Δέκα χρόνια μετά το ιστορικό δημοψήφισμα, όπου αφελώς πιστέψαμε ότι με το συντριπτικό 76% του “ΟΧΙ” στο σχέδιο Ανάν, διασώθηκε ο Κυπριακός Ελληνισμός από την “λύση” Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, διατρέχουμε τον ίδιο θανάσιμο κίνδυνο. Όχι μόνο γιατί οι διάφοροι πάτρωνες της Τουρκίας, πραγματοποιούν αυτό που μας είχαν υποσχεθεί, ότι δηλαδή θα μας ξαναφέρνουν το σχέδιο Ανάν μέχρι να το αποδεχθούμε, αλλά και γιατί δεν είχαμε τους ηγέτες που θα μπορούσαν να γιγαντωθούν, αντλώντας από το μεγαλειώδες “ΟΧΙ” της αντίστασης του Κυπριακού Ελληνισμού.
Συνέχισαν οι ηγέτες μας την ίδια ολέθρια πορεία, αρνούμενοι να εκμεταλλευτούν την δυναμική που ανέπτυξε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος και η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αν γίνονταν τα σωστά βήματα απεγκλωβισμού από χρεοκοπημένες πολιτικές (επιδίωξη για “λύση” Δ.Δ.Ο.), η ένταξη στην Ε.Ε. θα μπορούσε όντως να αποβεί σωτήρια για την Κύπρο. Ειδικά σήμερα, μετά την ανακάλυψη των κοιτασμάτων φυσικού αερίου στην Κυπριακή Α.Ο.Ζ., ίσως οι εταίροι μας… αντί να μας πιέζουν να αυτοκτονήσουμε (επειδή οι ίδιοι οι ηγέτες μας, αυτό ουσιαστικά επιδιώκουν), να έμεναν πιστοί τουλάχιστον, στην αυστηρή τήρηση των κανόνων δικαίου, που κινούνται εντός του Κοινοτικού Κεκτημένου. Δεν μπορούν όμως οι ξένοι να είναι βασιλικότεροι του βασιλέως. Δεν μπορούν π.χ. να δακτυλοδείχνουν την Τουρκία ως θύτη, όταν εμείς οι ίδιοι δεν το πράττουμε κι όταν επιτρέψαμε να μετατραπεί το Κυπριακό, από θέμα εισβολής και κατοχής, σε διακοινοτική διαμάχη.
Δέκα χρόνια μετά το δημοψήφισμα, μέσω το κοινού ανακοινωθέντος Αναστασιάδη-Έρογλου, το σχέδιο Ανάν επανέρχεται “πανηγυρικά” (δεν πρέπει να ξεγελούν οι γνωστές εκρήξεις της Τουρκικής αδιαλλαξίας). Η πλύση εγκεφάλου, που στόχο έχει να περάσει την “λύση”, έχει τέσσερεις άξονες (μοχλούς πίεσης). Πρώτον να μην γίνεται σε βάθος ανάλυση για να μην αναδύονται οι απαράδεκτες πρόνοιες της νέας έκδοσης του σχεδίου Ανάν (τα ελεγχόμενα Μ.Μ.Ε. θα διαδραματίσουν τον ρόλο τους σε αυτό τον τομέα). Δεύτερον, διασύνδεση της λύσης του Κυπριακού, με την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου. Βασικό “ατού” των σχεδιαστών της λύσης, είναι το ότι τα έσοδα από το φυσικό αέριο θα είναι το μέγα κίνητρο για όλους. Να γίνουμε σεΐχηδες από τη μια μέρα στην άλλη, να ξεπεράσουμε την κρίση και να πληρωθεί κιόλας, ο λογαριασμός της λύσης. Τρίτον, διχασμός του προσφυγικού κόσμου που θα επιτευχθεί μέσω της κατάθεσης ενός χάρτη με αυξημένο ποσοστό επιστρεφόμενου εδάφους. Η ευφορία που δημιουργήθηκε μέσω της “Αμμοχωστοποίησης” του Κυπριακού, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Τέταρτον, δημιουργία “κλίματος λύσης” που εξυπηρετεί επικοινωνιακά την Τουρκία, μέσω των “επαναπροσεγγιστικών εκδηλώσεων”, όπως την λειτουργία στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό.
Όταν κάποιοι…, όχι μόνον δυστυχώς οι κυβερνώντες κι ο γνωστός “ανανικός περίγυρος”, έχουν τέτοια ευφορία για το θέατρο του παραλόγου στον Άγιο Γεώργιο Εξορινό, είναι να αναρωτιέται κανείς, αν ως Έλληνες έχουμε μέλλον στη γη που μας γέννησε. Χειροκροτούσαν εκστασιασμένοι (μέσα στην εκκλησιά) τον εκπρόσωπο του Μουφτή των κατεχομένων, τη στιγμή που αυτός στην ομιλία του είχε αναφέρει ότι βρισκόταν εκεί ως εκπρόσωπος του… «Μουφτή της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”»… Επέμεναν δε να χειροκροτούν, ακόμα κι όταν τους έφτυσε ξανά κατάμουτρα, όταν μίλησε για… «θρησκευτικό ηγέτη της Ελληνοκυπριακής Διοίκησης», αναφερόμενος στον Αρχιεπίσκοπο… Απορούμε: Μέχρι πού…, μπορεί να φτάσει ο εξευτελισμός του ανθρώπου;
Αν και δεν είναι άμοιροι ευθυνών, οι πολίτες εύκολα (δυστυχώς) παρασύρονται σε τέτοια ατοπήματα από τους ηγέτες τους. Τι έκαναν οι κυβερνώντες για να αποτρέψουν τέτοια φαιδρά φαινόμενα; Έστειλαν τον… “εθνικόφρονα” Αβέρωφ Νεοφύτου ως εκπρόσωπο, στην περιλάλητη “περιφορά του Επιταφίου” (αν τέτοιοι “χειροκροτητές του κατακτητή” είναι εθνικόφρονες, τότε.., ναι, ο κύκλος επιτέλους τετραγωνίστηκε). Και… τι έκανε η αξιωματική αντιπολίτευση; Έστειλε τον Άντρο Κυπριανού, Γενικό Γραμματέα του Α.Κ.Ε.Λ. για να την εκπροσωπήσει. Ήταν ασφαλώς κι άλλοι “χειροκροτητές” εκεί, με πρώτους και “καλύτερους” τον Δήμαρχο Αμμοχώστου, το ζεύγος Βασιλείου κ.α. Υπάρχει περίπτωση η Κύπρος να αποφύγει την “σύγχρονη Τουρκοκρατία”, όταν στην ηγεσία βρίσκονται τέτοιοι ανιστόρητοι πολιτικοί; Τελικά… όταν ένας λαός χειροκροτεί τον κατακτητή του, του… πρέπει λευτεριά;
Οι πολίτες-υποψήφια θύματα τέτοιων ηγεσιών, ας πράξουν το καθήκον τους, ξεκινώντας με την συμμετοχή και την “ψήφο συνείδησης”, στις επικείμενες Ευρωεκλογές. Ας μην ξεχνούν ότι η αποχή αποδεδειγμένα ευνοεί τα μεγάλα κόμματα. Αν τέτοιες ηγεσίες πάρουν εκ νέου την λαϊκή στήριξη, εξευτελισμοί όπως η “επαναπροσεγγιστική περιφορά του Επιταφίου”, θα γίνουν καθημερινή ρουτίνα. Μέχρι να εμπεδωθεί διεθνώς, όπως έτσι εξυπηρετεί και την Τουρκία, ότι στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη με σχέσεις καλής γειτονίας κι ότι βρισκόμαστε “σε καλό δρόμο” για την “επανένωση” που θα επέλθει μέσω της συμφωνίας επί της νέας έκδοσης του σχεδίου Ανάν. Δέκα χρόνια μετά το δημοψήφισμα, οι Έλληνες της Κύπρου καλούνται να αντισταθούν και πάλι. Με ένα νέο ΟΧΙ στην “σύγχρονη τουρκοκρατία” που θα μας επιβάλει η ρατσιστική και ανελεύθερη “λύση” της Δ.Δ.Ο.
