Ομοσπονδία που μας παίρνει πίσω στον μεσαίωνα ή αγώνας αξιοπρέπειας και επιβίωσης;

«Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ή Διχοτόμηση!» Εδώ και δεκαετίες συναντούμε αυτό το εφιαλτικό δίλημμα που δυστυχώς κατέληξε να είναι σύνθημα για τους ηγέτες μας. Φαίνεται όμως ότι τώρα οι ταγοί μας έχουν συλλογικά αποφασίσει (ειδικά μετά από την πρόσφατη τετραήμερη συνεδρία του “Εθνικού Συμβουλίου”) ότι ο ανήθικος αυτός εκβιασμός θα επαναλαμβάνεται μέχρι να εμπεδωθεί κι από τους πολίτες. Αφού δηλαδή οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δείχνουν ότι ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να δεχθεί την “σύγχρονη τουρκοκρατία” της Δ.Δ.Ο, ανέλαβαν εργολαβικά, προτάσσοντας εφιαλτικά διλήμματα (που αποκλείουν την επιλογή της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), να τον καθοδηγήσουν.

Εξήντα ακριβώς χρόνια μετά από το ιστορικό δημοψήφισμα του 1950, στο οποίο ο Κυπριακός Ελληνισμός δικαιωματικά αξίωσε την Ένωση με την Μητέρα Ελλάδα, η Κύπρος βρίσκεται, όσο ποτέ άλλοτε, κοντά στην ολοκληρωτική καταστροφή. Μετά από ολέθριους χειρισμούς δεκαετιών της ηγεσίας του, η νομιμοποίηση της κατοχής μέσω μιας ανελεύθερης και ρατσιστικής “λύσης” συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, βρίσκεται επί θύρας.

Κακώς εφησυχάζουν κάποιοι από την ύπαρξη της “τελευταίας γραμμής αμύνης” που έχουμε, την προϋπόθεση έγκρισης δηλαδή, της οποιασδήποτε λύσης σε δημοψήφισμα. Είναι γνωστό ότι με την χρήση της σύγχρονης επιστήμης της Επικοινωνίας, η παραπλάνηση και χειραγώγηση της κοινής γνώμης είναι πολύ πιο εύκολη, από ότι ήταν στο παρελθόν. Όσοι λοιπόν επαναπαύονται στις δάφνες του 76% του δημοψηφίσματος, θα πρέπει να το σκεφτούν δυο φορές. Ισχύει το ίδιο και γι’ αυτούς που κοιμούνται ήσυχοι λόγω της Τουρκικής πλεονεξίας και αδιαλλαξίας (που επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά επί προεδρίας του “προσφοροδότη” Χριστόφια). Η “διεθνής κοινότητα”, κατευθυνόμενη από τους εκδικητικούς Εγγλέζους δε θα αναλάμβανε εκ νέου την επιχείρηση παράδοσης της Κύπρου στην Τουρκία, αν δεν υπήρχαν καλές πιθανότητες επιτυχούς έκβασης.

Επιβάλλεται, έστω και τώρα, αλλαγή πλεύσης. Η σύμπνοια που διακαώς επιθυμεί ο Πρόεδρος στο εσωτερικό μέτωπο, θα επιτευχθεί μόνον αν επιχειρήσει μια ηρωική (με όλη τη σημασία της λέξης) έξοδο από την καταστροφική πορεία που ο ίδιος επέλεξε. Η εμμονή στην ρατσιστική “λύση” της Δ.Δ.Ο. (που μετατρέπει την Κύπρο σε συνεταιρική με τον κατακτητή, ενώ πληρώνουμε τα έξοδα της λύσης από πάνω) οδήγησε στο σχέδιο Ανάν, ενώ οδηγεί στο ίδιο μεταλλαγμένο σχέδιο, το οποίο σήμερα ονομάζουν… “λύση από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους”. Μπορεί ο Δημήτρης Χριστόφιας να επιδείξει ευελιξία, προς την σωστή κατεύθυνση αυτή τη φορά; Αν δεν μπορεί, οφείλει (λόγω της σοβαρότητας των εξελίξεων) να παραιτηθεί και να προκηρύξει πρόωρες εκλογές στις οποίες το διακύβευμα θα είναι το αληθινό δίλημμα που έχουμε μπροστά μας: «Ομοσπονδία που μας παίρνει πίσω στον μεσαίωνα ή αγώνας αξιοπρέπειας και επιβίωσης.»

Υπάρχει λοιπόν και η άλλη οδός που δίνει διέξοδο από τα αδιέξοδα: Αυτή της άρνησης, της αντίστασης και της αξιοπρέπειας, συνοδευόμενης όμως από μια τιτάνια προσπάθεια επαναφοράς του Κυπριακού στην σωστή του βάση, ως θέματος εισβολής και κατοχής από την Τουρκία. Οι ξένοι (κυρίως οι Ευρωπαίοι εταίροι μας) δε θα κουνήσουν το δακτυλάκι τους εκτός κι αν πρώτοι εμείς πούμε την αλήθεια. Και σίγουρα δεν λέμε όλη την αλήθεια όταν ισχυριζόμαστε ότι απαιτούμε λύση με βάση το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και από την άλλη επιδιώκουμε “λύση” Δ.Δ.Ο.

Αν οι πολίτες πεισθούν μετά από την “εκπαίδευση-πλύση εγκεφάλου” στην Διζωνική, η οποία θα έχει ως κυρίαρχο στοιχείο της, το ψευδεπίγραφο δίλημμα «Ομοσπονδία ή διχοτόμηση», να συναινέσουν σε μια τέτοια “λύση”, οι εφιαλτικές πρόνοιές της, θα οδηγήσουν στον μαρασμό του Κυπριακού Ελληνισμού και σε τάσεις φυγής. Σε μια τέτοια περίπτωση, σε λίγα χρόνια η “πάλαι ποτέ Ελληνική Κύπρος” θα καταλήξει να είναι ένα πολυφυλετικό συνονθύλευμα με μια Ελληνική μειονότητα, υπό Αγγλική και Τουρκική κηδεμονία. Δεν είναι τυχαίο που τελευταία, όλο και πιο πολλοί μιλούν για ενεργοποίηση (από την Τουρκία), σεναρίου Αλεξανδρέττας στο Κυπριακό. Δυστυχώς, φαίνεται ότι η ιστορία δεν έχει διδάξει τους ηγέτες μας.

Πανίκος Ελευθερίου

Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος (9.1.2010)