Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ζήτησε από τους πρωθυπουργό και εν αναμονή πρωθυπουργό την ελάχιστη πολιτική συναίνεση «για να αντιμετωπίσουμε ομόθυμα όλα αυτά που επέρχονται σαν χιονοστιβάδα».
Από τις δηλώσεις όμως των συνομιλητών του που αναλώθηκαν εξ ολοκλήρου σε εκλογολογία δεν προέκυψε ότι οι συναντηθέντες καταπιάστηκαν σοβαρά με την απασφαλισμένη χειροβομβίδα της εχθρικής εισβολής στην κυπριακή ΑΟΖ και τις έργω απειλές κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων του τουρκικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας.
Το έθνος βρίσκεται αυτή την ώρα αντιμέτωπο μιας νεοβάρβαρης θερμής απειλής που απεργάζεται την γεωπολιτική και εδαφική μας συρρίκνωση.
Hannibal ante portas.
Όσο αργούμε να συνειδητοποιήσουμε αυτήν την πραγματικότητα τόσο αυτή θα εκτραχύνεται.
Ο προχθεσινός προκλητικός διάπλους της κορβέτας Buyukada στις ελληνικές θάλασσες μέχρι Καφηρέα και Σούνιο συνιστά ευθεία επιθετική στρατιωτική ενέργεια. Κάποιοι ψέλλισαν «μα δεν είναι η πρώτη φορά». Μπορούν να μας βεβαιώσουν ότι θα είναι η τελευταία ;
Η επιθετικότητα που αντιμετωπίζεται με φοβικό σύνδρομο αποθηριώνεται.
Στον σοφό αισώπειο μύθο το φίδι παρουσιάζεται στον Δία παραπονούμενο ότι οι άνθρωποι το τσαλαπατούν. Ο Δίας του απάντησε : αν δάγκωνες τον πρώτον που σε πάτησε, κανένας δεν θα τολμούσε να σε ξαναπειράξει.
Και το επιμύθιο: «οι τοις πρότερον επιβαίνουσιν ανθιστάμενοι, τοις άλλοις φοβεροί γίγνονται».
Ο νεοοθωμανός σουλτάνος είναι αποδεδειγμένα πια εμμανής νεραϊδοπαρμένος, αλλά εξίσου ισχυρός και αποφασισμένος. Κατά συνέπεια ευεπίφορος στις πιο παρανοϊκές αποφάσεις. Ούτε στη χώρα του, ούτε στο χώρο του υπάρχει κάποιος να του επιβάλει αυτοσυγκράτηση.
Εκτός Τουρκίας :
Οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι ψάχνουν κατά το λαϊκόν άσμα «άντρα ν’ αγαπάει και να δέρνει». Όσο πιο πολύ ο σουλτάνος τους ευτελίζει τόσο προθυμότεροι εμφανίζονται να ικανοποιήσουν τις ορέξεις του και να μας σύρουν σε νέες «διακοινοτικές». Εμμονικά τουρκολάγνα η αμερικανική γραφειοκρατία αντιπαρέρχεται τις προσβολές του Ερντογάν και παρά την ευθέως εχθρική συμπεριφορά του απέναντί τους εξακολουθεί να τον θεωρεί αναντικατάστατο σύμμαχο. Εκείνος εκμεταλλεύεται άγρια την αμερικανική ανάγκη και προσποιούμενος ικανοποίησή της την προπληρώνεται αδρά, με την εγκληματική υπεξαίρεση των ελλαδοκυπριακών κοιτασμάτων και την εκχώρησή τους στους νεοοθωμανούς για μια σφοδρά αμφισβητούμενη συμμετοχή του στη Συμμαχία των προθύμων.
Να απαλλαγούμε επί τέλους από την αυταπάτη (= ψευδής γνώση με επιθυμία, κατά Καστοριάδην) της αμερικανικής στήριξης.