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος – Κύπρος
Μέλος της Συμμαχίας Πολιτών
8 comments
Στο βάθος της τραγωδίας χαχανίζει μια κωμωδία. Που να τη δούμε με τόσο νου, κι ακόμα λιγότερη μνήμη;
Για να μας φωτίσει το Αντίβαρο (που έχασε το τραίνο και το ψάχνει), μας πληροφορεί περί του τι είπε ο Κολοκοτρώνης στον Ιμπραήμ Πασά (!!):
“Πέτρα απάνω στην πέτρα να μη μείνει, εμείς δεν προσκυνούμε. Μόνον ένας Έλληνας να μείνει εμείς θα πολεμούμε και μην ελπίζεις πώς την γην μας θα την κάμεις δικήν σου”.
ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΣΥΓΧΥΣΗ ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Ή, ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΣΤΑ ΜΥΑΛΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΜΙΛΟΥΝΤΩΝ.
Τι γίνεται με τη γη της Πόλης, τη γη της Μικρασαίας, του Πόντου, τη γη της Κύπρου;
Θα την ανακτήσει ο Πανίκος της Συμμαχίας Πολιτών, του Γιώργου Λιλλήκα, Προέδρου της Συμμαχίας Πολιτών, που διετέλεσε 10 χρόνια βουλευτής του ΑΚΕΛ, όχι επειδή ήταν κομμουνιστής αλλά επειδή ήταν Μακαριακός;
Και γιατί ένας δεξιός που ξεχωρίζει για τις ικανότητές του θεωρείτα – αν είναι και μακαριακός – κατάλληλος για βουλευτής του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ; Μήπως ο δεξιός αρχιεπίσκοπος Μακάριος ήταν κομμουνιστής; Όχι, ασφαλώς. Κι ο μέγας ήρως του νέου Ελληνισμού δεξιός Τάσσος Παπαδόπουλος γιατί αναφώνησε στο συνέδριο του ΑΚΕΛ “ποτέ πια δεξιά”; Μια απάντηση είναι πως ο Τάσσος, αγωνιστής της ΕΟΚΑ, δηλαδή της Ένωσης, δήλωσε, μόλις το 2005, ότι η Ζυρίχη ήταν καλύτερη από την Ένωση!!
Ζητείστε από το Κέντρο Ερευνών “Τάσσος Παπαδόπουλος” τον σχετικό λόγο του ανδρός (12.1.2005).
Σε μένα, πάντως, δεν τον δίνουν.
Τώρα, ο Μακάριος, που έκανε το παν για να αποτρέψει την Ένωση (το μαρτυρά ΚΑΙ ο Αναστάσης Πεπονής και άλλοι πολλοί), ήταν ο πρώτος που συμφώνησε με τον ΟΗΕ και τον Ντενκτάς την Ομοπσπονδία το 1976. Πρώτοι, νωρίς-νωρίς το 1965, οι Σοβιετικοί στήριξαν επισήμως την Ομοσπονδία ως λύση του Κυπριακού, όταν η Κύπρος ήταν ΝΤΕ ΦΑΚΤΟ ΕΝΩΜΕΝΗ με την Ελλάδα, ενώ ο Μακάριος και το ΑΚΕΛ υποστήριζαν ότι δεν είναι οι ΗΠΑ που ήθελαν την Ένωση (που τους συνέφερε επειδή θα έκανε καλό στο ΝΑΤΟ), αλλά… η Σοβιετική Ένωση που θα έκανε την Ένωση Κύπρου-Ελλάδος, επειδή δεν τη συνέφερε, αφού ευνοούσε το ΝΑΤΟ!!
