του Δημήτριου Ανδρονικίδη
Σήμερα εἶναι ἀποφράς ημέρα ( δηλαδή η ημέρα για την οποία δεν πρέπει να μιλάμε) γιατί…σαν σήμερα “η Νέα Ρώμη-Κωνσταντίνου Πόλις Ἑάλω”!
Σαν σήμερα;
Ναι, σαν σήμερα!
Κανονικά η άλωσις συνέβη στις 29 Μαΐου 1453 με το «Ιουλιανό» ημερολόγιο, δηλαδή στις 11 Ιουνίου με το «Γρηγοριανό».
Πέρα από την πολιτισμική, εθνική, πνευματική καταστροφή, με την άλωσι της Πόλεως γίνεται και κάτι ακόμη. Παρουσιάζεται η ευκαιρία στην Φραγκοκρατούμενη δύση να γίνει η επίδοξος διάδοχος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Αντίστοιχο αγώνα θα κάνουν και οι Οθωμανοί, γιαυτό και ο Μωάμεθ Β’ ο «πορθητής» θα ταφεί ως Ρωμαίος (και όχι «Βυζαντινός») αυτοκράτορας.
Μετά την πτώση της Πόλεως, αρχίζει ένας αγώνας από την δύση να κερδίσει τα σημειολογικά πρωτεία που μέχρι τότε κρατούσε η Νέα Ρώμη-Κωνσταντίνου Πόλις, γιαυτό και ξεκινάει αγώνας ανεγέρσεως ναού μεγαλυτέρου από την Αγία Σοφία (δεν μάς τα λένε αυτά αλλά είναι ζήτημα απλής λογικής να τα σκεφτεί κανείς).
Η ανέγερση της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου (του ετέρου πρωτοκλήτου, ο άλλος είναι ο Απόστολος Ανδρέας, ιδρυτής της πρώτης εκκλησίας στην Σινώπη του Πόντου και εν συνεχεία στην Αμισό-Σαμψούντα. Δεν είναι ΙΣΩΣ τυχαία η αδιαφορία των δυτικών στην γενοκτονία και ξεριζωμό των Ρωμαίων-Ελλήνων του Πόντου) ξεκινάει το 1506 μ.Χ. και μέχρι το 1626 που θα γίνουν τα εγκαίνια έχουν περάσει από την Βασιλική πολλοί αναγνωρισμένοι καλλιτέχνες (Ραφαήλ, Μιχαήλ Άγγελος)
(δηλαδή κατά την γνώμη μου η Βασιλική του Αγίου Πέτρου δεν οικοδομήθηκε μόνον για λόγους χριστιανικής λατρείας αλλά πρωτίστως ως ανταγωνιστικός ναός προς το ακριβότερο οικοδόμημα όλων των εποχών, την Αγία του Θεού Σοφία, η οποία για καλή τύχη (;) των παπικών έχει μετατραπεί σε τζαμί και ο χριστιανικός κόσμος στερείται ισχυρού συμβόλου, αφού και στα σύμβολα ισχύει το «εάν δεν φας θεριό, θεριό δεν γίνεσαι»)
ενώ λίγα χρόνια μετά (1581) θα γίνει και η αλλαγή του ημερολογίου, από Ιουλιανό σε Γρηγοριανό.
Το Γρηγοριανό ημερολόγιο βεβαίως (που πήρε το όνομα του από τον Πάπα Γρηγόριο ΙΓ’, δεν το έκανε ο Γρηγόριος αλλά ο γιατρός Aloysius Lilius, με καταγωγή από την μέχρι και σήμερα γεμάτη Ελληνογενείς Καλαβρία) δεν είναι και κανένα σπουδαίο επιστημονικό επίτευγμα, απλή εφαρμοσμένη αριθμητική είναι.
Σιγά τα ωά. Προσθεσούλες, αφαιρεσούλες, διαιρέσεις…απλά πράγματα για τα οποία όμως απεδώθησαν τιμές, γιαυτό και τον τάφο του Γρηγορίου κοσμεί γλυπτή απεικόνιση του εορτασμού της αλλαγής του ημερολογίου, σε μία προσπάθεια να κλέψει η αλλαγή του ημερολογίου λίγο από το κύρος της 1ης Οικουμενικής Συνόδου της Νικαίας (που συμπτωματικά είναι και η γενέτειρα του Ιππάρχου).
