Γράφει ο Αντώνης Βογιατζής
Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού, του Υπουργού των Εξωτερικών, του Υπουργού Εθνικής Άμυνας και του Υπουργού Παραγωγικής Ανασυγκρότησης Περιβάλλοντος και Ενέργειας, αποδεικνύουν ότι, η Χώρα μας αποκτά πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική, στα πλαίσια της οποίας αναβαθμίζει,επί τέλους, πλήρως τις σχέσεις της και με την Ρωσσική Ομοσπονδία. Είναι ακριβώς η προσέγγιση της εξωτερικής πολιτικής που διακηρύσσεται παντοιοτρόπως εδώ και οκτώ χρόνια από τον κ. Βασιλείου Μαρκεζίνη.
Χαιρετίζει κανείς με ικανοποίηση την ταχύτητα και το θάρρος, που επιδεικνύειη Κυβέρνηση της ε λ π ί δ α ςνα υλοποιήσει τον αναγκαίο επαναπροσδιορισμό της εξωτερικής πολιτικής της Χώρας, που φαίνεται πλέον, ότι αποδέχεται το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου.
Αντώνιος Γ. Βογιατζής, Δικηγόρος
10 comments
Φαίνεται ὅτι ὁ Σὲρ Μπάζιλ, μὲ τὶς ἀπόψεις του περὶ Ρωσσίας δὲν θὰ ἡσυχάσει ἐὰν δὲν ἀποδομήσει τὸ ἕνα ἀδιαμφισβήτητο πολιτικὸ κατόρθωμα τοῦ πατρός του : Τὴν ἐπιμονή του νὰ τηρήσουν ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Κύπρος «μονοδιάστατα προσανατολισμένη» ἐξωτερικὴ πολιτικὴ στὸ θέμα τῆς Κύπρου. Ἂν εἶχε εἰσακουσθεῖ ὁ Σπύρος Μαρκεζίνης, εἴτε ἀπὸ τὸν Παπάγο, εἴτε ἀπὸ τὸν Ἰωαννίδη, ἡ Κύπρος θὰ εἶχε σωθεῖ. Ἀλλὰ ἦταν «Ἀγγλόδουλος» καὶ «Ἀμερικανόδουλος». Πότε θὰ τὸ πάρουμε χαμπάρι ὅτι Μπίσμαρκ καὶ Καβοὺρ δὲν γεννῶνται κάθε μέρα ; Πὀτε θὰ θυμηθοῦμε ὅτι ἡ «πολυδιάστη ἐξωτερικὴ πολιτικὴ» δὲν εἶναι γιὰ κράτη-ἐπαῖτες καὶ ὅτι καὶ ὅσοι Ἕλληνες πολιτικοὶ τὴν ἄσκησαν ἀποτελεσματικὰ τὴν ἄσκησαν γιὰ μικρὸ χρονικὸ διάστημα καὶ μὲ ἀμφίβολο, ἀλγεβρικῶς, ἀποτέλεσμα ; Φαίνονται σὲ κανέναν ὁ Τσίπρας, ὁ Καμμένος καὶ ὁ Κοτζιᾶς νὰ μοιάζουν μὲ τὸν Καποδίστρια, τὸν Ἐλευθέριο Βενιζέλο ἢ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ ; Μόνον γέλωτα προκαλεῖ ἡ ἀπόπειρα συγκρίσεως.
Μία ερώτηση για σκέψη. Μήπως ο ίδιος ο κόσμος έχει γίνει πολυδιάστατος τώρα και πρέπει να προσαρμοστούμε ανάλογα; αυτό είναι διττό. Πρώτον, υπάρχουν περισσότεροι παίκτες στην κονίστρα και δη, όχι κατ’ ανάγκην συμπαγή έθνη-κράτη (πχ διακρατικές οντότητες τύπου ΕΕ), και δεύτερον οι πολύ μεγάλοι παίκτες δεν είναι ούτε τόσο λίγοι (2), ούτε με όσο μεγάλη απόσταση από τους επόμενους όσο παλιά, το οποίο σημαίνει ότι και η αντιπαλότητα μεταξύ τους έχει αμβλυνθεί (βλέπε συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας για Συρία, αλλά και για τον Ισλαμικό κίνδυνο), αλλά και ότι οι επιλογές είναι εξ ορισμού περισσότερες.