Δεν βγάζετε άκρη;
Ε τότε διαβάστε το άρθρο του Πανίκου πιο πάνω αλληξανά, για να συγχυστείτε πλήρως και διαπαντός. Ένα πράμα, όμως, πιθανόν να το καταλάβετε: Ότι οι Έλληνες (εννοώ οι “Έλληνες”) δεν έχουν υπό αυτές τις συνθήκες κανένα μέλλον. Το μόνο που ενδιαφέρει τους εκάστοτε εμφανιζομένους ως “ηγέτες” είναι να μην είναι άλλοι από τους εαυτούς τους οι επιβήτορες της εξουσίας. Μιας εξουσίας, που ως φυσικό, μετά από τέτοιες συμπεριφορές, ελέγχουν οι ξένοι. Τι σημασία έχει όμως; Τρώει καλύτερα όποιος είναι στην εξουσία κι ας είναι την πατρίδα του που τρώει.
Αυτό, βέβαια, δεν είναι ελληνικό μόνο χαρακτηριστικό. Όχι. Είναι χαρακτηριστικό των λαών που καταλήγουν να μην έχουν πατρίδα και να εξαφανίζονται.
Η εξαφάνιση συντελείται τόσο αργά, που είναι δύσκολο να τη δείτε. Είναι όπως την κωμωδία που χαχανίζει στο βάθος της τραγωδίας.
Α, ρε Πανίκο…
Ἀξιοσημείωτο εἶναι ὅτι τὴν ἰδιοτέλειά τους τὴν διαφημίζουν. Ἐκεῖ κατὰ τὸ τέλος τοῦ κειμένου, δίνει τὸ μήνυμα :
«Οι πολίτες-υποψήφια θύματα τέτοιων ηγεσιών, ας πράξουν το καθήκον τους, ξεκινώντας με την συμμετοχή και την “ψήφο συνείδησης”, στις επικείμενες Ευρωεκλογές. Ας μην ξεχνούν ότι η αποχή αποδεδειγμένα ευνοεί τα μεγάλα κόμματα.»
Σὲ ἁπλῆ μετάφραση :
«Μόνος λόγος ποὺ ἔγραψα τὰ ἀνωτέρω εἶναι γιὰ νὰ διευκολύνω τοὺς φίλους μου πού διεκδικοῦν τὴν ἐξουσία στὴν μισὴ Κύπρο».
Ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν Κύπρο ἡ γραφὴ τοῦ κυρ-Ἀλεξάνδρου :
Ἄ! αἱ ἐκλογαί, αὐτὴ εἶναι ἡ μόνη ἐπὶ ἑβδομήκοντα ἔτη ἀσχολία μας, ἀφότου ἠλευθερώθημεν, ἀφ᾿ ὅτου δηλαδὴ μετηλλάξαμεν τυράννους, τοὺς ὁποίους διὰ τῶν ἐκλογῶν φανταζόμεθα ὅτι ἀντικαθιστῶμεν τάχα συχνότερον, ὅπως μὴ ἀποδειχθῇ ψευδὲς τὸ δημῶδες λόγιον: «Ἄλλαξε ὁ Μανωλιὸς κ᾿ ἔβαλε τὰ ροῦχ᾿ ἀλλοιῶς».
O αρθρογραφος λεει κατι απολυτα ορθο:
Δ.Δ.Ο. = σχεδιο Γκάλι-Α(υ)νάν = εθνικη αυτοκτονια
Η επιλογη της Δ.Δ.Ο. εχει χρεωκοπησει. Χρειαζεται άλλη στρατηγικη. Καποιοι ρεαλιστες την εχουμε προτεινει.
Επιτελους ολοι οι Κυπριοι θα πρεπει να παυσουν βαυκαλιζομενοι με χιμαιρες, με πρωτο και καλυτερο τον Προεδρο Αναστασιαδη.
Όταν η αναδρομη στο παρελθόν γίνεται χωρίς σκοπό να οδηγηθούμε σε συμπεράσματα, αλλα με στόχο να ενοχοποιηθεί κάποιος άλλος ώστε να δικαιολογηθούν εγκληματικές πράξεις του παρόντος τότε η αναδρομη είναι στείρα και δεν προσφέρει κανένα όφελος.
