Στην Κύπρο τη θαλασσοφίλητη και τεθλιμμένη «ες γην εναλίαν Κύπρον»(Ευριπίδης, Ελένη) εκεί που παρά τα βάσανά της «τ΄ αηδόνια δεν σ΄ αφήνουνε να κοιμηθείς στις Πλάτρες»(Σεφέρης) ταξιδεύουν τις μέρες αυτές οι ακοίμητες ελληνικές συνειδήσεις. Στιγμιαίες αναλαμπές μνήμης έδειξε το μιντιακό μας σύστημα! Ο πολιτικός κόσμος «ιδών αντιπαρήλθε»(Λουκ. 10,31) όταν δεν εξαπολύει (άπαγε της βλασφημίας!) ρηματικές διακοινώσεις που παγκοσμίως απευθύνονται μόνον σε εχθρικά κράτη.
Σαράντα χρόνια και η Τραγωδία συνεχίζεται χωρίς κάθαρση, ενώ το έγκλημα διαρκεί και κλιμακώνεται χωρίς τιμωρία. Και οι δράστες; Εκτελεστές πανάθλιοι όμαιμοι εφιάλτες, εντολοδόχοι των ξένων. Εμπνευστές και αδίστακτοι καθοδηγητές υψηλοί «σύμμαχοι» και «προστάτες». Ξεδιάντροπος και σατανικός ο τότε αμερικανός ΥΠΕΞ, μεθόδευσε και επέβλεψε την εισβολή. Τον Αττίλα 2, μάλιστα τον επιμελήθηκε αυτοπροσώπως. Της σχολής του ο Χόλμπρουκ ξεσπάει αργότερα: «Συνέβησαν [τότε] ορισμένα πράγματα για τα οποία ντρέπομαι»(Μαρτυρία Μ. Ιγνατίου, Επίκαιρα, 248/17.7.14). Βεβαίως δηλώσεις μετανοίας χωρίς έμπρακτη μετάνοια, μεταστροφή πολιτικής έχουν φιλολογική αξία, αλλά αποκαλύπτουν τον βαθμό σήψης των διακρατικών σχέσεων.
Ο Κίσσινγκερ δεν είναι απλά ηθικός αυτουργός του κυπριακού εγκλήματος. Είναι εν πολλοίς και φυσικός αυτουργός του. Εγκληματολογικά όμως βαρύτερη και από την ανάμιξή του στην Εισβολή είναι η κατόπιν καταχθόνια υπερδραστηριότητα του. Οι μετακατοχικοί σχεδιασμοί του ων πρώτος το αποφώλιον τέρας της «διζωνικής -δικοινοτικής ομοσπονδίας». Πρόκειται για το τουρκοειδές παρά φύσιν βαναυσοτέχνημα που δολοφονεί την αρχή της πλειοψηφίας, θεμελιώδη αρχή της δημοκρατίας.
Το ελλαδοκυπριακό πολιτικό προσωπικό δεν αντέστη ως όφειλε, εδικαιούτο και ηδύνατο. Υπέκυψε σε πιέσεις κάνοντας λάβαρο του το καίρια υπονομευτικό της κυπριακής υποστάσεως νόθο κατασκεύασμα της «διζωνικής-δικοινοτικής». Σημειωθήτω ότι ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε απορρίψει μετά βδελυγμίας τον όρο «διζωνική» αντιπροτείνοντας τον όρο «διπεριφερειακή-δικοινοτική». Διαφορά όσο η μέρα με την νύχτα.
Επειδή στις ΗΠΑ όλα κάποτε βγαίνουν στη φόρα ο Κίσσινγκερ δεν φοβόταν μια σοβιετική αντίδραση στον αμερικανοκίνητο Αττίλα, αλλά όπως ομολόγησε στον συνομιλητή του Κινέζο υφΥΠΕΞ Κιάο Γκουανχούα(κωδικός NND979520) “το πρόβλημά μας είναι να ηρεμήσουμε τους Έλληνες τη Αμερικής”! Τους Έλληνες της Ελλάδος τους είχε απομωράνει με το διαβολοπαίγνιό του: Την ώρα που η τουρκική βαρβαρότητα αιματοκύλιε την Μεγαλόνησο ο «μάγος» πετούσε στον Καιάδα την ολόδική του, αλλά μισητή στους Έλληνες χούντα. Και οι Ελλαδίτες, ιδίως οι αναρίθμητοι μετά χούνταν αντιχουντικοί αντί συγκλονισμένοι να σπεύσουν να πολεμήσουν τους εισβολείς, πανηγύριζαν ανοίγοντας σαμπάνιες. Όλοι βεβαιώθηκαν ότι η Κύπρος είναι … μακριά! Και ησύχασαν…
Ερήμην των Ελλήνων η αμερικανική πολιτική διαμορφώνεται αείποτε κόντρα στα πάγια συμφέροντά μας. Γ΄ αυτό το Κυπριακό στις πραγματικές του διαστάσεις ως πρόβλημα Εισβολής, Κατοχής, Εποικισμού εξαφανίστηκε από την διεθνή ατζέντα. Αντ΄ αυτού χρόνια τώρα παίζει το τουρκοκίνητο «αποκλεισμός των τουρκοκυπρίων».
