Η τραγωδία αυτής της χώρας οφείλεται κατά κύριο λόγο στο γεγονός ότι στις διεθνείς συναλλαγές εμφανιζόμαστε ως δεδομένοι. Επόμενο εταίροι , σύμμαχοι κλπ να μας θεωρούν εξ ορισμού δεδομένους.
Φυσικά ουδείς διαπραγματεύεται με δεδομένους. Τους επιβάλλει την θέλησή του. Αν τα μηνύματα των Ελλήνων ηγετών τα τελευταία χρόνια ήταν διαφορετικά οι ξένοι θα διαλέγονταν μαζί μας ως ίσοι προς ίσον.
Επιθυμούμε να πιστεύουμε, οτι επιτέλους αλλάξαμε. Εκτός από σελίδα και στάση! Και τα λάθη που διαπράξαμε, ακριβώς αυτά θα μας γίνουν τώρα πρόσθετο μάθημα. «Και όσα ημάρτομεν πρότερον νυν αυτά ταύτα προσγενόμενα διδασκαλίαν παρέξει » (Θουκυδίδης ΙΙ 87,7)
Ο εγκυρότατος Paul Krugman ξεκαθάρισε προχθές (New York Times 30/1/15) τι θα συμβεί αν αρνηθεί να υποχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση. [Ηχεί ευχάριστα ότι για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια μπαίνει στην διεθνή ατζέντα εκδοχή άρνησης της Ελλάδος να υποχωρήσει].
Τυχόν εξαναγκασμός μας σε έξοδο από το ευρώ, θα έχει «καταστροφικές οικονομικές και πολιτικές συνέπειες για ολόκληρη την Ευρώπη» αποφαίνεται ο νομπελίστας και εισηγείται να επιτρέψουν στην Ελλάδα μικρότερα πρωτογενή πλεονάσματα δίνοντας ανάσα στη νέα κυβέρνηση. Το κόστος για τους φορολογουμένους των πιστωτριών χωρών το υπολογίζει ελάχιστο και από τους Γερμανούς ζητεί «να εγκαταλείψουν τους βολικούς μύθους » τους.
Με νεότερο άρθρο του (New York Times 3/2/15) υπερασπίζεται την πρόταση Βαρουφάκη για ονομαστική διαγραφή του χρέους και ανταλλαγή του με ομόλογα: α’ με ρήτρα ανάπτυξης, β’ χωρίς ημερομηνία λήξης.
Ομόθυμος ο Joseph Stiglitz (Project-Syndicate 3/2/15) αποφαίνεται ότι αυτό που χρειάζεται «δεν είναι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα, αλλά στην Ευρωζώνη και ταυτόχρονα εκ βαθέων επανεξέταση των πολιτικών της». Σύμφωνος για ανταλλαγή χρέους.
Εξαιρετικά σημαντικό ότι ο πρόεδρος Ομπάμα στοιχήθηκε ουσιαστικά με τους έγκριτους οικονομολόγους του: Προσωπικό τηλεφώνημα στον Πρωθυπουργό και δημόσια δήλωσή του. «Δεν μπορεί να ξεζουμίζεις συνεχώς χώρες που βρίσκονται σε ύφεση (…). Πρέπει να υπάρξει στρατηγική ανάπτυξης προκειμένου αυτές οι χώρες να αποπληρώσουν τα χρέη τους και να μειώσουν τα ελλείμματά τους».
Η ελληνική στάση βρίσκει απροσδόκητα ογκούμενη θετική απήχηση στις δύο άκρες του Ατλαντικού. Από το Λονδίνο ο ΥπΟικ Όσμπορν χαρακτηρίζει «κίνδυνο για την παγκόσμια οικονομία» ενδεχόμενη σύγκρουση Ελλάδας – ΕΕ.
Αυτό το πυρηνικό όπλο το περιφρόνησαν οι κυβερνήσεις μας τόσο καιρό.
Ομπάμα, Πούτιν, Ντράγκι, Γιούνκερ, Ολάντ, Ρέντσι για διαφορετικούς καθένας λόγους εκδηλώνονται σχεδόν αναφανδόν σύμμαχοί μας κατά της γερμανικής λιτότητας. Ο αμερικανός γιατί η ραγδαία μείωση της αγοραστικής ικανότητας των Ευρωπαίων πλήττει τις εξαγωγές του, ο Ρώσος γιατί σπάζει την ευρωαπομόνωσή του (διαρρέει πρόθεση χρηματοδοτικής στήριξης), ο Ντράγκι γιατί λύνονται τα χέρια του, ο Γιούνκερ γιατί παίρνει την εκδίκησή του. Ο Ολάντ έτοιμος να παίξει το ελληνικό χαρτί. Ο Ρέντσι θερμότατος μας «γραβάτωσε» κιόλας! Το ελληνικό παράδειγμα «μπορεί να δημιουργήσει σχολή» (Handelsblatt).
Μετά λόγου γνώσεως ο Γιόσκα Φίσσερ θυμίζει στους δικούς του ότι ενδεχόμενη ελληνική περιπέτεια υποδηλώνει κίνδυνο για το ευρώ και «είναι εξ ίσου βέβαιο πως μια τέτοια μεγα–καταστροφή δεν θα άφηνε αλώβητη τη Γερμανία»! (Νέα 2/2/15). Τώρα ο ένας μετά τον άλλον στέλνουν στον αγύριστο την περιβόητη τρόϊκα. «Δεν ήταν και τόσο λαμπρός ο ρόλος της» ομολογεί ο αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάϊμαν. Καταδικαστικός και ο Stiglitz «Τα τρέχοντα προβλήματα της Ελλάδος περιλαμβανομένης και της μεγάλης αύξησης του λόγου χρέους – ΑΕΠ οφείλονται κατά το πλείστον στα προγράμματα που επέβαλε η τρόϊκα». (ένθ’ αν.)
Η κακή είδηση προέρχεται από τον Γάλλο ΥπΟικ Μισέλ Σαπέν που δηλώνει ότι «νέα εργαλεία με νέα ονόματα μπορούν να την αντικαταστήσουν». Αλλά εμείς περιμένουμε να ξεκουμπιστεί, όχι να αντικατασταθεί!
Πάντως αυτήν την κρίσιμη ώρα φαίνεται πως τα συμφέροντα των ισχυρών συμπίπτουν με τα δικά μας. Συχνά αυτό συμβαίνει. Αλλά δεν συμβαίνει το άλλο, να υπάρχουν οι ημέτεροι που θα αδράξουν τις ευκαιρίες αξιοποίησής τους.
Βρυχάται ο Σόϊμπλε. Η Μέρκελ στύλωσε τα πόδια. Αλλά θα λυγίσει…
Η Die Welt ομολογεί ότι πλέον «το μέτωπο της λιτότητας έχει γίνει κομμάτια»(3.2.15).
Η σημερινή Ευρώπη θυμίζει την ευαγγελική περικοπή για το «πλήθος πολύ των ασθενούντων, τυφλών, χωλών, ξηρών» που περίμεναν στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά τον άγγελο Κυρίου «ίνα ταραχθή το ύδωρ»(Ιωαν. 5).
Τώρα το ύδωρ «εταράχθη». Από τους Έλληνες ψηφοφόρους…
Ιδού στάδιον λαμπρόν για τις ηγεσίες και τους λαούς της ηπείρου, να ξεκολλήσουν απ΄ την μιζέρια και την ταπείνωση…