ΟΙ άνθρωποι είναι επιρρεπείς προς τις μεγαλοστομίες και τον υπερτονισμό κατορθωμάτων, θεωρώντας μάλιστα ως τέτοια πράξεις όχι μόνο αντιηρωικές, αλλά τιποτένιες και αξιοκατάκριτες. Δεν ήταν δυνατόν να αποτραπεί ο εξωραϊσμός των συμβάντων κατά την επανάσταση του 1821, ώστε σήμερα να προβάλλεται εικόνα στρεβλωτική έως πλήρως παραμορφωτική αυτών. ΟΙ αναθεωρητές της ιστορίας μας της περιόδου αυτής λυσσομανούν κατά της Εκκλησίας με την κατηγορία ότι αυτή στρέβλωσε και παραμόρφωσε τα συμβάντα. Δούλοι όντες της κρατούσας-κυρίαρχης ιδεολογίας, της άκρως αντιεκκλησιαστικής, δεν αποσκοπούν στην ιστορική αλήθεια, αλλά στο να πλήξουν με κάθε τρόπο την Εκκλησία. Στο άρθρο μας θα προβάλλουμε δύο πρόσωπα, τα οποία διαδραμάτισαν σημαντικό πλην ολέθριο ρόλο κατά την επανάσταση. Πρόκειται για τους Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και Ιωάννη Κωλέττη.
Ο πρώτος γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και εργάστηκε αρχικά στη Μολδοβλαχία. Αυτά στάθηκαν αρκετά, ώστε να του απονεμηθεί ο τίτλος φαναριώτης με υβριστικό περιεχόμενο. Αλλά οι Φαναριώτες κατηγορούνται από τους αναθεωρητές ως τουρκόφιλοι και εξυπηρέτες της τουρκόφιλης πολιτικής του Πατριαρχείου. Ο Μαυροκορδάτος από την πρώτη στιγμή δεν απέκρυψε ότι εξυπηρετούσε τα αγγλικά συμφέροντα και στην υπηρεσία αυτή παρέμεινε σταθερός ως το τέλος του βίου του, ηγούμενος του αγγλικού κόμματος! Ο δεύτερος γεννήθηκε στο Συρράκο των Ιωαννίνων. Σπούδασε ιατρική στην Πίζα της Ιταλίας, όπου γνωρίστηκε με τον κληρικό Θεόφιλο Καΐρη, τον αρνησίθρησκο αργότερα. Επανήλθε στα Ιωάννινα και προσέφερε τις υπηρεσίες του στον Αλή πασά. Ο Κωλέττης υπήρξε ο ιδρυτής του γαλλικού κόμματος.
Με το ξέσπασμα της επανάστασης ο Μαυροκορδάτος εξόπλισε πλοίο, έπλευσε από το Λιβόρνο στη Μασσαλία, παρέλαβε Έλληνες και φιλέλληνες και κατέπλευσε στο Μεσολόγγι. Συναντήθηκε με τον Δημήτριο Υψηλάντη, από τις πιο αγνές μορφές του αγώνα, και εξασφάλισε πληρεξούσιό του για τη Δυτική Ελλάδα. Αμέσως έγινε πρόεδρος της δυτικής Χέρσου Ελλάδος. Ευθύς ανήλθε στα ύπατα αξιώματα και υπήρξε πρόεδρος της πρώτης εθνοσυνέλευσης (Ιανουάριος 1822), αφού συγκρούστηκε με τον Υψηλάντη, τον επίφοβο στους δυτικούς ως θεωρούμενο ρωσόφιλο, και συμμάχησε με τους προεστούς, τους κοτζαμπάσηδες, που οι αναθεωρητές, όταν τους συμφέρει, αποκαλούν τουρκοκοτζαμάσηδες. Στη συνέχεια εξελέγη πρόεδρος του Εκτελεστικού σώματος (οιονεί πρωθυπουργός) και αργότερα του Βουλευτικού (οιονεί πρόεδρος της Βουλής).
