τ
ου Μελέτη Η. Μελετόπουλου*
Το σημαντικώτερο πλεονέκτημα της Δεξιάς -από το 1915 που δημιουργήθηκε η παράταξη αυτή από τον Δημήτριο Γούναρη ώς την θλιβερή παρακμή της κατά την πενταετία του Κώστα Καραμανλή-, ήταν η συνοχή της. Αυτό ήταν το στοιχείο που της προσέδωσε μόνιμη και πρωταγωνιστική παρουσία στην ελληνική πολιτική σκηνή. Οι δεκαετίες περνούσαν, αλλά η μάζα των ψηφοφόρων της Δεξιάς παρέμενε ενωμένη, ενώ η «ταυτότητα» του δεξιού ψηφοφόρου εμφάνιζε εξαιρετική αντοχή στον χρόνο και περνούσε με αξιοσημείωτη σταθερότητα από γενιά σε γενιά. Οι δεξιοί έκριναν και κατέκριναν, μεταξύ τους και στο σπίτι τους, τις δεξιές κυβερνήσεις, αλλά έναντι των αντιπάλων τους ήταν ενωμένη γροθιά και στις εκλογές ψήφιζαν με νομιμοφροσύνη όποιον ηγείτο εκάστοτε της δεξιάς παράταξης: τον Παναγή Τσαλδάρη, τον Ντίνο Τσαλδάρη, τον Αλέξανδρο Παπάγο, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο, πάλι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, τον Γεώργιο Ράλλη, τον Ευάγγελο Αβέρωφ, ακόμη και τον μη δεξιό και πολιτικά «παρείσακτο» Μητσοτάκη, γιά να φτάσουμε στον Έβερτ και τον Κώστα Καραμανλή. Μάλιστα, μετά τον Εμφύλιο, απορρόφησε τα καλύτερα στοιχεία της παλαιάς βενιζελική παράταξης κα εμπλουτίσθηκε με ποιοτικά στελέχη. Ενώ η Αριστερά εδιασπάτο μεταξύ σταλινικών και τροτσκιστών, ζαχαριαδικών και αντιζαχαριαδικών, «εσωτερικού» και «ορθοδοξίας», και ο χώρος του Κέντρου ήταν μία πανσπερμία προσωποπαγών αρχηγικών σχηματισμών, η Δεξιά κυβερνούσε με μικρά διαλείμματα από το 1935 μέχρι το 1981. Και ακόμα και στα πικρά χρόνια της ήττας της από το ΠΑΣΟΚ, ακόμα και στην παταγωδώς αποτυχημένη διακυβέρνηση Μητσοτάκη και στην εξ ίσου αποτυχημένη διακυβέρνηση Κώστα Καραμανλή, διατήρησε την συνοχή της. Και ουδέποτε, ακόμη και στις χειρότερες ήττες της (1964, 1981, 2009) έπεσε κάτω από το ποσοστό του 35%.
Την εποχή του Μνημονίου, που σαρώθηκαν δομές και σταθερές δεκαετιών, «έσπασε» και η συνοχή της Δεξιάς. Ο Αντώνης Σαμαράς αρχικά ήταν διαπρύσιος εχθρός του Μνημονίου, και η στάση του αυτή είχε τεράστια απήχηση. Αν την είχε κρατήσει, στις εκλογές του 2012 θα είχε κερδίσει μία συντριπτική πλειοψηφία σε επίπεδα 50%, θα είχε επαναδιαπραγματευθεί με την Μέρκελ από θέσεως ισχύος και –όπως τώρα ομολογούν οι ίδιοι οι δανειστές μας, καθώς κανείς δεν ήθελε (τότε) την έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, θα είχε πετύχει μία συμφωνία που δεν θα οδηγούσε την Ελλάδα στην πλήρη διάλυση. Ταυτόχρονα, δεν είχα ποτέ υπάρξει ΑΝΕΛ, ΧΑ κλπ.
Αλλά δεν το έκανε. Και επειδή «αν» δεν υπάρχουν στην Ιστορία, ο Σαμαράς πραγματοποίησε την μεγαλύτερη μεταστροφή πολιτικής στην μεταπολεμική ιστορία, προσήλθε στο Βερολίνο ως ικέτης και υπήγαγε την χώρα στην εξουσία ξένων αρμοστών, που υπέβαλαν την ελληνική κοινωνία και οικονομία στην λεγόμενη «θεραπεία-σοκ». Το «σοκ» όμως ήταν τόσο μεγάλο (και τόσο λάθος), που διέλυσε όχι μόνον την ελληνική κοινωνία αλλά ακόμη και την συνοχή της πιό συμπαγούς πολιτικής παράταξης στην νεολληνική ιστορία.
Ακολούθησε το πρωτοφανές φαινόμενο ίδρυσης δεκάδων κομμάτων στον χώρο της Δεξιάς ή στις παρυφές του. Με διάφορες παραλλαγές και αποχρώσεις. Και συνεχίζουν να ιδρύονται. Το ιστορικά πρωτοφανές δεν είναι η ίδρυση νέων δεξιών κομμάτων από υψηλόβαθμα ή μεσαία στελέχη της άλλοτε κραταιάς δεξιάς παράταξης, δηλαδή της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Το πρωτοφανές είναι ότι κάποια βρήκαν λαϊκή απήχηση, και μπήκαν στην Βουλή, αφαιρώντας από την πολιτική τους μήτρα μάζες ψηφοφόρων. Με αποτέλεσμα η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ να συρρικνωθεί σε επίπεδα μεσαίου στην καλύτερη περίπτωση ή και μικρομεσαίου κόμματος.
