Γράφει ο Θεόδωρος Μπατρακούλης.
Η νέα κυβέρνηση εμφανιζόταν αποφασισμένη να πολεμήσει θαρραλέα, τηρώντας πιστά τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Τι σημαίνει η συμφωνία της Ελλάδας με τους ‘’εταίρους’’ της Ευρωζώνης στο Eurogroup της 20ής Φεβρουαρίου. Η Ελλάδα συνθηκολόγησε σε όλα τα μέτωπα, αποδεχόμενη σχεδόν τα πάντα από τους δανειστές της, με ορισμένα ψίχουλα ως αντάλλαγμα. Στη συμφωνία δεν υπάρχει αναφορά στο πώς θα καλυφθεί το χρηματοδοτικό κενό της χώρας. Πριν λήξει το δεύτερο τελεσίγραφο της ΕΕ (Γερμανίας) τη Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου, η κυβέρνηση υπέβαλε μια δέσμη διαρθρωτικών αλλαγών προς έγκριση, οι οποίες θα ελεγχθούν από την τρόικα (τώρα ”θεσμικά όργανα”). Σημειωτέον ότι το κείμενο της συμφωνίας της 20ής Φεβρουαρίου 2015 δεν δέχτηκε τον όρο κυβέρνηση της Ελλάδας, και αυτή ονομάζεται ”ελληνικές αρχές”. Άραγε η ομοιότητα με τους όρους που χρησιμοποιούνταν και στις δύο Δανειακές Συμβάσεις-Μνημόνια αλλά και κατά την διάρκεια της τριπλής κατοχής 1941-1944 είναι συμπτωματική; Πως θα δεχτούν οι Έλληνες τις συνέπειες της απόφασης της 20ής Φεβρουαρίου; Θα κριθεί όταν τις βιώσουν στην καθημερινότητά τους. Πάντως, εάν η κυβέρνηση δεν επιτύχει την ΟΝΟΜΑΣΤΙΚΗ ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΑΠΕΧΘΟΥΣ ΧΡΕΟΥΣ, τότε δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει παρά ελάχιστα από το πρόγραμμά της. Και οι Έλληνες θα παραμείνουν σκλάβοι χρέους στο διηνεκές, με την ιδιωτική και δημόσια περιουσία τους να οδηγείται σταδιακά στην εξυπηρέτηση του χρέους.
Η Ελλάδα δεν διαθέτει βιομηχανία αλλά πλέον δεν διαθέτει ούτε σημαντική βιοτεχνική παραγωγή, ούτε την απαραίτητη αγροτική παραγωγή. Γι’αυτά και για την κυριαρχία των ΜΕΤΑΠΡΑΤΙΚΩΝ, ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΩΝ φέρουν σοβαρές ευθύνες όλες οι μετά το 1974/1981 κυβερνήσεις της Ελλάδας, το σύνολο σχεδόν του μεταπολιτευτικού πολιτικού συστήματος και οι ποικίλοι βασικοί υποστηρικτές του, εταιρείες ολιγαρχών που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα, διαπλεκόμενα ΜΜΕ, διάφοροι πανεπιστημιακοί και διανοούμενοι, γραφειοκρατικό στρώμα συνδικαλιστών κομματικά διορισμένων, σειρά ανώτερων στελεχών του δημοσίου κτλ.
Εξάλλου, ποιος πιστεύει ότι στην ελλαδική αποικία χρέους, με ένα δημόσιο χρέος που ενδέχεται να προσεγγίζει πλέον τα 600 δις ευρώ, ασκούν πραγματική διαχείριση τα κόμματα του χρεωβόρου αθηνοκεντρισμού που ανεβαίνουν στην κυβερνητική εξουσία; Είναι η ηγετική ανάμεσα στις προστάτιδες της χώρας δυνάμεις, οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής (ΗΠΑ), με την ενεργό συμμετοχή πλέον και της Γερμανίας, που κάνουν κουμάντο στο προτεκτοράτο Ελλάς και με τα ενεργούμενά τους ελέγχουν τα πάντα.
