Του ΑΚΗ ΓΚΡΑΣΣΗ
Η σοβουσα ουκρανικη κριση , δεν προεκυψε απο λαθος. Οφειλεται στην προσπαθεια μιας αναγεννωμενης Δυσης, με επιστατη την διβουλη και αμφιταλαντευομενη Γερμανια και προσκοπους την Πολωνια, Λιθουανια, Σουηδια, να αποσπασει την Ουκρανια απο την οποια επιρροη εξακολουθει να ασκει η ανακαμπτουσα ευρασιατικη Ρωσικη Ομοσπονδια. Αν υπαρχει λαθος, τουτο εγκειται στην χονδροειδη υποτιμηση , αν μη και αγνοηση των ευλογων συμφερον- των της Μοσχας, της ικανοτητας του Κρεμλινου να αντιδρασει και της αντοχης του ρωσικου λαου σε θυσιες.
Η Ουκρανια ειναι μια χωρα δισυποστατη. Κατα τα δυο τριτα ρωσοψυχη και κατα το ενα τριτο δυτικοστροφη, με αψβουργικες και πολωνικες επιρροες. Το Κιεβο ειναι το λικνο της ρωσικης Ορθοδοξιας. Εκει ,στις οχθες του Δνειπερου, ελαβαν το βαπτισμα απο το Βυζαντιο , το 2ο μισο του 10ου αιωνα. Το 1595 οι Πολωνοι επεβαλαν την Ουνια στις δυτικες περιφερειες της Ουκρα- νιας ,που τοτε ηταν τμημα του βασιλειου της Πολωνιας. Οι εθνικιστες Ουνιτες της δυτικης Ουκρανιας ειναι εκεινοι που πρωταγωνιστησαν στην πολιτικη ανατροπη στο Κιεβο.
Μεγαλες οι ευθυνες του Βερολινου. Δελεασθηκε να προχωρησει σε δραστικη μεταβολη της πολιτικης του, και απο εταιρος (οικονομικος) της Ρωσιας, ειδε την σχεδον υπαρξιακα πολυτιμη για την Μοσχα Ουκρανια, ως τροπαιο. Ως εαν θα μπορουσε κανεις να διανοηθει ενα Καναδα μη στενα προσδεδεμενο στις ΗΠΑ και τον αγγλοσαξωνικο κοσμο. Η Γερμανια , με την κοντοθωρη σταση της οδηγησε σε στρεβλωση την ολη ευρωπαικη πολιτικη. Οταν αφυπνισθηκε ηταν αργα:
η Πολωνια γινεται σερπα και η Γερμανια δυσκολευεται να τροχοπεδησει. Υποτιμησαμε την σημα- σια της Ουκρανιας για τη Μοσχα ομολογουν κατ ιδιαν αμηχανοι , Γερμανοι και αλλοι αξιωματου- χοι. Την ιδια στιγμη, εμεις η ΕΕ αδιαφορησαμε στην σκληρη πραγματικοτητα οτι οι πρωταγωνι- στες της ανατροπης του Γιανουκοβιτς, διεφθαρμενου αλλα εκλεγμενου,ειναι καμουφλαρισμενοι ναζιστες, αντισημιτες και ακραιοι εθνικιστες.
Η Μοσχα , απο πλευρας της, προκαλει γιατι προκαλειται. Ανησυχη οτι η Δυση αγνοει ζωτικες αναγκες της, παρεμβαινει στην ιστορικα ρωσικη, αυτονομη Δημοκρατια της Κριμαιας, και δια- τασσει μεγαλα στρατιωτικα γυμνασια απο τις 25 Φεβρουαριου μεχρι τις 4 Μαρτιου, μηπως και η Δυση αναβλεψει. Η ΕΕ ωστοσο, με ελλιπη κατανοηση των πραγματικοτητων, κατ απαιτηση της βαλτικης ομαδας, εγκολπωνεται τις de facto αρχες του Κιεβου και ανεβαζει τους τονους.
Αμφοτερες οι πλευρες κλιμακωνουν, απο υπολογισμο και απο λαθος. Η κακοφωνια μεγαλη.
Ενω ο Λαβρωφ συζητει με τον Κερρυ στη Ρωμη πως θα ελεγχθει η κριση, στην Ουασιγκτων το Κογκρεσσο αποφασιζει κυρωσεις. Κλιμακωση. Πρεπει να κατανοησουμε οτι η Μοσχα κραδαινει την Κριμαια ως διαπραγματευτικο χαρτι.Πουτιν και Λαβρωφ δηλωνουν οτι δεν επιθυμουν προς- αρτηση της χερσονησου στην Ρωσια. Θα στερξουν ομως , εαν η Δυση , εστω την υστατη, δεν συνεργασθει.
Φυσικα και η κριση ειναι γεωπολιτικη, με πολιτικες, οικονομικες, ενεργειακες, πολιτιστικες και θρησκευτικές παραμετρους. Τα γεγονοτα επαναφερουν το ΝΑΤΟ με τροπο εντυπωσιακο στο επικεντρο της ευρωπαικης σκηνης και αφηνουν στην Γερμανια και την ΕΕ την διαχειριση της κρισης απο χειροτερες θεσεις. Η παλαια ανησυχια των Αγγλοσαξωνων για στερεωση της σχεσης Βερολινου – Μοσχας, διασκεδαζεται αποτελεσματικα. Ακομη και αν η Ρωσια επιστρεψει στο Κιεβο , ηη εστω περιορισθει στην Κριμαια, θα εχει υποστει πληγμα . Ο μεγαλος χαμενος ομως θα ειναι η Γερμανια και οι εταιροι της στην ΕΕ που εθελοτυφλησαν, μπροστα στην Κιρκη μιας υποτιθεται ευρωπαικης/γερμανοστροφης Ουκρανιας. Εσπειραν ανεμους και θεριζουμε θυελλες.
Πρεπει να παραδεχθουμε ωριμα οτι ενα ουκρανικο κρατος στα σημερινα του ορια, δεν μπορει να υπαρξει και να λειτουργησει με αγνοηση της θεμελιωδους φυσιογνωμιας του ιστορικου χωρου του και της αναγκης στενων, οχι απλα φιλικων, σχεσεων με την Ρωσια. Η αναγνωριση αυτη μπο- ρει να αποτελει αφετηρια για μια ,καπως ανθεκτικη στον χρονο, διευθετηση της ουκρανικης δι- ελκυστινδας. Διαρκης ουδετεροτης , με συνθεση των οικονομικων συμφεροντων της κοινοτικης Ευρωπης με εκεινα της Ρωσικης Ομοσπονδιας, αλλα και συνυπολογισμο των συμφεροντων α- σφαλειας της τελευταιας.