Στην Ευρώπη ως Ορθόδοξοι Έλληνες

Κύριε Χολέβα,
“Πρέπει να στείλουμε στο Ευρωκοινοβούλιο ανθρώπους, οι οποίοι θα αγωνισθούν για εθνικώς αξιοπρεπείς λύσεις στο Κυπριακό…” γράφετε.
Δεν ξέρω ποια ακριβώς είναι η “ανωτερότητα” κάποιων αρθρογράφων του Αντιβάρου, που δεν κατεβαίνουν από τα βάθρα τους να απαντήσουν σε σχόλια επί των απόψεών τους. Προσωπικά, εκεί που το κάνω, εξηγώ γιατί. Και νοουμένου ότι όλοι υπέρ πατρίδος μιλούμε, εγώ δεν καταδέχομαι να παραχωρήσω στον εαυτό μου κανένα δικαίωμα κανενός βάθρου, ούτε αρνούμαι να απαντήσω σε κανέναν, όποιος κι αν είναι, φτάνει να μην είναι ανώνυμος ή ψευδώνυμος, πρόδηλα κακεντρεχής μασκοφόρος.
Είμαι Κύπριος, Έλληνας στην καταγωγή, στη γλώσσα και στο θρήσκευμα και απαιτώ από οποιονδήποτε έχει άποψη επί του Κυπριακού και την εκφράζει, να καταδέχεται να απαντά και στις απορίες μου που σχετίζονται με τις απόψεις του. Σας τις επαναλαμβάνω, λοιπόν, όπως τις εξέφρασα επί τη ευκαιρία του άρθρου σας «Τι θα έλεγε ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης για το Νέο Σχέδιο Ανάν» της 17ης Μαρτίου 2014, στις οποίες δεν καταδεχτήκατε (γιατί άραγε;) να απαντήσετε.
Ξανά, λοιπόν:
“Αν μόνο το ΑΚΕΛ δεν στήριξε την Ένωση (όπως γράψατε) πώς και ήταν το πρώτο και το κύριο στήριγμα τού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου;
Είναι ή δεν είναι το ΑΚΕΛ που κράτησε τον Σπύρο Κυπριανού, πιστό οπαδό και συνεχιστή τού Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, δέκα χρόνια στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας μετά το 1974;
Είναι ή δεν είναι συνεχιστής του Μακαρίου, ο Τάσσος Παπαδόπουλος, που εξέλεξε στην προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας τον Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Δημήτριο Χριστόφια;
Το ξέρετε ή δεν το ξέρετε πως ο σημερινός υιός Παπαδόπουλος, σφοδρός, κατά τα άλλα “πολέμιος” του σχεδίου Ανάν, γύριζε τα προάστια της Λευκωσίας δωρίζοντας καλλωπιστικά φυτά προκειμένου ο παλαβός λαός να ψηφίσει δήμαρχο Λευκωσίας την ακελική κυρία Μαύρου, πιστή οπαδό του σχεδίου Ανάν;
Ρίξατε ή όχι μια ματιά στη νουβέλα “Κινύρας” ή στην περιγραφή της που έκανα, τού πολυβραβευμένου από την Κ.Δ. μυθιστοριογράφου, θεατρικού συγγραφέα και ποιητή Πάνου Ιωαννίδη, για να δείτε πώς ακριβώς ο Κινύρας δεν ήταν άλλος από τον Μακάριο κι ο Μακάριος δεν ήταν άλλο από ένας Κινύρας – περιπαίχτης της Ελλάδος – της σύγχρονης εποχής;