Μήπως λοιπόν όλα αυτά αλλάζουν το τοπίο και οι συγκρίσεις με τον 20ο αιώνα να μην είναι όσο εφαρμόσιμες νομίζουμε;
Απλώς τροφή για σκέψη.
Ανδρέας.
ΥΓ. Το μαύρο πλαίσιο έλαβε οριστικό τέλος στα σχόλια διαχειριστών! Επιτέλους.
Πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική πρέπει να ασκείται από κάθε χώρα, στο πλαίσιο φυσικά που την “παίρνει” να κάνει κάτι τέτοιο. Η Ελλάδα, άρχισε ήδη να δέχεται πιέσεις για την τάχα φιλορωσσική (ρωσσόφιλη, θα την έλεγα εγώ, αλλά έχει επικρατήσει η λέξη) στροφή της. Βεβαίως, δεν είδα να ασκούνται παρόμοιες πιέσεις προς την Τουρκία, η οποία ευρίσκεται σε αγαστή συνεργασία με την Ρωσσία, ειδικά μετά την προσχώρηση της Ελλάδος στις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά τις Ρωσσίας, πράγμα που μάς έξανε ήδη οικονομική ζημιά. Κι όμως, ίσως θα μπορούσαμε να απέχουμε από το εμπάργκο στη Ρωσία.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική είναι σαφώς οι ικανοί πολιτικοί, είδος σε έλλειψη στην χώρα μας, εδώ και δεκαετίες, δι ο και θεωρείται “δεδομένη”.
Ανδρέα,
“η αντιπαλότητα μεταξύ τους έχει αμβλυνθεί (βλέπε συνεργασία ΗΠΑ-Ρωσίας για Συρία, αλλά και για τον Ισλαμικό κίνδυνο)”
Δεν βλέπω κάτι τέτοιο εγώ, ενώ θα έπρεπε να υπάρχει, ειδικά για τον δεύτερο λόγο. Αντιθέτως, βλέπω επαναφορά του ψυχροπολεμικού κλίματος με ευθύνη των ΗΠΑ, οι οποίες προσπαθούν πάση θυσία να “ελαττώσουν” την Ρωσσία. Η ΕΕ, πειθήνιο όργανό τους, ακολουθεί αυτή την εντελώς ασύμφορη για την ίδια πολιτική και, όπως έγραψα, από κοντά κι εμείς δια των yesmen, κυβερνούσαν μέχρι σήμερα. Αν κάτι αλλάξει και κατά πόσο, θα το δούμε.
Τέλος, το τοπίο έχει αλλάξει από τον 20 αιώνα, έχουν αναδυθεί νέες δυνάμεις (βλέπε BRICS, IS), αλλά το θέμα είναι κατά πόσον οι παλιές και δη οι ΗΠΑ είναι διατεθειμένες να δεχτούν αυτή την πραγματικότητα.
“ΥΓ. Το μαύρο πλαίσιο έλαβε οριστικό τέλος στα σχόλια διαχειριστών! Επιτέλους.”
Ούτε αυτό το βλέπω…
Ἐν τάξει, ὁ Μπίσμαρκ μποροῦσε νὰ κρατᾶ πέντε μπάλλες στὸν ἀέρα κατὰ μέγιστον. Πόσες νὰ δώσουμε στοὺς σημερινοὺς κυβερνῆτές μας ; Φαντάζομαι, ὑποχρεωτικῶς λιγώτερες, διότι ούτε Γερμανία εἴμαστε, οὔτε Μπίσμαρκ εἶναι οἱ σύντροφοι Τσίπρας καὶ Κοτζιᾶς οὔτε ὀ Καμμένος. Θὰ ἔλεγα μάλιστα ὅτι ὁ προσανατολισμός μας ὡς πρὸς ὁρισμένες «διαστάσεις» εἶναι δεδομένος. Δὲν ὑπάρχει, φαντάζομαι, περίπτωση νὰ ταχθοῦμε μὲ τὸ μέρος τῶν Μωαμεθανῶν σὲ τυχὸν ἀντιπαράθεση μὲ μὴ Μωαμεθανούς.
Ἠ δική μου πρόταση εἶναι νὰ παραμείνουμε τὶς δύο διαστάσεις πού μᾶς ἔχουν δώσει τὴν μακροχρονιώτερη περίοδο εἰρήνης καὶ εὐημερίας : Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωση καὶ συμμαχία μὲ τὶς ΗΠΑ. Ὅταν ξαναφανεῖ Καποδίστριας, Βενιζέλος ἢ Μεταξᾶς καὶ ἀσταθὲς διπλωματικὸ περιβάλλον στὴν περιοχή μας, τὰ ξαναλέμε. Ἀλλιῶς ἐπιχειρηματολογοῦμε ἐν κενῷ καὶ μόνον ἀπὸ στεῖρα ἀντιπολιτευτικὴ διάθεση, ἡ ὁποία, ἔστίν οτε, μᾶς καθιστᾶ κατά τι γελοίους.
