το γεγονός αφενός ότι για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία που διασφαλίζεται από ένα κυρίαρχο κράτος σύμφωνα με τις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου και αφετέρου ότι προϋπόθεση πολιτικής ελευθερίας είναι ανεξαρτησία του κράτους, οι δημοκρατικές αρχές και η απουσία κάθε εσωτερικής διαίρεσης των πολιτειακών θεσμών. Οτιδήποτε άλλο αποτελεί πολιτειακή σχιζοφρένεια και πολιτικό μαζοχισμό.

Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός. Είναι αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας, της εργολαβικής επί δεκαετίες πνευματικής αποδυνάμωσης με την καταπολέμηση της φιλοπατρίας, την καλλιέργεια ακραία ανορθολογικών αντιλήψεων για την διεθνή πολιτική, την υιοθέτηση της πολιτικά εγκληματικής άποψης ότι «στον σύγχρονο κόσμο η κρατική κυριαρχία είναι αναλώσιμη» και της υπονόμευσης των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους, αρχής γενομένης με το εγκληματικό πραξικόπημα του 1974.

Εδώ θα θιγούν δύο κύρια ζητήματα. Αφενός, οι αρχές, οι όροι και οι προϋποθέσεις διεξαγωγής διαπραγματεύσεων που αρχίζουν αλλά και κάθε ανάλογων διαπραγματεύσεων. Αφετέρου, οι δυναμικές κάθε διαπραγμάτευσης, ιδιαίτερα όταν η ασυμμετρία ισχύος είναι δεδομένη και όταν αρχίζει εν μέσω καταιγιστικών στρατηγικών ανακατατάξεων. Άξονας των πάντων θα είναι τα ρευστά συμφέροντα και στα στρατηγικά παίγνια που σχετίζονται με αυτά.

 

Μια λύση είναι βιώσιμη όταν ισχύουν δύο πράγματα τα οποία ισχύουν σε όλα τα βιώσιμα και δημοκρατικά κράτη:

Πρώτον, ισχύει η δημοκρατική αρχή. Επίσης, όταν τα δικαιώματα όλων των πολιτών διασφαλίζονται. Η ΚΔ έχει υπογράψει όλες τις σχετικές συμβάσεις ενώ είναι και μέλος της ΕΕ. Όριο ο ουρανός, επίσης, για αυτοδιοίκηση, αποκέντρωση εξουσιών κτλ. Αυτά δεν μπορούν να ρυθμίζονται σε εθνική ή ρατσιστική βάση, ενώ η αυτοδιάθεση στα ζητήματα πολιτισμού και θρησκείας στα πολιτισμένα κράτη το πεδίο είναι πάντα ελεύθερο.

Δεύτερον, η μη επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας. Αποκλείονται δηλαδή εγγυήσεις, ξένα στρατεύματα και κάθε ανάμειξη άλλου κράτους. Αυτό επιτάσσουν οι υψηλές αρχές του διεθνούς δικαίου και ασφαλώς ο Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ. Αυτοί οι δύο παράγοντες είναι αδιαπραγμάτευτοι. Εμείς, εν τούτοις, δεχθήκαμε να καθίσουμε ξανά σε διαπραγματεύσεις χωρίς να υπάρχει μια προγραμματική δέσμευση ότι θα ισχύουν ως πλαίσιο λύσης.

Εξ αντικειμένου αυτό σημαίνει προγραμματική αποδοχή νομιμοποίησης των τετελεσμένων της εισβολής, αποδοχή ότι το νέο κράτος που θα διαδεχθεί την ΚΔ δεν θα είναι βιώσιμο αλλά υπό εποπτεία και επιτήρηση ξένων κρατών και αποδοχή ότι οι κύπριοι θα στερούνται συλλογικής ελευθερίας και πολιτικής ελευθερίας. Η Κύπρος θα καταστεί εστία διενέξεων, παρεμβάσεων και επεμβάσεων. Δέστε γειτονικά κράτη κ αι θα καταλάβετε τι σημαίνει αυτό.

Ταυτόχρονα, το «κοινό ανακοινωθέν» απερίφραστα προοιωνίζει εσωτερική διχοτόμηση. Διχοτόμηση που παραδόξως κάποιοι την … επικαλούνται δήθεν για να … την αποφύγουμε. Κυριολεκτικά, τα ηλίθια επιχειρήματα είναι αήττητα και κάποιοι περιφρονούν τον κοινό νου. Επειδή ακριβώς προγραμματικά δεχθήκαμε να δρομολογήσουμε την υιοθέτηση ενός μη βιώσιμου κρατιδίου η Τουρκία έχει κάθε λόγο να συμφωνήσει.

«Προβλέπω» μάλιστα ότι η Τουρκία θα φροντίσει οι διαπραγματεύσεις να επιταχυνθούν για να μην χάσει την γι’ αυτή πολύ μεγάλη ευκαιρία δημιουργίας προϋποθέσεων ολοκληρωτικής κατάληψης ενός από τα σημαντικότερα γεωπολιτικά σημεία του πλανήτη. Αυτό όχι μόνο επειδή η Τουρκία θα αποφύγει την διχοτόμηση που δεν την συμφέρει (αναρίθμητες φορές οι τούρκοι δηλώνουν ότι αυτό που φοβούνται είναι ότι θα η Ελλάδα θα έλθει στον νότο τους – ούτε βέβαια και εμείς την θέλουμε), αλλά επιπλέον θα της προσφερθεί η δυνατότητα μιας ρευστής μετάβασης που θα επαναλάβει τις πρακτικές που συστηματικά ακολούθησε μετά το 1922 με το να εκδιώκει ή να αφομοιώνει κάθε μη τούρκο που είχε την ατυχία να εγκλωβιστεί στο εσωτερικό της.

Είναι πολιτικά εγκληματικός και παιδαριώδης ακόμη και ο παραμικρός υπαινιγμός ότι η Τουρκία δεν θα επαναλάβει ακριβώς τα ίδια. Γιατί; Μήπως για να αυτό-δικαιολογηθούν τα σύνδρομα ενοχών του κ Αναστασιάδη και της παρέας του για την απαράδεκτη στάση τους την περίοδο 2003-4! Τι άλλο, εν τέλει, όσον αφορά αυτούς και όσους τους πίστεψαν. Αφορμές η Τουρκία μπορεί να κατασκευάσει ανά πάσα στιγμή. Ίσως και να μην χρειαστεί, γιατί:

α) οι περισσότεροι Έλληνες θα προτιμήσουν να φύγουν (αυτό δεν έγινε μετά τις συμφωνίες του 1922 και εντεύθεν;),

β) όσοι μείνουν υπό τέτοιες προϋποθέσεις τουρκικής κυριαρχίας θα μετατραπούν σε εθελούσιους γενίτσαρους και Λεβαντίνους («μιας χρήσεως» – http://www.antibaro.gr/article/10127 – αυτό συμβαίνει ιστορικά και στις «καλύτερες εθνικές οικογένειες») και

γ) όσοι Έλληνες μείνουν θα υποταχθούν στην υπέρτερη ισχύ λόγω απουσίας εξωτερικής βοήθειας. Στο τέλος όλοι θα φύγουν ή θα αφομοιωθούν τερματίζοντας μια ελληνική παρουσία χιλιάδων χρόνων. Ψάξτε εάν θέλετε να βρείτε Έλληνες στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο ή την Τένεδο.

Πολλοί όμως αφελώς και εξίσου πολιτικά εγκληματικά λένε ότι «ένα ανακοινωθέν είναι και τι έγινε». «Εάν δεν συμφωνήσουμε δεν θα πάθουμε κάτι». Εν τέλει, λένε ακόμη όσοι δεν έχουν κουκούτσι πολιτικό μυαλό: «Εάν δεν το θέλουμε θα το απορρίψουμε». Εν τέλει όσοι λένε τέτοια και άλλα παρόμοια αγνοούν ή έχουν λόγο! να παραβλέπουν ότι κριτήριο των στάσεων και αποφάσεων μεταξύ κρατών είναι τα συμφέροντά τους και τίποτα!! άλλο. Εάν εθελούσια εμείς οι ίδιοι δεχθούμε να ξαπλώσουμε πάνω στο τραπέζι του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων θα αφανιστούμε.

Πρώτον, σε μια διαπραγμάτευση στο πλαίσιο της οποίας εσύ ο ίδιος μάλιστα δέχεσαι να συζητείς τηννομιμοποίηση της παράνομης άσκησης βίας σημαίνει ότι «ο ισχυρός θα επιβάλει ότι του επιτρέπει η δύναμή του και ο αδύναμος θα υποχωρεί και θα συμβιβάζεται». Αυτό είναι ανελέητα επιβεβαιωμένο στην διεθνή πρακτική και μάλιστα καθημερινά.

Δεύτερον, τα άλλα κράτη, εκτός του ότι δεν υπάρχει πιθανότητα να γνωρίζουν ή να νοιάζονται για την ελευθερία μας και για την επιβίωσή μας,  αυτό που λογικότατα θα κάνουν είναι να προσαρμοστούν με την δική μας συμβιβαστική στάση και να προσπαθήσουν να κάνουν συναλλαγές συμφερόντων με τον αυριανό κυρίαρχο του κυπριακού χώρου.

Πιο πρακτικά σημαίνει ότι θα μας πιέζουν να αποδεχθούμε τα πάντα, συμπεριλαμβανομένης της πλήρους υποταγής μας σε όσα θα συμφωνούνται στα υπόγεια των στρατηγικών παιγνίων. Ήδη, για όσους έχουν στοιχειώδη γνώση της στρατηγικής φρασεολογίας, τα διπλωματικά λογάκια που ακούμε πριν και μετά το «κοινό ανακοινωθέν» είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Όσο θα προχωρούν οι διαπραγματεύσεις οι πιέσεις θα γίνονται αφόρητες και ασήκωτες.

Τρίτον και πιο σημαντικό, στην δική μας πλευρά γίνονται αυτιστικές και αυτοκτονικές αναφορές για τις παρελθούσες στάσεις μας και αποφάσεις μαςΣτο παρελθόν και επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες πηγαίναμε σε διαπραγματεύσεις και αντί να επιμένουμε στην εφαρμογή της διεθνούς και ευρωπαϊκής νομιμότητας δεχόμασταν διάφορες ονοματολογίες νομίζοντας ότι ήταν … αθώες ή άνευ συνεπειών (διζωνική, δικοινοτική και η πολιτειακά ακραία διεστραμμένη «πολιτική ισότητα»).

Βέβαια, παρενθετικά, υπενθυμίζουμε ότι αυτά πήγαμε να ανατρέψουμε με την «τριπλή στρατηγική» (βλ.http://www.ifestosedu.gr/63GreekStrategy.htm): 1) Ελληνική αποτρεπτική στρατηγική, 2) ενιαίος αμυντικός χώρος, 3) ένταξη στην ΕΕ και διαπραγματεύσεις για μια βιώσιμη λύση όταν αυτά θα εκπληρωνόταν. (http://www.ifestosedu.gr/42memoriamkranidioti.htm). Την τελευταία στιγμή, δυστυχώς, οι ίδιοι εγχώριοι μεταπράτες ή αφελείς και ευκολόπιστοι που ξανά και ξανά ρέπουν προς τον κατευνασμό τίναξαν τα πάντα στον αέρα με το σχέδιο Αναν.

Κατά την διάρκεια διαπραγματεύσεων πολλών δεκαετιών η τουρκική πλευρά, εξάλλου, ήταν πάντα αμετακίνητη: Ήξερε πολύ καλά τι ήθελε, τι έκανε και τι ανέμενε. Μέχρι που ήρθε ακριβώς, το «ανακοινωθέν» που για πρώτη φορά δικαιώνει τις επεκτατικές αξιώσεις της σαρώνοντας την διεθνή νομιμότητα εκτός διαπραγματεύσεων. Η αρχή του τέλους (μας), εκτιμώ ήταν η εκλογή ενός ανανικού Προέδρου στο τιμόνι της Κύπρου τον Φεβρουάριο 2013.

Για το επιχείρημά μας εδώ σημασία έχει πως επί τέσσερεις σχεδόν δεκαετίες επιμέναμε στο ενιαίο κράτος και σε μια βιώσιμη λύση. Αυτή την στάση την υιοθετούσαμε ανεξάρτητα των κούφιων ονοματολογιών που κάποιοι έφερναν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων (διζωνική, δικοινοτική και η τερατώδης «πολιτική ισότητα») και που ανοήτως και ανεύθυνα δεχόμασταν να συζητάμε.

Το 2004 αυτή η διαπραγματευτική στάση κατέρρευσε λόγω του πολύ μεγάλου λάθους της αποδοχής επιδιαιτησίας του 2004 η οποία έφερε το σχέδιο Αναν και τον εξαναγκασμό μας να προχωρήσουμε σε δημοψήφισμα. Πολύ ορθά η κυπριακή κοινωνία απέρριψε με αποτέλεσμα να υποστούμε το συνεπαγόμενο μεγάλο πολιτικό κόστος. Ο Τάσσος Παπαδόπουλος είπε στον γράφοντα ότι εκτός του ότι το δεχόταν η υπόλοιπη πολιτική ηγεσία της Κύπρου τον πίεσε αφόρητα και η Αθήνα. Ανεξάρτητα του πως και γιατί φτάσαμε σε επιδιαιτησία ιστορικά αποτελεί ένα φρικτό λάθος και το υπογράμμισα στον αείμνηστο πρώην πρόεδρο.

Μεγάλο τελικά και το κόστος όταν η κοινωνία είπε ΟΧΙ στα ανοσιουργήματα που αποφάσισαν οι «ηγέτες» της. Το κόστος σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ μεγάλο γιατί γύρω από τις στάσεις και αποφάσεις των εμπλεκομένων εκτελούνται και τα στρατηγικά παίγνια και εμείς τα περιπλέξαμε. Οι στρατηγικές των εμπλεκομένων δυνάμεων συγκροτήθηκαν με δεδομένες τις «υποσχέσεις» των «ηγετών» μας, κυρίως των Κληρίδη, Σημίτη και μετά Παπανδρέου ότι θα το υπερψηφίζαμε. Αυτές τις στρατηγικές ανατρέψαμε προσωρινά και όταν τον Φεβρουάριο του 2013 μας δόθηκε η ευκαιρία να υπερψηφίσουμε μια άλλη προεδρική ατζέντα απερίσκεπτα και σε κομματική βάση εκλέχθηκε πρόσωπο που υπήρξε από τους πλέον φανατικούς ανανιστές.

Σε οριακές ιστορικές στιγμές υπάρχουν πανταχόθεν και πολλοί νεροκουβαλητές. Βασικά όσοι υποστήριζαν ότι με το ΟΧΙ ακυρώναμε τις προοπτικές της … ειρήνης. Υπήρχαν βέβαια και αυτοί που μέσα από εργαλειακού χαρακτήρα «μη κυβερνητικούς» (sic) οργανισμούς «τα έπαιρναν» κανονικά για να διαδραματίζουν τον γελοίο ρόλο του ετοιμοπόλεμου χρήσιμου ηλίθιου.

Υπήρχαν ακόμη και εκείνοι στους οποίους κάποιοι ξένοι ή και οι Τούρκοι τους έταζαν θέσεις και εξουσίες στην νέα κατάσταση. Που να ξέρεις τι λέγεται και τι συμφωνείται στα υπόγεια και στα καταγώγια της πολιτικής ή στην άβυσσο της ψυχής της κάθε ασθενούς ύπαρξης; Ιδιαίτερα στα καταγώγια της διεθνούς πολιτικής όπου κυκλοφορούν όχι μόνο θηριώδεις ηγεμονικοί δρώντες αλλά και αντιπρόσωποι των υποψηφίων θυμάτων σπιθαμιαίου αναστήματος. Και να μην ξεχνάμε τους λιλιπούτειους διανοούμενους οι οποίοι όταν αφήσουν για λίγο τον παρασιτικό βίο μέσα στα ακαδημαϊκά άσυλά τους φορούν περικεφαλαίες κατασκευαστών του κόσμου. Αυτοί και εάν είναι οι πιο χρήσιμοι ηλίθιοι.

Το ζήτημα είναι να μην καταντήσεις έρμαιο του τσούρμου ηγεμόνων, ανίκανων ηγετών, διεθνών τεχνοκρατών οι οποίοι ποτέ δεν λειτουργούν ανεξάρτητα, διεθνικών δρώντων και χρήσιμων ηλιθίων που κυκλοφορούν σε όλα τα επίπεδα. Το κατορθώνεις όταν μεριμνάς για ισχυρό κράτος, κοινωνική συνοχή γύρω από θέσφατα και έσχατες λογικές επιβίωσης και ασφάλειας και όταν η φιλοπατρία είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Όταν αντίθετα το κράτος πάσχει πάσχουν και οι πολίτες. Μερικοί πολίτες, εξάλλου, είναι ευκολόπιστοι ή λυγίζουν. Άλλοι φοβούνται και πολλοί από άγνοια πείθονται για διάφορα πράγματα. «Ένα ανακοινωθέν είναι, δεν χάλασε ο κόσμος» αντέταξαν κάποιοι στις αντιρρήσεις για το θανατηφόρο «κοινό ανακοινωθέν». Μερικοί, επιπλέον, σαν έτοιμοι από καιρό, θα έλεγε ο μεγάλος Αλεξανδρινός ποιητής, δέχονται να γίνουν λεβαντίνοι. Ελπίζουν, μέχρι να υποστούν τις συνέπειες της ανοησίας τους, στην ανοχή του δεσπότη. Αυτά συμβαίνουν σε όλες τις εποχές και σε όλα τα κράτη, ιδιαίτερα όταν τα τελευταία παρακμάζουν και ασθενούν.

 

Για πρώτη φορά, λοιπόν, και ΑΥΤΉ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΛΉΘΕΙΑ, το σημερινό «κοινό ανακοινωθέν» με το οποίο αρχίζουν οι διαπραγματεύσεις, αποδέχεται τα τετελεσμένα. Δηλαδή την δημιουργία ενός διαιρεμένου κρατιδίου υπό επιτήρηση. Η στρατηγική σημασία του νησιού αμέσως μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων κυριολεκτικά περνά στα χέρια άλλων και όχι των νόμιμων κατοίκων του. Είναι η αρχή του τέλους της στρατηγικής εκποίησης της Κύπρου. Αυτό ξέρουν όλοι εκτός από εμάς, όπως φαίνεται, γεγονός που θα προκαλέσει μεγάλες εκπλήξεις σε όσους σκέφτονται αφελώς και απλουστευτικά. Συμπεριλαμβανομένου του Αρχιεπισκόπου!

Τέταρτον, το «κοινό ανακοινωθέν» ακυρώνει και τις αποφάσεις του ΣΑ που αποτελούσαν το διαβατήριο για τον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας. Αυτό γιατί οι αποφάσεις του ΣΑ μετά την εισβολή και το 1983, αλλά και όλες οι επόμενες, αυτό ζητούσαν. Τίποτα δεν άλλαξε ως προς τούτο μέχρι και το «κοινό ανακοινωθέν» του οποίου οι πολιτειακά διαστρεμμένες πρόνοιες εάν εφαρμοστούν ακυρώνονται όλα, συμπεριλαμβανομένου και του κράτους.

Βασικά, θα είναι η πρώτη φορά που εθελούσια η κοινωνία ενός κράτους δέχεται να αυτοκαταργηθεί. Καμιά απόφαση του ΣΑ δεν έλεγε ή υπονοούσε κάτι τέτοιο. Αποτελεί ουρανομήκη ερασιτεχνισμό, αυτισμό και αυτοκτονία να πει κάποιος ότι διάφορες κούφιες ονοματολογίες που καταγράφηκαν σε κάποιες αποφάσεις ισχύουν έστω και εάν τίποτα δεν συμφωνήθηκε στις διαπραγματεύσεις. Στις πολιτικές διαπραγματεύσεις ποτέ δεν υπάρχει «κεκτημένο», και μάλιστα που αντιβαίνει στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου, εάν δεν καταλήξουν σε συμφωνία. Εκτός του ότι οι ονοματολογίες αυτές εντάσσονταν σε διαπραγματεύσεις που δεν οδήγησαν πουθενά, υπερισχύει η διεθνής νομιμότητα έναντι της άνευ ουσίας και νοήματος καταγραφής κούφιων και μη συμφωνηθέντων όρων (διζωνική, δικοινοτική και η διαστροφή της «πολιτικής ισότητας»).

Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, το υπέρτατο κείμενο της διεθνούς δικαιοταξίας του σύγχρονου διεθνούς συστήματος, Κεφάλαιο Ι, άρθρο 2, παράγραφος 7: «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα δίνει το δικαίωμα στα Ηνωμένα Έθνη να επεμβαίνουν σε ζητήματα που αφορούν στην εσωτερική δικαιοδοσία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με τους όρους αυτού του Χάρτη»

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να επιβάλει επί ενός κράτους κατιτί που αφορά την εσωτερική τάξη. Αυτό είναι θέσφατο του σύγχρονου διεθνούς συστήματος. Εμείς βέβαια τα δεχόμασταν αυτές τις ονοματολογίες επειδή βρισκόμασταν υπό εκβιασμό και με προσδοκία ότι θα γίνει αποδεκτή η δική μας ερμηνεία περί ενιαίου και βιώσιμου κράτους (αυτό δεν έλεγαν όλοι και πάντα!). Δεν είχαμε αυτά τελείωσαν και καμιά καταγραφή δεν ισχύει.

ΑΥΤΉ, επαναλαμβάνουμε, ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΆΛΗ ΑΛΉΘΕΙΑ. Καταγράφουμε ρεκόρ Γκίνες αυτισμού με το να λέμε ότι δεχθήκαμε ένα μη βιώσιμο κράτος στο παρελθόν ή ότι αποφάσεις του ΟΗΕ υπονοούν κάτι τέτοιο. Εν τέλει, ποτέ δεν συμφώνησε με κάτι τέτοιο η κυπριακή κοινωνία και όταν την ρώτησαν είπε ΟΧΙ. Τελεία και παύλα.

Σε κάθε περίπτωση, εν τέλει, τίποτα δεν μπορεί να ισχύσει που αντιβαίνει στις Υψηλές Αρχές του διεθνούς δικαίου. Την διεθνή τάξη και ασφάλεια την παραβίασαν όλοι εκτός των κυπρίων. Δεν είναι δυνατό να υποστηριχθεί σοβαρά ότι μπορούν να υπάρξουν ερμηνείες των αποφάσεων του ΣΑ που α) αντιβαίνουν στον Χάρτη, στην διεθνή νομιμότητα και που θυματοποιούν για δεύτερη φορά το θύμα ανταμείβοντας τον επιτιθέμενο, β) που νομιμοποιούν τα τετελεσμένα της βίας και γ) που δρομολογούν την καταστροφή μιας κοινωνίας. Να  μην ξεχάσουμε, επίσης, ότι οι τερατώδεις ρυθμίσεις δεν αποτελούν μόνο καταστροφή για τους κύπριους. Θα αποτελέσουν εστία διενέξεων που θα θέσουν ακόμη μια φορά σε κίνδυνο την διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Αυτή την μεγάλη αλήθεια γιατί δεν την προτάσσουμε!

 

Όποιος έχει κουκούτσι μυαλό και στοιχειώδη λογική πρέπει να γνωρίζει ότι σε κανένα κράτος δεν μπορεί να ισχύσει η τρισδιάτατη ανωμαλία ονόματι «δικοινοτικό», «διζωνικό» κράτος και εσωτερική «πολιτική ισότητα» σε ρατσιστική και εθνική βάση. Θα εγκαθιδρύσει μια πολιτειακή σχιζοφρένεια και θα δημιουργήσει ένα μη βιώσιμο κρατίδιο υποχείριο της απροσχημάτιστα επεκτατικής Τουρκίας.

Διαβάστε τι γράφει στο «Στρατηγικό βάθος» ο Αχμέτ Νταβούτογλου, διαβάστε τι λένε όλοι οι Τούρκοι ηγέτες τις τελευταίες δεκαετίες. Το κρατίδιο αυτό δρομολογεί προκατασκευασμένες διενέξεις. Διενέξεις οι οποίες δεν θα προκαλέσουν διχοτόμηση. Θα προσφέρουν τις νομιμοπολιτικές και στρατηγικές δυνατότητες πρόκλησης αφορμών ολικής κατάληψης της Κύπρου από την αδίστακτη Τουρκία. Επεκτατικό κράτος το οποίο αφού ελέγξει το νησί πολιτικά και νομικά θα αναβαθμιστεί με δραστικά. Θα συμμετέχει με πολλά πλέον ερείσματα στις στρατηγικές ανακατατάξεις στην περιοχή. Όλα τα άλλα κράτη, εξάλλου, θα προσαρμοστούν όπως είπαμε αναλόγως. Ήδη άρχισαν. Παρακολουθείστε τι θα λέγουν και τι θα πράττουν εφεξής.

Με το κοινό ανακοινωθέν έχουμε λοιπόν για πρώτη φορά ολοκληρωτική παράκαμψη των αρχών και προϋποθέσεων της διεθνούς νομιμότητας. Εμείς, επιπλέον, για πρώτη φορά δεν εμμένουμε σε μια λειτουργική βιώσιμη λύση εντός ενός πραγματικά ενιαίου κράτους και αποδεχόμαστε, ουσιαστικά, να συζητήσουμε με όρους νομιμοποίησης των τετελεσμένων της βίας.

Και μόνο η έναρξη διαπραγματεύσεων με αυτά τα δεδομένα θα δημιουργήσει απίστευτες αρνητικές δυναμικές που θα μας συνθλίψουν πολιτικά, διπλωματικά και διαπραγματεύσεις. Εκτός του ότι η διαδρομή του κυπριακού μετά το 1977 καταμαρτυρεί τι έπεται, το καταμαρτυρούν επίσης όλες οι άλλες διεθνείς διενέξεις. Ποτέ και κανείς σώφρων δεν δέχεται να συρρικνωθεί η πολιτική κυριαρχία και η δημοκρατική αρχή γιατί αυτό μαζί με τις εγγυήσεις (και όχι μόνο αλλά και τα στρατηγικά παίγνια της Τουρκίας και άλλων) οδηγεί σε μοιραίους προσανατολισμούς.

Αυτό που στην παρούσα συγκυρία επιτυγχάνει η Τουρκία με τον μοιραίο άνθρωπο στην εξουσία είναι η δυνατότητα που θα της δοθεί μέσα από τις διαπραγματεύσεις που έπονται να εμπεδωθεί ως ο στρατηγικός κυρίαρχος της Κύπρου. Η δική μας παρουσία εκεί, πολιτικά και στρατηγικά μιλώντας, θα είναι υπό αίρεση. Θα είμαστε στο τραπέζι του Προκρούστη ενός εύκολου για την Άγκυρα θύματος υποψήφιου για ολοκληρωτική εθνοκάκαθαρση. Αφορμές δεν χρειάζονται. Τις δημιουργούν  όπως συμβαίνει αυτή την στιγμή σε τόσες άλλες χώρες εκτός και εάν στην Ουκρανία, Συρία κτλ όλα όσα βλέπουμε είναι … αυθόρμητα (δέστε την καταπληκτική ανάλυση http://www.ifestosedu.gr/55SoftPower.htm). Όσοι ενδιαφέρεστε τι μεθοδεύσεις λαμβάνουν χώρα αυτή την στιγμή διαβάστε προσεκτικά αυτό το κείμενο.

Μια μόνο διέξοδος υπάρχει. Επειδή ο νυν πρόεδρος της Κύπρου αθέτησε τις υποσχέσεις του προς τους ψηφοφόρους να παραιτηθεί και να ζητήσει ανανέωση της θητείας του. Η κοινωνία για λόγους αυτοσυντήρησης πρέπει να πιέσει ασφυκτικά γι’ αυτό.