Η βαθύτερη αιτία που κρύβεται πίσω από αυτά, είναι ότι ο Σαμαράς και το κόμμα του δεν εκφράζουν πιά την παράταξη της Δεξιάς, την κοινωνική της βάση και τις αξίες της. Ο Σαμαράς έκανε κυβέρνηση με το αντίπαλο κόμμα, το ΠΑΣΟΚ, και διόρισε υπουργό Οικονομικών έναν πολιτικό φίλο του Σημίτη. Με αυτούς εφάρμοσε ένα οικονομικό πρόγραμμα που κατέστρεψε την αστική τάξη, τους εμπόρους, τους βιοτέχνες, τους βιομηχάνους, τους ιδιοκτήτες ακινήτων, αλλά και τους δημοσίους υπαλλήλους, ου μην αλλά και τους ιδιωτικούς. Ο μέσος δεξιός ψηφοφόρος αδυνατεί να διακρίνει, σε όλο αυτό το σκηνικό καταστροφής, ο,τιδήποτε θα θύμιζε δεξιά πολιτική σε οποιαδήποτε απόχρωση. Το μνημόνιο κατέστρεψε την ζωή του, τις σταθερές του, την περιουσία του, τις οικονομίες μίας ζωής, και ο Σαμαράς με το κόμμα του είναι οι εκπρόσωποι του μνημονίου. Ψηφίζει, λοιπόν, με αισθήματα οργής και αγανάκτησης, άλλα κόμματα, αλλά ενδόμυχα αναζητεί την επιστροφή στην ομαλότητα και την ανασυγκρότηση του ισχυρού, ενιαίου δεξιού κόμματος, που λειτουργούσε στη πολιτική του συνείδηση ως εγγυητής ομαλότητας και ησυχίας.
Επομένως: το πολιτικό πρόβλημα της χώρας θα λυθεί όταν συγκροτηθεί, υπό ηθική και ακέραια ηγεσία και από τα καλύτερα στοιχεία της ελληνικής κοινωνίας, ισχυρό κόμμα, με πατριωτικά, δημοκρατικά και κοινωνικά χαρακτηριστικά. Αυτό θα συνενώσει τους ψηφοφόρους που κινούνται στον χώρο μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς σε μία ενιαία κεντροδεξιά παράταξη, με πρόγραμμα την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την αναδιοργάνωση του κράτους και την αναγέννηση της παιδείας. Είναι βέβαιο ότι ένα τέτοιο κόμμα, που θα ψηφιστεί ακόμη και από τους μετριοπαθείς αριστερούς, θα επαναφέρει την χώρα στην ομαλότητα.
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.
12 comments
Συγχωρέστε με που παρεμβαίνω και πάλι, αλλά για μία ακόμη φορά εκτοξεύονται μομφές χωρίς αποδείξεις: Και πώς το γνωρίζετε εσείς ότι χρησμοτοδοτείται ο κ. Μελετόπουλος από το εξωτερικό; Δεν το καταλαβαίνετε ότι τέτοια κατηγορία είναι βαριά και πρέπει να συνοδεύεται από αποδείξεις;
«Χρησμοδοτεῖται» !
Γλῶττα λανθάνουσα τἀληθῆ λέγει. Πάντως, τὰ γραφέντα τοῦ κυρίου Μελετοπούλου εἶναι ἀδύνατον νὰ ἑλκύσουν ὁποιανδήποτε χρηματοδότηση ὁποθενδήποτε προερχομένην. Διότι καὶ μόνον ἡ ἰδέα ὅτι ὑπῆρξε τὸ 2012 ποσοστὸ τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος ἄνω τοῦ 50%, τὸ ὁποῖον θὰ ἐψήφιζε τὴν «ἀντιμνημονιακὴ δεξιά», ἔχει ἔντονη σφραγῖδα παρανοίας. Κόμμα μὲ τέτοια πρόγραμμα ὑπῆρξε καὶ ἐξέλεξε καὶ βουλευτές, ἀλλὰ ἔλαβε ποσοστὸ ψήφων πολύ κατώτερο τοῦ 50%.
Τοὐλάχιστον, διέκοψε ὁ κύριος Μελετόπουλος τὴν συνεργασία του μὲ τὴν Kontra News ;
Το μνημόνιο και το ευρώ δημιουργούν μεταξύ τους 4 λογικούς συνδυασμούς:
ναι στο μνημόνιο – ναι στο ευρώ. Τον υποστηρίζουν ο κος Σαμαράς και ο κος Βενιζέλος (υπο την αιρεση της επαναδιαπραγμάτευσης μετά τις εκλογές του 12), ο κος Κουβέλης (γιά όσο διάστημα συμμετείχε στην κυβέρνηση επιδιώκοντας την απαγκίστρωση απο το μνημόνιο) καθώς και τα κόμματα του μεταρρυθμιστικού κέντρου -παλαιότερα και νεότερα- Δράση, Δημιουργία Ξανά, Φιλελεύθερη Συμμαχία, Ελιά, Ποτάμι.
Οχι στο μνημόνιο ναι στό Ευρώ: εδώ τοποθετούνται οι Ανεξάρτητοι Ελληνες και η Προεδρική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή όμως η θεμελιώδης σύμπτωση προκαλεί αμηχανία στους συντηρητικής προέλευσης ψηφοφόρους των ΑΝΕΛ.
Οχι στο μνημόνιο – όχι στο Ευρώ: εδώ τοποθετούνται ΚΚΕ, ΧΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΧΕΔΙΟ Β και η εσωτερική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ (κος Λαφαζάνης).
Ο τέταρτος λογικός συνδυασμός (ναί στο μνημόνιο όχι στο ευρώ) δεν έχω υπόψη μου να προτείνεται απο κάποιον πολιτικό σχηματισμό αν και φαντάζει ως η κατεξοχήν επιλογή ενός συντηρητικού κόμματος. Εάν υπήρχε ένας τέτοιος σχηματισμός, τότε η πολιτική αντιπαράθεση δεν θα ήταν επι του ζητήματος της αναγκης των μεταρρυθμίσεων (ούτως ή άλλως αναγκαίες γιά να επιβιώσει η χώρα τον τρέχοντα αιώνα), αλλά γιά το άν αυτές θα υπηρετηθούν καλύτερα σε καθεστώς ευρωζώνης ή εθνικού νομίσματος.
Μία παρατήρηση γιά το σχόλιο 1: κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η Δεξιά παράταξη της Ελλάδας τα έκανε όλα σωστά, αλλά δεν μπορεί κανείς να της αμφισβητήσει ότι έχει αμυνθεί σε κάθε αζιμούθιο. Το αποδεικνύουν οι νεκροί Γάλλοι ναύτες του συμμαχικού νεκροταφείου του Φαλήρου, οι Τούρκοι στο Σαραντάπορο, οι Ιταλοί στην Πινδο, οι Γερμανοί στο Ρούπελ και οι Σλαβομακεδόνες στο Γράμμο.