http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/89/Gregorianscher_Kalender_Petersdom.jpg
Η μεγάλη επιστημονική επανάσταση ήταν ο υπολογισμός του έτους από τον πατέρα της αστρονομίας Ίππαρχο (190-120 π.Χ.) σε 365,246667 ημέρες/έτος, πάρα πολύ κοντά στην πραγματικότητα, που θα αποτελέσει πρώτη ύλη για Έλληνες Αλεξανδρινούς αστρονόμους (Φλάβιος-Σωσιγένης) για να γίνει το «Ιουλιανό ημερολόγιο» (46 π.Χ.), που πήρε το όνομα του από τον Ιούλιο Καίσαρα, ο οποίος βεβαίως είχε τόση σχέση με το ημερολόγιο όση ο γάιδαρος με το φεγγάρι, απλώς την βούλα του έβαλε, όπως και ο πάπας Γρηγόριος ο ΙΓ’.
Οι αρχές δηλαδή του 17ου αιώνα θα βρουν τον χριστιανικό κόσμο της δύσεως με έναν νέο ναό σύμβολο, ένα νέο ημερολόγιο, μια νέα γενικότερα τάξη πραγμάτων σε βαθμό τέτοιο που είναι να αναρωτιέται κανείς εάν απλώς βόλεψε την δύση η πτώση της Νέας Ρώμης ή εάν έβαλε και η ίδια το χεράκι της προς αυτήν την κατεύθυνση.
Με λίγα λόγια, η άλωσις δεν έγινε μόνον από τους Τούρκους. Έγινε και από τους δυτικούς, που περίμεναν πώς και πώς την ευκαιρία να διεκδικήσουν λάθρα την συνέχεια της Ρώμης, κάτι που δεν κατάφεραν το 1204 στην πρώτη άλωση της Πόλεως, αφού ο τίτλος του «Αυτοκράτορος των Ρωμαίων» διεσώθη από την μετέπειτα «Αυτοκρατορία της Τραπεζούντος», οι Κομνηνοί δηλαδή έσωσαν την συνέχεια του τίτλου, εξ ου και μέχρι σήμερα οι Πόντιοι τραγωδούν για την «Ρωμανίαν».
Αυτός ήταν ο διακαής πόθος της δύσεως, να αρπάξει τον τίτλο της Ρώμης, κάτι που δεν κατάφερε ποτέ, από την στιγμή που η Πόλις δεν παρεδόθη αλλά Εάλω μετά από την περίφημη φράση του Παλαιολόγου:
«Τὸ δὲ τὴν πόλιν σοὶ δοῦναι οὔτ’ ἐμὸν ἐστίν οὔτ’ ἄλλου τῶν κατοικούντων ἐν ταύτῃ• κοινῇ γὰρ γνώμῃ πάντες αὐτοπροαιρέτως άποθανοῦμεν καὶ οὐ φεισόμεθα τῆς ζωῆς ἡμῶν.»
[Το να σου παραδώσω όμως την πόλη ούτε σε εμένα επαφίεται ούτε σε άλλον από τους κατοίκους της• διότι με κοινή απόφαση οι πάντες θα αποθάνουμε αυτοπροαίρετα και δεν θα υπολογίσομε τη ζωή μας]
Η Ρώμη όμως δεν αρπάζεται, δεν κατακτάται, η Ρώμη βασίζεται στην συνέχεια και η μεταφορά της πρωτευούσης από την Ρώμη στην Νέα Ρώμη-Κωνσταντίνου Πόλιν δεν έγινε από εξωρωμαϊκούς αλλά από τον ίδιο τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνο (δεν είναι αλήθεια εντυπωσιακό ότι το όνομα Κωνσταντίνος δεν είναι διαδεδομένο στην δύση;) δηλαδή η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία της παλαιάς Ρώμης είναι η ίδια με αυτήν της Νέας Ρώμης, αφού η μεταφορά έγινε από μέσα.
Η Ρωμανία επέρασεν, δεν έχει διαδόχους. Εμείς είμαστε η Ρωμανία, εμείς οι Ρωμαίοι και όσο κι αν ματαιοπονούν Τούρκοι και Δυτικοί, δεν υπάρχει συνέχεια της Ρώμης, υπάρχει μόνον μια παραδοσιακή πεποίθησις:
«Η Ρωμανία κι αν επέρασεν, ανθεί και φέρει κι άλλο». (αν και ενδεχομένως το τραγούδι αναφέρεται στην άλωση του 1204 και τον Άγιο Ιωάννη τον Βατάτζη [μη κλαίς Άι ΓΙάννε μου] τον Αυτοκράτορα της Νικαίας μέχρι την ανακατάληψη της Πόλεως).