14 comments

Άντης Ροδίτης 16 February 2014 at 08:05

Μήπως ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν εναντίον των συνομιλιών ως “μοναδικής”, κατά την παραδοχή όλων ανεξαιρέτως, οδού “επίλυσης” του Κυπριακού; Όχι ασφαλώς. Ο ίδιος εδήλωνε πως το σχέδιο Ανάν χρειαζόταν βελτιώσεις!!
Όταν, όμως, ο κ. Ήφαιστός ξεκινά από τη γενικόλογη θέση ότι “για κάθε κοινωνία προϋπόθεση συλλογικής ελευθερίας είναι η πολιτική της κυριαρχία”, τότε το ερώτημα δεν αφορά μόνον τον Τάσσο Παπαδόπουλο αλλά όλη τη σειρά των Κυπρίων ηγετών από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο μέχρι σήμερα. Γιατί ο Μακάριος δέχτηκε το δοτό σύνταγμα της Ζυρίχης το 1959, ένα σύνταγμα που δεν πήγαζε από τον λαό, και γιατί δέχτηκε την ομοσπονδία και τις συνομιλίες ως μέθοδο λύσης το 1977; Όπως και ο Σπύρος Κυπριανού το 1978;
Έχει να πει τίποτε εναντίον του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου πάνω σε αυτό το θέμα ο κ.Ήφαιστος, έστω και τώρα που είναι νεκρός και ακίνδυνος, εφόσον ήταν «οπαδός» του όσο ζούσε;
Εξάλλου η βάση των συνομιλιών που εξασφαλίστηκε τώρα με το κοινό ανακοινωθέν από τον Αναστασιάδη είναι, όπως όλοι παραδέχονται, καλύτερη από τις συμφωνίες του 77 και του 78 και διασφαλίζει το «ένα κυρίαρχο κράτος» που, τάχα, ενοχλεί τον κ. Ήφαιστο ότι δεν θα υπάρχει.
Είναι αρκετό να διαβάσει κανείς την πρώτη παράγραφο του κειμένου του για να δει πού το πάει. Η συντριπτική πλειονότητα του ελληνικού λαού της Κύπρου, μαζί και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου, ξέρουν καλά πλέον πού το πάνε οι Λιλλήκες, οι Νικόλαοι και άλλοι τινές «αντιστασιακοί» – αντιστασιακοί και εναντίον της μεραρχίας όταν η Κύπρος ήταν ντε φάκτο ενωμένη με την Ελλάδα: Το πάνε στη διεκδίκηση της… εξουσίας και σε τίποτε άλλο! Είναι τόσο φτηνοί οι ίδιοι, αφελείς και ασυνάρτητοι, που το πρώτο-πρώτο πράμα που ζήτησαν πριν καλά διαβάσουν το κοινό ανακοινωθέν ήταν… να παραιτηθεί ο Αναστασιάδης και να έχουμε ξανά εκλογές για να… ξαναδοκιμάσουν την τύχη τους!!
Η κωμική, τραγικά γελοία μάσκα πίσω από την οποία κρύβονται είναι ο δικός τους… εξαίρετος «πατριωτισμός», σε σύγκριση με τον μειωμένο των άλλων!! Δεν χρειάζεται, βέβαια, να επαναλάβουμε ποιων καταφύγιο είναι αυτός ο «πατριωτισμός».
Το γεγονός ότι ζούμε σε μια εποχή όπου κυριαρχεί η επικαιρότητα και η αμνησία γενικότερα, τους βολεύει αφάνταστα.
Ο ένας διεκδικητής του προεδρικού θρόνου της (μισής) Κύπρου υπήρξε για μια δεκαετία βουλευτής του ΑΚΕΛ. Τι κορόιδευε τούς πάντες τότε ότι πίστευε; Πόσο διαφέρουν τα σημερινά του από τα όχι και τόσο μακρινά, τότε, «πιστεύω» του;
Ο άλλος είναι γιος τού μακαριακού μπαμπά του που ήθελε να… βελτιώσει το σχέδιο Ανάν, και ο οποίος λίγο μόλις πριν πεθάνει δήλωσε (12.1.2005) ότι το σύνταγμα της Ζυρίχης (το δοτό, που περιφρονούσε τον λαό, κύριε Ήφαιστε) ήταν καλύτερο από την Ένωση!!
Έχουν πλέον γνώση οι φύλακες. Κι αν οι Λιλλήκες, οι Νικόλαοι, οι γραφιάδες τους και άλλοι διψασμένοι της κολοβής εξουσίας της Κύπρου έχουν κάτι σοβαρό να πουν, θα τους ακούσουμε. Αν όχι, το μόνο που θα πετύχουν αρνούμενοι, τάχα, να συνομιλήσουν είναι τη διχοτόμηση, τις βάσεις της οποίας είναι οι «ανεξαρτησιακές» και ζυριχικές παρατάξεις τους, παλιές και νέες, κι οι πατέρες τους, πνευματικοί τε και βιολογικοί, που με την ασυνέπειά τους απέναντι στον απελευθερωτικό αγώνα της Κύπρου, έθεσαν.

Reply
Άντης Ροδίτης 16 February 2014 at 11:31

“Η κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο δεν είναι τυχαίο γεγονός”, συνεχίζει ο κ. Ήφαιστος στη δεύτερη παράγραφο του άρθρου του.
Ασφαλώς και δεν είναι τυχαίο, αλλά ούτε και είναι “αποτέλεσμα της συντρέχουσας κρίσης που ανέδειξε όλες τις αδυναμίες μας”, όπως λέει. Αντιθέτως είναι αποτέλεσμα των αδυναμιών μας η “συντρέχουσα” κρίση, όπως και όλες οι αλλεπάλληλες και συνεχείς κρίσεις.
Και ποιος καταπολέμησε τη φιλοπατρία; Η ίδια η προοδευτικόφρονη, μακαριακή, διεθνιστική τάχα και κοσμοπολίτικη παράταξη στην οποία ανήκει την καταπολέμησε, παρέα με την ταυτόσημη σοβιετική τοιαύτη. Γιατί δεν διαψεύδει αυτός ή άλλοι το γεγονός της διαγραφής από το ανάγλυφο του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου μέσα στον προθάλαμο του Παγκυπρίου Γυμνασίου τις λέξεις “βυζαντινός”και “Έλλην”; Γιατί δεν διαψεύδει την εγκύκλιο εναντίον της ελληνικής σημαίας που εξέδωσε το 1976 η φανατικότερη των υποστηριτών Μακαρίου, γνωστή θεολόγος;
Και ποιος άλλος παρά ο “μεγάλος ηγέτης” – δάσκαλος σε αυτά και του άλλου “μεγάλου” Ανδρέα Παπανδρέου – καλλιέργησε “ανορθολογικές αντιλήψεις για την διεθνή πολιτική”, παρά το μεγάλο του ίνδαλμα ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος; Μήπως ξέρει να μας περιγράψει καμιά άλλη, ανορθολογικότερη πολιτική από την αντι-δυτική, αντι-νατοϊκή του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, ο οποίος αρχηγός ων του αγώνα για την Ένωση με τη νατοϊκή Ελλάδα πολεμούσε το ΝΑΤΟ και απαιτούσε, τάχα, να φύγει η Ελλάς από το ΝΑΤΟ για να… δεχτεί την Ένωση; Διαβάστε τον Αναστάση Πεπονή να μάθετε πως αυτά ακριβώς του είπε ο Μακάριος, το ίνδαλμα του κ. Ήφαιστου, τον Οκτώβρη του 1964 στη Λευκωσία.
Και ποιον πειράται να δουλέψει ο κ. Ήφαιστος όταν ισχυρίζεται ότι η εγκληματική υπονόμευση των σχέσεων Κύπρου και νεοελληνικού κράτους άρχισε το… 1974; Πολλά κοντή είναι η μνήμη του Παναγιώτη Ήφαιστου! Είναι με την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας – αν όχι και από πολύ πιο πριν- που άρχισε ο Μακάριος να υπονομεύει ανόητα και επιπόλαια και ανεύθυνα τον ακατάλυτο δεσμό Κύπρου-Ελλάδας. Ας κοιτάξει εδώ http://www.antibaro.gr/article/10083
πώς και πότε ακριβώς έβαλε το σχέδιο ο Μακάριος σε εφαρμογή. Το σχέδιο που έφερε όλα τα δεινά στην Κύπρο και αναπόφευκτα και το σχέδιο του Ανάν, που τώρα τόσο… ηρωικά πολεμούν για να στρέψουν αλλού την προσοχή, οπουδήποτε αλλού εκτός από τους αληθινούς ενόχους.
Τελικά εξέλειπε από την Ελλάδα κάθε ίχνος γνώσης, μνήμης και ικανότητας λογικής σκέψης;

Reply
Άντης Ροδίτης 16 February 2014 at 14:04

Επιπροσθέτως: Τι νομίζετε ότι δημοσιεύει σήμερα διαδικτυακώς ο άλλος καθηγητής, σύμμαχος και συμπαραστάτης του κ. Ήφαιστου; Δημοσιεύει περισπούδαστο άρθρο του άλλου καθηγητή του Παντείου, Μάριου Ευρυβιάδη (συμπληρώθηκε το τρίο) με το οποίο ο Ευρυβιάδης όχι μόνο ανακαλύπτει εν έτει 2005 (40 χρόνια μετά) ότι η «διασφάλιση της ειρήνης» προϋποθέτει «συμμετοχή σε πολιτικές συμμαχίες και οργανισμούς», αλλά ότι, κιόλας, αυτός ο οργανισμός για την Κύπρο δεν μπορεί να είναι λλος από το… ΝΑΤΟ!!
Τότε γιατί και οι τρεις αυτοί υπερασπίζονταν και υπερασπίζονται την πολιτική Μακαρίου που συνεχίζεται μέχρι σήμερα μέσω Τάσσου, υιού αυτού Νικολάου και πρώην(;) ακελικού Λιλλήκα; Α, αυτό εντάσσεται στην «κυριαρχία ανορθολογικών πολιτικών θέσεων στην Ελλάδα και Κύπρο», την οποία ο Ήφαιστος (και οι άλλοι) καταδικάζουν μεν, υποστηρίζουν δε!!
Δέστε τι γράφει ο Ευρυβιάδης και υποστηρίζουν αλλά δεν υποστηρίζουν οι άλλοι δυο, αλλά και ο ίδιος ο Ευρυβιάδης:
«Εισηγούμαι την ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ λόγω των απεριόριστων δυνατοτήτων του οργανισμού αυτού να ανταποκριθεί και να παράγει ασφάλεια για ολόκληρη την Κύπρο…»
Και: «Να τεθούν υπό κοινή ΝΑΤΟϊκή διοίκηση οι στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται σήμερα στην Κύπρο και συγκεκριμένα οι τουρκικές και ελληνικές δυνάμεις, αλλά και γιατί όχι και οι βρετανικές…» (Αυτό ακριβώς εισηγείτο ο Γεώργιος Παπανδρέου και αποδέχονταν και οι Αμερικανοί το 1964 και λόγω της αντίστασης του Μακαρίου κατέληξαν ακόμα και στην άνευ όρων Ένωση Κύπρου-Ελλάδος, με κυρίαρχο μόνο τον ελληνικό στρατό, την οποία όμως δεν μπορούσε ο Παπανδρέου να επιβάλει λόγω της αντίστασης του Μακαρίου και γι’ αυτό ο Ήφαιστος αποκαλεί σήμερα τον Παπανδρέου “πραξικοπηματία” για το πραξικόπημα που… δεν έκανε)!!
Συνεχίζει ο Ευρυβιάδης: «Από πλευράς Λευκωσίας, το θέμα της εμπλοκής του ΝΑΤΟ μπορεί να τεθεί επί τάπητος είτε με κατάθεση αίτησης της Κύπρου για ένταξη στον οργανισμό είτε με συμμετοχή σε άλλες δραστηριότητες του ΝΑΤΟ όπως είναι η Συνεργασία για την Ειρήνη (Partnership for Peace).»
Αυτό είχε εισηγηθεί στον Τάσσο Παπδόπουλο το 2005 ο Ευρυβιάδης, αλλά ο Παπδόπουλος πώς θα προωθούσε νατοϊκή λύση και ν’ αναμένει ταυτόχρονα υποστήριξη για μια δεύτερη πενταετία στην προεδρία από το αντι-νατοϊκο ΑΚΕΛ; Πάνω απ’ όλα είναι η εξουσία – γι’ αυτό άλλωστε είπε και το “μεγάλο” όχι στο Ανάν το 2004, για να μείνει Πρόεδρος “ολοκληρης” της Κύπρου κι όχι ένας σκέτος μουχτάρης (κοινοτάρχης), όπως είπε.
Η ένταξη, όμως στον Συνεταιρισμό γαι την Ειρήνη είναι ακριβώς η εξαγγελθείσα πολιτική Αναστασιάδη, τον οποίο… δεν υποστηρίζουν οι ανωτέρω τρεις, διότι δεν είναι τόσο “πατριώτης” όσο οι ίδιοι ή, αλλιώς, η πρόσβασή τους στην κολοβωμένη κυπριακή εξουσία μπορεί να γίνει μόνο μέσω Λιλλήκα, που ακολουθεί μακαριακή, αντι-δυτική, αντι-νατοϊκή πολιτική!
Αυτό είναι το χάλι της κυπριακής πολιτικής διανόησης της αντιπολίτευσης, το οποίο η ελλαδική διανόηση ποθαμμάζει (αποθαυμάζει) και συμπαρίσταται.
Τελειώνει ο Ευρυβιάδης: «Σε ότι αφορά στην Κύπρο και στο εσωτερικό μέτωπο, τα όποια ιδεολογικά πιστεύω και σημερινές αγκυλώσεις και ιδεοληψίες δεν θα πρέπει να στέκονται εμπόδιο στην εξυπηρέτηση του εθνικού συμφέροντος. Ο κόσμος αλλάζει και μη προσαρμογή οδηγεί στον αφανισμό ή στην υποτέλεια.» Αυτή κι αν είναι μια απόλυτα σωστή διαπίστωση. Ο ίδιος και ο Ήφαιστος ΓΙΑΤΙ δεν την εφαρμόζουν; Γιατί μένουν κολλημένοι στις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες τους;