Πολύ φοβάμαι ότι μετά την καταστρεπτική επέλαση Σαμαρά η πατριωτική Κεντροδεξιά θα έχει υποστεί τέτοιο πλήγμα που θα αδυνατεί να επανακάμψει και να πείσει ως παράταξη που μπορεί να συνενώσει τους πολίτες και να τους καλέσει σε πατριωτική ανασυγκρότηση. Πως να το κάνει αυτό, όταν είναι η ίδια παράταξη που διέλυσε τη μεσαία τάξη, εκτίναξε την ανεργία στο 30% και συρρίκνωσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας, υπακούοντας στα κελεύσματα των Γερμανών;
Ελπίζω ότι η Ιστορία κάποια στιγμη θα αναδείξει τα “επιχειρήματα” με τα οποία η Μέρκελ έπεισε τον Σαμαρά να υιοθετήσει την παντελώς ακατανόητη, εθνοβλαβή και καταστρεπτική πολιτική.
Όσο για τα σχόλια του περιπλανώμενου σχολιαστή “παντός καιρού και ηλεκτρονικής σελίδας” κ. Γ.Ι. Γεωργάνα, σταθερά στο ύφος και το περιεχόμενο, γεμάτα ύβρεις, χολή και υπεροψία, αλλά πάντοτε κενά περιεχομένου και επιχειρημάτων. Τουλάχιστον, μετά τα 5 πρώτα, καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται, επαναξιολογείς το επίπεδο σοβαρότητας και τα απολαμβάνεις με θυμηδία. Κάτι σα τα ανέκδοτα με τον Τοτό.
Απλώς για να επανέλθει η τάξη, η αντιμνημονιακή ψήφος θα μπορούσε άνετα να ξεπεράσει το 50% γιατί ο κόσμος, οι πολίτες [όχι τα παπαγαλάκια των σχολίων] αναγνώριζαν και αναγνωρίζουν ότι το ευρώ είναι ο γερμανικός ζουρλομανδύας που έχουν φορέσει στην ελλ. οικονομία και ότι υπάρχει ακόμη ανάγκη για αυτόνομη οικον. πολιτική. Το πρόβλημα ήταν ότι αφενός η συστηματική τρομοκράτηση από τα ΜΜΕ, αφετέρου η απουσία ηγέτη που θα έβγαινε μπροστά για να σηκώσει μια τέτοια προσπάθεια απέτρεψαν μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων από αυτό. Και πως να ψηφίσουν άλλωστε όταν έβλεπαν ότι σχεδόν όλο το πολιτικό σύστημα έκλεινε το μάτι στο σαμποτάρισμα και την υπονόμευση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης;
Πολύ φοβάμαι ότι η Κεντροδεξιά θα συνεχίσει να συρρικνώνεται όσο επιτρέπει στις ψευτοδεξιές, αντιπατριωτικές νεοφιλελύθερες απόψεις να έχουν καταλάβει δια ρεσάλτου το σκάφος. Η Κεντροδεξια δεν μπορεί και δεν πρέπει να υιοθετήσει απόψεις κοινωνικού δαρβινισμού.
Εγώ νομίζω πως είναι ελλιπές το άρθρο και παρουσιάζει μια εσφαλμένη εικόνα. Η παραδοσιακή δεξιά και η παραδοσιακή αριστερά αλλά και το κέντρο, έσβησαν στην Ελλάδα μετά τη δικτατορία και όσο περνούσαν τα χρόνια έσβηναν και περισσότερο ή υπήρχαν ίσως στο μυαλό μερικών ψηφοφόρων. Ήταν μια επίπλαστη εικόνα όλο το πολιτικό σκηνικό και τα προσωπεία έπεσαν με την οικονομική καταστροφή και τα μνημόνια. Η μεταπολίτευση ήταν ένα σύστημα, το οποίο εξελίχθηκε σε σύστημα μιας παρατάξεως. Ενώ για παράδειγμα κάποτε λέγαμε ότι τα κόμματα βοηθούσαν τους δικούς τους, όσο περνούσε ο χρόνος και όσο όλοι λάμβαναν θέσεις στο δημόσιο, οι ηγετικές ομάδες όλων των κομμάτων απέκτησαν τα ίδια ερείσματα ανεξαρτήτου κόμματος εξουσίας και όλα έγιναν μέρος του ίδιου συστήματος. Ειδικά με την είσοδο στην ΟΝΕ, ασχέτως κυβερνήσεως όλοι οι πολιτικοί μπορούσαν να κάνουν τα χατίρια στους κολλητούς τους ακόμα και αν το κόμμα τους δεν ήταν στην εξουσία. Έτσι βρέθηκαν να διοικούν το δημόσιο άνθρωποι χωρίς κανένα προσόν ευνοούμενοι όλων των κομμάτων, ρουσφέτια έκαναν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του Σύριζα, του ΚΚΕ, του ΛΑΟΣ. Όλοι είχαν αποκτήσει πρόσβαση στην εξουσία βοηθώντας ημετέρους. Οι δήθεν διαμάχες ήταν βέβαια για τα μάτια του κόσμου και τα προσωπεία έπεσαν όταν απειλήθηκαν οι κυρίαρχες παρατάξεις, όπου το αδιανόητο έγινε πραγματικότητα μέσα σε λίγες ώρες και επειδή το σύστημα όλο πλέον απειλείται μην εντυπωσιαστείτε αν γίνει και άλλο αδιανόητο σύντομα…Στην προσπάθεια να κρατηθούν στην εξουσία, τα κυρίαρχα κόμματα δε δίστασαν να καταστρατηγήσουν κάθε έννοια της δημοκρατίας, εγκαθιδρύοντας μη εκλεγμένες κυβερνήσεις, οι οποίες δέσμευσαν τη χώρα χωρίς καμιά λαϊκή εντολή, οι βουλευτές καταπάτησαν τους όρκους τους πολλάκις, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βρέθηκαν να συγκυβερνούν την Ελλάδα μαζί με Αριστερά ή Δεξιά δεκανίκια, βρεθήκαμε να έχουμε Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης και Υπουργό Εξωτερικών με ποσοστό 7%! Τα σκάνδαλα, διαδέχονται το ένα το άλλο, το ίδιο και η συγκάλυψη τους και η υπόθαλψη κοινών εγκληματιών, που προέρχονται από την οικονομική ή πολιτική “ελίτ” της χώρας, ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας, παράδοση εθνικής κυριαρχίας, φτωχοποίηση και διάλυση της κοινωνίας, συγκρίσεις της Ελλάδος με χώρες του Κουμμουνιστικού μπλοκ, για να δικαιολογηθούν οι άθλιες πολιτικές και η καταλήστευση της δημόσιας περιουσίας, πράγματα παράλογα και τρομακτικά!