Ποιήματα με το ίδιο περιεχόμενο, προς πληροφορία σας, έγραψε και ο πολύ σημαντικός Κύπριος ποιητής Παντελής Μηχανικός.
Έχετε ένα άλφα ενδιαφέρον στην ελληνική λογοτεχνία της Κύπρου, ναι ή όχι;
Έχετε κάτι να πείτε για τη φιδίσια συμπεριφορά του κ. Θάνου Βερέμη να βαρέσει πισώπλατα ένα βιβλίο που φέρνει στο φως άκρως ενδιαφέροντα έγγραφα τουλάχιστο για την ελληνική διπλωματία του 1964 και μεγάλου ιστορικού ενδιαφέροντος για την Κύπρο και την Ελλάδα;
Πώς κρίνετε τη συμπεριφορά μιας εφημερίδας με το εκτόπισμα της “Καθημερινής” να φιλοξενεί τέτοιες αισχρές χειρονομίες απέναντι σε σοβαρά βιβλία και να αποφεύγει να δημοσιεύσει αρμόδια σχόλια τού συγγραφέα τού βιβλίου;
Είναι ή δεν είναι αυτά ενδείξεις της σημερινής ελληνικής πνευματικής και πολιτικής παρακμής;
Επιπλέον, τι λέτε για το “Μπαρμπαρός” που ξεσκίζει και ξεπαρθενεύει την κυπριακή (δηλαδή την ελληνική και ελλαδική) ΑΟΖ χωρίς ο… Αναστασιάδης να αποχωρεί υπερηφάνως από τις συνομιλίες ή να βυθίζει το “Μπαρμαπρός”; Γιατί δεν το κάνει το ελληνικό ναυτικό ή η ελληνική αεροπορία; Περιμένουμε την εβραϊκή άραγε; Ή τη ρώσικη;
Κι ένα νεότερο ερώτημα: Γιατί δεν μιλά κανείς να πει ότι αυτό που έκανε ο θαρραλέος και δυναμικός Πούτιν με την Κριμαία (το 1950 η Κύπρος ψήφισε σε δημοψήφισμα με 96% υπέρ της Ένωσης με την Ελλάδα), προσπάθησε να το κάνει ο επίσης πολύ θαρραλέος και ικανός διπλωμάτης Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλαδούλας των 8 εκατομμυρίων το 1964, φέρνοντας 10.000 ελληνικό στρατό στην Κύπρο, αλλά τον ΕΜΠΟΔΙΣΕ Ο ΜΑΚΑΡΙΟΣ;
Και τελικά, θέλετε ή δεν θέλετε να ξέρετε, ενδιαφέρεστε ή δεν ενδιαφέρεστε να μάθετε γιατί πέταξαν τα λείψανα του ήρωα της Ενώσεως εξ Ελλάδος Έλληνος υπολοχαγού Νικολάου Παπαγεωργίου, για να θάψουν στον τάφο του ποιον εχθρό της Ελλάδας και της Ένωσης, κολλητό του Προέδρου και Αρχιεπισκόπου Κύπρου και πάσης Ιουστινιανής, υπογράφοντος δια κινναβάρεως (ερυθράς μελάνης), φέροντος ερυθρό μανδύα και αυτοκρατορικό σκήπτρο;”
Θα περιμένω τις απαντήσεις σας και αν δεν απαντήσετε θα επαναλάβω τις ερωτήσεις μου στην επόμενη διατύπωση συμβουλών σας σχετικά με το τι οφείλουμε να πράξουμνε οι Κύπριοι ενώπιον των κινδύνων που αντιμετωπίζουμε.
Με τιμή,
Άντης Ροδίτης

Ὅχι, κύριε Χολέβα μου. Θὰ μᾶς ἔχουνε πάντοτε γιὰ Γρακύλους τῆς καρπαζιᾶς, μὲ τέτοια πεζὰ ποὺ γράφετε.

Σᾶς ἀρέσει αὐτό;

Εἴδατε καμία προκοπὴ μὲ τέτοιες ῥητορίες καὶ δονκιχωτισμούς, τὰ τελευταῖα 184 χρόνια;

Αὐτὸ ποὺ τοὺς _πονάει_, καὶ εἶναι γι’ αὐτοὺς _χτύπημα κάτω ἀπὸ τὴν μέση_ εἶναι ἡ ἐπίκληση στὴν ῥωμαϊκότητά μας.

Εἴμαστε γέννημα θρέμμα Ῥωμαίοι. Οὔτε “μεταβυζαντινοὶ” μῆτε “νεοέλληνες”. Ῥωμαίοι σκέτο. Ἄσχετα μὲ τὸ τί εἴμαστε σήμερα ἐθνικά, κι ἐκεῖ ψιλομπερδεύετε κι ἐσεῖς τὰ πράγματα, γιατὶ ἄλλο πράγμα ὁ λαός, ἄλλο ἡ ἐθνότητα καὶ ἄλλο τὸ ἔθνος. Αὐτοί, ποὺ γνωρίζουν τὶς διαφορὲς στὴν ἐτυμολογία τῶν λέξεων, ἔχουνε σὰν σύμβολο τὸν Καρλομάγνο (βλέπετε βραβεῖο νέων Ε.Ε. … ), τὸν Φράγκο Κατακτητῆ. Καὶ ξέρουνε πολὺ καλὰ τὶ κάνουνε!

…τὸν Κατακτητὴ ποὺ ἀλλοίωσε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως καὶ παραχάραξε τὴν ἱστορικὴ πραγματικότητα (ἔτσι ὥστε νὰ μὴν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ Ῥωμαίοι, μὰ οἱ Φράγκοι πρόγονοί τους!).

Ἐμεῖς ὅμως ἔχουμε τὸν Κωνσταντῖνο τὸν Μεγάλο, ποὺ ἔνωσε τὴν Εὐρώπη, καὶ ἔδωσε στὴν Ῥωμαιοσύνη τὴν δυναμικὴ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἔκανε τὸν Σταυρὸ σύμβολο ἐνότητας τῶν ἀνθρώπων. Ὁ πολῦς ὁ Καρλομάγνος, τῆς Ε.Ε., χρησιμοποίησε τὸ Τίμιο Ξύλο ὡς μέσο διαχωρισμοῦ τῶν ἀνθρώπων, μὲ μιὰ ἄγνωστη γιὰ τὸν Πολιτισμό μας ῥητορική, αὐτὴ τοῦ ἐθνοφυλετισμοῦ (τὴν ὁποία ἀσπάζεσθε κι ἐσεῖς, κ. Χολέβα!).

http://www.ec-patr.net/gr/psaltai/alyatis.htm

“…ἤρεσέ του πολλὰ καὶ ἐθαύμασε τὴν λεπτότητα τῶν Ῥωμαίων…” Στὴν Ε.Ε. λοιπὸν ὡς Ῥωμαίοι, γέννημα θρέμμα, μὲ μιὰ λεπτότητα ποὺ τὴν ζήλευαν ἀνέκαθεν οἱ βάρβαροι.

Κυριάκο, Ρωμαίε μου, αν καταφέρεις και μου εξηγήσεις τι σημαίνουν οι έννοιες “λαός” “εθνότητα” “έθνος” και τις διαφορές τους θα σου δώσω ως δώρο ένα κουτί με σπίρτα.

Ας κατέβει επιτέλους κάποιος απ’όλους αυτούς τους κήνσορες της ιστορίας, της πίστης του πατριωτισμού και των παραδόσεων του Έθνους να τείνει μία χείρα βοηθείας στον Άντη ν’ανέβει να παίξει κι αυτός στο βάθρο! Τι κι αν στο μεταξύ ότι απομένει από το έθνος καταβαραθρωθεί!

Κυριάκο, το κουτί με τα σπίρτα δεν θα σου το δώσω γιατί αντί να με διαφωτίσεις με μπέρδεψες περισσότερο. Tο κράτος ταυτίζεται με το έθνος; Δηλαδή πριν την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους στις αρχές του 1830, δεν υπήρχε ελληνικό έθνος; Οι κάτοικοι της βαλκανικής, οι πόντιοι, οι θρακιώτες, οι μικρασιάτες, οι Κύπριοι, οι Βλάχοι, οι Σαρακατσαναίοι, οι Αρβανίτες, οι Κρητικοί, οι νησιώτες κλπ. οι διάσπαρτοι ανά την Εσπερία ομιλούντες την ελληνική ανήκαν σε διαφορετικά έθνη πριν την επανάσταση; Στην αρχαιότητα όπου έχουμε πόλεις κράτη οι Αθηναίοι ανήκαν σε διαφορετικό έθνος από τους Σπαρτιάτες, τους Θηβαίους, τους Μακεδόνες ή τους Κερκυραίους; Γιατί τότε όλοι αυτοί αυτοονομάζονταν Έλληνες και τι είναι αυτό που ονομάζουμε ελληνισμό; Άν απαντήσεις και σ’αυτά κερδίζεις τη γωνία στο δεκάρικο.

