Οι εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας πλησιάζουν και ουδείς εν Ελλάδι φαίνεται να ασχολείται. Διόλου παράξενο, αφού γενικά με τα πράγματα στην Κύπρο ουδείς εν Ελλάδι ασχολείται. Πόσα πράγματι γνωρίζει ο μέσος Έλληνας για την πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις στην Κύπρο;
Σίγουρα λιγότερα απ’ όσο γνωρίζει για τις πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία ή την Βρετανία. Αναρωτώμαι πόσες τηλεοπτικές ώρες και πόσους ρεπόρτερ δέσμευσαν τα κανάλια μας για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, μέσα από τις οποίες μάθαμε όλες τις λεπτομέρειες της προεκλογικής εκστρατείας και όλα τα γαργαλιστικά σκάνδαλα της προσωπικής ζωής των δύο υποψηφίων, Σεγκολέν και Σαρκοζύ. Και αναλογίζομαι ακόμα πόσο τηλεοπτικό χρόνο θα αφιερώσουν στις προεκλογικές εκστρατείες του Ομπάμα και της κας Κλίντον για να γεμίσουν τα δελτία ειδήσεων. Τα ελληνικά ΜΜΕ ενδιαφέρουν επίσης κι άλλα σημαντικότερα πράγματα, όπως τα ροζ DVDs, οι πολιτικές μεταβολές στην Ουκρανία ή οι αταξίες του πρίγκηπα Χάρρυ και οι καταχρήσεις της Britney Spears. Η ελληνική κοινή γνώμη βομβαρδίζεται νυχθημερόν από ειδήσεις για όλες τις χώρες του κόσμου, πλην της αδελφής της Κύπρου. Είναι να αναρωτάται κανείς τι θα γνωρίζαμε αν δεν υπήρχε και η τουρκική κατοχή μεγάλου τμήματος της νήσου. Η Κύπρος έχει καταντήσει μια άγνωστη πλευρά του κόσμου για τους Ελλαδίτες, κάτι αθέατο σαν την σκοτεινή πλευρά της Σελήνης. Ο Ελλαδίτης τηλεθεατής δεν διατηρεί καμία επαφή με τα κυπριακά πράγματα. Μια αποχή που σιωπηλά έχουν επιβάλει τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Τήν Κύπρο μάς θυμίζουν μονάχα οι τουρκικές προκλήσεις εις βάρος της, γιατί αυτό είναι ένα διαφορετικό τηλεοπτικό προϊόν, ένα προϊόν που δεν μπορεί να αγνοηθεί. Το «Δεν ξεχνώ», όμως, έχει ξεχαστεί.
Η πλήρης άγνοιά μας φυσικά δεν είναι παρά απότοκη της αδιαφορίας των ελληνικών κυβερνήσεων για την προώθηση των συμφερόντων της Κύπρου, δηλ. των συμφερόντων του Ελληνισμού. Ναι, του Ελληνισμού! Διότι αυτό που πρέπει να γνωρίζουμε καλά είναι ότι στην Κύπρο υπάρχουν μονάχα Έλληνες της Κύπρου και επήλυδες Τούρκοι, που εκτελωνίστηκαν στο νησί για να διασφαλιστούν επί μακρόν τα ξένα συμφέροντα. Διότι αυτό που δεν πρέπει να λησμονούμε είναι το χρέος των Ελλαδιτών Ελλήνων να λυτρώσουν τους Κύπριους Έλληνες, οι οποίοι ζουν ανυπόφορα, βλέποντας κάθε χάραμα και από κάθε σημείο την σημαία του ψευδοκράτους χαραγμένη στα χώματα της κατεχόμενης πατρίδας τους, μια συνεχή πληγή στην ψυχή τους. Οι Τούρκοι, λοιπόν, έχουν εξασφαλίσει να μάς θυμίζουν την μονιμοποιούμενη κατοχή τους εις βάρος μας, ενώ εμείς στην Ελλάδα προσπαθούμε να εξασφαλίσουμε την ησυχία μας.
Ευτυχώς, ένας Κύπριος τεννίστας, χάρη στην οργανωμένη ανθελληνική προπαγάνδα -οποία κατάντια!-, μάς θύμισε τις προάλλες, από την μακρινή Αυστραλία, την πραγματικότητα, την οποία θα έχουμε λησμονήσει φυσικά και πάλι, το επόμενο πρωί, μετά το hang–over της μαραθώνιας Ζαχοπουλιάδας.