Η ουσία είναι η εξής. Η Κύπρος υποφέρει από μια κατοχική δύναμη και αυτό αποδεικνύεται περίτρανα και από τα γεγονότα στα κατεχόμενα όπου Τουρκοκύπριοι απαγορεύεται να “ανηρτουν” την Κυπριακή σημαία! Ωστόσο η Ελληνοκυπριακή πλευρά τόσο με ευθύνη του ΑΚΕΛ όσο και της Δεξιάς έχει μετατρέψει την κατοχή σε διαμάχη δυο κοινοτήτων. Με ευθύνη της Ελληνικής κυβέρνησης ουσιαστικά η θέση της Ελλάδος και της Τουρκίας έχουν εξισωθεί! Το σχέδιο Άνναν δεν είναι λύση, αλλα διάλυση, η μοναδική ρεαλιστική επιλογή είναι να εμμείνει η Ελληνική πλευρά στην απελευθέρωση των κατεχομενων, το ότι αυτό ίσως δεν μπορεί να επιτευχθεί με στρατιωτικά μέσα σήμερα, δε σημαίνει ότι δε θα μπορεί να επιτευχθεί αργότερα ούτε ότι πρέπει να παραδοθούμε! Εκείνο όμως που πρέπει να κάνει η Ελληνοκυπριακή πλευρά είναι να πλησιάσει και να ενισχύσει έμπρακτα τους Τουρκοκυπριους, που υποστηρίζουν μια ενωμένη Κύπρο και όχι μια Τουρκοκρατούμενη Κύπρο! Να συνδιαλέγεται αλλα και να καταδεικνύει σαφώς την αδιαλλαξία και να θέτει κόκκινες γραμμές ξεκάθαρες και να μην κάνει βήμα πίσω! Δεν μπορεί να υποχωρήσει η ελληνική πλευρά στην Κύπρο!
Είναι γελοίοι δε όσοι υιοθετούν τις Τουρκικες απόψεις όπως η κωμικοτραγική Ανά Διαμαντοπουλου!
Σε μεγάλο βαθμό με κάλυψε ο Αλέξανδρος, όμως ένα σχόλιο (και μόνο), δεν βλάπτει. Ο κ. Άντυς Ροδίτης (ο οποίος ίσως ανήκει σε κάποιο επιτελείο “διαδικτυακού πολέμου” του κυβερνώντος κόμματος (ΔΗ.ΣΥ.), όπως πάντα δεν έχει πρόβλημα να λέει την άποψη του. Φαίνεται ότι η άριστη χρήση της Ελληνικής γλώσσας και οι βαθύτερη γνώση κάποιων Ιστορικών γεγονότων, που είναι γι’ αυτόν διαθέσιμα όπλα για έντεχνη παραπλάνηση και σύγχιση των αναγνωστών, οδηγούν και στην αλαζονεία. Τόση ειρωνεία; Δε θα ήθελα πάντως να είμαι στη θέση του όμως, γιατί είναι όντως δύσκολο εγχείρημα (όσες γνώσεις κι αν έχει) να είναι κάποιος ταγμένος να υπερασπίζεται και να δικαιολογεί τα αδικαιολόγητα (ακόμα και την ολέθρια “πολιτική” του προέδρου Αναστασιάδη που οδηγεί την Κύπρο στην “σύχρονη Τουρκοκρατία”). Όσες σοβαροφανείς “αναδρομές στο παρελθόν” κι αν κάνει (όπως επισημαίνει κι ο Αλέξανδρος), με απλά Ελληνικά, η ουσία είναι μία: Προσπαθεί με πλάγιο τρόπο ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΙΔΟΥΝ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! Όσον αφορά τα ειρωνικά σχόλια για την Συμμαχία Πολιτών και τον Γιώργο Λιλλήκα ένα έχω