Στην Κύπρο άρχισαν να ψιλοκουβεντιάζουν το θέμα της επιστροφής στις κακόφημες «συνομιλίες». Να πρυτανεύσει η αποφασιστικότητα και να εξορκίσουν κάθε τέτοια σκέψη. Ευελπιστούμε το επικείμενο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο να παγώσει τις ευρω -τουρκικές διαπραγματεύσεις και η Κύπρος να αποκρούσει τις εξ ορισμού απαράδεκτες προτάσεις Μπάν Κιμούν που κομίζει ο νέος απεσταλμένος του Αϊντα για υπαγωγή του ενεργειακού στο αλισβερίσι των υδρογοναθράκων.
Αποκρουστικό κατάντημα του ΟΗΕ η αμερικανικής εμπνεύσεως «ιδέα» του, το στρατηγικό μέσο αυτοάμυνας που έχει προκύψει για την κατά τα λοιπά άοπλη Μεγαλόνησο, να το παραδώσει αμέτι-μουχαμέτι στον κατακτητή!
Ταύτα χωρίς κανένα δείγμα μεταμέλειας στην τουρκική συμπεριφορά. Αντιθέτως επιτείνεται η κλιμάκωση των προκλήσεων.
Στην Άγκυρα πηγαίνει ο Τζο Μπάιντεν με την ψευδαίσθηση να συστρατεύσει τον σουλτάνο εναντίον του ISIS. Είναι βέβαιον ότι θα αποτύχει. Στο μεταξύ του προσφέρει ελληνικό αντάλλαγμα ( με ποιο δικαίωμα, ποιος τον εξουσιοδότησε;) την υπαγωγή του ενεργειακού στις ήδη διακοπείσες συνομιλίες. Για το θεαθήναι ενδεχομένως να αποσυρθεί ( προς στιγμήν …) το Barbaros από την Κυπριακή ΑΟΖ. Αυτή η φαρισαϊκή αμερικανική στάση των ίσων αποστάσεων από το θύμα και τον δράστη ανήκει στα προπατορικά και διαρκή αμαρτήματα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Το τίμημά τους το πληρώνει πάντα ο Ελληνισμός.
ΟΗΕ, εταίροι, σύμμαχοι (εντός και εκτός εισαγωγικών) πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι η Άγκυρα
α) Δεν αναγνωρίζει την χώρα μέλος της Ε.Ε. στην οποία ζητάει να ενταχθεί ενώ μέγα τμήμα της κατέχει στρατιωτικά και αξιώνει να «συνομιλεί», υπό την απειλή των όπλων.
β) Δεν αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο εν γένει και ειδικά το διεθνές δίκαιο της θάλασσας. Τα περί αναγνωρίσεως του εθιμικού ουδαμόθεν επιβεβαιώνονται.
Είναι αυτονόητο ότι όλοι οι νόμιμοι πολίτες της μιας και αδιαίρετης Κυπριακής Δημοκρατίας θα ωφεληθούν αναλογικά από τον ενεργειακό πλούτο της.
Η Τουρκία όμωςορέγεται να υφαρπάξει τον ελλαδοκυπριακό θαλάσσιο θησαυρό εκβιάζοντας εμάς στρατιωτικά και τους Αμερικανούς πολιτικοδιπλωματικά. Γι’ αυτό αρνείται λύση με τη μόνη τίμια βάση, το διεθνές δίκαιο.
Είναι αναγκαίο να λειτουργούν δίαυλοι επικοινωνίας με τον αντίπαλο, αλλά στην περίπτωση των ελληνοτουρκικών η συνέχιση μέλι-γάλα αυτής της επικοινωνίας παρά τις τουρκικές εχθροπραξίες, ωσάν να μη συνέβη τίποτε, προσφέρουν άφεση αμαρτιών στον αμετανόητο εγκληματία και νομιμοποιούν το έγκλημά του.
Η σύγκληση του λεγομένου Ανωτάτου Συμβουλίου Συνεργασίας χωρίς την άρση των τελευταίων έστω εκνόμων δράσεων των πασάδων δίνει στην διεθνή κοινότητα και την κοινή της γνώμη την εντύπωση ότι όλα καλώς καμωμένα γίνονται.
