Wednesday 9 October 2024
Αντίβαρο
Εκκλησία Μιχαήλ Μανωλόπουλος

In memoriam – Μνήμη Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος

In memoriam – Μνήμη Χριστοδούλου Αρχιεπισκόπου Αθηνών
και πάσης Ελλάδος

Κάτι που εκτός των άλλων χαρακτήριζε τον
μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, ήταν
η θεώρηση για τον κόσμο. Το βλέμμα του
ξεπερνούσε τα στενά πλαίσια της Ελλαδικής
Εκκλησίας, και γινόταν όχι μόνο Ευρωπαϊκό,
αλλά Οικουμενικό. Την σκέψη του
συμπλήρωνε ο λόγος του, ακριβής,
διεισδυτικός, επεξηγηματικός, διδακτικός,
βαθύς αλλά και κατανοητός. Συγκέντρωνε τα
χαρακτηριστικά ηγέτη που χρειαζόταν και
χρειάζεται η πατρίδα μας, γι’ αυτό και
υπήρχε ο φθόνος, από τους πολιτικούς όλων
των παρατάξεων και όχι μόνο….

Ένα άλλο χαρακτηριστικό του ήταν η
εργατικότητά. Ο χαλκέντερος
Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, «εξαντλούσε»
τους συνεργάτες του, ενώ ο ίδιος συνέχιζε
με αμείωτο δυναμισμό! Η στενή σχέση του
μακαριστού με τον πατέρα μου (ο τότε
Χρήστος Παρασκευαϊδης τον είχε κατηχητή
στην Αγία Ζώνη), αλλά και μετέπειτα
συγκυρίες, μου επέτρεπαν να έχω στενότερη
επαφή μαζί του, όχι υπηρεσιακή. Με
εντυπωσίαζε η ενημέρωσή του, όσον αφορά τα
του σταθμού και ιδιαίτερα τα των εκπομπών
του. Είχε προσωπική γνώμη, αφού
ξενυχτούσε, εργαζόμενος και παράλληλα
άκουγε την νυκτερινή ζώνη του σταθμού
(επαναλήψεις της ίδιας μέρας).

Η Ένωση Επιστημόνων Αθηνών, της οποίας
ήταν ο εμπνευστής και ιδρυτικό μέλος,
διατήρησε επί οκτώ χρόνια, εκπομπή στον
Ρ/Σ της Εκκλησίας της Ελλάδος, της οποίας
παραγωγός και παρουσιαστής ήταν ο
υπογράφων. Στις συναντήσεις μας ιδιωτικές
ή μη, γινόμουν αποδέκτης σχολίων του,
επαινετικών ή επικριτικών, πάντοτε με την
ηπιότητα και την αγάπη που τον διέκρινε.
Αντιγράφω από ιδιόχειρο σημείωμά του: « []
Το θέμα σας ήταν μεν επιστημονικό, αλλά
χωρίς δυνατότητα προσλήψεως του από τον
κοινό ακροατή [] Μιλάτε πολύ γρήγορα, [] η
εκπομπή σας να έχει αντιρρητικό χαρακτήρα
και να καταλήγει στις σχέσεις θρησκείας –
επιστήμης…
».

Στην επόμενη συνάντησή μας
του έδωσα εξηγήσεις, τις οποίες όπως πάντα
άκουσε προσεκτικά. Σε μια εκπομπή
αφιερωμένη στους Εκκλησιαστικούς
διαδικτυακούς τόπους, αστειευόμενος μου
παρατήρησε ότι στην εκπομπή δεν έγινε
εκτενής αναφορά στον δικτυακό τόπο της
Ελλαδικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Να την
σταματήσουμε την εκπομπή συνέχισε στο
ίδιο κλίμα, παρακαθήμενος στενός του
συνεργάτης. Σε μια άλλη εκπομπή (ημίωρη
τότε) έγινε αναφορά σε μια εκδήλωση για
τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη και βέβαια
πολύ σύντομη αναφορά για τον ίδιο. Ο
μακαριστός είχε ακούσει την εκπομπή και
ήταν διστακτικός στις κρίσεις του.
Θεωρούσε τον Παπαδιαμάντη μεγάλο
πνευματικό μέγεθος και μου το ανέφερε.
Αντιλήφθηκα αμέσως το πνεύμα του.
Μακαριώτατε του απαντώ, η εκπομπή δεν ήταν
για τον Σκιαθίτη λογοτέχνη και το έργο
του, αλλά για μια εκδήλωση που έγινε προς
τιμή του. Συγκατένευσε και συνέχισε τη
συζήτηση χαμογελώντας. Ως προανέφερα,
άκουγε ραδιόφωνο και παράλληλα εργαζόταν.