να πώ: Όσοι σε με γνωρίζουν κι όσοι παρακολουθούν τα όσα γράφω σε απλά-λιτά Ελληνικά, ήδη θα κατάλαβαν ότι για μένα τα κόμματα δεν σημαίνουν ΤΙΠΟΤΕ! Πάνω από όλα είναι η πατρίδα και τη δεδομένη στιγμή, είμαι περήφανος που επέλεξα την Συμμαχία Πολιτών, το μόνο πολιτικό σχήμα που αντιστέκεται και το οποίο στελεχώνεται από ανθρώπους που διαχώρισαν τη θέση τους (όπως κι εγώ) από τις χρεωκόπημένες επιλογές του παρελθόντος (κι αντιστέκονται στη “λύση” Δ.Δ.Ο.). Και άλλο επιχείρημα να μη είχα, θα είχα το ακόλουθο: Προτιμώ αυτούς που άλλαξαν απόψεις και θέσεις, από αυτούς που μένουν συνεπείς στην προδοσία (γιατί περί προδοσία πρόκειται – τι άλλο από προδοσία είναι η παράδοση της Κύπρου στην Τουρκία μέσω της “πανηγυρικής” επαναφοράς του σχεδίου Ανάν);
Περισσότερα: http://www.antibaro.gr/article/10647, Ἀντίβαρο
Πάλι καλὰ πού βρίσκονται καὶ κάποιοι ἐλάχιστοι ἀνιδιοτελεῖς καὶ ἀκομμάτιστοι πατριῶτες καὶ ὐποδεικνύουν στὸν ραθυμοῦντα λαὸ τοὺς ἑκάστοτε προδότες. Ἴσως μερικὰ σχόλια, ὅπως τὰ άκόλουθα, νὰ τοὺς βοηθήσουν στὸ ἔργο τους.
Πρῶτον, δὲν γράφουμε ποτὲ ὅτι οἱ ἀντιλέγοντες εἶναι κατευθυνόμενοι, πληρωμένοι καὶ τὰ λοιπά, διότι, ἔτσι, θυμίζουμε στὸν ἀναγνώστη ὅτι καὶ ἐμεῖς μπορεῖ νὰ τὰ πιάνουμε καὶ νὰ μὴν πιστεύουμε στ’ ἀλήθεια αὐτὰ πού γράφουμε.
Δεύτερον, ἀφοῦ ἔχουμε σημαία τὴν ἐθνικὴ ἑνότητα, δὲν μποροῦμε νὰ μολύνουμε τόν λόγο μας μὲ κομματικὲς προτεραιότητες. Εἰδικῶς στὴν Κύπρο, στίβος τοῦ ἀγῶνος εἶναι τὸ δημοψήφισμα γιὰ τὸ ὅποιο σχέδιο ρυθμίσεως τῶν σχέσεων μεταξὺ τῶν κοινοτήτων καὶ τῶν πολιτῶν τῆς νήσου, ὅ,ποτε αὐτὸ γίνει. Τὸ νά φωνάζουμε νά φύγει τώρα ἀμέσως ἡ ἐκάστοτε κυβέρνηση νερώνει ἀπελπιστικὰ τὸ πατριωτικό μας κρασί.
Τρίτον, εἴμαστε πάντοτε ἐπιφυλακτικοὶ μὲ «ἐκείνους ποὺ ἄλλαξαν ἀπόψεις καὶ θέσεις», ἀφοῦ μποροῦν, κάλλιστα, νὰ ξαναλλάξουν. Ἰδίως, ὅπως πολύ σωστὰ ἐπισημαίνει καὶ ὁ κύριος Ροδίτης, ὅταν δὲν ἔχουν ἐξηγήσει καθόλου πῶς καὶ γιατὶ ἄλλαξαν. Σημαία εὐκαιρίας εἶναι ἡ πατρίδα ; Δὲν εΐναι μήπως παγκοίνως γνωστὸ ὅτι ὁ πατριωτισμὸς εἶναι τὸ ἔσχατο καταφύγιο τῶν ἀπατεώνων ;
@Πανίκος Ελευθεριου
Ο κ. Αντης Ροδιτης, με τον οποιο και εγω διαφωνω σε παρα πολλα, είναι ενας εξαιρετικος συγγραφεας. Στο βιβλιο του «Κουραγιο Πηνελόπη» αποδεικνυει με αδιασειστα στοιχεια ότι η Ενωση ηταν απολυτως εφικτη και θα ειχε γινει το 1964 αν δεν την ειχε τορπιλισει ο Μακαριος και το ΑΚΕΛ. Αυτή είναι η ιστορικη αληθεια.