Η τουρκική επέλαση στην Κύπρο, προοίμιο εξαφάνισης του Ελληνισμού, του κυπριακού πρωτίστως και του όλου στην συνέχεια, αφήνει ανυποψίαστες τις ελίτ των δύο ελληνικών κρατών. Επισπεύδων τουρκικός επεκτατισμός: Αττίλας 40χρόνια αμετακίνητος στην Κύπρο, άρνηση αναγνώρισης Κυπριακής Δημοκρατίας,casus belli, άρνηση κύρωσης της Σύμβασης του Δικαίου Θάλασσας. Διαρκείς έργω προσβολές της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο, στρατιωτική περικύκλωσή μας μέσω Αλβανίας και Σκοπίων, Καστελόριζο, εμπλοκές στην ΑΟΖ κ.α.
Συστηματική διάβρωση μειονότητας Θράκης. Μετασχηματισμός της σε στρατηγική. Το προξενείο Κομοτηνής κράτος εν κράτει. Εμείς συμπεριφερόμαστε ως γεωπολιτικός δορυφόρος της Άγκυρας. Απόλυτη φιλανδοποίηση.
Η αεροναυτική μας υπεροχή και πάντως η αποτρεπτική ισορροπία στο Αιγαίο, όρος εθνικής επιβίωσης κινδυνεύουν από τις ύποπτες και οπωσδήποτε παράλογες αποφάσεις των τροικανών που φυτρώνουν όπου δεν τους σπέρνουν.
Η τουρκική επιθετικότητα οξύνεται ως στρατηγική εξαναγκασμού μας να ματαιώσουμε την άσκηση κάθε κυριαρχικού μας δικαιώματος.
Η εξίσωση της μειοψηφίας με την πλειοψηφία («πολιτική ισότητα») παμπόνηρο αγγλοαμερικανικό επινόημα τουρκικής αποδοχής πρέπει να αποκρουσθεί, όπως το 2004 το εκτρωματικό σχέδιο Ανάν.
Οι αμετανόητοι ανανιστές πλεονάζουν εντός των τειχών. Στις δύο κυβερνήσεις και στους στρατευμένους ειδικούς. Ενδεικτικό το άρθρο του εκπροσώπου ΕΛΙΑΜΕΠ ημιεπίσημου εκφραστή των ελληνικού ενδοτισμού, μας προετοιμάζει ότι «το σχέδιο λύσης αναπόφευκτα θα περιέχει στοιχεία από το σχέδιο Ανάν»(Καθημερινή 20/7/14). Ξέρει και θέλει…
Ο κυπριακός αγώνας ή είναι αντικατοχικός, ή είναι προδομένος. Αντικατοχικός με αμετακίνητο αίτημα ευρωπαϊκή λύση. Λύση στη βάση του ευρωπαϊκού κεκτημένου.
Το περισσόν εκ του πονηρού.
Το επιβάλλει το ανεξόφλητο χρέος μας στους νεκρούς και τους αγέννητους.
Για τους τελευταίους το αμείλικτο ερώτημα του Ποιητή:
“Αυτή η κούκλα με το κομμένο χέρι,
που κρεμάστηκε στο παράθυρο
του γκρεμισμένου σπιτιού,
ποιο παιδάκι ήθελε ν΄ αποχαιρετήσει,
σε ποιο παιδάκι σύρθηκε ως το παράθυρο
ν΄ ανεμίσει το χέρι και της το ΄κοψαν;
(Κώστας Μόντης, Τουρκική εισβολή ΙΙ)