Τὰ ἔχεις μπερδέψει φίλε μου. Ἔθνος, Γένος, φυλή, κλ.π. ὅλα ταυτίζονται (πρὶν τὴν γαλλικὴ Ἐπανάσταση καὶ τὴν γένεση τῶν ἐθνοκρατῶν) μὲ τὴν ἐθνοτικὴ ὁμάδα. Ὅταν τὰ Γένη (οἱ ἐθνότητες δηλαδή, τὰ ἔθνη πρὸ Διαφωτισμοῦ) παλεύουν γιὰ ἀνεξαρτησία, λέγονται λαοί. Μετὰ τὴν Μεγάλη Γαλλικὴ Ἐπανάσταση ἔχουμε τὴν δημιουργία ἐθνο-κρατῶν, τῶν ὁποίων ἡ ἐθνοτικὴ “καθαρότητα” ἀποτελεῖ κατασκεύασμα. Κανεῖς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἀναφέρεις δὲν ἦταν Ἕλλην πρὶν τὴν δημιουργία τοῦ σύγχρονου ἑλληνικοῦ Κράτους. Γιὰ δὲς λίγο τὸν ἀπλὸ λόγο, τὰ ἰδιώματα, καὶ τὸν αὐτοπροσδιορισμό, σὲ ὅλες τὶς περιοχὲς ποὺ ἀναφέρεις. Στὰ ἐπτάνησα μιλοῦμε γιὰ ῥωμηομαχαλάδες καὶ φραγκομαχαλάδες: εἶναι ἐθνοτικὸς ὁ προσδιορισμός. Ὑπῆρχε ἕνα κίνημα ἀνθρώπων ποὺ διαβιοῦσαν στὴν παππικὴ Δύση, καὶ καλλιεργοῦσαν τὸν ἑλληνισμὸ ὡς μιὰ νεωτερικὴ ἰδέα: αὐτὸ ξεκινᾶ ἀπὸ τοὺς μαθητὲς τοῦ Πλήθωνα, μὲ πιὸ ἐνθουσιώδη τὸν Χαλκοκονδύλη. Οἱ ἐθνότητες ὅμως δὲν ἀσπάστηκαν αὐτὴ τὴν ἰδεολογία. Γι’ αὐτὸ φτάσαμε στὸ ’22 καὶ στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦρθαν Πρόσφυγες νὰ μὴν μποροῦν νὰ προσαρμοστοῦν στὶς ἀπαγορεύσεις τοῦ Μεταξᾶ. Οἱ ἄνθρωποι Ῥοῦμ ἀποκαλοῦνταν στὰ τουρκικά, Ῥωμαίους ἀποκαλοῦσαν τοὺς ἐαυτούς τους. Σήμερα ὡς ἔθνος ἐννοοῦμε τὸ ἐθνοκράτος: στὸ ὅρισα παραπάνω. Καὶ ἦταν τόσο ξεκάθαρο, ποὺ μὲ ἐκπλήσσεις ποὺ ἐξακολουθεῖς νὰ κάνεις τὸν ἀνίδεο…

Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10446, Ἀντίβαρο

Μεταφέρω, χάριν πληροφόρησης και, ίσως, μερικής διαφώτισης, σχεδόν αυτούσιο το σχόλιο αγνώστου από άλλο ιστότοπο, στην επόμενη παράγραφο:

Στον Όμηρο η λέξη ἔθνος δηλώνει ένα πλήθος ανθρώπων ή ζώων που ζουν μαζί και αποτελούν μια ομάδα, ένα σύνολο. Ο Ηρόδοτος διακρίνει «τό Μηδικόν ἔθνος», ο Πλάτωνας αναφέρεται σε «ἔθνη βάρβαρα», ο Ξενοφώντας αναφέρει «πομπάς ἐποίησαν κατά ἔθνος ἕκαστοι τῶν Ἑλλήνων» και ο Θουκυδίδης επιμερίζει «κατ’ ἔθνη καί καθ’ ἕκαστον ἄστυ». “Η έννοια του έθνους προσδιορίζεται ήδη από τον Ηρόδοτο ως το σύνολο των ανθρώπων που έχουν κοινή καταγωγή (το «ὅμαιμον»), κοινή γλώσσα (το «ὁμόγλωσσον»), κοινή θρησκεία και κοινά ήθη και έθιμα, επομένως κοινό πολιτισμό.