Reply
Alexandros 16 February 2014 at 16:12

Ωραία λοιπόν όλα αυτά, ναι ο Μακάριος φέρει τεράστια ευθύνη, που δεν πραγματοποιήθηκε η ένωση, ο Ιωαννίδης ξεγελάστηκε από τους Αμερικάνους, οι οποίοι σε συμφωνία με τις εξόριστες δυνάμεις της Ελλάδος, κάτι που αποδείχτηκε από τα έγγραφα Κίσινγκερ, συμφώνησαν στην εισβολή του Αττίλα και υπάρχουν και άλλα, τα οποία βέβαια είναι προσωπικές μαρτυρίες, για τις ευθύνες των πολιτικών της εποχής και μάλιστα από δημοκρατικούς και όχι δικτατορικούς, ειδικά για τον Μακάριο, αλλά επειδή δεν έχουν ακόμα αποδειχθεί με έγγραφα δε θα τα αναφέρω. Επίσης, αναγνωρίζω ένα πολύ σημαντικό ελαφρυντικό όσον αφορά τη συμπεριφορά των Κυπρίων πολιτικών, την πλήρη απουσία ουσιαστικής στήριξης από την Ελλάδα, Για τον Α ή τον Β λόγο οι Ελλαδίτες πολιτικοί είναι ένοχοι απέναντι στους Ελληνοκυπρίους! Ωστόσο παραμένει ένα σημαντικό ερώτημα πως το σχέδιο Ανάν εξασφαλίζει τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων, δεν αναρωτιέμαι πως εξυπηρετεί ή αν ευνοεί, αλλά πως επιτυγχάνει την ισονομία στην ενωμένη Κύπρο, την ισότητα ανάμεσα σε όλους τους πολίτες και την ανεξαρτησία της Κύπρου αν θεωρήσουμε πως η ένωση με την Ελλάδα ανήκει πλέον στο παρελθόν. Γιατί εγώ δε λέω ότι με το σχέδιο Ανάν τελειώνει η επιδίωξη της Ένωσης, τη θεωρώ προ πολλού τελειωμένη υπόθεση, αλλά λέω πως αυτό το σχέδιο οδηγεί τα πράγματα όχι σε μια ανεξάρτητη ενωμένη Κύπρο, αλλά οδηγεί τα πράγματα σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση, σε μια ενωμένη Κύπρο όπου οι Ελληνοκύπριοι δε θα έχουν λόγο ουσιαστικά, όπου οι Τούρκοι θα ρυθμίζουν την πολιτική της Κύπρου και όπου ευνοημένοι θα είναι κάποιες νέες εγγυήτριες δυνάμεις ενώ τίθενται και οι προϋποθέσεις για να ζήσουμε μια νέα σύγχρονη γενοκτονία! Πως δηλαδή η στάση Αναστασιάδη ευνοεί τα συμφέροντα των Ελληνοκυπρίων με πιο σκεπτικό; Γιατί υποστηρίζει μια τέτοια ένωση, γιατί κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων όταν ακόμα τα κατοχικά στρατεύματα είναι στο νησί, γιατί υποστηρίζει ένα σχέδιο όπου ουσιαστικά αναγνωρίζει ένα Τουρκοκυπριακό κράτος, τι διαφορά έχει αυτό από την ουσιαστική διχοτόμηση; Μήπως αυτό είναι ακόμα χειρότερο αφού θέτει υπό κατάσταση ομηρίας την Ελληνοκυπριακή πλευρά; Αυτή τη στιγμή ο Αναστασιάδης κινείται στις σκιές, δεν ξέρουμε τι πάει να διαπραγματευτεί και ποιες ή αν έχει θέσει κόκκινες γραμμές και προϋποθέσεις και χωρίς ούτε την ενημέρωση της κοινής γνώμης, αλλά και χωρίς την εντολή της κοινής γνώμης κάτι που σημαίνει ότι η θέση του είναι ακόμα πιο αδύναμη διαπραγματευτικά σε οιονδήποτε εκβιασμό! Δεν το βλέπετε δηλαδή αυτό; Θα καταλήξει να έρθει σε δημοψήφισμα, κάτι που ένας θεός ξέρει τι θα περιέχει και με τον εκβιασμό ότι ή αυτό ή αναγνώριση του Τουρκοκυπριακού κράτους και αυτό γιατί η Τουρκία δουλεύει εντατικά προς αυτή την κατεύθυνση ενώ η Ελλάδα απέχει και ο Αναστασιάδης πάει μόνος του και δεν ξέρει και που πάει, ούτε καν τον λαό του δεν έχει από πίσω, γιατί ο λαός έχει μείνει αμέτοχος με δική του επιλογή! Ποιόν εξυπηρετούν λοιπόν αυτές οι κινήσεις; Είναι αυτές κινήσεις πολιτικού ρεαλισμού ή δεν ξέρω κι εγώ τι να πω;

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10134, Ἀντίβαρο

Reply
Άντης Ροδίτης 16 February 2014 at 17:09

Απαντώ στον “Αλέξανδρο” για πρώτη και τελευταία φορά, ότι το σχόλιό του είναι γεμάτο με εντυπώσεις που κυκλοφορούν αδέσποτες στον αέρα και δεν προέρχονται από σφαιρική, σοβαρή ενημέρωση, ότι απαντήσεις στις “απορίες” του υπάρχουν σε πολλά σχόλιά μου στο Αντίβαρο και, τρίτο και τελευταίο (παρ’ όλο που ο ίδιος δεν έδωσε τέτοια δείγματα) δεν πρόκειται ξανά να δώσω οποιαδήποτε σημασία σε ανώνυμους-ψευδώνυμους, επειδή, όπως το είπα ξανά θα έπρεπε να γράφουν με ακόμα μεγαλύτερη ευθύνη από τους επώνυμους – κι η εμπειρία μου εδώ είναι ακριβώς η αντίθετη. Λυπούμαι.
Σημείωση: Παρέλειψα στο προηγούμενο σχόλιό μου να αναφέρω ότι ο καθηγητής που δημοσίευσε διαδικτυακώς το κείμενο του 2005 του κ. Ευρυβιάδη, είναι ο κ. Ευρής Μπίλλης. Δυστυχώς ο κ. Μπίλλης αναδημοσιεύει το άρθρο χωρίς να δώσει την ηλεκτρονική διεύθυνση από όπου το πήρε. Όποιος ενδιαφέρεται να το διαβάσει όλο ας μου στείλει το εμέιλ του.

Reply
Άντης Ροδίτης 16 February 2014 at 18:19

Συνεχίζω επί του άρθρου Ήφαιστου:
Δεν έπρεπε, λέει, να δεχθούμε να καθίσουμε σε διαπραγματεύσεις χωρίς να υπάρχει προγραμματική δέσμευση ότι θα τηρηθούν οι προϋποθέσεις της αρχής της πλειοψηφίας (δημοκρατία) και ότι θα αποχωρήσουν πρώτα τα τουρκικά στρατεύματα (υψηλές αρχές διεθνούς δικαίου, Χάρτης ΟΗΕ κ.λπ.).
Μήπως ο κ. Ήφαιστος θέλει να μας πει ότι ο εκλεκτός του υποψήφιος κ. Γιώργος Λιλλήκας θα το πετύχαινε αυτό λόγω… εξαιρέτου πατριωτισμού εν συγκρίσει με τον μειωμένο πατριωτισμό του Αναστασιάδη; Κι όταν ο ηρωικός Πρόεδρος Γεώργιος Λιλλήκας τούς έκοβε (τους Τούρκους) πατριωτικώς τον βήχα κι αυτοί δεν θα κάθονταν σε συνομιλίες κι απλώς θα έλεγαν «τώρα βράστε στο ζουμί σας» (όπως κάνουμε εδώ και 40 χρόνια) «ώσπου να γίνει κεκτημένο και η διχοτόμηση» (όπως κεκτημένο έγινε το δικαίωμα παραμονής απογόνων εποίκων στην Κύπρο), τι θα έλεγαν ο Λιλλήκας και ο Ήφαιστος; «Ναι, αλλά εμείς είμαστε πατριώτες!»;
Αυτού του είδους τον πατριωτισμό τον πουλούσαν για δεκαετίες τα μικρά κόμματα στην Κύπρο (και παρέμειναν μικρά) και αναδείκνυαν και Πρόεδρο υποστηριζόμενα από το «κομμουνιστικό» ΑΚΕΛ, που έβαζε πάνω απ’ όλα, από την επομένη της εισβολής του ’74, το κομματικό (να διαλυθεί η δεξιά) αντί το εθνικό συμφέρον.
Θυμάται ή δεν θυμάται ο κ. Ήφαιστος ότι η πολιτική του «να φύγει πρώτα ο τουρκικός στρατός» εφαρμόστηκε επί Σπύρου Κυπριανού για μια δεκαετία χωρίς αποτέλεσμα;
Κι επειδή πολλοί – ιδιαίτερα οι «πατριώτες» ανώνυμοι και ψευδώνυμοι – νομίζουν ότι πιστεύω σε λύση ομοσπονδίας ή συνομοσπονδίας ή συνεργασίας με τους Τούρκους, το λέω ξανά ότι δεν πιστεύω. Δεν πιστεύω, όμως, ούτε στην παραπλάνηση του λαού. Πιστεύω ότι πρέπει να συνομιλούμε, να δείχνουμε πνεύμα συμβιβασμού και συναίνεσης ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ, επειδή εμείς είμαστε εκείνοι που έκαναν όλα τα ασυγχώρητα λάθη. Εμείς είμαστε εκείνοι που έχασαν τον πόλεμο, που θα μπορούσαμε να τον είχαμε κερδίσει αναίμακτα μερικές δεκαετίες πριν. Οι Τούρκοι είναι τόσο αδιάλλακτοι και αμετάπιστοι απέναντι στους Έλληνες τώρα που απέκτησαν το πλεονέκτημα εκεί που δεν είχαν τίποτε, που η μόνη ελπίδα των Ελλήνων είναι να τους εκθέτουν συνεχώς ενώπιον των υπερδυνάμεων ως αυτό που είναι: ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΥΣ.
Μη ξεχνάμε ότι οι ξένοι, που έχουν τόση δύναμη όση εμείς δεν θα είμαστε ποτέ σε θέση να αποκτήσουμε (στον κόσμο τούτο) λόγω πολιτισμικών καταβολών, πολλές φορές μάς έδωσαν το πλεονέκτημα κι εμείς το πετάξαμε για χάρη των πομφόλυγων και των μπαρούφων του «πατριωτισμού». Αυτό, όσο περνά από το χέρι μας, δεν θα γίνει ξανά στην Κύπρο για χατίρι κανενός άλλου «πατριώτη», που ξέρει… καλύτερα από τους άλλους ποιο είναι το Δίκιο!! Κι όσο Θουκυδίδη και Καβάφη κι αν έχει διαβάσει κανείς αλλά δεν έμαθε ακόμα ότι το Δίκιο χρειάζεσαι και δύναμη για να το εφαρμόσεις, που αν δεν την έχεις τότε χρειάζεσαι τουλάχιστο πολύ μυαλό, τότε ούτε ο ίδιος δεν ξέρει για ποιο πράγμα μιλά.

Reply
Alexandros 16 February 2014 at 21:38

“Πιστεύω ότι πρέπει να συνομιλούμε, να δείχνουμε πνεύμα συμβιβασμού και συναίνεσης ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ ΠΟΥ ΣΥΝΕΠΑΓΕΤΑΙ ΑΥΤΟ, επειδή εμείς είμαστε εκείνοι που έκαναν όλα τα ασυγχώρητα λάθη. Εμείς είμαστε εκείνοι που έχασαν τον πόλεμο, που θα μπορούσαμε να τον είχαμε κερδίσει αναίμακτα μερικές δεκαετίες πριν. Οι Τούρκοι είναι τόσο αδιάλλακτοι και αμετάπιστοι απέναντι στους Έλληνες τώρα που απέκτησαν το πλεονέκτημα εκεί που δεν είχαν τίποτε, που η μόνη ελπίδα των Ελλήνων είναι να τους εκθέτουν συνεχώς ενώπιον των υπερδυνάμεων ως αυτό που είναι: ΑΔΙΑΛΛΑΚΤΟΥΣ.”

Εμείς χάσαμε τον πόλεμο, εμείς πουλήσαμε την Κύπρο, την πατρίδα μας, η διχόνοια μας, τα μικροκομματικά συμφέροντα, οι φοβίες, ο ραγιαδισμός μας, πάντοτε ήταν τεράστια προβλήματα του έθνους μας. Επειδή τα σχόλια που κάνουμε πολλές φορές καταλήγουν να εκλαμβάνονται διαφορετικά από ό,τι πρέπει λόγω περιορισμένου χώρου και χρόνου, πρέπει να ξεκαθαρίσω κάποια πράγματα. Κατηγορώντας τον Αναστασιάδη για λανθασμένους χειρισμούς δεν αθωώνω τους υπόλοιπους, ούτε ο Αναστασιάδης είναι αποδιοπομπαίος τράγος. Πρώτες και κύριες ευθύνες επιρρίπτω στην Αθήνα βέβαια και στην ανύπαρκτη ηγεσία της καθ’ όλη τη διάρκεια της μεταπολίτευσης, ωστόσο το θέμα είναι τώρα πως ο Αναστασιάδης φαίνεται να έχει βγει μπροστά και να έχει πάρει πρωτοβουλίες, οι οποίες είναι πολύ επικίνδυνες και αμφιλεγόμενες. Πως σκοπεύει ο Αναστασιάδης να εκθέσει τους Τούρκους ως αδιάλλακτους και σε ποιους, μήπως αντίθετα αντί να εκθέσει τους Τούρκους στέλνει άλλα λανθασμένα μηνύματα περί υποχωρητικότητας στους μεγάλους, οι οποίοι το μόνο που επιθυμούν είναι μια οποιαδήποτε λύση, που θα επιτρέψει στις εταιρίες τους να εκμεταλλευθούν τον ορυκτό πλούτο της Κύπρου; Μήπως επαναλαμβάνω κινδυνεύει να τεθεί η Ελληνοκυπριακή πλευρά υπό καθεστώς ομηρίας στην περίπτωση της συνομοσπονδίας, όπως την περιγράφει ο Κερίμ Ουράς, πρέσβης της Τουρκίας στην Αθήνα; Μήπως μπαίνουν τα θεμέλια για νόμιμη διχοτόμηση πλέον, μήπως ακόμα μπαίνουν τα θεμέλια και για εξανδραποδισμό των Ελληνοκυπρίων εν τέλει; Γιατί δεν έχουμε την κατεύθυνση που θα ακολουθήσει ο Πρόεδρος ούτε όσον αφορά το μεταναστευτικό και ειδικά από την Τουρκία, αλλά και ποιες δυνάμεις θα φυλάνε τα σύνορα της Κύπρου, δεν ξέρουμε κατά βάση τίποτα, μόνο πως ουσιαστικά αναγνωρίζουμε ένα άλλο κράτος στην Κύπρο, ομόσπονδο ή όχι λίγη σημασία έχει εν τέλει!
Επιπλέον, υπάρχουν και πολύ πρακτικά προβλήματα, κάτι πολύ σημαντικό, το ψευδοκράτος έχει κάνει οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας με την Τουρκία, σύμφωνα με τους κανόνες της Τουρκίας, αυτές οι συμφωνίες θα ισχύσουν, γιατί σήμερα διάβασα πως οι Τούρκοι προωθούν και ξεχωριστές κυριαρχίες στις θαλάσσιες ζώνες, ουσιαστικά δηλαδή μιλάμε για το ότι η διχοτόμηση θα είναι θέμα χρόνου και θα εξαρτάται από κάποιου είδους προβοκάτσιας, που θα μπορεί να οδηγήσει και σε άλλη εισβολή προστατευτικού χαρακτήρα από την Τουρκία! Τα θέματα δηλαδή είναι πάρα πολλά και εμείς δεν γνωρίζουμε ο Πρόεδρος τι πλάνο έχει καθόλου! και έχει αποδειχτεί πως τα κλειστά χαρτιά όχι μόνο δε δίνουν πλεονέκτημα, αλλά αποτελούν και δικαιολογία να κατηγορηθεί η πλευρά με τα κλειστά χαρτιά!

Επίσης έχω να κάνω και μια παρατήρηση για να ανθρωποειδή της Αθήνας, είναι δυνατόν να επιτρέπουν στον κατακτητή να μιλάει για το Κυπριακό μέσα στην Αθήνα με ύφος χιλίων καρδηναλλίων και αυτοί να μιλούν για την Κύπρο με φανερή ενοχή λες και εμείς διαπράξαμε την εισβολή και τα εγκλήματα; Είναι τόσο τιποτένιοι;

