-η απόκρυψη της αλήθειας και οι εκλογές-
του Γεωργίου Εμ.Δημητράκη*
Όσο περισσότερο πλησιάζει η ημερομηνία των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου 2015 τόσο περισσότερο οξύνονται οι διαξιφισμοί των πολιτικών κομμάτων. Βέβαια αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο συμβαίνει σε κάθε εκλογική διαδικασία εις την χώρα μας. Με την διαφορά όμως ότι τώρα οι οξύτατοι και ανελέητοι αυτοί διαπληκτισμοί μεταξύ των κομμάτων και η προπαγάνδα-τρομοκρατία που ασκείται αποπροσανατολίζει τους χειμαζόμενους από την κρίση Έλληνες πολίτες από τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος για το οποίο εκλήθη ο Λαός να αποφασίσει δια της ετυμηγορίας του.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο Λαός μας βιώνει την χείριστη περίοδο της ιστορίας του. Φαίνεται όμως ότι το πολιτικό σύστημα εξουσίας δεν αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα των περιστάσεων ούτε και τις ευθύνες εκείνες που του αναλογούν για την κατάρρευση της Πατρίδας μας. Αλλά ούτε και την συναίσθηση της ιστορικής ευθύνης απέναντι του Έθνους, ώστε τώρα με κοινή συναίνεση και ενότητα όλων των πολιτικών δυνάμεων να αναλάβουν την σωτηρία της χώρας μας και την έξοδο από την κρίση.
Η οξύτητα της αντιπαράθεσης έχει παράλληλα ως οδυνηρή συνέπεια να μη αντιλαμβάνεται το πολιτικό σύστημα τα μηνύματα που έρχονται καθημερινώς από την Ευρώπη, αλλά παράλληλα αδυνατεί να ερμηνεύσει αυτά, τις προειδοποιήσεις και τους κινδύνους που εμπεριέχουν. Ο Ελληνικός Λαός επιθυμεί την παραμονή του εις την Ευρώπη, αλλά και η Ευρώπη επιθυμεί την παραμονή της χώρας μας εις τους κόλπους της, εξαιτίας της συγγένειάς της με την Ελλάδα. Η Ευρώπη γνωρίζει το πρόβλημα της Ελλάδος, αλλά και τις οδυνηρές συνέπειες της πολιτικής των Μνημονίων, και θέλει πάση θυσία να αποκαταστήσει τις αδικίες απέναντι του Λαού μας, και κυρίως εκείνες οι οποίες προέρχονται από λάθη και προηγούμενες μακροχρόνιες αποτυχίες και ατασθαλίες του πολιτικού συστήματος. Όμως είναι εμφανές ότι η ηγεσία της χώρας μας, αυτό το πολιτικό σύστημα δεν ανταποκρίνεται, δεν αποδέχεται τις παραινέσεις της Ευρώπης οι οποίες συνίστανται σε 489 διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις οι οποίες εκκρεμούν από την δεκαετία του 70, και οι οποίες ευθύνονται για την κατάντια της χώρας μας, αλλά και οι οποίες από το 1981 εις την πραγματικότητα κρατούσαν την Ελλάδα «έξω από την Ευρωπαϊκή Ένωση». Αυτή η υστέρηση της χώρας μας έφερε τα Μνημόνια, εις τα οποία αναφέρονται ρητά και με λεπτομέρειες όλα αυτά τα 489 σημεία του Προγράμματος, που πρέπει να εκπληρώσει η χώρα μας, ώστε να γίνει ισότιμο και πλήρες μέλος της Ευρώπης. Όμως το πολιτικό σύστημα για την επιβίωση και σωτηρία του και μόνον, αντί την εκπλήρωση του Προγράμματος, επέλεξε εδώ και 6 χρόνια, ως γνωστόν, την πολιτική λιτότητας με την οικονομική εξόντωση και κοινωνική εξαθλίωση του Λαού μας.
Για να εξηγήσουμε με σαφήνεια την απομάκρυνση της Πατρίδας μας από την Ευρώπη και τις αιτίες που ευθύνονται για αυτό, οφείλουμε να κάνουμε μία ιστορική αναφορά. Οι πρωταγωνιστές της Ευρωπαϊκής Ιδέας και της Συνθήκης της Ρώμης γνώριζαν από νωρίς τις κοινωνικοπολιτικές αδυναμίες και τις ασθένειες της Δημοκρατίας μας. Ευθύς αμέσως μετά την μεταπολίτευση (1974), όταν η Γερμανία άρχισε να παίρνει εις τας χείρας της τα ηνία της Ευρώπης, συνεπικουρούμενη από την Γαλλία, εν γνώσει των αδυναμιών της χώρας μας, η οποία πάση θυσία ήθελε να ενταχθεί εις την Ε.Ε., ανέλαβε μία πρωτοβουλία.