Το παράδοξο, μέχρι να το καλοσκεφτεί κάποιος, είναι πως οι Έλληνες που πρώτοι χρησιμοποίησαν τη λέξη, δεν την χρησιμοποίησαν ποτέ για τους εαυτούς τους! Δεν θα σχολιάσω άλλο γιατί θα ήμουν εκτός των ορίων του άρθου.

Ώστε κατά τους καινοφανείς αστέρες της νεωτερικής “αντιρομαντικής” περί του έθνους πραγματείας, η φιλοπατρία και η πίστη του Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Μακρυγιάννη και των άλλων αγράμματων οπλαρχηγών του 21, ήταν απόρροια του ευρωπαϊκού διαφωτισμού! Ο Πετρόμπεης, ο Νοταράς ή ο Κανέλλος Δεληγιάννης και οι άλλοι κοτζαμπάσηδες, που συμμετείχαν στον Αγώνα είχαν διαφωτιστικές ιδέες! Οι αλλεπάλληλες εξεγέρσεις των Ελλήνων κατά του Τυρράνου στους 4 αιώνες της δουλείας ή το “Μάχου Υπερ Πίστεως και Πατρίδος” του Αλέξανδρου Υψηλάντη όταν περνά τον Προύθο, έγιναν καθ’ υπαγόρευση του Βολταίρου!
Ακόμη ένα τέτοιο επιχείρημα Κυριάκο, και θα σου πάρω τηλεχειριζόμενο ελικοπτεράκι να ρίχνεις αλεξιπτωτιστές στα μετόπισθεν

Ως προς την έννοια «έθνος» θα συμφωνήσω με τον Κυριάκο. Παραπάνω ο Αλέξανδρος επισήμανε πολύ σωστά ότι «έθνος εν τελει είναι το αίσθημα του ανήκειν στην ίδια ομάδα πληθυσμού». Ωστόσο η αίσθηση της εθνικής ενότητας παρουσιάζει τόσο μεγάλες διαφορές προ και μετά της Γαλλικής Επανάστασης, που μας υποχρεώνει να θέσουμε μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στο παλιό και το σύγχρονο έθνος.

Στην αρχαιότητα π.χ. η αίσθηση της ελληνικής ενότητας ήταν καθαρά θεωρητική και επιφανειακή. Τα κοινά πολιτιστικά στοιχεία και η ιδέα της κοινής καταγωγής δεν αρκούσαν για να δημιουργήσουν μια στενότερη ένωση, παρά μόνο σε έκτακτες περιπτώσεις (περσικός κίνδυνος). Σε νορμάλ συνθήκες η πόλη-κράτος συγκέντρωνε την αφοσίωση του αρχαίου Έλληνα και αυτή ήταν η γη των πατέρων του, η Πατρίδα του, όχι η αφηρημένη έννοια της «Ελλάδας».

Οι παραδοσιακοί ιστορικοί, όπως ο Παπαρρηγόπουλος, δεν μπορούσαν να κατανοήσουν τους λόγους για τους οποίους π.χ. οι Έλληνες δεν λειτούργησαν περισσότερο «εθνικά» όταν τους επιτέθηκαν οι Ρωμαίοι. Πίστευαν ότι η εθνική ομοψυχία ήταν πάντοτε εν δυνάμει παρούσα και μπορούσε να εκδηλωθεί οποιαδήποτε στιγμή το επέβαλε η εθνική ανάγκη. Η ουσιαστική εθνική ενότητα όμως έχει και αυτή την ιστορική της εξήγηση: οφείλεται στην ανάδυση της νεωτερικότητας και της ιδεολογίας του εθνικισμού τον 18ο αιώνα. Η καινούργια ιδέα του εθνικισμού είναι αυτή που έκανε τους «ρομαντικούς» ιστορικούς να ψάχνουν να βρουν τον εθνικισμό και σε παλαιότερες εποχές.

