Παντέρμη Κύπρος: «στάσου ολόρθη Ελευθεριά»

Οι αποσταθεροποιητικές αναστατώσεις στην Εγγύς Ανατολή προκαλούν σοβαρές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές παρενέργειες  στην πολιτική των ΗΠΑ στην περιοχή. Τα γεγονότα στην Αίγυπτο και τη Συρία και κυρίως το ρήγμα στο δίπολο των τοποτηρητών τους Ισραήλ – Τουρκίας θέτει σε συναγερμό τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων.

Μονάχη έγνοια τους τώρα η ανασυγκόλληση της ραγισμένης σχέσης Άγκυρας – Τέλ Αβίβ. Πασχίζουν να την πραγματώσουν,  όχι φυσικά ιδίοις αναλώμασιν, αλλά δαπάναις του Ελληνισμού.

Αυτό εξηγεί ότι ξαφνικά Ομπάμα, Μπάϊντεν, Κέρι, Νούλαντ, Μπαρόζο και λοιποί συγγενείς, όλος ο καλός κόσμος, αγάπησε τόσο πολύ την Κύπρο που θέλει να την πνίξει στην αγκαλιά του.

Το μέγα δέλεαρ προς την ενεργειακά άπορη Τουρκία είναι τα πλούσια κυπριακά κοιτάσματα σε συνδυασμό με αυτά του Ισραήλ και κατ’ ακολουθίαν η ανάδειξή της σε αποκλειστικό κόμβο μεταφοράς ενέργειας.

Ο τουρκοϊσραηλινός αγωγός τον οποίο ποθεί διακαώς η Άγκυρα και βολεύει το   Τέλ Αβίβ ναρκοθετεί εν τη γενέσει του τον αγωγό που θα  παρέκαμπτε την Τουρκία  κατά τα  διαλαμβανόμενα στην εν χορδαίς και οργάνοις υπογραφείσα, Τριμερή Συμφωνία Ενεργειακής Συνεργασίας Ισραήλ –Κύπρου – Ελλάδος.

Τα νέα δεδομένα τινάζουν στον αέρα αυτή τη Συμφωνία. Άλλαξαν οι μετοχικοί συσχετισμοί των ομίλων του «Λεβιάθαν» και υπολογίζουν ότι η διέλευση μέσω Τουρκίας επάγεται μικρότερο κόστος. Τα  ενεργειακά οφέλη  της γείτονος  έσπευσε να εξάρει προχθές (αχρείαστη κίνηση)από το Associated  Press ο Κύπριος Πρόεδρος. Για τις ελληνικές  ζημίες  δεν μιλά κανείς.

Η ερημοδικία μας από τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων επέτρεψε για άλλη μια φορά στην αμερικανική πολιτική να κινηθεί ενάντια στα ζωτικά συμφέροντά μας, θυσιάζοντάς τα στο βωμό του ακόρεστου τουρκικού επεκτατισμού.

Οι ηγεσίες μας αρέσκονται να μας αποκοιμίζουν με ψευδαισθησιακές παραπομπές στον υποτιθέμενο εξευρωπαϊσμό των απέναντι και στο ατελέσφορο  διεθνές δίκαιο που συστηματικά ποδοπατούν.

Βέβαια όσο ανθελληνικά συμπεριφέρεται ο νεοσουλτάνος της Άγκυρας το ίδιο προκλητικά λειτουργεί απέναντι των Αμερικανών  που εν τούτοις τον θωπεύουν: Για να τα βρει με το Ισραήλ αξίωσε άρση του αποκλεισμού της Γάζας.  Ανάλογα απήντησε στις πληθωρικές κολακείες του Πουτιν στο Σότσι, λέγοντάς του ότι δεν θα αναγνωρίσει ποτέ τον ανατροπέα του φίλου του Μόρσι στην Αίγυπτο.

Όμως την επομένη ο Ομπάμα παριστάνοντας τον Σολομώντα… ζήτησε ίσο- κατανομή των  φυσικών πόρων ανάμεσα σε  Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους, δηλαδή την  Τουρκία. Μας υποχρεώνουν να πληρώνουμε  δεύτερη φορά Αττίλα – Κατοχή.

Κυπριακό και λοιπά εθνικά μας θέματα αποδεικνύουν ότι η έμμονη περιφρόνηση από την Διπλωματία της ανάγκης να οργανώσει στην Ουάσιγκτον έναν αξιόπιστο Μηχανισμό Επηρεασμού των εκεί κέντρων αποφάσεων έχει βαρύτατες επιπτώσεις σε όλο το εύρος τους. Πρόσφατη  είναι η συλλογή πλειάδας υπογραφών στο Κογκρέσο υπέρ της ένταξης των Σκοπίων στους Ευρωαντλαντικούς θεσμούς. Συνυπέγραψε αφού ουδείς τον ενημέρωσε περί του αντιθέτου και ο πρόεδρος της επί των Εξωτερικών Επιτροπής Έλιοτ Ένγκελ, σταθερός κατά τα λοιπά υποστηρικτής μας. Καραμπινάτη βεβαίως ήττα της ελληνικής διπλωματίας.

Ελλάδα και Κύπρος βιώνουν μια πάρα πολύ δύσκολη φάση στην οποία αρμόζει η αρχή «παρέλκυση και ενδυνάμωση». Αγοράζεις δηλαδή χρόνο και βάζεις τα δυνατά να γίνεις δυνατός.

Ο τουρκικός επεκτατισμός δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί εν ονόματι του δικαίου και των Συνθηκών, αλλά από έναν Ελληνισμό εθνικοαμυντικής και διπλωματικής ανταγωνιστικής ισχύος.

Από το κοινό ανακοινωθέν έχουν εξαφανισθεί οι λέξεις κλειδιά της κυπριακής τραγωδίας: Αττίλας, Εισβολή, Κατοχή, Εποικισμός, Εγκλήματα Κατοχικών δυνάμεων- Άλλα λόγια ν΄ αγαπιόμαστε!

Όμως η λύση προϋποθέτει αλήθεια και πολιτικό ρεαλισμό. Όχι ενδοτισμό.

Ποτέ  δεν είναι « το σώφρον του ανάνδρου πρόσχημα»(Θουκυδίδης).

Αυτοί που έχασαν το παιχνίδι το 2004 επιζητούν τώρα τη ρεβάνς. Τότε  σκόρπισαν άφθονο μαύρο χρήμα, εξαγόρασαν ΜΜΕ και ευάλωτες συνειδήσεις. Τώρα θα πολλαπλασιάσουν στη νιοστή τις αθλιότητές τους.

Όμως ο τελικός αποδέκτης της πρόκλησης του νεοανανικού εκτρώματος στη Μεγαλόνησο είναι ο Ελληνοκύπριος πολίτης. Η ψυχή του Έλληνα.

Να λειτουργήσει όπως πάντοτε στις μεγάλες ώρες της ιστορίας. Μη  ξεχνώντας ποτέ ότι:

«Το ΄νιν αντάν να τρώ την γην, τρώει την γηθ θαρκέται,

μα πάντα τζειείνον τρώεται τζιαί τζιείνον καταλυέται»(Β. Μιχαηλίδης).