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 17 February 2014 at 14:29

Οἱ ἐκλεγμένοι ἡγέτες τοῦ Ἑλληνικοῦ καὶ τοῦ Κυπριακοῦ λαοῦ ἔχουν συνομιλήσει μὲ τοὺς Τούρκους ἐπὶ δεκαετίες γιὰ τὸ πρόβλημα τῆς Κύπρου. Ἔχουν ὐποσχεθεῖ ὁρισμένες ὑποχωρήσεις καὶ ἔχουν λάβει ὐποσχέσεις γιὰ κάποια ἀνταλλάγματα, πάντοτε λαμβανομένης ὑπ’ ὄψιν τῆς πραγματικότητος ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ πλευρὰ εἶναι ἡ ἡττημένη στὴν πιό πρόσφατη πολεμικὴ σύγκρουση, γιὰ τὴν ὁποία τὴν ἀφορμὴ ἔδωσε αὐτή.
Τώρα δύο ἐπιλογὲς ἔχουμε : Εἴτε, νὰ ὁλοκληρώσουμε τὶς συνεννοήσεις, εἴτε νὰ ἀποκηρύξουμε ὅλους τοὺς ἀνωτέρω ἡγέτες ὡς «ἀνθρωποειδῆ», «προδότες», «σκουλήκια» κλπ. Φυσικά, μὲ τὴν δευτέρα ἐπιλογή, θὰ πείσουμε κάθε ἄνθρωπο στὸν πλανήτη γῆ ὅτι ἐμεῖς πού τοὺς ἐκλέγαμε εἴμαστε χειρότερα «ἀνθρωποειδῆ», «προδότες», «σκουλήκια». κλπ.
Λογικῶς ὑπάρχει καὶ μία ἀκόμη παραλλαγή : Νὰ ἰσχυρισθοῦμε ὅτι ἐκλέγαμε τοὺς ἡγέτες μας μὲ μόνη τὴν ὑπόρρητη ἐντολὴ νὰ παριστάνουν ὅτι διαπραγματεύονται, ἐνῶ ἡ πρόθεσή μας εἶναι νὰ μὴν ἀποδεχθοῦμε ποτέ, ὡς λαός, αὐτὸ πού θὰ διεπραγματεύοντο. Καὶ ὅτι θὰ περιμένουμε νὰ ἀναστηθεῖ ὁ Μαρμαρωμένος Βασιλιᾶς καὶ νὰ διώξει τοὺς Τούρκους πέρα άπὸ τὴν Κόκκινη Μηλιά. Ποιός, ξέρει μπορεῖ καὶ κάποιος ἀπὸ τὸν ἱστοχῶρο αὐτὸ νὰ πιστεύει ὅτι, ἂν τοῦ ἀνέθεταν αὐτοῦ τὴν διαπραγμάτευση, θὰ ἔδιωχνε τοὺς Τούρκους ἀπὸ τὴν Κὐπρο μὲ μόνη τὴν διαπραγματευτικὴ δεξιοτεχνία του. Μέχρι νὰ ἀναδειχεῖ αὐτὸς ὁ σωτήρας βέβαια, οἱ Τοῦρκοι θὰ ἰσχυρίζονται βασίμως ὅτι δὲν βρίσκουν ἄνθρωπο νὰ συνομιλήσουν καί, συνεπῶς, ὅτι εὐλόγως κρατοῦν αὐτὰ πού ἔχουν διότι δὲν βρίσκουν καμμία ἀνταπόκριση στὶς «εἰλικρινεῖς» προθέσεις τους. Μποροῦμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς νὰ ἐπιλέξουμε τὸν ζηλευτὸ ρόλο τῶν Σέρβων ἢ τῶν Παλαιστινίων, τῶν πάντοτε θυμάτων καὶ προδομένων. Καὶ νὰ χάσουμε κι αὐτὰ τὰ λίγα πού μποροῦμε νὰ σώσουμε. Ἂς εἶναι ὅμως, ἀφοῦ θὰ ἡσυχάσει ἡ συνείδηση τῶν ἐκτὸς Ἑλλάδος καὶ Κύπρου ἐν πλήρει ἀσφαλείᾳ διαγόντων ὅτι ἡ πατρίδα δῆθεν σώζει τὴν τιμή της.
Βέβαια, οἱ ἐπίδοξοι σωτῆρες δὲν μᾶς λένε πῶς ἀκριβῶς θὰ ἐπιτύχουν αὐτὰ τὰ θαύματα. Λογικό, ἀφοῦ δὲν ἔχουν στόχο νὰ τὰ πετύχουν. Μόνος καὶ ἐν πάσῃ ἀφελείᾳ ὁμολογούμενος στόχος τους εἶναι νὰ πιάσουν τὴν καρέκλα τῆς ἐξουσίας. Τίποτε ἄλλο.

Reply
Beriev 17 February 2014 at 14:38

“Πολλοί όμως αφελώς και εξίσου πολιτικά εγκληματικά λένε ότι «ένα ανακοινωθέν είναι και τι έγινε»”

Έτσι είχε αρχίσει και το “πρώτο σχέδιο αναν”:
http://www.youtube.com/watch?v=_Qflz5HhxwU&feature=youtu.be&t=1m20s

Τότε υπήρχε ο Λυγερός και ο Τάσσος που ήξερε να ακούει και να λαμβάνει υπόψιν αυτά που έπρεπε. Σήμερα όμως;

Reply
Alexandros 17 February 2014 at 17:09

Υπάρχουν μερικά δεδομένα, τα οποια είναι αδύνατο να τα αγνοήσουμε.

Υπάρχουν ψηφίσματα του ΟΗΕ, τα οποια χαρακτηρίζουν παράνομη την εισβολή και την κατοχή του νησιού, υπάρχει ένα κράτος στην Κύπρο, με κατεχόμενα εδάφη, δεν υπάρχουν δυο κράτη η δυο κοινότητες, το να οδηγούμε μονοι μας τα πράγματα στην εξίσωση είναι λάθος ξεκάθαρο! Χάσαμε μεν τον πόλεμο της Κύπρου, αλλα αυτό δε μας απαγορεύει να κερδίσουμε έναν καινούριο, όχι απαραίτητα στρατιωτικό……

Όσον αφορά την προστασία της διαχρονικότητας των θέσεων του Ελληνικού κράτους και του κινδύνου να χαρακτηριστούμε αναξιόπιστοι, το σίγουρο είναι πως οποιος θέλει να συντηρήσει τη διαχρονική στάση του Ελληνικού κράτους προφανώς έχει τάσεις αυτοκαταστροφής, δυστυχώς εγώ δεν μπορώ να τον ακολουθήσω στον γκρεμό.

Λίγο παλιότερα οι Έλληνες πολιτικοί έλεγαν πως η Ελλάδα δεν αντέχει τη Θράκη, δεν αντέχει την Ήπειρο δεν αντέχει τη Μακεδονία, δεν αντέχει την Τραπεζούντα, δεν αντέχει τα παραλια της Μικράς Ασίας, δεν αντέχει την Πόλη, όλοι αυτοί τους δημιουργούσαν προβλήματα, έτσι έλεγε το κράτος των Αθηνών, οι πολιτικοί των Αθηνών, μετά ήταν η Κύπρος που ήταν Μακρυά, τα αποτελέσματα είναι γνωστά, αλλα αξίζει να τα θυμηθούμε, η γενοκτονία των Ποντιων, ο διωγμός των Μικρασιατών ύστερα από 3000 χρονια, από τα εδάφη τους, ο διωγμός των Ελλήνων από την Πόλη, την Ίμβρο και την Τένεδο,ο διωγμός των Ελλήνων από τη Βόρειο Ήπειρο ο διωγμός τους από την Ανατολική Θράκη, η εισβολή στην Κύπρο και η κατοχή της μέχρι σήμερα. Η σωτηρια της Μακεδονίας δε και της Θράκης, δεν ήρθε από το κράτος των Αθηνών, αλλα από τους αγώνες των ανθρώπων, απλών ανθρώπων, οι οποιοι κατάλαβαν με τι ανόητους έχουν να κάνουν στην Αθηνα και αποφάσισαν μονορί τους να ανάψουν τη σπίθα, το ίδιο έγινε στην Κρήτη, το ίδιο παραλίγο να γίνει και στην Κύπρο, όμως το κράτος κέρδισε μερικές μάχες εναντίον των ανθρώπων του, με τραγικά αποτελέσματα τα παραπάνω.

Βεβαια κατά άλλους τα "παραπνω" εγκλήματα εμείς τα προκαλέσαμε, εμείς "προκαλεσαμ" τον βιασμό των μανάδων μας, τον θάνατο των πατεράδων μας και των αδερφών μας, γιατί δεν κάτσαμε καλά παιδιά, γιατί θέλαμε την ελευθερια μας, με αυτούς δεν έχω να κάνω καμια κουβέντα είναι άξιοι της μοίρας τους.

Ο Κύριος Ροδίτης αναφέρει τις συνομιλίες που γίνονταν για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και την αρνητική στάση, που κράτησε τότε το κράτος της Λευκωσίας και τη διστακτικότητα του κράτους των Αθηνών, λόγω προσωπικών επιδιώξεων και ραγιαδισμού, διαχρονικά επίσης χαρακτηριστικά των Ελληνικών κρατών, εγώ σε αυτά θα προσθέσω και αλλα τη στάση στο ζήτημα με τα Σκοπια, τα γεγονότα των Ιμίων, η αναγνώριση ζωτικών συμφερόντων της Άγκυρας έξω από την Πελοπόννησο, γεγονότα που μαρτυρούν τη διαχρονική ανικανότητα, τον διαχρονικό ραγιαδισμό, της συντριπτικής πλεοψηφίας της Ελληνικής πολιτικής Elite, με μερικές φωτεινές εξαιρέσεις, για να επιβεβαιώνεται ο κανόνας.

Εγώ λοιπόν αν ήμουν ξένος ένα χαρακτηρισμό θα είχα για τους Έλληνες πολιτικούς, διαχρονικά άθλιοι ενώ για τον Ελληνικό λαό, διαχρονικά ηλίθιος και βεβαια θα έκανα τα πάντα ώστε να συντηρώ αυτή την πολιτική τάξη στην Ελλάδα που είναι του χεριού μου, κάτι το οποιο φυσικά και γίνεται, αφού η πολιτική είναι επαγγελαμτική σταδιοδρομία στην Ελλάδα και μάλιστα με κληρονομικά κριτήρια κυρίως!

Το κατά ποσον η διαδικασία επιλογής της ηγεσίας στην Ελλάδα έχει να κάνει οτιδήποτε με τη Δημοκρατία, γίνεται άμεσα αντιληπτό από την παραπάνω κληρονομικότητα αλλα και η μόνιμη και διαχρονική παγίδα, που οδηγεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα και με διαχρονικό κριτήριο το μη χείρον βέλτιστον!
Ενώ στη δικη μας δημοκρατία έχει περάσει και η άποψη πως ο πολιτικός προεκλογικά θα λέει και ψέματα, λογικό είναι, ενώ κανονικά είναι έγκλημα, το οποιο προβλέπεται να τιμωρείται από το σύνταγμα μας.

Η μονη αξιοπιστία που έχουμε κερδίσει ως τώρα είναι ως υποχείρια, αν αυτό ονειρευόμαστε για το έθνος μας, δεν αξίζουμε να είμαστε Έλληνες, ας λεγόμαστε αλλιώς, γιατί προσβάλλουμε τους παππούδες μας και τους προγόνους μας μέχρι και πολλές χιλιάδες χρονια πίσω.

Ένα άλλο που προσπαθούν να περάσουν ορισμένοι κύκλοι είναι ότι ο Ελληνισμός επιβίωσε τόσα χρονια, γιατί κράτησε σκυμμένο το κεφάλι, το πρόβλημα είναι ότι η αλήθεια είναι ακριβώς αντίθετη, μάλιστα όταν ο Ελληνισμός έσκυψε το κεφάλι χάθηκε οριστικά, αντίθετα επέζησε γιατί και όπου πολέμησε για την ύπαρξη του, είτε με τα όπλα είτε με το μυαλό του, είτε και με τα δυο μαζί, επιβάλλοντας την παρουσία του! Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση ο Ελληνισμός χάθηκε!

