Καθηγητοῦ Ἐφαρμογῶν στὴν Ἐπιχ. Ἒρευνα & Στατιστικὴ τοὒ ΤΕΙ Πατρῶν
Θὰ περίμενε κανεὶς ὅτι μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Internetκαὶ τὴν συνακόλουθη παροχὴ, ἀκαριαίως, οἱασδήποτε πληροφορίας, οἱ ἄνθρωποι θὰ ἔπαυαν νὰ ἔχουν μνήμη χρυσόψαρου καὶ θὰ ἔψαχναν ἐναγωνίως καθημερινά, νὰ δοῦν ποιὰ μαύρη ἤ λευκή (ἀνάλογα ἀπὸ ποιὰ πλευρὰ εἶναι) ἐπέτειος ἑορτάζεται. Οἱ μόνες ποὺ θυμοῦνται εἶναι κυρίως ὅσες ἡ πολυπολιτισμικότητα (sic) καὶ ἡ Ἱατρικὴ ἀνακοινώνουν γιὰ τοὺς σκοποὺς των.
Ξεχνοῦν ἐπὶ παραδείγματι ὅτι αὐτὴ ἡ χρονιὰ εἶναι ἡ 100η ἐπέτειος τῆς ἔναρξης τοῦ Μεγάλου Πολέμου (Α’ ΠΠ) ποὺ ἐπέφερε ἑκατομμύρια νεκροὺς καὶ ὡδήγησε στὴν συντριβὴ τῆς Γερμανίας. Ἐπὶ πλέον, σὰν τὴν ἐρχομένη Πέμπτη 8/5, ἔληξε τῷ 1945, ὁ Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος στὴν Εὐρώπη μὲ τὴν συνθηκολόγηση, πάλι,τῆς Γερμανίας καὶ πάλι μὲ δεκάδες ἑκατομμύρια νεκρούς. Ξεχνοῦν ἐπίσης ὅτι σὰν τὴν ἑπομένη 9/5 , τῷ 1950, ὁ Ρόμπερτ Σουμάν (RobertSchuman) παρουσιάζει τὴν πρότασὴ του, ἐμπνευσμένη ἀπὸ τὸν Jean Monnet, γιὰ τὴν δημιουργία μιᾶς ὀργανωμένης Εὐρώπης, ποὺ κατὰ τὴν γνώμη του, θὰ ἦταν ἀπαραίτητη γιὰ τὴν διατήρηση εἰρηνικῶν σχέσεων. Μιὰ πρόταση, γνωστὴ ὡς Διακήρυξη Σουμάν, ἡ ὁποία θεωρεῖται καὶ ἡ ἀρχὴ τῆς δημιουργίας τοῦ κατοπινοῦ μορφώματος τῆς Ευρωπαϊκῆς Ἕνωσης.
Τὸ «ποτὲ πιὰ» ποὺ ἐπεδίωξαν οὶ RobertSchuman καὶ Jean Monnet μέσῳ τῆς πρώϊμης Συνθήκης Εύρωπαϊκῆς Κοινότητος Ἄνθρακα Χάλυβα, ἡ ὁποία συνθήκη σημειωτέον ἔληξε τυπικὰ τῷ 2002, ἔθετε τὴν παραγωγή καὶ ἐμπορία ἄνθρακα καὶ χάλυβα, δηλαδή τῶν δύο κύριων πρώτων ὑλῶν τῆς τότε πολεμικῆς βιομηχανίας, ὑπὸ κοινὴ διαχείριση τῶν πρώην ἐμπολέμων κρατῶν. Φυσικὰ, τὸ «ποτὲ πιὰ» δύσκολα θὰ ἄντεχε στὸ «πόλεμος πάντων μὲν πατὴρ ἐστίν..» τοῦ Ἡρακλείτου, ἄν δὲν ἐνορχηστρώνοντο ὅλοι, ὑπὸ τὴν μπαγκέτα τῶν ΗΠΑ, στὸν ψυχρὸ, ἐναντίον τῶν Σοβιετικῶν, πόλεμο. Καὶ ὄπου δόθηκε ἡ εὐκαιρία νἀσου καὶ πραγματικοὶ πόλεμοι. Ὅπως ἡ διάλυση τῆς Γιουγκοσλαβίας.