Ο χρόνος είναι συμπυκνωμένος. Για χρόνια παραμένει εκκρεμές ένα σημαντικό για την πορεία της χώρας στοίχημα. Αυτοί που επιθυμούν δημοκρατική και πολιτισμική αναγέννηση και παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, αυτοί που ήθελαν μια διαφορετική πορεία στην Ελλάδα, στην Κύπρο, στις βαλκανικές χώρες και στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτοί που είχαν διαγνώσει τη νεοοθωμανική απειλή στην Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο καθώς και την αναγκαιότητα ενός ενιαίου μετώπου, εδώ και καιρό έπρεπε να επιταχύνουν πιο μεθοδικά και να συντονίσουν τις κινήσεις για την δημιουργία ενός εναλλακτικού δημοκρατικού πατριωτικού αντιιμπεριαλιστικού πόλου αντίστασης του Ελληνικού λαού. Ένα τέτοιο κίνημα δεν μπορεί παρά να έχει ως βασικούς πολιτικούς άξονες την εθνική ανεξαρτησία, την κοινωνική χειραφέτηση, την δημοκρατία, την οικολογία, την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας που συμπεριλαμβάνει μια αγροτική αναγέννηση, την επανανακάλυψη-αναβίωση του ελληνικού λαϊκού πολιτισμού.
Εξάλλου, βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη πολύ σοβαρές και περίπλοκες διεθνείς γεωπολιτικές αντιπαραθέσεις. Οι μετασοβιετικές ωδίνες θα συνέχιζαν να απασχολούν τον πλανήτη. Μία εστία είναι αυτή της Ουκρανίας και του φονικού πολέμου στις αυτονομημένες φιλορωσικές ανατολικές περιοχές. Πως θα εξελίσσονταν τα γεγονότα στην Κριμαία και στην Ουκρανία; Αφορούσαν και στους Έλληνες που η μοίρα τους τοποθέτησε στα εδάφη της Ουκρανίας (Μαριούπολη, Αζοφική θάλασσα, Κάλμιους ποταμός) και της πρώην ΕΣΣΔ. Άλλη σειρά μετώπων αποτελούν τα θέατρα της πολλαπλής κρίσης στην Εγγύς-Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική. Ενδεχόμενες αλλαγές συνόρων στην Εγγύς-Μέση Ανατολή ήταν πολύ πιθανό να επηρεάσουν και την εθνική κυριαρχία και εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδος. Ποιος μπορούσε να είναι χαμένος για άλλη μια φορά; Διέτρεχαν τον κίνδυνο να είναι η Ελλάδα και η Κύπρος. Από το Νοέμβριο του 2014 η Τουρκία παραβιάζει κατάφωρα και πειρατικά την ΑΟΖ της Κύπρου. Τις τελευταίες μέρες επιχείρησε αλλεπάλληλες προκλητικές παραβιάσεις του ελληνικού εναέριου χώρου και παραβάσεις του FIR Αθηνών. Η κατά την Αγκυρα ενιαία μειονότητα – με την συμβολή και παραγόντων της ελληνικής πολιτείας και του περιβόητου «Προγράμματος Εκπαίδευσης Μουσουλμανοπαίδων» -, οι «Τούρκοι της Δυτικής Θράκης», αποτελούν πιόνια στις προσπάθειες εφαρμογής του δόγματος του «στρατηγικού βάθους» της Τουρκίας και της ενιαίας αναθεωρητικής πολιτικής του τουρκικού κατεστημένου. Στη Θράκη έχει δημιουργηθεί τα τελευταία χρόνια μια παραεξουσία που είναι σχεδόν έτοιμη να ανακηρυχθεί σε «κράτος». Με τράπεζές ελεγχόμενες κυρίως από την Τουρκία (όπως η Ζιραάτ Μπάνκ), με δική του υποδομή, με σημαία. Μια μεταβολή του status quo χτίζεται από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 με συνεχείς παραβιάσεις της συνθήκης της Λωζάννης εις βάρος της Ελλάδος και με συνεχείς παραχωρήσεις εκ μέρους της τελευταίας.
Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή και η απομόνωση της Τουρκίας ευνοούν την συνεργασία Ελλάδας, Ισραήλ, Κύπρου και Αιγύπτου. Αφετέρου, εδώ και καιρό θα μπορούσε να έχει αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας και η προώθηση μιας ειδικής σχέσης συνεργασίας με τη Ρωσία στην άμυνα, τους εξοπλισμούς, την ενεργειακή πολιτική και τους αγωγούς. Βεβαίως, η Ελλάδα πρέπει να διατηρήσει ρόλο αυτόνομου δρώντος και καθεμιά από τις συνεργασίες της να γίνει με αποσαφηνισμένους όρους, ώστε να αξιοποιηθούν οι γεωπολιτικές συγκυρίες που έγιναν ευνοϊκότερες για την Ελλάδα και για την Κυπριακή Δημοκρατία. H Ελλάδα και ο Ελληνισμός χρειάζονται καλά ΣΧΕΔΙΑΣΜΕΝΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΗ, ΙΕΡΑΡΧΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥΔΙΑΣΤΑΤΗ ελληνική – και ευρωπαïκή – εξωτερική και ενεργειακή πολιτική. Μια τέτοια πολιτική θα έπρεπε να εκφράζεται με εξειδικευμένο τρόπο στα Βαλκάνια καθώς και στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Η Ελλάδα έπρεπε να επαναπροσδιορίσει τη στρατηγική της επιδιώκοντας την επίτευξη της εθνικής ανεξαρτησίας. Ο επαναπροσδιορισμός απαιτείται να γίνει τόσο σε αποτρεπτική κατεύθυνση έναντι κάθε επιβουλής των κυριαρχικών δικαιωμάτων της, και βεβαίως σε συντονισμό σχεδιασμού και ενεργειών με την Κύπρο, όσο και στην κατεύθυνση της διασφάλισης του εθνικού ελέγχου των πλουτοπαραγωγικών πόρων της, στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι υδρογονάνθρακες. Οριοθέτηση της ΑΟΖ δεν μπορεί να υπάρξει αν δεν υπάρξει πρώτα ανακήρυξή της. Εξάλλου, στις μέρες πρέπει να μιλάμε όχι απλώς για θαλάσσια ισχύ αλλά, για «αεροναυτική ισχύ». Ιδιαίτερα μετά τις εμπειρίες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου «το «μέγα της θαλάσσης κράτος» λειτουργεί ως του «αέρος και της θαλάσσης». Τα νησιά του Αιγαίου μπορούν να λειτουργούν ως «δίκτυο αβύθιστων πλατφορμών εκτόξευσης βλημάτων». Ωστόσο, υπάρχει ζήτημα επαρκούς άμυνας των νησιών του Αιγαίου από τουρκικές αεροναυτικές επιχειρήσεις αλλά και της ελληνικής Θράκης.
Θόδωρος Σ. Μπατρακούλης
Δρ Γεωπολιτικής
theobatrak@gmail.com
theodorosbatrakoulis.blogspot.com
4 comments
Δρ Μπατρακούλη,
Ωραίο το άρθρο σας αλλά όσον αφορά στην τελευταία σας παράγραφο, θα ήθελα να αναφέρω δύο ονόματα που πήγαν πολλά βήματα πέρα από αυτήν: Κ. Καραμανλής και Τ. Παπαδόπουλος.