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος αν ουσιαστικά γράφω πως η απάντηση στις “προσευχές” μας είναι η Χ.Α. Η απάντηση είναι σαφέστατα όχι. Η Χ.Α. άλλωστε ήταν σίγουρα και ίσως είναι ακόμα, μέρος του συστήματος. Η Χ.Α. ήταν μια οργάνωση, η οποία ήταν όργανο του συστήματος της μεταπολίτευσης, το οποίο είχε συγκεκριμένους ρόλους, όπως έχουν και οι γνωστοί άγνωστοι, κάτι που είναι πλέον ολοφάνερο, εκτός και αν κανείς πιστεύει πως κατά λάθος αφέθηκε ελεύθερος ο Ξηρός ή ο Μαζιώτης ή τόσοι και τόσοι που συλλαμβάνονται και μετά αφήνονται ελεύθεροι, τελικά με τη MARFIN τι έγινε; Η εξήγηση με τη Χ.Α. είναι πως ξέφυγε από τον έλεγχο του συστήματος, το οποίο και την ανέδειξε, άλλωστε εντελώς ξαφνικά τα ΜΜΕ άρχισαν μια μέρα να εμφανίζουν τη Χ.Α. στις οθόνες μας χωρίς κανέναν προηγούμενο, με σκοπό βέβαια να τρομοκρατήσουν. Ήλπιζαν πως η τρομοκρατική συμπεριφορά του πυρήνα της Χ.Α. θα τρόμαζε τον κόσμο, ο οποίος θα έλεγε δεν πειράζει στο μνημόνιο φοβούμενος τη Χ.Α. Εκεί υπολόγισαν λάθος, γιατί η οικονομική τρομοκρατία, η αδικία και η κοινωνική τρομοκρατία, που βίωνε ο Έλληνας τόσα χρόνια με αποκορύφωμα το μνημόνιο, ήταν πολύ χειρότερη από τη Χ.Α. Και έτσι οι Έλληνες πολίτες δε φοβούνται ούτε τη Χ.Α. ούτε την άκρα αριστερά ούτε τους αναρχικούς περισσότερο από τους ακραίους κοσμοπολίτες-διεθνιστές, που έχουν καταληστέψει τη χώρα και τον λαό της.
Η λύση δεν είναι εύκολη είναι δύσκολη, είναι γόρδιος δεσμός, κάποιος ή κάποιοι πρέπει να βρεθούν και να “λύσουν” τον γόρδιο δεσμό, δεν ξέρω ποιοι θα είναι αυτοί, σίγουρα όμως ξέρω ποιοι δεν θα είναι. Αποκλείεται να είναι αυτοί, οι οποίοι προκάλεσαν την καταστροφή της χώρας, αυτοί που θρέφονται από την καταστροφή και το παρακράτος που έχουν δημιουργήσει, γιατί είναι ντροπή να μιλάμε για κράτος! Είναι αδύνατο να είναι αυτοί όχι μόνον γιατί δεν μπορούν, αλλά γιατί δε θέλουν κιόλας. Η καταστροφή του παρακράτους αυτού θα είχε ως συνέπεια την απώλεια της εξουσίας τους ενώ και η Ευρώπη ή η Αμερική λίγο ενδιαφέρονται εφόσον αυτοί που κάνουν κουμάντο είναι υπάκουα σκυλάκια στις απαιτήσεις τους, οπότε όσοι περιμένετε να μας “φτιάξουν” οι ξένοι ξεχάστε το, γιατί κάποιος να δημιουργήσει ανταγωνισμό στο δικό του κράτος; Απόδειξη ότι το πρωταρχικό που έπρεπε να είχε γίνει για επενδύσεις, μεταρρυθμίσεις κτλπ, ένα σταθερό φορολογικό σύστημα ούτε καν έχει θιχτεί, μόνον η εξυπηρέτηση των δανειστών…
Αν σας φαίνεται το σχόλιο απαισιόδοξο είναι, αν σας φαίνεται υπερβολικό, δεν είναι, απλώς κοιτάξτε τι γίνεται γύρω σας. Η Εθνική Πατριωτική Δημοκρατική παράταξη είναι ανάγκη για τον τόπο, αλλά μπορεί να γίνει αν ανατρέψει την τωρινή δικτατορία, η οποία είναι η αισχρότερη που έχει γνωρίσει Ευρωπαϊκή χώρα ποτέ! Είναι έτοιμοι οι πατριώτες, δημοκράτες, δεξιοί, αριστεροί, να κάνουν επανάσταση για να ρίξουν τους δικτάτορες;
O κ. Mελετοπουλος δεν μας τα λεει καλα. Η παραταξη του Δ. Γουναρη ηταν η Λαϊκη Εθνικιστικη Δεξια.
Η Λαϊκη Εθνικη Δεξια και το Βενιζελικο Κεντρο ηταν δυο εξισου πατριωτικοι πολιτικοι χωροι, οι δυο συνιστωσες της μιας και μοναδικης ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, που η μεταξυ τους συγκρουση το 1915 ηταν τραγωδια για την Ελλαδα.Ομως το 1944-1949 ενωσαν τις δυναμεις τους, και μαζι συνετριψαν την αποπειρα της αντιπατριωτικης Αριστερας να καταστρεψει την Ελλαδα.