Ο Κωλέττης επωφελούμενος από την ανταρσία του Αλή και την πολιορκία του από τα σουλτανικά στρατεύματα κατέφυγε στην πατρίδα του. Καθώς απέτυχε εκεί η επανάσταση και πνίγηκε στο αίμα, κατήλθε στο Μεσολόγγι και από εκεί στην Πελοπόννησο, για να ανέλθει κι αυτός το ίδιο ραγδαία, όπως και ο Μαυροκορδάτος. Εκλέχθηκε κατά την πρώτη Εθνοσυνέλευση υπουργός των εσωτερικών. Η Γαλλία ήταν τότε ταπεινωμένη και τον πρώτο λόγο είχε στα πράγματα η Αγγλία.
Μαυροκορδάτος και Κωλέττης υπήρξαν οι κύριοι υπεύθυνοι της συμφοράς του εμφυλίου πολέμου, που ξέσπασε το δεύτερο μόλις έτος του αγώνα. Συγκρούστηκαν με τους καπετάνιους και εκδιώχθηκαν από το Ναύπλιο. Σχημάτισαν άλλη κυβέρνηση στο Κρανίδι με σύμμαχους τους Υδραίους και ετοίμασαν στράτευμα όχι για να πλήξουν τους Τούρκους που κατέρχονταν να καταπνίξουν την επανάσταση, αλλά τους απείθαρχους μπαρουτοκαπνισμένους καπετάνιους και τον Υψηλάντη. Είχαν φόβο μεγάλο μήπως επικρατήσουν δυνάμεις φιλορωσικές. Κατάφεραν στην ανίερη αυτή διαμάχη να προσεταιριστούν καπετάνιους της Ρούμελης μηδέ εξαιρουμένων των Καραϊσκάκη, Μακρυγιάννη και Γκούρα. Πώς όμως θα προσέλκυαν πολεμιστές; Χρειάζονταν χρήματα. Τότε οι αφέντες τους υπέδειξαν λύση: Να συνάψουν τοκογλυφικό δάνειο από αγγλικές τράπεζες. Λέμε αγγλικές, επειδή αυτή είχε την έδρα της στο Λονδίνο. Ήταν όμως αγγλικά τα κεφάλια; Οι Εβραίοι Λόφνουν και αδελφοί Ρικάρντο τίς διηύθυναν. Αν ερευνήσουμε βαθύτερα θα καταλήξουμε στο όνομα πασίγνωστου τραπεζίτη: Ρότσιλντ!
Το πρώτο «αγγλικό» δάνειο συνήφθη το 1824. Από το ονομαστικό κεφάλαιο 800.000 λιρών μόνο οι 298.700 δόθηκαν στους Έλληνες. Το μεγαλύτερο μέρος του ποσού εξανεμίστηκε σε προμήθειες και… έξοδα από τους τραπεζίτες. Ωστόσο, ακόμη και το εναπομείναν από τη λεηλασία ποσό, καθυστέρησε αρκετά να φθάσει στην Ελλάδα. Και αυτό που τελικά έφθασε διανεμήθηκε σε Στερεοελλαδίτες οπλαρχηγούς, για να εισβάλουν και λεηλατήσουν την Πελοπόννησο! Άργησε να καταλάβει ο Μακρυγιάννης το άθλιο παιχνίδι της θεωρούμενης απ’ εκείνον ως τότε νόμιμης εξουσίας. Ήταν όταν τον διέταξαν να εκστρατεύσει, για να συλλάβει τον Κολοκοτρώνη! Αρνήθηκε και διαχώρισε τη θέση του. Κάποιοι όμως, που τους έχει καταγράψει η ιστορία, πλούτισαν.