Οποιαδήποτε κυβερνητική προσπάθεια εξυπηρετεί το συμφέρον της χώρας και του λαού της είναι καλοδεχούμενη ανεξαρτήτως προσανατολισμού.
Γελοίο είναι να προσπαθεί κάποιος να βάλει τεχνιέντως στην ίδια μοίρα ένα φωτισμένο κι ακραιφνή πατριώτη όπως ήταν ο Καποδίστριας, με τον μονόφθαλμο Βενιζέλο και τον φασίστα Μεταξά!
Κύριε Γεωργάνα,
Δεν διαφωνώ. Το γράφω, άλλωστε “Απαραίτητη προϋπόθεση για την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική είναι σαφώς οι ικανοί πολιτικοί, είδος σε έλλειψη στην χώρα μας, εδώ και δεκαετίες, δι ο και θεωρείται “δεδομένη”.” Oι σημερινοί πολιτικοί μας μάλλον δυσκολεύονται να κρατήσουν έστω και το μπαλάκι του γκολφ, που κράταγε κάποτε ο Καραμανλής.
el-el,
Αυτός ο φασίστας Μεταξάς παρήγαγε τόσο έργο στα 4.5 χρόνια τις διακυβερνήσεώς του, όσο μάλλον δεν έχουν παράγει όλοι οι άλλοι μαζί. Όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, εκείνος προσπαθούσε να κρατά την Ελλάδα ουδέτερη, όμως δεν την παρέδωσε όταν τού ζητήθηκε. Δεν θα μπω σε τέτοια συζήτηση τώρα, διότι έχει γίνει πολλές φορές και δεν καταλήγει πουθενά. Άλλωστε, δεν είναι το συγκεκριμένο πρόσωπο το θέμα συζητήσεώς μας.
“δεν έχουν παράγει”
παραγάγει, μάλλον.
Κοινὸ σημεῖο στὴν πορεία τῶν Καποδίστρια, Ἐλευθερίου Βενιζέλου καὶ Μεταξᾶ εἶναι ὅτι ἐπεχείρησαν καὶ ἐν μέρει καὶ γιὰ περιορισμένο χρονικὸ διάστημα κατόρθωσαν, μόνοι οἱ τρεῖς αὐτοὶ ἀπὸ τοὺς πολλοὺς τοὺς κυβερνήσαντας τὴν νεωτέρα Ἑλλάδα, νὰ ἐκμεταλλευθοῦν τὶς ἀντιζηλίες μεγαλυτέρων δυνάμεων πρὸς ὄφελος τῆς Ἐλλάδος. Αὐτὴ εἶναι ἡ πραγματικότης, τὰ πραγματικὰ περιστατικά. Φυσικά, ὅποιος εἶναι ἀρκετὰ κολλημμένος στὰ ἕτοιμα συνθήματα τῶν ἐφημερίδων, μπορεῖ νὰ τά ἀγνοεῖ καὶ ἐγγράφως, ὥστε νὰ διαφημίζει τὴν ἡμιμάθειά του.
Κοντά δύο αιώνες μετά την Επανάσταση του 21, η απίστευτη κακοδαιμονία αυτού του κράτους υπό την διαχείριση εξαρτημένων ηγεσιών του αστικού κόσμου με τον λαό πάντα στη γωνία – με φωτεινή εξαίρεση τον ξεσηκωμό του αλβανικού πολέμου και το έπος της Αντίστασης που τον ακολούθησε – μας έφτασε σήμερα στο όριο του αφανισμού, ν’αποζητάμε απεγνωσμένα μια ευκαιρία για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε.
Εντούτοις κάποιοι δεν εννοούν ν’απαγκιστρωθούν απ’ τα λασπόνερα της κούφιας ιδεολογίας τους και την προσωπολατρεία τους σε “εθνάρχες” τύπου Μεταξάδων, Βενιζέληδων, Καραμανλήδων, Παπανδρέηδων…
Είστε κάπως ισοπεδωτικός el-el….Αυτό είναι άποψη ή στάση;