Το Ίδρυμα Konrad Adenauer με έδρα την Βόννη, εις την χρονική περίοδο 23.02.-02.03.1975, προσκάλεσε εις την Γερμανία 5 Υπουργούς της τότε Κυβέρνησης Καραμανλή, υπό την ηγεσία του Υπουργού Εξωτερικών και Αντιπροέδρου Γ. Ράλλη. Σκοπός της 8-ημερης εκείνης πρόσκλησης ήταν η παρουσίαση του κοινωνικοπολιτικού συστήματος και της Δημοκρατίας της Γερμανίας και της επιτυχίας της για την ανόρθωση και ανάδειξη της χώρας αυτής εις την Ευρώπη. Το ενδιαφέρον της Γερμανίας, η οποία μιλούσε τώρα εκ μέρους της Ευρώπης, συνίστατο εις την δημιουργία και εμπέδωση μίας Δημοκρατίας της Πυραμίδας εις την Ελλάδα, η οποία θα εξασφάλιζε την κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη της χώρας μας επί στερεών βάσεων και με ευρωπαϊκές δημοκρατικές προδιαγραφές, και εκ του λόγου αυτού θα απέτρεπε μελλοντικώς μία νέα διολίσθηση της χώρας η οποία μόλις 8 χρόνια πριν είχε καταλήξει εις το 1967.
Το διερευνητικό και ενημερωτικό εκείνο πρόγραμμα περιείχε συναντήσεις και συζητήσεις με εξέχοντες πολιτικούς της Γερμανίας, τον Αντικαγκελάριο και Υπουργό Εξωτερικών Hans-Dietrich Genscher, πρωθυπουργούς κρατιδίων Helmut Kohl und Alfons Goppel, υπουργούς, αρχηγούς κομμάτων, κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους, βουλευτές, προσωπικότητες οι οποίες λίγο αργότερο ανεδείχθησαν σε Προέδρους της Γερμανίας, Καγκελάριους και Πρωθυπουργούς π.χ. Weizsäcker, Carstens, Kohl, Strauss, αλλά και με οικονομικούς παράγοντες. Δυστυχώς όμως, ο συντάκτης αυτού του άρθρου, ο οποίος κατά εντολή του Ιδρύματος Konrad Adenauer συνόδευε την Ελληνική Αντιπροσωπεία ως διερμηνέας, επί 24-ώρου βάσεως σε όλη την Γερμανία, διαπίστωσε κατά τις συναντήσεις και συζητήσεις μία «αδιαφορία» των Ελλήνων πολιτικών για το περιεχόμενο και την ουσία των συζητήσεων π.χ. λειτουργία μίας κυβέρνησης, θέση των κομμάτων εις την κοινωνία, κοινωνική και οικονομική πολιτική, ανάπτυξη, δημόσια διοίκηση κ.α. Η πλήρης «αδιαφορία» αυτή σε γενικά και συγκεκριμένα θέματα Δημοκρατίας, άκρως επίκαιρα και ουσιαστικά για την λειτουργία μίας Πολιτείας, δυστυχώς, από την πρώτη στιγμή έγινε αντιληπτή από την γερμανική πλευρά. Η οποία με το ειρωνικό, συγκρατημένο χαμόγελο και την κυνική ευγένεια που την χαρακτηρίζει απέκρυβε την μεγάλη απογοήτευσή της.
Ανεξαρτήτως της επιτυχίας του Κων/νου Καραμανλή, ο οποίος λίγο αργότερα κατά την επίσκεψη του εις την Βόννη το 1978 έπεισε τον Καγκελάριο Helmut Schmidt, για την ένταξη της χώρας μας εις την Ε.Ε., προβάλλοντας ως γνωστόν την συνεισφορά της Ελλάδος και του Παρθενώνα εις την Ευρώπη, η γερμανική πολιτική γνώριζε ότι το εγχείρημα αυτό ήταν από την πρώτη στιγμή καταδικασμένο σε αποτυχία. Διότι αν και τότε ο Έλληνας Πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί εις τους Ευρωπαίους τις διαρθρωτικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, η Γερμανία και οι Βρυξέλλες παρακολουθούσαν τις αθετήσεις των υποσχέσεων του ελληνικού πολιτικού συστήματος, οι οποίες ως ήταν αναμενόμενο, έβλαπταν τον ίδιο τον Ελληνικό Λαό.