Το θέμα δεν είναι ο σχεδιασμός και το ευχολόγιο…Θα βρεθεί κάποιος να συνεχίσει τα βήματα των προηγουμένως αναφερθέντων χωρίς φόβο για το πολιτικό κόστος αλλά και πλαισιωμένος από ομοίως ατρόμητους Έλληνες πολιτικούς;
Συμφωνώ με τη φιλοσοφία του αρθρογράφου. Η εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται εγκλωβισμένη είτε απο τους προκατόχους της, είτε αφ’εαυτής να κυνηγάει την ουρά της, να παίζει στο γήπεδο της μικροπολιτικής για τη διατήρησή της στην εξουσία και να μην αποτολμά βαθειές τομές και μεγάλα έργα που θα άλλαζαν μακροπρόθεσμα την πορεία της χώρας. Εχουμε φθάσει να είμαστε διαρκώς με τη θηλειά της οικονομικής ασφυξίας στο λαιμό και η εκάστοτε κυβέρνηση να αναλώνεται στο κυνήγι είσπραξης των φόρων. Σημαντικά θεμελιώδη ζητήματα όπως η απλοποίηση του φορολογικού συστήματος, κίνητρα του επιχειρείν για νέους στις πόλεις και την ύπαιθρο, χάραξη εθνικής στρατηγικής στην παιδεία, την εξωτερική πολιτική και άμυνα παραμελούνται και υποβαθμίζονται. Δεν αρκεί η γοητεία των προσώπων, το ιδεολογικό προφίλ, η αποτροπή καταστροφής, κανείς πλέον δεν μπορεί να ξεγελάσει κανένα, χρειάζονται έργα με τόλμη και όραμα, χρειάζεται αξιοποίηση όλων των δυνάμεων εντός κι εκτός επικράτειας. Το νεοφιλελεύθερο καπιταλιστικό οικοδόμημα καταρρέει και ή θα αφεθούμε να καταρρεύσουμε κι εμείς μαζί του και να μας καταπιεί όλους ο Λεβιάθαν- η εύκολη λύση – ή θα πρέπει να επιδιώξουμε αυτό που υπό τις σημερινές συνθήκες φαντάζει αδύνατο, να υπερβούμε την νεοφιλελεύθερη προϊδέαση επιδιώκοντας μείζονες ανατροπές.
Δεν αντέχω στον πειρασμό να μη σχολιάσω και το σχόλιο του Κ. Δημόπουλου περί ατρόμητων Ελλήνων πολιτικών, στους οποίους αυτούς εντάσσει και τον Κώστα Καραμανλή, τον φίλο του σημερινού πρωθυπουργού. Ο εμφανιζόμενος και ως ηγέτης της λαϊκής δεξιάς, σε ρόλο “γκουρού” της συντηρητικής παράταξης, θα πρέπει πρωτίστως να ξεκαθαρίσει με τον εαυτό του αν σκοπεύει να παίξει ένα οποιοδήποτε ρόλο στα πολιτικά πράγματα με το να αποτολμήσει να δρομολογήσει εξελίξεις στο εσωτερικό της Ν. Δημοκρατίας που θα επιτρέπουν ένα ευρύ πολιτικό μέτωπο για τη σωτηρία της χώρας, ή θα αφήσει με την γνωστή αδράνεια και βραδυκινησία που τον χαρακτηρίζει, το κουμάντο στον Σαμαρά και τους ακολούθους του, που τα παίζει όλα μαζί με το τομάρι του στην αντιπαράθεση με τον Σύριζα με οποιοδήποτε τίμημα, ταυτίζοντας το προσωπικό του συμφέρον με εκείνο της παράταξης και της χώρας.
Καλησπέρα κ. Ελευθριάδη.
Είμαι σίγουρος ότι γνωρίζετε που αναφέρομαι χωρίς να προσθέτετε χαρακτηρισμούς στα γραφόμενά μου.
Εκανε κάποιος άλλος άνοιγμα σε Ρωσία και Κίνα;
Ποιοι από το ευρύτερο σύγχρονο πολιτικό φάσμα στάθηκαν απέναντι στο σχέδιο ανάν;
Ποιος στάθηκε σε δυσανάλογο (θετικά) των προακατόχων και των μεταγενέστερων αυτού ύψος στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι με τα γνωστά αποτελέσματα;
Δεν έκρινα αν ήταν ή είναι ατρόμητοι, αλλά αν κατάφεραν να βγουν από τα καθορισμένα πλαίσια που κι εσείς αναφέρατε.
Και ούτε σχολίασα αν και πως πλήρωσαν την όποια πρωτοβουλία τους που (πιστεύω να συμφωνείτε) ήταν για το μακρπορόθεσμο καλότης Χώρας μας.
Καλό σας βράδυ.