Αποο το 1956 ομως ξεπηδησε και μια αλλη Δεξια. Η λεγομενη «Αστικη Δεξια». Ηταν η δηθεν «εκσυγχρονιστικη» ψοφοδεξια του Κων. Καραμανλη.Ηταν αυτη που δεν ειχε κανενα προβλημα να πουλησει την Κυπρο. Ειναι αυτη που ειπε «ευχαριστουμε τους λαθροεποικιστες που επελεξαν να μεινουν στην Ελλαδα» (Προκοπης Παυλοπουλος).Υπαρχουν επομενως ΔΥΟ ΔΕΞΙΕΣ. Η ΝΔ οχι διοτι συρρικνωθηκε επειδη ιδρυθηκαν δεξια της νεα κομματα, αλλα διοτι αποξενωσε τη Λαϊκη Εθνικιστικη Δεξια, την οποια βαφτισε «Ακροδεξια.»
Για να επαναδιαπραγματευθει ο Σαμαρας, θα επρεπε να απειλησει με ατακτη χρεωκοπια και εξοδο απο το ευρω. Και οχι μονο να απειλησει αλλα και εν αναγκη να το ΚΑΝΕΙ. Αλλα για την Αστικη Δεξια αυτο ειναι αδιανοητο, διοτι για αυτην η «ευρωπαϊκη προοπτικη» ειναι περιπου θρησκεια. Οι γερμανοι ψυχολογησαν ευκολα τον κ. Σαμαρα, κατενοησαν οτι μπλοφαρε και τον δαμασαν ευκολα.
Τι ονειρευεται ο κ. Μελετοπουλος; Να «συνενώσει τους ψηφοφόρους που κινούνται στον χώρο μεταξύ της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς.» Φυσικα θελει και τις ψηφους των «μετριοπαθων Αριστερων».Υποψιαζομαι οτι Ο κ. Μελετοπουλος ειναι ενας κλασσικοτατος εκπροσωπος της Αστικης Δεξιας.
Η λεγομενη Αστικη Δεξια και η Λαϊκη Εθνικη Δεξια ειναι δυο διαφορετικες ιδεολογιες.Δεν βλεπω κανενα λογο να ανηκουν στο ιδιο κομμα. Φυσικος συμμαχος της Λαϊκης Δεξιας δεν ειναι η Αστικη Δεξια, αλλα το παλαιο Βενιζελικο Κεντρο, η ετερη συνιστωσα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ.
Δεν θα ξαναγινει το «ενιαιο δεξιο κομμα» που ονειρευεται ο κ. Μελετοπουλος. Αυτο που θα γινει ειναι η αναδιαμορφωση των δυο αντιπαλων στρατοπεδων: Αυτα ειναι
1) Η ΕΘΝΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ : Θα περιλαμβανει τη Λαϊκη Δεξια και το παλαιο Βενιζελικο Κεντρο.
2) Η αντιπαλη πλευρα. Δεν ξερω πώς θα λεγεται , διοτι θα ειναι ενα απιθανο συνοθυλευμα. Θα περιλαμβανει την λεγομενη Αστικη Δεξια, την «Ανανεωτικη» ροζ Αριστερα την ΠΑΣΟΚικη κλεπτοκρατια κλπ.
Εγω προερχομαι απο το βενιζελικο Κεντρο. Ειναι προφανες σε ποια απο τις δυο παραταξεις ανηκω. Κυριοι της λεγομενης Αστικης Δεξιας, τραβατε να συνεργαστειτε με τους «μετριοπαθεις Αριστερους», διοτι οι οπαδοι της Λαϊκης Δεξιας ειναι ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ.
@ Alexandros
”Ειδικά με την είσοδο στην ΟΝΕ, ασχέτως κυβερνήσεως όλοι οι πολιτικοί μπορούσαν να κάνουν τα χατίρια στους κολλητούς τους ακόμα και αν το κόμμα τους δεν ήταν στην εξουσία”
Γιατί ειδικά μετά την είσοδο στην ΟΝΕ; Τι συνέτρεξε τότε;
”Η Χ.Α. άλλωστε ήταν σίγουρα και ίσως είναι ακόμα, μέρος του συστήματος”
Από πού βγαίνει αυτό;
Η εξήγηση με τη Χ.Α. είναι πως ξέφυγε από τον έλεγχο του συστήματος, το οποίο και την ανέδειξε, άλλωστε εντελώς ξαφνικά τα ΜΜΕ άρχισαν μια μέρα να εμφανίζουν τη Χ.Α. στις οθόνες μας χωρίς κανέναν προηγούμενο, με σκοπό βέβαια να τρομοκρατήσουν”
Πότε ήταν στον έλεγχο του συστήματος και πώς την ανέδειξε; Η ΧΑ, κατά την γνώμη μου, ανεδείχθη, λόγω ελλείψεως κράτους σε τρεις κυρίως τομείς: Την λαθρομετανάστευση, την εγκληματικότητα και την φτώχεια. Ανεδείχθη ακριβώς επειδή δεν συμμετείχε στην διάλυση του κράτους, όπως έγινε από την δικτατορία και μετά. Στην συνέχεια, αντιφάσκεις. Στις οθόνες άρχισε να εμφανίζεται για να «τρομοκρατεί», όταν η ΝΔ είδε ότι της αποσπά πολλούς ψηφοφόρους.
Στις οθόνες άρχισε να εμφανίζεται για να «τρομοκρατεί», όταν η ΝΔ είδε ότι της αποσπά πολλούς ψηφοφόρους και βάλθηκε να την διαλύσει.
Ἰδοὺ πὼς ἐξηγοῦσε τὴν πολυδιάσπαση, ὄχι μόνον τῆς δεξιᾶς, ἀλλὰ τοῦ συνόλου, σχεδόν, τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος, ἕνας παρατηρητὴς πρίν ἀπὸ 94 χρόνια :
«Εἰς τὴν Ἑλλάδα ἓν μόνον κόμμα ὑπάρχει· τὸ ἀστικόν· εἶναι δὲ τοῦτο ἐθνικόν, φιλελεύθερον, καὶ ἐπ’ ἐσχάτων φιλεργατικόν. Ἀπὸ τῆς γενέσεως τῆς νεωτέρας Ἑλλάδος μέχρι σήμερον οὐδὲν ἄλλο κόμμα ὑπῆρξε ποτέ. Τὸ νεωστὶ σχηματισθὲν σοσιαλιστικὸν κόμμα, εἶναι μᾶλλον ἀντανάκλασις ἐπὶ τῆς Ἑλληνικῆς κοινωνίας τῶν ἔξω τῆς Ἑλλάδος σοσιαλιστικῶν ἰδεῶν. Δὲν προέρχεται ἐξ ἀναγκῶν τῆς Ἑλληνικῆς ψυχῆς. Ὁ Ἕλλην ἑργάτης εἶναι μᾶλλον ὑποψήφιος μικροαστὸς παρὰ ὁριστικὸς προλετάριος.