Σήμερα η Ε.Ε., εις την οποία κυριαρχεί και ομιλεί η Γερμανία, επιθυμεί να κρατήσει την Ελλάδα εντός αυτής, και να βοηθήσει την χώρα μας, ακόμη και με το ενδεχόμενο της διαγραφής του χρέους, για το οποίο γίνονται ήδη πολλές παρασκηνιακές συζητήσεις. Όμως μόνον υπό την προϋπόθεση της ολοκλήρωσης των διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων και την πιστή εφαρμογή αυτών, σε όλα τα 489 σημεία του Προγράμματος. Διότι η μη εφαρμογή αυτών καθιστά ανέφικτη την διαγραφή του χρέους, και θεωρείται ως άκρως επικίνδυνη η εντός ολίγου χρόνου διολίσθηση της χώρας εις την προ-μνημονιακή κατάσταση.
Υποσημείωση: Ο Γεώργιος Εμ. Δημητράκης σπούδασε Πολιτικές – Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία στη Βόννη και Ιστορία και Πολιτιστική κληρονομιά στην Αθήνα. Διετέλεσε επί 5 χρόνια υπάλληλος της Ομοσπονδιακής Βουλής της Γερμανίας.
4 comments
Ἀκόμη καὶ σήμερα, 40 χρόνια μετά, ὁ κύριος Δημητράκης δὲν μᾶς γράφει τὸ ὀνόματα τῶν μπουμπουκιῶν ἐκείνων τῆς πολιτικῆς μας σκηνῆς, ἐνῶ ἀπαριθμεῖ λεπτομερῶς τοὺς Γερμανοὺς πολιτικοὺς τοὺς ὁποίους συνάντησαν. Καί, εἶμαι βέβαιος, παραλείπει νὰ γράψει ποῦ τοὺς πῆγε στὶς ἐλεύθερες ὧρες ποὺ ὁπωσδήποτε προέβλεπε τὸ πρόγραμμα τῆς ἐπισκέψεως. Γιὰ νὰ δώσω μία ἰδέα, οἱ ὁμογενεῖς τῆς Ἀμερικῆς διηγοῦνται ὅτι ὁ Κωνσταντῖνος Καραμανλῆς ἐκέρδισε τὴν συμπάθειά τους ἔναντι ἄλλων Ἑλλήνων πολιτικῶν πού ἐπεσκέπτοντο τὴν περίοδο 1945 – 1995 τὶς ΗΠΑ, διότι ἐπέλεγε νὰ διαθέσει τὸν ἐλέυεθρο χρόνο του γιὰ νὰ ἐπισκεφθεῖ ἐργοστάσια καὶ ἄλλες μονάδες παραγωγῆς, σὲ ἀντίθεση μὲ ὅλους τοὺς ἄλλους λιμασμένους πολιτικοὺς πού ζητοῦσαν ἐπιμόνως καὶ ἐπιτακτικῶς τὶς διασκεδάσεις, φυσικὰ τῆς σαρκός ! Ἂς δώσει, λοιπόν, ἂν μπορεῖ, ὁ κύριος Δημητράκης τὶς πληροφορίες αὐτές, διότι, ὅσο προστατεύει τὰ μπουμπούκια αὐτά, τόσο δίνει δίκιο στοὺς Γερμανοὺς ὅτι δὲν ἀλλάζουμε.
Τὸ κατ’ ἐμέ, καταθέτω τὶς πληροφοριες μου ἀπὸ ἐπισκέψεις στὴν Γενεύη δύο σημερινῶν μπουμπουκιῶν τῆς ἀντιμνημονιακῆς παρατάξεως, τῆς Θεοδώρας Τζάκρη καὶ τοὺ Νίκου Νικολοπούλου. Ἀντίθετα μὲ τούς, προσκεκλημένους ἀπὸ τοὺς Γερμανούς, ὑπουργοὺς τοῦ Καραμανλῆ, αὐτοὶ εἶχαν πάει σὲ συνόδους διεθνῶν ὀργανισμῶν στὴν Γενεύη ὡς ἐκπρόσωποι καὶ μὲ ἔξοδα τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ δὲν κατεδέχθησαν νὰ παραστοῦν. Πῆγαν γιὰ ψώνια σίγουρα, καὶ μπορεῖ καὶ γιὰ ἄλλα, ἂν καὶ τώρα εἴμαστε χορτασμένοι ἀπὸ αὐτά. Μὲ γειὰ νὰ τοὺς ξαναδοῦμε βουλευτές !