Αυτός μάλλον ήταν ο λόγος που η Οθωμανική Αυτοκρατορία δέν άλλαξε το όνομα της Κωνσταντινουπόλεως (η σημειολογία του ονόματος είναι κολοσσιαία) καθώς διεκδικούσε και εκείνη για τον εαυτό της την συνέχεια της Ρώμης, μια διεκδίκηση που σταμάτησε ο γερμανοεκπαιδευθής Μουσταφά Κεμάλ, μετονομάζοντας την Πόλη σε Ισταμπούλ (τίποτε δεν γίνεται τυχαία).
Όσο δηλαδή οι Οθωμανοί είχαν ισχύ, κρατούσαν ζωντανή την σημειολογία του ονόματος της Πόλεως, διότι οι Τούρκοι δεν κατάγονται από Ιερό Ισλαμικό γένος όπως οι Άραβες, και μόνον ως επίδοξοι συνεχιστές της Ρώμης μπορούσαν να έχουν υπόσταση. Μόλις όμως η Οθωμανική αυτοκρατορία έγινε «Τουρκία» με την βοήθεια της δύσεως το 1922, χάθηκε και η σημειολογία, χάθηκε και το όνομα της Πόλεως, χάθηκε ακόμη και η Αραβική γραφή, για να φθάσει η Τουρκία να γίνει το σημερινό κοσμικό κράτος χωρίς την παραμικρή ιστορική υπόσταση. Ένα κράτος φερέφωνο της δύσεως.
Γιαυτό και δεν μάς άφησαν, την στιγμή που είχαμε συγκεντρωμένους 115.000 στρατιώτες στην Θράκη το 1922 (Πάγκαλος, Στρατιά του Έβρου), να καταλάβουμε την Πόλη, πράγμα ΕΥΚΟΛΟ για την εποχή, αφού η μοίρα της Κωνσταντινουπόλεως είχε προαποφασιστεί από τους «συμμάχους» μας που ήθελαν διακαώς να σβήσουν την 1500ετή ιστορία της.
Στην ουσία η άλωσις της Πόλεως ξεκίνησε το 1204, συνεχίστηκε το 1453 και ολοκληρώθηκε το 1923 με την συνθήκη της Λωζάνης αλλά και με την αποδοχή του νέου ημερολογίου (αλά Φράγκα το έλεγαν οι γιαγιάδες μας, όχι τυχαία αφού είναι προϊόν της Φραγκοκρατίας) τον Φεβρουάριο του ιδίου έτους, λίγο μετά την υπογραφή της συνθήκης.
Υ.Γ.
Η πολιορκία της Πόλεως διήρκεσε 719 χρόνια.
6 comments
Κύριε Ἀνδρονικίδη ἐξαιρετικῶς χρήσιμο τὸ ἄρθρο σας.
Ὑπενθυμίζει τὴν περίοδο τῆς ἱστορίας ἡμῶν, τὴν ὁποία ἡ πλειονότητα τῶν συγχρόνων καθηγητῶν προσπαθοῦν νὰ διαγράψουν.
Ἐκτὸς τῶν ἄλλων δίδει τὸ ἔναυσμα διὰ τὴν περαιτέρω μελέτην τῶν παρατιθεμένων γεγονότων. Ἔτσι ὑψώνεται ἕν ἀνάχωμα πρὸ τῶν διαστρεβλομένων ἐκδοχῶν τῆς ἱστορίας ἡμῶν.
”Κανονικά η άλωσις συνέβη στις 29 Μαΐου 1453 με το «Ιουλιανό» ημερολόγιο, δηλαδή στις 11 Ιουνίου με το «Γρηγοριανό».”
Αυτό είναι νομίζω λάθος, διότι η άλωσις έγινε το 1453, δηλαδή πριν το 1582, οπότε η διαφορά είναι 9 και όχι 13 ημέρες. Δηλαδή, με το «Γρηγοριανό» ημερολόγιο, έγινε στις 7 Ιουνίου και όχι στις 11.
Οι 13 ημέρες διαφορά μεταξύ παλαιού και νέου ημερολογίου ισχύουν για γεγονότα μετά το 1900 και θα ισχύουν μέχρι το 2100 , όταν και η διαφορά θα αυξηθεί σε 14 ημέρες.