Για όλους αυτούς τους λόγους ήταν επιβεβλημένη η αλλαγή στην ορολογία. Η διάκριση ανάμεσα στην παλιά «εθνότητα» και στο σύγχρονο «έθνος» είναι πλέον παγιωμένη στους ειδήμονες του χώρου. Από τον «πατριωτικό» χώρο νομίζω ότι τα ονόματα του Σβορώνου, του Καργάκου και του Γιανναρά αρκούν. Σύμφωνα με τους τελευταίους η «ελληνική εθνότητα» (Σβορώνος), «ο ελληνικός κόσμος» (Καργάκος) ή «το ελληνικό γένος» (Γιανναράς) εξελίχθηκαν στο «ελληνικό έθνος».

Ο Κυριάκος βέβαια ανήκει στην κατηγορία εκείνων που δεν ταυτίζουν την ελληνική εθνότητα με τη ρωμέικη. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

@Pertinax

Οπωσδήποτε και η έννοια του έθνους έχει εξελιχθεί. Στην αρχαιότητα δε η Πόλης Κράτος ήταν η πολιτική δομή, η οποία ήταν κυρίαρχη και για αυτό οι άνθρωποι ταύτιζαν πρωταρχικά την πατρίδα τους με την Πόλη τους. Ωστόσο όμως υπήρχε η έννοια του ανήκειν και για τους Έλληνες εγώ θεωρώ ως ύψιστη έκφραση αυτού του αισθήματος όχι τους Περσικούς Πολέμους ούτε την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου ούτε τον πόλεμο εναντίον των Γαλατών, αλλά πρώτα από όλα τους Ολυμπιακούς Αγώνες!
Beriev,
Ταπεινά θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Είμαι ενάντια στην ομογενοποίηση κάτω από οποιαδήποτε ταυτότητα. Θεωρώ την ομογενοποίηση την ασφαλέστερη οδό στη σκλαβιά και στην τυραννία. Είναι ίσως όλα αυτά και ο λόγος που έχει συνειδητά αλλοιωθεί ο λόγος του Χριστού από την εκκλησία εν γένει και εξαρχής. Αυτό και δεν αναφέρω τίποτα άλλο, γιατί η συζήτηση είναι τεράστια!

@ Αλέξανδρε και Πατριώτη.

Σε κανένα σημείο δεν υπονόησα ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν είχαν την αίσθηση πως ανήκουν σε μια ελληνική οικογένεια ή κοινότητα. Είπα ότι η αίσθηση αυτής της κοινότητας πολλαπλασιάστηκε και μεταμορφώθηκε σε συγκεκριμμένη ιστορική εποχή. Και αυτό δεν είναι γεγονός ήσσονος σημασίας.

Ήσσονος σημασίας (σε σχέση με τη βαρύτητα που έχει σήμερα) είναι το γεγονός ότι οι αρχαίοι αισθάνονταν Έλληνες και το έδειχναν μόνο στους Ολυμπιακούς και τους άλλους Πανελληνιους Αγώνες, στις Αμφικτιονίες και ενάντια στους Πέρσες. Γιατί όλο το υπόλοιπο διάστημα σφάζονταν μεταξύ τους και θεωρούσαν «ξένους» τους Έλληνες που προέρχονταν από άλλη πολη-κράτος (αυτή είναι η αρχαία σημασία της λέξης «ξένος»). Στην αρχαιότητα επίσης δεν υπήρχε η έννοια της «εθνικής Πατρίδας» ή του «εθνικού πεπρωμένου».

Κανένας αρχαίος Έλληνας δεν είχε σαν ανώτερο ιδανικό του το έθνος. Ήταν μια δευτερεύουσα ταυτότητα στη ζωή των ανθρώπων. Κάτι που είναι αδιανόητο σήμερα, ειδικά από τους περισσότερους αναγνώστες του Αντίβαρου. Ε, αυτό ακριβώς είναι προϊόν του Ευρωπαϊκού Διαφωτισμού που θεμελίωσε την Αρχή των Εθνικοτήτων.

