Προκαλούν αγανάκτηση οι ισραηλινοί βομβαρδισμοί στη Λωρίδα της Γάζα που δημιουργούν εφιαλτική κατάσταση χιλιάδες αμάχους. Με βρίσκουν σύμφωνο εν γένει οι καταδικαστικές για την πολιτική και τις πρακτικές του Ισραήλ γνώμες. Ενας ακόμα παραλογισμός και μια ακόμα δοκιμασία της αποτελεσματικότητας του ΟΗΕ και των αρχών του Διεθνούς Δικαίου. Τολμώ να κάνω συγκρίσεις (εκ πρώτης όψεως παράδοξες) με την πραγματικότητα της Κύπρου μετά το 1974. Γεννιούνται και μερικά ερωτήματα. Μια από αυτές (σχετική ερώτηση μου είχε διατυπώσει Γάλλος φίλος την δεκαετία του 1980): Μετά το χουντικό πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου και την εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων, από το 1974 υπάρχει παράνομη κατοχή από την Τουρκία του 38% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και εποικισμός των κατεχομένων με εκατοντάδες χιλιάδες που μεταφέρθηκαν από την Τουρκία. Η Κύπρος δεν έχει απλώς κάποια γεωπολιτική αξία και σημασία. Η σημασία της είναι κεντρική. Βρίσκεται στην καρδιά του χώρου συνάντησης τριών ηπείρων (Ευρώπης-Ασίας-Αφρικής), στην καρδιά του αξονικού χώρου.
Γιατί δεν αναπτύχθηκε στην Κύπρο ένα κίνημα ένοπλης απελευθέρωσης αντίστοιχο – τηρουμένων των αναλογιών – των οργανώσεων παλαιστινιακής αντίστασης (Φατάχ, PLO, και αργότερα Χαμάς κλπ.); Ασφαλώς ένας πολύ σημαντικός λόγος είναι η γεωγραφικη θέση της Κύπρου. Η Κερύνεια απέχει μόλις 40 χιλιόμετρα από τα Άδανα. Αυτό προσφέρει μεγάλο πλεονέκτημα στην Τουρκία για να εκτελέσει σχέδια επεμβάσεών της στο νησί. Πέραν αυτού υπάρχουν και άλλοι λόγοι. ¨Ενας από αυτούς, είναι η απουσία της Ελλάδας. Με την Ελλάδα απρόθυμη να δώσει ουσιαστική υποστήριξη, πιθανότατο είναι ότι ένας τέτοιος απελευθερωτικός αντικατοχικός ένοπλος αγώνας θα οδηγούσε σε απόκτηση του ελέγχου όλης της Κύπρου από την Τουρκία.
Σήμερα, ο κυπριακός ελληνισμός απειλείται με εξανδραποδισμό. Ποια είναι η υποστήριξη που του παρέχει η Ελλάδα; Κανένα κόμμα στην Ελλάδα δεν έχει επεξεργασμένες θέσεις για την Κύπρο και το Κυπριακό. Αυτό είναι γνωστό. Σωστά το επισημαίνει σε πρόσφατο άρθρο του ο Παντελής Βουτουρής στην «Καθημερινή» (20/7/14). Ενα πρόσθετο δείγμα της απουσίας σαφών και επεξεργασμένων θέσεων και της αντιφατικότητας της γραμμής πλεύσης για την Κύπρο αποτελούν τα δύο κείμενα – με υπογραφές – για το Κυπριακό που παρουσίασαν πρόσφατα δύο ομάδες στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (το πρώτο που συνυπογράφουν και ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ – ακόμα και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας – και το δεύτερο των 62). Εδώ και χρόνια απαιτείται από την Ελλάδα μια γενναία επανατοποθέτηση στο όλο πρόβλημα. Το συμφέρον του λαού στην Ελλάδα-Κύπρο απαιτεί απόρριψη του νέου σχεδίου, όπως αυτό απεικονίζεται στο «κοινό ανακοινωθέν» Αναστασιάδη-Ερογλου της 11ης Φεβρουαρίου 2014. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ομολόγησε, ότι οι Έλληνες που θα εγκατασταθούν – υποτίθεται στα πλαίσια της «Ομόσπονδης Κύπρου» – στα νυν Κατεχόμενα, δεν θα μπορούν ούτε να ψηφίζουν, ούτε να ψηφίζονται, θα στερούνται δηλαδή βασικών δημοκρατικών δικαιωμάτων και του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Θα πρόκειται για ξεχωριστό κράτος, χαλαρά δεμένο με το νότιο τμήμα του νησιού, ακριβώς για να το κηδεμονεύει αυτό και την πλούσια ΑΟΖ του! Οι Ελληνοκύπριοι δηλαδή πρόσφυγες, που θα γυρίσουν στις εστίες και τις περιουσίες τους ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΝ να έχουν λόγο για τον τόπο τους. Αυτός θα είναι και πάλι ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΟΣ από αναγνωρισμένο και νόμιμο ΚΡΑΤΟΣ ΕΝ «ΚΡΑΤΕΙ», όπου δεν θα ισχύουν στοιχειώδη Δημοκρατικά και ανθρώπινα Δικαιώματα!
Τώρα, όπως και το ΠΑΣΟΚ, ο ΣΥΡΙΖΑ, η ΔΗΜΑΡ, και το ΚΚΕ στην ουσία τοποθετούνται υπέρ της διζωνικής-δικοινοτικής Ομοσπονδίας στην Κύπρο. Σχετική δήλωση που υποστηρίζει αυτή τη ‘’λύση’’ έκανε και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας μετά την συνάντησή του με τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη. Κάποιοι για να δικαιολογήσουν την επιλογή τους, δηλαδή τον ”ρεαλισμό” της υποταγής στην κατοχική πραγματικότητα, επικαλούνται τη λογική με την οποία λειτουργούν οι ‘’Μεγάλες Δυνάμεις’’… Τα ισχυρά, αποικιοκρατικά κράτη πάντοτε με αυτό τον κυνισμό αντιμετώπιζαν την διεθνή δικαιοσύνη και το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση των λαών που ήθελαν να συνεχίσουν να ελέγχουν και να κηδεμονεύουν. Όμως, την ανολοκλήρωτη επανάσταση του Ρήγα Βελεστινλή και του 1821 ποιοί θα την συνεχίσουν. Πάντως, αυτές/οί που διακηρύττουν τέτοιες ”ρεαλιστικές” αντιλήψεις, δεν μπορούν να είναι μεταξύ αυτών που θα ήταν διατεθειμένοι να συμβάλουν στις αναγκαίες απελευθερωτικές κινήσεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο… Δυστυχώς, επιβεβαιώνουν την εκτεταμένη παρακμή της ελληνικής κοινωνίας και κυρίως των διανοουμένων της… Και την άποψη που έχω κατ’επανάληψιν εκφράσει για ΑΠΟΥΣΙΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ σε όλα τα ελλαδικά κόμματα, απουσία ΕΘΝΙΚΟΥ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ βασισμένου στα διδάγματα της γεωιστορίας, έλλειψη ΓΡΑΜΜΗΣ ΠΛΕΥΣΗΣ στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Και όταν θα προκύψει αντίστοιχη με την Κύπρο κατάσταση και στη Θράκη και στο Αιγαίο, και αυτοί θα έχουν συνεισφέρει σ’αυτό …
3 Αυγούστου 2014
Θεόδωρος Μπατρακούλης