Στο περιοδικό των “Γιατρών χωρίς σύνορα” (τεύχος Α΄ τριμήνου 2009) προβλήθηκαν οι μεγάλες ανθρωπιστικές κρίσεις του 2008, κρίσεις που βέβαια έχουν επισκιασθεί από την οικονομική κρίση που έπληξε τους οικονομικά εύρωστους λαούς του πλανήτη μας. Στη σύγχυση και την ταραχή από τις οικονομικές μας απώλειες πού καιρός να ασχοληθούμε με τους δοκιμαζόμενους συνανθρώπους μας. Βέβαια αυτούς δεν τους έπληξε κρίση ανάλογη προς τη δική μας, αφού ισχύει η παλαιότερη οικονομική αρχή: “Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος”. Ό,τι είχαν αυτοί το έχουν αρπάξει οι οικονομικά ισχυροί από καιρό. Μόνο ο θάνατος παραμένει διεκδικητής της ύπαρξής τους! Ας δούμε τις περιοχές που βίωσαν εντονότερα ανθρωπιστική κρίση:
Σομαλία-Αιθιοπία: Επί δεκαετίες ο λαός της Σομαλίας ζει το δράμα του εμφυλίου σπαραγμού ομάδων που εξυπηρετούν ποικίλα συμφέροντα. Οι ΗΠΑ δεν κατάφεραν να εδραιώσουν στη χώρα φιλοαμερικανική κυβέρνηση και στηρίζονται στην εχθρότητα της γειτονικής χριστιανικής Αιθιοπίας προς τη μουσουλμανική Σομαλία. Το εμπόριο όπλων καλά κρατεί και οι λαοί των δύο χωρών λιμοκτονούν, καθώς η Αιθιοπία κυρίως πλήττεται από την έντονη και παρατεταμένη ξηρασία. Προκειμένου να γλιτώσουν τη βία, την πείνα και τις κακουχίες δεκάδες χιλιάδες Σομαλοί καταφεύγουν σε λαθρεμπόρους, προκειμένου αυτοί να τους διαπεράσουν με βάρκες στις ακτές της Υεμένης. Πολλοί δεν καταλήγουν στην Αραβία. Το ενδιαφέρον των δυτικών εστιάστηκε πρόσφατα στην πειρατία Σομαλών στον Ινδικό ωκεανό. Όλοι οι καθώς πρέπει πολιτισμένοι (και εμείς ανάμεσά τους) έσπευσαν να περιφρουρήσουν την ελευθερία της ναυσιπλοΐας στην περιοχή. Δεν είναι δυνατόν κάποιοι φουκαράδες Σομαλοί να αντιστρατεύονται τα συμφέροντα των μεγάλων πλοιοκτητών και των πελατών τους. Πρόσφατα οι Αμερικανοί κατήγαγαν θριαμβευτική νίκη κατά των “τρομοκρατών” αυτών της θάλασσας!
Μιανμάρ: Κίνησε το διεθνές ενδιαφέρον μόνο για λίγες ημέρες, όταν τον περασμένο Μάιο επλήγη από κυκλώνα με συνέπεια εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια αστέγους. Η χώρα στενάζει υπό δικτατορικό καθεστώς και οι ασθένειες AIDS, φυματίωση και ελονοσία θερίζουν τον πληθυσμό, που υπέστη διάσπαση του κοινωνικοοικονομικού ιστού κατά τους χρόνους της αγγλικής αποικιοκρατίας. Οι πανίσχυρες φαρμακοβιομηχανίες απέτρεψαν, μετά από προσφυγή στο διεθνές δικαστήριο της αδικίας, την παρασκευή φαρμάκων κατά του AIDS κατά απομίμηση των αντιστοίχων των πολυεθνικών. Έτσι η σχετικά φθηνή θεραπεία είναι ανέφικτη ακόμη και για τους διαθέτοντες κάποιο εισόδημα.
Ζιμπάμπουε: Η χώρα από ετών αντιμετωπίζει τρομερή οικονομική κρίση με τον πληθωρισμό να εκφράζεται με αστρονομικούς αριθμούς. Τόσο οι ΗΠΑ όσο και η ΕΕ έχουν απομονώσει τον ηγέτη της χώρας Μουγκάμπε, επειδή είχε το “θράσος” να εθνικοποιήσει κτηματικές εκτάσεις που κατείχαν πρώην αποικιοκράτες της πάλαι ποτέ Ροδεσίας. Κύριο μέλημα των ισχυρών είναι όχι η βοήθεια προς τον λαό της χώρας, αλλά η ανατροπή του ανεπιθυμήτου ηγέτη. Στα μύρια όσα κακά με πρώτο την ασθένεια AIDS, από την οποία υποφέρουν 2.000.000 κάτοικοι, προστέθηκε κατά το 2008 επιδημία χολέρας. Πολλοί απελπισμένοι καταφεύγουν στη γειτονική Νότια Αφρική και αντιμετωπίζονται εχθρικά από ομοχρώμους που ως πρόσφατα ζούσαν υπό το φρικτό καθεστώς των διακρίσεων!