Το τελευταίο σχόλιο του για την εκπομπή
ήταν από το κρεβάτι του πόνου. Του άρεσε η
εκπομπή με την ηγουμένη Θεοδέκτη, της
Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου Ανατολής
Αγιάς, με θέμα τις σχέσεις έθνους και
Εκκλησίας. Το σχόλιό του μου το μετέφερε
σεβαστός μητροπολίτης, εκ των στενών
συνεργατών του. Σημειωτέον ότι το
μοναστήρι αυτό έχει καλόγριες που
προέρχονται από τουλάχιστον δέκα
εθνότητες.

Ο Θεός γνωρίζει γιατί μας τον στέρησε τόσο
νωρίς. Το χαμόγελό του θα μας μείνει
αξέχαστο!

Δρ. Μιχαήλ Μανωλόπουλος
Σχ. Σύμβουλος μαθηματικών.

3 comments

Χρήστος 3 February 2010 at 06:42

Με λύπη συλλογίζομαι ότι άλλο ένα σπινθηροβόλο ελληνικό πνεύμα, δεν βρίσκεται πια μαζί μας. Πολεμήθηκε τόσο άγρια από τα ΜΜΕ και τους υπόγειους εξουσιαστές, που πίστευα ότι δεν θα το ξαναζήσω. Δυστυχώς το βίωσα ξανά μέχρι τις τελευταίες εκλογές, όπου έπρεπε με πάση θυσία και με εξ ίσου βίαιο τρόπο να αποκαθηλωθεί ένας πρωθυπουργός. Αν όμως αυτός είχε ακολουθήσει τις συμβουλές και το δρόμο που του έδειξε ο Μακαριστός Χριστόδουλος, σίγουρα, ούτε αυτή την εκλογική συντριβή θα γνώριζε, ούτε σήμερα θα αναγκαζόμουν να διαβάζω με πόνο ψυχής όλες αυτές τις περίεργες κινήσεις περί των Ελληνοτουρκικών. Ο μακαριστός έβλεπε πολύ μπροστά, λίγοι είχαν το θάρρος να τον ακολουθήσουν στο δρόμο του και το όραμά του. Ελπίζω ο σπόρος που έριξε να βλαστήσει γρήγορα, να βρεί μιμητές και συνεχιστές.
Χρήστος

Reply
imago 3 February 2010 at 11:59

Να υπενθυμήσω εδώ, ότι την δριμύτερη αντιμετώπιση έτυχε από το Φανάρι, το οποίο, με την γνωστή ανατολίτικη νοοτροπία του, συνεχίζει και σήμερα εν μέρει τις προσπάθειες δυσφήμησής του προσώπου του.

Reply
Χρήστος 3 February 2010 at 13:48

Imago,
έχεις απόλυτο δίκιο. Ήταν ο μόνος που έβαλε στη θέση του το Φανάρι, αλλά πουλήθηκε ξαδιάντροπα από -πιά άλλη, την Κουτσίκου-, η οποία ανέλαβε τότε δίκην υπεργολάβου, να ξαναβάλει τα πράγματα στη σειρά τους. Τα έβαλε βέβαια αναλαβάνοντας την πολιτική ευθύνη της υποχώρησης, μιας υποχώρησης για την οποία δεν υπήρχε κανείς μα κανείς λόγος. Η ενέργειές της υπέσκαψαν το κύρος του Μακαριοτάτου, της Ελληνικής Αυτοκεφάλου Εκκλησίας και βέβαια, απετέλεσε το έναυσμα της ολίσθησης της τότε Κυβέρνησης, σε όλο και πιό “μεσαίες” θέσεις, βούτηρο στο ψωμί των “αρμοδίων” (βλέπε σχεδιαστών) για τις εν συνεχεία ανώμαλες εξελίξεις.
Χρήστος

Reply

Leave a Comment

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.