Το δεύτερο «αγγλικό» δάνειο υπογράφηκε στις 7 Φεβρουαρίου 1825. Το ονομαστικό κεφάλαιο ανερχόταν στα 2.000.000 λίρες στερλίνες για έξοδα δε του… τραπεζικού οίκου, προμήθεια πληρωμής τόκου, προμήθεια για τα μεσιτικά έξοδα συνομολογήσεως καθώς και για όλες τις «εκδουλεύσεις», το ύψος του ποσού το οποίο θα παρελάμβαναν οι Έλληνες κατήλθε στις 816.000 λίρες. Τότε οι πολιορκημένοι Μεσολογγίτες άρχισαν να ζορίζονται και αργότερα να τρώνε αρμυρόχορτα. ΟΙ ασκούντες όμως την εξουσία και οι νοικοκυραίοι της Ύδρας δεν γνώριζαν κατά πού πέφτει το Μεσολόγγι! Εκείνοι μάλιστα είχαν καταφέρει να κλείσουν στο Παλαμήδι τον εχθρό τους Κολοκοτρώνη! Και τότε ο Μοριάς κοκκίνισε από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ. Τι απόγιναν τα χρήματα και του δευτέρου δανείου; Διηγώντας τα να κλαίς!
Ο Ιμπαραήμ λεηλάτησε επί δύο και πλέον έτη την Πελοπόννησο. Μόνο στους Μύλους του Ναυπλίου γνώρισε σθεναρή αντίσταση από τους ψυχωμένους Μακρυγιάννη, Υψηλάντη και άλλους πατριώτες. Δεν επιχείρησε νέα κατά του Ναυπλίου επίθεση. Γιατί; Φοβήθηκε; Όχι ασφαλώς. Κάποιοι είχαν δώσει εντολή: Κάτι πρέπει ακόμη να παραμείνει στα χέρια των επαναστατών έως ότου οι ισχυροί τα βρουν μεταξύ τους. Τα βρήκαν και μάλιστα, για να δείξουν τη μεγαλωσύνη τους καταναυμάχησαν τον αιγυπτιακό στόλο στο Ναβαρίνο! Μισός είχε απομείνει ο πληθυσμός στις επαναστατημένες περιοχές, όταν έληξαν οι εχθροπραξίες. Ποιοι οι κερδισμένοι: Η Αγγλία, που θα είχε πλέον πρόσβαση στη Βαλκανική μέσω του προτεκτοράτου «Η Ελλάς» και οι τραπεζίτες, που δεν θα έχαναν τα υπερκέρδη από τα τοκογλυφικά δάνεια!
Η επιλογή ως πρώτου κυβερνήτη του Καποδίστρια ήταν αποτυχία της αγγλικής και γαλλικής πολιτικής. Οι Μαυροκορδάτος και Κωλέττης αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος της αντιπολίτευσης κατά του υπέροχου εκείνου ανθρώπου, που ντρέπονται και να μνημονεύσουν όλοι οι μετέπειτα πολιτικοί μας. Μας έβαλαν και τον σκοτώσαμε. Ποιοί; Και αυτό το κατέγραψε η ιστορία. Ας ανοίξουν οι σχετικοί φάκελοι των αγγλικών αρχείων. Μας έφεραν στη συνέχεια τον Όθωνα. Και εκείνος δεν καλάρεσε τους προστάτες μας! ΟΙ δικοί τους, Μαυροκορδάτος και Κωλέττης, εναλλάσσονταν στην εξουσία ως πρωθυπουργοί και υπουργοί, ώσπου ανατρέποντας τον Όθωνα μας έφεραν εκπρόσωπο βασιλικού οίκου αφοσιωμένου στην Αγγλία. Από τότε η «μικρά πλην υπερήφανος Ελλάς» κατέστη επισήμως υποχείριο της Αγγλίας και των εδρευόντων εκεί τραπεζιτών.
Τα όσα συμβαίνουν σήμερα ουδεμία σχέση έχουν με τα τότε συμβάντα;
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»