Το ελληνικό κράτος από τη γέννησή του μέχρι τις μέρες μας δεν έχει καμμιά σχέση με το αίσθημα της κοινότητας, αντιθέτως βλέπει εχθρικά και υπάρχει για να καταστρέφει, όποια κοινότητα τείνει να αναδυθεί στους κόλπους του που θα έθετε εν αμφιβόλω τα προνόμια της άρχουσας οικονομικής και πολιτικής τάξης, η οποία χρησιμοποιώντας νομοθετικούς, ελεγκτικούς, εκπαιδευτικούς, προπαγανδιστικούς, κατασταλτικούς μηχανισμούς, οικειώνεται αυτό το συλλογικό αίσθημα, περί έθνους, θρησκείας, ιστορίας κ.λ.π. ώστε να διαχειρίζεται αυτόνομα τις τύχες των υπηκόων του και μάλιστα και ερήμην τους.

Επιπλέον, στο πλαίσιο της νεωτερικής, μαζικής, ψευτοδημοκρατικής κοινωνίας, αδυνατίζει σταδιακά μέχρι εξαφάνισης κάθε έννοια συλλογικότητας, που συνείχετο από κοινά στοιχεία, όπως η κοινή καταγωγή, το έδαφος, η γλώσσα, η θρησκεία η παράδοση, τα ήθη και έθιμα, το κοινό συμφέρον κ.λ.π για να υποκατασταθεί από την αγέλη, το εκτροφείο αδιαφοροποίητων κι αποκομμένων ατόμων που στοιβάζονται σε κλουβιά, πολυκατοικίες, σχολειά, επιχειρήσεις, εκκλησίες, κόμματα, μηχανισμούς και υπάρχουν για να καταναλώνουν μαζικά και το δυνατόν αδιαμαρτύρητα, υποβαθμισμένα προϊόντα κονσέρβας.

Pertinax διαφωνώ με την προσέγγιση σου.

Το “μονο” το ανέφερες μπροστά από τις σημαντικότερες εκφάνσεις της ιστορίας της αρχαίας Ελλάδας, οποτε δεν έχει χρησιμοποιηθεί σωστά. Επιπλέον ο διαχωρισμός μεταξύ Έλληνα και Βάρβαρου, το οποιο δεν είναι ρατσιστικό όπως θέλουν να λένε μερικοί, αλλα ουσιαστικά ο Έλληνας χαρακτηρίζεται από το ότι είναι ελεύθερος ενώ ο βάρβαρος σκλάβος των Βασιλέων-Θεών, είναι επίσης χαρακτηριστικό της σημασίας που είχε η έννοια Ελληνισμός ενώ χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν στράφηκαν οι Έλληνες εναντίον του Αλεξάνδρου κατηγορώντας τον ότι υιοθετεί βαρβαρικά ήθη και αυτό είναι απλώς παράδειγμα.

Η αλλαγή τη έννοιας τους έθνους που επέφερε η Γαλλική επανάσταση ήταν η οργάνωση του έθνους σε ένα κράτος! Άλλο η πολιτική δομή μιας κοινωνίας και άλλο το έθνος! Πολύ σωστά περιγραφει ο Ελευθέριος της σύγχρονης κατάσταση του ελληνικού κράτους, αλλα άλλο το κράτος και άλλο το έθνος! Το πρώτο είναι μια πολιτική δομή και το άλλο κοινωνική! Ο Δραγούμης είναι εκείνος που πρώτος, όσον αφορά την ελληνική πραγματικότητα, αναγνώρισε το εσφαλμένο του ελληνικού κράτους και ανέλυσε τις διαφορες έθνους και έθνος-κράτους!

Πολύ σωστές οι παρατηρήσεις του Ξενοκράτη!

Πάντως είναι πολύ ωραία η συζήτηση και πολύ ωραίο το ύφος όλων των συμμετεχόντων!