Το σύγχρονο Ελληνικό κράτος ήταν ο,τι χειρότερο έτυχε στον Ελληνισμό και αυτό γιατί επικρατησαν στη διοίκηση του οι ραγιάδες. Αυτή η ταξί η στενόμυαλη οδηγημένη από φτηνά και ποταπά κίνητρα ήταν η αιτια και ακόμα είναι να μικρύνει και να μικραίνει ο Ελληνισμός. Είναι στο χέρι μας να μην επιτρέψουμε να γίνει το ίδιο στην Κύπρο, δεν εξαρτάται από κανέναν πολιτικο, εμείς πρέπει να βάλουμε τη σπίθα ξανά! Δεν υπάρχει σωτηρια από κανένα πολιτικο κόμμα, εμείς πρέπει να τους σύρουμε!

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 17 February 2014 at 23:38

«Εγώ λοιπόν αν ήμουν ξένος ένα χαρακτηρισμό θα είχα … για τον Ελληνικό λαό, διαχρονικά ηλίθιος»
Πολύ ἐνδιαφέρον (ἂν καὶ διαφωνῶ)! Γιατί, ὅμως, ὁ Ἕλληνας πρέπει νὰ ἔχει ἄλλο χαρακτηρισμὸ γιὰ τοὺς συμπατριῶτές του ; Τὰ ἱστορικὰ γεγονότα πού θεμελιώνουν τὸν χαρακτηρισμὸ δὲν εἶναι τὰ ἴδια, εἴτε Ἕλληνας τὰ μελετᾶ εἴτε ξένος ;
Παρακαλῶ ὄχι παραληρηματικὴ ἀπάντηση. Ἔθεσα μία μόνο ἐρώτηση, ἀπὸ τὶς πολλὲς ποὺ θὰ ἤθελα νὰ θέσω, ὥστε νὰ λάβω μία κατὰ τὸ δυνατόν, σαφῆ ἀπάντηση.

Reply
Alexandros 18 February 2014 at 12:45

Νομίζω απάντησα σαφέστατα, μια αξιοπιστία μας διακρίνει ως κράτος, αξιόπιστα υποχωρούμε και διαχρονικά, νομίζω τέτοια αξιοπιστία κανεις δεν τη θέλει!

Η Επιλογή στις εκλογές ποτε δεν ήταν ελεύθερη, μπορεί ο εξαναγκασμός να άλλαξε μορφές, αλλα παραμένει, οποτε πραγματικά δεν κινδυνεύουμε να χάσουμε τίποτα αν ασκήσουμε ανεξάρτητη και θαρραλέα εξωτερική πολιτική με πραγματική αξιοπιστία, γιατί ουσιαστικά τώρα δεν έχουμε αξιοπιστία.

Κανεις δεν έχει αξιοπιστία όταν είναι δειλός και υποχωρητικός και κανεις δεν τον ακούει.

Άσε τα εθνικά θέματα και πήγαινε αλλου, πάει ο Γιώργος να συζητήσει για οικονομία η ο Βενιζέλος χωρίς σχέδιο, χωρίς μια πρόταση για τη χωρα του, ποιος θα τον πάρει στα σοβαρά, χωρια που τους κρατάνε από παντού, αφού είναι μπλεγμένοι σε χίλια δυο σκάνδαλα.

Σκέψου Κύριε Γεωργανά, δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί σου, σκέψου το εξής, χρωστάς στην τράπεζα πολλά λεφτά, λεφτά που δεν μπορείς να αποπληρώσεις στην ώρα τους και πας εκεί και σου λέει ο τραπεζίτης, έχεις κάτι να μας πεις πως θα μας ξεπληρώσεις και εσύ κάθεσαι και του λες όχι, θα στα πάρει όλα και το κρεβάτι που κοιμάσαι.

Προεκλογικά σε μια εκπομπή του Χατζηνικολάου κάποιος είχε ρωτήσει τον Βενιζέλο, αυτό ακριβώς που σου γράφω, ότι τους κρατάνε με σκάνδαλα εκεί που πάνε και συζητάνε, και εξερράγη ο Βενιζέλος, μα τι λέτε και τέτοια και μετά από δυο μήνες έπαιζε κρυφτό με το “φλασηακι” για τη Λίστα Langard, γιατί οι κακές γλώσσες λένε ότι είναι μέσα και αυτός και άλλοι και αυτόν ο Σαμαράς τον Έβαλε Υπουργό οικονομικών και εξωτερικών. Έχουμε καμια τύχη σε οτιδήποτε, τι πιστεύεις? και αυτά απλώς είναι μερικές περιπτώσεις……Όλοι έτσι είναι. Ο Γιώργος καμαρώνει για το πρωτογενές πλεόνασμα και μάλιστα θέλει να του χρεωθεί η επιτυχία, η επιτυχία του κλεισίματος των Ελληνικών Βιομηχανιών, η επιτυχία του πλεονάσματος που προέρχεται από τη στάση πληρωμών, ουσιαστικά που έχει επιβάλλει το κράτος.

Κύριε Γεωργανά είμαι άσχετος από μακροοικονομία, αλλα έχει τύχει να διαβάσω σε ποσα οικονομικά περιοδικά και εφημερίδες, ότι το τελευταίο που κοιτάει ένας επενδυτης για να πάει να φτιάξει ένα εργοστάσιο κάπου ας πούμε, είναι τα ημερομίσθια και στην Ελλάδα, ο λογιστής Στουρνάρας προσπαθεί να πείσει για το αντίθετο ενόσω έχουν χάσει πλήρως την ανταγωνιστικότητα τους οι Ελληνικές βιομηχανίες με την πολιτική που ακολουθεί και κλείνουν η μια πίσω από την άλλη!

Βεβαια ξέρουν να τους καλοπιάνουν και να τους ανταμείβουν, να για παράδειγμα ο μπουλούκος θα πάει να κάνει διάλεξη στο Harvard! Που θα πέσει η στέγη να τον πλακώσει να το θυμάσαι που στο λέω, είναι σαν να πάρεις τον βιβλιοπώλη της γειτονιάς σου και να τον στείλεις στο Harvard για διάλεξη! Να πει τι? Τον έκαναν υπουργό ναυτιλίας, υπουργό υγείας, δεν ξέρω κι εγώ τι? Για βουλευτής μπορεί να κάνει, αλλα ξέρει αυτός να ασκήσει πολιτική στο Υπουργείο Ναυτιλίας η Υγείας? Μα και να αποδώσει ένας άνθρωπος σε αυτά τα Υπουργεία του επαγγελματικού υποβαθρου του Αντώνη από τύχη θα είναι, που σημαίνει ότι η κυβέρνηση έχει παρατήσει αυτά τα υπουργεία στην τύχη τους, βεβαια άλλο συμβαίνει, βάζει τον Αντώνη, γιατί φωνάζει και δεν μπορεί να βρει κανεις το δίκιο του.

Δεν ξέρω, αν αυτό σου αρέσει εσένα που γίνεται το στηρίζεις, δεν μπορώ να κάνω και κάτι άλλο, αυτό είναι η δημοκρατία! Αν εσύ θέλεις να στηρίζεις τα μυστικά κονδύλια στις ΜΚΟ της Μαργαρίτας και της Δαμανάκη, δικαίωμα σου

Reply
Γεώργιος Ἰακ. Γεωργάνας 18 February 2014 at 13:20

Νομίζω ὅτι ἔχουμε πλέον ἐπαρκῆ στοιχεῖα γιὰ διάγνωση. Περαστικά !
Μὲ τὴν εὐκαιρία, ὑπάρχει ἐδῶ ἕνα ἰσχυρὸ ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς πλήρους ἀσυδοσίας τοῦ λόγου : Πρέπει νὰ λογοκρίνουμε τοὺς διασαλευμένους κατὰ τὸν νοῦν συνανθρώπους μας ; Ἀσφαλῶς ὄχι ! Αὐτοὶ ἔχουν τὸ ἀκαταλόγιστο. Εὐθύνη φέρουν ὅσοι τοὺς πιστεύουν.

Reply
Δρ. Σπυρος Δημητρίου 18 February 2014 at 15:25

Ο ΑΝΤΗΣ ΡΟΔΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΣΤΟΝ ΠΥΡΗΝΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ. ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ. ΤΟ ΖΥΡΙΧΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΛΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΜΑΖΙ ΒΕΒΑΙΑ ΜΕ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΥ ΛΕΓΕΤΑΙ ΑΚΕΛ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΤΕ ΕΠΟΧΗΣ. Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΤΣΙ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΘΗΚΕ ΤΟΤΕ ΚΙ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΩΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΕΝΙΚΩΤΕΡΑ. ΦΥΣΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΕ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ 55-59 Η ΕΛΛΑΔΑ ΗΤΑΝ ΣΤΟ ΝΑΤΟ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΕΝ ΕΒΑΛΕ ΟΡΟΥΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗΣ Η ΦΥΓΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑΤΟ Η ΤΙ ΕΙΔΟΥΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΘΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΝΩΣΗ. Η ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΒΟΛΕΥΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΛΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΒΑΣΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΔΥΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΥΔΕΤΕΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΛΕΚΑΝΗΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ, ΤΟ ΖΥΡΙΧΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ-ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΞΟΥΣΙΕΣ(ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ), ΤΟ ΑΚΕΛ ΩΣ ΑΓΓΛΙΚΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ (ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΦΟΡΕΑΣ ΑΝΘΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΠΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ). ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ (ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 1821) ΟΔΗΓΗΣΑΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΑΚΡΑ. ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΟΠΤΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ ΤΙ ΕΚΑΝΑΝ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 60 ΠΟΥ ΠΑΙΧΤΗΚΕ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΡΑΧΘΗΚΕ ΣΟΒΑΡΟΤΑΤΑ Η ΣΥΝΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΙΣΤΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΥ;

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.