Από εκει και περα όμως, «φρεσκα κουλουρια φωναζει ο κουλουρας». Oι τυμβωρυχιες δεν ωφελουν. Πρωτα ειμαστε ΕΛΛΗΝΕΣ και μετα ειμαστε οπαδοι κομματων.
Μας λετε ότι η διπλωματικη στρατηγικη της Δ.Δ.Ο. εχει χρεωκοπησει. Και ορθως! Αλλα δεν μας λετε ποια είναι η διπλωματικη στρατηγικη που εχετε να προτεινετε. Αν ο ΟΗΕ μας πει «προτεινετε μας εσεις μια λυση» τι θα πουμε;
Προσοχη: Πρεπει να να κανουμε μια προταση η οποια δεν θα είναι καταστρεπτικη για εμας, η οποια θα φανει λογικη και μετριοπαθης στα ματια των Μεγαλων Δυναμεων, και η οποια θα λαμβανει αναγκαστικα υποψιν της ότι με διαπραγματευσεις θα ανακτησουμε μονο ένα μερος οσων χαθηκαν στον πολεμο.
Αγαπητέ Πανίκο,
Πρώτον, το όνομά μου δεν γράφεται με “υ” αλλά με “η” κι αν δεν το έχεις προσέξει αυτό εδώ και τόσα χρόνια, επιβεβαιώνεις την υποψία μου ότι δεν υπάρχει και πολύ πεδίο συζήτησης και συνεννόησης μεταξύ μας, ασχέτως του αν εγώ επιμένω. Έτσι είμαι, επιμένω, ειδικά εκεί όπου φαίνεται να εξέλειπε κάθε ελπίδα, και επιμένω εκεί όπου κάποιοι αλλάζουν παρατάξεις σαν τα πουκάμισα, ανάλογα με τις εκάστοτε δηλώσεις διαφόρων τυχοδιωκτών “πολιτικών”.
Δεν είμαι μέλος του ΔΗ.ΣΥ., ανήκω όμως στο Ινστιτούτο Πολιτισμού του κόμματος αυτού, του οποίου Ινστιτούτου πρόεδρος είναι ο βουλευτής του Δη.Συ. Πρόδρομος Προδρόμου, ο οποίος είχε διαφωνήσει με τις θέσεις του ΔΗ.ΣΥ. το 2004 στο σχέδιο Ανάν.
Ούτε, επίσης, ανήκω σε κάποιο επιτελείο “διαδικτυακού πολέμου” του κυβερνώντος ΔΗ.ΣΥ. Στηρίζω το κόμμα γιατί μόνο στις τάξεις του βρίσκονται οι Έλληνες Κύπριοι που διατηρούν ισχυρή τη μνήμη του αγώνα της ΕΟΚΑ και επειδή, επίσης, είναι το μόνο και μοναδικό αντίπαλο δέος στο αχαρακτήριστο κόμμα ΑΚΕΛ που πάντα – κι εννοώ πάντα χωρίς ποτέ καμμία εξαίρεση – πολεμούσε την ελληνική ταυτότητα της Κύπρου, την ιδέα της Ελλάδας και την Ένωση και συνέβαλε τα μέγιστα με τις πολιτικές του στην πρόσφατη οικονομική κατάρρευση της Κύπρου.
Επαναλαμβάνω ότι δεν ανήκω σε κανένα “επιτελείο διαδικτυακού πολέμου”. Όλους τούς πολέμους μου τους διεξάγω μόνος μου και βέβαια με την ηθική στήριξη αγνώστων μου ως επί το πλείστον Ελλήνων της Κύπρου και της Ελλάδος.
Ότι “παραπλανώ” ή ότι “συγχύζω” τους αναγνώστες μου επειδή μάλιστα ξέρω… καλά ελληνικά(!) είναι η δικαιολογία όσων δεν έχουν να αντιτάξουν αποδείξεις ή επιχειρήματα στις θέσεις μου, που είναι απλά ελληνοκεντρικές, αποβλέπουν στη διατήρηση της ελληνικής ταυτότητας της Κύπρου και δεν κλονίζονται από τα λόγια τυχοδιωκτών της πολιτικής, όπως είπα και πιο πάνω.
