του Γεωργίου Εμ. Δημητράκη*
Από την εμφάνιση του ανθρώπου ως ύπαρξη η συνείδηση και η νοημοσύνη είναι τα μοναδικά όπλα για την αντιμετώπιση κάθε κίνδυνου που απειλεί την υπόστασή του. Αν η συνείδηση και η νοημοσύνη χαθούν, θα μπορούσε να σημαίνει ότι η ίδια απουσιάζει από το σύμπαν. Αυτό είναι ένας τεράστιος ηθικός λόγος για να εργαστούμε σκληρά ώστε να αποφύγουμε μία υπαρξιακή απειλή από το να γίνει πραγματικότητα. Σήμερα η αδυναμία του ανθρώπου να αντιμετωπίσει τους διάφορους κινδύνους που προέρχονται από την άσκηση πολιτικής σημαίνει απώλεια του νοήματος που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιές.
Η χειραγώγηση της σκέψης μας και η επιβολή των λίγων αρρωστημένων μυαλών, με την διεστραμμένη «υπερνοημοσύνη» τους, εις την θέληση των πολλών που παράγουν τον πλούτο, μας καθιστά τελείως αδύναμους να αντιληφθούμε την εξάρτηση της πολιτικής από την οικονομία. Η οικονομική κρίση δεν είναι αντιμετωπίσιμη όταν οι ίδιες οι κοινωνίες αλλά και οι ηγεσίες των δεν συνειδητοποιούνε τις αιτίες που την έχουν προκαλέσει. Η άσκηση μίας αποτελεσματικής πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της οικονομικής κρίσης είναι το μοναδικό όπλο για να εξέλθει η Ευρώπη αλλά και η ανθρωπότητα από αυτό το αδιέξοδο που την συνθλίβει.
Εδώ και 7 σχεδόν χρόνια παρακολουθούμε με απάθεια τα τεκταινόμενα εις το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες. Αυτό το πολιτικό θέατρο μεταξύ μόνον μερικών ολίγων, οι οποίοι κατά το δοκούν θέλουν να κρίνουν τις τύχες εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων εις την γηραιά ήπειρο. Εις την Σύνοδο Κορυφής της 26/27.Ιουνίου 2014 η αλλαγή των προσώπων εις το «Θέατρο των Βρυξελλών» δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση και αλλαγή της πολιτικής σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ας μη αυταπατώμεθα. Διότι εις την πραγματικότητα η τύχη όλων μας πρέπει να ευρίσκεται εις τα χέρια όλων μας. Και αυτό είναι εφικτό μόνον όταν συνειδητοποιήσουμε μερικά απλά πράγματα
Η καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα είχε ως αναμενόμενη συνέπεια την χρεοκοπία μερικών χωρών της Ευρώπης και τον υπερπλουτισμό μερικών ολίγων του Βορρά π.χ. της Γερμανίας και του άξονά της Βέλγιο, Ολλανδία, Λουξεμβούργο και Αυστρία. Αυτό είναι ένα αναμφισβήτητο συμπέρασμα όλων των διεθνών παραγόντων και οικονομικών αναλυτών. Με την καθιέρωση του Ευρώ ως νόμισμα της Ευρωζώνης πολλαπλασιάστηκαν οι εξαγωγές των προαναφερθέντων χωρών προς τις ευρωπαϊκές κυρίως χώρες. Η δε συσσώρευση τεράστιων κεφαλαίων και πλεονασμάτων έχουν ως συνέπεια να επιτείνουν την χρεοκοπία των οικονομιών των δεινοπαθούντων υπολοίπων, με την παράλληλη χορήγηση φθηνών δανείων οι οποίες εξασφαλίζουν τις περεταίρω εξαγωγές των δανειστριών αυτών χωρών.
Η πολιτική λιτότητας του Βερολίνου συνίσταται όχι μόνον εις τον εκβιασμό των δεινοπαθούντων τώρα εταίρων, αλλά παράλληλα και εις την επανάληψη της χορήγησης νέων «πακέτων» στήριξης μέσω νέων Συμφωνιών, σε αντικατάσταση τώρα των επαχθών και εφιαλτικών «μνημονίων». Οικονομικές Συμφωνίες οι οποίες μακροπρόθεσμα και εις το απώτερο μέλλον αποβλέπουν εις την αναπόφευκτη δέσμευση π.χ. κατάσχεση, βάσει του Αγγλικού Δικαίου, όλων των υπαρχόντων περιουσιακών στοιχείων των χρεοκοπημένων χωρών, οι οποίες με τον συνεχή και αυξανόμενο δανεισμό δεν θα είναι σε θέση να αποπληρώσουν τα χρέη τους.
Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει όμως να γνωρίζει το πιο απλό πράγμα. Η Γερμανία είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο, με μία απίστευτη και αστείρευτη τεχνογνωσία. Ο παραγωγικός της ιστός απλώνεται ακόμη και εις το τελευταίο χωριό. Σε αντίθεση με την οικονομία της, η οποία προ του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου ήταν εσωστρεφής και η οποία την ανάγκασε, μέσω της πολεμικής της μηχανής, εις την αναζήτηση ζωτικού χώρου (Lebensraum), η μεταπολεμική της τώρα οικονομία είναι κατά το μέγιστο εξωστρεφής. Παράλληλα με την δυναμική της παραγωγικότητας, με την πολύ έξυπνη οικονομική της πολιτική και την καθιέρωση αμετάβλητων αμοιβών εργασίας –π.χ. κατά την τελευταία 20-ετία οι αυξήσεις εις το σύνολο δεν υπερέβησαν το 2% δηλαδή μόλις.0.10% ετησίως! – είχε ως αποτέλεσμα την μείωση της εγχώριας κατανάλωσης και την τεράστια αύξηση των εξαγωγών, με την παράλληλη συσσώρευση τεράστιων πλεονασμάτων και αποθεμάτων, τα οποία υπερβαίνουν τα 25-30 δις Ευρώ τον μήνα. Αποθέματα και πλεονάσματα εξαιτίας αυτής της πολιτικής με τα οποία αφενός μεν μέσω φθηνών δανείων προς τις χρεοκοπημένες χώρες εξασφαλίζει τις τεράστιες εξαγωγές της, αλλά αφετέρου μέσω των πακέτων στήριξης και των νέων οικονομικών συμφωνιών, οι οποίες εκτοξεύουν συνεχώς το χρέος εις δυσθεώρητα ύψη και καθιστούνε και την χώρα μας έρμαιο των δανειστών, επιτυγχάνουν έναντι πινακίου φακής την ολοσχερή απόκτηση του εθνικού πλούτου και όλων των περιουσιακών στοιχείων των υπόχρεων χωρών.
Κάθε Έλληνας και Ευρωπαίος πολίτης οφείλει επίσης να γνωρίζει, ότι ουδέποτε πρόκειται να εξέλθουμε από την κρίση, και ότι η αχίλλειος πτέρνα της Γερμανίας είναι η ισχυρή οικονομία της, η οποία την καθιστά πολύ ευάλωτη. Βασιζόμενοι σε αυτά τα δύο δεδομένα, οφείλουμε τώρα να αντισταθούμε και να στείλουμε ένα μήνυμα εις την ηγεσία του Βερολίνου. Ότι η υπεράσπιση της δικής μας ύπαρξης και αξιοπρέπειας μας αναγκάζει να απόσχουμε από την αγορά γερμανικών προϊόντων, σε περίπτωση που η ηγεσία του Βερολίνου επιμείνει εις την συνέχιση της απάνθρωπης πολιτικής λιτότητας η οποία σκοτώνει κυριολεκτικά την Ευρώπη.
Υποσημείωση: Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης διαμένει στην Ξάνθη. Σπούδασε Πολιτικές-Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.