Κογκό: Η κυβέρνηση της αχανούς και πολυφυλετικής χώρας έχει από ετών χάσει τον έλεγχο των βορειοανατολικών επαρχιών. Αντάρτες που εισέρχονται από τα εδάφη των γειτονικών χωρών Ουγκάντα και Ρουάντα προβαίνουν σε σφαγές, βιασμούς και λεηλασίες. Εκατοντάδες χιλιάδες είναι οι πρόσφυγες, θύματα οικονομικών συμφερόντων πολυεθνικών εταιριών μεταλλευμάτων, στα οποία είναι πλούσια η περιοχή. Κάποτε ίσως μάθουμε ότι επανελήφθησαν και εκεί σφαγές κατά το προηγούμενο στη Ρουάντα.
Σουδάν: Στους προσφυγικούς καταυλισμούς του Νταρφούρ, στα σύνορα προς το Τσάντ, υπάρχουν ακόμη ζωντανοί. Όλοι προσδοκούν για την επιβίωσή τους στην ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ βρίσκονται στο έλεος των Άράβων καθεστωτικών και των μαύρων ανταρτών, τους οποίους στηρίζουν οι ΗΠΑ. Οι συγκρούσεις ξεπέρασαν την εικοσαετία και δεν προβλέπεται σύντομα τερματισμός εχθροπραξιών. Οι Αμερικανοί στο πρόσωπο του προέδρου του Σουδάν βλέπουν ακόμη ένα τρομοκράτη. Και εδώ αρκετοί πουλούν όπλα και ο θάνατος έχει άφθονη τροφή. Η διεθνής γνώμη, μετά από το σύντομης διάρκειας ενδιαφέρον, δείχνει να έχει καταπονηθεί από το δράμα των προσφύγων. Περιμένει να εντείνει ο θάνατος τη δράση του. Έτσι θα κατασιγάσουν και οι τύψεις των ενόχων συνειδήσεων!
Πακιστάν: Μετά από μεγάλη περίοδο υπό τον ασφυκτικό έλεγχο του φιλοαμερικανικού καθεστώτος η χώρα εξωθείται στη δίνη εμφυλίου πολέμου, τον οποίο φαίνεται να ευνοούν εξωτερικοί παράγοντες, για λόγους γεωστρατηγικής. Οι Ταλιμπάν από το γειτονικό Αφγανιστάν κάνουν ολοένα και πιό δυναμική την παρουσία τους στηρίζοντας αντάρτες στις βορειοδυτικές επαρχίες. Οι κάτοικοι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις εστίες τους και να αναζητήσουν ασφαλές καταφύγιο, αν υπάρχει τέτοιο για πρόσφυγες. Εκκολάπτεται εκεί σοβαρή ανθρωπιστική κρίση. Οι ΗΠΑ πιθανόν να έχουν αναθεωρήσει την πολιτική τους και να θεωρούν τους Πακιστανούς εν δυνάμει τρομοκράτες.
Ιράκ: Σε 4.000.000 ανέρχονται οι πρόσφυγες εξ αιτίας του ανθρωπιστικού πολέμου μετά την εισβολή των Αμερικανών και των συμμάχων τους. Οι αθλιότητες στα κολαστήρια του Αμπού Γκράιμπ δεν θα έλθουν στο φως της δημοσιότητας. Το δήλωσε πρόσφατα ο Ομπάμα τονίζοντας ότι δημοσιοποίηση αυτών θα εγείρει κλίμα αντιαμερικανισμού! Κατά τα άλλα οι Αμερικανοί εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι καθίστανται αντιπαθείς εξ αιτίας της ευημερίας τους!
Οι “Γιατροί χωρίς σύνορα” δεν αναφέρουν κάτι για το δράμα των Παλαιστινίων. Αλλά λησμόνησα. Αυτό είναι του έτους που διανύουμε. Και ενώ οι “επαΐοντες” αρχίζουν και πουλούν αδάπανη αισιοδοξία για οικονομική ανάκαμψη το 2010, ουδείς θέτει το ερώτημα: Πότε θα τεθεί τέλος στο δράμα των λαών, των ταπεινωμένων και καταφρονεμένων;
“ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ”
.