Σύμφωνα με το παλαιό Ιουλιανό ημερολόγιο το έτος υπολογιζόταν σε 365,25 ημέρες . Συνεπώς κάθε τετραετία, τα μεν τρία έτη είχαν 365 το δε τέταρτο ( δίσεκτο) 366 ημέρες. Στην πραγματικότητα όμως το έτος είναι κάτι λιγότερο από 365,25 ημέρες. Έτσι αποφασίστηκε να αφαιρούνται 3 ημέρες του παλιού ιουλιανού ημερολογίου κάθε τετρακόσια χρόνια . Και πιο συγκεκριμένα, αποφασίστηκε να αφαιρείται μία ημέρα από τα έτη αλλαγής αιώνα που δεν διαιρούνται με το τετρακόσια. Δηλαδή το 1582, που υιοθετήθηκε καταρχάς το νέο σύστημα, η διαφορά ήταν 10 ημέρες. Το 1600, επειδή διαιρούνταν με το 400, η διαφορά παρέμεινε στις 10 ημέρες. Το 1700, που δεν διαιρούνταν με το 400, η διαφορά έγινε 11 ημέρες, αντίστοιχα το 1800 έγινε, 12 ημέρες και το 1900, 13 ημέρες.
Δείτε και τους πίνακες εδώ.
Αν κάνω λάθος, ζητώ συγγνώμη.
κύριε Πατριώτη, στον ιστότοπο olympia.gr δημοσιευσα αυτο το κειμενο στις 7/6, αξιοποιώντας την πηγή που αναφέρατε, και δέχθηκα παρεμβάσεις που μου έλεγαν για τις 13/6. Μετά από αρκετό ψάξιμο, και με επικοινωνία με το ΤΕΙ Κρήτης, βρήκα ότι η σωστή ημερομηνία για φέτος είναι 13/6, διότι το λάθος σας είναι ότι η διαφορά δεν είναι σταθερή, και η διορθώσεις (όπως του 1900 που αναφέρατε) γίνονται για να επιτυγχάνουμε συνέχεια την ίδια χρονική απόσταση. Πιστεύω λοιπόν ότι στα 2014 έγινε στις 13/6 η Άλωση. Το ζήτημα βέβαια, πέρα από αυτόν τον προβληματισμό, είναι η έναρξη διαλόγου για την ιστορία, που στην σύγχρονη Ελλάδα μαθαίνεται αλα Φράγκα, ακόμα και από ανθρώπους του πατριωτικού χώρου.
Η διόρθωση του ημερολογίου δεν ήταν απλά κάποιες προσθαφαιρέσεις. Το βασικό όμως που παραλείπεται στο άρθρο είναι ότι έγινε 204 χρόνια πριν από τον Νικηφόρο Γρηγορά. Ο Γρηγοράς το παρουσίασε στον αυτοκράτορα Ανδρόνικο Β΄ τον Παλαιολόγο, έτυχε επαίνων και εγκρίσεων και από την Εκκλησία αλλά δεν εφαρμόστηκε. Ρωτώ γιατί;
Κατηγορούμε τους Δυτικούς για την αποδυνάμωση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Που το περίεργο; Οι σχέσεις μεταξύ των κρατών ακολουθούν τους χριστιανικούς κανόνες ηθικής; Για παράδειγμα: «ὅστις σε ραπίσει ἐπὶ τὴν δεξιὰν σιαγόνα, στρέψον αὐτῷ καὶ τὴν ἄλλην».
Τέλος η Δυτική χριστιανοσύνη κατηγορεί την Ανατολική ότι την εγκατέλειψε στα χέρια των βαρβάρων. Να βλέπουμε και την άλλη πλευρά και τα δίκαιά της, όχι μόνο τα δικά μας.
Μιχ. Μανωλόπουος
Εύλογα και ορθά τα ερωτήματά σας κ. Μανωλόπουλε. Να μου επιτρέψετε να μην αποκαλώ την αυτοκρατορία βυζαντινή, αλλά ρωμαϊκή, για να την διαχωρίζω από την δύση των Φράγκων. Δεν έχω καταλάβει μόνο ένα σημείο σας: το Ιουλιανό ημερολόγιο είναι αρκετά μα αρκετά παλαιότερου της δυναστείας των Παλαιολόγων. Μπορείτε να συγκεκριμενοποιήσετε την αναφορά σας, και το ερώτημά σας;
Η διόρθωση του Ιουλιανού ημερολογίου δεν ήταν απλά κάποιες κλπ