Δεν μας τα λεει καθολου καλα ο κ. Δημητρακης. Και το αρθρο του ειναι ακρως παραπλανητικο, και καθολου πειστικο και ελαχιστα αληθοφανες. Η Ελλαδα ηταν ενα ΣΟΒΑΡΟ ΚΡΑΤΟΣ μεχρι τις 18-10-1981, και ο Γεωργιος Ραλλης ενας απο τους τελευταιους σοβαρους πολιτικους της Μεταπολιτευσης.
Ο νεοφιλελευθερος πολιτικος Α. Ανδριανοπουλος το περιγραφει σωστα:
«Μια χώρα μικρή, σχετικά φτωχή, αλλά νοικοκυρεμένη, με μικρές σχετικά δυνατότητες αλλά με αισιοδοξία, σχέδια, αυτοπεποίθηση και προοπτικές. Αυτή ήταν η Ελλάδα του 1981. Μια χώρα κατεστραμμένη, διεθνώς ανυπόληπτη, με καταρρακωμένη υπερηφάνεια και δίχως σχεδόν καθόλου αυτοεκτίμηση κι εμπιστοσύνη στον εαυτό της. Αυτή η περιγραφή σκιαγραφεί την Ελλάδα του σήμερα.»
http://www.andrianopoulos.gr/0010000702/%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%81%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%87%CE%B5-%CF%80%CF%81%CE%BF%CE%B5%CE%B9%CE%B4%CE%BF%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%83%CE%B5%CE%B9-.html
Γραφει ο Γ. Δημητρακης οτι η ΕΕ και η Γερμανια «επιθυμεί να βοηθήσει την χώρα μας, ακόμη και με το ενδεχόμενο της διαγραφής του χρέους, για το οποίο γίνονται ήδη πολλές παρασκηνιακές συζητήσεις.» αρκει να ολοκληρωθουν οι μεταρρυθμισεις.”
Τον διαψευδουν πανηγυρικα οι Σόιμπλε και Ρέσλιγκ
http://www.periodista.gr/world/item/8618.htm
http://www.periodista.gr/world/item/10589.htm
Η Κυβερνηση εθεσε πριν απο 4 μηνες στους Ευρωπαιους το θεμα της ελαφρυνσης του χρεους, υπενθυμιζοντας οτι ειχε επιτυχει –και ελαφρως υπερβει- το στοχο του πρωτογενους πλεονασματος , καθως και οτι το 2012 ειχαν υποσχεθει να ελαφρυνουν το ελληνικο χρεος αν επιανε το στοχο. Οι δανειστες ομως απαντησαν «α, δε χρειαζεται πια ελαφρυνση, αφου το χρεος ειναι βιωσιμο.»
Δεν δεχθηκαν καν νεα μειωση επιτοκιων. Αθετησαν τις υποσχεσεις τους.
http://www.bankwars.gr/2014/11/%CE%A3%CE%9F%CE%9A-%CE%9F%CE%99-%CE%95%CE%A5%CE%A1%CE%A9%CE%A0%CE%91%CE%99%CE%9F%CE%99-%CE%A4%CE%97%CE%9D-%CE%9A%CE%91%CE%9D%CE%9F%CE%A5%CE%9D-%CE%93%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%A3%CE%A4%CE%97-%CE%91/
Ο Σαμαρας δουλικοτατα εσκυψε το κεφαλι, και επεσπευσε την πορεια προς τις εκλογες, γνωριζοντας πλεον οτι ειναι ξοφλημενος. Οι Γερμανοι πεταξαν σαν στιμενη λεμονοκουπα την ξενοδουλη και λαομισητη Κυβερνηση Σαμαρα, αφου τη χρησιμοποιησαν.
Για τη SIEMENS βεβαια ο Γ. Δημητρακης δεν ακουσε τιποτα! Για τις μιζες των υποβρυχιων επισης τιποτα! Για τον χερ Χριστοφορακο, που κανει τα ψωνια του στο Μοναχο, ελευθερος, ωραιος, και ανενοχλητος απο τους Γερμανους, ομοιως τιποτα!