Τὸ μόνον ἐν Ἑλλάδι κόμμα διαιρεῖται εἰς μερίδας, αἱ ὁποῖαι ὅλαι ἔχουσι σχεδὸν τὸ αὐτὸ πρόγραμμα. Διαφέρουσι μεταξύ των μόνον κατὰ τὸ πρόσωπον τοῦ Ἀρχηγοῦ. Ἀναλόγως τῆς πεποιθήσεως ὅτι ὁ δεῖνα ἢ ὁ δεῖνα θὰ ἐφαρμόσῃ πληρέστερον τὸ κοινὸν πρόγραμμα, τῆς συμπαθείας πρὸς τὸν ἕνα ἢ τὸν ἄλλον τῶν ἀρχηγῶν, τῶν συμφερόντων τῶν συνδεόντων πρὸς τὸν μὲν ἢ τὸν δὲ ἐξ αὐτῶν, τῶν τοπικῶν ἀντιθέσεων, τῶν ἀτομικῶν φιλοδοξιῶν, καὶ διαφόρων τυχαίων γεγονότων, ὁ Ἕλλην ἀστὸς ἐκλέγει τὴν μερίδα τὴν ὁποίαν ὑποστηρίζει· δηλαδὴ τὸν πολιτικὸν ἀρχηγόν του. Τὸ νὰ λέγεται ὅτι αἱ μερίδες αὗται ἔδει νὰ ὦσι κόμματα ἀρχῶν, εἶναι ἀνοησία. Ἓν καὶ μόνον κόμμα ἀρχῶν δύναται νὰ ὑπάρχῃ εἰς τὴν Ἑλλάδα, καὶ ὑπάρχει.»
Αὐτὰ γράφηκαν τὸ 1920, παραμονὲς τῆς πτώσεως τοῦ Ἐλευθερίου Βενιζέλου. Τὸ «νεωστὶ σχηματισθὲν σοσιαλιστικὸν κόμμα» εἶναι τὸ ΣΕΚΕ, μετέπειτα ΚΚΕ.
Πράγματι, ὅσες φορὲς συσπειρώθηκαν εἴτε ἡ αὐτοαποκαλουμένη «Δεξιά», εἴτε τὸ αὐτοαποκαλούμενο «Κέντρο», δὲν συσπειρώθηκαν ποτὲ γιὰ λόγους ἰδεολογίας καὶ πολιτικῶν ἀρχῶν, ἀλλὰ γιὰ τοὺς λόγους πού προβάλλει ὁ παρατηρητής. Εἰδικῶς ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Γούναρη, σημαντικὸ ρόλο στὴν συσπείρωση τῆς «Δεξιᾶς» (πρὶν ἐξανάγκαζε σὲ ἑνότητα καὶ τὸ «Κέντρο» τῶν Τρικούπη καὶ Θεοτόκη) ἔπαιξε καὶ ὁ βασιλέας, ὁ ὁποῖος χρειάσθηκε νὰ διορίζει αὐτὸς τὸν ἀρχηγό, ἀφοῦ ἠ «δεξιά» ἤταν τόσο ἑνωμένη καὶ συμπαγής, ὥστε οὔτε νὰ συμφωνήσουν σὲ ἕνα πρόσωπο γιὰ ἀρχηγὸ δὲν μποροῦσαν ! Ὅλοι θεωροῦσαν τὴν ἀφεντομουτσουνάρα τους κατάλληλη γιὰ τὸ σκῆπτρο.
Αὐτά, βεβαίως, δείχνουν πόσο λίγο ξέρουμε τὴν πολιτική μας ἱστορία, ὅταν τὴν διηγούμεθα μὲ ὅρους ἰδεολογικούς, λὲς καὶ εἴμαστε κομμουνιστές. Δείχνουν, ὅμως, καὶ τὶ ἔχει πάει στραβά στὴν περίοδο τῆς μεταπολιτεύσεως. Ἐπειδὴ δὲν ὑπῆρχε πλέον βασιλεύς, οὔτε Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας μὲ ἐξουσίες ρυθμιστικές, οἱ πολίτες μείναμε ἀσυγκράτητοι νὰ ζητᾶμε καὶ πάλι νὰ ζητᾶμε παροχὲς καὶ ἐξυπηρετήσεις ἀπὸ τὸ κράτος. Γιὰ ὅσον χρόνο ὑπῆρχαν δανεικά, περνούσαμε καλά (καὶ γκρινιάζαμε καὶ κλαιγόμασταν καλύτερα). Τώρα, ὅμως, τὸν ρόλο τοῦ βασιλέως ἔχουν ἀναλάβει οἱ διεθνεῖς ἀγορές. Αὐτὲς, πλέον, ἐλέγχουν τὴν ἀπληστία καὶ τὴν ἰδιοτέλειά μας. Ὅσο καὶ νὰ βρίζουμε τὴν ἡγεσία, εἰκόνα μας εἶναι αὐτὴ καὶ μᾶς μοιάζει. Ἐκεῖνο πού εἶναι βέβαιον εἶναι ὅτι, ὅσο καὶ νὰ βρίζουμε τοὺς γερμανοτσολιάδες καὶ νὰ χτυπιόμαστε, ἄλλα λεφτά, ὅπως τὰ εὔκολα πού ξέραμε, δὲν ἔχει. Οὔτε ἀπὸ τὴν «δεξιά», οὔτε ἀπὸ τὴν «ἀριστερά», οὔτε ἀπὸ πουθενά. Ὅσο γιὰ τὴν δῆθεν «ἐπαναδιαπραγμάτευση» καὶ ὅτι θὰ «ἐκβιάζαμε» «πατριωτικῶς» τὴν Εὐρωζώνη (κατὰ τὶς σχετικὲς μπαροῦφες τοῦ ἰδίου τοῦ Σαμαρᾶ), εἴδαμε ἀκριβῶς τὶ ἔπαθε ἡ Κύπρος. Τὸ μόνον πού κατάφερε, κάνοντας τὴν ζόρικη γιὰ μίαν ἑβδομάδα, ἦταν νὰ πληρώσει τὸν κοῦκο ἀηδόνι.