Δεν θέλεις να είσαι στη θέση μου, αγαπητέ Πανίκο, γιατί δεν μπορείς να είσαι. Η θέση μου μετά απο δεκαετίες παραπλάνησης του κυπριακού λαού είναι πάρα πολύ δύσκολη γιατί ο κυριότερος μου στόχος είναι να καταδείξω ποιες πολιτικές οδήγησαν την Κύπρο στην καταστροφή, σε αντίθεση με το δικό σου τωρινό κόμμα, το οποίον όχι απλώς είναι συνεργός σ’ αυτή τη συγκάλυψη αλλά βασίζεται και διαιωνίζει τη συγκάλυψη για να κερδίζει ψήφους!
Ότι ο Αναστασιάδης οδηγεί την Κύπρο στη “σύγχρονη τουρκοκρατία” είναι σύνθημα τυχοδιωκτών που η προηγούμενη πολιτική τους δράση (στήριξη στην αποδεδειγμένα και ιστορικά ανθελληνική πολιτική Μακαρίου και των επιγόνων του – ΑΚΕΛ) ήδη οδήγησε την Κύπρο στην τουρκοκρατία.
Η Κύπρος παραδόθηκε στην Τουρκία το 1974 υπαιτιότητι της ανθελληνικής και ανθενωτικής πολιτικής Μακαρίου. Υπάρχουν τα έγγραφα και τα στοιχεία και οι μαρτυρίες που το αποδεικνύουν. Ξέρεις εσύ κανέναν που μπορεί να διαψεύσει τουλάχιστο τα έγγραφα με άλλα έγγραφα; Πού είναι οι επιστήμονες “ιστορικοί” μας που αντιγράφει ο ένας των άλλων εδώ και δεκαετίες επαναλαμβάνοντας τα ίδια και τα αυτά; Έχουν, απλώς, εξαφανιστεί, με εξαίρεση τον έντιμο Παναγιώτη Ήφαιστο που μάταια μάχεται να τους ξελασπώσει όλους, έχοντας εγκαταλειφθεί από όλους.
Αυτό που ΠΑΡΑΔΕΧΕΣΑΙ Πανίκο, ότι δηλαδή τα κόμματα για σένα δεν σημαίνουν ΤΙΠΟΤΕ είναι η απόδειξη της πλάνης σου. Χωρίς κόμματα θα πάψει να λειτουργεί η Δημοκρατία και θα επέλθει το τελικό χάος. Ο έντιμος πολίτης παραμένει στο κόμμα του και λέει με θάρρος την άποψή του. Αν αλλάζει κόμμα συνεχώς επειδή ακούει ακούει “δηλώσεις” εδώ κι εκεί που του φαίνονται κάθε φορά σωστές ή πιο σωστές, είναι καταδικασμένος να χάσει στο τέλος τον λογαριασμό και μαζί την ταυτότητά του.
Κι ουτε υπάρχει, βέβαια, καμιά “πανηγυρική” επαναφορά κανενός σχεδίου Ανάν. Για να έχει η Κύπρος δυνατή βάση ώστε να μπορέσει μακροχρόνια να ανατρέψει τις σκληρές τουρκικές πραγματικότητες που έφεραν οι ανθελληνικές πολιτικές του παρελθόντος, θα πρέπει τουλάχιστο εκείνοι που τις στήριξαν να αναγνωρίσουν το λάθος, την εσφαλμένη πορεία, για να είναι πειστικοί.
Τα επόμενα χρόνια στην Κύπρο δεν είναι των εύκολων “πατριωτικών” συνθημάτων τα οποία εξυπηρετούν μόνο τις φιλοδοξίες των εκάστοτε κυνηγών της εξουσίας, αλλά χρόνια υπομονής και ευθύνης. Δεν μπορώ να πω “ο λαός”, μπορώ, όμως, να πω ότι ένα μεγάλο μέρος των Κυπρίων βλέπει και ξεχωρίζει την ευθύνη από την ανευθυνότητα.