Οι ύπουλοι Βρετανοί συνομωτούν μονίμως με τους πασάδες. Τώρα ζητούν αναστολή αξιοποίησης κοιτασμάτων μέχρις επιλύσεως του Κυπριακού. Την οποία όμως απεύχονται και εναντίον της οποίας δολοπλοκούν.
Βρετανός αλλά αληθινός Φιλέλλην ο λόρδος Βύρων προειδοποιούσε τις ώρες της Μεγάλης Επανάστασης (5/4/1823) τους αγωνιζόμενους Έλληνες :
«…. Μην περιμένετε ελευθερίαν από τους Φράγκους.
έχουν βασιλέα οπού πωλεί και αγοράζει
εις τα εντόπια τάγματα, εις τας εντοπίους φάλαγγας
είναι η μόνη ελπίς της ανδρείας».
Και απελπισμένος κατέληγε:
«Αλλ’ η τουρκική βία και ο λατινικός δόλος
θα θραύση την ασπίδα σας, όσον ευρεία και αν είναι».
Όμως η παλληκαριά των πολεμιστών ανέτρεψε τη λογική των αριθμών. Ο Παπαδιαμάντης που παρουσιάζει το κείμενο του Μπάϊρον (Άπαντα 14, 127) σχολιάζει :
«Η τουρκική βία και ο λατινικός δόλος! Αι λέξεις αύται δεν είναι ιστορικόν σύμβολον, παραστατικόν της τύχης του πολυπαθούς Ελληνισμού; Πόσον ενδομύχως ησθάνετο και κατενόει ο μέγας Βρετανός την θέσιν της Ελλάδος, την τότε, και την διαρκή και την παντοτεινήν! Και πόσον απέχωμεν ημείς να την εννοήσωμεν και να την αισθανθώμεν!».
Υμείς τότε (1896), και ολόιδιοι ημείς σήμερον (2014) σεβαστέ Γέροντα της Σκιάθου…
Το Ισραήλ πρέπει να έχει πεισθεί ότι η Άγκυρα επιβουλεύεται την γεωπολιτική του πρωτοκαθεδρία στη Μ. Ανατολή, άρα μοναδική στρατηγική του επιλογή είναι πρωτίστως Ελλάδα – Κύπρος και από κοντά η Αίγυπτος.
Ένα χρόνο όμως μετά την υπογραφή της ελληνοϊσραηλινής Διακήρυξης Συνεργασίας λόγω ελληνικής (ή και αμφίπλευρης) απραξίας τίποτε δεν έχει ξεκινήσει ακόμη. Ούτε καν ο ορισμός των εκατέρωθεν πρωθυπουργικών συνδέσμων. Τι καρτερούμε;
Τον Μάρτιο του ’87 ο Ανδρέας Παπανδρέου προειδοποίησε αξιόπιστα ότι θα βυθίσει το Σισμίκ. Έπεισε Αμερικανούς και Τούρκους ότι δεν μπλοφάρει. Οι ατλαντιστές φοβήθηκαν ότι θα τινάζονταν στον αέρα η νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ και ο Οζάλ ζύγισε το κόστος της εξόδου και έσπευσε να ματαιώσει το έκνομο εγχείρημα. Η πολιτική πυγμής αντί κατευνασμού και η επίδειξη εθνικής αποφασιστικότητας τότε από την ηγεσία απέδωσαν.
Οι επισπεύδοντες πρέπει να είμαστε εμείς. Τόσο με Ισραήλ όσο και με την αυριανή Τριμερή του Καΐρου.
Ο Ελληνισμός βάλλεται αδιαιρέτως και ομόψυχη, κοινή και αδιαίρετη να είναι η αποτροπή του εχθρού. Ποτέ πια η Κύπρος μόνη και αβοήθητη.
Σαμαράς, Τσίπρας και τα άλλα παιδιά οφείλουν να συν-εργασθούν, «στα ουσιώδη με ενότητα, στα επουσιώδη με ελευθερία και σε όλα με αγάπη»(Αβραάμ Λίνκολν).