του Μελέτη Μελετόπουλου*
Είτε ο τύμβος στην Αμφίπολη είναι του Μεγάλου Αλεξάνδρου είτε της Ρωξάνης είτε του Αλεξάνδρου Δ΄ είτε της Θεσσαλονίκης είτε του Νεάρχου είτε οποιαςδήποτε άλλης επιφανούς προσωπικότητας, επιβεβαιώνεται γιά ακόμη μία φορά το αυτονόητο και πασίγνωστο στην παγκόσμια αρχαιολογική και ιστορική κοινότητα: η αρχαία Μακεδονία ήταν ένα ελληνικό βασίλειο, με ελληνική γλώσσα και πολιτισμό, ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και ελληνική συνείδηση, που ελάμβανε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ηγήθηκε ολόκληρου (πλην Λακεδαιμονίων) του ελληνικού κόσμου στην μεγαλειώδη εκστρατεία κατάκτησης και εκπολιτισμού της βαρβαρικής Ανατολής.
Και αυτά μεν είναι αυτονόητα και δεν τα αμφισβητεί κανείς εκτός από την παρανοϊκή ηγεσία των Σκοπίων. Γιά τα Σκόπια, βέβαια, είναι στην κυριολεξία ζήτημα ζωής ή θανάτου, καθώς το μόνο συνεκτικό στοιχείο αυτού του πολυεθνικού, πολύγλωσσου, και ετερόκλητου μορφώματος Σλάυων, Βουλγαρόφωνων, Αλβανών, Βλάχων κλπ., είναι η τεχνητή «μακεδονική» ταυτότητα. Χωρίς αυτήν τα Σκόπια θα αποσυνετίθεντο πάραυτα, οι Αλβανοί (οι οποίοι άλλωστε θεωρούν γελοιότητες τα περι απογόνων του Μεγάλου Αλεξάνδρου) θα έσπευδαν να ενωθούν με την Αλβανία ή το Κόσσοβο, οι Βουλγαρόφωνοι (που έχουν ήδη εφοδιαστεί με βουλγαρικά διαβατήρια) με την Βουλγαρία και οι Σλαύοι με την μητέρα Σερβία. Οπότε ο πρωθυπουργός των Σκοπίων Γκρούεφσκι θα έμενε χωρίς δουλειά!
Μπροστά, λοιπόν, στο φάσμα της….ανεργίας, ο Γκρούεφσκι ανεγείρει τερατώδη και φρικώδη κιτς αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του…..γενάρχη κατά την σκοπιανή ηγεσία των Αλβανών, Βουλγαρόφωνων, Σλαυόφωνων και Βλαχόφωνων της ΠΓΔΜ. Μετονομάζει δρόμους και πλατείες, σε ένα παραλήρημα εθνικισμού ενός ανύπαρκτου έθνους. Συσπειρώνει τους υπηκόους του εναντίον ενός φανταστικού εχθρού, της Ελλάδας, που δεν τον αφήνει να προκόψει. Και, μέσα σε όλα αυτά, διαιωνίζει την αυταρχική και τριτοκοσμική εξουσία του, με διώξεις αντιφρονούντων, έλεγχο του τύπου και άλλα «ευρωπαϊκά» ήθη και έθιμα.
Ο Γκρούεφσκι έχει αποτύχει παταγωδώς σε όλα τα μέτωπα. Το κρατίδιό του απειλείται με διάσπαση, οι Αλβανοί του Τετόβου έχουν de facto αποσχισθεί και αναμένουν την ευνοϊκή συγκυρία. Διεθνώς η ΠΓΔΜ είναι περιθωριακή, θεωρείται παρίας και failed-state.Η ένταξή της στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει αναβληθεί επ’ αόριστον, οι σχέσεις της με όλες ανεξαιρέτως τις γειτονικές της χώρες είναι κάκιστες. Η Τουρκία είναι η μόνη χώρα που υποστηρίζει τα Σκόπια, αλλά με όρους υποτέλειας και γεωπολιτικής φινλανδοποίησης. Γιά πόσο καιρό η πολιτική των αγαλμάτων θα συγκρατεί τις φυγόκεντρες δυνάμεις και θα συγκαλύπτει την συνολική αποτυχία , σε όλα τα μέτωπα, της σκοπιανής ηγεσίας;
Μάταιο βέβαια να δώσει κανείς οποιαδήποτε συμβουλή στον Γκρούεφσκι. Οι φαντασιώσεις και οι αυταπάτες είναι το οξυγόνο της εξουσίας του. Αλλά ίσως οι Ευρωπαίοι και Αμερικανοί διαμεσολαβητές θα μπορούσαν να τον συμβουλεύσουν ότι η καλύτερη οδός γιά να παραμείνει στην εξουσία και να μην γίνει ο νεκροθάφτης του κρατιδίου του είναι η διεθνής συνεργασία, η ένταξη στους διεθνείς οργανισμούς και η οικονομική ανάπτυξη.
Ο σημαντικώτερος γείτονας των Σκοπίων είναι ασφαλώς η Ελλάδα. Ο Γκρούεφσκι θα μπορούσε να αλλάξει πολιτική με ευχέρεια, διότι ακριβώς δεν θα τον κατηγορήσει κανείς γιά….ενδοτισμό. Θα μπορούσε να αρχίσει δηλώνοντας ότι δεν διεκδικεί το μονοπώλιο της μακεδονικής κληρονομιάς, απλά η χώρα του καλύπτει γεωγραφικά ένα μικρό μέρος της ευρείας αρχαίας μακεδονικής επικράτειας (κάτι αποδεκτό). Επίσης να αποκηρύξει άμεσα τους «αλυτρωτισμούς» και τα διεθνώς απαράδεκτα και φαιδρά «οράματά» του περί….ενσωμάτωσης της Θεσσαλονίκης στο τριτοκοσμικό του κρατίδιο. Τέλος, να βρει ένα όνομα γιά το κράτος του που να μην εμπεριέχει έστω υπαινικτικά διεκδίκηση ελληνικού εδάφους και ελληνικής κληρονομιάς.
Σε μία τέτοια περίπτωση, ο δρόμος γιά την στενώτερη διπλωματική, οικονομική και πολιτική συνεργασία με την Ελλάδα και διά μέσου αυτής με την διεθνή κοινότητα θα ήταν ανοικτός.
*Ο Μελέτης Η. Μελετόπουλος είναι Διδάκτωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης.