Στη διαπραγμάτευση άρθρον πρώτο: διεκδικώ

Αυτό το απερίγραπτο δίδυμο Μέρκελ-Σόϊμπλε που οδήγησε τους ευρωπαϊκούς λαούς στην εξαθλίωση και εμάς σχεδόν στον εξανδραποδισμό επιμένει σε πείσμα κοινής λογικής και γενικής κατακραυγής.

Η «φιλοσοφία» τους θυμίζει εκείνη του Όττο Ντήτριχ που απαθανάτισε στο Deutsches Requiem  ο Χόρχε Λούϊς Μπόρχες (Άπαντα Πεζά I, σ. 369 επ.).

Κατάδικος, μελλοθάνατος στα χέρια των Συμμάχων ο Ντήτριχ μετά την κατάρρευση της Γερμανίας, περιμένοντας την εκτέλεσή του, ξεσπάει σε παραλήρημα αποθέωσης της βίας και απανθρωπίας : «Σήμερα πλανάται πάνω από τον κόσμο μας μια αμείλικτη εποχή –εμείς, που υπήρξαμε τα πρώτα της θύματα. Τι σημασία έχει αν η Αγγλία είναι η σφύρα και εμείς ο άκμονας ; Σημασία έχει να κυβερνάει η βία και όχι οι δουλικές χριστιανικές ταπεινοφροσύνες».

Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που προκάλεσε η Γερμανία θρηνήσαμε 83.000 θύματα, (φονευθέντες, νεκρούς από τραύματα ή σε αιχμαλωσία) και άλλα 325.000 επί Κατοχής. Συν οι τεράστιες υλικές καταστροφές δημοσίου πλούτου και νοικοκυριών. Και μόλις κάπως η χώρα ορθοπόδησε περιέπεσε στην οικονομική αυτή τη φορά Κατοχή της Γερμανίας.

Απόλυτος στην άρνησή του να συζητήσει το θέμα των γερμανικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου εμφανίστηκε ο κυβερνητικός συνεταίρος της Μέρκελ  Σταϊνμάγερ (κεντροαριστερά δεξιότερη της δεξιάς)! Εντούτοις ηBild (10/2/15) υπολόγισε στα 62,5 δις € τις γερμανικές οφειλές στην Ελλάδα, ενώ η Liberation τις ανεβάζει στα 163 δις €.

Η νέα ελληνική κυβέρνηση με τα πρώτα δείγματα εθνικής αξιοπρέπειας που έδωσε προκάλεσε την συναισθηματική υποστήριξη δυτικών ηγετών προεξάρχοντος του Ομπάμα. Ομόγνωμος ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

Αν και σε ποιο βαθμό η συναισθηματική αυτή ομοβροντία κατάφερε να αμβλύνει την γερμανική αδιαλλαξία, θα το δούμε. Ένα Grexit πάντως είναι καταστροφικότερο γι΄ αυτούς που θα το προκαλέσουν, παρά για κείνον που θα το υποστεί!

Ο Τσίπρας δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει το άρθρο πρώτον της διαπραγματευτικής διαδικασίας, το ρήμα «διεκδικώ». Όποιος δεν διεκδικεί, διεκδικείται.

Ρητή η ευαγγελική εντολή : «Αιτείτε και δοθήσεται υμίν, ζητείτε και ευρήσετε, κρούετε και ανοιγήσεται υμίν». Διότι «πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται» (Ματθ. 7, 7, 8).

Μικρή αντιγραφή μεγάλων στιγμών του Ανδρέα Παπανδρέου όταν τότε στα Συμβούλια Κορυφής επέμενε να διεκδικεί. Εύγλωττη συνήθως εχθρικά διακείμενη Θάτσερ : «Αυτόν τον Έλληνα δεν τον πήγα ποτέ, όμως πρέπει να αναγνωρίσω ότι σε κάθε Σύνοδο έπαιρνε πάντα κάτι για την χώρα του».

Κάποιοι υπουργοί μπορεί να πετούν στην  Νεφελοκοκκυγία, την φανταστική πόλη των Ορνίθων του Αριστοφάνη, αλλά η κυβέρνηση δείχνει προσγειωμένη και παλεύει για μια μεταβατική συμφωνία με τους δανειστές χωρίς νέα μέτρα λιτότητας.

Αυτή η ανάσα είναι εκ των ων ούκ άνευ για να λάβει ήπιας δημοσιονομικής επιβάρυνσης μέτρα εδώ και τώρα υπέρ των αδυνάτων: Αφορολόγητο 12.000, ΕΝΦΙΑ, 13^η σύνταξη, κατώτατος μισθός, εξαίρεση πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς. Και επειδή βασικοί φορολογικοί υπολογισμοί γίνονται ακόμη με τις λεγόμενες αντικειμενικές του 2007 βγάζοντας τερατώδη εξωπραγματικά ποσά επιβάλλεται η άμεση επικαιροποίηση των αντικειμενικών αξιών.

Αν ο μη γένοιτο η Ευρώπη υποκύψει στον ειδεχθή εκβιασμό της Καγκελαρίου τότε το δίλημμα οξύνεται κατακόρυφα : Εντός ή εκτός ευρώ; Το ευρώ ασφαλώς δεν αντέχει στο χρόνο. Εξόκειλε προ πολλού σε ψευδώνυμο μάρκο και εξυπηρετεί τα ηγεμονικά συμφέροντα του Βερολίνου. Αργά ή γρήγορα η Ευρωζώνη θα «σπάσει». Αν η κυβέρνηση, όπως των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν, έχει plan B και μπορεί να βασισθεί σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα θα είναι κυρία των εξελίξεων. Έχει όμως plan B και είναι αξιόπιστοι οι μεγάλοι;

Αείποτε οι ηγέτες «εάν μεν άνδρες ώσιν, ουκ απορήσουσι συμμάχων· εάν δε ανδράποδα κυρίων», κατά τον Κριτόλαο. Κοντολογίς αν είναι άντρες θα βρουν συμμάχους, εάν όμως είναι εθελόδουλοι θα βρουν αφεντικά.

Οι αποικιοκράτες του χρέους πασχίζουν εκβιαστικά να μας κρατήσουν αιχμαλώτους τους. Τα δάνεια των 4,5 χρόνων στο 92,5% παρακρατήθηκαν για τα τοκοχρεωλύσια. Και το χρέος με τα μέτρα τους από 120% έφτασε το 180%!

Τα μείζονα εθνικά θέματα επιβάλλουν εκ βαθέων επανεξέταση στρατηγικής και τακτικής. Το πολιτικό σύστημα «βολεύτηκε» π.χ στο σκοπιανό με  κείνο το ανιστόρητο, πολιτικά αφελές και εθνικά επικίνδυνο «σύνθετη με γεωγραφικό προσδιορισμό έναντι πάντων». Κάθε ωστόσο περιφραστική ονομασία που περιλαμβάνει το Μακεδονία νομοτελειακά καταλήγει στο μονολεκτικό Μακεδονία.

Ανάλογο βόλεμα-έλλειμμα διαπιστώνεται και στην πεπατημένη «διζωνική- δικοινοτική» για το Κυπριακό. Τέτοιο επί χάρτου κατασκεύασμα εκτός τόπου και χρόνου είναι παγκοσμίως πρωτοφανές. Και επιμένουμε ακόμη;

Να φρονηματιστούν οι εισηγητές παρόμοιων «κατασκευών»…