Αφου του συστησω να μην πιανει στο στομα του τον αειμνηστο Γ. Ραλλη, και αφου του θυμισω το φοβερο σκανδαλο παρανομης χρηματοδοτησης στο οποιο ειχαν μπλεξει Κολ, Σόιμπλε και CDU, θα του θυμισω τα λογια του Αρχηγου:
«τί δὲ βλέπεις τὸ κάρφος τὸ ἐν τῷ ὀφθαλμῷ τοῦ ἀδελφοῦ σου, τὴν δὲ ἐν τῷ σῷ ὀφθαλμῷ δοκὸν οὐ κατανοεῖς; 4 ἢ πῶς ἐρεῖς τῷ ἀδελφῷ σου, ἄφες ἐκβάλω τὸ κάρφος ἀπὸ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ ἰδοὺ ἡ δοκὸς ἐν τῷ ὀφθαλμῷ σου; 5 ὑποκριτά, ἔκβαλε πρῶτον τὴν δοκὸν ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ σου, καὶ τότε διαβλέψεις ἐκβαλεῖν τὸ κάρφος ἐκ τοῦ ὀφθαλμοῦ τοῦ ἀδελφοῦ σου. »
Ὄχι, ἡ χώρα πρὶν ἀπὸ τὸ 1981 δὲν ἦταν καθόλου νοικοκυρεμένη. Σοβιετικὸ μπάχαλο τοῦ κερατᾶ ἦταν. Ὅποιος ἔβαζε στὴν ἄκρη δύο δραχμὲς ἔπρεπε νὰ χάσει μέσα σὲ 12 μῆνες τοὐλάχιστον τὸ 10% τῆς ἀξίας τους ὥστε νὰ μποροῦν οἱ τίμιοι καὶ ἔξυπνοι γραφειοκράτες στὸ Ὑπουργεῖο Συντονισμοῦ καὶ στὴν Τράπεζα τῆς Ἐλλάδος νὰ διαλέγουν ποιοὶ ἐπιχειρηματίες θὰ ἔπαιρναν δάνεια μὲ ἀρνητικὸ τόκο 10%. Μόνον τὸ 1986, μὲ τὴν Ἔκθεση Χαλικιᾶ, μάθαμε ἐπὶ τέλους ἀπὸ ἐπίσημη πηγή πόσο ἀνόητη ἦταν ἡ οἰκονομικὴ αὐτὴ πολιτική. Ἀλλά, φυσικά, ποτέ δὲν ψηφίσαμε γιὰ νὰ ἀλλάξει. Διότι δὲν μᾶς ἀφήνει ὁ φθόνος νὰ ἐμπιστευθοῦμε τοὺς λίγους ἱκανοὺς πού πρέπει νὰ γίνονται ἐπιχειρηματίες. Ἐμεῖς θέλουμε νὰ ἐλέγχουν τὸ ὅποιο περίσσευμά μας οἱ δημοκρατικῶς ἐκλεγμένοι ἀντιπρόσωποί μας ἢ τὰ ἐκατομμύρια τῶν αὐταπασχολουμένων πού δὲν πληρώνουν φόρους καὶ εἰσφορές. Γι`αὐτό καταλήγουμε νὰ ἔχουμε ἐπιχειρηματίες- μαϊμοῦδες, κρατοδιαίτους καὶ διαφθορεῖς. Δέν φταῖνε καθόλου οἱ Γερμανοὶ γιὰ τὴν δική μας ἐλεύθερη, πλήν ἀμελέτητη, ψῆφο.
Ὅσο γιὰ τὴν «ἐλάφρυνση τοῦ χρέους», αὐτό ἦταν ἡ κουτοπόνηρη ἐλπίδα τοῦ Σαμαρᾶ (καὶ ἡ ἐλπίδα τῶν πάσης φύσεως βολεμένων) νὰ συνεχίσει νὰ λειτουργεῖ τὸ Πελατειακό Ἰδιωτικὸ ΠΑρακράτος (Π.Ι.ΠΑ.), τὸ ἴδιο πού ἔχουμε ἀπὸ τὸ 1830, μὲ τὸν ἴδιο ἐπὶ κεφαλῆς, σὰν νὰ μὴν συνέβη τίποτε. Αὐτὸ τὸ ἴδιο κράτος πού καταγγέλλει, ἀλλὰ ψηφίζει καὶ ξαναψηφίζει ὁ λαός. Μόνον πού οἱ Γερμανοὶ δὲν ἔχουν ἄλλα λεφτὰ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε καὶ ἄλλους σπόνσορες. Ἡ ζητιανιά, γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ ἀπὸ 194 χρόνια, μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἀποδώσει.
ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΓΡΑΦΗ
ΤΟΥ ΨΕΥΤΙΚΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
https://www.youtube.com/watch?v=YTSLBqVEgz4
ΑΚΟΥΣΤΕ ΑΠΟ 24.05 ΕΩΣ 25.34