Ὑπόβαθρο τῶν συνεχιστῶν τῶν διακηρύξεων Σουμάν – Μοννέ, ὅπως τῶν Μπαρόζο – Ρομπάϊ, ἀλλὰ καὶ τῶν πάσης φύσεως ΚονΜπεντίτ, Συριζαίων, τῶν δῆθεν ἀναρχικῶν καὶ ἄλλων ἀπάτριδων τύπου “τό Αἰγαῖο ἀνήκει στὰ ψάρια του” αἰσθανομένων, εἶναι ὅτι ἀφοῦ ὀ πόλεμος διεξάγεται ἀπὸ ἔθνη- κράτη, γιὰ νὰ ἀποφευχθῇ πρέπει νὰ καταργηθοῦν τὰ … ἔθνη – κράτη. Κατὰ τὸ «πονάει χέρι κόψει κεφάλι». Αὐτὸ ἀκριβῶς ἐπιδιώκει, τώρα, ἡ ΕΕ. Χυλό λαοτήτων χωρὶς αἴσθηση κοινοῦ Πολιτισμοῦ, χωρὶς ἐμπειρία κοινωνίας, χωρὶς κοινὴ μεταφυσική, ποὺ θὰ ὐποτάσσεται σὲ ὁλοένα αὐταρχικώτερα μοντέλα διακυβέρνησης, ὁλοένα μακρύτερα ἀπὸ τὸ ἀρχικὸ ἰδεῶδες τῶν Σουμᾶν – Μοννέ.
Τρανό παράδειγμα ἡ δῆθεν Συμφωνία (Σύνταγμα) τῆς Λισσαβῶνος, ποὺ ὑποτίθεται βαθαίνει τὴν Ἕνωση καὶ τὴν …δημοκρατία, ἔγινε ὄτιδήποτε δυνατὸν γιὰ νὰ μὴν ψηφισθῇ μέσω δημοψηφίσματος ὅλων τῶν Εὐρωπαίων πολιτῶν καὶ ὄπου κρίθηκε ἀπαραίτητο, ὑπῆρξαν ἐπαναληπτικὰ συνεχῶς, μέχρι τῆς … ὐπερψήφισὴς της. Ἁληθινὴ πεμπτουσία τῆς “δημοκρατίας”.
Ἀλλο παράδειγμα ἡ Εὐρωζώνη ποὺ σχεδιάσθηκε ὄχι ὡς πραγματικὸ νόμισμα τῆς κοινῆς θέλησης ὅλων τῶν εὐρωπαίων πολιτῶν, ἀλλὰ νόμισμα ἰδιοτελές, τῶν – τί ῾σύμπτωση῾, χωρῶν τῆς συνθήκης ΕΚΑΧ κυρίως, γιὰ ἀλληλοϋπόβλεψη (ἔλεγχο, τὸ λένε, πιό κομψά) τῆς μιᾶς ἀπὸ τὴν ἄλλη.
Μήπως εἶναι καιρὸς νὰ θυμηθοῦμε ὅτι μπορεῖ ἡ Γερμανία νὰ κατέθεσε τὰ ὄπλα τὴν 8η Μαϊου, ἀλλὰ ἡ ἐπικύρωση τῆς συνθήκης ἔγινε τὴν 9η Μαϊου. Ὁπότε νὰ ἀφήσουμε προσωρινὰ καὶ γιὰ καμμιὰ ἑκατοστὴ χρόνια, τὴν ἄλλη 9η Μαϊου, στὴν μπάντα;