Ενώ οι δύο πλευρές στην Αθήνα, καθώς θα τα βρίσκουν στα βατά χαμηλής πολιτικής θέματα, (τουρισμός, εμπόριο) και θα χαριεντίζονται μεταξύ τυρού και αχλαδίου, στην κυπριακή ΑΟΖ το Barbaros αγρίως θα πειρατεύει. Σκέφτηκε κάποιος εδώ το σφόδρα πιθανό φιάσκο της Συνάντησης με ό,τι αυτό θα σημαίνει;
Ξαφνικά(;) πριν αλέκτορα φωνήσαι μας προέκυψε ο Τσαβούτσογλου. Με δηλώσεις του (εφ. 19/11/14) ο τούρκος ΥΠΕΞ αξιώνει κυνικά διακοπή των ερευνών της Λευκωσίας στην ΑΟΖ της και απαξιώνει αδιάντροπα την Κυπριακή Δημοκρατία και το Ευρωκοινοβούλιο που ζήτησε απόσυρση του Barbaros και της Navtex.
Είναι επιτέλους ώρα για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση επιρρίπτοντας εξ ολοκλήρου την ευθύνη στην Τουρκία να αποφασίσουν ματαίωση της Συνάντησης.
Οι Αμερικανοί στα γεωπολιτικά και οι Ευρωπαίοι στα οικονομικά ανταγωνίζονται στην καταστροφική τους πολιτική κατά του Ελληνισμού.
Αυταπόδεικτα και κραυγαλέα τα γεγονότα. Ένα από αυτά κατέγραψε ο Αμερικανός τέως ΥπΟικ Τίμοθι Γκάιτνερ όταν συνάντησε τους Ευρωπαίους ομολόγους του τον Φεβρουάριο του 2010 στην Σύνοδο των G 7 στον Καναδά. Όλοι ορύονταν, γράφει, ομοθυμαδόν : «Θα δώσουμε στους Έλληνες ένα μάθημα. Είναι πραγματικά φρικτοί. Μας είπαν ψέμματα. Είναι απαίσιοι και άσωτοι και εκμεταλλεύτηκαν βασικά τα πάντα. Και θα τους συντρίψουμε» ( Stress Test Reflections on Financial Crises /“Ελευθεροτυπία”, 12/11/2014).
Εδώ όμως βγάλαμε και μόνοι μας τα μάτια μας. Δύο μήνες νωρίτερα ο ημέτερος ΓΑΠ στη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ του Δεκεμβρίου 2009 πολύ άνετος μιλώντας στους Ευρωπαίους συναδέλφους του «δεν έκαμε καμία προσπάθεια να κρύψει την απάτη και την διαφθορά, ούτε τα ψέμματα των προκατόχων του» (Van Rompay, Η Ευρώπη στη θύελλα σ. 42).
Κάποιοι είχαν επενδύσει μεγάλες ελπίδες για φιλελληνική μεταστροφή στον Γιούνκερ, εξ ορισμού βέβαια αδύναμο, που εξασθένησε ακόμη περισσότερο μετά τις βοερές αποκαλύψεις για τον φορολογικό παράδεισο και την οργιώδη φοροδιαφυγή επί πρωθυπουργίας του στο Μεγάλο Δουκάτο.
Να δοθεί βαρύτητα στο τετράγωνο: Ελλάδα – Κύπρος – Αίγυπτος – Ισραήλ. Αυτή η συμμαχία να διαψεύσει τις Κασσάνδρες ότι είναι συγκυριακή. Να αναδειχθεί στρατηγική.
Η ΕΕ κατατρύχεται από οξύ υπαρκτικό πρόβλημα. Το διαλάλησε πρόσφατα στη «Monde» o Γιούργκεν Χάμπερμας : «Η ΕΕ έχει βυθισθεί σε μια δίνη προβλημάτων και η ατμόσφαιρα κόπωσης που επικρατεί προκαλεί ένα μοιραίο μείγμα παράλυσης και διάλυσης». Και καρφώνει το «έλλειμμα στιβαρής ηγεσίας στην Ευρώπη».
Ο Χάμπερμας ψάχνει “νέο Τσώρτσιλ” για την Ευρώπη, αλλά εμείς πρέπει να ψάξουμε νέο Καποδίστρια για την Ελλάδα. Ο αδικοσκοτωμένος Κυβερνήτης έλεγε: «Μέτρο μας και άστρο, εις δεινά ελληνικά θεραπεία ελληνική. Με το στόμα μας, όχι ως οι χειρουργοί της Ευρώπης κόφτοντας αλλά με το στόμα μας να βυζαίνομε το έμπυο της Πατρίδος μας δια να την γιάνομε». (Τερτσέτης, Απόλογος για τον Καποδίστρια, Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη Α’ , σ. 241)