ΥΓ Καὶ μία «ἐνημέρωση» τῆς ἀναλύσεως τοῦ 1920 στὰ σημερινὰ δεδομένα ἐδῶ :
http://www.kathimerini.gr/762501/opinion/epikairothta/politikh/oi-astoi-toy-dhmosioy
Παρουσιάζει τὸ φαινόμενο τῶν «ἀστῶν τοῦ δημοσίου», τὸ ὁποῖον δὲν εἶναι μόνον Ἑλληνικό. Ἄλλο ὅτι, ἐκτὸς Ἑλλάδος, ὑπάρχουν πολύ περισσότερα κορόϊδα, ἀστοὶ ἐκτὸς δημοσίου, πού σηκώνουν τὸ βάρος τῶν ἐκεῖ ἀστῶν τοῦ δημοσίου. Ἐδῶ ὅμως, στὴν ἐξυπνότερη χώρα τοῦ κόσμου, κορόϊδα δὲν ὑπάρχουν.
ΥΓ2 Καὶ μία μελέτη
http://www.economist.com/blogs/freeexchange/2014/04/european-economy
http://www.touteconomie.org/afse/index.php/congres/2013/paper/viewFile/277/295
πού διατείνεται ὅτι ἀπ’ ὅλες τὶς χῶρες πού μπῆκαν στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση, μόνον ἡ Ἑλλάδα τῶν ἐξύπνων καὶ πατριωτῶν δὲν μπόρεσε νὰ ὠφεληθεῖ καὶ εἶχε καὶ ζημία. Κυρίως διότι στὴν δεκαετία 1980-1989 «ἔφαγε ὁ λαὸς γλυκὸ ψωμί» ἀπὸ τὶς «καλύτερες κυβερνήσεις τῆς μεταπολιτεύσεως». Ἡ μελέτη σταματᾶ τὸ 2008, ὁπότε δὲν μποροῦμε καὶ νὰ φορτώσουμε τὴν ἀποτυχία στὴν «ἀναπάντεχη» κρίση. Οὔτε στοὺς ἔκτοτε ἀποκαλυφθέντες προδότες, στοὺς τοκογλύφους δανειστὲς καὶ τὰ ἄλλα ἠχηρὰ παρόμοια …
@Πατριώτης
Νομίζω ότι η είσοδος στην ΟΝΕ σήμανε το καμπανάκι της μεγάλης μάσας, συγγνώμη για την έκφραση, άλλα έτσι είναι. Εκτινάχθηκε το χρηματιστήριο, τεράστια ποσά από Ευρωπαϊκά κονδύλια ήρθαν στη χώρα και κάποιος έπρεπε να τα αρπάξει, όλοι είδαν αυτή την ευκαιρία, υπήρχε αρκετό για όλους, άρα κανένας λόγος για να τσακώνονται. Για αυτό έπεσαν και οι τόνοι στην πολιτική σκηνή, έβγαιναν στα κανάλια κάνοντας φιλικές και πολιτισμένες συζητήσεις και μπήκαμε στην εποχή της πολιτικής του καναπέ! Η εξήγηση είναι σχετικά απλή, η ανάπτυξη φέρνει διαφθορά, στην Ελλάδα έφερε μόνον αυτό!
Η Χ.Α. άρχισε να βγαίνει στα κανάλια πριν αποκτήσει τα δυσθεώρητα ποσοστά που απέκτησε, όχι μετά. Μπορεί να μην τους καλούσαν στα κανάλια, αλλά η εικόνα τους ήταν καθημερινή στα δελτία ειδήσεων και ο λόγος σου είπα ποιος ήταν παραπάνω. Η Χ.Α. ήταν μια οργάνωση κόμμα του 0.5% στην καλύτερη περίπτωση, ο ρόλος της ήταν συγκεκριμένος και ήταν το αντίθετο άκρο των αναρχοαριστερών ομάδων, που λυμαίνονται το κέντρο της Αθήνας, η χρηματοδότησή τους γινόταν από τα δυο μεγάλα κόμματα όπως ισχύει το ίδιο και για το άλλο άκρο, ήταν με λίγα λόγια μέρος του παρακράτους. Τώρα αυτό που έγινε με τις εκλογές, τους έδωσε μια άλλη δύναμη, αλλά ουσιαστικά τα πρόσωπα έχουν μείνει τα ίδια αν και βέβαια κάνουν μεγάλη προσπάθεια να αλλάξουν το προφίλ τους, ωστόσο είναι αδύνατον να σβήσεις παρελθόν δεκαετιών σε λίγους μήνες. Εν τέλει δεν είναι αυτοί το πρόβλημα και είναι υποκρισία να επικεντρωνόμαστε στη Χ.Α. απλώς δεν μπορούν να είναι η λύση, αυτό λέω εγώ.
Αυτούς τους τομείς που γράφεις τους εκμεταλλεύτηκε η Χ.Α. για να κερδίσει την εύνοια των Αθηναίων στις πιεσμένες συνοικίες εντός Αθηνών, ωστόσο ουδείς είχε δει άνθρωπο της Χ.Α. στην υπόλοιπη Ελλάδα, εγώ προσωπικά ποτέ ενώ ελάχιστοι πρέπει να ήξεραν πως ο Παππάς για παράδειγμα ήταν στη Χ.Α. ηγετικό στέλεχος. Την εικόνα τους όμως τη μετέδωσαν τα κανάλια σε όλη την Ελλάδα και είναι φοβερό το γεγονός πως ψηφίστηκαν εκτός Αθηνών περισσότερο από ότι εντός! Αντί λοιπόν να τρομάξουν τον κόσμο τα κανάλια με τους τραμπουκισμούς, αποφάσισαν οι Έλληνες να τρομάξουν τους πολιτικούς, αλλά δεν μπορούσαν να ανεχθούν οι μεγαλοαστοί πολιτικοί μας να κάθονται στα ίδια έδρανα με αυτούς που είχαν στη δούλεψη τους. Η Χ.Α. δάγκωσε το χέρι που τους τάιζε και για αυτό εξοργίστηκαν όλοι ενώ απείλησε και απειλεί ευθέως την άρχουσα τάξη, το πρόβλημα είναι ότι δεν κουβαλάει τίποτα μαζί της, δυστυχώς! Αν η Χ.Α. έκανε αυτό που έκανε η πανέξυπνη Λεπέν στη Γαλλία, θα ήταν τώρα κυβέρνηση, δεν υπήρχε περίπτωση. Ο Σαμαράς την έκαψε αυτή την προοπτική, αυτή τη στιγμή κάνει κουμάντο στην κυβέρνηση η παράταξη, που δεν εκπροσωπεί κανέναν, παράταξη, που ίσως δεν θα μπει ούτε στη Βουλή, θυμήσου αυτό που σου γράφω. Ο Σαμαράς συνεργάστηκε με τον Διάβολο σε όλα τα επίπεδα και είναι χαμένος από χέρι. Το να χάσει τις εκλογές από τον Σύριζα δε μου λέει τίποτα, ο Σύριζα θα είναι μια λίγο χειρότερη εκδοχή του ΠΑΣΟΚ, μην περιμένεις κουμμουνισμούς και τέτοια, είναι προσκυνημένοι εντελώς στην Πρεσβεία και κάνουν ό,τι τους πουν, όπως ακριβώς και ο Σαμαράς, απλώς ο κόσμος θα έχει δώσει το οκ για μεγαλύτερες υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα, γιατί ο Σύριζα έχει πολλά αντεθνικά ιδεολογικά βαρύδια , τα οποία δεν μπορεί να ξεφορτωθεί! Είμαστε μεταξύ σκύλας και χάρυβδης, είμαστε μπροστά στα στόματα της Λερναίας Ύδρας, αλλά δυστυχώς δε φαίνεται πουθενά ο Ηρακλής…
@ Alexandros
Η είσοδός μας στην ΟΝΕ, ούτε το καμπανάκι της μάσας σήμανε, ούτε σχέση με την εκτίναξη του ΧΑΑ στα ύψη είχε. Η τελευταία μάλιστα είχε σταματήσει από τον Σεπτέμβριο του 1999, τότε έγινε το κραχ του χρηματηστηρίου, και είχε αρχίσει το 1996, όταν πήραμε την Ολυμπιάδα. Ούτε ευρωπαϊκά κονδύλια ήλθαν στην χώρα, λόγω ΟΝΕ. Τα ΚΠΣ άρχισαν αφ’ ής μπήκαμε στην ΕΟΚ (1980). Άρα ανακριβή αυτά που γράφεις.
Πότε άρχισε να βγαίνει η ΧΑ στα κανάλια; Εγώ δεν την θυμάμαι πριν το 2010. Γράφεις ότι ”η χρηματοδότησή τους γινόταν από τα δυο μεγάλα κόμματα όπως ισχύει το ίδιο και για το άλλο άκρο, ήταν με λίγα λόγια μέρος του παρακράτους”. Δηλαδή, την ΧΑ χρηματοδοτούσε η ΝΔ και το ΠαΣοΚ; Από πού κι ως πού και πού το είδες αυτό γραμμένο; Ή μήπως γράφεις ό,τι σού κατέβει (το πιθανότερο).
Η ΧΑ είναι «παιδί» της «4ης Αυγούστου» του Κ. Πλεύρη, ενός κόμματος που είχε φτιαχτεί την δεκαετία του ’60. Βεβαίως ξέφυγε προς την μεριά του ναζισμού, αλλά αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Ουδέποτε υπήρξε συστημική και θα σού συνεβούλευα, αντί να γεμίζεις με σεντόνια τα σχόλια, να καθίσεις να ενημερωθείς, διότι γράφεις για πράγματα που, ως φαίνεται, αγνοείς όλως δι’ όλου. Τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα συγκεκριμένα.
Τα υπόλοιπα που γράφεις δεν μ’ ενδιαφέρουν. Είναι άσχετα με τις παρατηρήσεις μου.
Φίλος το παραμύθι τέλος, όλα τα κόμματα είναι ένα κόμμα, μια ομάδα λιγοτερη από 5000 άτομα καταδυναστεύει τον τόπο εδώ και πολλές δεκαετίες.
Μερικές απλές παρατηρήσεις, που ενισχύουν αυτά που λέω.
Όλα τα κόμματα έως τώρα απέκτησαν άμεση πρόσβαση στην εξουσία μέσω υπουργείων.
Έχουν ήδη βγει στη δημοσιότητα έγγραφα, που αφενός δεν έπρεπε να είχαν βγει, γιατί σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη θα ήταν αυστηρώς απόρρητα, τα οποία έχουν αποκαλύψει τον ρόλο του Πλεύρη και του Μιχαλολιακου κατά το παρελθόν, δε χρειάζεται να πούμε τίποτα άλλο.
Όλες οι κυβερνήσεις κουκουλωσαν όλα ανεξαιρετως τα σκάνδαλα εκτός από του Τσοχατζοπουλου, ο οποιος ήταν ο αποδιοπομπαίος τράγος. Χρηματιστήριο, ΥΠΕΧΩΔΕ, Μεταφορές, ΜΜΕ και Ολυμπιακοί συν τα τωρινά λίστες Λαγκάρντ δωροδοκίες, υποκλοπές, χαρίσματα δισεκατομμυρίων προστίμων, αλλοίωση στατιστικών για τα μνημόνια, ξεπούλημα των πάντων, προδοσίες στα εθνικά θέματα, όλα σιγή ιχθύος. Κανείς μα κανείς δεν αναφερεται σε τίποτα απο τα παραπάνω και για να παραφράσουμε γνωστη έκφραση, όλοι μαζί τα έφαγαν και τα κουκουλωσαν! Όλα τα άλλα είναι άλλα λόγια… Α και να προσθέσουμε και τον ρόλο του αναρχοαριστερου παρακράτους, το οποίο στηρίζει απερίφραστα το όλο σύστημα…
Χρόνια Πολλά, Χριστός Ανέστη!